Wat is het dat mensen niet uit hun woonplaats wegwillen?

30-08-2014 12:58 118 berichten
Hier ben ik echt heel benieuwd naar. Ik ken een aantal mensen die nooit uit hun geboortedorp weg willen en beslist niet willen verhuizen, ook al zouden de omstandigheden zo zijn dat het handiger en praktischer is.



Zelf ben ik niet zo gebonden aan één plek en als ik een leuk huis heb, kan ik op de meeste plekken wel aarden. En daarom ben ik benieuwd naar het waarom.

Of ben je zelf honkvast, en bent min of meer tegen je wil, wel verhuisd. Hoe pakte dat uit?
Alle reacties Link kopieren
Ik zit weer in de date-fase en mag dus weer mannen "selecteren" op basis van woonplaats. Ik zou het niet erg vinden om mijn woonplaats te verlaten, vanwege de stad zelf. Maar mijn vrienden en ouders die hier wonen.



Mocht ik gaan samenwonen aan de andere kant van NL dan kun je echt wel ieder weekend teruggaan om je vrienden en ouders op te zoeken. Maar samen koken, een rondje hardlopen, binnenvallen voor een bakkie, een borrel doen zomaar door de week in de kroeg. Dat ga ik enorm missen dan.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben zelf niet zo honk vast, maar ik weet dat mijn moeder haar kindjes graag dichtbij in de buurt wil hebben, dus toen wij opzoek gingen naar een nieuwe woning hebben wij daar rekening meegehouden. We woonden ongeveer 1.5 kilometer van mijn ouderlijk huis en nu zelfs nog minder.



Het liefste zou mijn moeder een enorm groot huis willen kopen waar we allemaal in kunnen wonen haha.
quote:brenne schreef op 30 augustus 2014 @ 18:24:

@doemaarzonnebloemen en Ismene:

Gelukkig vindt mijn man dat ook niet normaal en keurt zulk gedrag zeker af. Maar hij kan zoiets beter van zich af zetten. Hij zegt dat die mensen dan een probleem hebben en niet ik, maar in het dagelijks leven ervaar ik dat natuurlijk niet zo. Mij doet dat pijn, niet die mensen. Er zijn nog veel meer dingen waaraan hij zich intussen ook ergert, maar niets blijkt de bekende druppel te zijn waarvan hij zegt 'en nu is het genoeg, we gaan weg'.

Geen idee hoe dat komt, wat voor die extreme binding zorgt.



De laatste tijd is hij weer wat meegaander daarin, en laat mij zelfs huizen zien op Funda. Maar dat is de ver-van-mijn-bed-show. Als ik dan vraag wanneer wij eens een makelaar laten komen komt het te dichtbij en is het einde gesprek.



Lief dat jullie zo met me meeleven Denk dat je het ietsje anders moet aanpakken. Ga zelf actief naar huizen kijken. Zie je iets, rijdt er dan eens heen met hem om de sfeer wat te proeven. Desnoods maak je gewoon een afspraak met de makelaar voor bezichtiging. Wie weet raakt hij enthousiast en dan kan het best wel snel gaan. Niet vragen, maar zelf actie ondernemen. En dan bedoel ik niet dat je meteen een huis moet kopen ofzo, maar hier is een andere aanpak en actie van jouw kant voor nodig. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden, denk ik altijd maar.
quote:GateKeeper schreef op 31 augustus 2014 @ 18:00:

Ik ben zelf niet zo honk vast, maar ik weet dat mijn moeder haar kindjes graag dichtbij in de buurt wil hebben, dus toen wij opzoek gingen naar een nieuwe woning hebben wij daar rekening meegehouden. We woonden ongeveer 1.5 kilometer van mijn ouderlijk huis en nu zelfs nog minder.



Het liefste zou mijn moeder een enorm groot huis willen kopen waar we allemaal in kunnen wonen haha.Oei, dat zou ik nou nooit doen. Ik zou zelf bepalen waar ik ging wonen.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou nooit uit mijn geboortedorp gaan.

