Psyche
alle pijlers
Zwanger van een gehandicapt kindje.. weghalen of niet?
donderdag 25 september 2008 om 18:18
Ik heb wel eens discussie met mijn vriend over het weghalen (aborteren) van een kindje als het gehandicapt is.
Hij is er zeker van dat hij het weg zou willen halen. Ik weet het niet zo goed.
Wat vinden jullie? Zouden jullie als je zwanger bent van een kindje met bijvoorbeeld het downsyndroom of een andere handicap het weg laten halen, als je het optijd weet?
Hij is er zeker van dat hij het weg zou willen halen. Ik weet het niet zo goed.
Wat vinden jullie? Zouden jullie als je zwanger bent van een kindje met bijvoorbeeld het downsyndroom of een andere handicap het weg laten halen, als je het optijd weet?
donderdag 25 september 2008 om 18:23
Pfffffffff, ik heb werkelijk geen idee, ik denk dat je daar niet eerder over kunt oordelen dan dat je daadwerkelijk voor die keuze komt te staan.
Ik vind ook dat het ligt aan de mate van de handicap. Als ik zou weten dat het kindje geen overlevingskansen zou hebben zou ik mss eerder die moeilijke keuze maken.
Maar goed, ik blijf het een moeilijk iets vinden, als je een gezonde zwangerschap hebt gehad, en het kindje komt met flink zuurtsof tekort ter wereld sta je het ook niet snel af, toch? Dus nogmaals, ik vind het heel moeilijk om hier iets over te zeggen.
Ik vind ook dat het ligt aan de mate van de handicap. Als ik zou weten dat het kindje geen overlevingskansen zou hebben zou ik mss eerder die moeilijke keuze maken.
Maar goed, ik blijf het een moeilijk iets vinden, als je een gezonde zwangerschap hebt gehad, en het kindje komt met flink zuurtsof tekort ter wereld sta je het ook niet snel af, toch? Dus nogmaals, ik vind het heel moeilijk om hier iets over te zeggen.
donderdag 25 september 2008 om 18:28
Moeilijk beslissing hoor.......vooral omdat je niet weet welke aard de handicap heeft. Wat voor een invloed het heeft op jullie leven en het leven van het kindje. Ik zelf heb een chronische ziekte maar had niet gewild dat mijn ouders me om die reden niet hadden laten komen. (en vergis je niet ook chronische ziektes hebben een grote inpact op het leven).
Ik durf ook geen antwoord te geven op je vraag...omdat ik niet weet hoe ik zou reageren als ik zelf voor de keuze zou staan...
X
Emoticon
Ik durf ook geen antwoord te geven op je vraag...omdat ik niet weet hoe ik zou reageren als ik zelf voor de keuze zou staan...
X
Emoticon
donderdag 25 september 2008 om 18:31
donderdag 25 september 2008 om 18:32
Het ligt helemaal aan de aard van de handicap, maar ik kan me voorstellen dat ik het wel weg zou laten halen.
Ik ken iemand in mijn naaste omgeving die een gehandicapte dochter heeft van 31 en haar leven staat nog steeds helemaal in het teken van verzorgen, en bovendien is die dochter zich er ook heel erg van bewust dat ze gehandicapt is.. Depressies enz. Voor haar ontzettend erg, maar voor die moeder ook heel zwaar.. Maar is het een reden om abortus te plegen?
Mijn zwager en zijn vrouw hebben het wel weg laten halen. Ik snapte het wel.
Ik ken iemand in mijn naaste omgeving die een gehandicapte dochter heeft van 31 en haar leven staat nog steeds helemaal in het teken van verzorgen, en bovendien is die dochter zich er ook heel erg van bewust dat ze gehandicapt is.. Depressies enz. Voor haar ontzettend erg, maar voor die moeder ook heel zwaar.. Maar is het een reden om abortus te plegen?
Mijn zwager en zijn vrouw hebben het wel weg laten halen. Ik snapte het wel.
donderdag 25 september 2008 om 18:33
Ben benieuwd hoe dit topic gaat lopen. Heb wel eerder met zo'n onderwerp meegelezen en het wilde nog wel eens heel heftig worden. Maar dit keer gaat het om een hypothetisch geval.
Hoe ik zou reageren? Geen flauw idee. Ben nog niet zwanger geweest. Het zou erg afhangen van de aard van de handicap en van mijn omstandigheden op dat moment. Ik zou het niet heel snel doen, een abortus. Maar ik sluit het ook niet uit. Waar ik vooral van uit zou gaan is wat ik het kindje kan bieden, wat de kwaliteit van leven is.
Een optie voor mij is om het kindje geboren te laten worden en het vervolgens niet bloot te stellen aan allerlei heel ingrijpende medische ingrepen.
Hoe ik zou reageren? Geen flauw idee. Ben nog niet zwanger geweest. Het zou erg afhangen van de aard van de handicap en van mijn omstandigheden op dat moment. Ik zou het niet heel snel doen, een abortus. Maar ik sluit het ook niet uit. Waar ik vooral van uit zou gaan is wat ik het kindje kan bieden, wat de kwaliteit van leven is.
Een optie voor mij is om het kindje geboren te laten worden en het vervolgens niet bloot te stellen aan allerlei heel ingrijpende medische ingrepen.
donderdag 25 september 2008 om 18:35
Ik denk inderdaad dat je er weinig over kunt zeggen tot je er zelf voor staat, en laten we hopen dat dat nooit gebeurt.
Toch heb ik met mijn vriend bewust gekozen voor een prenatale screening, ondanks mijn leeftijd (29). Wij wilden wel de mogelijkheid hebben om die keus te maken, mocht het nodig zijn. Ik merkte wel dat mijn vriend er iets 'makkelijker' over dacht dan ik, misschien mede doordat een zwangerschap hem sowieso wat abstracter is. Maar ik sloot zelf de mogelijkheid om bij downsyndroom of een andere handicap de zwangerschap af te laten breken, zeker niet uit. Voor iedereen is dat een hele persoonlijke keuze. Het lijkt me vreselijk als je hierover niet op één lijn zit met z'n tweeën.
Gelukkig had ik een hele goede uitslag van de tests, en ben ik inmiddels 23 weken zwanger, maar ik denk er nog steeds hetzelfde over, hoe blij ik ook ben met de schopper in mijn buik.
Ik zou er trouwens denk ik bij een later geconstateerde afwijking (bv. bij de 20-weken echo, of nog later) ook niet voor kiezen om de zwangerschap uit te dragen, als ik die mogelijkheid heb.
Toch heb ik met mijn vriend bewust gekozen voor een prenatale screening, ondanks mijn leeftijd (29). Wij wilden wel de mogelijkheid hebben om die keus te maken, mocht het nodig zijn. Ik merkte wel dat mijn vriend er iets 'makkelijker' over dacht dan ik, misschien mede doordat een zwangerschap hem sowieso wat abstracter is. Maar ik sloot zelf de mogelijkheid om bij downsyndroom of een andere handicap de zwangerschap af te laten breken, zeker niet uit. Voor iedereen is dat een hele persoonlijke keuze. Het lijkt me vreselijk als je hierover niet op één lijn zit met z'n tweeën.
Gelukkig had ik een hele goede uitslag van de tests, en ben ik inmiddels 23 weken zwanger, maar ik denk er nog steeds hetzelfde over, hoe blij ik ook ben met de schopper in mijn buik.
Ik zou er trouwens denk ik bij een later geconstateerde afwijking (bv. bij de 20-weken echo, of nog later) ook niet voor kiezen om de zwangerschap uit te dragen, als ik die mogelijkheid heb.
donderdag 25 september 2008 om 18:37
Hangt van de zwaarte van de handicap af. Als het een handicap is waarvan de artsen zeggen dat er met de juiste zorg goed mee te leven is, dan zou ik het, denk ik, niet weg laten halen. Als het een zodanige handicap is, dat het kind een zeer beperkte levensverwachting heeft of dusdanige zorg nodig heeft dat het niet thuis verzorgd dan worden, dan denk ik wel. Uiteraard is dit natuurlijk hypothetisch, want ik weet echt niet wat ik zou doen als ik in zo'n situatie verzeild zou raken.
donderdag 25 september 2008 om 18:38
@ tinkeldel : Gelukkig niet..:) Mijn vriend heeft echt een hele directe mening daarover.. en ik heb zoiets van het hangt er idd vanaf hoe je leven eruit ziet enz.
Ik wilde eigenlijk graag weten hoe anderen er over denken.
Maar ik blijk niet de enige die erover twijfelt.
Hij zou bijvoorbeeld een kind met het downsyndroom ook weghalen.. Ik wil dat denk ik niet.. want volgens mij hebben die kinderen nog best een goede kwaliteit van leven.. voor zover ik er nu iets van af weet..
Het hangt er denk ik ook vanaf of je al andere kinderen hebt. Want het eist wel een grote zorg natuurlijk en ik vind wel dat je andere kinderen daar niet de dupe van mogen worden..
Ik wilde eigenlijk graag weten hoe anderen er over denken.
Maar ik blijk niet de enige die erover twijfelt.
Hij zou bijvoorbeeld een kind met het downsyndroom ook weghalen.. Ik wil dat denk ik niet.. want volgens mij hebben die kinderen nog best een goede kwaliteit van leven.. voor zover ik er nu iets van af weet..
Het hangt er denk ik ook vanaf of je al andere kinderen hebt. Want het eist wel een grote zorg natuurlijk en ik vind wel dat je andere kinderen daar niet de dupe van mogen worden..
donderdag 25 september 2008 om 18:38
Mja, ik vraag me dan weer af wat je doet als je het niet weet en bij het op je buik leggen van je pasgeboren kindje blijkt hij/zij het syndroom van down te hebben...Of een open ruggetje...of ingewanden die eruit hangen...of een waterhoofd...of een hazelip..of suikerziekte...een leverstoornis..enz enz..
Ik zou het niet weg laten halen, misschien omdat ik werkzaam ben in de zorg voor verstandelijk gehandicapten...maar een kind met een handicap is in mijn ogen ook gewoon een kind en heeft ook recht op leven. Maar goed, dat is mijn mening
Als mijn ongeboren kindje geen levenskans zou hebben en dat zou meteen al vaststaan weet ik niet wat ik zou doen..
Ik zou het niet weg laten halen, misschien omdat ik werkzaam ben in de zorg voor verstandelijk gehandicapten...maar een kind met een handicap is in mijn ogen ook gewoon een kind en heeft ook recht op leven. Maar goed, dat is mijn mening
Als mijn ongeboren kindje geen levenskans zou hebben en dat zou meteen al vaststaan weet ik niet wat ik zou doen..
donderdag 25 september 2008 om 18:47
donderdag 25 september 2008 om 18:47
Eigenlijk om een hele egoistische reden. Ik heb daar gewoon geen zin in. Ik denk dat je hele leven verandert daardoor en dat je behoorlijk veel dingen op zal moeten geven.
Ik ben ook niet tegen abortus. Ik zie abortus ook niet als het beeindigen van een leven, maar als het weghalen van een klompje cellen.
donderdag 25 september 2008 om 18:54
donderdag 25 september 2008 om 18:55
