Kinderen
alle pijlers
Interessant stukje over adhd
woensdag 1 oktober 2014 10:04
En dan komt het toch neer op combinatie van voeding en Opvoeding over het gedrag van kinderen.
http://www.nieuwetijdskin ... n-bijna-geen-adhd-hebben/
In Frankrijk worden kinderen gewoon als kinderen behandeld.
http://www.nieuwetijdskin ... n-bijna-geen-adhd-hebben/
In Frankrijk worden kinderen gewoon als kinderen behandeld.
woensdag 1 oktober 2014 10:51
quote:iones schreef op 01 oktober 2014 @ 10:35:
[...]
Dus alle kinderen die moeilijk op te voeden zijn, die zijn allemaal autistisch, wil je dat beweren? En wil je beweren dat ouders allemaal stuk voor stuk goed opvoeden?
Nou, dan ben ik het niet met je eens!
Volgens mij zijn ouders het daar ook niet mee eens want ouders vinden ook dat kinderen slecht opgevoed worden tegenwoordig. Behalve die van henzelf natuurlijk.
http://www.jmouders.nl/Th ... -grijpen-niet-eens-in.htm
http://www.joop.nl/leven/ ... n_moeten_gehoorzaam_zijn/
http://www.trouw.nl/tr/nl ... -andermans-kinderen.dhtml
Zij heeft het over haar eigen kinderen TO. Zij beweert nergens dat andere niet welopgevoede kinderen enige vorm van autisme hebben.
En kan je misschien wat goed onderbouwde onderzoeken in de groep gooien i.p.v. dit soort bij elkaar geraapte info wat in een aantal artikelen is gepropt?
[...]
Dus alle kinderen die moeilijk op te voeden zijn, die zijn allemaal autistisch, wil je dat beweren? En wil je beweren dat ouders allemaal stuk voor stuk goed opvoeden?
Nou, dan ben ik het niet met je eens!
Volgens mij zijn ouders het daar ook niet mee eens want ouders vinden ook dat kinderen slecht opgevoed worden tegenwoordig. Behalve die van henzelf natuurlijk.
http://www.jmouders.nl/Th ... -grijpen-niet-eens-in.htm
http://www.joop.nl/leven/ ... n_moeten_gehoorzaam_zijn/
http://www.trouw.nl/tr/nl ... -andermans-kinderen.dhtml
Zij heeft het over haar eigen kinderen TO. Zij beweert nergens dat andere niet welopgevoede kinderen enige vorm van autisme hebben.
En kan je misschien wat goed onderbouwde onderzoeken in de groep gooien i.p.v. dit soort bij elkaar geraapte info wat in een aantal artikelen is gepropt?
Dit is mijn uitspraak en daarmee zult u het moeten doen.
woensdag 1 oktober 2014 10:53
quote:fairy1 schreef op 01 oktober 2014 @ 10:43:
[...]
Maar natuurlijk speelt opvoeding een rol. Dat is evident. Een diagnose ADHD in combinatie met onvermogen tot opvoeden is geen gelukkige combinatie. ADHD met een gestructureerde opvoeding is al een stuk prettiger. En hé, een goede opvoeding zonder ADHD levert alleen maar engeltjes van kinderen op. Of je heb gewoon een kind met een rottig karakter, dat kan ook nog. Sta je dan met je opvoedkwaliteiten.
Tuurlijk is een 'goede opvoeding' (wat is daar trouwens de definitie van?) belangrijk, maar niet alles is altijd maakbaar in het leven. Dus geen suiker + opvoeden = geen ADHD is te kort door de bocht.Precies! Maar ik heb de indruk dat opvoeding niet meegenomen wordt bij het diagnosticeren of een kind wel of geen adhd zou hebben. Ik denk dat zowel kinderen als ouders geholpen zouden zijn als de aanpak van ouders onder de loep genomen werd.
[...]
Maar natuurlijk speelt opvoeding een rol. Dat is evident. Een diagnose ADHD in combinatie met onvermogen tot opvoeden is geen gelukkige combinatie. ADHD met een gestructureerde opvoeding is al een stuk prettiger. En hé, een goede opvoeding zonder ADHD levert alleen maar engeltjes van kinderen op. Of je heb gewoon een kind met een rottig karakter, dat kan ook nog. Sta je dan met je opvoedkwaliteiten.
Tuurlijk is een 'goede opvoeding' (wat is daar trouwens de definitie van?) belangrijk, maar niet alles is altijd maakbaar in het leven. Dus geen suiker + opvoeden = geen ADHD is te kort door de bocht.Precies! Maar ik heb de indruk dat opvoeding niet meegenomen wordt bij het diagnosticeren of een kind wel of geen adhd zou hebben. Ik denk dat zowel kinderen als ouders geholpen zouden zijn als de aanpak van ouders onder de loep genomen werd.
woensdag 1 oktober 2014 10:56
quote:stala schreef op 01 oktober 2014 @ 10:45:
[...]
