Actueel
alle pijlers
Geld krijgen van ouders??
donderdag 24 juli 2008 om 11:22
donderdag 24 juli 2008 om 11:27
Ondanks dat mijn ouders het goed hadden en ik niets te kort kwam was mij van jongs af aan ook geleerd dat geld niet aan de bomen groeit. Ik kreeg alle noodzakelijke dingen en natuurlijk ook wel 'ns gewoon 'n kadootje maar als ik een nike-shirt wilde kreeg ik de keus, ofwel dat ene shirt, ofwel kon ik meerdere kledingstukken uitzoeken voor datzelfde bedrag. Al snel verloor ik dus mijn belangstelling voor dure merkkleding.
Sinds ik 12 was ging ik paardrijden, al snel was ik daar zo gek van dat ik hele weekenden op de manege bleef waardoor ik verantwoordelijkheden kreeg en gratis rijlessen verdiende. Mijn ouders betaalden 1 les in de week, maar ik reed op 'n gegeven moment meerdere paarden per dag. Vanaf mijn 14e kreeg ik daarnaast ook nog betaald voor het werk op de manege, dus had ik al snel een heel voldaan gevoel om zelf dingen te kunnen bereiken. Naast mijn studie later heb ik ook altijd in 't weekend geserveerd.
Het feit dat je ouders je studie, je sport en rijbewijs en andere noodzakelijke dingen voor je toekomst voor je betalen wil niet zeggen dat je verder niets hoeft te doen. Mij is de waarde van geld echt wel duidelijk gemaakt. En hoe meer je werkt, hoe meer er binnenkomt en dus ook hoe meer leuke dingen je daar weer van kunt gaan doen.
Ik snap niet waarom je niet mee zou delen in de rijkdom van je ouders. Zou jij je kind of je ouders ook niet mee willen laten genieten als jij de staatsloterij wint maar 't allemaal voor jezelf houden? Denk je er zo ook over als je een relatie hebt? Dat je partner niet in jouw rijkdom mag meedelen of jij niet in die van hem? Je hebt ze hoor, mensen die zeggen we gaan maar niet uit eten of op reis, want ik kan mijn aandeel niet betalen. Vind dat persoonlijk een relatie nogal verzieken. Je bent samen (en dat vind ik met 'n ouder-kind relatie net zo goed 't geval) dus deel je met elkaar en de ene keer komt er meer van de ene, de andere keer zijn de rollen misschien omgedraaid.
Overigens hoeft dat geld niet naar materiele zaken te gaan, maar net zo goed naar lekker eten met elkaar, uitstapjes, of misschien wel broodnodige hulp in huis als het met de gezondheid niet zo lekker meer gaat.
Sinds ik 12 was ging ik paardrijden, al snel was ik daar zo gek van dat ik hele weekenden op de manege bleef waardoor ik verantwoordelijkheden kreeg en gratis rijlessen verdiende. Mijn ouders betaalden 1 les in de week, maar ik reed op 'n gegeven moment meerdere paarden per dag. Vanaf mijn 14e kreeg ik daarnaast ook nog betaald voor het werk op de manege, dus had ik al snel een heel voldaan gevoel om zelf dingen te kunnen bereiken. Naast mijn studie later heb ik ook altijd in 't weekend geserveerd.
Het feit dat je ouders je studie, je sport en rijbewijs en andere noodzakelijke dingen voor je toekomst voor je betalen wil niet zeggen dat je verder niets hoeft te doen. Mij is de waarde van geld echt wel duidelijk gemaakt. En hoe meer je werkt, hoe meer er binnenkomt en dus ook hoe meer leuke dingen je daar weer van kunt gaan doen.
Ik snap niet waarom je niet mee zou delen in de rijkdom van je ouders. Zou jij je kind of je ouders ook niet mee willen laten genieten als jij de staatsloterij wint maar 't allemaal voor jezelf houden? Denk je er zo ook over als je een relatie hebt? Dat je partner niet in jouw rijkdom mag meedelen of jij niet in die van hem? Je hebt ze hoor, mensen die zeggen we gaan maar niet uit eten of op reis, want ik kan mijn aandeel niet betalen. Vind dat persoonlijk een relatie nogal verzieken. Je bent samen (en dat vind ik met 'n ouder-kind relatie net zo goed 't geval) dus deel je met elkaar en de ene keer komt er meer van de ene, de andere keer zijn de rollen misschien omgedraaid.
Overigens hoeft dat geld niet naar materiele zaken te gaan, maar net zo goed naar lekker eten met elkaar, uitstapjes, of misschien wel broodnodige hulp in huis als het met de gezondheid niet zo lekker meer gaat.
donderdag 24 juli 2008 om 23:09
Ik snap wel wat je hiermee wilt zeggen, maar ik vind dat ouders voor hun kind horen te zorgen totdat deze in elk geval 18 is (en de wet stelt geloof ik zelfs dat de zorgplicht tot het 21e jaar geldt) . Mijn ouders lieten het er op mijn 15e al bij zitten. En ja, toen hebben instanties het overgenomen tot mijn 17e. Maar daarna hield het op en moest ik het toch echt zelf doen. Mijn opleiding schoot er bij in, want dat kon ik toen niet betalen. Uiteindelijk heeft - jaren later - een werkgever dat alsnog voor mij betaald. Maar dat vind ik wel degelijk mijn eigen verdienste, want die werkgever had dat vast nooit gedaan als ik niet eerst had laten zien dat ik een dergelijke investering waard was. En ja, ik ben trots op wat ik heb bereikt, omdat het me veel moeite heeft gekost om daar te komen. Daar is toch niets mis mee?
anoniem_41160 wijzigde dit bericht op 24-07-2008 23:10
Reden: tikfout
Reden: tikfout
% gewijzigd
donderdag 24 juli 2008 om 23:47
Dat hangt ervan af wat je onder "toestoppen" verstaat. Ik associeer toestoppen inderdaad met verwennen, en daar wil ik voor waken. Mijn kind hoeft op 13 jarige leeftijd geen mobiele telefoon, computer, tv+hifi set en de nieuwste adidas. Dat is nergens voor nodig.:
[...]
Dus jij stopt je kinderen ( later ) ook niks toe??
donderdag 24 juli 2008 om 23:52
[quote]:
Ik snap niet waarom je niet mee zou delen in de rijkdom van je ouders. Zou jij je kind of je ouders ook niet mee willen laten genieten als jij de staatsloterij wint maar 't allemaal voor jezelf houden? Denk je er zo ook over als je een relatie hebt? Dat je partner niet in jouw rijkdom mag meedelen of jij niet in die van hem? Je hebt ze hoor, mensen die zeggen we gaan maar niet uit eten of op reis, want ik kan mijn aandeel niet betalen. Vind dat persoonlijk een relatie nogal verzieken. Je bent samen (en dat vind ik met 'n ouder-kind relatie net zo goed 't geval) dus deel je met elkaar en de ene keer komt er meer van de ene, de andere keer zijn de rollen misschien omgedraaid.
Ik ben in algehele gemeenschap van goederen getrouwd; mijn partner deelt dus automatisch mee als ik de staatsloterij zou winnen en nee: ik zou mijn ouders niet mee laten delen en omgekeerd zou dat ook niet zo zijn. En dat hoeft ook helemaal niet want zij zouden dat geld gewonnen hebben. Laat ze er ook zelf maar lekker van genieten; ik zou er geen cent van willen hebben al zouden ze het aanbieden.
Ik snap niet waarom je niet mee zou delen in de rijkdom van je ouders. Zou jij je kind of je ouders ook niet mee willen laten genieten als jij de staatsloterij wint maar 't allemaal voor jezelf houden? Denk je er zo ook over als je een relatie hebt? Dat je partner niet in jouw rijkdom mag meedelen of jij niet in die van hem? Je hebt ze hoor, mensen die zeggen we gaan maar niet uit eten of op reis, want ik kan mijn aandeel niet betalen. Vind dat persoonlijk een relatie nogal verzieken. Je bent samen (en dat vind ik met 'n ouder-kind relatie net zo goed 't geval) dus deel je met elkaar en de ene keer komt er meer van de ene, de andere keer zijn de rollen misschien omgedraaid.
Ik ben in algehele gemeenschap van goederen getrouwd; mijn partner deelt dus automatisch mee als ik de staatsloterij zou winnen en nee: ik zou mijn ouders niet mee laten delen en omgekeerd zou dat ook niet zo zijn. En dat hoeft ook helemaal niet want zij zouden dat geld gewonnen hebben. Laat ze er ook zelf maar lekker van genieten; ik zou er geen cent van willen hebben al zouden ze het aanbieden.
vrijdag 25 juli 2008 om 00:07
Ik vind dat je verantwoordelijk bent voor elkaar.
Toen mijn vader overleed kreeg mijn moeder opeens veel minder geld. Ze had een eigen huis, maar ze wilde verhuizen naar een seniorenwoning, dus het huis werd te koop gezet. Helaas heeft het een maand of 8 geduurd voor het verkocht werd. En in de tussentijd had ze dus dubbele woonlasten, wat ze niet kon betalen. Ik heb haar toen iedere maand geld gegeven. Ik ga toch zeker zelf niet leuk luxe leven als mijn moeder niets meer heeft.
Toen het huis eenmaal verkocht was had ze behoorlijk wat geld over en heeft ze mijn zus en mij het belastingvrije bedrag wat je aan een kind mag schenken gegeven.
Ik vind het niet meer dan normaal dat je voor elkaar zorgt. Dat heeft niets met zelfstandigheid te maken, maar alles met liefde voor elkaar.
Toen mijn vader overleed kreeg mijn moeder opeens veel minder geld. Ze had een eigen huis, maar ze wilde verhuizen naar een seniorenwoning, dus het huis werd te koop gezet. Helaas heeft het een maand of 8 geduurd voor het verkocht werd. En in de tussentijd had ze dus dubbele woonlasten, wat ze niet kon betalen. Ik heb haar toen iedere maand geld gegeven. Ik ga toch zeker zelf niet leuk luxe leven als mijn moeder niets meer heeft.
Toen het huis eenmaal verkocht was had ze behoorlijk wat geld over en heeft ze mijn zus en mij het belastingvrije bedrag wat je aan een kind mag schenken gegeven.
Ik vind het niet meer dan normaal dat je voor elkaar zorgt. Dat heeft niets met zelfstandigheid te maken, maar alles met liefde voor elkaar.
vrijdag 25 juli 2008 om 00:15
4 jaar en dan al 10 euro om zelf te besteden ? gekkenwerk zou ik zeggen. Je hoeft je kindje niet te verwennen met kado's, maar zelf beschikking over geld te hebben vind ik ook nogal vreemd. Dit kan ook wel vanaf een jaar of 8 of nog later! Is er dan zoveel in een paar jaar tijd veranderd? Ik kan me nog herinneren dat ik een jaar of 8 was en ik zakgeld ging krijgen. 1 gulden in de week. Wat dan bij iedere verjaardag verhoogt werd. Lekker zélf sparen.
vrijdag 25 juli 2008 om 06:46
Precies! Als ouder ga je de verantwoordelijkheid aan voor een kind en dat houdt niet zomaar op als ie 18 is. Je zult hem/haar eerst 'n goede start moeten bieden en studiemogelijkheden zodat ie op eigen benen kan staan, maar als het daarna gewoon ophoudt, dan vraag ik me af waarom iemand uberhaupt een kind genomen heeft. Natuurlijk moeten die kinderen zich financieel zelf kunnen bedruipen en geen domme dingen doen zoals een lening afsluiten, maar als ze in hun jeugd gewoon met geld hebben leren omgaan en het hebben leren waarderen, dan kan het echt geen kwaad als ouders af en toe wat betalen. Van het geven van iets waar zoon of dochter blij mee is en van geniet, genieten zijzelf ook tenslotte. En omgekeerd is dat ook zo. Heb je 'n goede band met je ouders dan wil je ook hen af en toe wat extra verwennen of, indien ze het niet te breed hebben, gewoon uit de brand helpen.
vrijdag 25 juli 2008 om 06:51
Ik schrik ook wel 'ns van die bedragen. Ik hoor soms bedragen van 25 euro per week, voor 'n kind van ca. 12!!! En dan niet als spaargeld, maar voor de eigen pleziertjes. Ik kreeg vanaf de lagere school 2,50 (gulden) en toen ik naar de brugklas ging kreeg ik een tientje, daar moest ik ook kadootjes voor vriendinnetjes voor betalen. Daarbij kwam nog wel spaargeld, maar dat telde voor mij toen niet echt mee, dat ging toch naar de bank naar 'n rekening waar ik voor mijn 18e niet aan mocht komen en dat was voor mij nog zooooooooo ver weg. :D
vrijdag 25 juli 2008 om 11:52
Ik vind dat dus helemaal niet zo vreemd voor een vakantie van 3 weken. Hoeveel kinderen krijgen niet dan zo'n windmolentje, dan weer een knuffel als ze naar de dierentuin gaan, dan weer een strandbal of iets dergelijks etc etc etc. Als ik in een dierentuin /. pretpark / strandwinkel zie wat kinderen allemaal krijgen, dat vind ik dan weer absurd.
Het is voor mij geen enkel probleem dat te doen, maar dat wil ik dus niet.
Laat ze dan maar (spelenderwijs) leren dat ze keuzes moet maken.
Overigens doe ik dit ook alleen in de grote vakantie.
Het heeft dus niks met zakgeld of iets te maken.
vrijdag 25 juli 2008 om 23:09
Ik vind dat je als ouders de taak hebt je kinderen verantwoordelijkheid voor financiën, de waarde van geld etc bij te brengen, ook als je zelf rijk bent.
Mijn ouders hebben het heel goed. Zelf komen ze niet uit rijke gezinnen, maar zijn heel eenvoudig opgegroeid. Daarom zijn ze nu nog steeds zuinig, haha.
Mijn zus en ik zijn nooit iets te kort gekomen en kregen best veel, maar niet 'zomaar'. Bovendien was het ook heel normaal dat wij vanaf ons veertiende mee werkten in de zaak.
Rijbewijs en opleidingen hebben mijn ouders betaald. Ik vind dat ook eerlijk gezegd niet meer dan normaal als je het je kunt veroorloven.
Leven moest ik verder gewoon van mijn studiefinanciering - die toen nog afhankelijk was van het inkomen van je ouders, dat wil zeggen boven een bepaald inkomen kon je niet lenen. En je mocht ook maar beperkt bijverdienen. Ik heb het toen jarenlang echt heel krap gehad. Mede door mijn spilzieke vriend. Echt zo dat we nog een tientje hadden en er een week van moesten leven.
Af en toe hebben mijn ouders bijgesprongen en een flink bedrag gegeven om bepaalde dingen op te lossen, die ook weer met die ex te maken hadden. O.a. het 'uitkopen' van hem zodat ik eindelijk van hem los kon komen. Maar dit terzijde.
Tegenwoordig geven mijn ouders mijn zus en mij veel geld. Wij zijn nu oud en wijs genoeg (38 en 40, haha) om te weten wat de waarde is van geld. En mijn ouders weten dat wij dat weten. Dus nu kunnen ze zeg maar veilig geld geven, het risico op verwende apen is verstreken.
Zij redeneren zo dat ze zelf meer dan genoeg hebben, waarom niet met ons delen in het hier en nu? Als ze allebei overleden zijn (dat hopelijk nog in de zeeeeeer verre toekomst ligt!) en wij erven, gaat er ook nog eens een kapitaal naar de fiscus. Zit je daar je bezit voor op te potten?
Ik denk dat ik het zelf ook zo zal doen met mijn kinderen. Als ik veel heb, zullen ze zeker meedelen. Maar dan wil ik wel weten dat ze ook de waarde van geld kennen, dus daar ligt dan weer die taak om ze dat bij te brengen.
Wat me erg slecht voor een mens lijkt, is nooit zelf hoeven werken voor geld. En altijd maar alles gekregen hebben als kind. Daar kan echt niemand gelukkig van worden.
xx lisa.
Mijn ouders hebben het heel goed. Zelf komen ze niet uit rijke gezinnen, maar zijn heel eenvoudig opgegroeid. Daarom zijn ze nu nog steeds zuinig, haha.
Mijn zus en ik zijn nooit iets te kort gekomen en kregen best veel, maar niet 'zomaar'. Bovendien was het ook heel normaal dat wij vanaf ons veertiende mee werkten in de zaak.
Rijbewijs en opleidingen hebben mijn ouders betaald. Ik vind dat ook eerlijk gezegd niet meer dan normaal als je het je kunt veroorloven.
Leven moest ik verder gewoon van mijn studiefinanciering - die toen nog afhankelijk was van het inkomen van je ouders, dat wil zeggen boven een bepaald inkomen kon je niet lenen. En je mocht ook maar beperkt bijverdienen. Ik heb het toen jarenlang echt heel krap gehad. Mede door mijn spilzieke vriend. Echt zo dat we nog een tientje hadden en er een week van moesten leven.
Af en toe hebben mijn ouders bijgesprongen en een flink bedrag gegeven om bepaalde dingen op te lossen, die ook weer met die ex te maken hadden. O.a. het 'uitkopen' van hem zodat ik eindelijk van hem los kon komen. Maar dit terzijde.
Tegenwoordig geven mijn ouders mijn zus en mij veel geld. Wij zijn nu oud en wijs genoeg (38 en 40, haha) om te weten wat de waarde is van geld. En mijn ouders weten dat wij dat weten. Dus nu kunnen ze zeg maar veilig geld geven, het risico op verwende apen is verstreken.
Zij redeneren zo dat ze zelf meer dan genoeg hebben, waarom niet met ons delen in het hier en nu? Als ze allebei overleden zijn (dat hopelijk nog in de zeeeeeer verre toekomst ligt!) en wij erven, gaat er ook nog eens een kapitaal naar de fiscus. Zit je daar je bezit voor op te potten?
Ik denk dat ik het zelf ook zo zal doen met mijn kinderen. Als ik veel heb, zullen ze zeker meedelen. Maar dan wil ik wel weten dat ze ook de waarde van geld kennen, dus daar ligt dan weer die taak om ze dat bij te brengen.
Wat me erg slecht voor een mens lijkt, is nooit zelf hoeven werken voor geld. En altijd maar alles gekregen hebben als kind. Daar kan echt niemand gelukkig van worden.
xx lisa.
zaterdag 26 juli 2008 om 20:20
Mijn ouders en ik delen wel met elkaar.
Als ik alle bedragen bij elkaar op zou tellen denk ik dat zij meer voor mij betalen/ doen dan andersom, maar het is tweerichtingsverkeer.
Zij sparen al sinds jaar en dag een beetje voor mij. Een klein bedrag per maand, komt nog uit het guldentijdperk en is toen dus omgerekend in euro's. Ik heb mijn ouders er wel eens op gewezen, maar 'ach', zeggen ze, 'het is zo'n klein bedrag, we zijn het gewend, wij missen het niet en je hebt er toch wat aan.' Het gaat echt om een klein bedrag verder hoor, maar inderdaad, ik kan er af en toe toch lekker van uit eten of het menemen op vakantie.
Ook nemen mijn ouders me geregeld mee uit eten. Ik neem hen ook mee uit eten, maar ik denk dat zij uiteindelijk vaker betalen dan ik.
Af en toe nemen ze iets voor me mee, of maken ze iets voor mijn huis, en als ik dan de materialen wil vergoeden zeggen ze 'laat maar'.
Ik help mijn ouders in huis door soms een middagje te schilderen o.i.d., andersom offert mijn vader soms een heel weekend op als ik bijv. aan het verhuizen ben. Dus again, wel tweerichtingsverkeer, maar vaak iets meer mijn kant op dan andersom.
Toen ik op kamers ging wonen heb ik de oude bank van mijn ouders gekregen, en die heb ik nu nog. Sommige grote dingen (combimagnetron, televisie, dvd-speler) heb ik als cadeaus van mijn ouders gekregen. De nieuwste meubels heb ik echter wel weer allemaal zelf betaald.
Als ik hulp nodig heb of wat ook helpen ze me, en ik help heb ook maar dat is niet altijd in evenwicht.
Mijn opa en oma (ja, ik heb het geluk dat ze nog leven) stoppen daarentegen mijn ouders soms weer wat toe, al hebben ze dat helemáál niet nodig. Mijn mijn opa en oma vinden dat leuk. Mijn ouders doen dan weer steeds meer voor opa en oma, want zij zijn oud en hebben soms wat meer hulp nodig. (Belastingaangifte, computerperikelen, etc - voor het huishouden hebben ze hulp.) Ik doe mijn belastingaangifte dan wel weer zelf
Ik vind mezelf wel zelfstandig, ook al krijg ik soms cadeautjes, eet ik geregeld bij mijn ouders en helpt mijn vader me in huis. Andersom komen mijn ouders ook bij mij op visite, en dan trek ik ook een flesje wijn open.
Als één van ons miljoenen wint in de staatsloterij, profiteert de ander er gewoon in mee. Als ik win zorg ik dat het huis van mijn ouders wordt afbetaald en zorg ik dat ze hun droomhuis op een mooi tropisch eiland kunnen realiseren, andersom hebben mijn ouders al geroepen dat ze mij ook een miljoen toestoppen als ze een mooie prijs winnen.
Ach, zo doen we het mooi samen en iedereen mag ervan vinden wat ie wil, maar ik vind mezelf zelfstandig (ik kan in ook rondkomen zonder hen) en ik ben gewoon blij dat ik zo'n goede band met mijn ouders heb - waarin materiële zaken zeker een ondergeschikte rol spelen, dat moge duidelijk zijn.
Als ik alle bedragen bij elkaar op zou tellen denk ik dat zij meer voor mij betalen/ doen dan andersom, maar het is tweerichtingsverkeer.
Zij sparen al sinds jaar en dag een beetje voor mij. Een klein bedrag per maand, komt nog uit het guldentijdperk en is toen dus omgerekend in euro's. Ik heb mijn ouders er wel eens op gewezen, maar 'ach', zeggen ze, 'het is zo'n klein bedrag, we zijn het gewend, wij missen het niet en je hebt er toch wat aan.' Het gaat echt om een klein bedrag verder hoor, maar inderdaad, ik kan er af en toe toch lekker van uit eten of het menemen op vakantie.
Ook nemen mijn ouders me geregeld mee uit eten. Ik neem hen ook mee uit eten, maar ik denk dat zij uiteindelijk vaker betalen dan ik.
Af en toe nemen ze iets voor me mee, of maken ze iets voor mijn huis, en als ik dan de materialen wil vergoeden zeggen ze 'laat maar'.
Ik help mijn ouders in huis door soms een middagje te schilderen o.i.d., andersom offert mijn vader soms een heel weekend op als ik bijv. aan het verhuizen ben. Dus again, wel tweerichtingsverkeer, maar vaak iets meer mijn kant op dan andersom.
Toen ik op kamers ging wonen heb ik de oude bank van mijn ouders gekregen, en die heb ik nu nog. Sommige grote dingen (combimagnetron, televisie, dvd-speler) heb ik als cadeaus van mijn ouders gekregen. De nieuwste meubels heb ik echter wel weer allemaal zelf betaald.
Als ik hulp nodig heb of wat ook helpen ze me, en ik help heb ook maar dat is niet altijd in evenwicht.
Mijn opa en oma (ja, ik heb het geluk dat ze nog leven) stoppen daarentegen mijn ouders soms weer wat toe, al hebben ze dat helemáál niet nodig. Mijn mijn opa en oma vinden dat leuk. Mijn ouders doen dan weer steeds meer voor opa en oma, want zij zijn oud en hebben soms wat meer hulp nodig. (Belastingaangifte, computerperikelen, etc - voor het huishouden hebben ze hulp.) Ik doe mijn belastingaangifte dan wel weer zelf
Ik vind mezelf wel zelfstandig, ook al krijg ik soms cadeautjes, eet ik geregeld bij mijn ouders en helpt mijn vader me in huis. Andersom komen mijn ouders ook bij mij op visite, en dan trek ik ook een flesje wijn open.
Als één van ons miljoenen wint in de staatsloterij, profiteert de ander er gewoon in mee. Als ik win zorg ik dat het huis van mijn ouders wordt afbetaald en zorg ik dat ze hun droomhuis op een mooi tropisch eiland kunnen realiseren, andersom hebben mijn ouders al geroepen dat ze mij ook een miljoen toestoppen als ze een mooie prijs winnen.
Ach, zo doen we het mooi samen en iedereen mag ervan vinden wat ie wil, maar ik vind mezelf zelfstandig (ik kan in ook rondkomen zonder hen) en ik ben gewoon blij dat ik zo'n goede band met mijn ouders heb - waarin materiële zaken zeker een ondergeschikte rol spelen, dat moge duidelijk zijn.
zaterdag 26 juli 2008 om 20:26
zaterdag 26 juli 2008 om 20:35
Mijn ouders hebben me pas het belastingvrije bedrag wat je je kinderen eenmalig mag schenken gegeven. Zij hebben het over en ik heb net een nieuwe woning en als ze het op de rekening laten staan betalen ze belasting over het bedrag. Waarom zouden ze wachten tot hun overlijden zodat je er dan weer belasting over moet betalen. Dit is een beetje een traditie in onze familie. Mijn opa kocht een huis voor mijn tante, hielp mijn vader het familiebedrijf doorstarten en mijn broer heeft nu weer een hypotheek bij mijn ouders waardoor er veel belastingvoordeel is. En zo ga ik het ook weer doen met mijn kinderen.
Oja en er worden wel krantenwijken/folders gelopen op jonge leeftijd en meegeholpen in het familiebedrijf. Ik had altijd meer geld dan vriendinnen maar ik moest wel werken. Ik vind dus geld krijgen niet perse iets slechts.
Oja en er worden wel krantenwijken/folders gelopen op jonge leeftijd en meegeholpen in het familiebedrijf. Ik had altijd meer geld dan vriendinnen maar ik moest wel werken. Ik vind dus geld krijgen niet perse iets slechts.
zaterdag 26 juli 2008 om 20:45
Jaaa, inderdaad! Ik ben al 44, en mijn beide ouders (hoogbejaard) leven nog.
Heerlijk om ze op te zoeken, we hebben nog steeds dolle tijden met elkaar. Nog steeds wordt ik door paps verwend, en ik wentel mij erin, ik vind het heerlijk. Ze hebben het geld ervoor, ze zien mij genieten, ik wentel mij in die liefde, en in die verwennerij, nu kan het nog!
Geen geld voor eten/rekeningen, maar wel een ticket, hotelkosten, deel van een auto.... dat soort zaken,
Ik zie er geen kwaad in, tis toch veel leuker om je bejaarde ouders rond te karren in het sportautootje die zij bij leven deels hebben betaald, dan in zo'n zelfde auto aan ze denken wanneer ze er niet meer zijn?
zondag 27 juli 2008 om 09:39
Sweetcandy wij zullen het wel nooit eens worden! Het heeft er toch helemaal niks mee te maken dat een 4-jarige met geld bezig zou zijn. Het is een stukje autonomie en het gevoel hebben zelf keuzes te kunnen maken.
Nog even gekopieerd van de Nibud-site:
Financiële opvoeding is belangrijk omdat uit Nibud-onderzoek dat veel jongeren schulden hebben én dat kinderen die al jong leren zelf te kiezen waar zij hun geld aan uitgeven, minder vaak in de problemen komen.
Overigens gisteren op visite geweest waarbij een zeer trots zoontje met zijn Bob de Bouwer portemonnee aan kwam lopen, want hij had geld van opa en oma voor de vakantie gekregen. "En ik mag lekker zelf kiezen wat ik er voor koop".
Helaas hier geen opa/oma meer die dat kan doen, dus doen we het zelf.
Nog even gekopieerd van de Nibud-site:
Financiële opvoeding is belangrijk omdat uit Nibud-onderzoek dat veel jongeren schulden hebben én dat kinderen die al jong leren zelf te kiezen waar zij hun geld aan uitgeven, minder vaak in de problemen komen.
Overigens gisteren op visite geweest waarbij een zeer trots zoontje met zijn Bob de Bouwer portemonnee aan kwam lopen, want hij had geld van opa en oma voor de vakantie gekregen. "En ik mag lekker zelf kiezen wat ik er voor koop".
Helaas hier geen opa/oma meer die dat kan doen, dus doen we het zelf.
