Psyche
alle pijlers
Zou [i]jij[/i] schrijven met een crimineel?
dinsdag 16 september 2008 om 22:07
woensdag 17 september 2008 om 08:51
Ik schrijf al jaren met twee gevangenen, waarvan eentje op death row zit. De andere gevangene in Frankrijk, dat is een Nederlandse man.
Het is ook begonnen toen ik een advertentie las voor het schrijven met gevangenen. Ik vraag mezelf ook wel eens af waarom ik daar destijds op heb gereageerd, maar het was een soort instinct.
Na jaren intensief brievencontact ontstaat er dan toch iets speciaals. Voor beide mensen ben ik het enige contact in de buitenwereld. Wanneer je je verdiept in de achtergronden van deze personen dan moet je ook tot de conclusie komen dat niet iedereen een fijne opvoeding heeft gehad en dat het verleden wordt meegedragen. Heel hun leven lang.
Tja dan kun je de vrouwen die contact leggen met deze mannen/vrouwen ziek in hun hoofd noemen, maar voor mij heeft het een waardevolle betekenis. Mensen maken in hun leven fouten en als we deze mensen allemaal de rug toekeren dan komt er ook niet veel van terecht toch?
Vanaf brief 1 ben ik heel duidelijk geweest over mijn leven in Nederland. Ik woon al 15 jaar samen en dat blijft ook gewoon zo. Ik had ook aangegeven met een vrouw te willen schrijven, maar het werd uiteindelijk toch een man. Samen met mijn eigen man schrijf ik nu brieven, hij vindt het ook gewoon leuk om te doen. Hij leest ook alle brieven die ik uit de gevangenis krijg.
De mooiste brief kreeg ik 2 weken geleden van de man in Frankrijk. Ik schrijf al heel wat jaren met hem en er was mij destijds verboden geld te geven aan deze mensen. Onder het motto dat het einde dan zoek is..Dus ik heb nooit geld aangeboden en in de jaren heeft hij mij ook nooit om geld of iets anders gevraagd.
Toch klonk er in de brieven wel een soort armoede door, waardoor ik een paar weken geleden heb gevraagd of hij misschien wat geld nodig had om papier en postzegels van te kunnen kopen. Op die manier kon ik zelf mijn eigen brieven betalen en hoefde hij er niet voor op te draaien.
Als reactie kreeg ik terug: “ik wil absoluut geen geld van je, het belangrijkste voor mij zijn jouw eigen brieven, want het zet met telkens weer op andere gedachten. Als je me misschien nog eens een keer een krant zou kunnen opsturen, zodat ik op de hoogte blijf van het nieuws uit Nederland, zou je mij een plezier doen”.
Ach denk ik dan: er is toch niet zo heel veel nodig om een ander een plezier te doen.
Het is ook begonnen toen ik een advertentie las voor het schrijven met gevangenen. Ik vraag mezelf ook wel eens af waarom ik daar destijds op heb gereageerd, maar het was een soort instinct.
Na jaren intensief brievencontact ontstaat er dan toch iets speciaals. Voor beide mensen ben ik het enige contact in de buitenwereld. Wanneer je je verdiept in de achtergronden van deze personen dan moet je ook tot de conclusie komen dat niet iedereen een fijne opvoeding heeft gehad en dat het verleden wordt meegedragen. Heel hun leven lang.
Tja dan kun je de vrouwen die contact leggen met deze mannen/vrouwen ziek in hun hoofd noemen, maar voor mij heeft het een waardevolle betekenis. Mensen maken in hun leven fouten en als we deze mensen allemaal de rug toekeren dan komt er ook niet veel van terecht toch?
Vanaf brief 1 ben ik heel duidelijk geweest over mijn leven in Nederland. Ik woon al 15 jaar samen en dat blijft ook gewoon zo. Ik had ook aangegeven met een vrouw te willen schrijven, maar het werd uiteindelijk toch een man. Samen met mijn eigen man schrijf ik nu brieven, hij vindt het ook gewoon leuk om te doen. Hij leest ook alle brieven die ik uit de gevangenis krijg.
De mooiste brief kreeg ik 2 weken geleden van de man in Frankrijk. Ik schrijf al heel wat jaren met hem en er was mij destijds verboden geld te geven aan deze mensen. Onder het motto dat het einde dan zoek is..Dus ik heb nooit geld aangeboden en in de jaren heeft hij mij ook nooit om geld of iets anders gevraagd.
Toch klonk er in de brieven wel een soort armoede door, waardoor ik een paar weken geleden heb gevraagd of hij misschien wat geld nodig had om papier en postzegels van te kunnen kopen. Op die manier kon ik zelf mijn eigen brieven betalen en hoefde hij er niet voor op te draaien.