Ik ben voor duidelijkheid bieden. Maar nog nergens is met een goed onderbouwd onderzoek aangetoond dat dit adhd voorkomt.
En dat ouders niet gewezen willen worden op waar ze mogelijk in de fout gaan met opvoeden zal zeker in bepaalde gevallen kloppen. Maar in heel veel gevallen gaat het absoluut niet op. Veel ouders die met de handen in het haar zitten willen maar al te graag goede adviezen proberen toe te passen.
Wat doe jij aparte aannames zeg!
Adhd is een aandachtsstoornis. Het is dus niet zo dat een kind met adhd per definitie vervelend of stout is. Het kan ook gewoon druk zijn en zich moeilijk kunnen concentreren. Deze kinderen kunnen zich vaak slecht focussen op één ding omdat er 100.000 dingen tegelijk door hun koppie gaat.
Verdiep je eens echt in adhd voordat je nog meer stompzinnige uitspraken doet.
Doe eens effe rustig zeg!
Ik heb geen stompzinnige uitspraken gedaan. Dat is slechts jouw mening.
En verdiepen in adhd? Ik heb zelf ADD. Ik denk dat ik er wel iets van af weet. Maar tot mijn spijt is dat nooit in mijn kindertijd gesteld, en ik denk dat ik ermee geholpen was geweest als dat wel het geval was. Maar in die tijd wist men niets van ADD of ADHD. Ik zie echter wel verschillen tussen vroeger en nu. Sommige dingen zijn beter, maar andere dingen zijn een stuk minder. Hetgeen beter was dan nu, is dat ik meer structuur en duidelijkheid kreeg dan de kinderen tegenwoordig krijgen.
Maar het pedagogisch inzicht in die tijd...... foei foei.....
[...]
Ik ben voor duidelijkheid bieden. Maar nog nergens is met een goed onderbouwd onderzoek aangetoond dat dit adhd voorkomt.
En dat ouders niet gewezen willen worden op waar ze mogelijk in de fout gaan met opvoeden zal zeker in bepaalde gevallen kloppen. Maar in heel veel gevallen gaat het absoluut niet op. Veel ouders die met de handen in het haar zitten willen maar al te graag goede adviezen proberen toe te passen.
Wat doe jij aparte aannames zeg!
Adhd is een aandachtsstoornis. Het is dus niet zo dat een kind met adhd per definitie vervelend of stout is. Het kan ook gewoon druk zijn en zich moeilijk kunnen concentreren. Deze kinderen kunnen zich vaak slecht focussen op één ding omdat er 100.000 dingen tegelijk door hun koppie gaat.
Verdiep je eens echt in adhd voordat je nog meer stompzinnige uitspraken doet.
Doe eens effe rustig zeg!
Ik heb geen stompzinnige uitspraken gedaan. Dat is slechts jouw mening.
En verdiepen in adhd? Ik heb zelf ADD. Ik denk dat ik er wel iets van af weet. Maar tot mijn spijt is dat nooit in mijn kindertijd gesteld, en ik denk dat ik ermee geholpen was geweest als dat wel het geval was. Maar in die tijd wist men niets van ADD of ADHD. Ik zie echter wel verschillen tussen vroeger en nu. Sommige dingen zijn beter, maar andere dingen zijn een stuk minder. Hetgeen beter was dan nu, is dat ik meer structuur en duidelijkheid kreeg dan de kinderen tegenwoordig krijgen.
Maar het pedagogisch inzicht in die tijd...... foei foei.....
woensdag 1 oktober 2014 10:58
quote:stala schreef op 01 oktober 2014 @ 10:19:
Waar denk je trouwens dat de laissez faire opvoedmethode vandaan komt? Als franse kinderen weinig grenzen krijgen en druk zijn algemeen geaccepteerd, dan hang je er ook niet zo snel een adhd-labeltje aan. Dan vind je druk en snel afgeleid zijn heel normaal. Tatatataaaa, bestaat dus ook weinig adhd in Frankrijk.
Zo, einde van mijn onderzoekje.
Waar denk je trouwens dat de laissez faire opvoedmethode vandaan komt? Als franse kinderen weinig grenzen krijgen en druk zijn algemeen geaccepteerd, dan hang je er ook niet zo snel een adhd-labeltje aan. Dan vind je druk en snel afgeleid zijn heel normaal. Tatatataaaa, bestaat dus ook weinig adhd in Frankrijk.
Zo, einde van mijn onderzoekje.
Let it Bee
woensdag 1 oktober 2014 10:59
quote:stala schreef op 01 oktober 2014 @ 10:51:
[...]
Zij heeft het over haar eigen kinderen TO. Zij beweert nergens dat andere niet welopgevoede kinderen enige vorm van autisme hebben.
En kan je misschien wat goed onderbouwde onderzoeken in de groep gooien i.p.v. dit soort bij elkaar geraapte info wat in een aantal artikelen is gepropt?
Maar ik had het NIET over haar kinderen, en ook niet over haar als moeder. Ze voelde zich echter wél aangesproken.
Omdat ze in het verleden vaak beoordeeld is op haar opvoeding. Ik was daar niet bij.
Ik spreek gewoon in het algemeen.
ik weet dat ADHD wel degelijk bestaat. Ik geloof alleen niet dat al die kinderen waarbij het gediagnosticeerd is, ook werkelijk adhd hebben.
[...]
Zij heeft het over haar eigen kinderen TO. Zij beweert nergens dat andere niet welopgevoede kinderen enige vorm van autisme hebben.
En kan je misschien wat goed onderbouwde onderzoeken in de groep gooien i.p.v. dit soort bij elkaar geraapte info wat in een aantal artikelen is gepropt?
Maar ik had het NIET over haar kinderen, en ook niet over haar als moeder. Ze voelde zich echter wél aangesproken.
Omdat ze in het verleden vaak beoordeeld is op haar opvoeding. Ik was daar niet bij.
Ik spreek gewoon in het algemeen.
ik weet dat ADHD wel degelijk bestaat. Ik geloof alleen niet dat al die kinderen waarbij het gediagnosticeerd is, ook werkelijk adhd hebben.
woensdag 1 oktober 2014 10:59
Weet je Iones, de begeleiding van kinderen van ADHD bestaat voor een groot deel uit opvoedingsadvies, voorlichting, uitleg hoe je het beste met je kind om kunt gaan, daarbij kunnen medicijnen ondersteunend werken. Het is niet zo: gooi er maar wat ritalin in en probleem opgelost. Juist die voorlichting (kennis over ADHD, hersenen werken daadwerkelijk anders) en opvoedingsondersteuning en structuur zijn zo belangrijk.
woensdag 1 oktober 2014 11:03
quote:LieveSophie schreef op 01 oktober 2014 @ 10:50:
Het is denk ik het niet accepteren van hoe ieder kind anders is. Perse bij de middenmoot moeten horen. De stille, brave, gehoorzame kinderen als norm nemen en iedereen die dat niet is, met veel geduw en getrek hetzelfde laten doen. Desnoods met medicijnen! Daarom hebben wij denk zoveel diagnoses....
De kinderen zoals solomio beschrijft zijn wel van iets andere orde. Veel heftiger beeld. Maar ook daarbij zou het denk ik schelen als buitenstaanders niet vergelijken met het braafste meisje van de klas.
Stel dat dit waar is. Hoe komt het dan dat we gestopt zijn met het accepteren van de diverse karakters van kinderen?
En het staat tot schril contrast bij de meer individuele begeleiding die kinderen krijgen op sommige scholen, omdat elk kind een andere aanpak vergt.
Of is het juist dat daar meer op bezuinigd wordt en we de kinderen NIET meer goed kunnen begeleiden? Zit het hem daar dan in?
Het is denk ik het niet accepteren van hoe ieder kind anders is. Perse bij de middenmoot moeten horen. De stille, brave, gehoorzame kinderen als norm nemen en iedereen die dat niet is, met veel geduw en getrek hetzelfde laten doen. Desnoods met medicijnen! Daarom hebben wij denk zoveel diagnoses....
De kinderen zoals solomio beschrijft zijn wel van iets andere orde. Veel heftiger beeld. Maar ook daarbij zou het denk ik schelen als buitenstaanders niet vergelijken met het braafste meisje van de klas.
Stel dat dit waar is. Hoe komt het dan dat we gestopt zijn met het accepteren van de diverse karakters van kinderen?
En het staat tot schril contrast bij de meer individuele begeleiding die kinderen krijgen op sommige scholen, omdat elk kind een andere aanpak vergt.
Of is het juist dat daar meer op bezuinigd wordt en we de kinderen NIET meer goed kunnen begeleiden? Zit het hem daar dan in?
woensdag 1 oktober 2014 11:04
quote:fairy1 schreef op 01 oktober 2014 @ 10:59:
Weet je Iones, de begeleiding van kinderen van ADHD bestaat voor een groot deel uit opvoedingsadvies, voorlichting, uitleg hoe je het beste met je kind om kunt gaan, daarbij kunnen medicijnen ondersteunend werken. Het is niet zo: gooi er maar wat ritalin in en probleem opgelost. Juist die voorlichting (kennis over ADHD, hersenen werken daadwerkelijk anders) en opvoedingsondersteuning en structuur zijn zo belangrijk.
Ik denk dat die voorlichting zelfs allesbepalend is.
Maar stel dat die begeleiding een dusdanig goede uitwerking heeft op een kind, zou men dan niet een keer tot de conclusie komen dat het kind die ritalin eigenlijk niet meer nodig heeft en misschien zelfs uiteindelijk geen adhd blijkt te hebben?
Tenminste, als die begeleiding echt goed effect heeft omdat de ouders daar goed naar luisteren he?
Weet je Iones, de begeleiding van kinderen van ADHD bestaat voor een groot deel uit opvoedingsadvies, voorlichting, uitleg hoe je het beste met je kind om kunt gaan, daarbij kunnen medicijnen ondersteunend werken. Het is niet zo: gooi er maar wat ritalin in en probleem opgelost. Juist die voorlichting (kennis over ADHD, hersenen werken daadwerkelijk anders) en opvoedingsondersteuning en structuur zijn zo belangrijk.
Ik denk dat die voorlichting zelfs allesbepalend is.
Maar stel dat die begeleiding een dusdanig goede uitwerking heeft op een kind, zou men dan niet een keer tot de conclusie komen dat het kind die ritalin eigenlijk niet meer nodig heeft en misschien zelfs uiteindelijk geen adhd blijkt te hebben?
Tenminste, als die begeleiding echt goed effect heeft omdat de ouders daar goed naar luisteren he?
woensdag 1 oktober 2014 11:09
Wat maakt het jou eigenlijk uit to? Oprechte vraag hoor. Weet je wat ik denk. Dat er nog veel kinderen met adhd zijn! Het is denk ik ook geen ziekte of aandoening. Het is gewoon niet hetzelfde zijn als mensen zonder. Misschien zijn die het niet hebben wel de mislukte versies. Maar omdat die met meer zijn, vinden ze dat iedereen moet zijn zoals zij.
Waarom mag ik eigenlijk niet ondersteboven met 2 gekleurd sokken in de lucht op een bank hangen en die saaie vergadering zo uitzitten. Omdat zij die geen adhd hebben vinden dat dat geen normaal gedrag is?? Ik vind het geen normaal gedrag dat je 2 uur lang op een stoel stil zit. Maar omdat de stilzitters met meer zijn, moet ik dat ook doen!
Waarom mag ik eigenlijk niet ondersteboven met 2 gekleurd sokken in de lucht op een bank hangen en die saaie vergadering zo uitzitten. Omdat zij die geen adhd hebben vinden dat dat geen normaal gedrag is?? Ik vind het geen normaal gedrag dat je 2 uur lang op een stoel stil zit. Maar omdat de stilzitters met meer zijn, moet ik dat ook doen!
woensdag 1 oktober 2014 11:13
woensdag 1 oktober 2014 11:13
quote:LieveSophie schreef op 01 oktober 2014 @ 11:09:
Wat maakt het jou eigenlijk uit to? Oprechte vraag hoor. Weet je wat ik denk. Dat er nog veel kinderen met adhd zijn! Het is denk ik ook geen ziekte of aandoening. Het is gewoon niet hetzelfde zijn als mensen zonder. Misschien zijn die het niet hebben wel de mislukte versies. Maar omdat die met meer zijn, vinden ze dat iedereen moet zijn zoals zij.
Waarom mag ik eigenlijk niet ondersteboven met 2 gekleurd sokken in de lucht op een bank hangen en die saaie vergadering zo uitzitten. Omdat zij die geen adhd hebben vinden dat dat geen normaal gedrag is?? Ik vind het geen normaal gedrag dat je 2 uur lang op een stoel stil zit. Maar omdat de stilzitters met meer zijn, moet ik dat ook doen!
Wat het mij uitmaakt? Wat maakt mij de maatschappij uit waarin ik leef?
Ik denk dat de maatschappij eisen stelt waar iedereen aan moet voldoen, hoe dan ook. Ongeacht of het redelijk is, ongeacht of iedereen op die manier uit de verf komt, ongeacht of dat dus rendabel is.
En als jij dus niet functioneert zoals de maatschappij dat verwacht, dan krijg je het moeilijk. Moeilijker dan anderen. En misschien kun je dat als volwassene dat relativeren, maar voor kinderen is dat een stuk moeilijker.
Wat maakt het jou eigenlijk uit to? Oprechte vraag hoor. Weet je wat ik denk. Dat er nog veel kinderen met adhd zijn! Het is denk ik ook geen ziekte of aandoening. Het is gewoon niet hetzelfde zijn als mensen zonder. Misschien zijn die het niet hebben wel de mislukte versies. Maar omdat die met meer zijn, vinden ze dat iedereen moet zijn zoals zij.
Waarom mag ik eigenlijk niet ondersteboven met 2 gekleurd sokken in de lucht op een bank hangen en die saaie vergadering zo uitzitten. Omdat zij die geen adhd hebben vinden dat dat geen normaal gedrag is?? Ik vind het geen normaal gedrag dat je 2 uur lang op een stoel stil zit. Maar omdat de stilzitters met meer zijn, moet ik dat ook doen!
Wat het mij uitmaakt? Wat maakt mij de maatschappij uit waarin ik leef?
Ik denk dat de maatschappij eisen stelt waar iedereen aan moet voldoen, hoe dan ook. Ongeacht of het redelijk is, ongeacht of iedereen op die manier uit de verf komt, ongeacht of dat dus rendabel is.
En als jij dus niet functioneert zoals de maatschappij dat verwacht, dan krijg je het moeilijk. Moeilijker dan anderen. En misschien kun je dat als volwassene dat relativeren, maar voor kinderen is dat een stuk moeilijker.
woensdag 1 oktober 2014 11:15
woensdag 1 oktober 2014 11:21
quote:iones schreef op 01 oktober 2014 @ 11:15:
[...]
Of op sommige momenten juist te weinig of op het verkeerde moment of de verkeerde plek?
Ik denk dat het zou helpen als ouders meer richtlijnen kregen in de opvoeding.Denk ik niet. Er is veel meer hulp en controle dan 30 jaar geleden in de vorm van consultatiebureau, opvoedpunt, school, kinderopvang en meer.
[...]
Of op sommige momenten juist te weinig of op het verkeerde moment of de verkeerde plek?
Ik denk dat het zou helpen als ouders meer richtlijnen kregen in de opvoeding.Denk ik niet. Er is veel meer hulp en controle dan 30 jaar geleden in de vorm van consultatiebureau, opvoedpunt, school, kinderopvang en meer.
woensdag 1 oktober 2014 11:23
quote:riannerianne schreef op 01 oktober 2014 @ 11:13:
[...]
Betere c.q. meer toegankelijke zorg en hulpverlening wellicht?
Ja dat, maar ik heb ook het idee dat het gedeeltelijk met opvoeding te maken heeft, maar zeker ook met het niveau van juffen.
Ik ken een voorbeeld van een juf die in groep 4 een gesprek met ouders heeft gehad over het gedrag van jongenX en dat jongenX misschien wel is een etiket zou hebben (ADHD) Dat nader onderzoek nodig was. Deze zelfde jongen kreeg in groep 5 een meester en de gedragsproblemen waren er gewoon niet meer. Meester was strenger, duidelijker en strakker dan juf in groep 4.
Ik weet dat dit maar 1 voorbeeld is, maar wel 1 van velen.
[...]
Betere c.q. meer toegankelijke zorg en hulpverlening wellicht?
Ja dat, maar ik heb ook het idee dat het gedeeltelijk met opvoeding te maken heeft, maar zeker ook met het niveau van juffen.
Ik ken een voorbeeld van een juf die in groep 4 een gesprek met ouders heeft gehad over het gedrag van jongenX en dat jongenX misschien wel is een etiket zou hebben (ADHD) Dat nader onderzoek nodig was. Deze zelfde jongen kreeg in groep 5 een meester en de gedragsproblemen waren er gewoon niet meer. Meester was strenger, duidelijker en strakker dan juf in groep 4.
Ik weet dat dit maar 1 voorbeeld is, maar wel 1 van velen.
woensdag 1 oktober 2014 11:24
quote:LieveSophie schreef op 01 oktober 2014 @ 11:09:
Wat maakt het jou eigenlijk uit to? Oprechte vraag hoor. Weet je wat ik denk. Dat er nog veel kinderen met adhd zijn! Het is denk ik ook geen ziekte of aandoening. Het is gewoon niet hetzelfde zijn als mensen zonder. Misschien zijn die het niet hebben wel de mislukte versies. Maar omdat die met meer zijn, vinden ze dat iedereen moet zijn zoals zij.
Waarom mag ik eigenlijk niet ondersteboven met 2 gekleurd sokken in de lucht op een bank hangen en die saaie vergadering zo uitzitten. Omdat zij die geen adhd hebben vinden dat dat geen normaal gedrag is?? Ik vind het geen normaal gedrag dat je 2 uur lang op een stoel stil zit. Maar omdat de stilzitters met meer zijn, moet ik dat ook doen!Omdat we bepaalde normen en waarden met elkaar hebben afgesproken natuurlijk. Jouw voorbeeld van de vergadering is nog vrij onschuldig, maar stel dat ik een geschil op wil lossen door mijn pistool te trekken? En dat ik ervan baal dat ik dat niet kan doen, omdat de meeste mensen die een geschil op willen lossen geen pistool trekken?
Wat maakt het jou eigenlijk uit to? Oprechte vraag hoor. Weet je wat ik denk. Dat er nog veel kinderen met adhd zijn! Het is denk ik ook geen ziekte of aandoening. Het is gewoon niet hetzelfde zijn als mensen zonder. Misschien zijn die het niet hebben wel de mislukte versies. Maar omdat die met meer zijn, vinden ze dat iedereen moet zijn zoals zij.
Waarom mag ik eigenlijk niet ondersteboven met 2 gekleurd sokken in de lucht op een bank hangen en die saaie vergadering zo uitzitten. Omdat zij die geen adhd hebben vinden dat dat geen normaal gedrag is?? Ik vind het geen normaal gedrag dat je 2 uur lang op een stoel stil zit. Maar omdat de stilzitters met meer zijn, moet ik dat ook doen!Omdat we bepaalde normen en waarden met elkaar hebben afgesproken natuurlijk. Jouw voorbeeld van de vergadering is nog vrij onschuldig, maar stel dat ik een geschil op wil lossen door mijn pistool te trekken? En dat ik ervan baal dat ik dat niet kan doen, omdat de meeste mensen die een geschil op willen lossen geen pistool trekken?
Ben je nou helemaal gek?
woensdag 1 oktober 2014 11:27
De discussie is zeker interessant. Het artikel vind ik alles behalve boeiend. Het komt nou niet echt heel erg onafhankelijk over.
Ik zelf denk dat wij in Nederland het liefst zo min mogelijk opvallen. Wat er dus toe leidt dat bepaald gedrag al gauw als abnormaal wordt gezien en dit met name op school naar voren kan komen. De klassen zitten tegenwoordig behoorlijk vol, dus een kind dat veel aandacht nodig heeft, is niet erg makkelijk in de klas. Dus ja dan kan een pilletje misschien makkelijker zijn.
Dit heb ik natuurlijk wel heel zwart wit verwoord. Ook al geloof ik zeer zeker dat er echt wel een redelijk percentage is waarbij dit aan de hand is, zijn er genoeg kinderen die ook daadwerkelijk ergens last van hebben en hierbij ondersteund moeten worden.
Ik denk dat er vormen van stoornissen zijn die je door middel van de omgeving, opvoeding en bovenal acceptatie, redelijk zou kunnen intomen. Maar ik denk dat er genoeg stoornissen zijn waarbij het voor het kind, de ouders en de omgeving van belang is om toch te kijken naar therapie of bepaalde medicatie oid.
Als voorbeeld heeft een nicht van mij een behoorlijk onstuimig leven. En daar horen ook hun 2 kinderen bij. Deze mensen zijn helemaal niet gevoelig voor ritme en nemen hun kinderen (tussen de 8 en de 13) gerust mee naar een verjaardag om vervolgens diep in de nacht weer naar huis te gaan. Die kinderen worden overal mee naartoe gesleept, er staat regelmatig harde muziek op, en een vaste bedtijd is er niet. De ene keer is op de bank springen prima, de andere keer worden ze er woedend om.
Kortom; er is geen rustig gezinsleven. En hun jongste is dus gediagnosticeerd met ADHD nadat school aangaf dat het niet helemaal soepel verliep in de klas. In eerste instantie wilden zij er niks van weten en zijn ze begonnen met het aanpassen van voeding en ritme. Om er vervolgens achter te komen dat dat niet voor hun werkte en nu slikt die pilletjes (geen ritalin overigens) maar dat is dan ook het enige wat er aan zijn ADHD gedaan wordt.
Ik denk dat als het gezinsleven in hun geval rustiger en met meer regelmaat was geweest, dat misschien het hele ADHD niet naar voren zou zijn gekomen. Van zo'n onrustige omgeving wordt zelf ik onrustig.
En toch beschouwen zij zichzelf als een gelukkig gezin. Dat kan ik dan dus ook prima accepteren. En daarnaast wie ben ik om daar überhaupt over te oordelen? Ik kan er wel iets van vinden, maar ik heb niet hun schoenen aan.
Nu de poort naar stoornissen geopend is (en gelukkig maar!), lijkt de drempel soms lager te liggen. Ik denk zelf dat het ook heel erg aan de scholen ligt die niet genoeg tijd hebben om net dat beetje meer aandacht te geven aan een kind dat het nodig heeft.
Maar om nou te zeggen dat een kind dat wordt opgevoed in een rustige, stabiele omgeving met genoeg ritme en structuur uit gemak een labeltje opgeplakt krijgt, vind ik een behoorlijk kwetsende uitspraak naar ouders die iedere dag er alles aan doen om ervoor te zorgen dat hun kind later prima kan deelnemen aan de maatschappij. En vergeet daarnaast niet dat veel kinderen die nu aan medicatie zitten, dat op latere leeftijd niet meer nodig hebben.
Ik zelf denk dat wij in Nederland het liefst zo min mogelijk opvallen. Wat er dus toe leidt dat bepaald gedrag al gauw als abnormaal wordt gezien en dit met name op school naar voren kan komen. De klassen zitten tegenwoordig behoorlijk vol, dus een kind dat veel aandacht nodig heeft, is niet erg makkelijk in de klas. Dus ja dan kan een pilletje misschien makkelijker zijn.
Dit heb ik natuurlijk wel heel zwart wit verwoord. Ook al geloof ik zeer zeker dat er echt wel een redelijk percentage is waarbij dit aan de hand is, zijn er genoeg kinderen die ook daadwerkelijk ergens last van hebben en hierbij ondersteund moeten worden.
Ik denk dat er vormen van stoornissen zijn die je door middel van de omgeving, opvoeding en bovenal acceptatie, redelijk zou kunnen intomen. Maar ik denk dat er genoeg stoornissen zijn waarbij het voor het kind, de ouders en de omgeving van belang is om toch te kijken naar therapie of bepaalde medicatie oid.
Als voorbeeld heeft een nicht van mij een behoorlijk onstuimig leven. En daar horen ook hun 2 kinderen bij. Deze mensen zijn helemaal niet gevoelig voor ritme en nemen hun kinderen (tussen de 8 en de 13) gerust mee naar een verjaardag om vervolgens diep in de nacht weer naar huis te gaan. Die kinderen worden overal mee naartoe gesleept, er staat regelmatig harde muziek op, en een vaste bedtijd is er niet. De ene keer is op de bank springen prima, de andere keer worden ze er woedend om.
Kortom; er is geen rustig gezinsleven. En hun jongste is dus gediagnosticeerd met ADHD nadat school aangaf dat het niet helemaal soepel verliep in de klas. In eerste instantie wilden zij er niks van weten en zijn ze begonnen met het aanpassen van voeding en ritme. Om er vervolgens achter te komen dat dat niet voor hun werkte en nu slikt die pilletjes (geen ritalin overigens) maar dat is dan ook het enige wat er aan zijn ADHD gedaan wordt.
Ik denk dat als het gezinsleven in hun geval rustiger en met meer regelmaat was geweest, dat misschien het hele ADHD niet naar voren zou zijn gekomen. Van zo'n onrustige omgeving wordt zelf ik onrustig.
En toch beschouwen zij zichzelf als een gelukkig gezin. Dat kan ik dan dus ook prima accepteren. En daarnaast wie ben ik om daar überhaupt over te oordelen? Ik kan er wel iets van vinden, maar ik heb niet hun schoenen aan.
Nu de poort naar stoornissen geopend is (en gelukkig maar!), lijkt de drempel soms lager te liggen. Ik denk zelf dat het ook heel erg aan de scholen ligt die niet genoeg tijd hebben om net dat beetje meer aandacht te geven aan een kind dat het nodig heeft.
Maar om nou te zeggen dat een kind dat wordt opgevoed in een rustige, stabiele omgeving met genoeg ritme en structuur uit gemak een labeltje opgeplakt krijgt, vind ik een behoorlijk kwetsende uitspraak naar ouders die iedere dag er alles aan doen om ervoor te zorgen dat hun kind later prima kan deelnemen aan de maatschappij. En vergeet daarnaast niet dat veel kinderen die nu aan medicatie zitten, dat op latere leeftijd niet meer nodig hebben.
woensdag 1 oktober 2014 11:31
Ik denk dat de maatschappij eisen stelt waar iedereen aan moet voldoen, hoe dan ook. Ongeacht of het redelijk is, ongeacht of iedereen op die manier uit de verf komt, ongeacht of dat dus rendabel is.
En als jij dus niet functioneert zoals de maatschappij dat verwacht, dan krijg je het moeilijk. Moeilijker dan anderen.
Gelukkig komen er steeds meer adhd erg uit de kast!! Kunnen we steeds vaker meer tegen onzinnige verwachtingen schoppen..
Maar precies deze opmerking, weerspiegelt mooi waarom er in Nederland zoveel labels zijn. Mensen die zo denken hebben het hier voor het zeggen.
En als jij dus niet functioneert zoals de maatschappij dat verwacht, dan krijg je het moeilijk. Moeilijker dan anderen.
Gelukkig komen er steeds meer adhd erg uit de kast!! Kunnen we steeds vaker meer tegen onzinnige verwachtingen schoppen..
Maar precies deze opmerking, weerspiegelt mooi waarom er in Nederland zoveel labels zijn. Mensen die zo denken hebben het hier voor het zeggen.
woensdag 1 oktober 2014 11:34
Maar iedereen heeft toch dingen die niet passend zijn in een maatschappij? Iedereen moet zich leren aanpassen.
Mijn kind had laatst nieuwe onderbroeken met Angry Birds erop, en trots dat hij was, hij liet het aan iedereen zien.
En het is aan ons als ouders hem te leren dat dat geen gewenst gedrag is. Nu hij 5 is, is dat nog grappig en leuk, maar straks niet meer.
Het feit dat je kind een etiket heeft, neemt niet weg dat de opvoeding door moet gaan. En dat mis ik soms wel is bij sommige ouders/kinderen.
"hij doet zo, ja want hij heeft vulmaarin"
Mijn kind had laatst nieuwe onderbroeken met Angry Birds erop, en trots dat hij was, hij liet het aan iedereen zien.
En het is aan ons als ouders hem te leren dat dat geen gewenst gedrag is. Nu hij 5 is, is dat nog grappig en leuk, maar straks niet meer.
Het feit dat je kind een etiket heeft, neemt niet weg dat de opvoeding door moet gaan. En dat mis ik soms wel is bij sommige ouders/kinderen.
"hij doet zo, ja want hij heeft vulmaarin"
woensdag 1 oktober 2014 11:38
quote:LieveSophie schreef op 01 oktober 2014 @ 11:31:
Ik denk dat de maatschappij eisen stelt waar iedereen aan moet voldoen, hoe dan ook. Ongeacht of het redelijk is, ongeacht of iedereen op die manier uit de verf komt, ongeacht of dat dus rendabel is.
En als jij dus niet functioneert zoals de maatschappij dat verwacht, dan krijg je het moeilijk. Moeilijker dan anderen.
Gelukkig komen er steeds meer adhd erg uit de kast!! Kunnen we steeds vaker meer tegen onzinnige verwachtingen schoppen..
Maar precies deze opmerking, weerspiegelt mooi waarom er in Nederland zoveel labels zijn. Mensen die zo denken hebben het hier voor het zeggen.
Mensen die zo denken hebben het niet voor het zeggen, dat is onzin. Het is gewoon zoals onze maatschappij is ingericht en dat doen we met z'n allen. En idd die eisen worden steeds hoger, dus vallen er meer mensen uit. Maar dat zal in Frankrijk niet anders zijn.
Wat daar misschien wel anders is is de manier waarop je aan hulp komt, maar dat weet ik niet. In Nederland krijg je pas hulp met een diagnose. Dus een kind met moeite met concentreren wordt pas geholpen met een etiketje. Dat maakt dus dat er meer etiketten zijn. Maar dat zegt dus helemaal niet of er meer of minder mensen een bepaalde stoornis hebben. Het zegt vooral iets over de mate van onderzoek naar die stoornis.
Ik snap nooit zo goed wat mensen als Iones, zonder kinderen maar met een duidelijke mening over opvoeden, wil bereiken met een dergelijk artikel? Dat opeens ouders van kinderen met etiket gaan denken ' oh verrek, er is niets aan de hand?'. Ik snap het nut niet zo.
Overigens is het in onze maatschappij nou eenmaal zo dat als je gaat testen het merendeel van de 30- ers aan de kenmerken van ADHD voldoet, gewoon omdat we de hele dag door zó ongelooflijk veel prikkels krijgen. We krijgen de hele godganse dag door informatie en daardoor is onze concentratieboog echt heel erg kort.
Daarnaast vermoed ik dat iedereen wel in te delen is in een bepaalde stoornis, het is alleen maar net hoe goed je je kunt handhaven. Een autist met een hoog IQ en een begrijpende en steunende omgeving krijgt nooit een label en misschien wel een baan en een vrouw en kinderen, een autist met een laag IQ uit een wat minder goed milieu heeft op zijn 8e al een etiket te pakken.
Ik denk dat de maatschappij eisen stelt waar iedereen aan moet voldoen, hoe dan ook. Ongeacht of het redelijk is, ongeacht of iedereen op die manier uit de verf komt, ongeacht of dat dus rendabel is.
En als jij dus niet functioneert zoals de maatschappij dat verwacht, dan krijg je het moeilijk. Moeilijker dan anderen.
Gelukkig komen er steeds meer adhd erg uit de kast!! Kunnen we steeds vaker meer tegen onzinnige verwachtingen schoppen..
Maar precies deze opmerking, weerspiegelt mooi waarom er in Nederland zoveel labels zijn. Mensen die zo denken hebben het hier voor het zeggen.
Mensen die zo denken hebben het niet voor het zeggen, dat is onzin. Het is gewoon zoals onze maatschappij is ingericht en dat doen we met z'n allen. En idd die eisen worden steeds hoger, dus vallen er meer mensen uit. Maar dat zal in Frankrijk niet anders zijn.
Wat daar misschien wel anders is is de manier waarop je aan hulp komt, maar dat weet ik niet. In Nederland krijg je pas hulp met een diagnose. Dus een kind met moeite met concentreren wordt pas geholpen met een etiketje. Dat maakt dus dat er meer etiketten zijn. Maar dat zegt dus helemaal niet of er meer of minder mensen een bepaalde stoornis hebben. Het zegt vooral iets over de mate van onderzoek naar die stoornis.
Ik snap nooit zo goed wat mensen als Iones, zonder kinderen maar met een duidelijke mening over opvoeden, wil bereiken met een dergelijk artikel? Dat opeens ouders van kinderen met etiket gaan denken ' oh verrek, er is niets aan de hand?'. Ik snap het nut niet zo.
Overigens is het in onze maatschappij nou eenmaal zo dat als je gaat testen het merendeel van de 30- ers aan de kenmerken van ADHD voldoet, gewoon omdat we de hele dag door zó ongelooflijk veel prikkels krijgen. We krijgen de hele godganse dag door informatie en daardoor is onze concentratieboog echt heel erg kort.
Daarnaast vermoed ik dat iedereen wel in te delen is in een bepaalde stoornis, het is alleen maar net hoe goed je je kunt handhaven. Een autist met een hoog IQ en een begrijpende en steunende omgeving krijgt nooit een label en misschien wel een baan en een vrouw en kinderen, een autist met een laag IQ uit een wat minder goed milieu heeft op zijn 8e al een etiket te pakken.
woensdag 1 oktober 2014 11:38
Het ligt allemaal aan Harry Potter. Als je die boeken die kinderzieltjes bederven herschrijft zoals deze toegewijde moeder (http://www.hartvannederla ... herschrijft-harry-potter/) dan komt alles op zijn pootjes terecht .
