Verwerking GHB in drankje??

Een lang verhaal. Ik schrijf eigenlijk van me af, want ik weet niet goed meer wat ik hiermee moet. Ik ben inmiddels 1,5 jaar vrijgezel. De laatste relatie was heftig en vermoeiend. Begon super verliefd en eindigde vervelend. Het gevoel wat ik er aan over heb gehouden is nu vooral: hm ja, ik rende en ik vloog, ik wilde er vanalles aan doen, maar eigenlijk was ik te veel, niet gewenst, hij zei het alleen niet en ik realiseerde me niet wat het was. Toen hij wegging hield dat in iedergeval op. Ik wilde me nooit meer zo voelen. Daarna gedate en gescharreld, toch nu 1,5 jaar single. Waarom ik dit zeg? Eigenlijk omdat ik me afvraag of mijn gedrag van nu aan de rotrelatie ligt of aan een incident. Ik weet het niet meer, ik pieker wat af.



Halverwege de grote single tijd is er iets gebeurd. Tijdens een avondje uit heeft iemand GHB in mn drankje gestopt. Via dokter en drugsinfolijn wel redelijke zekerheid dat het idd ghb was. De avond is daarna nogal slecht verder gegaan. Vriendin C waarmee ik uit was en twee bevriende mannen via haar gingen met me mee naar huis. Dat is voor mij nogal vaag. Vriendin wilde me niet alleen laten, want ik leek opeens enorm dronken. Dus ze bleef op mn bank slapen(?wachten?) met 1 vd vrienden. De andere man wilde mij blijkbaar (M wat doe je toch met me, herinner ik me). Verder weet ik het niet.

Reconstructie kwam achteraf. (mijn grote vraag: maar waarom is het uberhaupt allemaal gebeurd, ik wilde toch niet, ik snap het niet?????) Ik schijn gezegd te hebben: niemand komt mn bed in, alleen vriendin C als we dan toch hier gaan slapen. C: nee je wilde niet. Ze snapte het niet zo goed (ze was er ook niet meer helemaal bij), je zei nee, hij wilde zo graag en toen opeens verdwenen jullie wel richting slaapkamer. Dit weet ik allemaal niet.

Ik heb wel wat flashback van hele heftige sex. En de volgende dag ontdekte ik dat pak condooms zo goed als leeg was. Hij is er een paar uur geweest, schijnt. Daarna eerst een paar dagen enorm ziek geweest, langzaam aan ben ik toen gaan reconstrueren. Na een week pijn (fysiek, bij het lopen, het zitten, alles) en huilen ben ik naar de dokter gegaan. Ik was niet stuk. Gelukkig. Wel kreeg ik telefoonnummer van slachtofferhulp. Ik heb dat toen niet gebeld. Ik dacht dat ik het zelf wel kon oplossen. Immers, ik leef nog, ik ben heel (dat was heel belangrijk), het was eenmalig en rot, maar eigenlijk weet ik er vrij weinig van, dus waar maak je je druk om.



Ik heb zelf het gevoel dat ik vanaf dat moment nog meer in paniek raak als het om mannen gaat. Na mijn ex was ik al wat panisch als het om mannen ging, ik wilde al heel erg gewaardeerd worden, maar vanaf dat moment wilde ik niet meer dat iemand aan me zat. Heel dubbel. Aan de ene kant wilde ik het niet meer, aan de andere kant vond ik dat ik moest kunnen doen wat ik wilde. Ik ben niet van de one night stands, maar vond toch dat het me niet in de weg mocht staan om gewoon wat aan te rommelen als ik dat zelf wilde. Die paar keren dat ik wat deed (met vaste scharrel) toch weer paniek.



Ik vraag me nu zo af, waar ligt dat aan. De paniek? Was het die ene avond, was het die ex? Combinatie? Ik paniek meer bij de vaste scharrel, maar volgens mij deed ik het al. Ligt het aan onze karakters? Is het omdat hij dichterbij komt? Wat moet ik hiermee?

Ik heb heel raar gedaan, ik heb flink geraasd en getierd, ben uitgevallen en deed nogal wisselvallig(ik heb hem uitgefoeterd dat ik geen sexobject ben en daarna gebeld omdat ik sex wilde, bizar, dat laatste was geloof ik om te 'bewijzen' dat er niks aan de hand is). Dit past trouwens totaal niet bij mijn karakter. Andere mensen kennen mij als zorgzaam, doet geen mug kwaad, lief? Zoiets. Ik heb nooit ruzie, ik ben nooit echt fel. Bij hem wel. (iig nu,ken hem al langer, vroeger geloof ik niet). Ik heb slachtofferhulp gebeld. Ze vonden mijn geval ‘te zwaar’. Apart, terwijl ik het eigenlijk had weggestopt onder het motto: snel vergeten, stom.



Iemand met deze ervaring? Ik zag iets anders in deze richting in dit topic, maar dit voelde wel anders, ik herinner het me namelijk nauwelijks. Er was ook geen geweld bij. Ghb maakt je gewilliger ofzo. Ik deed gewoon mee. Hij heeft me niet gedwongen. Het was wel heel onwaarschijnlijk dat ik het zo had gedaan zonder drugs (getrouwde man met kids, ongesteld!!, geen one night stands--> klopt niet). Nu twijfels, slachtofferhulp heeft me een psycholoog aangeraden, maar ik weet ook niet zo goed waar het probleem eigenlijk begon? Help