Kinderen
alle pijlers
peuter/kleuter -puber of is er meer aan de hand?
maandag 15 september 2014 23:49
Normaal typ ik zulke verhalen niet via mijn telefoon, onhandig en snel typfoutjes, maar ik lig inmiddels in bed en zit er even doorheen.
Onze kleuter van bijna 4 waarvan ik dacht dat hij gewoon wat opstandig was, begint nu echt een groot probleem te worden.
Nu is er voor hem veel veranderd in een jaar tijd, hij kreeg een broertje, vpaar weken later mocht hij beginnen op de peuterspeelzaal, eenmaal eecht goed gewend gaan we verhuizen, 30 km verderop.. Nieuwe peuterspeelzaal, eenmaal gewend mag hij deze week beginnen met wennen op de basisschool. Genoeg veranderingen in een jaar tijd zou je zeggen. Maar zoals iedereen mij zegt, kinderen op die leeftijd hebben daar weinig last van. Zijn flexibel en snel gewend.
Sinds begin dit jaar is hij wat moeilijker, peuterpubertijd, veranderingen... Komt vanzelf goed. Maar het gaat van kwaad tot erger.
Niets is meer goed, bij elke vraag of opdracht krijg ik nee te horen en loopt het uit ruzie, zoals ik het maar even noem. Slapen is drama, wat we ook doen hij blijft beneden komen, soms zijn we tot half 1 met hem bezig zodat hij gaat slapen maar hij vertikt het. Pas als hij letterlijk omvalt van de slaap geeft hij op. In de tijd dat hij alleen is op zijn kamer, spelen, slapen maakt niet uit wanneer, dan verbouwd hij de hele kamer. Wat begon met een beetjw rommel maken is nu standaard allw kleding uit zijn kast trekken, alle boeken uit de kast, soeelgoedbakken leeg, alles word over hoop gehaald. Vanmiddag presteerde hij het om over deze bende een fles douchegel leeg te knijpwn. Met tranen in mn ogen heb ik de boel schoongemaakt. Behalce dit maakt hij alles stuk dat hij tegen komt, boeken, tekend zijn kamer vol met stift, de muren, vloer, bed. Hoe boos ik ook bem geweest, hij hoeft maar 1 stift te vinden en hij gaat los.
Gaten zitten in zijn slaakamer deur nadat hij eens voor straf een poosje op zijn kamer moest zitten. Niet alleen straf voor hem, maar ook om op dat moment zelf evem tot rust te komen. Sinds een paar weken plast hij savonds op de vloer in zijn slaapkamer, hij moet dit zelf schoonmaken. Waarom hij het doet, zijn antwoord is dan. Omdat ik dat wil!
Na onze verhuizing heb ik hulp gezocht, we hebbem hulp bij opvoeding, regels, consequent zijn etc gekregen. Doen het inprincipe prima maar in plaats van beter word het alleen maar erger.
Op de peuterspeelzaal hebben ze hem geobserveerd, video beelden genaakt. Maar nee, prima kind! Hij is echt alleen thuis bij ons zo.
Ik heb het gevoel letterlijk overspannen te raken, we zitten in een neerwaardse spiraal en we gaan alleen maar verder omlaag.
Behalve het feit dat we door moeten zetten en consequent moeten blijven ben ik ook gewoon bang dat zijn gedrag misschien een schreeuw om hulp is, dat er van alles in zijn koppie rond gaat maar dat hij zich niet kan uiten.
Is er misschien iemand die iets in mijn verhaal herkent? Tips heeft?
Trouwens, positieve aandacht geven, prijzen etc proberen we zoveel mogelijk te geven. Al overheerst nu het negatieve eigenlijk de hele dagen.
Onze kleuter van bijna 4 waarvan ik dacht dat hij gewoon wat opstandig was, begint nu echt een groot probleem te worden.
