Psyche
alle pijlers
Anders zijn dan je denkt
dinsdag 25 november 2014 18:10
Hoe kan het als iemand telkens heel boos op je word door de dingen die je zegt maar dat je het gevoel hebt dat je eigenlijk geen hele rare dingen zegt. Kan het zijn dat sommige mensen niet door hebben hoe ze echt zijn? Is dat een stoornis, en kan je daar zelf aan werken?
En hoe kan je aan jezelf werken dat je aardiger wordt en je innerlijk veranderd?
En hoe kan je aan jezelf werken dat je aardiger wordt en je innerlijk veranderd?
zondag 21 december 2014 02:48
zondag 21 december 2014 03:12
Het klinkt heel onbenullig, maar als ik niet kon slapen, nam ik een blad papier en begon ik te schrijven. Niet nadenken over wat je schrijft, maar gewoon schrijven.
De ene nacht schreef ik een heel blad vol met scheldwoorden, de nacht erna kon dat een heel droevig verhaaltje zijn. Soms was het enkel een opsomming van alles wat me dwars zat. Soms verzon ik een utopie.
Elk woord op dat papier, was een frustratie minder. Slaap nog steeds met een cursusblok onder mijn bed, ook al heb ik er al jaren geen gebruik meer van moeten maken.
De ene nacht schreef ik een heel blad vol met scheldwoorden, de nacht erna kon dat een heel droevig verhaaltje zijn. Soms was het enkel een opsomming van alles wat me dwars zat. Soms verzon ik een utopie.
Elk woord op dat papier, was een frustratie minder. Slaap nog steeds met een cursusblok onder mijn bed, ook al heb ik er al jaren geen gebruik meer van moeten maken.
I don't care what is written about me so long as it isn't true.
zondag 21 december 2014 16:33
ann
Dat ik niet daarheen durf te gaan heeft is ergens omdat ik bang ben dat ik bekenden tegen kom, en ik schaam me er voor dat het nog steeds niet beter gaat. Ook spreek ik bijna geen mensen meer, en ik heb gemerkt dat ik nog meer verlegen en saai ben dan ik al was, en ik voel me dan vooral tot last en dan ben ik alleen maar bezig met hoe ik over kom. Ik heb er 3 jaar terug eens een paar weken een groep gevolgd, toen gedroeg ik me ook als een idioot, nu zal het denk ik nog erger zijn.
Heb jij zelf ervaring met die organisatie eigenlijk?
meds
In het begin heb ik een keer de fout gemaakt om dat BMI te vertellen, want ik mag daar niet over praten. Daarom ga ik er ook niet op in, ik wil namelijk liever geen ban daarvoor. Dat dat mijn doel is heb ik eigenlijk al vanaf het begin gezegd.
feow
Ik bedoelde eigenlijk iets anders er mee, ik ga ook niet heel veel bewegen als ik alleen thuis ben ofzo.
Daarin heb je gelijk, dat het ook heel raar zou zijn als er wel een opmerking zou zijn over mijn uiterlijk. In de kliniek en op het andere forum hoorde ik alleen vaak dat anderen opmerkingen kregen, en dat geeft mij dan weer twijfels omdat ik het niet krijg. Dan vraag ik me af of ik wel dun ben, en of ik er niet dik uit zie..
korenwolf
Je hebt je berichtje nu verwijderd, ik weet niet of ik er nog op mag reageren eigenlijk. Ik wist niet dat je je hierin herkende, en dat je hierdoor zo’n moeilijk verleden had. En ik ben het eigenlijk ook wel met eldorado eens, ik vind je ook altijd positief en sterk overkomen. Als ik nog mag vragen, hoe heb jij het dan van je af kunnen zetten dat het niet aan jou lag?
prik
Al die gevolgen die je noemt die ken ik, en ik weet dat het erg is maar het lijkt me niks te doen. Ik denk er wel eens over, maar ik vergeet het ook zo weer. Het is moeilijk om te geloven dat dit ook bij mij kan gebeuren, omdat ik geen klachten heb die echt heel erg zijn. Maar ik weet wel dat het kan.
Het is niet dat ik echt dood wil, maar echt leven wil ik ook niet. Of misschien wil ik het wel, maar ik durf het niet. Dan voelt er tussenin nog het fijnste, ik schaam me voor mijn leven maar nu wordt er minder van me verwacht, en voel ik minder, hoef ik het leven niet aan te gaan waarin ik toch alleen maar faal.
prada
Op zich snap ik wel wat je bedoelt, maar het is niet de reden dat ik geen kachel mag. Het lijkt hier alsof het heel raar is, alleen niet elke ouder is bezig of bezorgd om hun kinderen. En soms is dat iets wat wel steekt omdat ik me zo onbelangrijk en onzichtbaar voel. Maar ergens zou ik het ook niet fijn en juist ongemakkelijk vinden als hij opeens wel interesse zou tonen, al denk ik niet dat dat nog zal gebeuren.
Ik krijg geen opmerkingen over mijn gewicht, ook niet van mijn familie.
sooph
Het rare is alleen dat ik altijd heb gehoopt tot ik 18 was zodat ik uit huis kon, maar uiteindelijk ben ik helemaal niet op mijn 18de uit huis gegaan. Dat snap ik zelf ook niet, en op het forum lees ik het ook vaak dat er wordt gezegd dat iemand uit huis moet, en ook in dit topic nu. Ik schaam me ook echt erg dat ik thuis woon. Ik sta nu wel ingeschreven bij de woningbouw en af en toe reageer ik, alleen heb ik nog te weinig punten. Op kamers of begeleid wonen lijkt me nog moeilijker.
consuela
Ik weet niet goed of het delen wat ik doe of dat vooruitgang is. Soms heb ik het gevoel dat ik doordat ik hier schrijf en vragen krijg waar ik over na denk ik teveel na ga denken ook over andere dingen. Misschien heb je ook gelijk dat ik nu meer in mijn eetstoornis duik, ik had er niet echt over na gedacht dat het misschien die reden had. Mijn doel hierin was altijd wel hetzelfde maar ik merk dat ik de laatste tijd wel meer dwang dingen krijg die ermee te maken hebben.
Steun heb ik wel echt aan dit topic, en het is fijn om een plek te hebben waardoor ik me minder alleen voel. Maar ik heb het idee dat wat ik hier boven schrijf komt doordat ik hier schrijf, en dat voelt echt totaal niet goed. Daarom twijfel ik soms ook, en sommige reacties komen inderdaad heel hard aan en voel ik mij er slechter door. Maar dat is iets waar ik aan moet werken denk ik, misschien is het dus juist goed en wordt ik er weerbaar van. Het is dus dubbel en ik twijfel ook vaak.
Ik vind het moeilijk om met mijn psychologe er over te praten.
Je hebt ook nog andere berichtjes geschreven de afgelopen pagina’s, sorry dat ik niet overal op in ben gegaan, ik heb meestal wel veel aan je berichtjes.
Ik weet dat ik nu niet op alles heb gereageerd, jullie zeggen dat het ook niet altijd hoeft dat probeer ik maar te geloven.
Het was nog wel goed om het nu nog een keer terug te lezen, het komt nu wel anders binnen dan in de avond of nacht.
En om eerlijk te zijn, als ik het zo lees dan voelt het als trekken aan een dood paard. Ik ben zo moeilijk, en naar mijn idee heb ik er heel veel redenen voor waarom alles niet kan, maar ik doe er ook gewoon helemaal niks aan. Ik ga er door twijfelen wat er dan nog mis is aan mij, ik ken niemand die zo onmogelijk en moeilijk is in dingen. Misschien ben ik dan iemand waarbij het niet lukt en moet ik wel met alles leren leven in plaats van er aan werken.
Dat ik niet daarheen durf te gaan heeft is ergens omdat ik bang ben dat ik bekenden tegen kom, en ik schaam me er voor dat het nog steeds niet beter gaat. Ook spreek ik bijna geen mensen meer, en ik heb gemerkt dat ik nog meer verlegen en saai ben dan ik al was, en ik voel me dan vooral tot last en dan ben ik alleen maar bezig met hoe ik over kom. Ik heb er 3 jaar terug eens een paar weken een groep gevolgd, toen gedroeg ik me ook als een idioot, nu zal het denk ik nog erger zijn.
Heb jij zelf ervaring met die organisatie eigenlijk?
meds
In het begin heb ik een keer de fout gemaakt om dat BMI te vertellen, want ik mag daar niet over praten. Daarom ga ik er ook niet op in, ik wil namelijk liever geen ban daarvoor. Dat dat mijn doel is heb ik eigenlijk al vanaf het begin gezegd.
feow
Ik bedoelde eigenlijk iets anders er mee, ik ga ook niet heel veel bewegen als ik alleen thuis ben ofzo.
Daarin heb je gelijk, dat het ook heel raar zou zijn als er wel een opmerking zou zijn over mijn uiterlijk. In de kliniek en op het andere forum hoorde ik alleen vaak dat anderen opmerkingen kregen, en dat geeft mij dan weer twijfels omdat ik het niet krijg. Dan vraag ik me af of ik wel dun ben, en of ik er niet dik uit zie..
korenwolf
Je hebt je berichtje nu verwijderd, ik weet niet of ik er nog op mag reageren eigenlijk. Ik wist niet dat je je hierin herkende, en dat je hierdoor zo’n moeilijk verleden had. En ik ben het eigenlijk ook wel met eldorado eens, ik vind je ook altijd positief en sterk overkomen. Als ik nog mag vragen, hoe heb jij het dan van je af kunnen zetten dat het niet aan jou lag?
prik
Al die gevolgen die je noemt die ken ik, en ik weet dat het erg is maar het lijkt me niks te doen. Ik denk er wel eens over, maar ik vergeet het ook zo weer. Het is moeilijk om te geloven dat dit ook bij mij kan gebeuren, omdat ik geen klachten heb die echt heel erg zijn. Maar ik weet wel dat het kan.
Het is niet dat ik echt dood wil, maar echt leven wil ik ook niet. Of misschien wil ik het wel, maar ik durf het niet. Dan voelt er tussenin nog het fijnste, ik schaam me voor mijn leven maar nu wordt er minder van me verwacht, en voel ik minder, hoef ik het leven niet aan te gaan waarin ik toch alleen maar faal.
prada
Op zich snap ik wel wat je bedoelt, maar het is niet de reden dat ik geen kachel mag. Het lijkt hier alsof het heel raar is, alleen niet elke ouder is bezig of bezorgd om hun kinderen. En soms is dat iets wat wel steekt omdat ik me zo onbelangrijk en onzichtbaar voel. Maar ergens zou ik het ook niet fijn en juist ongemakkelijk vinden als hij opeens wel interesse zou tonen, al denk ik niet dat dat nog zal gebeuren.
Ik krijg geen opmerkingen over mijn gewicht, ook niet van mijn familie.
sooph
Het rare is alleen dat ik altijd heb gehoopt tot ik 18 was zodat ik uit huis kon, maar uiteindelijk ben ik helemaal niet op mijn 18de uit huis gegaan. Dat snap ik zelf ook niet, en op het forum lees ik het ook vaak dat er wordt gezegd dat iemand uit huis moet, en ook in dit topic nu. Ik schaam me ook echt erg dat ik thuis woon. Ik sta nu wel ingeschreven bij de woningbouw en af en toe reageer ik, alleen heb ik nog te weinig punten. Op kamers of begeleid wonen lijkt me nog moeilijker.
consuela
Ik weet niet goed of het delen wat ik doe of dat vooruitgang is. Soms heb ik het gevoel dat ik doordat ik hier schrijf en vragen krijg waar ik over na denk ik teveel na ga denken ook over andere dingen. Misschien heb je ook gelijk dat ik nu meer in mijn eetstoornis duik, ik had er niet echt over na gedacht dat het misschien die reden had. Mijn doel hierin was altijd wel hetzelfde maar ik merk dat ik de laatste tijd wel meer dwang dingen krijg die ermee te maken hebben.
Steun heb ik wel echt aan dit topic, en het is fijn om een plek te hebben waardoor ik me minder alleen voel. Maar ik heb het idee dat wat ik hier boven schrijf komt doordat ik hier schrijf, en dat voelt echt totaal niet goed. Daarom twijfel ik soms ook, en sommige reacties komen inderdaad heel hard aan en voel ik mij er slechter door. Maar dat is iets waar ik aan moet werken denk ik, misschien is het dus juist goed en wordt ik er weerbaar van. Het is dus dubbel en ik twijfel ook vaak.
Ik vind het moeilijk om met mijn psychologe er over te praten.
Je hebt ook nog andere berichtjes geschreven de afgelopen pagina’s, sorry dat ik niet overal op in ben gegaan, ik heb meestal wel veel aan je berichtjes.
Ik weet dat ik nu niet op alles heb gereageerd, jullie zeggen dat het ook niet altijd hoeft dat probeer ik maar te geloven.
Het was nog wel goed om het nu nog een keer terug te lezen, het komt nu wel anders binnen dan in de avond of nacht.
En om eerlijk te zijn, als ik het zo lees dan voelt het als trekken aan een dood paard. Ik ben zo moeilijk, en naar mijn idee heb ik er heel veel redenen voor waarom alles niet kan, maar ik doe er ook gewoon helemaal niks aan. Ik ga er door twijfelen wat er dan nog mis is aan mij, ik ken niemand die zo onmogelijk en moeilijk is in dingen. Misschien ben ik dan iemand waarbij het niet lukt en moet ik wel met alles leren leven in plaats van er aan werken.
zondag 21 december 2014 16:43
Ik heb geen ervaring met die organisatie. Ik heb wél ervaring met terugvallen, en ik ken ook de gedachte "wat zullen zij wel niet van me denken." Terugvallen horen erbij Bente... je kunt je hele leven in je kamer blijven...Maar je kunt ook eens kijken wat er in de wijde wereld is. Misschien kom je wel tot de ontdekking als je daar naartoe gaat, dat er meer mensen zoals jij in die drie jaar vele ups en downs hebben meegemaakt... maar daar kom je alleen achter als je gaat. Als je contact legt. En ik snap dat dat heel eng is, omdat het voelt als falen, maar geloof me, je bent niet de enige.
Misschien maak je de stap minder groot door eerst eens te mailen met je vragen, en dan pas echt te gaan.
Misschien maak je de stap minder groot door eerst eens te mailen met je vragen, en dan pas echt te gaan.
zondag 21 december 2014 16:48
Meds als het echt gevaarlijk is dan gebeurt er echt wel wat door mijn psychologe, zoals naar de arts/bloedprikken/hartfilmpje.
Ik geloof ergens wel dat het erbij hoort hoor ann, alleen heb ik voor mezelf besloten dat ik echt nooit meer een terugval wil. Dit is ook niet echt fijn, maar een terugval voelt echt zo naar, zo enorm falend. Voor mij tenminste..
Twee jaar geleden was ik na een opname gaan studeren, dus ik denk dat ik wel weet hoe het er aan toe gaat. Ik krijg telkens nog meer haat naar mezelf als ik zie hoe ik in bepaalde situaties reageer. Ook met die studie, ik baalde zo enorm van hoe ik bijvoorbeeld al in de klas deed. En nu doe ik niks dus heb ik ook niet van zulke moeilijke dingen.
Ik geloof ergens wel dat het erbij hoort hoor ann, alleen heb ik voor mezelf besloten dat ik echt nooit meer een terugval wil. Dit is ook niet echt fijn, maar een terugval voelt echt zo naar, zo enorm falend. Voor mij tenminste..
Twee jaar geleden was ik na een opname gaan studeren, dus ik denk dat ik wel weet hoe het er aan toe gaat. Ik krijg telkens nog meer haat naar mezelf als ik zie hoe ik in bepaalde situaties reageer. Ook met die studie, ik baalde zo enorm van hoe ik bijvoorbeeld al in de klas deed. En nu doe ik niks dus heb ik ook niet van zulke moeilijke dingen.
zondag 21 december 2014 16:55
Vermijden is uitermate effectieve strategie om moeilijke dingen uit de weg te gaan...
...het heeft alleen consequenties. Ik neem aan dat je dat zelf ook ziet.
Niet meer studeren om zo de klas te vermijden heeft als consequentie oa dat je geen diploma haalt, en geen baan op een bepaald niveau zult gaan doen (wat je ooit in gedachten had).
Niet het huis uit gaan om bv. naar ZZ te gaan omdat je bang bent wat anderen van je denken heeft als gevolg dat je geen andere mensen ontmoet, geen steun kunt ontvangen en eenzaam bent.
... en zo kan ik er nog wel een paar noemen...
Vermijden lijkt een fantastische oplossing, maar is het helaas niet. Door te vermijden ontzeg je jezelf steun, hoop, herstel en de dromen die je ooit had... komen op z'n minst in de vriezer te staan.
...het heeft alleen consequenties. Ik neem aan dat je dat zelf ook ziet.
Niet meer studeren om zo de klas te vermijden heeft als consequentie oa dat je geen diploma haalt, en geen baan op een bepaald niveau zult gaan doen (wat je ooit in gedachten had).
Niet het huis uit gaan om bv. naar ZZ te gaan omdat je bang bent wat anderen van je denken heeft als gevolg dat je geen andere mensen ontmoet, geen steun kunt ontvangen en eenzaam bent.
... en zo kan ik er nog wel een paar noemen...
Vermijden lijkt een fantastische oplossing, maar is het helaas niet. Door te vermijden ontzeg je jezelf steun, hoop, herstel en de dromen die je ooit had... komen op z'n minst in de vriezer te staan.
