Psyche
alle pijlers
Borderline en aanverwante zaken II
dinsdag 29 mei 2007 om 22:06
Gaan we hier gewoon vrolijk verder. Ik had net in het andere topic gepost toen ik zag dat we aan de max zaten.Nog als reactie op jou daar intiem:Inderdaad, niet (elke keer) uitspreken tegen je partner. Vooral omdat het in de meeste gevallen van snel voorbijgaande aard is en dan heb je bij je partner weer van alles zitten zaaien wat je dan weer recht moet breien.Het is dan beter af te wachten of het overgaat. Bespreken kan altijd nog.Het vorige topic vind je hier.bewerkt door moderator,
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 26 juni 2008 om 07:54
Zoon heeft inderdaad ontzettend zijn best gedaan, gedragsmatig. Daarom is het ook allemaal zo raar want ze hadden gezegd dat als hij zijn gedrag verbeterde, dan mocht hij blijven. En nou hadden ze weer andere redenen gevonden om van hem af te komen.
Aan de ene kant zeggen ze dat hij geen ontwikkelingsperspectief heeft en aan de andere kant dat hij zo gegroeid is. Wat het huiswerkgedrag betreft en het thuis maken van extra opdrachten hebben ze wel gelijk hoor. Dat kan echt nog beter maar hij heeft daar simpelweg extra begeleiding voor nodig. Die zij zogenaamd niet kunnen geven terwijl ze notabene een indicatiebudget voor hem hebben maar dat gebruiken ze algemeen. Wettelijk gezien mogen ze dat ook maar het had ze gesierd als ze het meer specifiek hadden ingezet.
De heel erg pittige mail is verstuurd.
Onzekermeisje, als ik het zo lees, doe je toch nog best wel leuke dingen? Of zie ik dat nu zo verkeerd?
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 26 juni 2008 om 07:58
Waps, ik vertel het niet irl dat ik BPS heb. Mensen dicht om mij heen hebben het destijds wel meegekregen van mij maar voor de rest speelt het niet meer. Op het werk weten ze van niks. En ik denk ook dat ze totaal geen clue hebben dat ik een persoonlijkheidstoornis met een chronische depressie heb. Lekker zo houden.Jij geeft aan dat je leidinggevende het al weet. Zou ik het daar bij laten. Het gaat de rest echt niks aan en straks werkt het eerder tegen dan voor je.
Bedankt, ik vind ook dat zoon beter verdient. En zodra ik klaar ben met het uiten van de frustraties ga ik het allemaal lekker vergeten en door met een schone lei. Ik wil alleen nog wel de commissie van Renn4 aanschrijven.
Bedankt, ik vind ook dat zoon beter verdient. En zodra ik klaar ben met het uiten van de frustraties ga ik het allemaal lekker vergeten en door met een schone lei. Ik wil alleen nog wel de commissie van Renn4 aanschrijven.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 26 juni 2008 om 08:05
Intiem! Welkom terug.
Moet stiekem wel een beetje gniffelen om je verhaal. Ik denk dat zij wel dachten dat je die berg had uitgekozen om een bepaalde reden in combi met het niet meer weten wat je moest...;)
Maar goed, ik ben het dan ook met Waps eens dat je zowat op de rand moet staan voordat ze je echt serieus nemen.
Moet stiekem wel een beetje gniffelen om je verhaal. Ik denk dat zij wel dachten dat je die berg had uitgekozen om een bepaalde reden in combi met het niet meer weten wat je moest...;)
Maar goed, ik ben het dan ook met Waps eens dat je zowat op de rand moet staan voordat ze je echt serieus nemen.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 26 juni 2008 om 08:12
Na het eerste gniffelen schrik ik er toch wel van dat het zo is gelopen, intiem. Ik ken de buien van vroeger. Het is simpelweg een teken dat je het allemaal niet zo goed aan kunt nu. Misschien is het toch niet zo'n goed idee om een vakantie te kiezen waarin jullie kamperen? Ik weet niet of ik het wel zou trekken om in een tent te zitten met de kids en da tje voortdurend op elkaars lip zit. Dan zouden wij waarschijnlijk ook niet een heel erg toffe vakantie hebben. Kids die elkaar letterlijk de tent uitvechten en ik op de toppen van mijn zenuwen.
Moet zo werken dus ik stop nu maar met typen en ga wat eten.
Moet zo werken dus ik stop nu maar met typen en ga wat eten.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 26 juni 2008 om 09:07
Haha, nee hoor Shahla, die berg klinkt treffend in de hele situatie en ik citeer graag opmerkelijke anekdotes, maar ik denk niet dat de crisisdienst zich zorgen heeft gemaakt over die berg. Ik heb gewoon uitgelegd dat we daar stomtoevallig zaten vanwege een dagje uit. En bovendien klonk ik toch nog redelijk 'together' denk ik. Ik kom niet snel flippend over hoor. Ik voel me flippend, maar kan nog altijd goed onder woorden brengen hoe of wat.
Maar goed, ik maak me in die zin niet zo'n zorgen over mijn gemoedsrust, omdat een vakantie toch een uitzondering is op je dagelijkse leven. Ik moest nl. ook aangeven in gesprekje aan peut wat er dan zo anders was waarom het mis ging. Nou, juist zo'n vakantie, dan is alles anders dan normaal. Het levert al veel voorstress op qua regelen etc. en dan ben op op vakantie helemaal uit je normale ritme en doen. En wat ik maar weer eens erg goed merk, maar eigenlijk allang weet, ik trek het gewoon niet om zo dicht en zo vaak/intensief met mensen om me heen te zitten. Ik woon niet voor niets samen en dochter gaat niet voor niets naar de creche natuurlijk.
Maar je denkt zo'n vakantie wel effe te doen. Blijkbaar niet dus. Voor volgend jaar zal ik me dan ook serieus moeten bedenken of ik dit uberhaupt nog wel zo moet willen of dat de vakantie toch op een andere manier ingevuld moet worden. Maar goed, dat wordt wel een lastige, want een tent is verruit de goedkoopste soort vakantie en dan zit je toch snel hutje mutje. Kan geen villa afhuren haha. En het weer kan ik al helemaal niet op bestelling doen. Ik bedoel, niemand wordt vrolijk van putweer (zeker in een tent met een peuter). Maar ik werd gewoon radicaal gek van mezelf en de situatie. Maar dat zijn gewoon de risico's die horen bij vakantie. Moet ik dan maar niet meer op vakantie?? Dat vond ik ook gewoon zo'n stomme optie. Ik probeer in mijn leven al behoorlijk rekening te houden met mijn 'beperking' wat dat dan ook moge zijn. En ik word er boos van als die stomme beperkingen zich ook nog eens gaan bemoeien met mijn vrijetijdsbestedingen. Dat doet het thuis al genoeg vind ik. Maar het houdt helaas geen rekening met dat ik even vrijaf wil zijn van beperkingen en ik een 'normale' vakantie wil hebben. Ook daar zal ik me in moeten aanpassen beuh : (
Ik las dat het met jou wel goed gaat Shahla? Gelukkig dat poes weer terug is en wat wordt het verhaal nu met zoon (altijd goed om op papier te zetten hoe je erover denkt. Heeft mij ook erg opgelucht om te doen destijds met mijn scholen)? Gaat hij nu dan toch naar die school die jij niet zag zitten? Wat zegt de school zelf over hun slechte score?
Lin, ik las dat je niet zoveel internet tijd hebt en daardoor beperkt kunt reageren. Ik zal eens kijken wat je allemaal hebt geschreven. Je bent volgens mij wel erg goed bezig en begint een hoop inzichten te vergaren. Pijnlijk, confronterend, maar ook hoopgevend hoop ik? Met inzichten kun je tenminste verder.
Hoihoi nieuwe schrijfsters. Ik zal flink gaan oefenen op jullie namen, goed? En langzaam een beetje inkomen in jullie situaties en leven. Ik begrijp dat twee van jullie zitten te wachten op therapie? Waps en onzekermeisje geloof ik? Mimsy is de derde nieuwe schrijfster toch? Ik weet even niet zo snel hoe het met haar gaat. Het is wel merkbaar drukker qua hoeveelheid tekst haha. Ik zag dat er meer patenten waren op lange lappen? Oef, gelukkig, ben ik niet meer de enige die zo veel schrijft : )
Vervelend is dat he, dat lange wachten op hulp? Ik snap de onrust daarin erg goed. Voor mijn gevoel ben ik altijd erg snel en goed geholpen. Verbazend genoeg was ik altijd in een goede tijd qua aanmelden, want ik kon altijd binnen een paar weken terecht. Wat dat betreft ging alles vlotjes. Zelfs dagbehandeling kon ik toendertijd binnen 8 weken aan beginnen, terwijl sommige echt bijna een jaar op de wachtlijst stonden. Gewoon mazzel gehad denk ik.
Nu ben ik ook aangemeld voor (soort?) relatietherapie bij maatschappelijk werk (iets over geschreven voor de vakantie). Ik heb post gekregen dat we zijn geaccepteerd en we over ca. 1 maand waarschijnlijk terecht kunnen. Ik vind dat hele acceptabele wachttijden. Zeker als je dat vergelijkt met half jaar/1 jaar wachttijd.
Hebben jullie geen peuten of huisartsen die zich sterk voor je kunnen maken? Dat wil wel eens helpen denk ik.
Ik ga nu dochter even entertainen die moet afkicken van de vakantieaandacht haha. Ze zit al een half uur tegen me te lullen en me boekjes onder de neus te douwen ; )
Ik hoop dat Satine een goede reis heeft en het allemaal goed trekt.
Maar goed, ik maak me in die zin niet zo'n zorgen over mijn gemoedsrust, omdat een vakantie toch een uitzondering is op je dagelijkse leven. Ik moest nl. ook aangeven in gesprekje aan peut wat er dan zo anders was waarom het mis ging. Nou, juist zo'n vakantie, dan is alles anders dan normaal. Het levert al veel voorstress op qua regelen etc. en dan ben op op vakantie helemaal uit je normale ritme en doen. En wat ik maar weer eens erg goed merk, maar eigenlijk allang weet, ik trek het gewoon niet om zo dicht en zo vaak/intensief met mensen om me heen te zitten. Ik woon niet voor niets samen en dochter gaat niet voor niets naar de creche natuurlijk.
Maar je denkt zo'n vakantie wel effe te doen. Blijkbaar niet dus. Voor volgend jaar zal ik me dan ook serieus moeten bedenken of ik dit uberhaupt nog wel zo moet willen of dat de vakantie toch op een andere manier ingevuld moet worden. Maar goed, dat wordt wel een lastige, want een tent is verruit de goedkoopste soort vakantie en dan zit je toch snel hutje mutje. Kan geen villa afhuren haha. En het weer kan ik al helemaal niet op bestelling doen. Ik bedoel, niemand wordt vrolijk van putweer (zeker in een tent met een peuter). Maar ik werd gewoon radicaal gek van mezelf en de situatie. Maar dat zijn gewoon de risico's die horen bij vakantie. Moet ik dan maar niet meer op vakantie?? Dat vond ik ook gewoon zo'n stomme optie. Ik probeer in mijn leven al behoorlijk rekening te houden met mijn 'beperking' wat dat dan ook moge zijn. En ik word er boos van als die stomme beperkingen zich ook nog eens gaan bemoeien met mijn vrijetijdsbestedingen. Dat doet het thuis al genoeg vind ik. Maar het houdt helaas geen rekening met dat ik even vrijaf wil zijn van beperkingen en ik een 'normale' vakantie wil hebben. Ook daar zal ik me in moeten aanpassen beuh : (
Ik las dat het met jou wel goed gaat Shahla? Gelukkig dat poes weer terug is en wat wordt het verhaal nu met zoon (altijd goed om op papier te zetten hoe je erover denkt. Heeft mij ook erg opgelucht om te doen destijds met mijn scholen)? Gaat hij nu dan toch naar die school die jij niet zag zitten? Wat zegt de school zelf over hun slechte score?
Lin, ik las dat je niet zoveel internet tijd hebt en daardoor beperkt kunt reageren. Ik zal eens kijken wat je allemaal hebt geschreven. Je bent volgens mij wel erg goed bezig en begint een hoop inzichten te vergaren. Pijnlijk, confronterend, maar ook hoopgevend hoop ik? Met inzichten kun je tenminste verder.
