Actueel
alle pijlers
The land that time forgot
dinsdag 9 september 2008 om 17:14
Tussen alle discussies over moslims en andere achterlijke culturen, wil ik het eens over een andere achterlijke cultuur hebben. Namelijk de Nederlandse.
Ik kwam erop doordat ik net op een andere pijler reageerde.
Soms kijk ik om me heen en denk ik: hoe kan dat? Waarom?
Hoe kan het toch dat Nederlandse vrouwen massaal naar Sex & the City the movie gaan, maar zelf niet meer ambieren dan een man die de rekeningen betaalt en een kindje om mee te tutten? Hoe kan het toch dat je tegenwoordig voor een prikkie de hele wereld kunt zien, met de hele wereld kunt communiceren, op de hele wereld kunt werken, wonen en leven, maar dat Nederlandse vrouwen niet verder lijken te komen dan hun aanrecht in Kuttenkrabbenveen?
Hoe kan het toch dat in landen om ons heen vrouwen runnen for president of vice president, hoogleraar worden, astronaut worden, hele legers leiden en cures for cancer verzinnen, maar dat de Nederlandse vrouwen als hoogste ambitie overblijfmoeder hebben?
Hoe kan het toch dat er een hele wereld is, die voor ons, omdat we het geluk hebben in Nederland geboren te zijn, open ligt als een oester, maar dat zo weinig vrouwen die parel erin willen grijpen?
Zit er hier iets in het water? Zijn wij echt the land that time forgot? Hebben al die vrouwen gewoon niet in de gaten dat er een hele wereld voor hen open ligt?
Wat is dat toch?
Wie het weet mag het zeggen!
Ik kwam erop doordat ik net op een andere pijler reageerde.
Soms kijk ik om me heen en denk ik: hoe kan dat? Waarom?
Hoe kan het toch dat Nederlandse vrouwen massaal naar Sex & the City the movie gaan, maar zelf niet meer ambieren dan een man die de rekeningen betaalt en een kindje om mee te tutten? Hoe kan het toch dat je tegenwoordig voor een prikkie de hele wereld kunt zien, met de hele wereld kunt communiceren, op de hele wereld kunt werken, wonen en leven, maar dat Nederlandse vrouwen niet verder lijken te komen dan hun aanrecht in Kuttenkrabbenveen?
Hoe kan het toch dat in landen om ons heen vrouwen runnen for president of vice president, hoogleraar worden, astronaut worden, hele legers leiden en cures for cancer verzinnen, maar dat de Nederlandse vrouwen als hoogste ambitie overblijfmoeder hebben?
Hoe kan het toch dat er een hele wereld is, die voor ons, omdat we het geluk hebben in Nederland geboren te zijn, open ligt als een oester, maar dat zo weinig vrouwen die parel erin willen grijpen?
Zit er hier iets in het water? Zijn wij echt the land that time forgot? Hebben al die vrouwen gewoon niet in de gaten dat er een hele wereld voor hen open ligt?
Wat is dat toch?
Wie het weet mag het zeggen!
Am Yisrael Chai!
dinsdag 9 september 2008 om 21:55
dinsdag 9 september 2008 om 21:57
dinsdag 9 september 2008 om 21:57
Eh, jíj vindt het toch geen geweldige keuze? Jíj vindt het toch genoegen nemen met een 6 waar een 9 voor het grijpen ligt? dus een compromis?
Misschien omdat we opgegroeid zijn met Ramses Shaffy en Liesbeth List? Het gras zal altijd groener zijn daar in het land ver weg? En dan met genoeg realiteitszin om te beseffen dat zodra je dáár bent, Nederland inmiddels dat land ver weg is?
dinsdag 9 september 2008 om 21:57
Ha, dat is precies hoe ik het in een korte periode van afhankelijkheid (werkloosheid) ervaren heb. Had ervoor niet het idee dat ik het een issue zou vinden. Maar wel hoor! Inderdaad mbt geld uitgeven, gevoelsmatig het idee niet 'weg' te kunnen als ik het zou willen (onzin, en niet aan de orde want goede relatie maar toch..) en dat soort zaken. Het ligt mij gewoonweg niet, afhankelijk zijn.
dinsdag 9 september 2008 om 22:01
Ik denk dat niet.
