Relaties
alle pijlers
Angst om te gaan scheiden...
dinsdag 29 september 2015 10:32
Hoi hoi,
Ik ben Pantoffel, mijn pseudoniem uiteraard,.
Bijna 4 jaar geleden is me man vreemdgegaan. Dat vreemdgaan is nogal zacht uitgedrukt; ik vond het meer een aanvullende relatie buiten ons huwelijk om. Na ruim een half jaar kwam ik erachter via een appje. Ik heb alle appjes gelezen. Het was niet puur platonisch, nee, ze hadden echt diepe gevoelens voor elkaar.
Op dat moment zocht ik nog de schuld bij mijzelf. Ik gaf hem geen liefde, was druk met de kinderen. En de sex? tja, ik overwoog zelfs om met de pil te stoppen omdat we toch maanden geen sex hadden. Ik wees hem vaak af, dus vond het niet eens zo gek dat ie vreemdging.
Hoe dan ook. Hij had spijt, deed het voor de aandacht (blabla, right) en koos voor mij en de kinderen.
Het ging een tijdje erg goed, therapie gehad etc. Maar nu de jongste naar school is en ik meer tijd voor mezelf heb denk ik van: is dit het?
Nu ik terugkijk op ons huwelijk zijn we nooit echt maatjes geweest. We hebben geen schik samen. Totaal andere interesses en praten kunnen we al helemaal niet. Ik noem het altijd appels met andijvie vergelijken. We zitten gewoon niet op één lijn. Misschien heb ik me de laatste jaren wel verder ontwikkeld dan hij. Ik ben immers niet dezelfde als 10-15 jaar geleden. En dat vreet aan me.
Nu denk ik aan scheiden. Ik ben financieel redelijk onafhankelijk, dus dat is zeker het probleem niet, maar ik voel me zo schuldig tegenover mijn meiden. Los van al zijn 'tekortkomingen' is het een goede vader. We zijn ook best een happy family. Hij doet de boodschappen en haalt zelfs de vaatwasser uit
Maar tussen ons is er gewoon NIETS meer. Ik kan hem niet eens om me heen verdragen. Ik duik na het eten vaak in bad om maar niet teveel samen met hem te zijn. Kortom. Ik weet nu al dat ik niet oud met hem ga worden.
Kortom, dilemma dilemma. Ik weet het niet meer, maar weet wel dat het nu niet zo goed met me gaat.
Mijn gevoel zegt scheiden. Maar ik ben gewoon zo bang voor wat komen gaat!
Wie herkent dat? Wie heeft advies tips?
Misschien vraag ik nu wel wat raars, was vroeger alleen te vinden op de babyfora Maar ik zoek lotgenoten.
Alvast bedankt!
Ik ben Pantoffel, mijn pseudoniem uiteraard,.
Bijna 4 jaar geleden is me man vreemdgegaan. Dat vreemdgaan is nogal zacht uitgedrukt; ik vond het meer een aanvullende relatie buiten ons huwelijk om. Na ruim een half jaar kwam ik erachter via een appje. Ik heb alle appjes gelezen. Het was niet puur platonisch, nee, ze hadden echt diepe gevoelens voor elkaar.
Op dat moment zocht ik nog de schuld bij mijzelf. Ik gaf hem geen liefde, was druk met de kinderen. En de sex? tja, ik overwoog zelfs om met de pil te stoppen omdat we toch maanden geen sex hadden. Ik wees hem vaak af, dus vond het niet eens zo gek dat ie vreemdging.
Hoe dan ook. Hij had spijt, deed het voor de aandacht (blabla, right) en koos voor mij en de kinderen.
Het ging een tijdje erg goed, therapie gehad etc. Maar nu de jongste naar school is en ik meer tijd voor mezelf heb denk ik van: is dit het?
Nu ik terugkijk op ons huwelijk zijn we nooit echt maatjes geweest. We hebben geen schik samen. Totaal andere interesses en praten kunnen we al helemaal niet. Ik noem het altijd appels met andijvie vergelijken. We zitten gewoon niet op één lijn. Misschien heb ik me de laatste jaren wel verder ontwikkeld dan hij. Ik ben immers niet dezelfde als 10-15 jaar geleden. En dat vreet aan me.
Nu denk ik aan scheiden. Ik ben financieel redelijk onafhankelijk, dus dat is zeker het probleem niet, maar ik voel me zo schuldig tegenover mijn meiden. Los van al zijn 'tekortkomingen' is het een goede vader. We zijn ook best een happy family. Hij doet de boodschappen en haalt zelfs de vaatwasser uit
Maar tussen ons is er gewoon NIETS meer. Ik kan hem niet eens om me heen verdragen. Ik duik na het eten vaak in bad om maar niet teveel samen met hem te zijn. Kortom. Ik weet nu al dat ik niet oud met hem ga worden.
Kortom, dilemma dilemma. Ik weet het niet meer, maar weet wel dat het nu niet zo goed met me gaat.
Mijn gevoel zegt scheiden. Maar ik ben gewoon zo bang voor wat komen gaat!
Wie herkent dat? Wie heeft advies tips?
Misschien vraag ik nu wel wat raars, was vroeger alleen te vinden op de babyfora Maar ik zoek lotgenoten.
Alvast bedankt!
anoniem_651d480a3d1d1 wijzigde dit bericht op 27-12-2016 00:08
Reden: herkenning
Reden: herkenning
% gewijzigd
zondag 4 oktober 2015 08:06
quote:Aureel schreef op 01 oktober 2015 @ 14:07:
[...]
Ik denk dat het de meeste mensen, zoals Bloemetje, behoorlijk tegenvalt. Dat hoor en zie ik zó vaak in mijn omgeving. En ik denk ook dat het van tevoren moeilijk in te schatten is, hoe het daadwerkelijk is om gescheiden te zijn.
Bij mij was het al zo.
Moest alles zelf regelen en was meestal alleen met de kinderen.Dagjes uit,kerst,pasen , verjaardagen.
Enerzijds kwam dit door het werk van mijn ex,anderzijds door zijn passiviteit.
Voor mij maakte dit na de breuk geen enkel verschil .Ik heb dan ook geen moment van twijfel gehad.
TO,wat meerderen hier ook al schreven,je geluk hangt niet af van het hebben van een relatie.
Als dat een achterliggende motivatie van een scheiding is,zal het je nog erg gaan tegenvallen.
De belangrijkste vraag nu is : hou je nog van je man?Wil je oud worden met hem?
[...]
Ik denk dat het de meeste mensen, zoals Bloemetje, behoorlijk tegenvalt. Dat hoor en zie ik zó vaak in mijn omgeving. En ik denk ook dat het van tevoren moeilijk in te schatten is, hoe het daadwerkelijk is om gescheiden te zijn.
Bij mij was het al zo.
Moest alles zelf regelen en was meestal alleen met de kinderen.Dagjes uit,kerst,pasen , verjaardagen.
Enerzijds kwam dit door het werk van mijn ex,anderzijds door zijn passiviteit.
Voor mij maakte dit na de breuk geen enkel verschil .Ik heb dan ook geen moment van twijfel gehad.
TO,wat meerderen hier ook al schreven,je geluk hangt niet af van het hebben van een relatie.
Als dat een achterliggende motivatie van een scheiding is,zal het je nog erg gaan tegenvallen.
De belangrijkste vraag nu is : hou je nog van je man?Wil je oud worden met hem?
zondag 4 oktober 2015 09:07
Zodra je je man niks meer vertelt, er niks goeds meer in ziet om te blijven ("op de blaren zitten") etc. heb je je keuze toch al gemaakt? Je kunt niet meer wachten tot het vanzelf goedkomt of doodbloedt. Dus of je gaat hiermee door en zet de scheiding door of je zet je zinnen op je huwelijk en vecht ervoor met alles dat je waard bent.
Het komt op mij ook als een midlifecrisis over. Dat is geen aanval/verwijt naar jou, ik denk dat bijna iedereen in z'n leven een keer een is-dit-alles-gevoel krijgt en dan moet je keuzes maken. Want met de één kun je misschien meer lachen, de ander komt beter z'n afspraken na en inderdaad: een volgende heeft het misschien allebei wel. Maar uiteindelijk blijf je met iets over, of dat nu met of zonder partner is, en dat is dan Alles en daar moet je het mee doen.
Het is het fijnst en makkelijkst als je zo min mogelijk van anderen afhankelijk bent om je tevreden te voelen ("ze vinden me grappig en puur"). Tevreden zijn dat kun je sturen, geluk dat overkomt je. Aan jou de keus of je nog tevreden kunt zijn in je gezin en daar gelukkig van kan worden of dat je het geluk wil najagen dat misschien ergens anders op je wacht. Ik wens je veel wijsheid en sterkte.
Het komt op mij ook als een midlifecrisis over. Dat is geen aanval/verwijt naar jou, ik denk dat bijna iedereen in z'n leven een keer een is-dit-alles-gevoel krijgt en dan moet je keuzes maken. Want met de één kun je misschien meer lachen, de ander komt beter z'n afspraken na en inderdaad: een volgende heeft het misschien allebei wel. Maar uiteindelijk blijf je met iets over, of dat nu met of zonder partner is, en dat is dan Alles en daar moet je het mee doen.
Het is het fijnst en makkelijkst als je zo min mogelijk van anderen afhankelijk bent om je tevreden te voelen ("ze vinden me grappig en puur"). Tevreden zijn dat kun je sturen, geluk dat overkomt je. Aan jou de keus of je nog tevreden kunt zijn in je gezin en daar gelukkig van kan worden of dat je het geluk wil najagen dat misschien ergens anders op je wacht. Ik wens je veel wijsheid en sterkte.
dinsdag 6 oktober 2015 09:53
woensdag 7 oktober 2015 12:08
quote:Dreamglasses schreef op 04 oktober 2015 @ 01:56:
Ik was allang weg geweest als mijn partner er een andere relatie op had na gehouden. Ja ook met kinderen. Vertrouwen is de basis. Dat zou voorgoed weg zijn. En kinderen voelen al heel snel dat er iets niet klopt in zo'n relatie.
Dat is zo makkelijk oordelen, totdat je zelf in zo'n situatie komt. Ik ben het verder helemaal eens met de post van Eve11.
Ik was allang weg geweest als mijn partner er een andere relatie op had na gehouden. Ja ook met kinderen. Vertrouwen is de basis. Dat zou voorgoed weg zijn. En kinderen voelen al heel snel dat er iets niet klopt in zo'n relatie.
Dat is zo makkelijk oordelen, totdat je zelf in zo'n situatie komt. Ik ben het verder helemaal eens met de post van Eve11.
Honesty is better than sugar coated lies.
woensdag 7 oktober 2015 15:59
donderdag 8 oktober 2015 09:11
Niet met oordelen, wel met pas weten hoe het is, als het je overkomt. Ik weet uit ervaring dat een situatie, waarbij je - als het een ander overkwam - zou roepen dat je de relatie moet beëindigen, in het echt heel heel anders kan liggen. Er speelt vaak veel meer mee dan, in dit geval, het vreemdgaan. Dus ik ben het met Schuldige eens, dat het makkelijk roepen is 'flikker hem er toch uit' (of woorden van die strekking), maar dat dat in het eggie vaak wat ingewikkelder ligt. Gelukkig wel.
Waarmee ik overigens ook niet wil zeggen dat er geen situaties zijn waarbij je je vent/vrouw wèl meteen gedag kunt zeggen. Maar meestal zit het niet zo simpel in elkaar. Al helemaal niet als je ook kinderen hebt.
Waarmee ik overigens ook niet wil zeggen dat er geen situaties zijn waarbij je je vent/vrouw wèl meteen gedag kunt zeggen. Maar meestal zit het niet zo simpel in elkaar. Al helemaal niet als je ook kinderen hebt.
donderdag 15 oktober 2015 13:41
quote:sabbaticalmeds schreef op 30 september 2015 @ 22:37:
[...]
ik geloof niet zo in verkeerde keuzes, je zou het dan maar liefst vier keer hebben gedaan, trouwen, kind 1 krijgen, kind 2 krijgen en blijven na vreemdgaan.
En nog steeds maak je blijkbaar deze keuze want je bent nog steeds niet weg.Euhm je gelooft er niet in? Hoe noem jij ze dan?
[...]
ik geloof niet zo in verkeerde keuzes, je zou het dan maar liefst vier keer hebben gedaan, trouwen, kind 1 krijgen, kind 2 krijgen en blijven na vreemdgaan.
En nog steeds maak je blijkbaar deze keuze want je bent nog steeds niet weg.Euhm je gelooft er niet in? Hoe noem jij ze dan?
maandag 19 oktober 2015 22:29
Daar was ik weer. Ik durfde eigenlijk niet meer te kijken. Sommige opmerkingen raakte me inderdaad hard. Ben niet van steen. Maar na een google-sessie kwam ik weer op dit forum, en zag ik dat er toch nog reacties waren gekomen. En wat voor reacties. Lief zeg.
Ik heb speciaal mijn laptop erbij gepakt om te reageren. Dat tikt wat sneller.
Allereerst wil ik zeggen dat ik echt wel veel aan jullie reacties heb gehad. Moet nog steeds denken aan de situatieschetsen van BGB. Zo hilarisch maar ook zo waar. Of het relativerende stukje van Bloemetje. Tnx.
@Sunflower. Wat een lieve reacties. Fijn om te lezen dat er toch vrouwen zijn die zich in mijn situatie herkennen! Zoals ik al zei ben ik vrij nieuw op dit forum. Maar ik zal zo eens kijken of ik de optie aan kan zetten. Hoe is het nu verder?
@Eve11 Jeetje, ik schrok een beetje van je reactie. Wat je zegt omvat exact mijn gevoel en gedachtes. Alsof je een kijkje hebt genomen in het dossier van mijn praatdokter.... Dankjewel.
Wat betreft je vraag: "kan hij vertellen wat hij leuk aan je vindt?" Grappig, dat heb ik hem dus de afgelopen tijd wel eens gevraagd. Hij zegt dan dat hij me leuk en knap vindt. Een leuke moeder. Heel cliché. ik neem er geen genoegen mee. Ik ben meer dan dat, alleen hij ziet het niet. Ik krijg nu vast weer veel opmerkingen over me heen dat het uit de hoogte is om te denken dat ik meer ben, maar zo voelt het. Ik ben leuk genoeg! ik ben meer dan een leuke knappe moeder. Wat zijn beweegreden was om bij mij te blijven is omdat toen ik zijn 'aanvullende relatie' ontdekte, we net op het punt stonden om te verhuizen naar een groter huis. Ook denk ik dat hij geen gezichtsverlies wilde lijden. Maar de voornaamste reden is denk ik, dat hij zijn moeder en zus niet wilde kwetsen. Uit angst voor herkenning heb ik niet vermeld wat er allemaal is gebeurd de laatste 5 jaar , maar ook nog een scheiding had de familie waarschijnlijk niet aangekund. Teveel verse open wonden. Neem daarbij dat we in de voorgaande jaren een kindje hebben verloren en ik 2x erg ziek ben geweest (ic-opname, spoedoperatie). let wel: ik denk dat dit de redenen zijn waarom hij is gebleven, samen met de kinderen. Hij zei natuurlijk dat hij nog van me hield, maar dat is me moeilijk voor te stellen als je 3x in de week met je lover afspreekt en appt dat je nog nooit zoveel van iemand hebt gehouden... Dat is het erge ervan, hij had alle appjes niet eens gewist. Alsof hij hoopte dat ik het ooit zou ontdekken en ik zelf de koffers ging pakken. En tja, die appjes, was het maar geiligheid of lust, nee, het waren hele liefdevolle appjes. Juist die appjes deden het meest pijn. Had ik ze maar nooit gelezen.
@ Sorende, wat een mooie reactie. Je hebt zo gelijk. Overblijven met iets, en dat iets is dan alles. Gek genoeg staat die gedachte me helemaal niet tegen. Thanx.
@Truud, of ik nog van mijn man hou en met hem oud wil worden? in alle eerlijkheid? Nee. Ik hou niet meer van hem. Niet op de manier zoals het moet. Op het moment van ontdekking well. Toen wist ik hoe het voelde als de grond onder je voeten vandaan zakt. Misschien was dat ook wel het enige moment waarop ik besefte dat ik wel ECHT van hem hield. Als dat niet zo was, was ik echt niet met hem doorgegaan. En ik zocht ook zeker de schuld bij mezelf. Vandaar dat ik hem de 2e kans gunde.
En of ik op korte termijn bij hem wegga? ik denk het niet. We zitten nu samen heel gezellig voetbal te kijken. Nou ja, hij kijkt, en ik zit op een forum. Ik weet wel zeker dat ik niet met hem oud ga worden. Maar wanneer ik oud en wijs genoeg ben om die keuze wel te durven nemen? Ik weet het niet. Maar er ligt vast nog wel wat moois voor mij in het verschiet.
.
Ik heb speciaal mijn laptop erbij gepakt om te reageren. Dat tikt wat sneller.
Allereerst wil ik zeggen dat ik echt wel veel aan jullie reacties heb gehad. Moet nog steeds denken aan de situatieschetsen van BGB. Zo hilarisch maar ook zo waar. Of het relativerende stukje van Bloemetje. Tnx.
@Sunflower. Wat een lieve reacties. Fijn om te lezen dat er toch vrouwen zijn die zich in mijn situatie herkennen! Zoals ik al zei ben ik vrij nieuw op dit forum. Maar ik zal zo eens kijken of ik de optie aan kan zetten. Hoe is het nu verder?
@Eve11 Jeetje, ik schrok een beetje van je reactie. Wat je zegt omvat exact mijn gevoel en gedachtes. Alsof je een kijkje hebt genomen in het dossier van mijn praatdokter.... Dankjewel.
Wat betreft je vraag: "kan hij vertellen wat hij leuk aan je vindt?" Grappig, dat heb ik hem dus de afgelopen tijd wel eens gevraagd. Hij zegt dan dat hij me leuk en knap vindt. Een leuke moeder. Heel cliché. ik neem er geen genoegen mee. Ik ben meer dan dat, alleen hij ziet het niet. Ik krijg nu vast weer veel opmerkingen over me heen dat het uit de hoogte is om te denken dat ik meer ben, maar zo voelt het. Ik ben leuk genoeg! ik ben meer dan een leuke knappe moeder. Wat zijn beweegreden was om bij mij te blijven is omdat toen ik zijn 'aanvullende relatie' ontdekte, we net op het punt stonden om te verhuizen naar een groter huis. Ook denk ik dat hij geen gezichtsverlies wilde lijden. Maar de voornaamste reden is denk ik, dat hij zijn moeder en zus niet wilde kwetsen. Uit angst voor herkenning heb ik niet vermeld wat er allemaal is gebeurd de laatste 5 jaar , maar ook nog een scheiding had de familie waarschijnlijk niet aangekund. Teveel verse open wonden. Neem daarbij dat we in de voorgaande jaren een kindje hebben verloren en ik 2x erg ziek ben geweest (ic-opname, spoedoperatie). let wel: ik denk dat dit de redenen zijn waarom hij is gebleven, samen met de kinderen. Hij zei natuurlijk dat hij nog van me hield, maar dat is me moeilijk voor te stellen als je 3x in de week met je lover afspreekt en appt dat je nog nooit zoveel van iemand hebt gehouden... Dat is het erge ervan, hij had alle appjes niet eens gewist. Alsof hij hoopte dat ik het ooit zou ontdekken en ik zelf de koffers ging pakken. En tja, die appjes, was het maar geiligheid of lust, nee, het waren hele liefdevolle appjes. Juist die appjes deden het meest pijn. Had ik ze maar nooit gelezen.
@ Sorende, wat een mooie reactie. Je hebt zo gelijk. Overblijven met iets, en dat iets is dan alles. Gek genoeg staat die gedachte me helemaal niet tegen. Thanx.
@Truud, of ik nog van mijn man hou en met hem oud wil worden? in alle eerlijkheid? Nee. Ik hou niet meer van hem. Niet op de manier zoals het moet. Op het moment van ontdekking well. Toen wist ik hoe het voelde als de grond onder je voeten vandaan zakt. Misschien was dat ook wel het enige moment waarop ik besefte dat ik wel ECHT van hem hield. Als dat niet zo was, was ik echt niet met hem doorgegaan. En ik zocht ook zeker de schuld bij mezelf. Vandaar dat ik hem de 2e kans gunde.
En of ik op korte termijn bij hem wegga? ik denk het niet. We zitten nu samen heel gezellig voetbal te kijken. Nou ja, hij kijkt, en ik zit op een forum. Ik weet wel zeker dat ik niet met hem oud ga worden. Maar wanneer ik oud en wijs genoeg ben om die keuze wel te durven nemen? Ik weet het niet. Maar er ligt vast nog wel wat moois voor mij in het verschiet.
.
dinsdag 20 oktober 2015 15:22
Ja dat wachten op het juiste moment is herkenbaar...... En zonde van je leven. Doen alsof je niet wilt scheiden en dan maar wachten tot de hemel met een wonder komt en je ineens 'aan de andere kant' staat.
Verdorie, dat wonder overkwam mij..... Nadat ik eerst door een bak stront heb gezwommen met m'n ogen dicht, in de hoop dat t snel licht werd en ik adem kon halen...
Je doet het wanneer je er klaar voor bent maar ik geb het bereikt door zoveel shit te moeten meemaken totdat elke vezel in m'n lichaam zei; EN NU WEG!
En toen moest ik nog door een bak shit zwemmen.... Terwijl ik leeg gezogen was.
Ik kan nu wel zeggen; doe het nu maar ik geloof in levenslessen. Jij moet hier iets van gaan leren.... Wat dat is en hoe diep je daarvoor moet zinken, dat zul je achteraf pas weten.
Tenzij je nu open kaart speelt, maar dat zou misschien t makkelijk zijn....
Verdorie, dat wonder overkwam mij..... Nadat ik eerst door een bak stront heb gezwommen met m'n ogen dicht, in de hoop dat t snel licht werd en ik adem kon halen...
Je doet het wanneer je er klaar voor bent maar ik geb het bereikt door zoveel shit te moeten meemaken totdat elke vezel in m'n lichaam zei; EN NU WEG!
En toen moest ik nog door een bak shit zwemmen.... Terwijl ik leeg gezogen was.
Ik kan nu wel zeggen; doe het nu maar ik geloof in levenslessen. Jij moet hier iets van gaan leren.... Wat dat is en hoe diep je daarvoor moet zinken, dat zul je achteraf pas weten.
Tenzij je nu open kaart speelt, maar dat zou misschien t makkelijk zijn....
dinsdag 20 oktober 2015 16:05
Mooi gezegd Roosjee.
Die momenten heb ik soms nu al, waarin alles roept: wegwezen! Maar ja, dan gaat er weer tijd overheen, en denk ik: tja, het is een prima vader, een harde werker, en dan gaat het leven weer gewoon door. Zo erg is het allemaal niet. Standje survivalmodus.
Wat bedoel je precies met open kaart spelen?
En wat is jouw wonder geweest? Hoe gaat het nu met je?
Die momenten heb ik soms nu al, waarin alles roept: wegwezen! Maar ja, dan gaat er weer tijd overheen, en denk ik: tja, het is een prima vader, een harde werker, en dan gaat het leven weer gewoon door. Zo erg is het allemaal niet. Standje survivalmodus.
Wat bedoel je precies met open kaart spelen?
En wat is jouw wonder geweest? Hoe gaat het nu met je?
dinsdag 20 oktober 2015 19:08
Ik snap je wel maar wat ik jammer vind is dat je je dromen, kansen op geluk en alles wat kan bruisen langzaam laat doodbloeden in de zin "hij is een prima vader en harde werker". Een beslissing om te gaan scheiden is heel erg moeilijk en ook angstig want je weet immers wat je nu hebt en stel dat je spijt krijgt? Maar nu ga je je leven uitzitten en wachten tot het voorbij is, de tijd tikt weg en het wordt steeds minder de moeite waard om er meer van te maken dan het nu is. Ergens klinkt het zo zonde.
woensdag 21 oktober 2015 10:56
Het 'wonder' kwam pas nadat ik had gekozen voor mezelf.
Er kwam 1 nare opmerking, niets vergeleken bij wat ik allemaal naar m'n hoofd kreeg geslingerd voorheen en er knapte iets in mij.
Ik heb de volgende dag mijn spullen gepakt, geen idee waar ik kon slapen, kind bij z'n vader gelaten omdat hij naar school moest en ik hem niet uit zijn vertrouwde omgeving wilde halen. Ik wist immers zelf niet eens waar ik heen moest! Vanaf dat moment was ik dus in mijn bak stront gedoken.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat ik het echt tot het gaatje heb laten komen, tot ik zo desperaat was. Ik denk dat ik het daarom erger voor mezelf heb gemaakt.
Met open kaart bedoel ik; wees open over hoe je er nu in staat tegen je man. Toneel spelen heeft niemand wat aan.
Je denkt aan scheiden, vertel het.
Is het fair tegenover jullie allebei dat er geen oprechte liefde meer is? Wie hou je voor de gek?
Maar ik snap je survivalmodus zo goed en het is makkelijk om erin te blijven maar in THE end houd je dat niet vol.
Er kwam 1 nare opmerking, niets vergeleken bij wat ik allemaal naar m'n hoofd kreeg geslingerd voorheen en er knapte iets in mij.
Ik heb de volgende dag mijn spullen gepakt, geen idee waar ik kon slapen, kind bij z'n vader gelaten omdat hij naar school moest en ik hem niet uit zijn vertrouwde omgeving wilde halen. Ik wist immers zelf niet eens waar ik heen moest! Vanaf dat moment was ik dus in mijn bak stront gedoken.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat ik het echt tot het gaatje heb laten komen, tot ik zo desperaat was. Ik denk dat ik het daarom erger voor mezelf heb gemaakt.
Met open kaart bedoel ik; wees open over hoe je er nu in staat tegen je man. Toneel spelen heeft niemand wat aan.
Je denkt aan scheiden, vertel het.
Is het fair tegenover jullie allebei dat er geen oprechte liefde meer is? Wie hou je voor de gek?
Maar ik snap je survivalmodus zo goed en het is makkelijk om erin te blijven maar in THE end houd je dat niet vol.
donderdag 22 oktober 2015 12:50
Rooosjee ik vind het fijn om jouw verhaal te lezen. En daar dingen uit te halen/te onthouden. Ik ben momenteel al een aantal dagen weg met mijn kinderen bij een familielid logeren. We hebben het er nu over hoe verder. Hij een ander huis zoeken, etc. Ik zit er dus ergens ook middenin en herken er dus veel in wat je zegt.
maandag 26 oktober 2015 15:44
Jeetje Sunflower, hoe dat zo ineens?
Geronimo. Shit.. zo waar! Voel spontaan een flinke jankbui opkomen...
Roosjee. Thanks voor je vragen. Mijn man weet hoe ik erover denk. Ook pas met zijn moeder aan de keukentafel gezeten. Heb toen gezegd dat het '5 voor 12' is en dat wij elkaar gewoon NIET gelukkig maken. En dat hij ook veel gelukkiger zou zijn met iemand die beter bij hem past. Pas zag ik dat hij Facebookvrienden was geworden met een single-dame van de sportvereniging waar hij lid van is. En ineens vond ik het zo erg voor hem dat hij zich pas had laten steriliseren, want stel je voor dat zij nog kinderen wilt?. (hij wilde persé geen kinderen meer, ik op zich wel, maar niet na zijn ontrouw) En dat flapte ik er dus uit. Hij is daar toen heel boos om geworden.
Geronimo. Shit.. zo waar! Voel spontaan een flinke jankbui opkomen...
Roosjee. Thanks voor je vragen. Mijn man weet hoe ik erover denk. Ook pas met zijn moeder aan de keukentafel gezeten. Heb toen gezegd dat het '5 voor 12' is en dat wij elkaar gewoon NIET gelukkig maken. En dat hij ook veel gelukkiger zou zijn met iemand die beter bij hem past. Pas zag ik dat hij Facebookvrienden was geworden met een single-dame van de sportvereniging waar hij lid van is. En ineens vond ik het zo erg voor hem dat hij zich pas had laten steriliseren, want stel je voor dat zij nog kinderen wilt?. (hij wilde persé geen kinderen meer, ik op zich wel, maar niet na zijn ontrouw) En dat flapte ik er dus uit. Hij is daar toen heel boos om geworden.
maandag 26 oktober 2015 16:55
Maar is het dan geen idee om, als je het kunt opbrengen, nog één keer serieus samen in therapie te gaan. Kijken of je die affaire achter je kunt laten of dat het voorgoed de relatie heeft beschadigd. Dan kunnen jullie elkaar daarna recht in de ogen kijken, ook al komt de beslissing om uit elkaar te gaan. Dit is ook geen goede optie, zeker (ook) niet voor de kinderen. Dus dáár zou ik niet voor in de huidige situatie blijven zitten. En ook niet voor jezelf. En zelfs niet voor je man.
maandag 26 oktober 2015 17:04
Ach Pantoffel, ik kan je geen raad geven, je telt nu de dingen op en bent aan het wegen, en diep in je hart hoop je ook nog dat hij met die single mevrouw er vandoor gaat zodat jij geen beslissing hoeft te nemen. Je bent eerlijk tegen zijn moeder en i.pv dat hij zich kapot schrikt dat het 2 voor 12 is wordt hij kwaad.
Je denkt nu dat als hij verliefd wordt op een ander dat jij je niet schuldig hoeft te voelen naar je dochters maar ik denk dat het wel iets gaat doen met je zelfbeeld en het beeld wat je dochters van hun vader krijgen. Beter kan je het voor zijn en later ooit je dochters vertellen dat je zijn vreemdgaan van 4 jaar geleden niet kon vergeten toen bleek dat het jullie niet dichter bij elkaar bracht. Als je vader vreemdgaat is het walgelijk maar als hij het een tweede doet en zijn dochters komen er een keer achter (dat soort dingen komen altijd een keer uit) dan ben jij (het vrouwelijke rolmodel), degene die blijft als ze 2 x bedrogen is.
Je man is wat dat betreft een lapzwans die je nu ook nog eens die verantwoordelijkheid door je strot duwt. Weet je, het wordt niet makkelijker en je huwelijk wordt ook niet meer beter. Dit is het, dat is bitter en pijnlijk en afscheid nemen van iets wat toch een stabiliteit in je leven is, is niet makkelijk, niet voor jou en niet voor je dochters. Op de lange termijn gezien is het belangrijk dat je dochters leren dat trouw verwacht mag worden van hun partner en niet dat vreemdgaan vergeven hoort te worden omdat het leven niet maakbaar is.
Je loopt hier al zo lang mee dus een snelle beslissing is niet nodig en ik zal niemand snel een scheiding aanraden omdat het zo iets persoonlijks is maar jullie zijn niet gelukkig samen en dat zal zich steeds meer gaan tonen tot ook je dochters het gaan merken. Je kan daar op wachten maar dan is de kans dat een scheiding niet leuk verloopt ook groter en dan worden de kinderen gesleept in een moeilijk proces wat voorkomen had kunnen worden. Is het niet beter om een keer met je man aan tafel te zitten en te praten over wat zijn toekomstverwachtingen nu zijn over jullie huwelijk en leven? Je kan nu samen nog in alle rust en vrede besluiten om, met de belangen van de kinderen voorop, beide voor een nieuwe toekomst te gaan waarin je als vrienden met elkaar om blijft gaan waar de kinderen dan weer van profiteren.
Ik wens je alle wijsheid toe
Je denkt nu dat als hij verliefd wordt op een ander dat jij je niet schuldig hoeft te voelen naar je dochters maar ik denk dat het wel iets gaat doen met je zelfbeeld en het beeld wat je dochters van hun vader krijgen. Beter kan je het voor zijn en later ooit je dochters vertellen dat je zijn vreemdgaan van 4 jaar geleden niet kon vergeten toen bleek dat het jullie niet dichter bij elkaar bracht. Als je vader vreemdgaat is het walgelijk maar als hij het een tweede doet en zijn dochters komen er een keer achter (dat soort dingen komen altijd een keer uit) dan ben jij (het vrouwelijke rolmodel), degene die blijft als ze 2 x bedrogen is.
Je man is wat dat betreft een lapzwans die je nu ook nog eens die verantwoordelijkheid door je strot duwt. Weet je, het wordt niet makkelijker en je huwelijk wordt ook niet meer beter. Dit is het, dat is bitter en pijnlijk en afscheid nemen van iets wat toch een stabiliteit in je leven is, is niet makkelijk, niet voor jou en niet voor je dochters. Op de lange termijn gezien is het belangrijk dat je dochters leren dat trouw verwacht mag worden van hun partner en niet dat vreemdgaan vergeven hoort te worden omdat het leven niet maakbaar is.
Je loopt hier al zo lang mee dus een snelle beslissing is niet nodig en ik zal niemand snel een scheiding aanraden omdat het zo iets persoonlijks is maar jullie zijn niet gelukkig samen en dat zal zich steeds meer gaan tonen tot ook je dochters het gaan merken. Je kan daar op wachten maar dan is de kans dat een scheiding niet leuk verloopt ook groter en dan worden de kinderen gesleept in een moeilijk proces wat voorkomen had kunnen worden. Is het niet beter om een keer met je man aan tafel te zitten en te praten over wat zijn toekomstverwachtingen nu zijn over jullie huwelijk en leven? Je kan nu samen nog in alle rust en vrede besluiten om, met de belangen van de kinderen voorop, beide voor een nieuwe toekomst te gaan waarin je als vrienden met elkaar om blijft gaan waar de kinderen dan weer van profiteren.
Ik wens je alle wijsheid toe
maandag 26 oktober 2015 22:31
Jeetje Geronimo. In je eerste alinea zeg je echt EXACT de dingen die ik denk en hoop... bizar. En ja, ik hoop dat hij de verantwoordelijkheid neemt om de knoop door te hakken.
Vooralsnog is het lastig. Zo met de feestdagen weer voor de deur. Ik ben niet op mijn best in dit jaargetijde. Het liefst ga ik in winterslaap tot half maart. Maar misschien is dat uitstelgedrag.
En dan, zoals nu, dan denk ik ook weer van: tja. het valt allemaal wel mee. Word ik echt gelukkiger als bij hem wegga? Dat ik hier alleen in dit huis met de kinderen om de week mijn weekenden slijt? Dat ik veel vrienden met relaties kwijtraak omdat ze een keuze moeten maken. Mijn man of ik?
Is een scheiding niet beter te handelen als je al nieuwe 'schoenen op het oog hebt?' Dat lijkt me hoop geven. Iets om naar uit te kijken. Ik word niet snel verliefd geloof ik. Tenminste. Ik heb tijdens mijn huwelijk nog nooit voor een verleiding gestaan. En dat terwijl ik bepaald niet hoef te klagen over aandacht.
En als ik dan alleen ben. Lopen er daadwerkelijk nog leuke vrijgezelle mannen rond? De leuke zijn allemaal al bezet, lijkt me. Dus de spoeling is dun. Misschien erg dat ik daar nu al over na denk. Ik kan goed alleen zijn. Maar om dat nu mijn hele leven te blijven...
Vooralsnog is het lastig. Zo met de feestdagen weer voor de deur. Ik ben niet op mijn best in dit jaargetijde. Het liefst ga ik in winterslaap tot half maart. Maar misschien is dat uitstelgedrag.
En dan, zoals nu, dan denk ik ook weer van: tja. het valt allemaal wel mee. Word ik echt gelukkiger als bij hem wegga? Dat ik hier alleen in dit huis met de kinderen om de week mijn weekenden slijt? Dat ik veel vrienden met relaties kwijtraak omdat ze een keuze moeten maken. Mijn man of ik?
Is een scheiding niet beter te handelen als je al nieuwe 'schoenen op het oog hebt?' Dat lijkt me hoop geven. Iets om naar uit te kijken. Ik word niet snel verliefd geloof ik. Tenminste. Ik heb tijdens mijn huwelijk nog nooit voor een verleiding gestaan. En dat terwijl ik bepaald niet hoef te klagen over aandacht.
En als ik dan alleen ben. Lopen er daadwerkelijk nog leuke vrijgezelle mannen rond? De leuke zijn allemaal al bezet, lijkt me. Dus de spoeling is dun. Misschien erg dat ik daar nu al over na denk. Ik kan goed alleen zijn. Maar om dat nu mijn hele leven te blijven...
maandag 26 oktober 2015 23:27
quote:[pantoffel81 schreef op 26 oktober 2015 @ 22:31[/message]:
Is een scheiding niet beter te handelen als je al nieuwe 'schoenen op het oog hebt?' Dat lijkt me hoop geven. Iets om naar uit te kijken. Ik word niet snel verliefd geloof ik. Tenminste. Ik heb tijdens mijn huwelijk nog nooit voor een verleiding gestaan. En dat terwijl ik bepaald niet hoef te klagen over aandacht.
En als ik dan alleen ben. Lopen er daadwerkelijk nog leuke vrijgezelle mannen rond? De leuke zijn allemaal al bezet, lijkt me. Dus de spoeling is dun. Misschien erg dat ik daar nu al over na denk. Ik kan goed alleen zijn. Maar om dat nu mijn hele leven te blijven...
als bovenstaande voor jou redenen zijn om je over de streep te trekken qua scheiding zeg ik; NIET DOEN!
ik vind het stomme redenen om te scheiden, daarnaast is het vreselijk lastig om weer een leuke partner te vinden.
zelf ben ik ontzettend blij dat ik single wil blijven, ik zie om me heen hoe vaak het fout gaat.
ook zo leuk voor de kinderen.
en je uiterlijk heeft er niets mee te maken, of je nou mooi of niet zo mooi bent, het is gewoon heel anders als alleenstaande met kinderen.
Is een scheiding niet beter te handelen als je al nieuwe 'schoenen op het oog hebt?' Dat lijkt me hoop geven. Iets om naar uit te kijken. Ik word niet snel verliefd geloof ik. Tenminste. Ik heb tijdens mijn huwelijk nog nooit voor een verleiding gestaan. En dat terwijl ik bepaald niet hoef te klagen over aandacht.
En als ik dan alleen ben. Lopen er daadwerkelijk nog leuke vrijgezelle mannen rond? De leuke zijn allemaal al bezet, lijkt me. Dus de spoeling is dun. Misschien erg dat ik daar nu al over na denk. Ik kan goed alleen zijn. Maar om dat nu mijn hele leven te blijven...
als bovenstaande voor jou redenen zijn om je over de streep te trekken qua scheiding zeg ik; NIET DOEN!
ik vind het stomme redenen om te scheiden, daarnaast is het vreselijk lastig om weer een leuke partner te vinden.
zelf ben ik ontzettend blij dat ik single wil blijven, ik zie om me heen hoe vaak het fout gaat.
ook zo leuk voor de kinderen.
en je uiterlijk heeft er niets mee te maken, of je nou mooi of niet zo mooi bent, het is gewoon heel anders als alleenstaande met kinderen.
wij slapen nooit.
dinsdag 27 oktober 2015 09:47
Sorry HunnieBunnie. Je bent zeker niet onzichtbaar. Maar ik hou niet meer van mijn man op de manier zoals het zou moeten. We zijn geen maatjes, nooit geweest. Ook niet in het begin. Dus ik kan ook niet terugdenken aan hoe het in het begin was. Ja, ik was wel verliefd, maar daar is alles mee gezegd. Komt daarbij dat ik nu - ook om meerdere dingen - in therapie ben bij mijn therapeut die 3,5 jaar geleden ook onze relatietherapeut was. Dus dat kan sowieso niet. Ik wil het ook niet eens.
@Valentinamarina. Het zijn geen redenen om mij over de streep te trekken. Het waren gewoon hersenspinsels. Ik vroeg het me af.
Maar ben jij echt van plan altijd alleen te blijven?
@Valentinamarina. Het zijn geen redenen om mij over de streep te trekken. Het waren gewoon hersenspinsels. Ik vroeg het me af.
Maar ben jij echt van plan altijd alleen te blijven?
dinsdag 27 oktober 2015 10:08
quote:[pantoffel81 schreef op 27 oktober 2015 @ 09:47[/message]:
Sorry HunnieBunnie. Je bent zeker niet onzichtbaar. Maar ik hou niet meer van mijn man op de manier zoals het zou moeten. We zijn geen maatjes, nooit geweest. Ook niet in het begin. Dus ik kan ook niet terugdenken aan hoe het in het begin was. Ja, ik was wel verliefd, maar daar is alles mee gezegd. Komt daarbij dat ik nu - ook om meerdere dingen - in therapie ben bij mijn therapeut die 3,5 jaar geleden ook onze relatietherapeut was. Dus dat kan sowieso niet. Ik wil het ook niet eens.
@Valentinamarina. Het zijn geen redenen om mij over de streep te trekken. Het waren gewoon hersenspinsels. Ik vroeg het me af.
Maar ben jij echt van plan altijd alleen te blijven?
zeker tot mijn kinderen de deur uit zijn, en misschien daarna ook.
ik ben al zolang alleen dat ik al de zenuwen krijg als ik aan een relatie denk.
maar goed, ik ben ook een echte solist.
daarnaast doen mijn kinderen het heel goed, ze hebben geen issues, zijn heel gelukkig.
ik zit midden tussen de gezinnen, in het gedeelte van de stad waar ik woon zijn amper alleenstaande ouders.
een tijd geleden zei de moeder van een vriendje van mijn zoon dat ze nooit verwacht had dat mijn zoon uit een eenouder gezin kwam....
ik moest vreselijk lachen, maar ergens is het wel een compliment natuurlijk, ook al schoot het zo haar mond uit.
gescheiden vriendinnen van mij hebben de ene relatie na de andere, waarin ze meestal ook hun kinderen betrekken.
ik snap dat echt niet.
ik hou mijn scharrels strikt gescheiden van mijn gezinsleven, er is hier zelfs nog nooit een scharrel thuis geweest in al die jaren.
maar dat is mijn kijk op zaken.
Sorry HunnieBunnie. Je bent zeker niet onzichtbaar. Maar ik hou niet meer van mijn man op de manier zoals het zou moeten. We zijn geen maatjes, nooit geweest. Ook niet in het begin. Dus ik kan ook niet terugdenken aan hoe het in het begin was. Ja, ik was wel verliefd, maar daar is alles mee gezegd. Komt daarbij dat ik nu - ook om meerdere dingen - in therapie ben bij mijn therapeut die 3,5 jaar geleden ook onze relatietherapeut was. Dus dat kan sowieso niet. Ik wil het ook niet eens.
@Valentinamarina. Het zijn geen redenen om mij over de streep te trekken. Het waren gewoon hersenspinsels. Ik vroeg het me af.
Maar ben jij echt van plan altijd alleen te blijven?
zeker tot mijn kinderen de deur uit zijn, en misschien daarna ook.
ik ben al zolang alleen dat ik al de zenuwen krijg als ik aan een relatie denk.
maar goed, ik ben ook een echte solist.
daarnaast doen mijn kinderen het heel goed, ze hebben geen issues, zijn heel gelukkig.
ik zit midden tussen de gezinnen, in het gedeelte van de stad waar ik woon zijn amper alleenstaande ouders.
een tijd geleden zei de moeder van een vriendje van mijn zoon dat ze nooit verwacht had dat mijn zoon uit een eenouder gezin kwam....
ik moest vreselijk lachen, maar ergens is het wel een compliment natuurlijk, ook al schoot het zo haar mond uit.
gescheiden vriendinnen van mij hebben de ene relatie na de andere, waarin ze meestal ook hun kinderen betrekken.
ik snap dat echt niet.
ik hou mijn scharrels strikt gescheiden van mijn gezinsleven, er is hier zelfs nog nooit een scharrel thuis geweest in al die jaren.
maar dat is mijn kijk op zaken.
wij slapen nooit.
dinsdag 27 oktober 2015 10:08
quote:pantoffel81 schreef op 26 oktober 2015 @ 22:31:
En ja, ik hoop dat hij de verantwoordelijkheid neemt om de knoop door te hakken.
Vooralsnog is het lastig. Zo met de feestdagen weer voor de deur. Ik ben niet op mijn best in dit jaargetijde. Het liefst ga ik in winterslaap tot half maart. Maar misschien is dat uitstelgedrag.
En dan, zoals nu, dan denk ik ook weer van: tja. het valt allemaal wel mee. Word ik echt gelukkiger als bij hem wegga? Ik kan goed alleen zijn. Maar om dat nu mijn hele leven te blijven...
Waarom laat je hem de situatie regisseren? Neem zelf het voortouw. Niet verschuilen achter uitstelgedrag om de redenen die jij noemt. In maart houd je jezelf voor, ach, ik wacht nog maar even want nu staat de zomer voor de deur (oid)
Bij volwassen zijn hoort beslissingen nemen. Dat is moeilijk en niet altijd leuk, maar kom op zeg, denk eensaan wat jij je kinderen leert. Jullie relatie is niet volwaardig. Hoe kan hij bv gesteriliseerd zijn als jij nog een kinderwens had? Zoiets overleg je toch?
Je weet nu wat je hebt. En dat is, even plat gezegd, een ongelukkig huwelijk waarbij jij je oogkleppen ophoudt. Als je gaat wordt het moeilijk. Het zal tegenvallen op momenten. Maar dan heb je wel je zelfrespect terug en sta je weer open voor geluk. Als je 4 jaar met de wetenschap van vreemdgaan kunt leven dan ben je ergens ook heel sterk. Gebruik die kracht om voor jezelf te kiezen.
En ja, ik hoop dat hij de verantwoordelijkheid neemt om de knoop door te hakken.
Vooralsnog is het lastig. Zo met de feestdagen weer voor de deur. Ik ben niet op mijn best in dit jaargetijde. Het liefst ga ik in winterslaap tot half maart. Maar misschien is dat uitstelgedrag.
En dan, zoals nu, dan denk ik ook weer van: tja. het valt allemaal wel mee. Word ik echt gelukkiger als bij hem wegga? Ik kan goed alleen zijn. Maar om dat nu mijn hele leven te blijven...
Waarom laat je hem de situatie regisseren? Neem zelf het voortouw. Niet verschuilen achter uitstelgedrag om de redenen die jij noemt. In maart houd je jezelf voor, ach, ik wacht nog maar even want nu staat de zomer voor de deur (oid)
Bij volwassen zijn hoort beslissingen nemen. Dat is moeilijk en niet altijd leuk, maar kom op zeg, denk eensaan wat jij je kinderen leert. Jullie relatie is niet volwaardig. Hoe kan hij bv gesteriliseerd zijn als jij nog een kinderwens had? Zoiets overleg je toch?
Je weet nu wat je hebt. En dat is, even plat gezegd, een ongelukkig huwelijk waarbij jij je oogkleppen ophoudt. Als je gaat wordt het moeilijk. Het zal tegenvallen op momenten. Maar dan heb je wel je zelfrespect terug en sta je weer open voor geluk. Als je 4 jaar met de wetenschap van vreemdgaan kunt leven dan ben je ergens ook heel sterk. Gebruik die kracht om voor jezelf te kiezen.
Denk aan de egels en eekhoorns in de herfst en winter.
dinsdag 27 oktober 2015 10:55
quote:pantoffel81 schreef op 27 oktober 2015 @ 09:47:
Sorry HunnieBunnie. Je bent zeker niet onzichtbaar. Maar ik hou niet meer van mijn man op de manier zoals het zou moeten. We zijn geen maatjes, nooit geweest. Ook niet in het begin. Dus ik kan ook niet terugdenken aan hoe het in het begin was. Ja, ik was wel verliefd, maar daar is alles mee gezegd. Komt daarbij dat ik nu - ook om meerdere dingen - in therapie ben bij mijn therapeut die 3,5 jaar geleden ook onze relatietherapeut was. Dus dat kan sowieso niet. Ik wil het ook niet eens.
@Valentinamarina. Het zijn geen redenen om mij over de streep te trekken. Het waren gewoon hersenspinsels. Ik vroeg het me af.
Maar ben jij echt van plan altijd alleen te blijven?Wees dan eerlijk tegen jezelf, je kinderen en je man en stop hiermee. Nu kun je het ms nog rustig samen tot een 'goed' einde brengen. Een faire scheiding is nog altijd beter dan een verzuurd en liefdeloos huwelijk. Neem zelf die verantwoordelijkheid, dat ben je jezelf, je gezin, echt berplicht. Wat je nu ook van je man vindt, als de liefde er echt niet is en je die ook niet meer wil, laat hem dan los. Dat is eng, absoluut, maar het is gek genoeg het enige 'liefdevolle' dat je voor je gezin kunt doen.
Sorry HunnieBunnie. Je bent zeker niet onzichtbaar. Maar ik hou niet meer van mijn man op de manier zoals het zou moeten. We zijn geen maatjes, nooit geweest. Ook niet in het begin. Dus ik kan ook niet terugdenken aan hoe het in het begin was. Ja, ik was wel verliefd, maar daar is alles mee gezegd. Komt daarbij dat ik nu - ook om meerdere dingen - in therapie ben bij mijn therapeut die 3,5 jaar geleden ook onze relatietherapeut was. Dus dat kan sowieso niet. Ik wil het ook niet eens.
@Valentinamarina. Het zijn geen redenen om mij over de streep te trekken. Het waren gewoon hersenspinsels. Ik vroeg het me af.
Maar ben jij echt van plan altijd alleen te blijven?Wees dan eerlijk tegen jezelf, je kinderen en je man en stop hiermee. Nu kun je het ms nog rustig samen tot een 'goed' einde brengen. Een faire scheiding is nog altijd beter dan een verzuurd en liefdeloos huwelijk. Neem zelf die verantwoordelijkheid, dat ben je jezelf, je gezin, echt berplicht. Wat je nu ook van je man vindt, als de liefde er echt niet is en je die ook niet meer wil, laat hem dan los. Dat is eng, absoluut, maar het is gek genoeg het enige 'liefdevolle' dat je voor je gezin kunt doen.