Hoihoi nieuwe schrijfsters. Ik zal flink gaan oefenen op jullie namen, goed? En langzaam een beetje inkomen in jullie situaties en leven. Ik begrijp dat twee van jullie zitten te wachten op therapie? Waps en onzekermeisje geloof ik? Mimsy is de derde nieuwe schrijfster toch? Ik weet even niet zo snel hoe het met haar gaat. Het is wel merkbaar drukker qua hoeveelheid tekst haha. Ik zag dat er meer patenten waren op lange lappen? Oef, gelukkig, ben ik niet meer de enige die zo veel schrijft : )
Vervelend is dat he, dat lange wachten op hulp? Ik snap de onrust daarin erg goed. Voor mijn gevoel ben ik altijd erg snel en goed geholpen. Verbazend genoeg was ik altijd in een goede tijd qua aanmelden, want ik kon altijd binnen een paar weken terecht. Wat dat betreft ging alles vlotjes. Zelfs dagbehandeling kon ik toendertijd binnen 8 weken aan beginnen, terwijl sommige echt bijna een jaar op de wachtlijst stonden. Gewoon mazzel gehad denk ik.
Nu ben ik ook aangemeld voor (soort?) relatietherapie bij maatschappelijk werk (iets over geschreven voor de vakantie). Ik heb post gekregen dat we zijn geaccepteerd en we over ca. 1 maand waarschijnlijk terecht kunnen. Ik vind dat hele acceptabele wachttijden. Zeker als je dat vergelijkt met half jaar/1 jaar wachttijd.
Hebben jullie geen peuten of huisartsen die zich sterk voor je kunnen maken? Dat wil wel eens helpen denk ik.
Ik ga nu dochter even entertainen die moet afkicken van de vakantieaandacht haha. Ze zit al een half uur tegen me te lullen en me boekjes onder de neus te douwen ; )
Ik hoop dat Satine een goede reis heeft en het allemaal goed trekt.
donderdag 26 juni 2008 om 09:54
Hey Intiem,
Wat naar van je vakantie. Gelukkig ging het beter met de pammetjes. Ik kan ook niet zonder mijn medicatie hoor, slik nu 5 verschillende dingen en ik moet zeggen dat het fantastisch werkt.
Morgen nog twee examens, moet nog leren maar bah ik heb geen zin meer. Daarna is het over en ga ik naar mijn ouders. Daar vind ik het altijd fijn want er is structuur en regelmaat. Morgen ook nog even naar de psychiater.
Wat naar van je vakantie. Gelukkig ging het beter met de pammetjes. Ik kan ook niet zonder mijn medicatie hoor, slik nu 5 verschillende dingen en ik moet zeggen dat het fantastisch werkt.
Morgen nog twee examens, moet nog leren maar bah ik heb geen zin meer. Daarna is het over en ga ik naar mijn ouders. Daar vind ik het altijd fijn want er is structuur en regelmaat. Morgen ook nog even naar de psychiater.
donderdag 26 juni 2008 om 10:20
Intiem, sommige dingen gingen goed en andere gingen (beetje) pet. Het begint nu wel allemáál weer redelijk goed te komen 
De school waar zoon heen gaat, stond op de lijst van zeer zwakke scholen voor voortgezet onderwijs. Daar kwamen ze in 2004 op en in 2006 stonden ze er nogmaals op. Dan krijgen ze twee jaar de tijd om te zorgen dat het verbetert. Dat is blijkbaar nu gelukt want ze zijn er vanaf. Ze zijn een school in groei dus soms merk je dat, zei die vrouw tijdens het gesprek heel eerlijk maar ik ga er vanuit dat de kwaliteit van het onderwijs wel voldoende is nu. De onderwijsinspectie vindt in elk geval van wel. Bovendien ben ik echt totaal klaar met de school waar zoon net vanaf is. En dat weten ze. Heb gisteren al mijn grieven gemaild. *grijns*
Wat je vakantie betreft; ik weet niet of ik nog zou gaan op deze manier als je het zo voelt. Lijkt me niet verstandig want dan is het niet meer zozeer een vakantie maar afzien. Voor niemand prettig. Ben je wel redelijk goedkoop weg maar eigenlijk dus duurkoop.
De school waar zoon heen gaat, stond op de lijst van zeer zwakke scholen voor voortgezet onderwijs. Daar kwamen ze in 2004 op en in 2006 stonden ze er nogmaals op. Dan krijgen ze twee jaar de tijd om te zorgen dat het verbetert. Dat is blijkbaar nu gelukt want ze zijn er vanaf. Ze zijn een school in groei dus soms merk je dat, zei die vrouw tijdens het gesprek heel eerlijk maar ik ga er vanuit dat de kwaliteit van het onderwijs wel voldoende is nu. De onderwijsinspectie vindt in elk geval van wel. Bovendien ben ik echt totaal klaar met de school waar zoon net vanaf is. En dat weten ze. Heb gisteren al mijn grieven gemaild. *grijns*
Wat je vakantie betreft; ik weet niet of ik nog zou gaan op deze manier als je het zo voelt. Lijkt me niet verstandig want dan is het niet meer zozeer een vakantie maar afzien. Voor niemand prettig. Ben je wel redelijk goedkoop weg maar eigenlijk dus duurkoop.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 26 juni 2008 om 11:28
Hoi, ik ben nieuw in dit topic!
Ik zal me heel vlug even voorstellen zodat ik (gezellig) met jullie mee kan kletsen in het vervolg. Ik ben een jonge vrouw (24), net pas gediagnoseerd als PBS, maar het was al duidelijk vanaf mijn 18e. Aantal therapiën gevolgd, dacht dat ik er wel klaar mee was tot dus een aantal maanden geleden. Ik was immers een aantal jaar terug 'genezen verklaard'...
Nu zit ik weer te wachten tot mijn individuele psychotherapie begint, met name gericht op het herkennen van de signalen van BPS en mezelf dus eerder kan bijsturen. Ik heb erg de neiging om mezelf te overschatten, dit heeft me al een aantal keren een depressie gekost (stoppen met studies ed omdat het toch te hoog & te gestresst voor me is).
Naja, tot zover even! Groetjes!
Ik zal me heel vlug even voorstellen zodat ik (gezellig) met jullie mee kan kletsen in het vervolg. Ik ben een jonge vrouw (24), net pas gediagnoseerd als PBS, maar het was al duidelijk vanaf mijn 18e. Aantal therapiën gevolgd, dacht dat ik er wel klaar mee was tot dus een aantal maanden geleden. Ik was immers een aantal jaar terug 'genezen verklaard'...
