Wrange pedosexuelenhumor in Viva's doe boek.

Als je, zoals ik, het Viva doe boek hebt gekocht samen met de Viva van deze week, dan zal je zie dat er op de voorlaatste pagina een wel heel vreemde lijnentrek tekening in staat.

Je hebt als kind vast wel eens zo'n lijn-tekening gemaakt, van het ene genummerde bolletje naar de volgende.

Welnu, als je dat in het doe boek doet, zal je een man zien die een meisje neukt. De mansfiguur schat ik in grootte 2 keer zo groot als het meisje in.

Ik zeg meisje, omdat, terwijl ze geneukt wordt, met een vlieger speelt.

De tekst bij de tekening luidt: "Heel simpel, volg de cijfertjes en dan krijg je iets, eh, wat je vroeger als zesjarige -hopelijk- niet kreeg."



Ik vind het zo wrang, totaal geen grap. Als het anders bedoelt is, hoe dan? Ik wil niet heilig verontwaardigd overkomen, maar ik denk dat je hiermee mensen pijn doet.

Even antwoord op int (sla maar over als het je niet interresseert):



Ik denk heus wel dat er vooroordelen zijn die ook wel vrouwen kunnen benadelen. Echter, de negatieve beeldvorming van mannen door het feminisme zijn veel ingrijpender voor ons mannen geweest, dan omgekeerd de vooroordelen die vrouwen moesten beslechten.

Een vrouw met een groot libido, en die veel mannen heeft verslonden, hoeft daar nooit over te praten. Het is haar geheimpje, je kan het aan de buitenkant niet zien, en als ze haar werkterrein af en toe verschuift en niet te dchtbij uitkiest, kan ze dat goed volhouden en verborgen. "Wie kent mijn kont in Keulen?"

Koffie inschenken omdat het verwacht wordt, is dat nou zo erg? Ik hou ook deuren open voor vrouwen en geniet net zo goed als ze beginnen te stralen. Dat zijn kleine leuke gebaren die het leven veraangenamen.

Veel gemener is om tegen een man te zeggen "je bent een geilaard, en dat is slecht. Je moet maar eens dat libido en je versierdrang uit je leven bannen, want jij wil eigenlijk maar een ding, vuile egoist." Met deze houding is een hengeltopic hier jarenlang verboden verklaard, ik vind nu dat de mannen daar vreselijk omslachtig met allerlei say-no-more kwinkslagen moeilijk lopen te doen, maar toch is er onder mannen en vrouwen behoefte aan, en er is geen invasie geweest van monomane masculiene sexmaniakken die het hele forum ontwrichten. Het gaat er volgens mij rustig aan toe daar.

Resume: de mannelijke, ongecompliceerde recht toe recht aan houding ten opzichte van sex is heus niet zo slecht, en wordt door vrouwen in de praktijk ook gewaardeerd. De gevaren die decennia lang door een reclacitrante groep feministes op de maatschappij zijn geprojecteerd, blijken bij nader inzien luchtkastelen. Het heeft tot een vertrutting van de maatschappij bewerkstelligd die nergens goed voor is.

Jaschenca schreef op 28 juni 2008 @ 11:46:

Ik heb het plaatje getekend en aan mijn man, vriendin en zus laten zien. En niet één kwam met de interpretatie van Toon naar voren, bij lange na niet! Wat een gezeur en geneuzel van de bovenste plank ja, en ik vraag me serieus of jouw kijk op deze wereld wel gezond is Toon als jij deze interpretatie wel maakt.

Is het niet heel tekenend dat wat ik beweer, door Jaschenca wordt bevestigd? Toon is een man en heeft man een zieke geest (dat komt vaker voor bij deze mensensoort), hij heeft perverse gedachtes, zijn geest is ongezond, met andere woorden hij moest maar eens behandeld worden want hij ziet dingen die Jaschenca en haar achterban niet zien, afvoeren deze sex-griezel.

Gelukkig voor mij zijn er heel veel vrouwen die hetzelfde dachten als ik, dus mij afschilderen als sex-zonderling zal niet lukken. Het is erg dat ik me moet beroepen op vrouwen die hertzelfde als ik denken, want als er 20 mannen net als ik dachten, was het makkelijker vol te houden geweest dan wij "mannen" waren, een inferieur soort mens.

Loomi, jij benoemt de zegeningen van de eerste feministische golf, iets wat rond 1900 speelde! Toen vochten vrouwen voor reeele, redelijke rechten. Deze zaken die jij noemt waren allang beslecht in de jaren 70, toen ontstond er juist een soort klaag/ "geef de man de schuld" feminisme, de tweede feministische golf. Ik heb ook jaartallen genoemd in mijn posting. Achter de idealen van de eerste feministische golf sta ik volledig.

en ik vraag me serieus of jouw kijk op deze wereld wel gezond is

Hiermee zegt ze wel degelijk dat mijn geestelijke gezondheidstoestand ongezond is.

Sorry, maar deze zaken (vrouwen die ontslagen worden bij zwangerschap of huwelijk) is zolang ik leef en een ontwikkeld bewustzijn heb, niet voorgekomen. Overigens, om dit zijpad van het feminisme af te sluiten, het feminisme waar ik me zo aan ge-ergerd heb, is prachtig opgeschreven door Maarten het Hart in zijn boek "de vrouw bestaat niet".

Geen idee hoe oud je bent, maar mijn ouders kregen het in 1973 niet voor elkaar om een hypotheek op basis van 2 salarissen te krijgen.

Is dat nou zo raar? Het is toch vrij gebruikelijk dat vrouwen stoppen met werken als er kinderen komen. Ik vind het geen onderdrukkend vooroordeel, maar dagelijkse praktijk.

Ik ben zo sneu...



Wat me wel opvalt in mijn opponenten hun betoog, is dat het spelen met een vlieger (zoals in de tekening) voor het gemak even weggelaten wordt. Ja, er zal heus wel ergens een volwassen vrouw zijn die vliegert, maar het is toch vooral een kinderspeelgoed. Als je mij op pad stuurt met de opdracht "koop een vlieger", dan ga ik naar de speelgoedwinkel en niet naar Hennes en Maurits.

Een bank heeft de plicht te kijken of jouw inkomen past bij de hypotheek die je neemt. Dat zij er van uit gaan dat er een inkomen kan wegvallen op het moment dat er kinderen komen, vind ik nou geen gigantisch discriminerende misdaad, yuky is geborren dus nam dit echtpaar na 1973 kinderen.

Misschicken meent zelfs dat ik met mijn kop in mijn hol zit, God mag weten hoe vaak dat gebeurt, ik kijk tussen het holbestuderen door ook wel eens in de krant, en wat leest vrouwenvertrapper Antonio daar?



Laat vrouw hobbykind zelf betalen





Geplaatst op 19-10-2007



Moeders schreeuwen moord en brand over hun rechten, maar als het om plichten gaat, laten ze hun pruillip zien. De overheid moet niet te gul zijn, zegt Ebru Umar.



Een tijdje terug stond in deze krant een interview met Pierre Vinken, naast neurochirurg en atheïst, een van Nederlands succesvolste ondernemers (het Betoog, 22 september). Hij stelde dat een goede directeur is als een goede huisvrouw: geen geniale specialist, maar een degelijke generalist. Vinkens opmerking stemde mij droevig: omdat hij gelijk heeft.



Hoe kan het dat een man die niet eens in staat is om een huishouden van vier personen draaiende te houden, geacht wordt een bedrijf te leiden met honderden, zo niet duizenden werknemers? De eerste de beste huisvrouw had ABN Amro beter kunnen leiden dan Rijkman Groenink. Waarom kiezen vrouwen dan nog steeds voor uitzichtloze deeltijdbaantjes - als ze al werken? Het antwoord werd vorige week gegeven: de Nederlandse vrouw wil helemaal niet werken (Voorpagina en het Betoog, 13 oktober).



De strekking was dat je moe wordt van de combinatie werk en zorgtaken. Bovendien menen Nederlandse vrouwen het recht op niet-werken te hebben: ze willen de eerste balletvoorstelling van hun kind niet missen. Bij mijn weten zijn balletvoorstellingen 's avonds - althans, de mijne wel en mijn fulltime werkende moeder heeft er geen één gemist. Ze is me wel eens vergeten bij school, maar hoeveel directeuren denken altijd uit zichzelf aan de verjaardag van hun kinderen?



In de discussie over werken en kinderen opvoeden heeft mij altijd één punt verbaasd: de manier waarop overheid én media ouders benaderen. Mannen werken. Vrouwen niet. Mannen verdienen geld. Vrouwen niet. Waarom worden vrouwen door overheid en media als zwakzinnige schepsels behandeld, die niet in staat zouden zijn om te werken? Waarom wordt getolereerd dat de ene helft van de Nederlandse samenleving, vrouwen, financieel afhankelijk is van de andere helft: mannen?



Waarom noemen we het een voorrecht dat in Nederland vrouwen parttime werken? En waarom wordt altijd hetzelfde excuus van stal gehaald om niet of parttime werken te legitimeren: kinderen? Omdat kinderen zogenaamd de reden zijn waarom vrouwen hun werk minderen. Waarom mannen met kinderen niet minder werken is bekend: drogredenen als carrièrebreuk, ‘mag niet van de baas' of ‘kan in deze functie echt niet'.



Waar gesteld wordt dat Nederlandse vrouwen niet willen werken, moet niet ontkend worden dat Nederlandse mannen niet willen zorgen. En waarom zouden ze ook, ze hebben een sloof, vrouw of vriendin genoemd, die dat wel wil. We vergeten echter dat vrouwen niets te willen hebben. Als het om rechten gaat (studie, salaris, carrièrekansen), schreeuwen vrouwen dat ze gelijkwaardig zijn aan mannen. Zodra het om plichten gaat, komt de pruillip opzetten: maar wie zorgt voor de kinderen? En waarom zou je werken als je geld opgaat aan kinderopvang?



Om een aantal redenen, naast het behouden van financiële onafhankelijkheid: professionele en persoonlijke ontwikkeling, deel uit maken van de samenleving, recht op een beroep op sociale voorzieningen, pensioenopbouw, et cetera. Desondanks wordt met instemming van overheid en samenleving een afhankelijke groep gecreëerd die haar hand ophoudt om in haar levensonderhoud te voorzien.



Een overheid die meent dat mannen en vrouwen gelijke rechten hebben, moet ook gelijke plichten afdwingen en niet toestaan dat vrouwen én mannen zich verschuilen achter kinderen om niet fulltime te werken. Een overheid daarentegen die meent dat vrouwen zwakzinnig zijn en niet hoeven te werken als ze dat niet willen, moet het lef hebben in te zien dat de staatskas hier voordeel bij kan hebben: verbied een wetenschappelijke opleiding, schaf kinderbijslag, zwangerschapsverlof, ouderschapsverlof, gratis schoolboeken en AOW af voor vrouwen die ‘ervoor gekozen hebben niet te werken'.



Dit zijn (financiële) redenen voor vrouwen om niet te werken, waardoor kinderen zijn verworden tot een hobby die de samenleving betaalt. Een hobby die mateloos wordt uitgeoefend, waarbij de keuze voor één of meer kinderen niet beperkt wordt door de financiële situatie. Ten onrechte was de laatste zin uit het Betoog-artikel: ‘De zorg voor kinderen is niet meer alleen de zorg van de ouders.'



Dit is een misvatting: de primaire zorg voor kinderen ligt bij de ouders. De overheid heeft daarbij slechts een faciliterende taak: zorg voor opvang en onderwijs door professionals.