Herpes. Ik kan het niet accepteren.

Wat naar voor je dat je je zo nu voelt.. Probeer het te relativeren, hoe vervelend ook maar er is goed mee te leven en er zit echt niet meer zo'n taboe op. Ik las ook ergens een gesprek bij ggz. Mijn vriendin heeft t ook en heeft daarna gewoon een vriend gekregen en (gezonde) zoon, het is echt niet het einde van de wereld!

quote:Dragisa schreef op 09 november 2015 @ 17:40:

Ik hoop dat je niet ooit echt iets krijgt. Mens, je bent niet terminaal!!

Je bent een enorme drama queen, echt heel erg.



Laat je voorlichten door je huisarts of de GGD en stop met dit gigantische zelfmedelijden.Wat is dit nou voor reactie?

Hoi Jumbotje3,



Trek je niets aan van die botte reacties en die sukkels die roepen dat je herpes met condoom niet kan krijgen (succes, kan je dus wel Laat ze lekker de herpes krijgen Zelf ben ik een stille meelezer en reageer nooit, maar in dit geval toch maar een account aangemaakt. Zelf heb ik ook herpes, en ik herken je gevoelens heel erg. Ik hoop dat je wat aan mijn verhaal hebt ter relativering

Schaamte

In eerste instantie is de schaamte enorm en denk je dat iedereen je een slet vindt hoe zit het met toekomstige kinderen etc. Ik was even oud als jou dat ik o.a. herpes kreeg (dankzij vreemdgaande vriend > werd meteen een ex. Ik ben er steeds heel open over geweest naar vrienden en familie toe, want er rust inderdaad een flink taboe op. Ik heb t gebruikt om mijn vrienden bewust te maken om goed te testen en het veilig te doen. 1 op de 4 mensen hebben / hadden een SOA (destijds). Ook als ik een partner had waarmee ik een relatie en sex kreeg vertelde ik het altijd. De man die er problemen mee kon van mij meteen opdonderen want die is mij dus niet waard. En ergo geen enkele man vond het een probleem. En tegen je ex vertellen, waarom zou je je ervoor schamen? Ik heb het tegen de ex van mijn toenmalige ex verteld, want ik begreep achteraf dat het een echte vreemdganger was. Zij bleek het ook te hebben, maar durfde niet naar de huisarts, en ze besmette lekker verder. Vertellen dus.



zwaarte herpes

Herpes kan heel erg zijn maar ook niet. Er zijn mensen die dus stille dragers zijn, mensen die amper klachten zijn en mensen die extreem veel klachten hebben. Je kan dan bv niet fietsen, moeilijk wandelen, sex is sowieso uit den boze, last van erge vermoeidheid etc. En ja dat is heel naar, maar dit komt weinig voor. Ik heb het heel ernstig gehad, laatste jaren veel minder uitbraken. Er zijn virusremmers voor. Belangrijkste is dat je gezond leeft en je lichaam rust geeft, dan beperk je de uitbraken. Door de hormonen bij ongesteldheid kan het virus in het begin wat vaker uitbreken bij vrouwen. Dit kan allemaal. Als je bij de huisarts bent geweest zoals je schrijft, en deze verder niets nodig vond, valt het denk ik allemaal wel mee. ga voor de zekerheid nog even langs de ggd want vaak zit er bij herpes nog een SOA, meestal chlamydia (bron GDD). De GGD kan je ook alle huidige cijfers geven van SOA's,en hoe er mee om te gaan etc. Praat ook wat prettige dan met de huisarts. Wat ik mij nog wel afvraag want dat was wat GGD mij verteld dat de incubatietijd zo'n 2- 12 dagen is, en dat zeker vrouwen gevoelig zijn voor herpes qua bultjes etc. Ze gaven aan dat het niet mogelijk is om het anderhalf jaar te dragen en dan pas klachten te krijgen (maar dit is paar jaar geleden, dus kan ander medisch inzicht zijn). Kan het nog zijn dat je jezelf met een koortslip hebt besmet? Vraag dit even aan de GGD.

Qua kinderen krijgen. Dat kan gewoon, alleen in extreme gevallen zijn er problemen. De verwachting was dat ik afgelopen jaar met de hele handel beneden afgeplakt zou moeten bevallen, maar niets was minder waar. Hele zwangerschap geen blaasjes gehad, superb bevalling gehad. En anders had ik een mooie foef van tape gehad:)

Zo een heel verhaal maar hoop dat je er wat aan hebt om te relativeren en ga nog even langs de ggd voor antwoorden, dat relativeert ook. Sterkte ermee. Mocht je meer willen weten, stuur gerust een berichtje

quote:marinheiro schreef op 11 november 2015 @ 23:29:

Hoi Jumbotje3,



Trek je niets aan van die botte reacties en die sukkels die roepen dat je herpes met condoom niet kan krijgen (succes, kan je dus wel Volgens mij beweert niemand hier dat je met condoom geen genitale herpes kunt krijgen.

quote:Jumbotje3 schreef op 10 november 2015 @ 00:14:

[...]





Bedankt voor je bericht. Ik vind het fijn om te horen dat je er nu goed mee om kunt gaan.

Mag ik vragen hoe je het bij je vriend ter sprake hebt gebracht? Hoe reageerde hij?Ik was eerst hele goede vrienden met mijn vriend en toen het over seks ging op een gegeven moment zei ik dat dat voor mij al lang geleden was. Zijn reactie was 'hoezo, heb je een soa ofzo?' en toen wilde ik niet meer liegen. Eerst viel hij heel stil, maar daarna zei hij dat hij me nu echt niet anders zag en dat het niet iets was wat hem zou 'afschrikken'. Mede door zijn hele lieve, meelevende reactie was het voor mij echt zeker dat ik helemaal gek op hem was.

Hoi Jumbotje,



Ik heb ook herpes, inmiddels alweer twintig jaar geleden voor het eerst gekregen.

Ook van een 'stille' drager, namelijk mijn (ook nu nog) vriend. De eerste aanvallen waren behoorlijk heftig en pijnlijk, dus ik was aan het begin ook wel van slag. Wist ook niet hoe vaak de aanvallen terug zouden komen enzo.

De eerste jaren het vaakst, maar op een gegeven moment werd het minder vaak, minder heftig, en op een gegeven moment had ik het nog maar zelden. En dan vooral op momenten dat mijn weerstand laag was, ik stress heb of veel in de zon heb gezeten.



Ga naar je huisarts en laat je goed informeren. Het is heel belangrijk om je weerstand goed op peil te houden. Als je een aanval krijgt is er behandeling mogelijk, daarover kan je huisarts je informeren.



Wat betreft je angst dat het invloed heeft op de mogelijkheid om kinderen te krijgen: die invloed is heel beperkt. Ook daarover kan je huisarts je goed informeren. Het is vooral zo dat je tijdens te zwangerschap goed in de gaten moet houden dat je geen aanval krijgt, en vooral tegen de tijd dat je bijna gaat bevallen. In dat geval meteen naar je arts gaan. Ik heb zelf twee kinderen gekregen, zwangerschappen prima doorlopen. Tijdens de zwangerschap duidelijk laten weten aan de verloskundige dat dit bij mij speelde en goed in de gaten gehouden of ik geen aanval kreeg (had ik toen al zelden meer). Tweemaal natuurlijk bevallen zonder een spatje last, dus ik zou me daarover nu geen zorgen maken.



Ook wat betreft je angst dat niemand een relatie meer met je wil aangaan: dat lijkt me totaal niet realistisch. Dit is toch niet iets wat je meteen aan jan en alleman hoeft te vertellen? Het is in principe persoonlijk. Moment dat je met iemand naar bed gaat moet je natuurlijk maatregelen treffen. Veilig vrijen, bij een aanval niet, en naar mijn mening deze informatie ook communiceren. Als iemand je echt leuk vindt is dit heus geen dealbreaker. Je hebt dit buiten je eigen schuld gekregen en bovendien is het heus niet meer zo'n taboe. Er zijn veel meer mensen met een soa dan je denkt. Eerlijk communiceren lijkt me belangrijk zoals ik al schreef.

Ik ben zelf nog steeds met dezelfde partner, maar als dat niet zo was geweest kan ik me niet voorstellen dat het zo'n belemmering zou zijn geweest.



Concluderend: probeer je niet zo'n zorgen te maken, het is inderdaad pijnlijk en naar maar zoals iemand hier al zei, niets ernstigs verder. Ga naar de arts en laat je goed informeren. En ik hoop je hierbij als ervaringsdeskundige een hart onder de riem te kunnen steken. Een aanval is naar, maar je kunt prima verder leven zonder grote belemmeringen. Zorg voor goede weerstand, neem bij een aanval je maatregelen tegen besmettingsgevaar. En zoals je van mij hoort hoeft dit absoluut geen invloed te hebben op jouw mogelijkheden om kinderen te kunnen krijgen.

quote:lexis schreef op 10 november 2015 @ 09:38:

Dit staat er trouwens op de infopagina soaaids:



Mythe 9: Herpes is een ernstige soa

Feit: Herpes geeft vervelende symptomen die soms hevig kunnen zijn. De meerderheid van de mensen heeft herpes en als er zich symptomen voordoen zijn die meestal kortdurend. Een gezonde volwassene die herpes krijgt, houdt daar geen schadelijke gevolgen op de lange termijn aan over. Bij pasgeborenen en mensen met een sterk verminderde afweer kan het ziekteverloop wel ernstig verlopen.



Zo vreselijk dramatisch als sommige mensen het hier voorstellen is het dus echt niet. Daarmee wil ik niet zeggen dat er niet mensen zijn die er wel heel erg last van kunnen hebben. Maar in het overgrote deel van de gevallen is het echt niets iets waar je je vreselijk zorgen over moet gaan maken, zolang je het maar in de gaten houdt, op tijd behandelt en veilig vrijt of beter nog helemaal geen seks hebt tijdens een uitbraak.

Ik heb vroeger trouwens ook een keer gordelroos gehad op mijn been (ook een herpesvariant) - dat deed inderdaad erg veel pijn maar de genitale variant voelde ik niks van.



Ik heb nagenoeg elke dag van mijn leven HPV2 sinds 15 jaar. Dit heeft dusdanig invloed op mijn leven dat ik als stralende jonge vrouw van 33 met grote ambities en dromen, thuis zit met chronische vermoeidheid en algehele malaise doordat mijn lijf continu aan het vechten is tegen een (opkomend) virus.

Ik eet en leef gezond en ben bij vele Vele specialisten geweest zonder er achter te kunnen komen waarom mijn weerstand zo laag is. Ik heb geen ziekte of reden waarom de herpes zo vaak zou moeten kunnen terug keren.

Erger kan denk ik niet, mits het zich naar de hersenen verspreid (het is al achter mijn oog geweest en zie nu minder aan een kant ook met lens of bril).



Dus hoewel je goed bedoelde optimisme fijn is, schop je wel even keihard tegen mijn zere been met je opmerking dat het niet zo dramatisch is als men het voorstelt.



Jij hebt een vrij normaal verloop van HPV, maar dat is echt niet in alle gevallen zo.

quote:madelief_81 schreef op 19 november 2015 @ 11:42:

[...]





Ik heb nagenoeg elke dag van mijn leven HPV2 sinds 15 jaar. Dit heeft dusdanig invloed op mijn leven dat ik als stralende jonge vrouw van 33 met grote ambities en dromen, thuis zit met chronische vermoeidheid en algehele malaise doordat mijn lijf continu aan het vechten is tegen een (opkomend) virus.

Ik eet en leef gezond en ben bij vele Vele specialisten geweest zonder er achter te kunnen komen waarom mijn weerstand zo laag is. Ik heb geen ziekte of reden waarom de herpes zo vaak zou moeten kunnen terug keren.

Erger kan denk ik niet, mits het zich naar de hersenen verspreid (het is al achter mijn oog geweest en zie nu minder aan een kant ook met lens of bril).



Dus hoewel je goed bedoelde optimisme fijn is, schop je wel even keihard tegen mijn zere been met je opmerking dat het niet zo dramatisch is als men het voorstelt.



Jij hebt een vrij normaal verloop van HPV, maar dat is echt niet in alle gevallen zo.Ik nuanceerde het toch ook al in mijn bericht. Ik weet heel goed dat er uitzonderingen zijn. Wat ik probeer te zeggen is dat de kans dat je zo'n erge vorm krijgt niet zo groot is. Dat is gewoon een feit. Daarmee wil ik helemaal niet het lijden van mensen die er wel heel erg last van hebben bagatelliseren. Ik vind het heel naar dat je er zo'n last van hebt.

Ik heb een vriendin met herpes.

Zij heeft 3 kinderen en die zijn allemaal normaal op de wereld gekomen, dus geen keizersnee en dergelijke.



Ik denk dat in jou hoofd dit probleem groter is.

Je hoeft het niet aan de grote klok te hangen.

Als je uiteindelijk een vriend hebt dan wat langer samen bent kun je het vertellen als je seks wil.

Maar goed, nu maak je het heel groot want mijn vriendin is besmet, en heeft zelf nog nooit iemand besmet.

..

.

.

.

.

.

.

Een koortslip, waar ik zelf regelmatig last van heb, is niet te vergelijken met herpes genitalis. Ik begrijp best dat TO er overstuur van is. Het is erg vervelend en pijnlijk en belemmert je voor de rest van je leven. Dat weet ik van iemand die dat heeft. Ik zou er verder niet al te open over zijn, behalve misschien bij mensen die je écht vertrouwt. Zoek professionele hulp en laat je zo uitgebreid mogelijk voorlichten. Veel sterkte!

.

er heeft al een tijdje niemand meer gereageerd maar ik wilde er geen nieuw topic voor aanmaken.



Ik weet nu een paar dagen dat ik herpes heb. De eerste keer dat ik bij de huisarts kwam had ik pijnklachten, maar er waren helemaal geen blaasjes te zien. Ik was al begonnen met canesten omdat ik zelf dacht dat het ook wel een schimmelinfectie kon zijn. Dus ben weggestuurd na een uitstrijkje, want wilde wel meteen een soatest laten doen. Ook omdat ik over wilde stappen naar een pessarium en mijn vriend zich ook gaat laten testen om die reden.



De pijn werd alleen steeds erger, tot ik niet eens meer kon lopen en zitten. En inderdaad, twee dagen later vond ik een eerste blaasje. De volgende dag (en nu nog steeds) koorts en opgezette lymfeklieren. De kans is groot dat de besmetting van mijn huidige vriend komt, omdat de klachten binnen 2 dagen na onze laatste vrijpartij begonnen (we doen het met condoom, de huisarts dacht eerst nog dat het een overgevoeligheidsreactie op het glijmiddel was). Mijn vriend is waarschijnlijk stille drager, hij heeft nog nooit ergens last van gehad. En herpes wordt ook niet standaard getest, omdat het alleen te zien is als je in een actieve fase zit of het al zo lang draagt dat je op antistoffen kan testen. Maar zeker weten doe je het natuurlijk nooit. Morgen laat ik bloedprikken om te zien welk type het is, maar de dokter vermoed type 1 (die ook koortslip veroorzaakt) omdat het bijna alleen via orale seks gekomen kan zijn.



De eerste dag was ik echt heel erg emotioneel erover. Boos dat van elke soa die je op kunt lopen, ik er nu net eentje heb die je de rest van je leven bij je draagt. En ook een verdrietig gevoel, omdat dit nu altijd een topic zal zijn in mijn gezondheids- en seksleven. Ik ben er fysiek zo ziek van dat ik niet kan werken, dus heb nu iets anders verzonnen waardoor ik al mijn afspraken af kan zeggen. Dus ik ervaarde ook direct heel veel schaamte. En tegelijkertijd ook wel behoefte om erover te praten, ik kom niet voor niks hier terecht.



Na een potje uitgebreid googlen kom je er echter snel achter dat ruim 30% van de mensen in Nederland actieve genitale herpes heeft (minstens 1 uitbraak gehad), en er een vermoeden is dat meer dan 50%, misschien wel 70%, van de mensen drager van het virus (als je koortslip meerekent). 1 op de 3 mensen in je omgeving heeft dus gemiddeld herpes...Eerder in deze thread las ik ook al de wereldwijde cijfers die gewoon bizar hoog zijn. En je kunt je er niet eens voor voor je kop slaan dat je het hebt, omdat het heel makkelijk overgedragen kan worden, zelfs als je het met condoom doet. Mijn huisarts zei dat de enige manier om je tegen herpes te beschermen is om geen seks meer te hebben. Op een of andere manier stelde dat me wel gerust over de 'ernst van de aak'. Nu ben ik er over aan het nadenken om het niet gewoon aan mensen te gaan vertellen. Als het percentage zo hoog is, mag dat taboe er ook wel een keertje van af wat mij betreft.



Het enige waar ik me nu zorgen over maak is dat ik bang ben dat ik veel uitbraken zal krijgen. Daar zou ik wel erg van balen, omdat dat een enorme wissel trekt op je seksleven. Heb er echt geen zin in om niet te kunnen vrijen om de haverklap. Ik heb een behoorlijke geschiedenis van blaasontstekingen en schimmelinfecties, dus ik zie de bui al weer hangen.



Ik ga nu L-lysine slikken, dat schijnt de kans op uitbraken te verkleinen. En met de huisarts besproken dat als ik meer dan drie uitbraken in een half jaar heb we kunnen spreken over een onderhoudskuur. Zij zei dat de kans dat je iemand besmet als je niet in de actieve fase zit heel erg klein is. Met mijn vriend moet ik nog bespreken hoe we dit gaan aanpakken, want condooms zijn we goed zat en ik kan geen spiraal of hormonale anticonceptie gebruiken. Het pessarium was dus onze enige optie ongeveer. Maar als hij inderdaad stille drager blijkt te zijn maakt t hem ook niet heel veel uit.



Mocht ik ooit een andere relatie krijgen ga ik misschien minder snel met diegene naar bed, omdat ik eerst dit gesprek moet voeren. Op zich wel een voordeel, een soort natuurlijke ballotagecommissie. Als het een goeie man of vrouw voor mij is, maakt het voor diegene geen verschil. Als hij/zij er wel moeilijk over doet en dat als reden ziet om niet meer met me om te gaan, dan is het eigenlijk maar goed dat je dat op tijd weet...

^ zou me niet al te veel zorgen maken over het aantal uitbraken, dat is echt bij iedere persoon anders en je leert je ook aan te passen aan je herpes (gezonder eten, genoeg slapen etc.)



Wel vraag ik me af wat L-lysine precies doet? Houd je daarmee echt je uitbraken in bedwang? En wat is dan het verschil tussen L-lysine en een onderhoudskuur?



Verder doen ik en mijn vriend het altijd veilig (met condoom), maar af en toe ook onveilig, zolang ik dan maar die week weet dat ik geen jeuk heb gevoeld/geen blaasjes heb gezien, en heb hem in anderhalf jaar tijd niet besmet (voor zover we weten, dan). Daarbij inderdaad handig om te weten of hij een stille drager is.

HALLOOOOO?!?! Dit meisje is 19 jaar en vind het erg dat ze een soa heeft en dan zijn hier weer van die kattige zuur pruimen die weer doen alsof ze zich aanstelt, nou met een soa hoef je ook niet blij te zijn hoor egaal met welke! Dit bewijst alweer hoe makkelijk tegenwoordig overal over gedacht word pfff..



Maar meid, ik snap je want ik heb het zelf ook. Ik was 18 toen ik erachter kwam (inmiddels heel wat jaartjes geleden). Ook ik was er toen slecht aan precies zoals jou, vooral omdat herpes zowieso niet weg gaat (wat je al zegt, je bent en blijft drager) en punt 2 omdat voor mij op dat moment een soa voor mij heeeeel onbekend was. Ik kreeg het van mijn 1e vriend en pas naar een hele lange tijd zonder dat hij er zelf ooit last van had gehad. Ik vond het zo oneerlijk, hij was mijn 1e bedpartner en hij had al met meerdere meisjes seks gehad voor mijn tijd. En ik was de pineut. Maar lieverd maak je niet druk.. Ik denk dat er heel heel erg veel mensen herpes hebben of soa's gehad hebben alleen niemand praat erover. Verder heb ik inmiddels 2 kindjes die vrij vluch gemaakt waren om het zo te noemen dus met mijn vruchtbaarheid is niets mis. Tevens heb ik toen 1 malig een herpes uitbraak gehad om het zo te noemen, daarna nooit meer dus ik word er gelukkig niet constant mee geconfronteerd dat ik het heb. Hopelijk krijg jij er ook niet vaak last van en weet je nu dat men ook gewoon vruchtbaar kan blijven. Succes meiske

.

.

Beste Jumbootje,



Ik heb zojuist ook gereageerd op een ander HG topic. Lees dat maar door. Maar voor nu kort:

Ik kan me je schrik voorstellen, je bent nog jong. Maar echt, geloof me: Meer dan half Nederland heeft dit (onbewust of niet) onder de leden. Er valt niet tegenop te beschermen. En ja, ook jonge mensen hebben het (sexueel actieve tieners). Kan idd ook gekomen zijn tijdens de geboorte, noem maar op. Er is nauwelijks aan te ontkomen. Aan de andere kant is het op zich ook geen ramp mocht je drager zijn. Als je wat googled, kom je daar zelf ook wel achter. Dus kop op, je bent de enige niet en je hoeft het helemaal niet te gaan verkondigen dat je drager bent. Een eventuele nieuwe minnaar kan immers ook onbewust drager zijn.

hoi hoi !!

ik.begrijp je gevoel heel goed

Ik heb vandaag mijn onderzoek achter de rug na aantreffen van 2 bultjes

woensdag krijg ik de uitslag maar ik weet wel zo goed als zeker dat het zo is aangezien ik veel pijn in me lymfeklieren heb

ben ook een beetje radeloos ik ben zelf oook pas 24

wat zou me omgeving er van vinden

hoe zouden mijn partners erop reageren

zou ik iemand perongeluk besmetten

dit gaat allemaal door mijn hoofd

probeer positief te blijven maar voel me behoorlijk somber



ik zou zo graag in contact komen met mensen die het ook hebben alle forums zijn best wel gedateerd



groetjes ninii