Nu zit ik weer te wachten tot mijn individuele psychotherapie begint, met name gericht op het herkennen van de signalen van BPS en mezelf dus eerder kan bijsturen. Ik heb erg de neiging om mezelf te overschatten, dit heeft me al een aantal keren een depressie gekost (stoppen met studies ed omdat het toch te hoog & te gestresst voor me is).
Naja, tot zover even! Groetjes!
donderdag 26 juni 2008 om 12:40
Jeetje, meiden, nauwelijks meer bij te houden sinds Intiem terug is en Shahla's internet wat beter functioneert 
Zit op m'n werk dus niet zoveel tijd, maar toch even wat schrijven. Welkom Wake Up Call...
Intiem, wisseling van de wacht haha: Satine weg en jij terug. Leuk je te gaan meemaken! Wat een heftig verhaal zeg, je vakantie. Je zal wel niet lekker uitgerust zijn van al die razende emoties. Wel 'kleine geluksmomentjes' gehad? Haha, moest lachen om jouw associatie van de bergtop met de flat! Als het niet zo broodnodig was op dat moment zou je idd heel hard moeten lachen om het feit dat je juist daar met de crisisdienst belt;-) Bij jouw verhaal moest ik meteen denken aan wat je elke zomer weer in het nieuws ziet: vakantiestress, en het aantal Nederlanders dat met psychische problemen door de ANWB gerepatrieerd moet worden. Als mensen die minder problemen hebben met het reguleren van hun emoties al in de stress schieten van het 'anders dan anders' is het niet onbegrijpelijk dat jij alle kanten op schoot. Zeker als je met shitweer hutjemutje in een tentje zit, daar zag je van tevoren toch al tegenop? Of zeg ik nu iets stoms... Wel super dat je vanuit daar even kon terugkoppelen zeg! Nou, eerst maar eens even weer in het ritme en genieten van thuis zijn toch?
Shahla, ga jij eigenlijk nog weg? En is je kastje er nu eindelijk? Had overigens nog niet eerder meegekregen dat je er een chronische depressie bij hebt, poehee. Dank voor je tip, denk dat het idd verstandig is het verder voor me te houden, zeker gezien eerdere reacties. De paar mensen die er wel van weten heb ik overigens ook verteld dat de uiteindelijke diagnose er nog niet is. Net als meisje heb ik ook het stempel nog niet op mijn voorhoofd (voel me net een Duyvisnootje haha).
Meisje! Ik krijg een steeds rotter gevoel bij die ex van jou, sorry hoor. Komt misschien omdat ik zelf ook nog midden in de afwikkeling zit; wellicht ligt het allemaal wat gevoeliger. Maar hij kan een gesprek met jou niet aan?! Wat zullen we nou krijgen... Da's te moeilijk, maar meteen met een ander meisje zoenen gaat 'm blijkbaar prima af. Sorry. Goed dat je alle banden doorsnijdt! Vasthouden he!
Pittige tijd heb jij achter de rug zeg, wist niet dat je al zo lang 'in de molen' zit en in een kliniek hebt gezeten. Nog meer waardering voor wat je allemaal bereikt meid, echt super!
Grappig trouwens, ik ben me ook aan 't oriënteren op Social Work, ga volgende week even kijken of er een mogelijkheid is in deeltijd. Zit nu nl. in een heeeel ander werkveld.
Digitalis, zet 'm op he, met die laatste twee! Ik zit alweer te duimen En dan lekker bijkomen! Heb je echt lang vakantie, of moet je halverwege de zomer alweer beginnen?
Nou, toch weer te lang gezeten... Ga snel weer wat doen. Tot gauw!
Zit op m'n werk dus niet zoveel tijd, maar toch even wat schrijven. Welkom Wake Up Call...Intiem, wisseling van de wacht haha: Satine weg en jij terug. Leuk je te gaan meemaken! Wat een heftig verhaal zeg, je vakantie. Je zal wel niet lekker uitgerust zijn van al die razende emoties. Wel 'kleine geluksmomentjes' gehad? Haha, moest lachen om jouw associatie van de bergtop met de flat! Als het niet zo broodnodig was op dat moment zou je idd heel hard moeten lachen om het feit dat je juist daar met de crisisdienst belt;-) Bij jouw verhaal moest ik meteen denken aan wat je elke zomer weer in het nieuws ziet: vakantiestress, en het aantal Nederlanders dat met psychische problemen door de ANWB gerepatrieerd moet worden. Als mensen die minder problemen hebben met het reguleren van hun emoties al in de stress schieten van het 'anders dan anders' is het niet onbegrijpelijk dat jij alle kanten op schoot. Zeker als je met shitweer hutjemutje in een tentje zit, daar zag je van tevoren toch al tegenop? Of zeg ik nu iets stoms... Wel super dat je vanuit daar even kon terugkoppelen zeg! Nou, eerst maar eens even weer in het ritme en genieten van thuis zijn toch?
Shahla, ga jij eigenlijk nog weg? En is je kastje er nu eindelijk? Had overigens nog niet eerder meegekregen dat je er een chronische depressie bij hebt, poehee. Dank voor je tip, denk dat het idd verstandig is het verder voor me te houden, zeker gezien eerdere reacties. De paar mensen die er wel van weten heb ik overigens ook verteld dat de uiteindelijke diagnose er nog niet is. Net als meisje heb ik ook het stempel nog niet op mijn voorhoofd
(voel me net een Duyvisnootje haha). Meisje! Ik krijg een steeds rotter gevoel bij die ex van jou, sorry hoor. Komt misschien omdat ik zelf ook nog midden in de afwikkeling zit; wellicht ligt het allemaal wat gevoeliger. Maar hij kan een gesprek met jou niet aan?! Wat zullen we nou krijgen... Da's te moeilijk, maar meteen met een ander meisje zoenen gaat 'm blijkbaar prima af. Sorry. Goed dat je alle banden doorsnijdt! Vasthouden he!
Pittige tijd heb jij achter de rug zeg, wist niet dat je al zo lang 'in de molen' zit en in een kliniek hebt gezeten. Nog meer waardering voor wat je allemaal bereikt meid, echt super!
Grappig trouwens, ik ben me ook aan 't oriënteren op Social Work, ga volgende week even kijken of er een mogelijkheid is in deeltijd. Zit nu nl. in een heeeel ander werkveld.