Nu is er voor hem veel veranderd in een jaar tijd, hij kreeg een broertje, vpaar weken later mocht hij beginnen op de peuterspeelzaal, eenmaal eecht goed gewend gaan we verhuizen, 30 km verderop.. Nieuwe peuterspeelzaal, eenmaal gewend mag hij deze week beginnen met wennen op de basisschool. Genoeg veranderingen in een jaar tijd zou je zeggen. Maar zoals iedereen mij zegt, kinderen op die leeftijd hebben daar weinig last van. Zijn flexibel en snel gewend.
Sinds begin dit jaar is hij wat moeilijker, peuterpubertijd, veranderingen... Komt vanzelf goed. Maar het gaat van kwaad tot erger.
Niets is meer goed, bij elke vraag of opdracht krijg ik nee te horen en loopt het uit ruzie, zoals ik het maar even noem. Slapen is drama, wat we ook doen hij blijft beneden komen, soms zijn we tot half 1 met hem bezig zodat hij gaat slapen maar hij vertikt het. Pas als hij letterlijk omvalt van de slaap geeft hij op. In de tijd dat hij alleen is op zijn kamer, spelen, slapen maakt niet uit wanneer, dan verbouwd hij de hele kamer. Wat begon met een beetjw rommel maken is nu standaard allw kleding uit zijn kast trekken, alle boeken uit de kast, soeelgoedbakken leeg, alles word over hoop gehaald. Vanmiddag presteerde hij het om over deze bende een fles douchegel leeg te knijpwn. Met tranen in mn ogen heb ik de boel schoongemaakt. Behalce dit maakt hij alles stuk dat hij tegen komt, boeken, tekend zijn kamer vol met stift, de muren, vloer, bed. Hoe boos ik ook bem geweest, hij hoeft maar 1 stift te vinden en hij gaat los.
Gaten zitten in zijn slaakamer deur nadat hij eens voor straf een poosje op zijn kamer moest zitten. Niet alleen straf voor hem, maar ook om op dat moment zelf evem tot rust te komen. Sinds een paar weken plast hij savonds op de vloer in zijn slaapkamer, hij moet dit zelf schoonmaken. Waarom hij het doet, zijn antwoord is dan. Omdat ik dat wil!
Na onze verhuizing heb ik hulp gezocht, we hebbem hulp bij opvoeding, regels, consequent zijn etc gekregen. Doen het inprincipe prima maar in plaats van beter word het alleen maar erger.
Op de peuterspeelzaal hebben ze hem geobserveerd, video beelden genaakt. Maar nee, prima kind! Hij is echt alleen thuis bij ons zo.
Ik heb het gevoel letterlijk overspannen te raken, we zitten in een neerwaardse spiraal en we gaan alleen maar verder omlaag.
Behalve het feit dat we door moeten zetten en consequent moeten blijven ben ik ook gewoon bang dat zijn gedrag misschien een schreeuw om hulp is, dat er van alles in zijn koppie rond gaat maar dat hij zich niet kan uiten.
Is er misschien iemand die iets in mijn verhaal herkent? Tips heeft?
Trouwens, positieve aandacht geven, prijzen etc proberen we zoveel mogelijk te geven. Al overheerst nu het negatieve eigenlijk de hele dagen.
dinsdag 16 september 2014 12:09
Zijn gedrag is echt geen gedrag wat gewoon past bij zijn leeftijd.
Ik ken geen enkel kind van welke leeftijd dan ook die expres op de grond plast in zijn kamer.
Natuurlijk er zijn heus wel kinderen die eens een fles douchegel hebben leeg gegoten in een onbewaakt moment en peuters die een stift vinden tekenen ook wel eens op de muur of de tafel of in een boek als je even niet oplet. Dingen uit kasten halen is heel normaal gedrag voor een 1 a 2 jarige. Peuters willen nu eenmaal ontdekken.
