Ex nog een kans geven?

Vijf jaar geleden leerde ik mijn ex kennen op vakantie in Italië. Het was liefde op het eerste gezicht. Vrij snel verhuisde hij naar Nederland en gingen we samenwonen. De relatie was erg intens, we waren gek op elkaar maar er waren ook veel strubbelingen door de verschillen in cultuur en persoonlijkheid, zijn verleden (hij heeft een kind uit een eerdere relatie en geen goede verstandhouding met zijn ex) en het feit dat hij hier een nieuw leven op moest bouwen. Hij is een optimistisch persoon maar op een gegeven moment leek het verliezen van zijn baan en de ruzies met de moeder van zijn kind hem te veel worden, hij was somberder en nam meer afstand van mij. De paar vrienden die hij hier had leren kennen via werk waren allemaal erg druk met feesten en hij vertelde dat zij drugs gebruikten. Toen ik hem vroeg of hij dat ook deed, ontkende hij dat. Op een gegeven moment ben ik erachter gekomen dat hij hierover loog, hij gebruikte wel degelijk af en toe drugs. Ook over enkele andere dingen blijkt hij ook te hebben gelogen (een lening, een verkeersboete), allemaal dingen waar ik wel eens naar gevraagd heb (op basis van intuïtie) maar die hij ontkende. Dat vind ik nog het ergste. Over andere vrouwen heeft hij volgens mij niet gelogen. Maar dat kan ik uiteraard niet met zekerheid zeggen...



Ik heb toen de relatie verbroken en ik probeerde hem te vergeten. Gelukkig heeft hij dit gerespecteerd en heeft hij mij lange tijd met rust gelaten na het sturen van een groot aantal mails waarin hij aangaf heel veel spijt te hebben onze relatie en mijn vertrouwen vergooid te hebben. Na een half jaar nam hij contact op en liet opnieuw weten hoeveel spijt hij had, dat hij nog altijd aan mij dacht en of ik hem een tweede kans wilde geven. Ik heb toen erg getwijfeld maar uiteindelijk laten weten dat ik hem geen nieuwe kans wilde geven. Vervolgens was het opnieuw ongeveer een half jaar stil en kreeg ik na een half jaar weer bericht met de vraag hoe het met me ging en later opnieuw de vraag of ik hem kon vergeven en een nieuwe kans kon geven.



Ik heb de afgelopen twee jaar andere jongens leren kennen, maar niemand die in de buurt kwam bij mijn ex. Ik ben stiekem op zoek naar iemand met dezelfde eigenschappen als mijn ex maar dan zonder het liegen... Niet helemaal fair natuurlijk en bijna onmogelijk. Ik date dus wel maar besef me wel dat ik meer open zou moeten staan voor andere mannen en ook voor andere types dan mijn ex. Maar in de praktijk is dat moeilijk.



Ondertussen heeft mijn ex opnieuw contact opgenomen. En ik moet eerlijk zeggen dat ik waarde hecht aan het feit dat hij mij tussendoor niet blijft lastig vallen maar wel twee ker per jaar nog aangeeft dat hij mij terug wil, hij kan tenslotte ook zijn aandacht op iemand anders richten. Dit geeft me ergens toch wel het gevoel dat hij serieus is en misschien ook serieus wil veranderen zoals hij zelf aangeeft. Aan de ene kant geloof ik hem als hij zegt dat hij spijt heeft en dat hij niet meer zal liegen, ik zie dat hij lijdt onder wat hij heeft gedaan en stuk heeft gemaakt en dat hij van me houdt en me terug wil. En ik wil de leuke tijden met hem terug, ik mis hem. Aan de andere kant vraag ik me af of het mogelijk is om te veranderen. Misschien gaat het de eerste tijd goed, maar daarna komen er vast weer moeilijke omstandigheden en wie zegt dat hij dan niet opnieuw terugvalt in de slechte gewoonte van het liegen. En hoewel ik de leuke tijden mis, kan ik dat liegen natuurlijk missen als kiespijn. Ik verdien beter dan dat.



Ik ben benieuwd hoe jullie hier over denken en wat jullie ervaringen zijn; eens een leugenaar altijd een leugenaar of kan iemand die veel spijt heeft veranderen? En hoe kun je inschatten hoe serieus iemand is in zijn beloftes? En is het mogelijk echt om met een schone lei te beginnen en hoe doe je dat dan?

Bedankt voor jullie reacties, heel fijn!



@happy-daddy - Mijn hoofd zegt nee, mijn hart zegt ja. Mijn hart is misschien wat te naief, mijn hoofd wellicht te streng...



@vlaflip2014 - We wonen niet in hetzelfde land. Als ik aangeef het nog een keer te willen proberen, wil ik er goed over nagedacht hebben. Ik wil hem ook niet onnodig pijn doen. Hij is een emotioneel, impulsief en gevoelig persoon en zijn gevoelens voor mij zijn nog steeds heel sterk. Bij mij is dat ook zo, maar ik ben een stuk rationeler. Ik zou het dus opnieuw aan kunnen kijken maar ben bang dat dat voor hem anders ligt (dat hij zich er dan gelijk meer instort zeg maar).



@sensy12 - Je hebt helemaal gelijk. Wat betreft je opmerking over dat ik wellicht bij de eerste beste fout het bijltje er bij neer gooi, daar ben ik ook bang voor. Zoals ik al aangeef is hij een emotioneel en impulsief (warm, open, sociaal) persoon en denkt hij veel minder over dit soort dingen na. Ik doe dat wel en zie dit inderdaad als een risico. Ik ben bang om hem valse hoop op een nieuw begin te geven terwijl ik inderdaad niet weet hoe ik ga reageren op zijn gedrag. Ik vind het lastig met hem om de lucht volledig te klaren met iemand met zijn karakter, hij is een gevoelsmens. Ik heb mijn zegje gedaan, hij heeft gezegd dat het hem zo veel spijt en wil me dan geloof ik alleen nog maar in zijn armen sluiten. Hij neemt mij nu niets kwalijk of daar zegt hij in ieder geval nu niets over, ook omdat hij me zo graag terug wil denk ik. Hij zegt ook vaak dingen als iedereen heeft z'n ruzies, niemand is perfect, voor mij een beetje dooddoeners. Maar ik weet dat als we ruzie hebben, hij de dingen die hem dwars zitten er wel uit gooit...



Hem steunen is inderdaad ook heel belangrijk. Ik heb het verhaal kort geprobeerd te houden maar dat heb ik ook zeker gedaan. Door naar hem te luisteren, op te vrolijken, te steunen met goedbedoelde adviezen en dingen voor hem te doen (en die steun heb ik ook altijd van hem gekregen). En ook financieel. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik erg schrok van de situaties waar hij mee in aanraking kwam; drugs, rare vrienden, conflict met zijn baas. Dat waren dingen waar ik altijd ver vandaan bleef en dan reageerde ik boos en geschrokken. Hij zegt dat dat ook niet is wat hij wil, maar doordat hij behoorlijk impulsief en erg goed van vertrouwen is, komt hij wel vaker in dit soort situaties terecht. In de periode dat hij slecht in zijn vel zat, was hij hier inderdaad vatbaarder voor en nam soort van afstand van mij (hij zegt dat dat kwam omdat hij mij niet op wilde zadelen met zijn problemen en dat hij vond dat hij faalde naar mij toe omdat hij dacht dat hij me niet echt gelukkig kon maken). Drugs was inderdaad een uitlaatklep voor hem, zoals jij zegt. Dat je niet direct staat te springen om daar over te vertellen snap ik, maar als ik daar op de man af naar vraag? Is dat dan niet een moment om te vertellen hoe het zit? Dat verbaast me wel, dat je daar dan over liegt. En ik vind het een gevaarlijke uitlaatklep. Als je drugs puur als recreatie gebruikt oké, maar als uitlaatklep/om te ontsnappen van je problemen? Veel van zijn problemen zullen niet zomaar verdwijnen, hij zit nou eenmaal aan de moeder van zijn kind (ex) vast, zij maakt het hem enorm lastig maar dat verandert misschien nooit. En dat geldt ook voor werk, hij heeft geen goede kwalificaties en in de sector waarin hij werkt is het hard werken en zijn er voor hem 10 anderen. Ik weet dat hij zijn beloftes nu meent en dat hij van me houdt, me terug wil en zijn bedoelingen goed zijn. Hij is er niet op uit om te kwetsen. Maar ik twijfel over hoe sterk hij in zijn schoenen staat.

Nogmaals bedankt voor jullie reacties.



@ Sensy12: Klopt, ik twijfel inderdaad heel erg aan de stabiliteit die hij kan bieden. Hij zegt dat hij het wil, en dat geloof ik ook. Maar ik vraag me af of hij het kan volhouden in moeilijke tijden. Dat heeft misschien inderdaad met volwassenheid te maken of met karakter, ik weet het niet. Waar ik wel bij vaar is die stabiliteit, goede communicatie, vertrouwen, eerlijkheid, dingen waarvan ik twijfel of hij die nu wel kan bieden. Maar ook warmte, aandacht, verbondenheid, geborgenheid en positiviteit, de fijne dingen uit onze relatie. Maar zonder vertrouwen zijn die dingen niet veel waard...

@Doreia Natuurlijk heb ik hem dat gevraagd, hij zegt dat hij na die periode (twee jaar terug) niet meer gebruikt heeft.

Ik heb geen zielige oogjes of trillend lipje gezien. Ik zie dat hij zichzelf wel voor zijn kop kan slaan om de stomme beslissingen die hij heeft gemaakt destijds en hij het feit het dat het uit is en hij alles kwijt is volledig aan zichzelf heeft te danken. Hoe ander zou iemand volgens jou reageren?



@viva-amber Ik kan het niet afsluiten omdat ik nog hoop heb doordat hij aangeeft te veranderen. Als dat waar is zou ik heel graag weer samen met hem willen zijn. Ik mis de fijne momenten uit onze relatie en de fijne kanten van zijn karakter. Ik ben de afgelopen twee jaar niemand tegengekomen die ook maar enigszins in zijn buurt kwam (zoals ik in de openingspost aangaf, komt dat misschien ook doordat ik op zoek ben naar karaktereigenschappen die hij heeft en me niet volledig open stel voor een volledig ander type).

Dat geeft hij dus juist wel aan. En zoals gezegd geloof ik ook dat dat zo is en dat hij de beloftes die hij nu doet meent (en dat hij er niet op uit is om mij te kwetsen). Maar ik twijfel aan zijn standvastigheid. Over hoe sterk hij in zijn schoenen staat als er weer moeilijke perioden aanbreken, vervalt hij dan weer in het vermijden en liegen (vandaar mijn vraag over wat jullie denken over "eens een leugenaar altijd een leugenaar" en hoe ik zou kunnen inschatten hoe serieus hij is en hoe je eventueel met een schone lei begint?).



Mijn leven staat niet 'on hold', misschien mijn liefdesleven voor een deel. Ik date wel, maar denk nog veel aan mijn ex. Dat is juist ook waarom ik er aan denk om het opnieuw te proberen, omdat hij na al die tijd nog in mijn hoofd zit. Misschien zet ik juist mijn leven on hold door hem geen kans meer te geven. Ik weet het niet.



Gesprekken hebben we gehad, maar ja dat blijven slechts 'woorden' natuurlijk.



Wat Sensy eerder zei klopt wel, hij is niet erg rationeel, dat komt vooral bij mij vandaan. Hij is een lieve, warme, emotionele jongen, daar ben ik ook voor gevallen maar hij is ook impulsief en weinig rationeel en niet altijd even daadkrachtig.