Digitalis, zet 'm op he, met die laatste twee! Ik zit alweer te duimen
En dan lekker bijkomen! Heb je echt lang vakantie, of moet je halverwege de zomer alweer beginnen?Nou, toch weer te lang gezeten... Ga snel weer wat doen. Tot gauw!
donderdag 26 juni 2008 om 13:02
Wat een verhalen dames... poeh het wordt druk! Ik moet mijn hoofdje er wel bijhouden!
@Intiem:
Wat balen dat je deze vakantie zo hebt ervaren. En die berg... ik heb ook een "bergervaring"... Ik was in Thailand aan het backpacken en we waren een jungletrektocht aan het doen. Ik woog toen 111 kilo en ik kon niet meer. Het was voor mij daar te plekke instorten of doorzetten. Ik zei tegen mezelf, ik ga doorzetten en als ik hier weg ben, ga ik weer een keer proberen wat aan mn gewicht te doen. Om een heel lang verhaal kort te houden, ik heb 5 jaar geleden een maagverkleining gehad en ben 40 kilo afgevallen. Die berg was het punt van een verandering... misschien kun jij het op deze manier ook gaan zien. Jouw berg was jouw inzicht. Wellicht zal de relatie therapeut jullie de handvaten geven om een gelukkig gezin te zijn!!!
@Shahla:
Ik probeer inderdaad zoveel mogelijk leuke dingen te blijven doen, want als ik echt alleen maar thuis blijf zitten, word ik helemaal gek hier...
@Waps:
Lief van je dat je zo over me denkt, jammer genoeg zie ik dat zelf niet in. Wat leuk dat je ook social work overweegt! Het is echt een super leuke studie.
Voor mijn opname werkte ik in de horeca, had middelbare hoteslchool gedaan, maar ik vond het altijd helemaal geweldig om met kinderen te werken. Ben toen weer terug naar school gegaan, na 5 jaar te hebben gewerkt. Ik vond het helemaal geweldig. Aan het einde van leerjaar twee ging me orienteren voor social work. Ik ben vorig jaar geslaagd voor spw kinderopvang en had toch maar besloten om eerst niveau 4 te doen en dan te kijken of ik na die studie ook nog HBO te gaan doen. Nu ik ook klaar ben met niveau 4 wil ik die opleiding nog steeds doen, maar nu lukt het even niet. Dus ik stel het gewoon een jaartje uit. Mocht het zijn dat ik volgend jaar nog steeds zo enthousiast ben, kan ik er altijd nog aan beginnen al ben ik 27.
Ja, de ex is niet echt wat ik er van verwacht had. Ik snap er ook helemaal niks van! Ik herken hem zo gewoonweg niet.
Ik ga over een kleine 3 weken naar Toscane met een vriendin en ga lekker los daar!
Dat ie het uitzoekt. Als ik dan terug ben kan ik wellicht starten met mn therapie en voor ik het weet zit ie voor 4 maanden in Oslo en durf ik weer de kroegen in te gaan, die ik nu ontwijk omdat ik te bang ben hem tegen te komen...
Ik vind het nog steeds vreselijk dat mn broer nog steeds met hem om blijft gaan, maar ja. Daar kan ik niks aan veranderen. Hij zit in dezelfde studievereniging. Mijn ex is de voorzitter en broerlief vicevoorzitter...
Ik zal blij zal als ie is opgehoepelt! EIKEL!
@ Your-wake-up-call:
Welkom op het forum. Ik hoop dat je hier je plekje zult vinden. Als je iets wilt weten, roept u maar!
Liefs, meisje
@Intiem:
Wat balen dat je deze vakantie zo hebt ervaren. En die berg... ik heb ook een "bergervaring"... Ik was in Thailand aan het backpacken en we waren een jungletrektocht aan het doen. Ik woog toen 111 kilo en ik kon niet meer. Het was voor mij daar te plekke instorten of doorzetten. Ik zei tegen mezelf, ik ga doorzetten en als ik hier weg ben, ga ik weer een keer proberen wat aan mn gewicht te doen. Om een heel lang verhaal kort te houden, ik heb 5 jaar geleden een maagverkleining gehad en ben 40 kilo afgevallen. Die berg was het punt van een verandering... misschien kun jij het op deze manier ook gaan zien. Jouw berg was jouw inzicht. Wellicht zal de relatie therapeut jullie de handvaten geven om een gelukkig gezin te zijn!!!
@Shahla:
Ik probeer inderdaad zoveel mogelijk leuke dingen te blijven doen, want als ik echt alleen maar thuis blijf zitten, word ik helemaal gek hier...
@Waps:
Lief van je dat je zo over me denkt, jammer genoeg zie ik dat zelf niet in. Wat leuk dat je ook social work overweegt! Het is echt een super leuke studie.
Voor mijn opname werkte ik in de horeca, had middelbare hoteslchool gedaan, maar ik vond het altijd helemaal geweldig om met kinderen te werken. Ben toen weer terug naar school gegaan, na 5 jaar te hebben gewerkt. Ik vond het helemaal geweldig. Aan het einde van leerjaar twee ging me orienteren voor social work. Ik ben vorig jaar geslaagd voor spw kinderopvang en had toch maar besloten om eerst niveau 4 te doen en dan te kijken of ik na die studie ook nog HBO te gaan doen. Nu ik ook klaar ben met niveau 4 wil ik die opleiding nog steeds doen, maar nu lukt het even niet. Dus ik stel het gewoon een jaartje uit. Mocht het zijn dat ik volgend jaar nog steeds zo enthousiast ben, kan ik er altijd nog aan beginnen al ben ik 27.
Ja, de ex is niet echt wat ik er van verwacht had. Ik snap er ook helemaal niks van! Ik herken hem zo gewoonweg niet.
Ik ga over een kleine 3 weken naar Toscane met een vriendin en ga lekker los daar!
Dat ie het uitzoekt. Als ik dan terug ben kan ik wellicht starten met mn therapie en voor ik het weet zit ie voor 4 maanden in Oslo en durf ik weer de kroegen in te gaan, die ik nu ontwijk omdat ik te bang ben hem tegen te komen...
Ik vind het nog steeds vreselijk dat mn broer nog steeds met hem om blijft gaan, maar ja. Daar kan ik niks aan veranderen. Hij zit in dezelfde studievereniging. Mijn ex is de voorzitter en broerlief vicevoorzitter...
Ik zal blij zal als ie is opgehoepelt! EIKEL!
@ Your-wake-up-call:
Welkom op het forum. Ik hoop dat je hier je plekje zult vinden. Als je iets wilt weten, roept u maar!
Liefs, meisje
donderdag 26 juni 2008 om 13:33
Onzekermeisje, ik snap je wel een beetje hoor. Misschien is het voor mij anders omdat ik ook kinderen en dieren heb, nog wel wat uren per week werk e.d.? Dat geeft ook veel afleiding.
Ben het met Waps eens. Vreemd figuur, die ex. Wie weet moet je maar blij zijn dat je van hem af bent en dat hij straks vier maanden in het buitenland zit. Opgehoepeld staat netjes, zullen we maar zeggen.
Waps, wij gaan niet weg en mijn kastje is er nog niet. Wordt alweer wat minder positief over die Ziggo gasten. Werk ze nog.
Onze poes, die pas geleden nog in het asiel zat, is overleden. We delen haar met een andere vrouw hier in de buurt en zij kwam langs toen ik net even een dutje deed dus ik weet er het fijne niet van. Ben al even bij haar langs gegaan maar ze is nu niet thuis. Vanavond nog maar even proberen.
Ben het met Waps eens. Vreemd figuur, die ex. Wie weet moet je maar blij zijn dat je van hem af bent en dat hij straks vier maanden in het buitenland zit. Opgehoepeld staat netjes, zullen we maar zeggen.
Waps, wij gaan niet weg en mijn kastje is er nog niet. Wordt alweer wat minder positief over die Ziggo gasten. Werk ze nog.
Onze poes, die pas geleden nog in het asiel zat, is overleden. We delen haar met een andere vrouw hier in de buurt en zij kwam langs toen ik net even een dutje deed dus ik weet er het fijne niet van. Ben al even bij haar langs gegaan maar ze is nu niet thuis. Vanavond nog maar even proberen.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 26 juni 2008 om 14:26
Pff, ik kan niet meer. Heb 1 keer de cursus doorgelezen maar heb barstende hoofdpijn en gewoon geen zin meer. Had ik maar speed ofzo. Ik zal het wel uitstellen naar de nacht, het studeren.
Bedankt Waps voor het duimen, het is hard nodig!!!
Shahla, fijn dat de school verbetert. Onderwijs is toch heel belangrijk. Helaas zijn de leraren van nu ook niet meer wat ze vroeger waren...
Bedankt Waps voor het duimen, het is hard nodig!!!
Shahla, fijn dat de school verbetert. Onderwijs is toch heel belangrijk. Helaas zijn de leraren van nu ook niet meer wat ze vroeger waren...
donderdag 26 juni 2008 om 14:29
Hey Meid, welkom sowieso (al ben ik ook niet een basisschrijfster hoor, anderen zitten hier veel langer). Ik ben ook 24 en wist al zelf langer dat ik BPS had, maar het is pas een paar maanden geleden bevestigd door mijn psychiater. Beetje stom om te vragen, maar wat zijn jouw kenmerken? Ik voel me soms hier een beetje opgelaten omdat ik echt aan alle kenmerken in de DSM IV voldoe: leeg voelen, automutilatie, zelfmoordpogingen, seksuele losbandigheid, stemmingswisselingen en al die andere dingen. Ik ben echt het prototype Borderliner. Wat een verschil trouwens met pillen! Met mijn medicatie ben ik redelijk evenwichtig, verantwoordelijk en lief voor mezelf en anderen.
Heb jij trouwens medicatie?
Knuffel,
Digi
donderdag 26 juni 2008 om 15:12
Ja, Your Wake Up Call, ik ben ook benieuwd!
Digitalis, ik ben natuurlijk relatief nieuw maar ik denk dat als je je ergens niet opgelaten hoeft te voelen, het hier is!! We zijn allemaal heel anders, voor zover ik het nu kan overzien, maar we hebben genoeg gemeen om heel veel herkenning en steun te vinden in elkaars schrijfsels. Toch..? Enne... Voor zover mijn psych & ik dat kunnen beoordelen: ik kom ook tot 8 of 9 van de 9 criteria hoor !
Wat studeren betreft: als het op is is het op he! Je mag trots zijn op wat allemaal wel gelukt is. Hier 1e week weer bijna voorbij, alle uren gewerkt en heel veel gedaan (mag ik mezelf een schouderklopje geven?). Ben er klaar mee, zo de file in, yesss (o ja, ik rijd ook roekeloos haha, maar doe mijn best)!
Digitalis, ik ben natuurlijk relatief nieuw maar ik denk dat als je je ergens niet opgelaten hoeft te voelen, het hier is!! We zijn allemaal heel anders, voor zover ik het nu kan overzien, maar we hebben genoeg gemeen om heel veel herkenning en steun te vinden in elkaars schrijfsels. Toch..? Enne... Voor zover mijn psych & ik dat kunnen beoordelen: ik kom ook tot 8 of 9 van de 9 criteria hoor
!Wat studeren betreft: als het op is is het op he! Je mag trots zijn op wat allemaal wel gelukt is. Hier 1e week weer bijna voorbij, alle uren gewerkt en heel veel gedaan (mag ik mezelf een schouderklopje geven?). Ben er klaar mee, zo de file in, yesss (o ja, ik rijd ook roekeloos haha, maar doe mijn best)!
donderdag 26 juni 2008 om 15:29
Allereerst iedereen bedankt voor het welkom!
Inmiddels 6 jaar geleden was ik ook het prototype borderline, ontzettend impulsief, zwart-wit denken, stemmingswisselingen, losbandig seksleven, automutilatie en een zelfmoordpoging. Daar heb ik toen deeltijdbehandeling voor gehad (jaar lang 3 dagen groepstherapie) wat me toen ontzettend geholpen heeft.
Het schijnt alleen dat je op je 18de nog niet gediagnoseerd kunt worden als borderliner, dat kan pas na zoveel jaar (heb ik gehoord van de verzekeringsarts van het UWV), bij mij werd het toen afgedaan als 'borderlinertrekken'.
