The land that time forgot

Tussen alle discussies over moslims en andere achterlijke culturen, wil ik het eens over een andere achterlijke cultuur hebben. Namelijk de Nederlandse.



Ik kwam erop doordat ik net op een andere pijler reageerde.



Soms kijk ik om me heen en denk ik: hoe kan dat? Waarom?



Hoe kan het toch dat Nederlandse vrouwen massaal naar Sex & the City the movie gaan, maar zelf niet meer ambieren dan een man die de rekeningen betaalt en een kindje om mee te tutten? Hoe kan het toch dat je tegenwoordig voor een prikkie de hele wereld kunt zien, met de hele wereld kunt communiceren, op de hele wereld kunt werken, wonen en leven, maar dat Nederlandse vrouwen niet verder lijken te komen dan hun aanrecht in Kuttenkrabbenveen?

Hoe kan het toch dat in landen om ons heen vrouwen runnen for president of vice president, hoogleraar worden, astronaut worden, hele legers leiden en cures for cancer verzinnen, maar dat de Nederlandse vrouwen als hoogste ambitie overblijfmoeder hebben?



Hoe kan het toch dat er een hele wereld is, die voor ons, omdat we het geluk hebben in Nederland geboren te zijn, open ligt als een oester, maar dat zo weinig vrouwen die parel erin willen grijpen?



Zit er hier iets in het water? Zijn wij echt the land that time forgot? Hebben al die vrouwen gewoon niet in de gaten dat er een hele wereld voor hen open ligt?



Wat is dat toch?



Wie het weet mag het zeggen!

Nee hoor, ik vind het ook een kloppende analyse, hahaha. En had ook al geprobeerd uit te leggen hoe het kwam. Ik raakte nogal verstrikt in de welles-nietesdiscussie, en probeerde met man en macht nóg duidelijker uit te leggen wat ik bedoelde. En het maar algemener, en nog algemener, en nog algemener te maken om de tenen te omzeilen. Dat lukte niet echt.



Maar goed, afgezien dat RosieRo gelijk heeft vwb mijn discussievaardigheid (die is in deze discussie ook echt ver te zoeken) is wat ze inhoudelijk zegt volgens mij gewoon niet waar, maar dat had ik in de vorige reactie op haar al gezegd.



Het is trouwens voor mij persoonlijk ook echt een heel breed onderwerp, omdat het voor mij echt over iets maatschappijbreeds gaat. Dat maakt de discussie ook niet helderder, natuurlijk.

(Was reactie op Evidenza).

Wat is dan wél de moeite waard, Bianca? Heb je daar ideeën over?

Dhelia schreef op 10 september 2008 @ 18:11:

[...]





Als je nou toch 'een van de weinigen' bent, komt het dan niet in je op dat er misschien helemaal geen fenomeen ís, maar slechts een hersenspinsel jouwerzijds?

In plaats van jezelf een veer in je achterwerk te steken dat jij als een van de weinigen zo intelligent bent dat je iets ziet dat de meerderheid volledig over het hoofd ziet?

Aangezien ik meerdere fora ken waar over niets anders dan dit fenomeen hele dagen volgeluld worden, en meerdere mensen ken met wie ik urenlang over hetzelfde fenomeen kan lullen, is het veilig om aan te nemen dat het hier geen hersenspinsel mijnerzijds betreft. En ik heb nergens beweerd dat je intelligent moet zijn om dat te zien, ik heb slechts beweerd dat je waarschijnlijk geen of slechts zijdelings deel moet uitmaken van de Nederlandsche cultuur om dat fenomeen opvallend te vinden. En die conclusie baseer ik dan weer op het feit dat al die mensen die hetzelfde zien als ik, allemaal verschillende roots (zowel westers als niet westers) hebben die in ieder geval niet in Kuttenkrabbenveen lagen.

Omen schreef op 10 september 2008 @ 16:52:

[...]





Ok. Dat is een beschrijving van het gevoel of de indruk die het bij jou opwekt.



Maar ik begrijp nog steeds niet wat dat gevoel dan veroorzaakt. Welke verwachting heb jij van mensen in een land als Nederland anno 2008 die je niet terugziet?

Ik stond daarstraks achter het aanrecht (mijn eigen, jawel ) te bedenken hoe ik dat nu het best kon uitleggen aan je. Ik kom er later op terug, okee?

toetyfroety schreef op 10 september 2008 @ 18:37:

Ach, het is net als dat voorval met Max Westerman....die beweerde dat het TYPISCH nederlands was, dat wij als nederlanders ons zo druk maakten over die Imam die geen hand wou schudden met een vrouw.



Max Westerman beweerde bij hoog en bij laag (in de DWDD) dat in Amerika zich hier niemand druk over zou maken, het was dus een bewijs van onze kleinzieligheid.



Kijk, en dat geloof ik nou weer niet! Ten eerste weet Max helemaal niet hoe de amerikanen daarop reageren want het is dus daar nog niet gebeurd.



Ten tweede, heb ik zelf in NZ gewoond waar een Maori chief weigerde een vrouwelijke minister bij zijn vergadering toe te laten.....want vrouwen hoorden daar niet bij.

Nou ik kan je wel vertellen HET HELE LAND STOND OP ZIJN KOP!



Waar ik maar mee wil zeggen, FV beweerd wel dat alles beter is in het buitenland maar ik heb dat toch niet zo ervaren. Het is heel gemakkelijk om zoiets te roepen.

En ook dat heb ik niet beweerd. Ik heb slechts beweerd dat ik het hier backwards vind. En vreemd. Het enige specifieke waarvan ik beweerd heb dat het in het buitenland beter is, is de medische zorg. Ik zou zeggen: krijg eens een hartaanval, baby of ongeluk in het buitenland en see for yourself. Maar zelfs dat heb ik alleen maar aangehaald om aan te geven wat een twilight zone het hier soms is. Nederlanders die niet op vakantie durven als ze zwanger zijn want je zou eens in het buitenland naar een verloskundige moeten, terwijl de buitenlandse vrouwen die ik ken die hier zwanger raken hemel en aarde bewegen om soms de hele zwangerschap terug naar de - in NL'se ogen derde wereld- thuislanden te gaan. Omdat je daar wel prenatale screeningen standaard hebt, ongeveer wekelijkse echo's, standaardpijnstilling, standaard screening op kwalen die ze hier in NL niet eens lijken te kennen, etcetera, etcetera.



Het is vaak gewoon heel grappig, hoe Nederland een soort eilandje that time forgot lijkt te zijn waar iedereen ervan overtuigd is dat het hier fantasties is, terwijl een groot deel van de wereld hierheen kijkt en denkt WTF?????

Omen schreef op 10 september 2008 @ 16:52:

[...]





Ok. Dat is een beschrijving van het gevoel of de indruk die het bij jou opwekt.



Maar ik begrijp nog steeds niet wat dat gevoel dan veroorzaakt. Welke verwachting heb jij van mensen in een land als Nederland anno 2008 die je niet terugziet?

Okee, Omen, ik zal een poging wagen om het uit te leggen. Zoals ik al tegen RosieRo zei: Nederland lijkt vanaf een afstand, als je er niet woont zeg maar, of er in ieder geval niet als volwassene woont, een heel open en tolerant land. Homohuwelijk, abortus, prostitutie, euthanasie, drugsbeleid... Allemaal dingen waarvan je denkt: wauw, dat moet me wel een mega cool land zijn, dáár zijn ze heel modern, wat goed! Bovendien roepen Nederlanders dat ook zelf, dat ze open, tolerant, ruimdenkend en sociaal zijn. Dus dat is verwachting 1.



Toen ik de eerste keer in mijn eentje als adolescent naar het buitenland verhuisde, riep ik dat overigens ook altijd vol trots over Nederland, wij waren toch echt wel het modernste en tolerantste land van de westerse wereld, want... (drugs, abortus, hoeren, etc).



Om het maar even bij vrouwenemancipatie te houden: ook dat is iets waar ik als kind van Nederland een hele hoge pet van op had. Immers, op school werd je doodgegooid met allerlei verhalen over hoe slecht vrouwen het in de rest van de wereld wel niet hadden, en hoe achterlijk ze in veel landen wel niet waren in vergelijking met ons.



Maar nu ik als volwassene in deze maatschappij woon, is de realiteit heel anders. Bear in mind dat ik slechts de middelbare school in NL heb gevolgd en dat ik ook al niet opgevoed ben door een blanke, Nederlandse vrouw.



Van huis uit heb ik meegekregen dat women's liberation vooral te maken heeft met zaken BUITENSHUIS. Dat wil zeggen zaken als stemrecht, het recht op anticonceptie, baas in eigen buik, equal rights en equal pay, het tegengaan van geweld tegen vrouwen, het recht op scholing, etcetera, etcetera. In mijn geval komen daar ook nog eens specifieke colorissues bij, maar goed, waar het om gaat is dat emancipatie vooral te maken heeft met je rol als vrouw in de maatschappij.



In de landen waar ik geweest ben als volwassene en waar ik ook volwassen vriendinnen heb, merk ik op dat hun perceptie van emancipatie overeen komt met de mijne. Zij vinden net als ik vrouwen geëmancipeerd als ze bijvoorbeeld economisch zelfstandig zijn. Of vinden net als ik het doodnormaal dat je als vrouw vindt dat je alles kan worden wat je wil. Zij vinden het net als ik normaal dat je ervoor kan kiezen om geen kinderen te willen. Of dat je kinderen én een carrière wil. Dat je ervoor kunt kiezen om geen relatie te hebben. Dat je meerdere minnaars tegelijk kunt hebben. Ook vinden zij het heel normaal dat je mooi kunt zijn en slim.



Allemaal dingen die ik heel normaal vind en waarvan je zou verwachten dat ze in Nederland of all places helemáál normaal zijn. Want hee, waren wij niet het land van de abortusboten en de grote bek over de "bevrijding van de moslima"?



