Misbruikt als kind, het effect er van op jou als volwassene

05-06-2013 09:00 2993 berichten
Alle reacties Link kopieren
N.a.v. jou, Gnba: Toevallig gaf iemand mij vandaag een (ongevraagde) karakteranalyse op basis van astrologie, hij had het daarbij ook over vergeven. Dat zou een minder puntje van mijn karakter zijn: dat ik niet kan vergeven. Tja.. als ik erover nadenk: ik kan inderdaad mijn moeder niet vergeven. En mijn ex ook niet. Maar dat komt, denk ik, omdat ik er nog dagelijks zoveel last van heb. Misschien dat ik het wel zou kunnen als ik me rustiger en beter in mijn vel voelde, en er een weg in gevonden had.



Maar dan nog: 'moet' ik kunnen vergeven? Is dat nodig?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
quote:Elmervrouw schreef op 18 september 2014 @ 20:11:

N.a.v. jou, Gnba: Toevallig gaf iemand mij vandaag een (ongevraagde) karakteranalyse op basis van astrologie, hij had het daarbij ook over vergeven. Dat zou een minder puntje van mijn karakter zijn: dat ik niet kan vergeven. Tja.. als ik erover nadenk: ik kan inderdaad mijn moeder niet vergeven. En mijn ex ook niet. Maar dat komt, denk ik, omdat ik er nog dagelijks zoveel last van heb. Misschien dat ik het wel zou kunnen als ik me rustiger en beter in mijn vel voelde, en er een weg in gevonden had.



Maar dan nog: 'moet' ik kunnen vergeven? Is dat nodig?



Meelezer en af en toe meeschrijver meldt zich weer even. Het punt "vergeven" blijft voor mij ook een ding. Ik kan het tot op heden ook niet. Ik kan mijn vader niet vergeven voor wat hij kapot heeft gemaakt en wat mij zo heeft gevormd, beter gezegd vervormd. Ik vraag me ook af of dat nodig is. Het voelt als verraad naar mezelf als ik hem zou vergeven. Ik snap je dilemma dus helemaal.

voor jou EV!
quote:Elmervrouw schreef op 18 september 2014 @ 20:11:

Maar dan nog: 'moet' ik kunnen vergeven? Is dat nodig?

'Moeten' niet.

Maar als ik voor mezelf spreek ; het zou mij rust geven.

Ik zou het willen kunnen,zodat ik een hoop negatieve ballast overboord zou kunnen gooien.Nu blijft ze van invloed,op mijn emoties en op mijn gedrag.

Ik weet alleen nog niet hoe....
Alle reacties Link kopieren
Heel in het begin twee keer meegeschreven hier, maar ik durf het niet. Wel een trouwe meelezer. En wat een herkenning. Jullie zijn dapper!
Ik heb ook eerst een hele poos meegelezen Ballonnetje.

Alleen daar aan kun je al heel veel hebben
Alle reacties Link kopieren
Ik lees hier: 'Het zou mij rust geven, vergeven'..

ik weet niet hoe ik daar tegenaan kijk. Voor mij zou het nog steeds voelen als iets geforceerds, zo van: mwah, het viel wel mee allemaal. En dat valt het niet.



Hoi, Lynne
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
Ik heb mijn ouders niet vergeven denk ik. Althans niet in de zin dat het niet erg was. Ik heb wel geaccepteerd dat, in elk geval mijn moeder, ze hun best hebben gedaan. Dat betekent niet dat ze het goed gedaan hebben, maar wel dat ze niet beter konden.
Alle reacties Link kopieren
Ik merk dat meeschrijven een enorme drempel voor me is. Het delen maakt het zo 'echt'.



Vergeven, dat is een lastige. Ik ben over het algemeen vergevingsgezind maar ten aanzien van het misbruik lijk ik voor mezelf toch een grens te trekken...
Alle reacties Link kopieren
".........Dat betekent niet dat ze het goed gedaan hebben, maar wel dat ze niet beter konden."



Die laatste zin, precies zoals ik het voel.



Wat een herkenning is hier te vinden
anoniem_9597 wijzigde dit bericht op 19-09-2014 22:27
Reden: Sorry, niet quoten is de afspraak
% gewijzigd
quote:Elmervrouw schreef op 19 september 2014 @ 19:57:

Ik lees hier: 'Het zou mij rust geven, vergeven'..

ik weet niet hoe ik daar tegenaan kijk. Voor mij zou het nog steeds voelen als iets geforceerds, zo van: mwah, het viel wel mee allemaal. En dat valt het niet.

Nee,juist niet om het kleiner te maken.Misschien is acceptatie een beter woord dan vergeving?

Ik wil heel graag zoveel mogelijk de regie over mijn leven krijgen.Dat is moeilijk wanneer er nog zoveel emotie,gedrag en beleving in beslag genomen wordt door het verleden.
Ik worstel er nog steeds mee. Het voelt als een onzichtbare handicap,denk dat dat de beste omschrijving is.



Ik heb EMDR gehad en dat hielp voor wat betreft de beelden, daar heb ik nu geen last meer van. Wel please ik me omgeving nog steeds en heb ik moeite me hoofd boven water te houden.



Nu nog 1,5 week werken en dan eindelijk even vakantie, ik voel op het moment wisselend Ik dacht dat ik dit jaar van alles verlost was, aangezien ik vorig jaar onder behandeling ben geweest. Echter heb ik dus nog steeds klachten.



waar ik het meest last van heb is denk ik de muur om me heen. Ik sluit me heel makkelijk af. hoe kom ik daarvan af? Ik heb geen zin om weer in therapie te gaan. Ik heb het idee dat ik te weinig voel,ik stop dingen weg en lach het weg, ergens in mij zit een heel leuk mens, maar ze is te bang en verstopt zich.



Ik doe me werk en sjees naar huis en verder sport ik, maar vrienden bellen of familie doe ik niet gauw. ik stel het uit en nu moet ik eigenlijk 3 mensen bellen...ik heb er geen zin in zo stom, en morgen denk ik weer van waarom heb ik niet gebeld. stel ik me nou aan of wat is dat?



Ik heb ook relaties gehad en daar word ik niet gelukkig van. Ik merk dat mij partners dan ook over me heen gaan lopen, omdat ik me teveel aanpas en uiteindelijk knalt het. momenteel heb ik ook geen zin meer om relaties aan te gaan.



ik zou graag meer inzicht willen krijgen in mijn eigen gedrag, me beter kunnen uiten (tactvol in plaats van opsparen) maar hoe doe ik dat!!!



Ik wil best in een cursus oid investeren, maar ik wil niet weer in therapie, wie heeft er tips en herkent dit !!!!
Ik zou trouwens ook graag met andere in contact willen komen, zelf woon ik in Arnhem en naast mij eigen dingetjes wil ik me graag inzetten voor de kinderen die NU nog in die situatie zitten. Het lijkt me ook gewoon fijn om iemand te spreken die weet wat het is. ik merk dat ik dat nodig heb, mijn vader en broer zien het allemaal heel anders een nicht die ik sinds begin dit jaar spreek begrijpt het wel en steunt me wel, maar ik wil haar niet met al die dingen opzadelen...



Het lijkt me mooi als die kinderen weten dat het niet normaal is. Ik vind dat er bijvoorbeeld een dag tegen mishandeling moet komen (daar valt veel onder). Ik dacht vroeger dat het bij iedereen gebeurde maar dat niemand daar iets over zei. zo zag ik het taboe...



Als ik destijds had geweten dat het echt niet klopte allemaal dan had ik eerder mij mond open gedaan. Die kinderen moeten weten dat ze zich niet hoeven te schamen maar dat juist diegenen die hun dat leed aan doet zich moet schamen!



Denk dat ik dat nog het meest pijnlijke vind. In iedere klas zitten gemiddeld zo'n 2 kinderen die zoiets heftigs meemaken. Kijk eens hoeveel scholen er zijn, ik vind het een verschrikkelijk idee en kan dat niet loslaten...



Iedereen die kinderen heeft kent woezel en pip wel, zij zijn ook gekoppeld aan de organisatie "het vergeten kind" zij verzamelen geld in voor kinderen die uit huis zijn geplaatst.



Zelf lijkt het mij leuk om via een sponsorloop o.i.d. te organiseren en daarmee het probleem bespreekbaar te maken en geld in te zamelen.
Ik heb nog heel veel woede tegenover de misbruiker. Ik ben een puinhoop, mijn leven is leeg, jaren therapie en hoop op dat ik me ooit stabiel en gelukkig zal voelen is weg. Ik weet zeker dat ik nu een andere persoon zou zijn. Ergste is dat mijn moeder die borderline heeft het ontkent terwijl ze wist wat er gaande was. Zelf ook borderline en allerlei andere diagnoses. Ben deze uitzichtloosheid en elke dag uit bed stappen met dit gevoel zo zat!
Justme4you , ik kan je geen antwoord geven op je vraag hoe je meer inzicht in je eigen gedrag krijgt.

Ik heb geen ervaring met therapie,cursussen etc.

Wat ik wel doe is alles opschrijven.Alles wat in me opkomt en wat ik voel.Al schrijvende gebeurt het regelmatig dat er een kwartje valt,ik een patroon of mechanisme ontdek.

Ik schrijf hoe het nu is,en hoe ik het zou willen,en vervolgens probeer ik na te denken over hoe ik daar zou kunnen komen.

Misschien heb je daar al iets aan?



Ik heb zelf de behoefte niet om actief/tastbaar met dit onderwerp aan de slag te gaan in de vorm van voorlichting e.d.Dat betekend namelijk dat ik er mee naar buiten moet treden,en dat wil ik (nu?/nog?) niet.

Voor nu vind ik het nog het prettigst/overzichtelijkst om op mijn eigen eiland te blijven zitten.

Misschien kun je contact opnemen met 'vergeten kind' om te informeren of je iets voor ze kunt betekenen?Is misschien fijner dan solo iets op te gaan zetten.



hvslies , wat rot dat het je leven nog zo ingrijpend overhoop haalt .

Heb je nu nog therapie,of een behandelaar waarbij je aan kunt geven dat ,wat er tot nu toe ingezet is, niet werkt?



Elmervrouw,morgen de eerste EMDR,toch?

Heel veel succes ; ik duim dat je er baat bij hebt!



Sunemom,hoe gaat het?
Hoe is het met iedereen?



Hier gaat het erg op en af. Gesprek gisteren gehad met de decaan die in mijn gevoel heel denigrerend reageerde, waardoor ik meteen weer in het cirkeltje stapte: stel je niet zo aan, niks aan de hand enz. Haar letterlijke tekst dat het een keuze is om er last van te blijven houden kwam behoorlijk aan in elk geval. Daardoor loopt de spanning in mijn lijf ook heel erg op. Ik ben dus niet zo heel happy. En ook niet heel sociaal momenteel, ik kom om in het werk, bijna tentamen, m'n hoofd en gevoel stroomt over, maar helaas is daar allemaal geen tijd voor. Dus ik klamp me maar gewoon aan de rijdende trein vast.
Alle reacties Link kopieren
Belachelijk zeg: 'het is je keuze om er last van te blijven houden'. Dat wordt dus duidelijk gezegd door iemand die een produkt is van de maakbare samenleving. Alles is mogelijk, als je maar wilt.



Nou, dan had ik allang een fantastische dikbetaalde baan, waren mijn kinderen bij me, ging mijn huwelijk ook geweldig en vooral: dan blaakte ik van het zelfvertrouwen en had rust van binnen.

Nou nou.

Ik maak me gewoon plaatsvervangend kwaad.



Sun, sterkte met alles. Weet dat mens veel! Zo hard als jij gewerkt hebt om te komen waar je nu bent.. laat dat je door NIEMAND afpakken.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
Alle reacties Link kopieren
En hoe het met mij gaat..

nou, toevallig kreeg ik deze week van de bieb melding van een boek over EFT (van dr. Sue Johnson, de grondlegster); ik was allang vergeten dat ik dit ooit had aangevraagd, maar kwam dat even op het juiste moment! Ik ben meteen begonnen met lezen.



Na de eerste sessie EMDR begin deze week, waarbij meteen al veiligheidsdingen (waar we het de eerste keer over hadden gehad en wat ze allemaal heeft genoteerd) nodig waren, snap ik nu heel goed dat al die spanning altijd in mijn lijf eigenlijk onveiligheid is. Een onveilig gevoel. Het kon dus ook anders - heel even in die sessie.



De EFT bij relatietherapie gaat over het herstellen van de emotionele veiligheid binnen de relatie. Ik zag meteen dat dat mij parten speelt en dat dat in feite niet eens iets met mijn partner te maken heeft, maar alles met onveilige hechting/binding vroeger met mijn ouders. Of eigenlijk was dat er helemaal niet. Ik heb nooit een gevoel van veiligheid of geborgenheid gevoeld. Hopelijk gaat de EMDR écht helpen om dit een beetje (liefst méér) te herstellen. Het is me nu allemaal zó duidelijk aan het worden.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
Alle reacties Link kopieren
Nog een meelezer hier. Ik heb veel aan jullie topic, het is fijn om te weten dat je niet de enige bent en om zoveel herkenning te vinden in jullie posts. Ik heb zelf na een jaar mislukte therapie een nieuwe therapeut gezocht (naar aanleiding van een boek dat in dit topic werd aanbevolen, de tijger ontwaakt), en bij deze vrouw voel ik me begrepen, en de methode past beter bij mij, dus ik functioneer gelukkig best goed op het moment.



Ik heb - ook door dit topic - vaak naar Read all about it geluisterd, maar nu voelt het alsof ik een stapje verder ben, en ik wil graag dit liedje met jullie delen: http://www.youtube.com/watch?v=88nflVmxPP4

De film is ook levensbekrachtigend, en heeft mij veel goed gedaan.

Een voor iedereen die er een kan gebruiken.
Sunemom ,jammer dat je op zo`n moment zo van je stuk gebracht bent dat je niet in staat bent om adrem te reageren.

Wat een geestelijke armoede van zo`n mens!

Is empathisch vermogen en enig inzicht geen competentie van een decaan?

Soms gun ik iemand wel eens een dag in onze schoenen...eens kijken of alles dan nog zo maakbaar lijkt.

Kun je binnenkort een paar rustige dagen inplannen?

Ik ken het,hier ook een sneltrein qua dagelijks leven.Werk,cursussen,examens etc.

Maar wanneer die voorbij zijn heb ik een week vrij genomen.Voor het eerst dat ik zo wijs ben geweest.Nog 3 weken doorbikkelen.



Dat zijn nogal inzichten EV ; lijken me wel zaken waar je meer verder kunt en weer stappen vooruit kunt maken.

Begrijpen hoe en waarom bepaalde mechanieken en gedragingen zo zijn brengt je al een heel end.

Wanneer krijg je weer EMDR?



Hallo Railton,wat goed van je toch een andere therapeut heb gezocht.Kan me voorstellen dat die drempel best hoog was.

Dankjewel voor het lied ; mooi
Decaan vond zichzelf wel heel invoelend, kwam ook met een eigen persoonlijk voorbeeld. Weet je dat is het lullige ze was niet onaardig. Denk ook serieus dat ze het goed bedoelde, maar het kwam heel verkeerd binnen.



Ik heb een heel erg rotweekend gehad. En voel me ook helemaal gesloopt. Rustige dagen inplannen lukt niet, ik moet sowieso nog een week keihard door, maar ik durf het tegelijk ook niet. Ik merk dat als ik een beetje afrem ik volledig gegrepen wordt door het verleden en dat wil ik niet. Ik leef nu.



Knap EV! Mooi om te lezen dat je heel even het anders kon voelen, hopelijk mag dat snel meer en vaker!



Gnba dat is wel slim hoor dat je een week vrij genomen hebt. Fijn dat je daar naartoe kunt leven!
Alle reacties Link kopieren
quote:Elmervrouw schreef op 18 september 2014 @ 20:11:

N.a.v. jou, Gnba: Toevallig gaf iemand mij vandaag een (ongevraagde) karakteranalyse op basis van astrologie, hij had het daarbij ook over vergeven. Dat zou een minder puntje van mijn karakter zijn: dat ik niet kan vergeven. Tja.. als ik erover nadenk: ik kan inderdaad mijn moeder niet vergeven. En mijn ex ook niet. Maar dat komt, denk ik, omdat ik er nog dagelijks zoveel last van heb. Misschien dat ik het wel zou kunnen als ik me rustiger en beter in mijn vel voelde, en er een weg in gevonden had.



Maar dan nog: 'moet' ik kunnen vergeven? Is dat nodig?



Kom even binnenvallen,



Ik zou vergeven ook als verraad voelen naar mijzelf.

Wat is gebeurd was niet oké en dat gaat het nooit worden.

Vergeven zou voor mij betekenen dat het geen big deal meer is ,maar dat is het wel want ik heb er problemen door gekregen waar ik nog steeds tegenaan loop.



Sommige dingen zijn voor mij niet te vergeven en ik heb dat zelf ook niet nodig om er in te gaan berusten.

Het is persoonlijk denk ik of vergeven je iets oplevert.
Dat maakbare inderdaad EV. Er is niks maakbaars aan, dan had mijn zoon nog geleefd en had ik kunnen leven zonder deze enorme overweldigende angsten. Bah het blijft raken.
Alle reacties Link kopieren
Welnee, vergeven is nergens goed voor en totaal onnodig voor de verwerking! pIk zie dat geneuzel alleen als weer een manier om ons vooral aan te praten dat het weer een onvermogen is van ons. Minpuntje van van je karakter, hoe durft ie EV! Maak je liever kwaad over dat iemand zoiets ongevraagd durft te zeggen. En astrologie? Is dat een volwassen vent? Gelooft ie in sprookjes? Neem zo'n kwast niet serieus en zeker niet als ie je zo laat voelen, laat hem is snel naar de minpuntjes van zijn eigen karakter kijken. Eikel.



Wat je wel nodig hebt is vergeving naar jezelf, dat je je kleine meisje vergeeft dat ze niet aan de bel getrokken heeft, niemand in vertrouwen heeft genomen en dat je niet moet denken dat ze het maar heeft laten gebeuren, dat kleine meisje was bezig met overleven op de beste manier dat zij op dat moment kon en wist.
You know how I know? Because I reeaally think so!
Alle reacties Link kopieren
quote:Elmervrouw, 2 dagen geleden

Belachelijk zeg: 'het is je keuze om er last van te blijven houden'. Dat wordt dus duidelijk gezegd door iemand die een produkt is van de maakbare samenleving. Alles is mogelijk, als je maar wilt.



Eens. Wat een onzin weer, een keuze om er last van te blijven houden. Er is weinig keuze bij hoor. Ik kies er echt niet voor om met knallende koppijn weer wakker te liggen vanaf drie uur alweer door de nachtmerries. Ik heb helemaal nergens voor gekozen. Gelukkig gaat de wekker over een half uur en is er buiten al een hoop bedrijvigheid sinds een uur of vijf, nu voel ik me al wat minder ellendig en alleen, de nacht is voorbij.



Het is vallen en opstaan. Soms ben je net een bokser in de ring, net voor de tiende tel weer proberen op te staan en door te gaan. Toch gaat het met mij betrekkelijk goed momenteel, de nachten zijn alleen weer bagger.
You know how I know? Because I reeaally think so!
Het ging heel goed al een hele poos, maar op dit moment is het gewoon even heel erg bagger. Inderdaad de nachten, wat overdag gewoon zijn weerslag heeft, maar ik heb op het moment ook weer heel erg veel last van herbelevingen/flashbacks. Ik kan het redelijk op de achtergrond houden, maar het voelt als een beeldenstorm, en ik moet heel veel moeite doen om in het hier en nu te blijven en te functioneren. Studeren is zo best heel ingewikkeld

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven