Psyche
alle pijlers
Ik ben anders.
woensdag 13 augustus 2008 om 12:54
je kunt het op verschillende manieren benaderen:
of je hebt de juiste invulling van je leven nog niet gevonden ( baan, interesse, woonplek) en moet op zoek naar dat wat dichter bij je hart ligt.
Of het is een gevoel wat in je zit en dan moet je leren daarmee om te gaan. Je schrijft dat je al 20 jaar last hiervan hebt dus ik dnek dat laatste. Wat niet wil zeggen dat je niet kunt kijken naar of je dingen wilt veranderen in je leven. Maar dikke kans dat als je van baan, vriend, woonplek verandert je toch nog tegen gevoelens van twijfel en onvrede aanloopt.
Ik herken het wel. Ik heb mijn baan in de zorg opgegeven na een flinke burn out. Ik heb nu een eenvoudige baan in de administratie. Niet echt leuk maar het is lastig iets anders te vinden als je het vak waar j een opleiding voor hebt gedaan niet meer wilt doen. Maar ik heb wel mijn passie ontdekt; dierenopvang. Doe veel vrijwilligerswerk en dat vult een groot deel van mijn leven op.
of je hebt de juiste invulling van je leven nog niet gevonden ( baan, interesse, woonplek) en moet op zoek naar dat wat dichter bij je hart ligt.
Of het is een gevoel wat in je zit en dan moet je leren daarmee om te gaan. Je schrijft dat je al 20 jaar last hiervan hebt dus ik dnek dat laatste. Wat niet wil zeggen dat je niet kunt kijken naar of je dingen wilt veranderen in je leven. Maar dikke kans dat als je van baan, vriend, woonplek verandert je toch nog tegen gevoelens van twijfel en onvrede aanloopt.
Ik herken het wel. Ik heb mijn baan in de zorg opgegeven na een flinke burn out. Ik heb nu een eenvoudige baan in de administratie. Niet echt leuk maar het is lastig iets anders te vinden als je het vak waar j een opleiding voor hebt gedaan niet meer wilt doen. Maar ik heb wel mijn passie ontdekt; dierenopvang. Doe veel vrijwilligerswerk en dat vult een groot deel van mijn leven op.
woensdag 13 augustus 2008 om 12:59
Wat me tegenhoudt is als eerst; geld. Ik kan niet gewoonweg mijn gevoel volgen en de dingen gaan doen waar ik gelukkig van word, want dat betekent dat er geen brood op de plank kan komen. Niet direct in elk geval. Met mijn passies mijn geld verdienen, dat wordt een lastige zaak. Kut dat het om geld moet gaan, maar zo zit de maatschappij wel in elkaar. Ik heb een hypotheek die betaald moet worden, kan mijn huis niet zomaar verkopen etc.
Liefst verdien ik in korte tijd veel geld om zodoende mijn dromen waar te maken. Maar ja...
woensdag 13 augustus 2008 om 13:02
:
Wat me tegenhoudt is als eerst; geld. Ik kan niet gewoonweg mijn gevoel volgen en de dingen gaan doen waar ik gelukkig van word, want dat betekent dat er geen brood op de plank kan komen. Niet direct in elk geval. Met mijn passies mijn geld verdienen, dat wordt een lastige zaak. Kut dat het om geld moet gaan, maar zo zit de maatschappij wel in elkaar. Ik heb een hypotheek die betaald moet worden, kan mijn huis niet zomaar verkopen etc.
Liefst verdien ik in korte tijd veel geld om zodoende mijn dromen waar te maken. Maar ja...
Tjsa, als ik een bak met geld zou hebben zou ik ook niet meer doen wat ik nu doe... Je moet nou eenmaal concessies doen.
Je zult voor jezelf moeten afwegen wat je er voor over hebt.
Het wordt je natuurlijk niet allemaal zomaar in je schoot geworpen.
woensdag 13 augustus 2008 om 13:04
woensdag 13 augustus 2008 om 13:07
Ja, bij mij moet er ook brood op de plank komen en ik vind mijn werk gerust niet altijd even leuk, maar ik heb wel werk gevonden waar ik me goed bij voel. Werk dat me niet alleen energie kost maar werk dat me ook energie geeft.
Er zijn wel andere banen hoor, waar je je ei misschien wel kwijt kunt. Ga gewoon eens rondkijken, ga op zoek, je hoeft niet gelijk je baan op te zeggen. Bij mij was het zo dat ik juist bij het zoeken naar een andere baan heel gericht over mezelf na kon denken over wat ik qua werk wel en niet wilde, waar ik een goed gevoel bij had en waarbij niet. Toen ik nog niet zocht en alleen maar ontevreden was over mijn baan, tja, toen wist ik ook niet wat ik wel wilde en waar mijn hart wel zou kunnen liggen.
Misschien moet je het gewoon wat concreter maken, daarmee wil ik niet zeggen dat je gelijk knopen door moet hakken. Dingen concreter maken zou er voor kunnen zorgen dat je je wensen wat makkelijker op een rijtje krijgt. En je krijgt iig wat meer het gevoel dat je de touwtjes zelf in handen hebt.
Er zijn wel andere banen hoor, waar je je ei misschien wel kwijt kunt. Ga gewoon eens rondkijken, ga op zoek, je hoeft niet gelijk je baan op te zeggen. Bij mij was het zo dat ik juist bij het zoeken naar een andere baan heel gericht over mezelf na kon denken over wat ik qua werk wel en niet wilde, waar ik een goed gevoel bij had en waarbij niet. Toen ik nog niet zocht en alleen maar ontevreden was over mijn baan, tja, toen wist ik ook niet wat ik wel wilde en waar mijn hart wel zou kunnen liggen.
Misschien moet je het gewoon wat concreter maken, daarmee wil ik niet zeggen dat je gelijk knopen door moet hakken. Dingen concreter maken zou er voor kunnen zorgen dat je je wensen wat makkelijker op een rijtje krijgt. En je krijgt iig wat meer het gevoel dat je de touwtjes zelf in handen hebt.
woensdag 13 augustus 2008 om 13:08
En als je je vrije tijd gebruikt om je om te laten scholen? En als je een woning in de stad hebt, dan is die waarschijnlijk duurder dan een huis in 'n plattelandsdorp, dus heb je 'n koophuis, dan kun je iets beters terugkopen met grotere tuin in 'n ruimtelijkere omgeving met 'n beetje mazzel.:
[...]
Wat me tegenhoudt is als eerst; geld. Ik kan niet gewoonweg mijn gevoel volgen en de dingen gaan doen waar ik gelukkig van word, want dat betekent dat er geen brood op de plank kan komen. Niet direct in elk geval. Met mijn passies mijn geld verdienen, dat wordt een lastige zaak. Kut dat het om geld moet gaan, maar zo zit de maatschappij wel in elkaar. Ik heb een hypotheek die betaald moet worden, kan mijn huis niet zomaar verkopen etc.
Liefst verdien ik in korte tijd veel geld om zodoende mijn dromen waar te maken. Maar ja...
woensdag 13 augustus 2008 om 13:10
Hoi Kym,
Jouw verhaal is erg herkenbaar voor mij. Ik heb zo'n beetje hetzelfde en kan me soms diepongelukkig voelen. Ik weet in mijn geval voor een deel hoe dit komt. Ik heb zon nodig. Dan voel ik me totaal een ander mens. Ik ben net terug van een zonnige vakantie en ik moet hier weer helemaal wennen. Natuurlijk snap ik wel dat vakantie niet te vergelijken is met het echte leven, maar ook in mijn leven hier heeft de zon ontzettend veel invloed op mijn gevoel en gedrag. Ik voel me op dagen als deze ronduit depressief en dat wordt almaar erger naarmate de herfst dichterbij komt. De enige echte oplossing is voor mij om in een land te gaan wonen waar het vaker mooi weer is, maar er zijn tig praktische redenen die dit moeilijk maken, zo niet onmogelijk. Ik merk dat het ongelukkige gevoel elk jaar toeneemt en mijn vriend vind het maar onzin dat ik zon tekort kom. Maar het is echt zo.
Ik heb ook vaak het gevoel dat dingen me teveel worden, zoals samen zijn met heel drukke mensen, harde muziek, lelijke harde kleuren. Noem maar op. En dat wordt ook slecht begrepen door mijn omgeving. Ook ik heb in de zorg/welzijnswerk gewerkt en ben daar na 10 jaar uitgestapt omdat ik er gek van werd. De sfeer op mijn werk, de vreselijke kwaliteit van zorg die werd geboden aan de clienten, de drukte en het combineren met een gezin. Het was too much. Nu heb ik al twee jaar geen baan meer en dat voelt veel beter. Toch is ook dit niet zaligmakend. Ik wil tzt weer beginnen met iets, maar nog even niet.
Wat ik met mijn lange lap tekst zeggen wil is dat ik je begrijp en dat het inderdaad heel eenzaam kan zijn. Dan is het fijn dat je er bijvoorbeeld hier over kunt praten. Wie weet komen er zinnige oplossing uit.
Jouw verhaal is erg herkenbaar voor mij. Ik heb zo'n beetje hetzelfde en kan me soms diepongelukkig voelen. Ik weet in mijn geval voor een deel hoe dit komt. Ik heb zon nodig. Dan voel ik me totaal een ander mens. Ik ben net terug van een zonnige vakantie en ik moet hier weer helemaal wennen. Natuurlijk snap ik wel dat vakantie niet te vergelijken is met het echte leven, maar ook in mijn leven hier heeft de zon ontzettend veel invloed op mijn gevoel en gedrag. Ik voel me op dagen als deze ronduit depressief en dat wordt almaar erger naarmate de herfst dichterbij komt. De enige echte oplossing is voor mij om in een land te gaan wonen waar het vaker mooi weer is, maar er zijn tig praktische redenen die dit moeilijk maken, zo niet onmogelijk. Ik merk dat het ongelukkige gevoel elk jaar toeneemt en mijn vriend vind het maar onzin dat ik zon tekort kom. Maar het is echt zo.
Ik heb ook vaak het gevoel dat dingen me teveel worden, zoals samen zijn met heel drukke mensen, harde muziek, lelijke harde kleuren. Noem maar op. En dat wordt ook slecht begrepen door mijn omgeving. Ook ik heb in de zorg/welzijnswerk gewerkt en ben daar na 10 jaar uitgestapt omdat ik er gek van werd. De sfeer op mijn werk, de vreselijke kwaliteit van zorg die werd geboden aan de clienten, de drukte en het combineren met een gezin. Het was too much. Nu heb ik al twee jaar geen baan meer en dat voelt veel beter. Toch is ook dit niet zaligmakend. Ik wil tzt weer beginnen met iets, maar nog even niet.
Wat ik met mijn lange lap tekst zeggen wil is dat ik je begrijp en dat het inderdaad heel eenzaam kan zijn. Dan is het fijn dat je er bijvoorbeeld hier over kunt praten. Wie weet komen er zinnige oplossing uit.
woensdag 13 augustus 2008 om 13:11
Op korte termijn moet je geen veranderingen verwachten, tenzij je ineens de Staatsloterij wint ;)
Er heeft hier al iemand geschreven: kijk eens naar wat je wil doen / waar je wil staan over een aantal jaar.
Aan de hand daarvan kun je kijken of dat haalbaar is, en kun je plannen maken en doelen stellen.
Zelfs als je met een coach of therapeut (ik kan me voorstellen dat je veel zou kunnen hebben aan een paar verhelderende gesprekken, die mensen weten vaak precies wat ze moeten vragen om dingen voor je inzichtelijk te maken) aan de slag zou gaan heb je niet onmiddelijk resultaat.
Behalve dan dat je het gevoel hebt dat je de situatie weer in eigen hand hebt genomen, dat je er iets aan doet, je neemt dan weer controle over je leven.
Ik was ook lang ongelukkig in mijn werk, toen ik eenmaal besloten had om te gaan solliciteren viel er toch een last van me af (ondanks dat het niet echt loopt met de sollicitaties).
Ik doe iets aan mijn situatie en dat voelt toch anders.
Er heeft hier al iemand geschreven: kijk eens naar wat je wil doen / waar je wil staan over een aantal jaar.
Aan de hand daarvan kun je kijken of dat haalbaar is, en kun je plannen maken en doelen stellen.
Zelfs als je met een coach of therapeut (ik kan me voorstellen dat je veel zou kunnen hebben aan een paar verhelderende gesprekken, die mensen weten vaak precies wat ze moeten vragen om dingen voor je inzichtelijk te maken) aan de slag zou gaan heb je niet onmiddelijk resultaat.
Behalve dan dat je het gevoel hebt dat je de situatie weer in eigen hand hebt genomen, dat je er iets aan doet, je neemt dan weer controle over je leven.
Ik was ook lang ongelukkig in mijn werk, toen ik eenmaal besloten had om te gaan solliciteren viel er toch een last van me af (ondanks dat het niet echt loopt met de sollicitaties).
Ik doe iets aan mijn situatie en dat voelt toch anders.
woensdag 13 augustus 2008 om 13:12
Oja, en ik zit ook al sinds mijn kindertijd zo in elkaar. Ik leefde altijd helemaal op in de lente. Ik was een heel gevoelig kind en daar werd in het gezin waarin ik opgroeide geen rekening mee gehouden. Op school evenmin. Ik voelde me eigenlijk nooit echt gezien. Het is zeker belangrijk om eens goed te kijken of je daar de sleutel kunt vinden van je probleem, Kym.
woensdag 13 augustus 2008 om 13:12
ik heb ook erg weinig geld. en een studieschuld. Toch ben ik zolang bij mezelf nagegaan wat ik wilde en hoe ik dat kan verwezenlijken (met tevens brood op de plank te laten komen) totdat ik het had gevonden. probeer niet te kort door de bocht te denken, maar stel jezelf open voor alle mogelijkheden. toen ik in zo'n onrust periode zat kwam ik ook niet tot conclusies. ik moest wachten, tot rust komen en opeens kwam het tot me. Forceren blokkeer je alleen nog maar meer van.
woensdag 13 augustus 2008 om 13:13
Dank voor je post Vlinder; is ook waar dat het duidelijker moet worden voor mezelf.
Ik ben wel een regeltante, kan goed overzicht houden en heb leidinggevende capaciteiten. Zo'n baan zou ik graag willen, alleen zo'n studie heb ik niet gedaan. Dus tja, wat doe ik dan hè? Toch solliciteren? Toch proberen? Geen idee of dat realistisch is.
Ik ben wel een regeltante, kan goed overzicht houden en heb leidinggevende capaciteiten. Zo'n baan zou ik graag willen, alleen zo'n studie heb ik niet gedaan. Dus tja, wat doe ik dan hè? Toch solliciteren? Toch proberen? Geen idee of dat realistisch is.
woensdag 13 augustus 2008 om 13:15
), praat er dan met mensen over.
woensdag 13 augustus 2008 om 13:18
Je kunt je als kind wel niet gezien hebben gevoeld. Maar je bent nu volwassen en natuurlijk heeft je kindertijd enorm veel bij gedragen aan hoe je nu in het leven staat. We leven alleen niet meer in het verleden en dus moet je nu je volwassen verantwoordelijkheid nemen om er voor te zorgen dat jij je niet in situaties manouvreert waar jij last van (jezelf) hebt. Dat kan dus door jezelf aan te passen of door de situatie aan te passen. In dit geval lijkt me het laatste vooral zinvol.
Als jij voelt dat je nu niet gezien wordt dan is dat nogal een passieve gedachte. Zorg dan dat je voor jezelf opkomt, neem die ruimte in en laat je zien. Laat je zien met al je sensitiviteit. Jij mag er zijn, en ben er dan ook.
Een kind hoeft alleen maar te nemen, als je eenmaal volwassen bent dan is dat over. Niet gezien worden is dan niet alleen meer de fout van alle andere mensen om je heen.
woensdag 13 augustus 2008 om 13:24
Tuurlijk is dat realistisch. De mensen met een leidinggevende functie hebben ook lang niet allemaal de ideale studie daarvoor gehad en ook zij zijn een keer begonnen met leiding geven.
Vertel inderdaad over je ambities en je wensen tegen alle mensen waarvan je een klein beetje kan verwachten dat ze je serieus nemen. De meeste mensen zien hun kansen aan hun neus voorbij gaan omdat hun wensen gewoonweg bij niemand bekend zijn.
Gewoon proberen.
woensdag 13 augustus 2008 om 13:25
Ik ben het met je eens. Als volwassene kun je de situatie om je heen aanpassen en zoeken naar het leven wat bij je past. Ik denk alleen dat het toch ook belangrijk is hoe jezelf met dingen omgaat en daar naar te kijken. De perfecte baan bv bestaat niet. Ook in de natuur, als fotografe of wat dan ook loop je tegen dingen aan, frustraties, onvrede. Daar moet je hoe dan ook mee omgaan.
woensdag 13 augustus 2008 om 13:36
woensdag 13 augustus 2008 om 13:40
Hoi Kym,
Ik zag laatst een post van jou in het ruiter/amazone topic. En nu zie ik dit verhaal: het had mijn verhaal kunnen zijn! Ik hou het even kort, want ik moet zo (eigenlijk nu dus ;) weer aan het werk... Maar die behoefte aan buiten zijn, de natuur, vrijheid, fotografie herken ik zo!! Ik zou ook het liefst nu stoppen met mijn baan en natuurfotografie gaan doen of diergeneeskunde of ... Maar idd de hypotheek zit 'in de weg'. Ik begin volgende week met een coachingtraject. Ik heb al een intakegesprek gehad wat al erg verhelderend werkte! Coaching is sowieso een aanrader. je moet dan alleen een coach vinden met wie het klikt.
Ik ben me nu aan het oriënteren op de deeltijd opleiding natuurlijke diergeneeskunde bij Silverlinde. Misschien ook iets voor jou?
groetjes Anouk
Ik zag laatst een post van jou in het ruiter/amazone topic. En nu zie ik dit verhaal: het had mijn verhaal kunnen zijn! Ik hou het even kort, want ik moet zo (eigenlijk nu dus ;) weer aan het werk... Maar die behoefte aan buiten zijn, de natuur, vrijheid, fotografie herken ik zo!! Ik zou ook het liefst nu stoppen met mijn baan en natuurfotografie gaan doen of diergeneeskunde of ... Maar idd de hypotheek zit 'in de weg'. Ik begin volgende week met een coachingtraject. Ik heb al een intakegesprek gehad wat al erg verhelderend werkte! Coaching is sowieso een aanrader. je moet dan alleen een coach vinden met wie het klikt.
Ik ben me nu aan het oriënteren op de deeltijd opleiding natuurlijke diergeneeskunde bij Silverlinde. Misschien ook iets voor jou?
groetjes Anouk
woensdag 13 augustus 2008 om 13:45
Je zal je moeten verdiepen in de mogelijkheden ja.
Waar? Op armlengte van een pc
Hoe? Met vingers knopjes op toetsenbord indrukken
Wanneer? Nu (je hebt toch ook tijd om te forummen)
Even alle gekheid op een stokje.
Je zou eerst eens gewoon naar grote vacature sites gaan. Daar tik je wat steekwoorden in die bij je opkomen. En dan lees je wat er zoal gevraagd wordt. Je hoeft nog niet direct te filteren op regio lijkt me. Kijk eerst maar eens wat er globaal gevraagd wordt zodat je een beetje een indruk krijgt van die banenmarkt. Dan zie je waarschijnlijk zelf wel wat reeel is en wat niet.
Je zou ook eens op een huizensite kunnen kijken. Gewoon om eens te kijken wat er zoal aangeboden wordt buiten de stad.
Als je bovenstaande doet, dan leg je je niet gelijk vast, maar het maakt misschien je wensen wat concreter. En misschien kom je er wel achter dat de stap om te veranderen lang niet zo groot is als je dacht. Verhuizen is niet echt iets bijzonders bijvoorbeeld als je ziet hoeveel er bijvoorbeeld op Funda te koop staat.
