Kinderen
alle pijlers
peuter/kleuter -puber of is er meer aan de hand?
maandag 15 september 2014 23:49
Normaal typ ik zulke verhalen niet via mijn telefoon, onhandig en snel typfoutjes, maar ik lig inmiddels in bed en zit er even doorheen.
Onze kleuter van bijna 4 waarvan ik dacht dat hij gewoon wat opstandig was, begint nu echt een groot probleem te worden.
Nu is er voor hem veel veranderd in een jaar tijd, hij kreeg een broertje, vpaar weken later mocht hij beginnen op de peuterspeelzaal, eenmaal eecht goed gewend gaan we verhuizen, 30 km verderop.. Nieuwe peuterspeelzaal, eenmaal gewend mag hij deze week beginnen met wennen op de basisschool. Genoeg veranderingen in een jaar tijd zou je zeggen. Maar zoals iedereen mij zegt, kinderen op die leeftijd hebben daar weinig last van. Zijn flexibel en snel gewend.
Sinds begin dit jaar is hij wat moeilijker, peuterpubertijd, veranderingen... Komt vanzelf goed. Maar het gaat van kwaad tot erger.
Niets is meer goed, bij elke vraag of opdracht krijg ik nee te horen en loopt het uit ruzie, zoals ik het maar even noem. Slapen is drama, wat we ook doen hij blijft beneden komen, soms zijn we tot half 1 met hem bezig zodat hij gaat slapen maar hij vertikt het. Pas als hij letterlijk omvalt van de slaap geeft hij op. In de tijd dat hij alleen is op zijn kamer, spelen, slapen maakt niet uit wanneer, dan verbouwd hij de hele kamer. Wat begon met een beetjw rommel maken is nu standaard allw kleding uit zijn kast trekken, alle boeken uit de kast, soeelgoedbakken leeg, alles word over hoop gehaald. Vanmiddag presteerde hij het om over deze bende een fles douchegel leeg te knijpwn. Met tranen in mn ogen heb ik de boel schoongemaakt. Behalce dit maakt hij alles stuk dat hij tegen komt, boeken, tekend zijn kamer vol met stift, de muren, vloer, bed. Hoe boos ik ook bem geweest, hij hoeft maar 1 stift te vinden en hij gaat los.
Gaten zitten in zijn slaakamer deur nadat hij eens voor straf een poosje op zijn kamer moest zitten. Niet alleen straf voor hem, maar ook om op dat moment zelf evem tot rust te komen. Sinds een paar weken plast hij savonds op de vloer in zijn slaapkamer, hij moet dit zelf schoonmaken. Waarom hij het doet, zijn antwoord is dan. Omdat ik dat wil!
Na onze verhuizing heb ik hulp gezocht, we hebbem hulp bij opvoeding, regels, consequent zijn etc gekregen. Doen het inprincipe prima maar in plaats van beter word het alleen maar erger.
Op de peuterspeelzaal hebben ze hem geobserveerd, video beelden genaakt. Maar nee, prima kind! Hij is echt alleen thuis bij ons zo.
Ik heb het gevoel letterlijk overspannen te raken, we zitten in een neerwaardse spiraal en we gaan alleen maar verder omlaag.
Behalve het feit dat we door moeten zetten en consequent moeten blijven ben ik ook gewoon bang dat zijn gedrag misschien een schreeuw om hulp is, dat er van alles in zijn koppie rond gaat maar dat hij zich niet kan uiten.
Is er misschien iemand die iets in mijn verhaal herkent? Tips heeft?
Trouwens, positieve aandacht geven, prijzen etc proberen we zoveel mogelijk te geven. Al overheerst nu het negatieve eigenlijk de hele dagen.
Onze kleuter van bijna 4 waarvan ik dacht dat hij gewoon wat opstandig was, begint nu echt een groot probleem te worden.
Nu is er voor hem veel veranderd in een jaar tijd, hij kreeg een broertje, vpaar weken later mocht hij beginnen op de peuterspeelzaal, eenmaal eecht goed gewend gaan we verhuizen, 30 km verderop.. Nieuwe peuterspeelzaal, eenmaal gewend mag hij deze week beginnen met wennen op de basisschool. Genoeg veranderingen in een jaar tijd zou je zeggen. Maar zoals iedereen mij zegt, kinderen op die leeftijd hebben daar weinig last van. Zijn flexibel en snel gewend.
Sinds begin dit jaar is hij wat moeilijker, peuterpubertijd, veranderingen... Komt vanzelf goed. Maar het gaat van kwaad tot erger.
Niets is meer goed, bij elke vraag of opdracht krijg ik nee te horen en loopt het uit ruzie, zoals ik het maar even noem. Slapen is drama, wat we ook doen hij blijft beneden komen, soms zijn we tot half 1 met hem bezig zodat hij gaat slapen maar hij vertikt het. Pas als hij letterlijk omvalt van de slaap geeft hij op. In de tijd dat hij alleen is op zijn kamer, spelen, slapen maakt niet uit wanneer, dan verbouwd hij de hele kamer. Wat begon met een beetjw rommel maken is nu standaard allw kleding uit zijn kast trekken, alle boeken uit de kast, soeelgoedbakken leeg, alles word over hoop gehaald. Vanmiddag presteerde hij het om over deze bende een fles douchegel leeg te knijpwn. Met tranen in mn ogen heb ik de boel schoongemaakt. Behalce dit maakt hij alles stuk dat hij tegen komt, boeken, tekend zijn kamer vol met stift, de muren, vloer, bed. Hoe boos ik ook bem geweest, hij hoeft maar 1 stift te vinden en hij gaat los.