Nadat ik volgens de ggz dus gezond was verklaard na een jaar therapie dacht ik echt aan het leven te kunnen beginnen. Ik ging studeren, ging op kamers en deed eigenlijk alles wat een 'normale' studente ook zou doen. Maar daar is gelijk dan ook mijn valkuil: ik overschat mezelf echt ontzettend.
(Ik denk dat het acceptatieproces van deze stoornis ook nog in volle hevigheid tot me door moet dringen nog, ik dacht echt dat ik ervan af was..)
Uiteindelijk mijn (inmiddels 3de niet afgemaakte) studie onderbroken voor een half jaar om tot rust te komen en wat dingen van mezelf uit te zoeken. Ik had zelf eigenlijk helemaal niet in de gaten dat ik gewoon weer depressief was, ik wist alleen dat ik me vaak klote voelde terwijl ik daar (naar eigen zeggen, nu kom ik daar op terug ;) ) helemaal geen aanleiding voor heb.
Ik ging oorspronkelijk in eerste instantie naar de huisarts om litium voorgeschreven te krijgen (ja jezus, ik wist echt niet waar ik 't moest zoeken, borderline; daar dacht ik helemaal niet aan!) Ik wou alleen van die kutstemmingswisselingen af. Huisarts heeft me doorgestuurd naar de GGZ en uiteindelijk is er toch duidelijk borderline uitgekomen.
Ik slik nu AD tegen depressie en Zyprexa voor de stemmingswisselingen. Ik weet niet in hoeverre ik nu voldoe aan het prototype borderliner, wie ik dacht te zijn is door dit alles nu flink omver geschopt dus tja.
Later wellicht meer
donderdag 26 juni 2008 om 15:32
Maar Waps, volgens ben ik de enige die automutileert. Dat vervreemt me een beetje en ik schaam me ook diep dat ik dat deed en pas nog heb gedaan. Het is een verslaving, niet te doen. Nou ja, met mijn pillen is alles een stuk beter. Ik slik zelfs minder kalmeringsmiddelen, wat een goede zaak is. Het gaat beter en ik ben trots dat ik sowieso vijf examens heb gehaald, want ik denk dat ik het moeilijker heb gehad dan alle studenten tezamen.
donderdag 26 juni 2008 om 15:45
Goh, dit had mijn verhaal kunnen zijn. Ik slik trouwens ook Zyprexa, een AD, 'iets' tegen 'geestesziekten', iets om te slapen en kalmeringsmiddelen. Ik heb psychotherapie bij een psychiater, ben ook weleens voor een paar dagen opgenomen geweest. Hoe doet de Zyprexa het bij jou? Bij pil numero uno wist ik dat het ging werken, ik voelde het meteen! Zit nu aan de 10mg en mag omhoog naar de 15mg morgen. Morgen ga ik ook weer naar de psychiater, een heel fijne vent. Heb er pas een beetje gehuild, omdat ik zo last had en heb van de stress en mijn lakse instelling wat de examens betreft. Ik heb ook eerder twee studies afgebroken maar zit nu wel aardig in de goede richting met mijn studies. Automutileer je nog? Da's nog het enige bij mij wat er niet uit wil, maar godzijdank komt het alleen in heel ernstige verdrietige situaties voor, als afstraffing voor mezelf. Niet meer om iets te voelen ipv de leegte, of om te 'aarden'.:
[...]
Allereerst iedereen bedankt voor het welkom!
Inmiddels 6 jaar geleden was ik ook het prototype borderline, ontzettend impulsief, zwart-wit denken, stemmingswisselingen, losbandig seksleven, automutilatie en een zelfmoordpoging. Daar heb ik toen deeltijdbehandeling voor gehad (jaar lang 3 dagen groepstherapie) wat me toen ontzettend geholpen heeft.
Het schijnt alleen dat je op je 18de nog niet gediagnoseerd kunt worden als borderliner, dat kan pas na zoveel jaar (heb ik gehoord van de verzekeringsarts van het UWV), bij mij werd het toen afgedaan als 'borderlinertrekken'.
Nadat ik volgens de ggz dus gezond was verklaard na een jaar therapie dacht ik echt aan het leven te kunnen beginnen. Ik ging studeren, ging op kamers en deed eigenlijk alles wat een 'normale' studente ook zou doen. Maar daar is gelijk dan ook mijn valkuil: ik overschat mezelf echt ontzettend.
(Ik denk dat het acceptatieproces van deze stoornis ook nog in volle hevigheid tot me door moet dringen nog, ik dacht echt dat ik ervan af was..)
Uiteindelijk mijn (inmiddels 3de niet afgemaakte) studie onderbroken voor een half jaar om tot rust te komen en wat dingen van mezelf uit te zoeken. Ik had zelf eigenlijk helemaal niet in de gaten dat ik gewoon weer depressief was, ik wist alleen dat ik me vaak klote voelde terwijl ik daar (naar eigen zeggen, nu kom ik daar op terug ;) ) helemaal geen aanleiding voor heb.
Ik ging oorspronkelijk in eerste instantie naar de huisarts om litium voorgeschreven te krijgen (ja jezus, ik wist echt niet waar ik 't moest zoeken, borderline; daar dacht ik helemaal niet aan!) Ik wou alleen van die kutstemmingswisselingen af. Huisarts heeft me doorgestuurd naar de GGZ en uiteindelijk is er toch duidelijk borderline uitgekomen.
Ik slik nu AD tegen depressie en Zyprexa voor de stemmingswisselingen. Ik weet niet in hoeverre ik nu voldoe aan het prototype borderliner, wie ik dacht te zijn is door dit alles nu flink omver geschopt dus tja.
Later wellicht meer
donderdag 26 juni 2008 om 15:48
Waps
Erg he, om dat te doen. Ik snijd echt met een mes zo diep mogelijk. Nou ja, ik wil niet per se in detail treden maar mijn linkerpols is behoorlijk verminkt. Een keer moest het zelfs gehecht worden en is de wonde weer opengesneden om het te kunnen hechten. Ik lag huilend op de artsenbed, niet van de pijn maar van de machteloosheid en de schaamte. Het is medisch gezien mooi gehecht, maar het ziet er niet uit. Ik heb gewoon een auto-ongeluk gehad voor buitenstaanders.
donderdag 26 juni 2008 om 16:35
ik heb twee fijne speelse katten die ik de schuld geef als buitenstaanders er naar vragen voor af en toe wat flinke krassen op mijn arm.