Maar wat jouw kind doet is opzettelijk de boel vernielen terwijl hij heel goed weet dat het niet mag. Dat is dus geen normaal gedrag voor zijn leeftijd. Hij vertoont abnormaal gedrag omdat hij niet weet hoe hij anders moet aangeven dat hij zich ongelukkig voelt door alle veranderingen.
Ik ken geen enkel kind van welke leeftijd dan ook die expres op de grond plast in zijn kamer.
Natuurlijk er zijn heus wel kinderen die eens een fles douchegel hebben leeg gegoten in een onbewaakt moment en peuters die een stift vinden tekenen ook wel eens op de muur of de tafel of in een boek als je even niet oplet. Dingen uit kasten halen is heel normaal gedrag voor een 1 a 2 jarige. Peuters willen nu eenmaal ontdekken.
Maar wat jouw kind doet is opzettelijk de boel vernielen terwijl hij heel goed weet dat het niet mag. Dat is dus geen normaal gedrag voor zijn leeftijd. Hij vertoont abnormaal gedrag omdat hij niet weet hoe hij anders moet aangeven dat hij zich ongelukkig voelt door alle veranderingen.
dinsdag 16 september 2014 12:14
quote:kloontje schreef op 16 september 2014 @ 08:28:
Woww even snel tussendoor. Die hulp hebben wij gehad, opvoedkundige en maatschappelijk werker hebben wij over de vloer gehad. Ook is hij gefilmd. Wat hij nodig heeft is consequente ouders, na 1 waarschuwing op de trap etc. .
Oh god de nanny methode. Daar ben ik het dus niet mee eens en denk zelfs dat het bij heel veel kinderen averechts werkt.
Het is een soort test "als ik heel vervelend ben hou jij dan nog wel van mij" en nee dus, als kind vervelend is moet hij weg (de trap, de kamer)
In mijn opinie is dat niet de methode. Maar ja, wie ben ik. Ik heb een redelijk voorbeeldig kind al is hijanders dan anderen.
(of komt dat dan toch door de opvoeding?)
Woww even snel tussendoor. Die hulp hebben wij gehad, opvoedkundige en maatschappelijk werker hebben wij over de vloer gehad. Ook is hij gefilmd. Wat hij nodig heeft is consequente ouders, na 1 waarschuwing op de trap etc. .
Oh god de nanny methode. Daar ben ik het dus niet mee eens en denk zelfs dat het bij heel veel kinderen averechts werkt.
Het is een soort test "als ik heel vervelend ben hou jij dan nog wel van mij" en nee dus, als kind vervelend is moet hij weg (de trap, de kamer)
In mijn opinie is dat niet de methode. Maar ja, wie ben ik. Ik heb een redelijk voorbeeldig kind al is hijanders dan anderen.
(of komt dat dan toch door de opvoeding?)
dinsdag 16 september 2014 12:18
quote:Doreia schreef op 16 september 2014 @ 12:06:
Waarom moet hij zoveel op zijn kamer, alleen, zijn?
Laat hem bij jou zijn, geborgen en veilig. Ga met hem kleien, koekjes bakken, laat hem jou helpen met de was opvouwen. Betrek hem in dingen. Laat hem zijn kleren uitzoeken om te dragen die dag, laat hem kiezen wat jullie gaan eten (bloemkool of broccoli?). Geef hem aandacht door hem ook een idee te geven dat hij iets te zeggen heeft. Geef hem klusjes die hij moet doen in huis (blaadjes uit de tuin opruimen of zijn eigen bord in de vaatwasser). Als hij naar de Grote School gaat, hoort daar een nieuwe kamer bij. Laat hem de kleuren voor zijn kamer uitzoeken, een nieuw bureau (want hij is al Groot) en laat hem kiezen (deze of die).
Hij wil gehoord worden en verzint van alles wat hij in zijn macht heeft en waar hij controle over heeft om zich te laten horen. Geef hem inspraak in kleine dingen, laat hem zich deel van het gezin voelen. Hij heeft niet om al deze veranderingen gevraagd.Heel verstandig, nog meer veranderingen, plus die nwe kamer heeft hij vast bij de verhuizing al gehad
Waarom moet hij zoveel op zijn kamer, alleen, zijn?