Als reactie kreeg ik terug: “ik wil absoluut geen geld van je, het belangrijkste voor mij zijn jouw eigen brieven, want het zet met telkens weer op andere gedachten. Als je me misschien nog eens een keer een krant zou kunnen opsturen, zodat ik op de hoogte blijf van het nieuws uit Nederland, zou je mij een plezier doen”.
Ach denk ik dan: er is toch niet zo heel veel nodig om een ander een plezier te doen.
woensdag 17 september 2008 om 09:24
grappig topic dit, zat er juist aan te denken om via amnesty mss hier eens tijd voor vrij te maken.
mensen die in de VS gevangen zitten kunnen trouwens heel goed onschuldig vast zitten hoor, je weet het nooit zeker uiteindelijk maar maak je toch geen illusies over hun rechtssysteem!
dat er mensen zijn die fritzl huwelijksaanzoeken doen (tientallen!) kan ik ook niet bij, maar politieke gevangenen schrijven is naast humaan voor die mensen ook een krachtig signaal naar de dubieuze regimes waaronder zij vast zitten: pas op, we zijn deze persoon niet vergeten, we laten jullie niet ongezien hiermee weg komen.
mensen die in de VS gevangen zitten kunnen trouwens heel goed onschuldig vast zitten hoor, je weet het nooit zeker uiteindelijk maar maak je toch geen illusies over hun rechtssysteem!
dat er mensen zijn die fritzl huwelijksaanzoeken doen (tientallen!) kan ik ook niet bij, maar politieke gevangenen schrijven is naast humaan voor die mensen ook een krachtig signaal naar de dubieuze regimes waaronder zij vast zitten: pas op, we zijn deze persoon niet vergeten, we laten jullie niet ongezien hiermee weg komen.
woensdag 17 september 2008 om 09:31
Een eindje wandelen met een eenzame (onschuldige) bejaarde is ook een optie natuurlijk, als in iemand met weinig gelukkig maken.
Het gaat er bij mij niet in, dat geschrijf met criminelen. Vooral de jongens die echt voor ernstige vergrijpen zitten, die krijgen de meeste brieven. Omdat het mensen 'intrigeert'. O ja? Wat intrigeert je dan precies zo? Het idee dat zo iemand veilig achter de tralies zit, niks meer kan doen en dat jij wel lekker de enge details te lezen krijgt, of al weet uit de pers?
Je bent toch op z'n minst een beetje geschift als je gaat zitten pennen met een Dutroux? Of zielig, of héél erg eenzaam? Ik heb datzelfde artikel ook gelezen en ik viel bijna om van verbazing en weerzin. Er zijn twee kleuters verhongerd in die man zijn kelder hoor, er zijn twee jonge meiden verkracht en vermoord en misschien levend begraven in zijn tuin! Twee andere jonge meisjes zijn lange tijd vastgehouden en misbruikt door die imbeciel. Moet daar dan nog lekker 'menselijk' mee geschreven worden? En dan verbaasd zijn dat die man manipuleert. Jah....dat is dus zijn middle namen, Marc 'Manipulator eerste klas' Dutroux. Advocaat e.d., tuurlijk maar er als gelijkwaardig persoon mee keuvelen over de dingen van de dag.....
Gatverdamme, echt, geen greintje begrip voor.
woensdag 17 september 2008 om 10:11
Eleonora,
Zo zwart wit bekijk ik het niet helemaal. Ook geen haar op mijn hoofd die erover zou peinzen om met dergelijke mensen te gaan schrijven.
Echter zitten er op death row ook heel veel onschuldige mensen vast en die hoeven we niet allemaal links te laten liggen toch?
Je mag best weten dat de persoon in Frankrijk waarmee ik schrijf gepakt is voor drugssmokkel. Dat is wel even een ander vergrijp dan het vermoorden en of verkrachten van onschuldige kinderen.
Ik vind gewoon dat hij nog best een kans verdient. Hij heeft een verleden wat absoluut niet over rozen is gegaan en is het dan verkeerd om in contact te komen/zijn met mensen die wel een schoon verleden hebben? Mensen die een andere kijk op de wereld kunnen laten zien? Of moeten we dit contact dan maar afkappen en ze laten wegrotten in hun cel in t buitenland.
Nee..zo hard ben ik nu eenmaal niet en als ik er ook maar een kleine bijdrage aan kan leveren om deze man ietsje gelukkiger te maken dan doe ik dat!
Deze man komt straks weer vrij en dan hoop ik dat hij dankzij mij een nieuw leven kan gaan opbouwen, omdat ik hem heb laten inzien dat het leven ook mooi kan zijn!