Gaten zitten in zijn slaakamer deur nadat hij eens voor straf een poosje op zijn kamer moest zitten. Niet alleen straf voor hem, maar ook om op dat moment zelf evem tot rust te komen. Sinds een paar weken plast hij savonds op de vloer in zijn slaapkamer, hij moet dit zelf schoonmaken. Waarom hij het doet, zijn antwoord is dan. Omdat ik dat wil!
Na onze verhuizing heb ik hulp gezocht, we hebbem hulp bij opvoeding, regels, consequent zijn etc gekregen. Doen het inprincipe prima maar in plaats van beter word het alleen maar erger.
Op de peuterspeelzaal hebben ze hem geobserveerd, video beelden genaakt. Maar nee, prima kind! Hij is echt alleen thuis bij ons zo.
Ik heb het gevoel letterlijk overspannen te raken, we zitten in een neerwaardse spiraal en we gaan alleen maar verder omlaag.
Behalve het feit dat we door moeten zetten en consequent moeten blijven ben ik ook gewoon bang dat zijn gedrag misschien een schreeuw om hulp is, dat er van alles in zijn koppie rond gaat maar dat hij zich niet kan uiten.
Is er misschien iemand die iets in mijn verhaal herkent? Tips heeft?
Trouwens, positieve aandacht geven, prijzen etc proberen we zoveel mogelijk te geven. Al overheerst nu het negatieve eigenlijk de hele dagen.
dinsdag 16 september 2014 08:20
Een ongelukje ruim ik op en sus ik erbij dat het niet erg is, maar als er hier iets express op de grond wordt gegooid (speelgoed, melk, eten) door kind, dan moet dat ook worden opgeruimd door hem (2,5 jaar). Als hij heeft gemorst pakt hij tegenwoordig uit zichzelf een doek (helaas alleen de theedoek, want dat is voor hem het makkelijkst, maar soit ik ben al retetrots op hem dat hij het uit zichzelf doet) en veegt er enigszins mee of legt de doek op de plas, daarna ruim ik daarna alles goed en netjes op en vertel hem dat ik het heel fijn vind dat hij mij heeft geholpen. Niets mis mee naar mijn idee.
Even terug naar to, eerst dacht ik dat er teveel veranderingen/spannende dingen zijn voor je zoontje en dat je hem meer regelmaat, veiligheid en vooral aandacht moet geven (als zoon hier 'vervelend' is dan knuffel ik hem juist extra en geef hem extra tijd omdat het 99,99% is dat hij zich niet happy voelt en even aandacht nodig heeft. Zoals je al leest ben ik ook niet van het straffen en conditioneren ), maar nu lees ik dat er al een tijdje dingen aan de gang zijn mbt opvoeden. Zoek hulp, praat eens met een orthopedagoog en verdiep je eens in de emotionele ontwikkelingen van een kind. Als jouw zoon straks naar de basisschool gaat heeft hij juist meer behoefte aan veiligheid, regelmaat en aandacht. Basisschool heeft een enorme impact op je kind. Gaat hij straks ook nog naar de bso? Zelf zou ik er voor kiezen om hem minimaal de eerste maand niet naar bso te sturen en afhankelijk van je kind misschien alleen even de eerste week de ochtenden naar school. Ik denk dat je juist je kind dat al zo duidelijk aangeeft niet lekker in zijn vel te zitten met de hele situatie, meer moet begeleiden in nieuwe ontwikkelingen. Maar goed, zo komt jouw situatie op het eerste gezicht bij mij over, misschien is er wel iets anders aan de hand. Waar denk jij dat het eraan ligt? Wat zegt je onderbuik? Onderneem dan actie, misschien is het niet de juiste, maar je bent wel op weg om je zoontje beter te leren begrijpen. Heel veel succes, ik gun jullie snel in fijner vaarwater!
Even terug naar to, eerst dacht ik dat er teveel veranderingen/spannende dingen zijn voor je zoontje en dat je hem meer regelmaat, veiligheid en vooral aandacht moet geven (als zoon hier 'vervelend' is dan knuffel ik hem juist extra en geef hem extra tijd omdat het 99,99% is dat hij zich niet happy voelt en even aandacht nodig heeft. Zoals je al leest ben ik ook niet van het straffen en conditioneren ), maar nu lees ik dat er al een tijdje dingen aan de gang zijn mbt opvoeden. Zoek hulp, praat eens met een orthopedagoog en verdiep je eens in de emotionele ontwikkelingen van een kind. Als jouw zoon straks naar de basisschool gaat heeft hij juist meer behoefte aan veiligheid, regelmaat en aandacht. Basisschool heeft een enorme impact op je kind. Gaat hij straks ook nog naar de bso? Zelf zou ik er voor kiezen om hem minimaal de eerste maand niet naar bso te sturen en afhankelijk van je kind misschien alleen even de eerste week de ochtenden naar school. Ik denk dat je juist je kind dat al zo duidelijk aangeeft niet lekker in zijn vel te zitten met de hele situatie, meer moet begeleiden in nieuwe ontwikkelingen. Maar goed, zo komt jouw situatie op het eerste gezicht bij mij over, misschien is er wel iets anders aan de hand. Waar denk jij dat het eraan ligt? Wat zegt je onderbuik? Onderneem dan actie, misschien is het niet de juiste, maar je bent wel op weg om je zoontje beter te leren begrijpen. Heel veel succes, ik gun jullie snel in fijner vaarwater!
dinsdag 16 september 2014 08:20
Sandt, dat is een lieve benadering, dat laatste deel van je post, maar het kind van Kloontje is bijna vier. Dat is oud genoeg om te begrijpen dat je níet bij herhaling de muur moet ondertekenen, je kasten leegtrekken, gaten in je deur schoppen en op de vloer plassen. Hier speelt iets anders dan gewoon ontdekken. Zulk destructief gedrag is niet normaal voor een bijna kleuter.