Ik voel me nu dan ook zo slim als ik in een gekke bui dan maar tekeer ga op mijn onderbeen... niemand die 't ziet en dus ook niemand die ernaar vraagt. Ik had 't al jaren niet meer gedaan totdat ik weer naar het GGZ ging, het leek wel alsof wat 'oude streken' terug naar boven kwamen, maar ja.. de één is agressief op een ander in bepaalde situaties, ik richt 't op mezelf. Ik schaam mezelf er wel voor natuurlijk, ik voel me achteraf altijd dom dat ik 't weer zover heb laten komen.
Ik slik pas sinds twee maanden die zyprexa, 2,5 mg p/dag naast 40 mg seroxat. t Helpt me echt, voel me al stukken beter in mijn vel. Die seroxat slik ik al langer dan een jaar nu (en dan alsnog een depressie krijgen... :S ).
Maar hoe en wat werken/studeren jullie echt allemaal? Ik ben nu definitief met mijn studie gestopt, en ben op dit moment afhankelijk van hoe & wat met therapie (frequentie e.d.) en uitkering (wajong). Dus voor mij even stressen, dit is mijn laatste maand uitkering maar ik ben dus weer bezig om mezelf (gedeeltelijk) weer af te keuren, ik wil wél graag werken, maar zelfs 25 uur als receptioniste is me gewoon te zwaar.... ik vind werken dan nu ook echt dood en doodeng. En niet te vergeten dat je je dan ook nog eens ronduit nutteloos voelt en dat terwijl je weet dat je niet dom en/of achterlijk bent... aargh ;)
donderdag 26 juni 2008 om 16:57
Ik ben dit keer naar best veel lessen geweest, YourWakeUpCall. Ik heb echt heel erg in de stress gezeten in de voorbereidingsweken op de examens, omdat ik niets uitvoerde. Toen ik weer rustig kon slapen door xanax en mijn medicatie verhoogd werd, toen ging het beter. Ik studeer nog steeds maar 1 of 2 dagen voor een examen hoor, ik doe echt het minimale. Dat terwijl als ik echt mijn best doe en doorheen het jaar (een ex-huisgenote is dit jaar elke week naar de dienst Studie-advies gegaan, misschien doe ik dat volgend jaar ook wel) werk, ik al mijn examens makkelijk kan halen. Nu is het stressen, maar dat leidt de aandacht af van andere dingen zoals rekeningen betalen, de gedachte dat je niets waard bent, of je wel genoeg vrienden hebt, of je vriend je nog wel ziet zitten, enzovoorts. Studeren is zwaar, maar ik kan het wel goed. Ben dan ook niet dom, al heb ik het gevoel dat ik wel minder slim ben geworden door de overdoses die ik heb genomen. Stoppen met studeren gaat ook niet, ik woon niet in NL en heb hier een 'kot' zoals ze het op z'n Vlaams zeggen. Bij mijn ouders zou ik ook niet mogen wonen denk ik zo, en ik moet wel een studie afmaken anders moet ik helemaal veel geld terugbetalen aan de IB-Groep. Plus het feit dat ik mezelf als mislukkeling zou zien als ik niet tenminste 1 diploma zou hebben...
donderdag 26 juni 2008 om 16:59
Oh, Seroxat deed bij mij niet veel, behalve dan dat ik geen orgasme meer kon krijgen. 2,5 mg Zyprexa is echt heel weinig, maar het kan helpen natuurlijk. Mijn psychiater zoekt uit welke dosis er bij mij nodig is voor het beste resultaat. Ik mag morgen dus naar 15mg gaan. Wellicht is 10 mg ook wel voldoende, maar ik wil me echt absoluut geweldig goed voelen, en als dat door pillen moet, dan zij het maar zo. Ik voel me eigenlijk best happy bemerk ik nu! Ook omdat het zo fijn schrijven hier is, want ik heb enkel een psychiater om over BPS te praten. Ik zat vorige week in een diepe dip en hij had het over eventuele opname, maar met die verhoging van de Zyprexa hoeft dat van mij niet meer. Ik denk dat als ik meer structuur in mijn leven aanbreng en meer ga sporten en goed eten, dat ik er dan wel ben.
donderdag 26 juni 2008 om 22:23
Your Wake Up Call, hoe herkenbaar... Wat fijn om te lezen, hoewel we een beetje in technische details treden nu en ik niet weet of dit voor de anderen niet vervelend is om te lezen? Maar de herkenbaarheid doet mij iig goed. Ook ik heb een speelse kat
en dus van die oude, witte krassen op mijn armen. Mijn onderbenen zijn bijna altijd bedekt gelukkig... Digitalis , je schrijft dat je 't nu m.n. in verdrietige situaties doet. Da's bij mij ook het geval. Maar ook uit pure woede en agressie (waar die vandaan komt?! Hoop daar achter te komen), ik ga dan echt in een roes en als een beest tekeer. Word er zelfs soms bang van. 't Lucht even op, maar uiteindelijk schaam ik me altijd dood. Maar zou aan de andere kant niet weten hoe ik zonder zou kunnen in crisissituaties. Hoewel ik ook wel eens heel hard tegen dingen wil schoppen (m'n gekneusde voet is net genezen). Nou ja, genoeg over dit, pijnlijk onderwerp! 
Your Wake Up Call, heb 1 van mijn 2 studies afgerond. Een baan voor 32 uur in de week, en net twee weken time-out achter de rug. In overleg met de bedrijfsarts werk ik nu weer de volle uren, in afwachting van mijn intake bij de GGZ en het daaropvolgend advies. Het gaat wel, als ik maar niet teveel alleen ben op mijn werk, niet teveel ingewikkelde dingen hoef te doen, goed slaap en voor mezelf zorg. Met die laatste twee heb ik veel moeite
Jij hebt een jaar groepstherapie gehad schrijf je. Ben je nu in afwachting van wat anders?
donderdag 26 juni 2008 om 23:12
Digi, wat de buitenkant betreft, heb je denk ik wel gelijk dat je híer de enige bent of ik heb iets gemist van iemand.
Maar het is een vorm van zelfvernietiging en dat kan op vele manieren hè. Heb ik in het verleden, voor 2003, ook hard aan gewerkt. (Cynische doch eerlijke mode) Niet door automutileren, het enige symptoom wat ik dan niet had maar wel op diverse andere manieren hoor.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