Ok, ik had er ook voor kunnen kiezen om te wandelen met eenzame oude bejaarden, maar dat doe ik ook. Ga elke vrijdagmorgen naar een zorgcentrum om daar te zingen met oude demente bejaarden en schenk koffie voor ze in. Ook dat geeft me wel een voldaan gevoel;-)
Beide dingen geven mij een voldaan gevoel hoor, maar je moet de dingen niet helemaal zo zwart wit bekijken als je nu doet.
Zo zwart wit bekijk ik het niet helemaal. Ook geen haar op mijn hoofd die erover zou peinzen om met dergelijke mensen te gaan schrijven.
Echter zitten er op death row ook heel veel onschuldige mensen vast en die hoeven we niet allemaal links te laten liggen toch?
Je mag best weten dat de persoon in Frankrijk waarmee ik schrijf gepakt is voor drugssmokkel. Dat is wel even een ander vergrijp dan het vermoorden en of verkrachten van onschuldige kinderen.
Ik vind gewoon dat hij nog best een kans verdient. Hij heeft een verleden wat absoluut niet over rozen is gegaan en is het dan verkeerd om in contact te komen/zijn met mensen die wel een schoon verleden hebben? Mensen die een andere kijk op de wereld kunnen laten zien? Of moeten we dit contact dan maar afkappen en ze laten wegrotten in hun cel in t buitenland.
Nee..zo hard ben ik nu eenmaal niet en als ik er ook maar een kleine bijdrage aan kan leveren om deze man ietsje gelukkiger te maken dan doe ik dat!
Deze man komt straks weer vrij en dan hoop ik dat hij dankzij mij een nieuw leven kan gaan opbouwen, omdat ik hem heb laten inzien dat het leven ook mooi kan zijn!
Ok, ik had er ook voor kunnen kiezen om te wandelen met eenzame oude bejaarden, maar dat doe ik ook. Ga elke vrijdagmorgen naar een zorgcentrum om daar te zingen met oude demente bejaarden en schenk koffie voor ze in. Ook dat geeft me wel een voldaan gevoel;-)
Beide dingen geven mij een voldaan gevoel hoor, maar je moet de dingen niet helemaal zo zwart wit bekijken als je nu doet.
woensdag 17 september 2008 om 10:26
Ik had mijn posting even in tweeën moeten verdelen Jeanette. Het Dutroux verhaal was een reactie op het verhaal wat men in een blad had gelezen, wat ik ook heb gelezen en wat bij mij bovenstaande reactie losmaakte. Dat staat los van jouw Fransman.
Ik blijf het moeilijk te begrijpen vinden dat iemand (jij bijvoorbeeld) er voor kiest om met mensen te schrijven die niet in de petoet zitten omdat ze zweetvoeten hebben maar drugs smokkelen, zoals jouw penvriend. Drugs maakt levens kapot en de mensen die het smokkelen doen dat of omdat ze het zelf gebruiken en nodig hebben, of uit hebzucht. Niet omdat ze er iemand anders mee willen helpen of zo. Ze doen het voor zichzelf. Prima, eigen keuze, en ook jouw eigen keuze om daar dan mee te gaan schrijven. Niks mis mee, ik zou (en dat gaf ik aan als voorbeeld) liever met een bejaarde gaan wandelen om iemand een plezier te doen. Dat is dus óók een keuze.
Zwart/wit denken is niet iets wat ik doe doorgaans. Daarom had ik het Dutroux stuk ook in een andere posting moeten zetten. Ik geloof ook echt dat er mensen onschuldig in de bak zitten en zelfs in death row, hoewel dat er met de huidige manieren van onderzoek doen naar moorden wel minder zijn geworden. Er zijn ook heel veel mensen die zichzelf onschuldig vinden terwijl ze wel schuldig zijn. Dutroux bijvoorbeeld vindt al het gedoe over zijn daden flauwekul en er zijn meer voorbeelden van mensen die zware delicten pleegden en hun straf onzinnig vinden, omdat ze niets kwaads zien in wat ze een ander (of anderen) hebben aangedaan.
Ik zie het verschil tussen moorden uit hebzucht, voor de lol of een lustmoord heus als je het tegenover een crime passionel of een moord zonder voorbedachte rade zet. Ook mensen die hun kwelgeest van jaren op een bepaald moment uit de weg ruimen, daar kan ik begrip voor opbrengen. Meer zelfs dan voor mensen die uit winstbejag drugs gaan smokkelen om daar zelf beter van te worden en die dan tegen de lamp lopen. Ik ken (jammer genoeg) best een aantal van dat soort mensen en ik vind het stuk voor stuk sukkels. Hoe rot hun jeugd ook was.
Maar goed, dat maakt ze nog geen Dutroux natuurlijk.
Ik blijf het moeilijk te begrijpen vinden dat iemand (jij bijvoorbeeld) er voor kiest om met mensen te schrijven die niet in de petoet zitten omdat ze zweetvoeten hebben maar drugs smokkelen, zoals jouw penvriend. Drugs maakt levens kapot en de mensen die het smokkelen doen dat of omdat ze het zelf gebruiken en nodig hebben, of uit hebzucht. Niet omdat ze er iemand anders mee willen helpen of zo. Ze doen het voor zichzelf. Prima, eigen keuze, en ook jouw eigen keuze om daar dan mee te gaan schrijven. Niks mis mee, ik zou (en dat gaf ik aan als voorbeeld) liever met een bejaarde gaan wandelen om iemand een plezier te doen. Dat is dus óók een keuze.
Zwart/wit denken is niet iets wat ik doe doorgaans. Daarom had ik het Dutroux stuk ook in een andere posting moeten zetten. Ik geloof ook echt dat er mensen onschuldig in de bak zitten en zelfs in death row, hoewel dat er met de huidige manieren van onderzoek doen naar moorden wel minder zijn geworden. Er zijn ook heel veel mensen die zichzelf onschuldig vinden terwijl ze wel schuldig zijn. Dutroux bijvoorbeeld vindt al het gedoe over zijn daden flauwekul en er zijn meer voorbeelden van mensen die zware delicten pleegden en hun straf onzinnig vinden, omdat ze niets kwaads zien in wat ze een ander (of anderen) hebben aangedaan.
Ik zie het verschil tussen moorden uit hebzucht, voor de lol of een lustmoord heus als je het tegenover een crime passionel of een moord zonder voorbedachte rade zet. Ook mensen die hun kwelgeest van jaren op een bepaald moment uit de weg ruimen, daar kan ik begrip voor opbrengen. Meer zelfs dan voor mensen die uit winstbejag drugs gaan smokkelen om daar zelf beter van te worden en die dan tegen de lamp lopen. Ik ken (jammer genoeg) best een aantal van dat soort mensen en ik vind het stuk voor stuk sukkels. Hoe rot hun jeugd ook was.
Maar goed, dat maakt ze nog geen Dutroux natuurlijk.
woensdag 17 september 2008 om 10:34
Ik denk dat een gemiddelde drugssmokkelaar indirect véél meer mensen doodt en laat lijden dan bijv. Dutroux .
De handeling ( iets van A naar B brengen ) lijkt wel erg onschuldig , natuurlijk , en zal gemakkelijker te vergoeilijken zijn ( ik had het geld zo hard nodig ) maar als je puur kijkt welke gevolgen het heeft dan is zoiets dus géén peanuts .
De handeling ( iets van A naar B brengen ) lijkt wel erg onschuldig , natuurlijk , en zal gemakkelijker te vergoeilijken zijn ( ik had het geld zo hard nodig ) maar als je puur kijkt welke gevolgen het heeft dan is zoiets dus géén peanuts .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 17 september 2008 om 10:41
Nee, dat maakt ze nog geen Dutroux, dat lijkt me duidelijk.
Alleen ik begrijp je verhaal niet helemaal zo goed. Enerzijds lees ik medeleven met mensen die drugs hebben gesmokkeld, anderzijds een soort van afkeer.
Natuurlijk doen mensen die drugs smokkelen dat enkel alleen voor zichzelf en ik besef me terdege dat wanneer ‘mijn Fransman’ niet was opgepakt, hij ook de opbrengst niet met mij zou hebben gedeeld. Daar moet ik ook reëel in zijn.
Maar het geval wil dat hij wel is gepakt en juist dat de momenten zijn waarop hun leven de revue passeert. Ik schrijf al een aantal jaren en hij moet inmiddels nog 4 jaren zitten voor hij vrijkomt. Ik denk dat hij na al die jaren ‘zitten’ zijn portie straf wel heeft gehad en dat hij heus wel tot een soort van inkeer is gekomen! Toch blijf ik daarin ook heel nuchter hoor, het kan namelijk maar zo zijn dat hij weer voor hetzelfde vergrijp wordt gepakt. Ik ben hier niet als een soort heilige ingestapt om de wereld beter te maken.
Boven alles vind ik het belangrijk dat hij inziet dat het ook heel anders kan gaan in het leven. Ik laat hem hopelijk een andere kijk op de wereld zien, een manier die hij nooit heeft mogen meemaken. Natuurlijk maakt drugs mensenlevens kapot en valt het niet goed te praten dat hij uit eigenbelang dat spul smokkelt. Enkel alleen om er zelf beter van te worden!
Nu kunnen we dat erin blijven peperen bij deze man en blijven herhalen hoe fout hij is geweest, maar we kunnen het ook een beetje omdraaien.
Voor mij betekent deze correspondentie ook een andere kijk op deze mensen. Ik kijk er nu zeker met andere ogen naar, zeker niet mee zo zwart/wit als ik vroeger wel deed. Ik heb leren inzien hoe deze mensen tot een dergelijke daad kunnen komen. Ik zie nu in waarom deze mensen wél tot zo’n daad komen en waarom mij zoiets niet zou overkomen…..
En verder…ik blijf gewoon schrijven in de hoop dat hij niet helemaal links blijft liggen in onze maatschappij. Ik denk dat hij nog zeker een kans verdient.
Ik weet ook niet waar het uiteindelijk toe zal leiden, maar wat ik met mijn verhaal het belangrijkste vind om aan te geven is dat ik wel onderscheid maak met welke mensen ik schrijf.
Alleen ik begrijp je verhaal niet helemaal zo goed. Enerzijds lees ik medeleven met mensen die drugs hebben gesmokkeld, anderzijds een soort van afkeer.
Natuurlijk doen mensen die drugs smokkelen dat enkel alleen voor zichzelf en ik besef me terdege dat wanneer ‘mijn Fransman’ niet was opgepakt, hij ook de opbrengst niet met mij zou hebben gedeeld. Daar moet ik ook reëel in zijn.
Maar het geval wil dat hij wel is gepakt en juist dat de momenten zijn waarop hun leven de revue passeert. Ik schrijf al een aantal jaren en hij moet inmiddels nog 4 jaren zitten voor hij vrijkomt. Ik denk dat hij na al die jaren ‘zitten’ zijn portie straf wel heeft gehad en dat hij heus wel tot een soort van inkeer is gekomen! Toch blijf ik daarin ook heel nuchter hoor, het kan namelijk maar zo zijn dat hij weer voor hetzelfde vergrijp wordt gepakt. Ik ben hier niet als een soort heilige ingestapt om de wereld beter te maken.
Boven alles vind ik het belangrijk dat hij inziet dat het ook heel anders kan gaan in het leven. Ik laat hem hopelijk een andere kijk op de wereld zien, een manier die hij nooit heeft mogen meemaken. Natuurlijk maakt drugs mensenlevens kapot en valt het niet goed te praten dat hij uit eigenbelang dat spul smokkelt. Enkel alleen om er zelf beter van te worden!
Nu kunnen we dat erin blijven peperen bij deze man en blijven herhalen hoe fout hij is geweest, maar we kunnen het ook een beetje omdraaien.
Voor mij betekent deze correspondentie ook een andere kijk op deze mensen. Ik kijk er nu zeker met andere ogen naar, zeker niet mee zo zwart/wit als ik vroeger wel deed. Ik heb leren inzien hoe deze mensen tot een dergelijke daad kunnen komen. Ik zie nu in waarom deze mensen wél tot zo’n daad komen en waarom mij zoiets niet zou overkomen…..
En verder…ik blijf gewoon schrijven in de hoop dat hij niet helemaal links blijft liggen in onze maatschappij. Ik denk dat hij nog zeker een kans verdient.
Ik weet ook niet waar het uiteindelijk toe zal leiden, maar wat ik met mijn verhaal het belangrijkste vind om aan te geven is dat ik wel onderscheid maak met welke mensen ik schrijf.
woensdag 17 september 2008 om 10:42
Wederom, geheel eens met Leo.
Ik ken ook een paar mensen die schrijven of geschreven hebben met -niet politieke- gevangenen en het is een opvallend verschijnsel dat deze mensen de daden van hun penvrienden op den duur gaan vergoeilijken of inderdaad volledig mee gaan in het verhaal dat hun penvriend onschuldig vast zit. Dat weet je namelijk niet zeker. Als dat zo makkelijk aan te tonen was, zat iemand niet vast.
Het is overigens een heel normaal verschijnsel hoor (als we even de Dutroux's etc buiten beschouwingen laten). Ik werk onder andere met jongeren die strafbare feiten plegen en merk bij mezelf ook dat ik geneigd ben om die sympathieke jongen met zijn lieve bruine ogen een daad veel minder zwaar aan te rekenen dan die brutale aap met zijn kale kop die precies hetzelfde heeft gedaan. Maar ik ben me ervan bewust, daar ben ik voor opgeleid. En het snoesje-van-de-week krijgt van mij dus exact hetzelfde strafadvies als de nare knaap. Want schuldig is hij wel en er zijn mensen slachtoffer geworden van zijn akties.
Het is mijn vak om de mens achter de dader te zien, dus ook daar ben ik mee bekend. Maar dat neemt nog niet weg dat diegene heel erg verkeerd bezig is geweest en daar stomweg voor moet boeten. Daar vind ik niks zieligs of sneus aan.
Ik ken ook een paar mensen die schrijven of geschreven hebben met -niet politieke- gevangenen en het is een opvallend verschijnsel dat deze mensen de daden van hun penvrienden op den duur gaan vergoeilijken of inderdaad volledig mee gaan in het verhaal dat hun penvriend onschuldig vast zit. Dat weet je namelijk niet zeker. Als dat zo makkelijk aan te tonen was, zat iemand niet vast.
Het is overigens een heel normaal verschijnsel hoor (als we even de Dutroux's etc buiten beschouwingen laten). Ik werk onder andere met jongeren die strafbare feiten plegen en merk bij mezelf ook dat ik geneigd ben om die sympathieke jongen met zijn lieve bruine ogen een daad veel minder zwaar aan te rekenen dan die brutale aap met zijn kale kop die precies hetzelfde heeft gedaan. Maar ik ben me ervan bewust, daar ben ik voor opgeleid. En het snoesje-van-de-week krijgt van mij dus exact hetzelfde strafadvies als de nare knaap. Want schuldig is hij wel en er zijn mensen slachtoffer geworden van zijn akties.
Het is mijn vak om de mens achter de dader te zien, dus ook daar ben ik mee bekend. Maar dat neemt nog niet weg dat diegene heel erg verkeerd bezig is geweest en daar stomweg voor moet boeten. Daar vind ik niks zieligs of sneus aan.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 17 september 2008 om 10:55
Ik vind ook dat iemand na in de gevangenis te hebben gezeten, zijn straf heeft gehad. Daar ben ik het helemaal mee eens. Ik ken echter een paar jongens die in de gevangenis hebben gezeten en die praatten ín die gevangenis toch wel anders dan toen ze er weer uitkwamen. In de bajes zagen ze helemaal in waar het fout was gegaan en daarbuiten maakten ze al snel weer dezelfde fouten. De hebzucht en de aantrekkingskracht van het snel geld verdienen was gewoon té groot.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik dus niet zo heel veel vertrouwen heb in heel veel van die verhalen over hoe erg het vroeger was en dat men tot inkeer komt in de nor. Het zal vast en zeker gebeuren maar ik ken zelf een aantal voorbeelden uit de praktijk en dat zijn mannen die nog steeds hun brood verdienen met o.a. drugs smokkelen en verkopen, terwijl ze er toch echt voor gebromd hebben en in die tijd bij hoog en laag volhielden zich nooit meer in te laten met de drugshandel en de criminaliteit.
Inmiddels heb ik zelf geen contact meer met deze heren, laat ik dat duidelijk stellen maar ik ken wel mensen die ze nog spreken en zien en dan blijft er niks verandert te zijn.
Prima als mensen schrijven met gedetineerden. Ik zou het zelf niet doen, en vanwege mijn eigen redenen die niet minder goed of minder sterk zijn dan redenen om het wél te doen lijkt me.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik dus niet zo heel veel vertrouwen heb in heel veel van die verhalen over hoe erg het vroeger was en dat men tot inkeer komt in de nor. Het zal vast en zeker gebeuren maar ik ken zelf een aantal voorbeelden uit de praktijk en dat zijn mannen die nog steeds hun brood verdienen met o.a. drugs smokkelen en verkopen, terwijl ze er toch echt voor gebromd hebben en in die tijd bij hoog en laag volhielden zich nooit meer in te laten met de drugshandel en de criminaliteit.
Inmiddels heb ik zelf geen contact meer met deze heren, laat ik dat duidelijk stellen maar ik ken wel mensen die ze nog spreken en zien en dan blijft er niks verandert te zijn.
Prima als mensen schrijven met gedetineerden. Ik zou het zelf niet doen, en vanwege mijn eigen redenen die niet minder goed of minder sterk zijn dan redenen om het wél te doen lijkt me.
woensdag 17 september 2008 om 11:00
ik ken aardig wat mensen die verslaafd zijn of waren, en ik ken nog veel meer mensen die regelmatig recreatief drugs gebruiken. Geen daarvan is als kind verslaafd gemaakt. Dat komt helaas wel eens voor, maar echt zeer, zeer zelden in nederland.
ik keur de daden van een drugssmokkelaar niet goed, maar het is niet vol te houden om zo iemand op 1 lijn te stellen met dutroux.
woensdag 17 september 2008 om 11:07
Poezewoes en anderen….,
Ik ben bijna afgestudeerd (forensisch) orthopedagoog en heb ook gewerkt met criminele jongeren. Ook ik weet redelijk waar ik over praat wanneer het op crimineel gedrag aankomt en de achtergronden daarvan.
Het heeft mij er echter niet van weerhouden toch te schrijven met iemand in de gevangenis. Natuurlijk moet hij/zij boeten voor hetgeen hij heeft gedaan, maar ik denk dat dit ook gebeurt. Ik zal de laatste zijn die medeleven toont achter een paar mooie bruine ogen; beroepsmatig weet ik ook wat voor jongens dit doorgaans zijn.
Toch blijf ik er van overtuigd dat ook dit gewoon mensen zijn als jij en ik en dat een beetje (positieve) aandacht echt geen kwaad kan. Integendeel zelfs.
Binnen je werk moet je gewoon zorgen dat je professioneel blijft, maar van afstand mag je best wat medeleven tonen, zelfs aan dit soort mensen. En juist dat is wat ik met mijn correspondentie probeer te doen.
Iemand die drugs smokkelt denkt inderdaad niet na over alle narigheid die er mee is gepaard, het zijn mensen die zodanig in de ellende zitten dat ze tot dergelijke daden overgaan.
Vertel me dan allemaal alsjeblieft eens wat voor kwaad het kan wanneer je in het buitenland in de gevangenis zit, er iemand is die naar je omkijkt, die met je meedenkt en af en toe meeleeft.
Ik ben bijna afgestudeerd (forensisch) orthopedagoog en heb ook gewerkt met criminele jongeren. Ook ik weet redelijk waar ik over praat wanneer het op crimineel gedrag aankomt en de achtergronden daarvan.
Het heeft mij er echter niet van weerhouden toch te schrijven met iemand in de gevangenis. Natuurlijk moet hij/zij boeten voor hetgeen hij heeft gedaan, maar ik denk dat dit ook gebeurt. Ik zal de laatste zijn die medeleven toont achter een paar mooie bruine ogen; beroepsmatig weet ik ook wat voor jongens dit doorgaans zijn.
Toch blijf ik er van overtuigd dat ook dit gewoon mensen zijn als jij en ik en dat een beetje (positieve) aandacht echt geen kwaad kan. Integendeel zelfs.
Binnen je werk moet je gewoon zorgen dat je professioneel blijft, maar van afstand mag je best wat medeleven tonen, zelfs aan dit soort mensen. En juist dat is wat ik met mijn correspondentie probeer te doen.
Iemand die drugs smokkelt denkt inderdaad niet na over alle narigheid die er mee is gepaard, het zijn mensen die zodanig in de ellende zitten dat ze tot dergelijke daden overgaan.
Vertel me dan allemaal alsjeblieft eens wat voor kwaad het kan wanneer je in het buitenland in de gevangenis zit, er iemand is die naar je omkijkt, die met je meedenkt en af en toe meeleeft.
woensdag 17 september 2008 om 11:13
Ik zou er zelf niet aan moeten denken om met een crimineel te schrijven.Alleen het idee al vind ik doodeng.Het is natuurlijk wel een verschil of iemand vastzit vanwege belastingsfraude en je schrijft dan met zo iemand dan met iemand die schuldig is aan verkrachting en moord van tienermeisjes(Dutroux b.v.).Sommigen noemden het al hier:Hij is een extreem voorbeeld.Dat iemand met Dutroux schrijft dat kan ik moeilijk begrijpen(ben namelijk zelf ook slachtoffer geweest op mijn 12e en wil met de dader nooit meer iets te maken hebben,maar gelukkig ben ik niet verkracht en heb ik het een plek kunnen geven).Ik heb geen begrip voor verkrachters en mensen die iemand onschuldig vermoorden.Verder moet iedereen het natuurlijk zelf weten met wie hij correspondeert maar voor mij zou dit niets zijn en al helemaal niet met een verkrachter.Dat is mijn mening.
woensdag 17 september 2008 om 11:25
Lieve Jeanette,
Je bent een betrokken mens vind ik en ik begrijp je vraag heus. Ik zie geen kwaad in schrijven met gedetineerden. Ik doe het zelf niet, wel gedaan met politieke gevangenen via Amnesty. Ik heb er mijn redenen voor om het niet te doen, zoals jij redenen hebt om het wel te doen. Ik vind het zelfs heel goed dat jij het doet! (f)
Ik daarentegen schrijf liever met vrouwen die mishandelt worden door hun man bijvoorbeeld, zo doen we allemaal wat en doen we iets waar (als het goed is) ons hart ligt.
Met deze quote ben ik het echter pertinent niet eens:
Dit is namelijk lang niet altijd het geval. Dat komt voor maar vergis je niet, de meeste drugsjongens zijn op winst uit. Voor zichzelf. Om nog een dure auto te kunnen kopen, of een grotere jacuzzi. In de drugswereld wordt gebruik gemaakt van de ellende van anderen, dat is waar en daarom kiezen mensen waarbij het water aan de lippen staat, er voor om drugs te koerieren. Maar er zijn veel meer mensen die gewoon schathemeltjerijk worden van die troep. Die het niet doen omdat ze geen andere uitweg meer zien maar gewoon, om er rijk mee te worden.
Ik ben stijl achterover gevallen als ik zag wíe er coke dealde of met XTC de Spaanse grens over ging. Dat waren heus geen randgroepjongeren maar dames en heren met Louis Vuitton koffers en die gingen mooi met wat 'extra bagage' naar bijvoorbeeld Ibiza. Het beeld van de per definitie arme, kansloze en trieste smokkelaar gaat er bij mij niet in. Lang niet altijd in ieder geval.
woensdag 17 september 2008 om 11:54
Ik heb niet alles gelezen. Ik zou zeggen, het ligt eraan waarvoor hij zit. Is het een megaoplichter die verzekeringen en banken voor miljarden heeft opgelicht zie ik er echt geen probleem in met zo iemand te schrijven. (misschien krijg ik nog wat nuttige tips 
) Bij dit soort misdrijven vallen namelijk niet echt persoonlijke slachtoffers dus dit vind ik moreel van een heel ander soort misdrijf. (wellicht een leuk punt voor discussie)
Is het iemand die zit voor moord, kindermisdrijven en dat soort erge dingen dan peins ik er niet over en begin ik er echt niet aan.
) Bij dit soort misdrijven vallen namelijk niet echt persoonlijke slachtoffers dus dit vind ik moreel van een heel ander soort misdrijf. (wellicht een leuk punt voor discussie)Is het iemand die zit voor moord, kindermisdrijven en dat soort erge dingen dan peins ik er niet over en begin ik er echt niet aan.
woensdag 17 september 2008 om 11:59
woensdag 17 september 2008 om 12:00
Nee, ik zou niet schrijven met een crimineel. Voordat je zit ergens voor moet je een bepaalde hardheid in je persoon hebben, een desinteresse voor de in jouw land geldende normen. Die ik dan gemakshalve vertaal naar een desinteresse voor andere mensen.
Waarom zou ik mijn energie steken in iemand die mij alleen maar gebruikt voor zijn eigen gerief. Denk niet dat een gedetineerde met een niet-gedetineerde gaat schrijven omdat hij diegene zo graag bij wil staan. Kan 'ie niet eens tenslotte, hij zit vast.
Awel, mss zou ik schrijven met een 'crimineel' in Saoedi Arabie of zo. Iemand die moet zitten vanwege homosexualiteit of zo.
Maar beslist niet met een oplichter, drugsdealer, geweldspleger, of dat soort volk.
Waarom zou ik mijn energie steken in iemand die mij alleen maar gebruikt voor zijn eigen gerief. Denk niet dat een gedetineerde met een niet-gedetineerde gaat schrijven omdat hij diegene zo graag bij wil staan. Kan 'ie niet eens tenslotte, hij zit vast.
Awel, mss zou ik schrijven met een 'crimineel' in Saoedi Arabie of zo. Iemand die moet zitten vanwege homosexualiteit of zo.
Maar beslist niet met een oplichter, drugsdealer, geweldspleger, of dat soort volk.
woensdag 17 september 2008 om 12:03
:
Ik heb niet alles gelezen. Ik zou zeggen, het ligt eraan waarvoor hij zit. Is het een megaoplichter die verzekeringen en banken voor miljarden heeft opgelicht zie ik er echt geen probleem in met zo iemand te schrijven. (misschien krijg ik nog wat nuttige tips
Is het iemand die zit voor moord, kindermisdrijven en dat soort erge dingen dan peins ik er niet over en begin ik er echt niet aan.
dat vind ik altijd zo naief..enron, parmalat, die wittenboordencriminelen hebben duizenden gezinnen in het verderf gestort.
van een groot bedrijf stelen heeft grote gevolgen en met zo iemand wil ik minder te maken hebben dan met een inbreker of een junk.
woensdag 17 september 2008 om 12:11
woensdag 17 september 2008 om 12:15
Neem nou de bouwfraude. Ik zit daar vanwege mijn werk in (niet als fraudeur maar wel in die wereld) en werkelijk ik vind die contructies die toen bedacht zijn zooooooooooo slim. Het is echt een soort intelligentiemisdrijf vind ik hoor en wie is er nou het slachtoffer van? De overheid..tja, als je eens wist wat die allemaal flikte...Als de mensen van Rijkswaterstaat bij elkaar staan bij conferenties enzo hebben ze het ook over boeven onder mekaar...
woensdag 17 september 2008 om 12:23
wat een bulshit, uiteindelijk betaalt altijd de klant/belastingbetaler. nee, het is uiteraard niet hetzelfde als moord maar omdat het zon slachtofferloos misdrijf lijkt is het een misdrijf dat maar al te vaak wordt goedgepraat.
vind het misselijkmakend om dat te doen, hoe 'knap' en 'slim' ook. Eerlijk vroeg j nest af komen en de hele dag hard werken voor je geld, DAT is knap!
vind het misselijkmakend om dat te doen, hoe 'knap' en 'slim' ook. Eerlijk vroeg j nest af komen en de hele dag hard werken voor je geld, DAT is knap!