Maar wat je eraan moet doen?
Maar wat je eraan moet doen?
dinsdag 16 september 2014 08:27
quote:Miffy schreef op 16 september 2014 @ 08:20:
Sandt, dat is een lieve benadering, dat laatste deel van je post, maar het kind van Kloontje is bijna vier. Dat is oud genoeg om te begrijpen dat je níet bij herhaling de muur moet ondertekenen, je kasten leegtrekken, gaten in je deur schoppen en op de vloer plassen. Hier speelt iets anders dan gewoon ontdekken. Zulk destructief gedrag is niet normaal voor een bijna kleuter.
Maar wat je eraan moet doen?
Klopt, maar misschien is dit ook wel met zoiets begonnen. Ouders erg boos in plaats van dat ze kijken wat er is gebeurd. En zo kom je dus in een negatieve spiraal.
En dit kind gaat dat niet nu op eigen kracht doorbreken! Daarvoor zullen de ouders aan de bak moeten! En die moeten dus eerst weten wat er nou precies gebeurt!
Sandt, dat is een lieve benadering, dat laatste deel van je post, maar het kind van Kloontje is bijna vier. Dat is oud genoeg om te begrijpen dat je níet bij herhaling de muur moet ondertekenen, je kasten leegtrekken, gaten in je deur schoppen en op de vloer plassen. Hier speelt iets anders dan gewoon ontdekken. Zulk destructief gedrag is niet normaal voor een bijna kleuter.
Maar wat je eraan moet doen?
Klopt, maar misschien is dit ook wel met zoiets begonnen. Ouders erg boos in plaats van dat ze kijken wat er is gebeurd. En zo kom je dus in een negatieve spiraal.
En dit kind gaat dat niet nu op eigen kracht doorbreken! Daarvoor zullen de ouders aan de bak moeten! En die moeten dus eerst weten wat er nou precies gebeurt!
dinsdag 16 september 2014 08:28
Woww even snel tussendoor. Die hulp hebben wij gehad, opvoedkundige en maatschappelijk werker hebben wij over de vloer gehad. Ook is hij gefilmd. Wat hij nodig heeft is consequente ouders, na 1 waarschuwing op de trap etc. Het plas opruimen, dit zijn geen ongelukjes hoor, volgens en maarschappelijk werker zou hij het zelf moeten opruimen om het af te leren. Niet heet uitbundig, het echte poetsen en schrobben doe ik, maar hij mag wel even weten dat het niet leuk is om schoon te moeten maken.
dinsdag 16 september 2014 08:31
Ik denk dat jullie in een hele negatieve opvoedspiraal zijn gekomen waarbij wederzijds gedrag elkaar negatief versterkt. Zowel van jou als je kind.
Kind eigen urine op laten ruimen vind ik niet normaal. Een kind dat mogelijk expres (of is het angst?) Op de grond plast vind ik ook niet normaal.
Zoek opvoedondersteuning.
Kind eigen urine op laten ruimen vind ik niet normaal. Een kind dat mogelijk expres (of is het angst?) Op de grond plast vind ik ook niet normaal.
Zoek opvoedondersteuning.
dinsdag 16 september 2014 08:36
quote:kloontje schreef op 16 september 2014 @ 08:28:
Woww even snel tussendoor. Die hulp hebben wij gehad, opvoedkundige en maatschappelijk werker hebben wij over de vloer gehad. Ook is hij gefilmd. Wat hij nodig heeft is consequente ouders, na 1 waarschuwing op de trap etc. Het plas opruimen, dit zijn geen ongelukjes hoor, volgens en maarschappelijk werker zou hij het zelf moeten opruimen om het af te leren. Niet heet uitbundig, het echte poetsen en schrobben doe ik, maar hij mag wel even weten dat het niet leuk is om schoon te moeten maken.
Hulp heb je gehad, nu dus niet meer? Maar dit is nog steeds probleem gedrag, dus zou hulp nog steeds zeer gewenst zijn!
Na één waarschuwing op de trap, volgens de methode van The Nanny ziet er erg leuk uit in die programma's maar is niet geschikt voor elk kind, en zeker niet voor elke ouder!
Bij jou werkt het duidelijk niet, dus op zoek naar iets anders! Pak dingen preventief aan, niet alleen op zijn kamer laten, en als hij daar is, de boel zo inrichten dat hij niet zo veel zooi kan maken! Veel meer toezicht!
Woww even snel tussendoor. Die hulp hebben wij gehad, opvoedkundige en maatschappelijk werker hebben wij over de vloer gehad. Ook is hij gefilmd. Wat hij nodig heeft is consequente ouders, na 1 waarschuwing op de trap etc. Het plas opruimen, dit zijn geen ongelukjes hoor, volgens en maarschappelijk werker zou hij het zelf moeten opruimen om het af te leren. Niet heet uitbundig, het echte poetsen en schrobben doe ik, maar hij mag wel even weten dat het niet leuk is om schoon te moeten maken.
Hulp heb je gehad, nu dus niet meer? Maar dit is nog steeds probleem gedrag, dus zou hulp nog steeds zeer gewenst zijn!
Na één waarschuwing op de trap, volgens de methode van The Nanny ziet er erg leuk uit in die programma's maar is niet geschikt voor elk kind, en zeker niet voor elke ouder!
Bij jou werkt het duidelijk niet, dus op zoek naar iets anders! Pak dingen preventief aan, niet alleen op zijn kamer laten, en als hij daar is, de boel zo inrichten dat hij niet zo veel zooi kan maken! Veel meer toezicht!
dinsdag 16 september 2014 08:46
Eens hoor, Sandt, maar je eerdere post leek te suggereren dat dit nog wel normaal ontdekgedrag zou kunnen zijn.
Ook eens trouwens dat zoeken naar een andere oplossing dan de klassieke tv nanny een goed idee kan zijn.
Zelf laten opruimen vind ik niet gek in zo'n situatie. Dat is namelijk precies waarom je niet wil dat hij alles uit de kast trekt/zeep over zijn kleren gooit/op de vloer piest: omdat het opruimen zo'n rotklus is. Het is helemaal niet erg als een kleuter dat zelf ook merkt. Dát lijkt me niet het grote probleem hier: dat je moet (helpen met) opruimen, is een logische consequentie van troep maken.
Ook eens trouwens dat zoeken naar een andere oplossing dan de klassieke tv nanny een goed idee kan zijn.
Zelf laten opruimen vind ik niet gek in zo'n situatie. Dat is namelijk precies waarom je niet wil dat hij alles uit de kast trekt/zeep over zijn kleren gooit/op de vloer piest: omdat het opruimen zo'n rotklus is. Het is helemaal niet erg als een kleuter dat zelf ook merkt. Dát lijkt me niet het grote probleem hier: dat je moet (helpen met) opruimen, is een logische consequentie van troep maken.
dinsdag 16 september 2014 09:00
quote:Miffy schreef op 16 september 2014 @ 08:46:
Eens hoor, Sandt, maar je eerdere post leek te suggereren dat dit nog wel normaal ontdekgedrag zou kunnen zijn.
Ook eens trouwens dat zoeken naar een andere oplossing dan de klassieke tv nanny een goed idee kan zijn.
Zelf laten opruimen vind ik niet gek in zo'n situatie. Dat is namelijk precies waarom je niet wil dat hij alles uit de kast trekt/zeep over zijn kleren gooit/op de vloer piest: omdat het opruimen zo'n rotklus is. Het is helemaal niet erg als een kleuter dat zelf ook merkt. Dát lijkt me niet het grote probleem hier: dat je moet (helpen met) opruimen, is een logische consequentie van troep maken.En opruimen moet je ook leren, dat kunstje is niet aangeboren. En je kunt dus niet twee jaar lang alles voor je kind opruimen en dan ineens roepen dat hij het zelf moet doen. En dan nooit meer helpen. Kind weet letterlijk niet waar hij moet beginnen. Ook al heeft hij die zooi zelf gemaakt!
Eens hoor, Sandt, maar je eerdere post leek te suggereren dat dit nog wel normaal ontdekgedrag zou kunnen zijn.
Ook eens trouwens dat zoeken naar een andere oplossing dan de klassieke tv nanny een goed idee kan zijn.
Zelf laten opruimen vind ik niet gek in zo'n situatie. Dat is namelijk precies waarom je niet wil dat hij alles uit de kast trekt/zeep over zijn kleren gooit/op de vloer piest: omdat het opruimen zo'n rotklus is. Het is helemaal niet erg als een kleuter dat zelf ook merkt. Dát lijkt me niet het grote probleem hier: dat je moet (helpen met) opruimen, is een logische consequentie van troep maken.En opruimen moet je ook leren, dat kunstje is niet aangeboren. En je kunt dus niet twee jaar lang alles voor je kind opruimen en dan ineens roepen dat hij het zelf moet doen. En dan nooit meer helpen. Kind weet letterlijk niet waar hij moet beginnen. Ook al heeft hij die zooi zelf gemaakt!
dinsdag 16 september 2014 09:07
Het is een bijna 4-jarige sandt, die ruimen op de psz ook gewoon mee op. En dat zal ie straks op school ook gewoon moeten. Dat je bij een berg zooi opruimen aanwijzingen geeft, doe eerst de auto's maar terug in de bak, goed zo en dan ja kleren in de wasmand enz, lijkt me logisch. Maar opruimen op zich kan een kind van die leeftijd prima.
Ik vind TO een held dat ze het steeds weer opruimt. Ik had allang alles wat uit de kast getrokken werd in grote bakken gedaan en weggezet. Leuk spelen kun je alleen als je er ook mee speelt als je alleen maar wilt slopen en rotzooi maken heb je al die leuke spullen niet nodig. Kinderen hebben ook gewoon grenzen nodig en in dit geval is die grens allang gepasseerd, dat mogen ze prima doorhebben.
Ik vind TO een held dat ze het steeds weer opruimt. Ik had allang alles wat uit de kast getrokken werd in grote bakken gedaan en weggezet. Leuk spelen kun je alleen als je er ook mee speelt als je alleen maar wilt slopen en rotzooi maken heb je al die leuke spullen niet nodig. Kinderen hebben ook gewoon grenzen nodig en in dit geval is die grens allang gepasseerd, dat mogen ze prima doorhebben.
dinsdag 16 september 2014 09:07
Een maatschappelijk werker is niet zo'n goed idee voor opvoedproblemen. In haar opleiding heeft ze maar weinig over kinderen geleerd.
Je kan beter naar een orthopedagoog gaan of een kinderpsychologe.
Verder eens met Sandt een 4 jarige weet heus wel dat hij die dingen niet mag doen maar wordt blijkbaar te lang alleen op zijn kamer gelaten als hij kans ziet om dit soort dingen uit te vreten.
Het is gewoon één grote schreeuw om aandacht.
Negatieve aandacht is ook aandacht en als je niet genoeg positieve aandacht krijgt als kind dan moet je toch wat. Dus dan maar zorgen dat je negatieve aandacht krijgt.
Je kan beter naar een orthopedagoog gaan of een kinderpsychologe.
Verder eens met Sandt een 4 jarige weet heus wel dat hij die dingen niet mag doen maar wordt blijkbaar te lang alleen op zijn kamer gelaten als hij kans ziet om dit soort dingen uit te vreten.
Het is gewoon één grote schreeuw om aandacht.
Negatieve aandacht is ook aandacht en als je niet genoeg positieve aandacht krijgt als kind dan moet je toch wat. Dus dan maar zorgen dat je negatieve aandacht krijgt.
dinsdag 16 september 2014 09:20
quote:Vl43inder schreef op 16 september 2014 @ 00:01:
OMG wat een hel voor je zeg! Ik wil je in ieder geval sterkte wensen.
Kinderen zijn volgens mij helemaal niet zo flexibel als men wel zegt. Mijn zoontje van net drie kreeg dit jaar alleen een broertje en heeft waarschijnlijk daardoor maanden gestotterd bijvoorbeeld.
Er gebeuren kennelijk een hoop dingen in het leven van het mannetje die hij niet wil. Hij zoekt vast houvast en controle. Ik ben geen deskundige hoor, maar wellicht helpt het om een heel strikte dagindeling te hanteren zodat hij weet waar hij aan toe is en om hem bij bepaalde dingen de ruimte te geven om precies te doen wat hij wil?
Ik weet dat dit soort dingen bespreken met mijn zoontje goed kan, maar mijn zoontje lijkt in zijn gedrag helemaal niet op de jouwe. De mijne is echt een tam konijn eigenlijk, zou wel eens een keer iets meer mogen durven.
Ik geef mijn zoontje eigenlijk heel veel ruimte om duidelijk te maken wat hij wel wil (niet in wat hij niet wil) en dat werkt goed.
Dit, het jongetje is letterlijk de weg kwijt. Er spreekt iets van wanhoop uit zijn gedrag.
Die opvoedadviezen gingen dus alleen maar over consequent zijn en hoe te 'straffen' door hem bijvoorbeeld op de trap te zetten?
Ik vind dat eerlijk gezegd weinig liefdevol klinken, wat zegt jouw intuitie?
OMG wat een hel voor je zeg! Ik wil je in ieder geval sterkte wensen.
Kinderen zijn volgens mij helemaal niet zo flexibel als men wel zegt. Mijn zoontje van net drie kreeg dit jaar alleen een broertje en heeft waarschijnlijk daardoor maanden gestotterd bijvoorbeeld.
Er gebeuren kennelijk een hoop dingen in het leven van het mannetje die hij niet wil. Hij zoekt vast houvast en controle. Ik ben geen deskundige hoor, maar wellicht helpt het om een heel strikte dagindeling te hanteren zodat hij weet waar hij aan toe is en om hem bij bepaalde dingen de ruimte te geven om precies te doen wat hij wil?
Ik weet dat dit soort dingen bespreken met mijn zoontje goed kan, maar mijn zoontje lijkt in zijn gedrag helemaal niet op de jouwe. De mijne is echt een tam konijn eigenlijk, zou wel eens een keer iets meer mogen durven.
Ik geef mijn zoontje eigenlijk heel veel ruimte om duidelijk te maken wat hij wel wil (niet in wat hij niet wil) en dat werkt goed.
Dit, het jongetje is letterlijk de weg kwijt. Er spreekt iets van wanhoop uit zijn gedrag.
Die opvoedadviezen gingen dus alleen maar over consequent zijn en hoe te 'straffen' door hem bijvoorbeeld op de trap te zetten?
Ik vind dat eerlijk gezegd weinig liefdevol klinken, wat zegt jouw intuitie?
dinsdag 16 september 2014 09:22
quote:Sunemom schreef op 16 september 2014 @ 09:07:
Het is een bijna 4-jarige sandt, die ruimen op de psz ook gewoon mee op. En dat zal ie straks op school ook gewoon moeten. Dat je bij een berg zooi opruimen aanwijzingen geeft, doe eerst de auto's maar terug in de bak, goed zo en dan ja kleren in de wasmand enz, lijkt me logisch. Maar opruimen op zich kan een kind van die leeftijd prima.
Ik vind TO een held dat ze het steeds weer opruimt. Ik had allang alles wat uit de kast getrokken werd in grote bakken gedaan en weggezet. Leuk spelen kun je alleen als je er ook mee speelt als je alleen maar wilt slopen en rotzooi maken heb je al die leuke spullen niet nodig. Kinderen hebben ook gewoon grenzen nodig en in dit geval is die grens allang gepasseerd, dat mogen ze prima doorhebben.
Het zal je verbazen, maar er zijn echt kinderen van vier, die geen idee habben hoe je mket opruimen! In mijn klasje ken ik er echt wel een paar. Tijdens het opruimen lopen ze wat heen en weer, en de rest doet het werk. Zijn vaak dezelfde kinderen van wie de moeder de jas aan de kapstok hangt, de beker in het krat zet etc.
En echt, ze leren het wel! Maar het duurt even.
Het is een bijna 4-jarige sandt, die ruimen op de psz ook gewoon mee op. En dat zal ie straks op school ook gewoon moeten. Dat je bij een berg zooi opruimen aanwijzingen geeft, doe eerst de auto's maar terug in de bak, goed zo en dan ja kleren in de wasmand enz, lijkt me logisch. Maar opruimen op zich kan een kind van die leeftijd prima.
Ik vind TO een held dat ze het steeds weer opruimt. Ik had allang alles wat uit de kast getrokken werd in grote bakken gedaan en weggezet. Leuk spelen kun je alleen als je er ook mee speelt als je alleen maar wilt slopen en rotzooi maken heb je al die leuke spullen niet nodig. Kinderen hebben ook gewoon grenzen nodig en in dit geval is die grens allang gepasseerd, dat mogen ze prima doorhebben.
Het zal je verbazen, maar er zijn echt kinderen van vier, die geen idee habben hoe je mket opruimen! In mijn klasje ken ik er echt wel een paar. Tijdens het opruimen lopen ze wat heen en weer, en de rest doet het werk. Zijn vaak dezelfde kinderen van wie de moeder de jas aan de kapstok hangt, de beker in het krat zet etc.
En echt, ze leren het wel! Maar het duurt even.
dinsdag 16 september 2014 09:30
quote:lisaviva schreef op 16 september 2014 @ 09:20:
[...]
Dit, het jongetje is letterlijk de weg kwijt. Er spreekt iets van wanhoop uit zijn gedrag.
Die opvoedadviezen gingen dus alleen maar over consequent zijn en hoe te 'straffen' door hem bijvoorbeeld op de trap te zetten?
Ik vind dat eerlijk gezegd weinig liefdevol klinken, wat zegt jouw intuitie?Iets van wanhoop? Harder schreeuwen kan een 3 jarige niet.
[...]
Dit, het jongetje is letterlijk de weg kwijt. Er spreekt iets van wanhoop uit zijn gedrag.
Die opvoedadviezen gingen dus alleen maar over consequent zijn en hoe te 'straffen' door hem bijvoorbeeld op de trap te zetten?
Ik vind dat eerlijk gezegd weinig liefdevol klinken, wat zegt jouw intuitie?Iets van wanhoop? Harder schreeuwen kan een 3 jarige niet.
dinsdag 16 september 2014 09:31
quote:jo-elise schreef op 16 september 2014 @ 07:46:
[...]
Ik vind van wel . Dat jong zal het toch eens moeten leren. Is niets mis mee dat als hij expres in zijn kamer gaat staan plassen , vind ik het heel goed dat de moeder het hem wel zelf laat opruimen. Je bent moeder, maar geen sloof. TO krijgt al zoveel over zich heen van haar kind. Dit is echt heel erg wat dat kind allemaal uitvreet, wat de oorzaak ook moge zijn. Ik heb hier zelf geen ervaring mee en ik hoop echt van ganse harte dat dit probleem zich vanzelf oplost als hij naar school gaat. Sterkte met alles.
Ben je nou serieus? Je hebt het hier over een kind van 3 die het afgelopen jaar bijna alles wat vertrouwd was is kwijtgeraakt. Alles is veranderd en hij moet het maar slikken. Dat hele kinderen zijn flexibel is iets wat ouders wel goed uitkomt maar vaak echt niet zo is.
Het is glashelder dat dit kind het allemaal niet meer kan bolwerken en werkelijk krijst om aandacht. En de uitgebluste ouders zien alleen maar probleemgedrag en ziedaar, een negatieve spiraal!
TO, neem contact op met een orthopedagoog, en laat je hier goed bij begleiden.
[...]
Ik vind van wel . Dat jong zal het toch eens moeten leren. Is niets mis mee dat als hij expres in zijn kamer gaat staan plassen , vind ik het heel goed dat de moeder het hem wel zelf laat opruimen. Je bent moeder, maar geen sloof. TO krijgt al zoveel over zich heen van haar kind. Dit is echt heel erg wat dat kind allemaal uitvreet, wat de oorzaak ook moge zijn. Ik heb hier zelf geen ervaring mee en ik hoop echt van ganse harte dat dit probleem zich vanzelf oplost als hij naar school gaat. Sterkte met alles.
Ben je nou serieus? Je hebt het hier over een kind van 3 die het afgelopen jaar bijna alles wat vertrouwd was is kwijtgeraakt. Alles is veranderd en hij moet het maar slikken. Dat hele kinderen zijn flexibel is iets wat ouders wel goed uitkomt maar vaak echt niet zo is.
Het is glashelder dat dit kind het allemaal niet meer kan bolwerken en werkelijk krijst om aandacht. En de uitgebluste ouders zien alleen maar probleemgedrag en ziedaar, een negatieve spiraal!
TO, neem contact op met een orthopedagoog, en laat je hier goed bij begleiden.
dinsdag 16 september 2014 09:34
quote:Larissje schreef op 16 september 2014 @ 09:31:
[...]
Ben je nou serieus? Je hebt het hier over een kind van 3 die het afgelopen jaar bijna alles wat vertrouwd was is kwijtgeraakt. Alles is veranderd en hij moet het maar slikken. Dat hele kinderen zijn flexibel is iets wat ouders wel goed uitkomt maar vaak echt niet zo is.
Het is glashelder dat dit kind het allemaal niet meer kan bolwerken en werkelijk krijst om aandacht. En de uitgebluste ouders zien alleen maar probleemgedrag en ziedaar, een negatieve spiraal!
TO, neem contact op met een orthopedagoog, en laat je hier goed bij begleiden.
[...]
Ben je nou serieus? Je hebt het hier over een kind van 3 die het afgelopen jaar bijna alles wat vertrouwd was is kwijtgeraakt. Alles is veranderd en hij moet het maar slikken. Dat hele kinderen zijn flexibel is iets wat ouders wel goed uitkomt maar vaak echt niet zo is.
Het is glashelder dat dit kind het allemaal niet meer kan bolwerken en werkelijk krijst om aandacht. En de uitgebluste ouders zien alleen maar probleemgedrag en ziedaar, een negatieve spiraal!
TO, neem contact op met een orthopedagoog, en laat je hier goed bij begleiden.
dinsdag 16 september 2014 09:35
Beste TO,
Als orthopedagoog klinkt dit toch echt als probleemgedrag. Je zoontje heeft veel veranderingen meegemaakt de laatste tijd. Hoewel kinderen inderdaad redelijk adaptief zijn, ligt het aan zoveel omstandigheden hoe ze hiermee omgaan.
- externe omstandigheden waar ze geen invloed op hebben: verhuizing, beginnen op peuterspeelzaal, geboorte brusje, beginnen met de basisschool
- omstandigheden binnen het gezin: negatieve spiraal waar je niet meer uitkomt, geven van aandacht (zowel positief als negatief)
- oorzaken bij het kind zelf (misschien meer moeite met veranderingen, leeftijd, intelligentie etc.)
Van je verhaal kan ik niet opmaken wat er op de voorgrond staat, waarschijnlijk speelt alles op elkaar in op dit moment. Moeite met veranderingen, deze veranderingen heeft hij geen controle in gehad, vraagt om aandacht (positief als negatief), vertoont het gedrag enkel thuis. Dit biedt wel een positief punt. Wanneer het gedrag namelijk ook op school zichtbaar zou zijn, denk je meer aan kindkenmerken. Dat dit gedrag enkel/voornamelijk thuis voorkomt, biedt perspectief om thuis zaken anders te doen.
Tijd om niet alleen een maatschappelijk werker in te zetten, maar eens te kijken naar intensieve gezinsbegeleiding met behulp van een orthopedagoog met veel ervaring in gezin en gedrag.
Laat je in elk geval geen schuldgevoel aanpraten. Er is geen "perfecte" opvoeding. Je doet je best, maar door een samenloop van omstandigheden heb je wellicht een ander perspectief nodig.
Als orthopedagoog klinkt dit toch echt als probleemgedrag. Je zoontje heeft veel veranderingen meegemaakt de laatste tijd. Hoewel kinderen inderdaad redelijk adaptief zijn, ligt het aan zoveel omstandigheden hoe ze hiermee omgaan.
- externe omstandigheden waar ze geen invloed op hebben: verhuizing, beginnen op peuterspeelzaal, geboorte brusje, beginnen met de basisschool
- omstandigheden binnen het gezin: negatieve spiraal waar je niet meer uitkomt, geven van aandacht (zowel positief als negatief)
- oorzaken bij het kind zelf (misschien meer moeite met veranderingen, leeftijd, intelligentie etc.)
Van je verhaal kan ik niet opmaken wat er op de voorgrond staat, waarschijnlijk speelt alles op elkaar in op dit moment. Moeite met veranderingen, deze veranderingen heeft hij geen controle in gehad, vraagt om aandacht (positief als negatief), vertoont het gedrag enkel thuis. Dit biedt wel een positief punt. Wanneer het gedrag namelijk ook op school zichtbaar zou zijn, denk je meer aan kindkenmerken. Dat dit gedrag enkel/voornamelijk thuis voorkomt, biedt perspectief om thuis zaken anders te doen.
Tijd om niet alleen een maatschappelijk werker in te zetten, maar eens te kijken naar intensieve gezinsbegeleiding met behulp van een orthopedagoog met veel ervaring in gezin en gedrag.
Laat je in elk geval geen schuldgevoel aanpraten. Er is geen "perfecte" opvoeding. Je doet je best, maar door een samenloop van omstandigheden heb je wellicht een ander perspectief nodig.
dinsdag 16 september 2014 09:37
quote:Sunemom schreef op 16 september 2014 @ 09:32:
Oh maar die ken ik ook zat inderdaad sandt, van die kleuters die lekker klein gehouden worden, maar aan de OP te lezen lijkt TO me niet het type moeder dat alles voor het prinsje wil blijven doen en regelen
Tja, dat denk ik dus ook, dat TO niet (nog langer) alles voor haar kind wil doen. Maar misschien is ze een heel klein beetje een paar tussenstapjes vergeten?
Zo zie ik dus moeders, die het vandaag allemaal nog wel doen en morgen plots niet meer. 'Jij bent nu groot, je kunt het zelf!'
Oh maar die ken ik ook zat inderdaad sandt, van die kleuters die lekker klein gehouden worden, maar aan de OP te lezen lijkt TO me niet het type moeder dat alles voor het prinsje wil blijven doen en regelen
Tja, dat denk ik dus ook, dat TO niet (nog langer) alles voor haar kind wil doen. Maar misschien is ze een heel klein beetje een paar tussenstapjes vergeten?
Zo zie ik dus moeders, die het vandaag allemaal nog wel doen en morgen plots niet meer. 'Jij bent nu groot, je kunt het zelf!'
dinsdag 16 september 2014 10:00
Kloontje, ik denk dat je dit echt niet zelf op kunt lossen. Hier heb je hulp bij nodig. Ga opzoek naar een kinderpsycholoog of orthopedagoog en ga met hen samen aan de slag.
Het gedrag van je zoon is best extreem en wij kunnen van hier echt niet zien wat de oorzaak daar van is. Daarom moet er iemand met je mee kijken.
Daarbij zit jij er aardig doorheen, wat ik heel goed kan begrijpen. Dus ook ontspanning voor jou is van groot belang.
Advies van anderen op een forum kan heel zinvol zijn, maar jou problemen zijn m.i. te groot om op te lossen nav wat adviezen op een forum. Het is belangrijk dat jij nu echte hulp gaat zoeken!
Het gedrag van je zoon is best extreem en wij kunnen van hier echt niet zien wat de oorzaak daar van is. Daarom moet er iemand met je mee kijken.
Daarbij zit jij er aardig doorheen, wat ik heel goed kan begrijpen. Dus ook ontspanning voor jou is van groot belang.
Advies van anderen op een forum kan heel zinvol zijn, maar jou problemen zijn m.i. te groot om op te lossen nav wat adviezen op een forum. Het is belangrijk dat jij nu echte hulp gaat zoeken!
Het is zoals het is
dinsdag 16 september 2014 11:57
Ik ben momenteel aan het werk, probeer af en toe wat mee te lezen maar ik kan het niet meer bijhouden. Wil er vanavond even goed voor gaan zitten.
Mijn onderbuik gevoel zegt inderdaad dat er meer is dan alleen grenzen zoeken vandaar ook mijn topic om er wat meer achter te komen in hoeverre zijn gedrag gewoon 'past' bij zijn leeftijd.
Ik ga vanavond even inhoudelijk reageren.
Bedankt alvast voor alle reacties
Mijn onderbuik gevoel zegt inderdaad dat er meer is dan alleen grenzen zoeken vandaar ook mijn topic om er wat meer achter te komen in hoeverre zijn gedrag gewoon 'past' bij zijn leeftijd.
Ik ga vanavond even inhoudelijk reageren.
Bedankt alvast voor alle reacties
dinsdag 16 september 2014 12:06
Waarom moet hij zoveel op zijn kamer, alleen, zijn?
Laat hem bij jou zijn, geborgen en veilig. Ga met hem kleien, koekjes bakken, laat hem jou helpen met de was opvouwen. Betrek hem in dingen. Laat hem zijn kleren uitzoeken om te dragen die dag, laat hem kiezen wat jullie gaan eten (bloemkool of broccoli?). Geef hem aandacht door hem ook een idee te geven dat hij iets te zeggen heeft. Geef hem klusjes die hij moet doen in huis (blaadjes uit de tuin opruimen of zijn eigen bord in de vaatwasser). Als hij naar de Grote School gaat, hoort daar een nieuwe kamer bij. Laat hem de kleuren voor zijn kamer uitzoeken, een nieuw bureau (want hij is al Groot) en laat hem kiezen (deze of die).
Hij wil gehoord worden en verzint van alles wat hij in zijn macht heeft en waar hij controle over heeft om zich te laten horen. Geef hem inspraak in kleine dingen, laat hem zich deel van het gezin voelen. Hij heeft niet om al deze veranderingen gevraagd.
Laat hem bij jou zijn, geborgen en veilig. Ga met hem kleien, koekjes bakken, laat hem jou helpen met de was opvouwen. Betrek hem in dingen. Laat hem zijn kleren uitzoeken om te dragen die dag, laat hem kiezen wat jullie gaan eten (bloemkool of broccoli?). Geef hem aandacht door hem ook een idee te geven dat hij iets te zeggen heeft. Geef hem klusjes die hij moet doen in huis (blaadjes uit de tuin opruimen of zijn eigen bord in de vaatwasser). Als hij naar de Grote School gaat, hoort daar een nieuwe kamer bij. Laat hem de kleuren voor zijn kamer uitzoeken, een nieuw bureau (want hij is al Groot) en laat hem kiezen (deze of die).
Hij wil gehoord worden en verzint van alles wat hij in zijn macht heeft en waar hij controle over heeft om zich te laten horen. Geef hem inspraak in kleine dingen, laat hem zich deel van het gezin voelen. Hij heeft niet om al deze veranderingen gevraagd.