En waarom?

Ik hecht meer waarde aan liefde, vriendschap, familie en saamhorigheid dan aan materialisme, praktische standpunten ed.



Het huis waarin ik woon is klein, maar doordat familie, vrienden en m'n geliefde op loopafstand wonen ben ik gelukkig.

De saamhorigheid, samen in dit kleine huisje gezellig borrelen, of lopend richting mijn ouders om daar even gezellig koffie te drinken..

Dat is mij meer waard dan wat dan ook..

Ik rij iedere dag een uur naar mijn werk en weer terug, maar geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om dichterbij te gaan wonen..

Ik hou van de mensen om mij heen, ken iedereen die hier woont en iedereen kent mij.. Ik hou er van!



Ik veroordeel mensen die makkelijker uit hun geboortedorp/stad niet, iedereen voelt er iets anders bij..
Volgens mij wordt er ook nog wel eens onderscheid gemaakt tussen een geboortedorp en een geboortestad, zeker een grote stad zoals Amsterdam, Den Haag etc. Terwijl ook daar men vaak in hetzelfde stadsdeel blijft wonen en niet ineens besluiten om naar een Twents dorp te verhuizen, of een Friese middelgrote stad. En dat mag, ieders eigen keuze. Maar goed ook dat we allemaal zelf kunnen bepalen waar we wonen en hoe lang we dat doen..Zou een leuke chaos worden anders!



Ik ben streekvast, ben geen groot wereldreiziger, maar ik leef echt en ik geniet dagelijks. Ik weet waar Venetie ligt en ben qua algemene ontwikkeling echt behoorlijk ontwikkeld ;). En dat zonder de verre reizen, stages en het vele verhuizen :D. Al heb ik toch al 3 continenten gezien ;) Alsof mensen die vaker verhuizen ook op die gebieden vooruit lopen dan mensen die ervoor kiezen dat niet te doen en in hun geboortedorp willen blijven wonen, om welke reden dan ook.
Alle reacties Link kopieren
Ik kom niet uit een dorp maar woon wel weer in de stad waar ik ben geboren. Ik vind het prettig vertrouwd maarniet benauwend want groot genoeg (100.000+ inwoners).



Bovendien heeft het alles wat ik zoek: mooi, veel groen, veel aandacht voor kunst en cultuur. Ik denk niet dat ik het ergens anders beter ga vinden. (Ben voor studie wel naar andere stad gegaan)
Ik ben 25 en heb in 5 verschillende plaatsen gewoond. En ik ga ervanuit dat er nog wel minimaal 1 of 2 plaatsen bij komen, ik voel me helemaal niet gebonden met een bepaalde plaats.
Ik ben een aantal jaar uit mijn geboortestad geweest en kon in beide plaatsen niet helemaal aarden. Nu wonen we weer in mijn geboortedorp en ik vind het heerlijk! Mijn ouders wonen vlakbij, veel vriendinnen en ook mensen die ik nog ken van vroeger in de buurt. Daarnaast is het een fijne stad om de kinderen op te laten groeien. Ik hoef hier niet meer weg. Ook het feit dat de kinderen zomaar even bij opa en oma langs kunnen gaan, al is het maar voor een uurtje, vind ik heel prettig. Daarnaast is het ook praktisch als ik eventjes oppas nodig heb, dat mijn ouders vlakbij zijn.
Ik heb in 5 verschillende steden gewoond en een tijd in het buitenland en nu weer op zoek naar een huis om weer in het buitenland te gaan wonen.



Ik aard overal wel, ik reis ook heel veel. Het enige wat verandert is dat ik steeds rustiger wil wonen maar ik zou ook best weer een jaar of 2 in een wereldstad willen wonen. Het lijkt me heerlijk als je gewoon lekker je hele leven in de zelfde stad/dorp wil blijven wonen, het lijkt me wel knus en zo rustig.