Maar dan de realiteit. Als IK om me heen kijk in Nederland krijg ik de indruk dat in Nederland emancipatie iets is wat BINNENSHUIS plaatsvindt. Dat is al verbazing nummer 1. Ik krijg de indruk, en die indruk wordt in ieder geval in mijn omgeving gedeeld door zowel mannen als vrouwen, dat Nederlandse vrouwen zichzelf heel geëmancipeerd vinden als ze kort haar hebben. En eruit zien als halve kerels. Als ze boeren en scheten laten. Als ze thuis "de broek aan" hebben. Dat zorgt voor bizarre taferelen als dat een Israelische vriend van mij de deur voor een vrouw openhoudt, en dat zij kwaad wordt. Want dat kan ze heus wel zelf, hoor! Betalen tijdens een date, doet ze ook zelf. Want hallo, mannen en vrouwen zijn gelijk hoor. Nou ja, dat soort dingen dus.



Ik denk dat als je "de" Nederlandse vrouw vraagt of ze geëmancipeerd is, zijzelf vindt van wel. Want ze hecht aan hele andere dingen waarde vwb emancipatie dan waar de rest van de wereld waarde aan hecht.



Maar als je dan naar haar leven kijkt, dan is dat leven ongeveer zoals dat van vrouwen in de jaren vijftig, of misschien zelfs wel nog verder terug in de tijd. Studeren doet ze wel, maar niet omdat ze ook echt iets wil worden. Welnee, dat doet ze omdat ze nu eenmaal de tijd moet doden totdat ze op die studie haar toekomstige echtgenoot gevonden heeft. Wat dat betreft doet het me denken aan de scenes uit Eline Vere en dat soort boeken, waarbij de dames naar school gestuurd werden om "een goede partij" te vinden. En als die echtgenoot er dan eenmaal is, dan komen er ook kindertjes. En die kindertjes, die kunnen alleen door haar verzorgd worden. Dus een baan? Ben je gek, ze heeft toch een man die veel verdiend? Anders werkt ze voor de kinderopvang. En ondertussen slijt ze haar dagen, boodschappen doend bij de bakker, en de slager, en de groenteboer, en de markt. (Want een supermarkt zoals Tesco's of Carrefour is ook al niet doorgedrongen tot dit land that time forgot, dus boodschappen doen kost net zoals honderd jaar geleden ongeveer een hele dag...). en op maandag lapt ze de ramen, op dinsdag zet ze de vloer in de was, op woensdag is het gehaktdag, and so on, and so on.

En 's avonds komt haar man thuis en vraagt zij, terwijl ze de piepers dampend op tafel zet: hoe was je dag, schat?



Als je het in zwart wit zou filmen, dan zou het leven van een heleboel vrouwen in Nederland zo uit de jaren vijftig kunnen komen. Maar het bizarre - voor mij - is, dat ze zelf echt geloven dat ze modern en geëmancipeerd zijn. Maar wat zij dan onder emancipatie verstaan, begrijp ik niet. Want vraag haar of ze het niet erg vindt dat vrouwen nog steeds zo weinig betaald krijgen, en het interesseert haar niet. Vraag haar waarom er zo weinig vrouwen werken, en ze zegt "echte emancipatie is keuzevrijheid. En als ik lekker thuis wil blijven om afhankelijk te zijn en voor een man te zorgen, dan ben ik dus geëmancipeerd." It baffles me. Het lijkt wel alsof er hier een totaal ander woordenboek bestaat, ofzo.

Dhelia schreef op 10 september 2008 @ 19:28:

[...]





Zo grappig hoe je je telkens weer verlaagt tot badinerend gedrag. Typisch gedrag overigens voor mensen die door hun argumenten heen zijn



Afijn. Poging nr 8. Er is een Amerikaanse hoogleraar geweest die dit fenomeen dat jij beschrijft, ook heeft geconstateerd MAAR DAN OP WERELDSCHAAL EN DUS NIET TYPISCH NEDERLANDS. Jij hebt dat verhaal GOED genoemd. Ik vraag me nog steeds af hoe je dat weet te verenigen met jouw beweringen dat het aan het Nederlandse water ligt.

Die Amerikaanse hoogleraar beschrijft helemaal het fenomeen niet dat ik beschrijf. Ik vond en vind dat artikel heel erg interessant, maar het gaat over iets wezenlijk anders dan waar ik het over heb. Dat jij niet herkent wat ik zeg, is je goed recht. En dat bestrijd ik ook niet. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet daartegenover een andere perceptie en andere ervaringen dan jij kan hebben.





Ik heb net een heel betoog aan Omen geschreven. Daarin kan je nogmaals lezen wat ik wel bedoel. Als jij vindt dat die Amerikaanse hoogleraar ook observeert dat vrouwen in Nigeria of in Uzbekistan of in Italie of in de VS emancipatie lijken te definiëren aan de mate waarin ze geen deuren voor zich laten openhouden, dán wil ik dat hele artikel nog wel een keer gaan lezen om dan te beslissen of ik inderdaad moet constateren dat het helemaal geen Nederlands fenomeen is.