Ik heb hier over nagedacht omdat mijn vriend uit het buitenland komt en we een tijdje met het idee gespeeld hebben ons in Nederland te vestigen. Aangezien hij dan niet zou kunnen werken, zou hij afhankelijk van mij zijn. Ik denk dat dat een enorme druk op een relatie legt. Ik moet dubbel werken, kan ook niet zomaar van baan veranderen / opzeggen want ik ben verantwoordelijk voor hem (terwijl hij een volwassen vent is die in principe best voor zichzelf zou kunnen zorgen). Ik heb dit van dichtbij gezien: de Nederlander was niet gelukkig in zijn baan maar kon die niet opzeggen en ook niet zomaar iets gaan doen waar hij minder mee zou verdienen. Dan wordt het een beetje de schuld van je partner dat jij nog steeds in een klote baan zit. Dat is voor je relatie denk ik niet zo heel tof. Andersom, als de buitenlander in huis te weinig doet of op andere wijze teleurstelt is dat ook heel erg vervelend want potverdorie, jij werkt je uit de naad, terwijl hij de hele dag... etc. Je ka je het je vast wel voorstellen.
Als het niet anders is omdat één van de twee zijn baan is kwijtgeraakt, of één van de twee niet mág werken in het geval van buitenlandse partner, dan is het niet anders en moet je er maar zo goed en kwaad mee om zien te gaan. Maar ik zou daar Zeker Niet bewust voor kiezen!!! Waarom zou je zo´n druk op je relatie leggen?
Daarnaast denk ik dat er maar weinig mannen zijn (en ik bedoel mannen niet klaplopers) die zich okee kunnen voelen wanneer ze financieel afhankelijk zijn van een vrouw.
dinsdag 9 september 2008 om 22:01
Oh wacht ff, ik dacht je het niet zou begrijpen als hij een dag minder zou gaan werken om te koken en poetsen en opvoeden? Als je dat niet bedoelde dan excuses.
Maar ga je hem dan wel zo opvoeden dat echt iedereen gelijk is (afgezien van de biologische verschillen)? Dat het dus van hem ook verwacht wordt dat hij wellicht minder gaat werken als er kids komen? Dat hij daar én op het werk zijn steentje moet bijdragen zodat de vrouwen dat ook kunnen? Ik denk dat de moeders van zonen daar maar eens mee moeten gaan beginnen.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
dinsdag 9 september 2008 om 22:03
Ach, met een beetje handig jezelferuitwerkenineenreorganisatie kom je een heel eind
Zonder gekheid: stel: vrouw kan 1000 per maand verdienen als ze naar het buitenland gaat, en 500 per maand als ze thuis blijft en wat thuiswerk doet onder schooltijd. Ben benieuwd hoeveel mensen die eerste keuze nog zouden toejuichen. Dat is natuurlijk een totaal andere situatie dan de keuze tussen 1000 in het buitenland en niks thuis. Daarom mijn stelling dat het al dan niet toejuichen van dergelijke keuzes sterk afhankelijk is van de omstandigheden. Het je kind een jaar niet zien maar wel geld sturen, kan heel verstandig zijn als anders de keuze pure armoede is, maar kan heel onverstandig zijn als de andere keuze "de dubbeltjes een keer extra omdraaien maar we redden het wel".
Het komt neer op roeien met de riemen die men heeft. In Nederland heeft men andere riemen dus roeit men ook anders.
dinsdag 9 september 2008 om 22:04
com·pro·mis [komproomie] het; o -sen overeenkomst waarbij alle partijen iets toegeven.
Ik vroeg niet "jongens, wat kunnen we doen om ervoor te zorgen dat we op een zeven uitkomen". Ik vroeg: jongens, wat zie ik niet wat jullie wel zien? Waarom zie ik een zes en jullie een negen? Dat is iets wezenlijk anders.
Ik heb dat niet zo ervaren. In de landen waar ik heb gewoond vond ik het altijd leuker dan in NL. Vrijer, creatiever, opener, minder bekrompen. Ik ben ook niet hier omdat ik NL miste, ik ben hier omdat ik door praktische en economische factoren aan NL gebonden ben.Misschien omdat we opgegroeid zijn met Ramses Shaffy en Liesbeth List? Het gras zal altijd groener zijn daar in het land ver weg? En dan met genoeg realiteitszin om te beseffen dat zodra je dáár bent, Nederland inmiddels dat land ver weg is?
Am Yisrael Chai!
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
Nee sorry staat er onduidelijk. Niet een post van jou, maar een post met een inhoud als de jouwe.
dinsdag 9 september 2008 om 22:05
:
[...]
Ach, met een beetje handig jezelferuitwerkenineenreorganisatie kom je een heel eind
Zonder gekheid: stel: vrouw kan 1000 per maand verdienen als ze naar het buitenland gaat, en 500 per maand als ze thuis blijft en wat thuiswerk doet onder schooltijd. Ben benieuwd hoeveel mensen die eerste keuze nog zouden toejuichen. Dat is natuurlijk een totaal andere situatie dan de keuze tussen 1000 in het buitenland en niks thuis. Daarom mijn stelling dat het al dan niet toejuichen van dergelijke keuzes sterk afhankelijk is van de omstandigheden. Het je kind een jaar niet zien maar wel geld sturen, kan heel verstandig zijn als anders de keuze pure armoede is, maar kan heel onverstandig zijn als de andere keuze "de dubbeltjes een keer extra omdraaien maar we redden het wel".
Het komt neer op roeien met de riemen die men heeft. In Nederland heeft men andere riemen dus roeit men ook anders.
Dan zijn we het dus eens dat het een cultureel iets is, en niet een biologisch iets zoals sommigen ons willen laten geloven?
In dat geval is het dus ook mogelijk dat te veranderen.
dinsdag 9 september 2008 om 22:06
Nee ik ben het helemaal met je eens dat de situatie niet ideaal is en dat het druk zou leggen op je relatie als hij er bewust voor zou kiezen in zijn eentje (en dus zonder overleg). Maar ik hou van mijn vriend om wie hij is in zijn hele doen en laten, nooit om wat voor werk hij doet. Indien je vriend er alles aan zou doen om aan werk te komen en wellicht werk vind wat onder jouw of zijn niveau is, maar je daardoor toch in Ned kan wonen, dan maakt je dat toch niet minder gelijkwaardig? Zo werkt het voor mij niet hoor. Je doet je werk, je bent je werk niet.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
dinsdag 9 september 2008 om 22:08
Nee, ik beschreef dat hij met een HBO of WO diploma huisman zou worden, dus NIET werken maar een beetje ramen lappen en kinderen uit school halen en zorgen dat het eten op tijd klaar is. Zoals veel vrouwen met HBO en WO diplomas jaren doen als de kinderen klein zijn. Ik zei dat ik niet begreep waarom we dat van onze zonen niet zouden accepteren, maar het van onze dochters normaal vinden of op zijn minst begrijpelijk.
En wat denk je zelf, over hoe ik mijn zoon opvoed?
Am Yisrael Chai!
dinsdag 9 september 2008 om 22:10
dinsdag 9 september 2008 om 22:11
Een cultureel verschil van rijkdom en armoede hoor. Want daar hebben we het over. We hebben het nu eenmaal goed hier, en daar is niks mis mee, dat hoef je niet te verdedigen of slecht te vinden. Dat is juist heel fijn. Daarom kun je het niet vergelijken met landen als de Dominicaanse republiek, Jamaica, Pakistan, Bhutan of die andere landen die genoemd zijn. Je moet je blijven focussen op landen die dezelfde levensstandaard hebben anders vergelijk je appels met peren zoals FV ook al eerder constateerde.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
dinsdag 9 september 2008 om 22:12
dinsdag 9 september 2008 om 22:12
Gelukkig maar, ik wilde even die bevestiging, aangezien ik een dochter heb die ik zo opvoed:
[...]
Nee, ik beschreef dat hij met een HBO of WO diploma huisman zou worden, dus NIET werken maar een beetje ramen lappen en kinderen uit school halen en zorgen dat het eten op tijd klaar is. Zoals veel vrouwen met HBO en WO diplomas jaren doen als de kinderen klein zijn. Ik zei dat ik niet begreep waarom we dat van onze zonen niet zouden accepteren, maar het van onze dochters normaal vinden of op zijn minst begrijpelijk.
En wat denk je zelf, over hoe ik mijn zoon opvoed?
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
dinsdag 9 september 2008 om 22:13
Maar hier heb je een interessant punt. Als het omgekeerd is, dan is de situatie niet ideaal, zeg je. Echter, is het gewoon de standaardsituatie, waarbij de man degene is die de klotebaan niet op kan geven omdat zijn vrouw en kinderen daarvan moeten eten, die geirriteerd thuiskomt omdat "hij zich al de hele dag uit de naad werkt en er niet eens..."" , nou ja, al die dingen die Marg schetste, dan is de situatie ineens WEL ideaal. Zelfs zo ideaal, dat jij en dhelia en nog wat anderen zelfs betogen dat de rest van de wereld eigenlijk stikjaloers is op ons.
Waar zit dat verschil dan in? Waarom is het voor een vrouw de ideale situatie?
Am Yisrael Chai!
dinsdag 9 september 2008 om 22:15
Kom op zeg, van je openingspost spat het dédain voor de keuzes van "De Nederlandse Vrouw" af. Jij vind het belachelijk dat ze hun leven een 9 geven, terwijl jij, de wereldwijze vrouw, wéét dat het hooguit een 6,5 is. En vraagt je af waarom ze zo krampachtig blijven volhouden dat hun 6,5 écht écht écht een 9 is (terwijl ze natuurlijk stiekem in hun hart wel beter weten)
Tja, en ook daarvoor geldt: andere mensen maken andere keuzes. Persoonlijk vind ik Nederland een prachtig land om te wonen (en ja, ik heb ook elders gewoond). Met uiteraard slechte kanten, maar die zijn er om verbeterd te worden. En de goede kanten wegen ruimschoots op tegen die slechte.
dinsdag 9 september 2008 om 22:15
Soundpost, dat is wel waar, maar waarom zeggen vrouwen in godsnaam mijn salaris gaat naar de kinderopvang en niet mijn salaris betaalt de helft (of meer) van de hypotheek? Het is een mentaliteits-ding dat vrouwen dat niet op die manier zien, voor mij.
Chica, ik weet niet of we ons daar wel perse op moeten focussen. Ik denk juist dat het goed is om te zien dat zoiets niet biologisch is en we ons dat ook niet wijs moeten maken. Caribische vrouwen die in Nederland wonen (bv Surinaamse of Antilliaanse) werken bijna allemaal, en nemen die mentaliteit dus mee terwijl dat niet hoeft, qua rijkdom / armoede.
Chica, ik weet niet of we ons daar wel perse op moeten focussen. Ik denk juist dat het goed is om te zien dat zoiets niet biologisch is en we ons dat ook niet wijs moeten maken. Caribische vrouwen die in Nederland wonen (bv Surinaamse of Antilliaanse) werken bijna allemaal, en nemen die mentaliteit dus mee terwijl dat niet hoeft, qua rijkdom / armoede.
dinsdag 9 september 2008 om 22:17
Ja dat kan ik me voorstellen haha ik ook namelijk. Maar het probleem is dat bij een hoop mannen net zo als bij een hoop vrouwen, dit meestal wel fijn en makkelijk vinden. Als je het daar beide over eens bent en het je echt gelukkiger maakt dan is dat in mijn ogen niet erg (en maakt je ook niet minder gelijkwaardig)
Of dit een echte keuze is of niet, kan ik niet in grote lijnen zeggen. Ik weet heus wel dat er vaak smoesjes worden gebruikt door de mannen, dat zij nou eenmaal het meeste verdienen, of het in hun baan echt niet kan enz enz. Maar ik geloof ook dat een hoop vrouwen dat ook wel best vinden.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