Ik zou het niet kunnen want ik heb veel prikkels en uitdagingen nodig om fit tussen mijn oren te blijven. Mijn hele leven op dezelfde stek blijven wonen zou mij mentaal zwaar in de problemen brengen.
Ligt heel erg aan je persoonlijkheid en opvoeding ben ik bang. Als je van huis al mee krijgt dat nieuwe dingen 'eng' zijn, dan leer je je al jong vast te klampen aan je eigen 'security zone'. Dan vind je het later ook 'eng' of onnodig of 5km verderop te verhuizen, laat staan naar een ander land of continent. Vaak hebben ze ook weinig gereisd en weten ze niet hoe geweldig het elders kan zijn.



Ik ken genoeg van dat soort mensen en het zijn toch altijd dezelfde types die zo zijn. Zelf moet ik er niet aan denken, krijg het al Spaans benauwd bij de gedachte. En in een dorp wonen is voor mij hetzelfde als een gevangenis. Ik dank mijn ouders op mijn blote knieën dat ze mij anders hebben opgevoed en ik zal mijn kinderen ook meegeven om open-minded en avontuurlijk te zijn en uitdagingen aan te gaan en kansen te grijpen. Ook al is dat in eerste instantie 'eng'. Als er één iets is wat ik erg vind is als mensen hun beslissingen baseren op angst, zó zonde.
quote:betjebig schreef op 30 augustus 2014 @ 18:57:

Ik ken iemand die al haar hele leven in dezelfde stad woont. In haar hele leven is ze ook altijd naar dezelfde camping (in Nederland) op vakantie geweest, en ze heeft net als haar ouders en tantes/ooms een stacaravan op die camping. Op huwelijksreis zijn zij en haar man wel ver geweest, maar dat vond ze afschuwelijk. Vliegen vond ze eng (ze heeft 10 uur zitten huilen in het vliegtuig), en ze kregen daar allemaal gek eten.

Haar zus is wel altijd reislustig geweest (als in twee keer per jaar op vakantie naar het buitenland, Europa en daarbuiten), is zelfs verhuisd naar een andere stad, dus in hun familie staat ze te boek als avonturier (terwijl ze eigenlijk niets heel geks doet ).Dat bedoel ik dus. Het lijkt mij verschrikkelijk als je zo moet leven en je als volwassene mentaal zo zwak en afhankelijk bent van het bekende om je heen.
Ik ben ook zo, wil niet graag weg uit mijn geboortestad. De familie van mijn moeders kant woont al sinds 1790 ofzo hier. Ik vind dat wel mooi en zou dat niet graag doorbreken. Verder heb ik het hier prima naar mijn zin, woont mijn dochter ook hier en heb ik bovendien een enorme hekel aan het gedoe van verhuizen.

Geen kwestie van eng. Gewoon geen behoefte om ergens anders te wonen
Maar dit gaat over mensen die niet hebben gestudeerd denk ik? Want in veel gevallen hebben mensen die gingen studeren hun geboorteplaats moeten verlaten om in de plaats van hun studie te gaan wonen. Ben wel benieuwd hoeveel mensen daar weer zijn blijven hangen. Waaronder ikzelf.
quote:baukelien schreef op 01 september 2014 @ 22:26:

Maar dit gaat over mensen die niet hebben gestudeerd denk ik? Want in veel gevallen hebben mensen die gingen studeren hun geboorteplaats moeten verlaten om in de plaats van hun studie te gaan wonen. Ben wel benieuwd hoeveel mensen daar weer zijn blijven hangen. Waaronder ikzelf.

Je kunt ook dichter bij huis gaan studeren.

Ik heb voor mijn eerste studiekeuze bijna 1,5 jaar op kamers gewoond (geen studentenkamer, maar 'n particulier die 'n kamer verhuurde), maar toen ik van studie wisselde heb ik bewust gekozen voor Antwerpen, omdat ik daar niet voor hoefde verhuizen.
Wat Elninjoo ook al zegt, dichter bij huis studeren, waardoor je niet op kamers hoeft/gaat. Ligt aan studiekeuze en je woonplaats. Mijn studie stond goed aangeschreven bij de hbo instelling op 12 minuten van mijn woonplaats.