Laat hem bij jou zijn, geborgen en veilig. Ga met hem kleien, koekjes bakken, laat hem jou helpen met de was opvouwen. Betrek hem in dingen. Laat hem zijn kleren uitzoeken om te dragen die dag, laat hem kiezen wat jullie gaan eten (bloemkool of broccoli?). Geef hem aandacht door hem ook een idee te geven dat hij iets te zeggen heeft. Geef hem klusjes die hij moet doen in huis (blaadjes uit de tuin opruimen of zijn eigen bord in de vaatwasser). Als hij naar de Grote School gaat, hoort daar een nieuwe kamer bij. Laat hem de kleuren voor zijn kamer uitzoeken, een nieuw bureau (want hij is al Groot) en laat hem kiezen (deze of die).
Hij wil gehoord worden en verzint van alles wat hij in zijn macht heeft en waar hij controle over heeft om zich te laten horen. Geef hem inspraak in kleine dingen, laat hem zich deel van het gezin voelen. Hij heeft niet om al deze veranderingen gevraagd.Heel verstandig, nog meer veranderingen, plus die nwe kamer heeft hij vast bij de verhuizing al gehad
dinsdag 16 september 2014 12:22
quote:sugarmiss schreef op 16 september 2014 @ 12:09:
Maar wat jouw kind doet is opzettelijk de boel vernielen terwijl hij heel goed weet dat het niet mag. Dat is dus geen normaal gedrag voor zijn leeftijd. Hij vertoont abnormaal gedrag omdat hij niet weet hoe hij anders moet aangeven dat hij zich ongelukkig voelt door alle veranderingen.Zo, wat een conclusie! Hoe kun jij nou weten dat het door de veranderingen komt?
Maar wat jouw kind doet is opzettelijk de boel vernielen terwijl hij heel goed weet dat het niet mag. Dat is dus geen normaal gedrag voor zijn leeftijd. Hij vertoont abnormaal gedrag omdat hij niet weet hoe hij anders moet aangeven dat hij zich ongelukkig voelt door alle veranderingen.Zo, wat een conclusie! Hoe kun jij nou weten dat het door de veranderingen komt?
dinsdag 16 september 2014 12:33
quote:sandt2.0 schreef op 16 september 2014 @ 12:22:
[...]
Zo, wat een conclusie! Hoe kun jij nou weten dat het door de veranderingen komt?
Ze schrijft toch zelf dat het kind heel wat veranderingen heeft meegemaakt in zijn leven.
Maar als ze is een slechte moeder die hem totaal verkeerd aanpakt of ze heeft gewoon een raar kind met een stoornis jouw beter uit komt wil ik dat gerust schrijven hoor.
[...]
Zo, wat een conclusie! Hoe kun jij nou weten dat het door de veranderingen komt?
Ze schrijft toch zelf dat het kind heel wat veranderingen heeft meegemaakt in zijn leven.
Maar als ze is een slechte moeder die hem totaal verkeerd aanpakt of ze heeft gewoon een raar kind met een stoornis jouw beter uit komt wil ik dat gerust schrijven hoor.
dinsdag 16 september 2014 12:39
Het is in ieder geval ook niet omdat een moeder het kind niet zelfstandig heeft gemaakt door het niet te leren opruimen.
Een kind wat niet geleerd heeft op te ruimen laat misschien een explosie van speelgoed achter zich maar gaat niet opzettelijk in zijn kamer op de grond plassen. Alle kasten leegtrekken en alle muren en boeken onder kladderen met stift.
Dus nu kunnen jullie lekker mij gaan bashen maar oké to je moet dus gewoon je kind leren opruimen. Alle problemen opgelost.
Een kind wat niet geleerd heeft op te ruimen laat misschien een explosie van speelgoed achter zich maar gaat niet opzettelijk in zijn kamer op de grond plassen. Alle kasten leegtrekken en alle muren en boeken onder kladderen met stift.
Dus nu kunnen jullie lekker mij gaan bashen maar oké to je moet dus gewoon je kind leren opruimen. Alle problemen opgelost.
dinsdag 16 september 2014 18:04
Poeh TO, dat klinkt heel heftig. Eerst maar even een knuffel dus. Het lijkt me erg moeilijk als je kind zulk extreem gedrag vertoont. Ik herken wel wat van de recalcitrantie, onze zoon heeft ASS en kan ook enorm gefrustreerd en boos zijn. Maar zo heftig als jij het beschrijft is het bij onze zoon bij lange na niet. Ik denk dat je hier echt gauw hulp bij moet zoeken, want dit kun je gewoon niet alleen. Jullie zitten in zo'n negatieve spiraal, daar kom je zonder begeleiding gewoon niet meer uit.
Wat betreft die zogenaamde flexibiliteit van kinderen, daar moet je je niet op verkijken. Verhuizen, een nieuw kindje in het gezin, naar school gaan, dat zijn echt hele grote dingen voor een klein kind. Je moet je bedenken: als je vier jaar bent, ben je gewoon nog maar een klein opdondertje, voor wie de wereld een enorme en vaak best onbegrijpelijke plek is. Als je dan al je vertrouwde dingen kwijt raakt, kun je daar best een beetje van in paniek raken. En dan krijg je stress en ga je om je heen slaan. Dat doen volwassenen ook als ze het overzicht over hun leven verliezen. Het klinkt echt alsof jouw zoontje geen vaste grond meer onder de voeten voelt en van gekkigheid en angst niet meer weet wat hij moet doen. Expres op de grond plassen is geen normaal gedrag voor een kleuter, dat is echt een schreeuw om aandacht en hulp. Een kind leren hoe het op moet ruimen gaat echt voorbij aan de basis van het probleem.
Zoek opvoedondersteuning. Daar zijn jullie allemaal bij gebaat. En heel veel sterkte.
Wat betreft die zogenaamde flexibiliteit van kinderen, daar moet je je niet op verkijken. Verhuizen, een nieuw kindje in het gezin, naar school gaan, dat zijn echt hele grote dingen voor een klein kind. Je moet je bedenken: als je vier jaar bent, ben je gewoon nog maar een klein opdondertje, voor wie de wereld een enorme en vaak best onbegrijpelijke plek is. Als je dan al je vertrouwde dingen kwijt raakt, kun je daar best een beetje van in paniek raken. En dan krijg je stress en ga je om je heen slaan. Dat doen volwassenen ook als ze het overzicht over hun leven verliezen. Het klinkt echt alsof jouw zoontje geen vaste grond meer onder de voeten voelt en van gekkigheid en angst niet meer weet wat hij moet doen. Expres op de grond plassen is geen normaal gedrag voor een kleuter, dat is echt een schreeuw om aandacht en hulp. Een kind leren hoe het op moet ruimen gaat echt voorbij aan de basis van het probleem.
Zoek opvoedondersteuning. Daar zijn jullie allemaal bij gebaat. En heel veel sterkte.
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
dinsdag 16 september 2014 20:15
Om even terug te komen op het feit dat hij zo lang alleen op zijn kamer 'moet' zijn. Juist door alle veranderen hebben wij hem de ruimte gegeven om zich even terug te kunnen trekken. Heeft wat speelgoed op zijn kamer staan, boekjes, bakken met losspeelgoed, chuggington spoor, lego etc. Juist dit speelgoed staat op zijn kamer omdat hij het vreselijk vind dat zijn broertje telkens de boel stuk maakt. Het spoor bijvoorbeeld. Geregeld spelen man en ik ook samen met hem op zijn kamer en maken een heel lang spoor en bouwen iets van lego.
Het feit dat jullie denken dat hij heel lang alleen is gelaten is onzin, man kwam bij hem kijk, zoals we dat altijd geregeld doen en de bakken speelgoed waren leegegooid, boeken lagen uit de kast etc. zoon moest dit opruimen! Daarna met broertje terug naar beneden. In de kwartier erna, zijn tijd waarin hij zou gaan opruimen, is man weer boven gaan kijken en was het dus 1 mega zooi. Dus dit is niet het resultaat van een hele middag alleen op zijn kamer laten hoor.
En inderdaad, de nanny methode hebben we meegekregen. Deden het allemaal prima, dus advies.. doorgaan en dat komt het allemaal goed! Dat doen we dus, en we hebben geduld hoor, maar in plaats van beter lijkt het slechter te worden dus. De nanny methode werkt dus niet. Daarnaast voel ik me vreselijk schuldig, hij vraagt aandacht, schreeuwt om hulp, maar moet in plaats daarvan continu op de trap zitten.
Ik werk 2 dagen per week, man flexibel, dus of oma komt hier oppassen, of een van ons 2 is thuis. Dus geen BSO straks. Daarnaast loopt mijn contract ten einde en word niet verlengd i.v.m bezuinigingen.
Eigen urine opruimen zit me niet helemaal lekker, ongelukjes heeft hij wel eens hoor, moet dan vreselijk huilen.. tuurlijk geeft dat niks, ongelukjes kunnen gebeuren en ik maak alles schoon en gooi de boel in de was. Dus denk nou niet dat ik hem straf voor ongelukjes. Maar expres plassen en er nog trots op zijn, en het telkens opnieuw doen, dat moet worden afgeleerd neem ik aan.
Samen leuke dingen doen met zn 2en, man of ik met zoon, proberen we geregeld te doen. Hij helpt vaak bij het koken, we gaan vaak even naar de speeltuin om de hoek of maken een wandelingetje. Voetballen in de tuin, spelen op zijn kamer..
Misschien nog wel een goed idee om meer bewust te worden en te kijken naar wat we samen doen, en waarbij hij iets niet fout kan doen. Zo vallen de boodschappen samen doen al af... visite ook...
Bij de intake op de basisschool wel het gedrag van zoon besproken. Ook de directeur gaf aan dat er verschillende vormen van begeleiding en hulp vanuit school zijn. Dat het daarnaast inderdaad adhd etc etc. zou kunnen zijn maar ze natuurlijk niet meteen te hard van stapel wilde lopen. Het voelt dus fijn dat men daar weet hoe hij thuis is, en hem dus ook wat extra observeren in de klas.
Het feit dat jullie denken dat hij heel lang alleen is gelaten is onzin, man kwam bij hem kijk, zoals we dat altijd geregeld doen en de bakken speelgoed waren leegegooid, boeken lagen uit de kast etc. zoon moest dit opruimen! Daarna met broertje terug naar beneden. In de kwartier erna, zijn tijd waarin hij zou gaan opruimen, is man weer boven gaan kijken en was het dus 1 mega zooi. Dus dit is niet het resultaat van een hele middag alleen op zijn kamer laten hoor.
En inderdaad, de nanny methode hebben we meegekregen. Deden het allemaal prima, dus advies.. doorgaan en dat komt het allemaal goed! Dat doen we dus, en we hebben geduld hoor, maar in plaats van beter lijkt het slechter te worden dus. De nanny methode werkt dus niet. Daarnaast voel ik me vreselijk schuldig, hij vraagt aandacht, schreeuwt om hulp, maar moet in plaats daarvan continu op de trap zitten.
Ik werk 2 dagen per week, man flexibel, dus of oma komt hier oppassen, of een van ons 2 is thuis. Dus geen BSO straks. Daarnaast loopt mijn contract ten einde en word niet verlengd i.v.m bezuinigingen.
Eigen urine opruimen zit me niet helemaal lekker, ongelukjes heeft hij wel eens hoor, moet dan vreselijk huilen.. tuurlijk geeft dat niks, ongelukjes kunnen gebeuren en ik maak alles schoon en gooi de boel in de was. Dus denk nou niet dat ik hem straf voor ongelukjes. Maar expres plassen en er nog trots op zijn, en het telkens opnieuw doen, dat moet worden afgeleerd neem ik aan.
Samen leuke dingen doen met zn 2en, man of ik met zoon, proberen we geregeld te doen. Hij helpt vaak bij het koken, we gaan vaak even naar de speeltuin om de hoek of maken een wandelingetje. Voetballen in de tuin, spelen op zijn kamer..
Misschien nog wel een goed idee om meer bewust te worden en te kijken naar wat we samen doen, en waarbij hij iets niet fout kan doen. Zo vallen de boodschappen samen doen al af... visite ook...
Bij de intake op de basisschool wel het gedrag van zoon besproken. Ook de directeur gaf aan dat er verschillende vormen van begeleiding en hulp vanuit school zijn. Dat het daarnaast inderdaad adhd etc etc. zou kunnen zijn maar ze natuurlijk niet meteen te hard van stapel wilde lopen. Het voelt dus fijn dat men daar weet hoe hij thuis is, en hem dus ook wat extra observeren in de klas.
dinsdag 16 september 2014 20:24
Begrijp ik goed dat je je zoon een kwartier alleen had gelaten om op te ruimen? Daar zou mijn 9-jarige ook moedeloos en recalcitrant van worden. Een 3-jarige kan meestal nog helemaal niet zelfstandig opruimen. Dat moet je samen doen en hem dan onderwijl kleine opdrachtjes geven: 'Ik doe de boeken in de kast, en jij doet je lego in de bak'.
Ik zou het hele strafbankprincipe overboord gooien en hem wat meer in de gaten houden. Speelgoed dat hij echt kan slopen uit zijn kamer halen en die een beetje peuterproof maken. Verder hem zoveel mogelijk zeggenschap geven over zijn eigen dingetjes. Geef hem het idee dat hij iets te kiezen heeft. En verder bedenken dat hij het allemaal niet expres doet en al helemaal niet om jullie te pesten. Kinderen willen altijd lief gevonden worden (ook als ze dingen doen die niet mogen). Word dus niet boos, maar blijf duidelijk en consequent, ja is ja, nee is nee (dus ook bij zo'n driftbui), en zeker niet terug schreeuwen of slaan want jij bent de volwassene.
Ik zou het hele strafbankprincipe overboord gooien en hem wat meer in de gaten houden. Speelgoed dat hij echt kan slopen uit zijn kamer halen en die een beetje peuterproof maken. Verder hem zoveel mogelijk zeggenschap geven over zijn eigen dingetjes. Geef hem het idee dat hij iets te kiezen heeft. En verder bedenken dat hij het allemaal niet expres doet en al helemaal niet om jullie te pesten. Kinderen willen altijd lief gevonden worden (ook als ze dingen doen die niet mogen). Word dus niet boos, maar blijf duidelijk en consequent, ja is ja, nee is nee (dus ook bij zo'n driftbui), en zeker niet terug schreeuwen of slaan want jij bent de volwassene.
dinsdag 16 september 2014 20:50
dinsdag 16 september 2014 21:01
dinsdag 16 september 2014 21:08
Je hebt gelijk, kinderen willen altijd lief worden gevonden. Ik ben ook echt niet alleen maar de hele dag boos. Ben dol op mn kids en geniet van de leuke momentjes samen. Vandaag was eigenlijk een prima dag, tuurlijk had hij zijn momentjes zoals elk kind maar echt extreem was het niet. Toen ik thuis kwam vam het werk nog een poos samem gevoetbald. Ik ontspannen, hij ontspannen.. Dat heeft natuurlijk ook invloed op hoe hij zich voelt.
dinsdag 16 september 2014 22:07
Helaas herkenbaar. Mijn dochter van bijna 4 is een drama momenteel. Zo erg dat ik blij ben als ze even een paar uur naar de peuterschool is. Ze gilt krijst bijt schopt en slaat bij alles wat haar niet zint. Gaat in de supermarkt op de grond liggen brullen omdat ze ' geen zin meer heeft '. Schopt haar broertje van 15 maanden oud onderuit of slaat hem in zijn gezicht. Alles loopt uit op strijd: aankleden eten opruimen, alles is Nee of gaat onder dwang. Helaas want ik word er doodmoe van. Slaapt momenteel slecht snachts en luistert gewoonweg niet. Voel me er soms gewoon een slechte moeder Door. Ik ben niet van het slaan maar soms heb ik bijna de neiging haar een pats op haar kont te geven. Ik zit op mijn hurken en houd haar in bedwang (zodat ze niet meer kan slaan) praat rustig tegen haar en als ze bezig blijft zet ik haar op haar kamer om af te koelen. Deze buien zijn er nu meerdere malen per dag. Van mij dus geen tips maar wens je veel geduld en succes.
woensdag 17 september 2014 22:38
mijn zoon is 7 en die kan nog steeds niet opruimen. Hij gaat altijd onderweg weer spelen. Dus ja daar moet ik bij in de buurt zijn en aanwijzingen geven.
Laat staan bij een kind van 3.
Van al deze veranderingen zou ik als volwassene al gallisch worden. Laat staan een kind van 3.
ik snap dat eigenlijk ook niet. je krijgt een brusje en dan moet je naar de peuterspeelzaal. Waarom niet wat eerder? Dat hij zich niet weggedaan kan voelen?
Ben je eenmaal gewend, moet je weer weg. en ook weg uit je vertrouwde kamertje enz.
en weer een peuterspz en dan zometeen school. Wat veaeeeeel!!!!
niet handig, helemaal niet handig. Ik zou nu proberen te denken in termen van hem dicht bij je houden,veel bevestigen en niet straffen. Hij moet weten dat jullie nog van hem houden.
Kinderen onthouden niet alles en passen zich meestal uiteindelijk wel aan, maar dat is omdat ze keus hebben, niet omdat ze zo flexibel zijn.
Sommige dingen zijn ook gewoon peuterdingen hoor. Die shampoo ken ik ook, evenals het tekenen op de muur, net als het uit elkaar halen van koffiepads uit de vuilnisbak, of tussen de muur en de wasmachine kruipen en de slang eruit trekken.(gelukkig zag ik het voor ik weer ging wassen), uit het flesje van de cavia's drinken, in de kooi kruipen.
Laat staan bij een kind van 3.
Van al deze veranderingen zou ik als volwassene al gallisch worden. Laat staan een kind van 3.
ik snap dat eigenlijk ook niet. je krijgt een brusje en dan moet je naar de peuterspeelzaal. Waarom niet wat eerder? Dat hij zich niet weggedaan kan voelen?
Ben je eenmaal gewend, moet je weer weg. en ook weg uit je vertrouwde kamertje enz.
en weer een peuterspz en dan zometeen school. Wat veaeeeeel!!!!
niet handig, helemaal niet handig. Ik zou nu proberen te denken in termen van hem dicht bij je houden,veel bevestigen en niet straffen. Hij moet weten dat jullie nog van hem houden.
Kinderen onthouden niet alles en passen zich meestal uiteindelijk wel aan, maar dat is omdat ze keus hebben, niet omdat ze zo flexibel zijn.
Sommige dingen zijn ook gewoon peuterdingen hoor. Die shampoo ken ik ook, evenals het tekenen op de muur, net als het uit elkaar halen van koffiepads uit de vuilnisbak, of tussen de muur en de wasmachine kruipen en de slang eruit trekken.(gelukkig zag ik het voor ik weer ging wassen), uit het flesje van de cavia's drinken, in de kooi kruipen.
woensdag 17 september 2014 23:04
