Angst om te gaan scheiden...

Hoi hoi,



Ik ben Pantoffel, mijn pseudoniem uiteraard,.

Bijna 4 jaar geleden is me man vreemdgegaan. Dat vreemdgaan is nogal zacht uitgedrukt; ik vond het meer een aanvullende relatie buiten ons huwelijk om. Na ruim een half jaar kwam ik erachter via een appje. Ik heb alle appjes gelezen. Het was niet puur platonisch, nee, ze hadden echt diepe gevoelens voor elkaar.



Op dat moment zocht ik nog de schuld bij mijzelf. Ik gaf hem geen liefde, was druk met de kinderen. En de sex? tja, ik overwoog zelfs om met de pil te stoppen omdat we toch maanden geen sex hadden. Ik wees hem vaak af, dus vond het niet eens zo gek dat ie vreemdging.

Hoe dan ook. Hij had spijt, deed het voor de aandacht (blabla, right) en koos voor mij en de kinderen.

Het ging een tijdje erg goed, therapie gehad etc. Maar nu de jongste naar school is en ik meer tijd voor mezelf heb denk ik van: is dit het?

Nu ik terugkijk op ons huwelijk zijn we nooit echt maatjes geweest. We hebben geen schik samen. Totaal andere interesses en praten kunnen we al helemaal niet. Ik noem het altijd appels met andijvie vergelijken. We zitten gewoon niet op één lijn. Misschien heb ik me de laatste jaren wel verder ontwikkeld dan hij. Ik ben immers niet dezelfde als 10-15 jaar geleden. En dat vreet aan me.



Nu denk ik aan scheiden. Ik ben financieel redelijk onafhankelijk, dus dat is zeker het probleem niet, maar ik voel me zo schuldig tegenover mijn meiden. Los van al zijn 'tekortkomingen' is het een goede vader. We zijn ook best een happy family. Hij doet de boodschappen en haalt zelfs de vaatwasser uit



Maar tussen ons is er gewoon NIETS meer. Ik kan hem niet eens om me heen verdragen. Ik duik na het eten vaak in bad om maar niet teveel samen met hem te zijn. Kortom. Ik weet nu al dat ik niet oud met hem ga worden.



Kortom, dilemma dilemma. Ik weet het niet meer, maar weet wel dat het nu niet zo goed met me gaat.

Mijn gevoel zegt scheiden. Maar ik ben gewoon zo bang voor wat komen gaat!



Wie herkent dat? Wie heeft advies tips?

Misschien vraag ik nu wel wat raars, was vroeger alleen te vinden op de babyfora Maar ik zoek lotgenoten.



Alvast bedankt!

Lastig zeg..



Ik weet niet wanneer het juiste moment is om voor jezelf te kiezen. Ik heb nu een vriendin en loopt er ook al een jaar tegenaan. 3 maanden geleden dacht ik nog: ze kiest nooit voor zichzelf, maar nu lijkt het alsof ze toch ook de knoop door gaat hakken.



Ik had het gister met mijn date over ouder worden. Hij zei toen; 'baby, it's happening now!'.



Zo is het! Nu ben je nog jong, nu leef je. Tuurlijk heeft een scheiding impact. Maar een scheiding hoeft niet per definitie te betekenen dat het slechter is voor je kids. Het eerste wat onze therapeut vroeg was: hoe was het huwelijk van je ouders? Nou, dat van mijn ouders was bereslecht.



Ik bedoel ermee te zeggen (wat wij ook tegen de kids hebben verteld) Papa's en mama's horen elkaar gelukkig te maken. Ze moeten verliefd zijn op elkaar. En dat snappen ze gelukkig heel goed.

Ik denk dat als 'het moment' komt je het dan ook gelijk weet. Bij mij was het toen we van onze nieuwe buren terug naar huis liepen. Die avond hebben we alles op een a4-tje gezet en was onze scheiding al zo goed als rond. Bij ons was het toen op dat moment ook al wel helemaal klaar. Qua gevoelens enzo.



Ha, mijn date.. tja, tis denk inmiddels al wel iets meer. Zien elkaar om het weekend, een heel weekend (kidsloze weekend). En doen dan vooral de kneuterige dingen: uitslapen, krantje halen, croissantjes kopen, in de tuin aanrommelen (zijn beide gek op alles wat bloeit en groeit dus ja! ik heb zelfs mijn droomman gevonden daarin ) en wandelen over de hei naar naastgelegen dorpjes en af en toe naar Utrecht of Amsterdam: theater, uit eten. Van die dingen. Hij woont tussen beide steden dus het is maar 20 minuten rijden. Ideaal We hebben heel veel lol samen maar bovenal: Hij geeft me de rust waar ik altijd naar op zoek was. Bij hem kan ik mezelf zijn. En dat voelt zo goed! Zie er ineens niet meer tegenop om oud te worden.



Bij jullie alles in rustig vaarwater? nooit een crush ofzo? gaan jullie nog op vakantie?

Een open relatie lijkt me helemaal geen goed idee. Dat werkt toch alleen als je eigen relatie goed zit en je alleen spanning en aandacht mist? Volgens mij mist Love2night veel meer dan alleen dat. (correct me if i'm wrong)



Ik herken het wel, dat ik er ook niet aan moest denken om bij hem weg te gaan. Ook niet toen ie me een half jaar belazerd heeft. Ik denk dat ik daarin gegroeid ben. Vanaf het moment dat ik erachter kwam wist ik wel één ding zeker: met hem wil en kan ik niet oud worden.



De verstandhouding is voor de rest nu wel goed. Zaterdag had onze oudste een turnwedstrijd. Dus ik zat met dé ex, vriendin van ex, ex-schoonmoeder en mijn jongste op de tribune. Ontzettend gezellig. Vrienden en bekenden keken ons met open mond aan. Ik had er totaal geen moeite mee. Soms is iets ook echt OP. Ik was met mijn ex na 4 jaar dubben echt KLAAR. Dus dat ie staat te kleffen met zn nieuwe vriendin. Prima. Het doet me echt niets.



Wist je dat het tegenovergestelde van liefde niet haat is? Haat en liefde zijn beide sterke gevoelens. Het tegenovergestelde van liefde is: onverschilligheid. Het maakt me niet meer uit wat mijn ex doet. Zolang ie maar goed is voor de kinderen, en dat we normaal met elkaar om kunnen gaan. Gelukkig gaat dat de laatste tijd weer steeds beter.

Hoi hoi, ergens vind ik het vreemd om te lezen dat je nooit voor jezelf opkwam. Je komt op mij over als een intelligente zelfbewuste vrouw. Hoe is dat zo gekomen? of was je het ergens altijd al?



Wil hij elke avond sex? Ik moet zeggen dat sinds mijn nieuwe 'date/vriend' ik sex met andere ogen ben gaan bekijken, in de zin van: 'zo kan het ook en van sex geniet je. Niet omdat het moet, maar omdat ik het wil'.



Gaan jullie nog op vakantie?



Mijn ex is nu met mijn meiden en zijn nieuwe vriendin 3 weken op vakantie... Valt me wel zwaar. Ik sta volledig achter mijn scheiding, maar nu ik al die gezinnetjes happy op vakantie zie gaan, knaagt het enorm... Dat krijg ik dus nooit meer. Weet ook niet wat ik met de meiden ga doen als ik ze 3 weken heb. Vind het lastig alleen op pad te gaan. Ergens voel ik me dan best zielig. Ik weet het, zelfmedelijden is een kwalijke zaak, maar ik heb er last van.

Pff, vreselijk Love2night. Ik zou er zo zenuwachtig van worden dat 'ie de hele dag thuiszit. Is 'ie wel aan het solliciteren enzo?

Mijn ex was 's ochtends altijd om 6 uur weg en kwam dan om half zes 's avonds thuis. Heel soms kon 'ie later beginnen. Maar dan nog moest ik alles alleen doen. Ik kon dat echt niet hebben. Ik heb op een gegeven moment echt geroepen van: joh, ga alvast brood smeren, of zet een was aan, ruim de handdoeken op maar PAR-TI-CI-PEER... pfff.



Zo blij dat ik die ergenissen niet meer heb. De enige zooi in huis maak ik of mijn kinderen. Mijn nieuwe date is ook wel een rommelkont. Ik neem het hem niet kwalijk want hij heeft een excuus. Hij heeft co-ouderschap en een ontzettend heftige baan dus ik moet soms wel eens over de hopen wasgoed, stapels ordners en dossiers doorspringen, maar ik weet dat ik aan het eind van het weekend weer in mijn autootje naar huis rij.



Tja, op zich gaat het nu nog wel. Moet mijn ex wel steeds aansporen om foto's te sturen of dat ie wat van zich laat horen. Tja. Gelukkig zit mijn date in hetzelfde schuitje, weet hoe het is om de kids te missen..

Dus we zien elkaar nu ook dagelijks... heel leuk. Ik ga er haast aan wennen.



Redden jullie het verder wel financieel? Hebben jullie wel eens over een 2e kindje gepraat?

Hoi hoi,



Ja, met mij en mijn date gaat het zeker goed, voel me soms gewoon vervelend tegenover jou om zo vol lof daarover te schrijven. Zo blij dat ik mezelf heb 'bevrijd uit de ketenen'.



Die dubbele gevoelens herken ik heel goed. Een half jaar voorafgaand van onze scheiding ging ik ook vaker uit. Leerde een leuk groepje mannen kennen en één persoon daarbij... zucht. Het was eigenlijk al vanaf de eerste avond duidelijk dat wij nooit alleen met elkaar moesten afspreken. We hebben veel geappt. Over van alles, maar nooit echt over de gevoelens. Soms hadden we het wel eens over dat ene 'ding' wat tussen ons was. maar dat ontwijkte ik meestal. We waren beiden getrouwd en omdat ik in het verleden flink bedonderd was wilde ik nu ook niet ' die andere vrouw' zijn.

Het bleef bij appen. Dat deden we dagelijks. Zo eens in de 6 weken kwam ik hem tegen in de stad. Het was altijd erg druk in de 'stamkroeg' dus het viel nooit op dat we zowat tegen elkaar geplakt stonden. Hij heeft me ooit mee uit eten gevraagd, maar ik wilde dat niet. Ik vond dat wel op een affaire lijken en dat wilde ik beslist niet. Ik durfde ook niet te dromen over een toekomst samen. Na een avond zijn er geruchten gegaan. Hij belde me toen op, voor het eerst dat we belden!, om over die geruchten te praten. Hij overwoog om het tegen zijn vrouw te gaan vertellen en wilde weten wat ik ging doen. Ik zei dat ie dat niet moest doen en dat het een storm in een glas water was. Hij hing op met de woorden; Als het uitkomt, dan gaan we in een hutje op de hei wonen' . Ik antwoordde: gezellig...

Toch bleven we appen. Hij vroeg me ooit op een avond in de kroeg hoe ik erover dacht: ik zei dat ik het daar niet over wilde hebben en dat mijn antwoord alles niet makkelijker zou maken. Hij zei dat hij dit niet eerder ' bij de hand had gehad' maar dat ie niemand wilde kwetsen. Ik bleef erbij dat ik er niet over wilde praten. Toen is ons appcontact minder geworden, tot bijna niets meer. Ik heb hem ook niet op de hoogte gesteld van onze scheiding. Begin oktober hakten mijn ex en ik de knoop door, en eind december hoorde ik via via dat de applover het ook inmiddels gehoord had. We hebben kort appcontact gehad over koetjes en kalfjes en dat was het. Ik wilde me focussen op de scheiding en hij stond daar los van.

Echt, ik was ontzettend gek op hem, maar hij was niet de reden. Ik had het ook niet op mijn geweten willen hebben dat hij zijn vrouw zou verlaten voor mij. Je moet uit elkaar gaan omdat je elkaar niet gelukkig maakt, niet omdat je verliefd bent op een ander. Zo sta ik erin. Het enige wat hij mij heeft geleerd is dat er leukere mannen in de wereld zijn, die mij wel gelukkig maken, en waar ik wel oud mee worden. Was het geloof in de liefde helemaal kwijt geraakt. Mijn nieuwe liefde lijkt niet op mijn 'applover' maar ergens vertonen ze wel overeenkomsten.



Er zijn momenten dat ik denk: hoe zou het zijn geweest met hem? en ik merk dat ik nog niet helemaal vrij van hem ben, maar de verliefdheid doet geen pijn meer. We sturen elkaar zo eens in de 2 maanden een appje, over koetjes en kalfjes. Maar zie hem bijna nooit meer. Het is goed zo.



Lang verhaal he? Heb dit nooit durven te vertellen omdat iedereen er dan een ongezouten mening over zou hebben, maar ik vond het niet nodig omdat hij losstaat van onze scheiding. Wellicht dat ie de beslissing wel heeft versneld.

Tja, ik weet ook niet, al die gloria/happy end verhalen van mij. En jij niet eens op vakantie geweest. Hoe zijn de weken verlopen? Nog wel leuke dingen gedaan? Ga je ook wel vaak met vriendinnen weg?



Haha, of ik kritisch kijk naar mijn date. Hihi, op zijn slaapkamer staat zijn racefiets, in de woonkamer overal stapeltjes archiefmappen en kranten die íe nog moet lezen en zijn kapsel is vreselijk, en zijn smaak voor schoenen ook. Maar hij is grappig, lief, meelevend, gezellig, leuk en heeft prachtige ogen, kortom, we hebben het gewoon ontzettend gezellig met elkaar.

Wow jeetje, die opmerking van je dochter. Die kwam wel ff aan denk ik he? Enig idee hoe ze daar aan komt? Tja, wij waren dus in een bed&breakfast en ja, dan lig je als een-oudergezin toch in je eentje op een ligbedje aan het zwembad. Er was een meisje die aan mijn dochter vroeg waar hun papa was. Wel lastig mja.

Ik heb ontzettend veel respect voor je... Hoe aantrekkelijk en leuk een vent ook mag zijn, een man die niet wil werken lijkt me echt vreselijk! Zo'n instelling.



Ha, ja, heb je een beeld? Hij heeft co-ouderschap én heeft het druk met zijn baan waar ie eigenlijk altijd 24/7 bereikbaar moet zijn voor zijn clienten, dus ik vergeef het hem. Maar ik moest wel ff wennen...



Heb je verder wel genoeg vrienden en familie om je heen?

Haha, een zorgzame man? Zeker, 24/7 bereikbaar voor alle -al dan niet- kersverse misdadigers/slachtoffers in Nederland. Hij is advocaat. Was een tijdje terug zelfs in het nieuws, hihi. Moet soms ontzettend om hem lachen, soms stroken zijn plichten in het werk zo met zijn principes, mja, het is zijn werk.



Tja, kinderen pakken zoiets snel op. Bij ons op school is 'scheiden' nog niet zo in. Fijn dat je wel familie om je heen hebt. Eigenlijk bescherm je hem en je gezin dus eigenlijk door niet teveel te vertellen?