En het 'eng' vinden om mijn plaats hier te verlaten. Eigenlijk nog nooit zo over nagedacht. En het ligt hier zeker niet aan opvoeding ;) Met een zusje die de wereld afreist en alltijd onrustig is en een broertje die het tegenovergestelde is en het prima naar zijn zin heeft in dezelfde woonplaats als ouders.



Ik wil best nadenken over verhuizen als blijkt dat we hier geen baan meer kunnen vinden, of wanneer een van ons beiden een aanbieding krijgt om enkele jaren naar een ander land te verhuizen. Maar waarom zou ik nu alles achter me moeten laten, terwijl ik een leuke baan heb, vriend idem, we een een prachtig mooi en fijn huis hebben, ouders, vrienden en familie binnen 30 minuten te bereiken zijn. Enkel en alleen omdat het ergens anders ook leuk kan zijn en ik nu misschien niet alles uit het leven haal? Ik denk dat ik niet meer tevreden kan zijn dan nu. En dat is mij erg veel waard, rust en kunnen genieten van mijn leven hier en nu, met mensen die om mij geven en waar ik om geef.
quote:baukelien schreef op 01 september 2014 @ 22:26:

Maar dit gaat over mensen die niet hebben gestudeerd denk ik? Want in veel gevallen hebben mensen die gingen studeren hun geboorteplaats moeten verlaten om in de plaats van hun studie te gaan wonen. Ben wel benieuwd hoeveel mensen daar weer zijn blijven hangen. Waaronder ikzelf.Ik woonde tijdens mijn studie in de stad waar de universiteit was. Daarna ben ik er nog een tijdje blijven hangen, maar toen ik een huis wilde kopen toch weer terug verhuisd naar het dorp waar ik ben opgegroeid (omdat de huizen daar betaalbaarder zijn en meer tuin hebben dan in die stad). Na wat omzwervingen (o.a. een tijdje in het buitenland) ben ik daar nu weer terug. En binnenkort gaan we hier weer weg, en nu voorgoed; we hebben namelijk een huis gekocht in een andere plaats, en we zijn van plan om daar de rest van ons leven te blijven wonen.
Alle reacties Link kopieren
quote:doemaarzonnebloemen schreef op 30 augustus 2014 @ 12:58:

Hier ben ik echt heel benieuwd naar. Ik ken een aantal mensen die nooit uit hun geboortedorp weg willen en beslist niet willen verhuizen, ook al zouden de omstandigheden zo zijn dat het handiger en praktischer is.



Zelf ben ik niet zo gebonden aan één plek en als ik een leuk huis heb, kan ik op de meeste plekken wel aarden. En daarom ben ik benieuwd naar het waarom.

Of ben je zelf honkvast, en bent min of meer tegen je wil, wel verhuisd. Hoe pakte dat uit?



Ik begrijp het heel goed. Het is een stukje veiligheid. Je weet wat je kunt verwachten van je buurt, van de mensen. Je weet hoe het eraan toe gaat en je voelt je dan vaak ook wel erg fijn! Dus het is opzich ook wel weer een goed teken tegenover de stad/dorp. Ik kom zelf uit een hele drukke stad en zodra ik bij een vriendin in een dorp logeer dan voel ik mij daar totaal anders. Je went aan de soort 'vibes, gewoonten'. Het kan eigenlijk heel veel redenen hebben. En gelukkig zijn er ook heel veel mensen zoals jij. Die zich niet hechten aan de woning, de straat, de mensen. Of misschien wel maar het minder erg vindt.



Ik zou in ieder geval ook nooit uit mijn stad willen verhuizen. Het liefst niet eens uit de straat :P Je weet wat je kan verwachten, dat vinden vele mensen fijn. Wel een leuk topic!
Never Give Up & Fight Like Hell

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven