Psyche
alle pijlers
Mijn "held"....
maandag 6 oktober 2008 om 08:59
Het was iets van 6 uur in de ochtend, mijn vriendin was al naar huis en ik ontdek dat mijn portemonnee gejat is. Nergens te bekennen natuurlijk....
Ik kon niemand bereiken en had dus geen taxigeld meer, waarop ik besloot om naar huis te lopen (lang verhaal kort). Onderweg begon ik steeds meer overstuur te raken, het regende, ik had erg hoge hakken aan, was niet bepaald nuchter en het was doodstil op straat. Met uitzondering van een hele enge man die een paar keer voorbij was gefietst, was er helemaal niemand. Ik had al bijna een half uur gelopen en moest nog minstens een uur voordat ik thuis was. Alles wat ik wou was naar huis en wel nu!
En daar was ie ineens....een jonge knul op de fiets. Ouder dan 20 zal hij niet geweest zijn. Hij fietste bijna voorij en zag toen mijn betraande gezicht, tranen van frustratie, en stopte. Of alles goed met mij was. Nou nee! Dus ik alles uitleggen. Gaandeweg het verhaal raakte ik steeds meer overstuur en ik begon op een gegeven moment echt te snikken. Dus hij zegt dat ie in een studentenhuis dichtbij woont en dat ik daar wel ff mocht wachten of een taxi mocht bellen of iets. Ik had dus geen geld meer dus ik zou dan wachten op de eerste bus, die niet lang daarna zou rijden.
Daar aangekomen gaf hij me wat water en ik kalmeerde een beetje, maar was nog wel verdrietig. Ik dacht nog wat apart het was dat zo'n jonge knul die moeite deed. Zag hem echt als een puppy zeg maar, realiseerde me niet dat een jongen van 19 a 20 ook gewoon een volwassen man is...
Op een gegeven moment sloeg hij "troostend" zijn arm om me heen en voordat ik het wist begon hij ineens aan me te zitten. Ik was compleet perplex, de alcohol hielp ook niet want mijn hersenen leken wel in slow motion te werken. Aangemoedigd door mijn gebrek aan reactie, denk ik, ging hij verder en uiteindelijk...nou ja....alles dus. Het ging erg snel, ik had een rok aan dus geen belemmeringen van dien, en ik was compleet verbaasd. Hij trok me daarna onder de deken en hield me vast. Ik moest maar lekker gaan slapen vond ie en dan zou hij me straks naar huis brengen. Ik heb nog eventjes als versteend gelegen en ben niet lang nadat hij sliep, hij was ook niet nuchter, weggeglipt.
Onderweg naar huis heb ik allerlei mensen proberen te bellen, maar ik kon niemand bereiken. Uiteindelijk was mijn beltegoed ook op en kon ik alleen nog smsen (ik heb apart sms tegoed). Ten einde raad heb ik Rosanna, ook van dit forum, gesmst en die heeft me meteen teruggebeld. Aan de telefoon kon ik bijna alleen maar huilen, was compleet onverstaanbaar volgens mij, en Roos besloot mij op te halen onderweg. Gelukkig! De lieverd
Thuis natuurlijk eerst gedouched en daarna meerdere bakken koffie naar binnen gegooid. De kinderen waren niet thuis op dat moment wat me behoorlijk goed uitkwam.
En nou weet ik niet wat ik voel.... Voel ik mij verkracht? Nee, dat niet helemaal. Ik heb geen nee gezegd, ik heb niks gezegd. Ik voel me wel erg ongemakkelijk met mijn lijf, anders kan ik het niet beschrijven. Was ik gisteren nog doordrenkt met alcohol, vanochtend dringt het helemaal door. Ik snap niet dat ik daar intrapte! Ik! Ik die altijd wantrouwend is tegenover werkelijk iedereen! En terecht blijkt nu....
Of hij zich van kwaad bewust is weet ik niet. Misschien dacht hij dat hij me overgehaald had of zo...geen idee. Maar wat zijn intenties ook waren, dat hij misbruik heeft gemaakt van de situatie staat voor mij buiten kijf. Ik heb ook de hele tijd daar zitten snikken dat ik zo graag naar huis wilde...dat was hem volkomen duidelijk. Zal nooit meer zo stom zijn...in wat voor situatie ik me ook bevind. Niemand vertrouwen, dat is wel duidelijk.
En nou weet ik dus niet helemaal wat ik voel....
Ga maar eens werken geloof ik.
Ik kon niemand bereiken en had dus geen taxigeld meer, waarop ik besloot om naar huis te lopen (lang verhaal kort). Onderweg begon ik steeds meer overstuur te raken, het regende, ik had erg hoge hakken aan, was niet bepaald nuchter en het was doodstil op straat. Met uitzondering van een hele enge man die een paar keer voorbij was gefietst, was er helemaal niemand. Ik had al bijna een half uur gelopen en moest nog minstens een uur voordat ik thuis was. Alles wat ik wou was naar huis en wel nu!
En daar was ie ineens....een jonge knul op de fiets. Ouder dan 20 zal hij niet geweest zijn. Hij fietste bijna voorij en zag toen mijn betraande gezicht, tranen van frustratie, en stopte. Of alles goed met mij was. Nou nee! Dus ik alles uitleggen. Gaandeweg het verhaal raakte ik steeds meer overstuur en ik begon op een gegeven moment echt te snikken. Dus hij zegt dat ie in een studentenhuis dichtbij woont en dat ik daar wel ff mocht wachten of een taxi mocht bellen of iets. Ik had dus geen geld meer dus ik zou dan wachten op de eerste bus, die niet lang daarna zou rijden.
Daar aangekomen gaf hij me wat water en ik kalmeerde een beetje, maar was nog wel verdrietig. Ik dacht nog wat apart het was dat zo'n jonge knul die moeite deed. Zag hem echt als een puppy zeg maar, realiseerde me niet dat een jongen van 19 a 20 ook gewoon een volwassen man is...
Op een gegeven moment sloeg hij "troostend" zijn arm om me heen en voordat ik het wist begon hij ineens aan me te zitten. Ik was compleet perplex, de alcohol hielp ook niet want mijn hersenen leken wel in slow motion te werken. Aangemoedigd door mijn gebrek aan reactie, denk ik, ging hij verder en uiteindelijk...nou ja....alles dus. Het ging erg snel, ik had een rok aan dus geen belemmeringen van dien, en ik was compleet verbaasd. Hij trok me daarna onder de deken en hield me vast. Ik moest maar lekker gaan slapen vond ie en dan zou hij me straks naar huis brengen. Ik heb nog eventjes als versteend gelegen en ben niet lang nadat hij sliep, hij was ook niet nuchter, weggeglipt.
Onderweg naar huis heb ik allerlei mensen proberen te bellen, maar ik kon niemand bereiken. Uiteindelijk was mijn beltegoed ook op en kon ik alleen nog smsen (ik heb apart sms tegoed). Ten einde raad heb ik Rosanna, ook van dit forum, gesmst en die heeft me meteen teruggebeld. Aan de telefoon kon ik bijna alleen maar huilen, was compleet onverstaanbaar volgens mij, en Roos besloot mij op te halen onderweg. Gelukkig! De lieverd
Thuis natuurlijk eerst gedouched en daarna meerdere bakken koffie naar binnen gegooid. De kinderen waren niet thuis op dat moment wat me behoorlijk goed uitkwam.
En nou weet ik niet wat ik voel.... Voel ik mij verkracht? Nee, dat niet helemaal. Ik heb geen nee gezegd, ik heb niks gezegd. Ik voel me wel erg ongemakkelijk met mijn lijf, anders kan ik het niet beschrijven. Was ik gisteren nog doordrenkt met alcohol, vanochtend dringt het helemaal door. Ik snap niet dat ik daar intrapte! Ik! Ik die altijd wantrouwend is tegenover werkelijk iedereen! En terecht blijkt nu....
Of hij zich van kwaad bewust is weet ik niet. Misschien dacht hij dat hij me overgehaald had of zo...geen idee. Maar wat zijn intenties ook waren, dat hij misbruik heeft gemaakt van de situatie staat voor mij buiten kijf. Ik heb ook de hele tijd daar zitten snikken dat ik zo graag naar huis wilde...dat was hem volkomen duidelijk. Zal nooit meer zo stom zijn...in wat voor situatie ik me ook bevind. Niemand vertrouwen, dat is wel duidelijk.
En nou weet ik dus niet helemaal wat ik voel....
Ga maar eens werken geloof ik.
maandag 6 oktober 2008 om 22:55
Minny, fijn dat je mensen om je heen hebt die naar je luisteren en die het belangrijk vinden wat jou goed doet. Dus: mooi dat je rust neemt. Je zal dit morgen lezen denk ik, ik hoop dat je goed geslapen hebt dan.
Nogmaals succes met alle regeldingen. Als je het nodig vindt om je even af te schermen: doen. Je bent niemand verantwoording schuldig.
Heel veel liefs en sterkte!
Nogmaals succes met alle regeldingen. Als je het nodig vindt om je even af te schermen: doen. Je bent niemand verantwoording schuldig.
Heel veel liefs en sterkte!
maandag 6 oktober 2008 om 23:06
VC rules!
Terug naar het onderwerp: Minny, vind je het niet een beetje onverantwoordelijk en onvolwassen om jezelf in zo'n positie te brengen? Als moeder nota bene. Die gast heeft misbruik gemaakt van de situatie, maar hij heeft je niet geslagen of iets anders ergs met je uitgehaald. Misschien was hij gestopt als je je had verzet. Daarmee is het nog geen prettige ervaring, maar ook niet het einde van de wereld. (zoals je zelf gelukkig ook zegt)
Het had nog veel erger gekund.
Ik zou zeggen: breng jezelf NOOIT meer in zo'n situatie.
Ik weet even niet zo goed wat ik moet zeggen, ben met stomheid geslagen!
dinsdag 7 oktober 2008 om 00:56
Jeetje minny,ik schrik van je verhaal.
Ik denk dat rust op dit moment even de beste keuze is voor je.
het is nogal een ervaring ongeacht in welk perspectief het geplaatst kan worden.
Je bent (denk ik) vooral in de war.
Er is iets gebeurt wat jij niet oke vind,en daar voel je je klote onder,verdietig,zelfs boos op die jongen,die situatie,jezelf?
Het maakt niet uit of het onverstandig was van je,niemand handelt altijd naar verstand.
En ook al doe je dat wel,dan nog overkomen dingen je waar je je rot onder voelt,of last van hebt.
Gooi alle schuldgevoel of stommiteiten gevoel maar overboord,daar ga je je sowieso niet beter door voelen.
Laat je hoofdje tot rust komen en je lichaam,dat is priorieteit 1.
Slaap,praat het van je af,verzorg je lekker,verwen jezelf,zoek troost.
Wordt eerst een beetje helder,dan pas kan je voor jezelf beslissen of dit als verkrachting voelt,misbruik of....
Jij en jij alleen kan dat invullen,want jij bezit je gevoel.
Luister daar maar naar zodra je wat rust hebt.
Maak er geen grotere last van als het niet zo groot is ,maar maak het zeker (en dat is nog wel het belangrijkste) geen kleinere last van dan hoe jij het voelt.
Persoonlijk vind ik het niet onverstandig om het in ieder geval te bespreken met de politie,je hoeft niet gelijk aangifte te doen,dat kan je later nog besluiten.
Maar voor nu,kruip lekker onder je dekentje.
Wat een narigheid meid.
Dikke kus en een grote knuffel.
Ik denk dat rust op dit moment even de beste keuze is voor je.
het is nogal een ervaring ongeacht in welk perspectief het geplaatst kan worden.
Je bent (denk ik) vooral in de war.
Er is iets gebeurt wat jij niet oke vind,en daar voel je je klote onder,verdietig,zelfs boos op die jongen,die situatie,jezelf?
Het maakt niet uit of het onverstandig was van je,niemand handelt altijd naar verstand.
En ook al doe je dat wel,dan nog overkomen dingen je waar je je rot onder voelt,of last van hebt.
Gooi alle schuldgevoel of stommiteiten gevoel maar overboord,daar ga je je sowieso niet beter door voelen.
Laat je hoofdje tot rust komen en je lichaam,dat is priorieteit 1.
Slaap,praat het van je af,verzorg je lekker,verwen jezelf,zoek troost.
Wordt eerst een beetje helder,dan pas kan je voor jezelf beslissen of dit als verkrachting voelt,misbruik of....
Jij en jij alleen kan dat invullen,want jij bezit je gevoel.
Luister daar maar naar zodra je wat rust hebt.
Maak er geen grotere last van als het niet zo groot is ,maar maak het zeker (en dat is nog wel het belangrijkste) geen kleinere last van dan hoe jij het voelt.
Persoonlijk vind ik het niet onverstandig om het in ieder geval te bespreken met de politie,je hoeft niet gelijk aangifte te doen,dat kan je later nog besluiten.
Maar voor nu,kruip lekker onder je dekentje.
Wat een narigheid meid.
Dikke kus en een grote knuffel.
dinsdag 7 oktober 2008 om 01:35
Tja, klote.
Ik heb ooit ongeveer hetzelfde mee gemaakt.
Ik was 18 toen denk ik.
Dronken, het regende en een jongen die ik vaag kende zou me wel thuis brengen. Halverwege zei hij tegen me: "Kijk hier woon ik, ik wil je mijn flatje laten zien".
En ik, dronken rund, vond dat best. Dacht er niets bij.
We waren nog niet binnen of hij zat al overal aan me.
Ook ik heb niets gezegd, ofschoon ik het niet wilde.
Ik heb het laten gebeuren.
Het is nu 18 jaar geleden, en ik zie het niet als verkrachting. Zo kan ik het niet zien. Ik geloof echt dat hij dacht dat ik het ook wilde.
Helemaal vergeten doe je het nooit, ik denk voornamelijk omdat je na zo'n ervaring dus weet dat je echt heel stom kan zijn.
Ik heb het voor mezelf altijd afgedaan als een grote inschattingsfout van beide kanten.
Ik weet nog wel dat ik er een tijdje van slag van ben geweest.
Ik wens je sterkte Minny.
Ik heb ooit ongeveer hetzelfde mee gemaakt.
Ik was 18 toen denk ik.
Dronken, het regende en een jongen die ik vaag kende zou me wel thuis brengen. Halverwege zei hij tegen me: "Kijk hier woon ik, ik wil je mijn flatje laten zien".
En ik, dronken rund, vond dat best. Dacht er niets bij.
We waren nog niet binnen of hij zat al overal aan me.
Ook ik heb niets gezegd, ofschoon ik het niet wilde.
Ik heb het laten gebeuren.
Het is nu 18 jaar geleden, en ik zie het niet als verkrachting. Zo kan ik het niet zien. Ik geloof echt dat hij dacht dat ik het ook wilde.
Helemaal vergeten doe je het nooit, ik denk voornamelijk omdat je na zo'n ervaring dus weet dat je echt heel stom kan zijn.
Ik heb het voor mezelf altijd afgedaan als een grote inschattingsfout van beide kanten.
Ik weet nog wel dat ik er een tijdje van slag van ben geweest.
Ik wens je sterkte Minny.
dinsdag 7 oktober 2008 om 08:52
Dan ben ik in de eerste plaats niet zo bezopen dat ik mij niet meer zou verzetten. Ook als ik geen auto moet rijden zuip ik me niet laveloos trouwens en ben me nog prima bewust van wat ik wel of niet wil en bijt in elk geval flink van mij af. Ten tweede heb ik 'n mobiel bij om de wegenwacht te bellen en zou ik mijn deuren op slot doen terwijl ik daarop zit te wachten. Zo te lezen had Minny ook 'n mobiel bij want na haar ongewenste avontuurtje kon ze blijkbaar wél iemand bellen. Had ze ook kunnen doen voordat ze naar huis begon te lopen. Het was tenslotte al ochtend toen ze naar huis ging (6 uur), dus da's wat anders dan wanneer je om 3 uur iemand uit z'n nest moet bellen.
dinsdag 7 oktober 2008 om 09:05
Elninjoo zoals gewoonlijk heb je weer je mening klaar zonder alle feiten te kennen. Op de eerste plaats was Minny niet laveloos, ze had wat gedronken. Op de tweede plaats heeft ze verschillende mensen proberen te bereiken alleen nam niemand op. En verder kan ik je vertellen dat Minny normaal gesproken echt niet zo goed van vertrouwen is en zo maar met iemand mee gaat, maar op dat moment behoorlijk overstuur was en als iemand dan de reddende hand lijkt uit te steken, dan neem je die aan! Misschien moeilijk voor jou voor te stellen, maar er zijn echt mensen die menselijk reageren en dan in een situatie terechtkomen die ze van te voren niet hadden voorzien. Betekent dat dat die jongen vrij uit gaat? Dacht het dus niet! En om Minny nu af te schilderen als een dom dronken wicht dat er om heeft gevraagd dat dit zou gebeuren, ik heb er echt geen woorden voor! bah!
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
dinsdag 7 oktober 2008 om 09:13
Minny, veel sterkte en ik geloof wel dat jij er overheen komt.
Je komt op dit forum over als een sterke vrouw.
Ik hoop voor je dat alles goed komt.
Elninjoo goochel eens EMPATHIE, wie weet steek je nog eens wat op. Je hoeft niet constant zo bot te zijn. Minni heeft een rottijd gehad en dan ga jij dat nog lekker ff inwrijven.........
Je komt op dit forum over als een sterke vrouw.
Ik hoop voor je dat alles goed komt.
Elninjoo goochel eens EMPATHIE, wie weet steek je nog eens wat op. Je hoeft niet constant zo bot te zijn. Minni heeft een rottijd gehad en dan ga jij dat nog lekker ff inwrijven.........
dinsdag 7 oktober 2008 om 09:13
Helemaal met Roos eens. Ik erger me rot aan Elninjoo. Minny schreef dat ze niet nuchter was. Niet totaal bezopen. In alle postings dik je het aan Elninjoo. Laveloos, klem gezopen, ik heb van alles van jou al langs zien komen. Ik hoop oprecht dat het jou (ook in een andere situatie) NIET zal overkomen want ik denk dat er weinig forummers zullen zijn die voor jou nog empatisch vermogen kunnen opbrengen.
Maar goed, dat kort door de bocht gaan zijn we inmiddels wel van je gewend. We weten nu wel hoe je erover denkt. Dat je niet moe van jezelf wordt.
Maar goed, dat kort door de bocht gaan zijn we inmiddels wel van je gewend. We weten nu wel hoe je erover denkt. Dat je niet moe van jezelf wordt.
anoniem_10085 wijzigde dit bericht op 07-10-2008 09:14
Reden: Niet moest er nog bij
Reden: Niet moest er nog bij
% gewijzigd
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
dinsdag 7 oktober 2008 om 09:27
Elninjoo ik heb het ook echt met je gehad. Iemand heeft een ontzettende klote ervaring en jij komt hier zo ongeveer roepen dat het haar eigen schuld is!
Kennelijk denk je ook dat het hele leven maakbaar is en dat jou nooit zoiets zou kunnen overkomen. Nou, ik hóóp dat je nooit zoiets overkomt, maar soms hebben mensen een kutervaring. En dat hoeft dan niet hun schuld te zijn.
Achteraf is het altijd makkelijk praten! Ik kan me voorstellen dat ze op dat moment met hem meeging, ze dacht immers dat hij haar ging helpen! Ik ben zelf ook erg goed van vertrouwen, bijvoorbeeld als ik op reis ben. Op die manier heb je ook veel leuke ervaringen en leer je ook veel leuke mensen kennen. Als iedereen zich hard cynisch en sarcastisch af moet sluiten voor alle hulp van anderen krijgen we geen leukere wereld - dat weiger ik te geloven.
Maar dat je dan iemands hulp aanneemt en dat diegene vervolgens zo schandelijk misbruik van je maakt. Dat is vreselijk en niet Minny's schuld!
Kennelijk denk je ook dat het hele leven maakbaar is en dat jou nooit zoiets zou kunnen overkomen. Nou, ik hóóp dat je nooit zoiets overkomt, maar soms hebben mensen een kutervaring. En dat hoeft dan niet hun schuld te zijn.
Achteraf is het altijd makkelijk praten! Ik kan me voorstellen dat ze op dat moment met hem meeging, ze dacht immers dat hij haar ging helpen! Ik ben zelf ook erg goed van vertrouwen, bijvoorbeeld als ik op reis ben. Op die manier heb je ook veel leuke ervaringen en leer je ook veel leuke mensen kennen. Als iedereen zich hard cynisch en sarcastisch af moet sluiten voor alle hulp van anderen krijgen we geen leukere wereld - dat weiger ik te geloven.
Maar dat je dan iemands hulp aanneemt en dat diegene vervolgens zo schandelijk misbruik van je maakt. Dat is vreselijk en niet Minny's schuld!
I only get one shot at life - so I shoot to kill
dinsdag 7 oktober 2008 om 09:41
Eens. Daarbij, het had ook bij een bekende kunnen overkomen. Hoevaak hoor je wel niet dat vrienden met een borreltje teveel op iets proberen. Ik heb het wel eens meegemaakt. Dan ga je vertrouwd met een kennis of vriend mee ............... ik bedoel alleen maar, de intentie van meegaan was om van hem geld te lenen voor een taxi. Maar goed Elninjoo, gelukkig dat er in jouw leven nooit iets gebeurd wat je niet helemaal kan voorzien.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
