Herpes. Ik kan het niet accepteren.

09-11-2015 17:21 80 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo allemaal,



Ik weet sinds een aantal weken dat ik genitale herpes heb. Ik ontdekte ineens een soort gele bultjes/zweertjes en het was voor mij meteen duidelijk wat het was. Voor de zekerheid ben ik langs de huisarts geweest en deze bevestigde dat het inderdaad herpes is.

Het kwam voor mij totaal als een schok. Ik heb al anderhalf jaar geen vriend meer en heb nooit eerder klachten gehad. Blijkbaar kan het dus ook pas later opspelen. Daarnaast wist ik niet dat het ook overgebracht kon worden door zogenaamde 'stille dragers'. Waar mijn ex er dus waarschijnlijk één van was. Ik heb het hem overigens nog niet verteld want dat vind ik erg moeilijk. Ik ben erg bang voor zijn reactie, maar ik weet dat ik het toch moet vertellen.



Het gaat nu erg slecht met me. Ik kan nergens anders meer aan denken en mijn hele toekomst lijkt voorbij te zijn. Ik ben pas 19 jaar en ik loop nu de rest van mijn leven rond met een soa, die ook nog eens erg besmettelijk is. De herpes zelf is niet eens het ergste, de schaamte en het sociale aspect maakt het voor mij lastig om er mee om te gaan. Ik denk niet dat ik bijvoorbeeld ooit nog een relatie zal krijgen. Vroeg of laat moet je het toch vertellen en de kans is groot dat diegene dan niks meer met me wil, wat ik overigens heel goed begrijp. Ook kinderen krijgen kan lastig zijn doordat het heftige gevolgen kan hebben voor het kind. Ik heb het tot nu toe aan niemand verteld. Ik ben bang dat vrienden geen contact meer willen en vies van me zullen zijn.

Ik voel me echt ontzettend depressief. Het gaat namelijk nooit meer over en ik denk niet dat ik het ooit zal kunnen accepteren.



Ik wilde graag even van mij afschrijven, aangezien ik het bij niemand kwijt kan.
quote:intothewild schreef op 15 december 2015 @ 19:43:

^ zou me niet al te veel zorgen maken over het aantal uitbraken, dat is echt bij iedere persoon anders en je leert je ook aan te passen aan je herpes (gezonder eten, genoeg slapen etc.)



Wel vraag ik me af wat L-lysine precies doet? Houd je daarmee echt je uitbraken in bedwang? En wat is dan het verschil tussen L-lysine en een onderhoudskuur?



Verder doen ik en mijn vriend het altijd veilig (met condoom), maar af en toe ook onveilig, zolang ik dan maar die week weet dat ik geen jeuk heb gevoeld/geen blaasjes heb gezien, en heb hem in anderhalf jaar tijd niet besmet (voor zover we weten, dan). Daarbij inderdaad handig om te weten of hij een stille drager is.Ik heb het even nagevraagd bij de HA en zei raadde l-lysine vooralsnog af. Eerst maar even een half jaar aankijken of en hoeveel uitbraken er zijn. Ik zou dan bij veel uitbraken l-lysine proberen omdat ik zo'n onderhoudskuur wel heftig vind. Maar huisartsen raden t niet actief aan, in principe krijg je als je gezond en gevarieerd eet voldoende aminozuren binnen. L-lysine is een voedingssupplement om aan te vullen, maar in principe dus niet nodig met een goed eetpatroon.
quote:niniii schreef op 21 december 2015 @ 20:45:

hoi hoi !!

ik.begrijp je gevoel heel goed

Ik heb vandaag mijn onderzoek achter de rug na aantreffen van 2 bultjes

woensdag krijg ik de uitslag maar ik weet wel zo goed als zeker dat het zo is aangezien ik veel pijn in me lymfeklieren heb

ben ook een beetje radeloos ik ben zelf oook pas 24

wat zou me omgeving er van vinden

hoe zouden mijn partners erop reageren

zou ik iemand perongeluk besmetten

dit gaat allemaal door mijn hoofd

probeer positief te blijven maar voel me behoorlijk somber



ik zou zo graag in contact komen met mensen die het ook hebben alle forums zijn best wel gedateerd



groetjes niniiIk hoop voor je dat het niet te erg is geworden, anders heb je echt een flutkerst gehad...
Maak je niet te druk. Ik ken echt veel mensen die maar eenmalig een uitbraak hebben gehad en bij wie het daarna nooit meer terug kwam.
quote:Rary schreef op 26 december 2015 @ 23:48:

Maak je niet te druk. Ik ken echt veel mensen die maar eenmalig een uitbraak hebben gehad en bij wie het daarna nooit meer terug kwam.



Ja die heb ik nu ook al een paar keer van mensen teruggekregen.



Ik zelf heb waarschijnlijk type 1, dan schijnt t allemaal helemaal mee te vallen als ik t goed heb begrepen.
Alle reacties Link kopieren
@ TO, ik begrijp heel goed hoe jij je voelt. Ik heb zelf ruim een jaar geleden ook te horen gekregen dat ik genitale herpes heb en ben toen ook door een diep dal gegaan. Inmiddels heb ik mijn leven weer opgepakt, hoewel ik nog wel erg onzeker ben over hoe het in de toekomst zal gaan als ik iemand tegenkom.



Wat mij wel heeft geholpen om het een beetje een plek te geven (ik ben er nog niet helemaal maar goed) is deze website. [url=http:// http://www.herpes.org.nz]http:// http://www.herpes.org.nz[/url] Ik heb in mijn zoektocht gemerkt dat Nederland best achterloopt wat betreft kennis over herpes, maar door in het Engels te zoeken kwam ik veel meer tegen. Ook met onderzoek naar genezing zijn ze in Amerika, Australië enz. veel verder dan hier. Deze[url=http:// http://medcitynews.com/2014/10/race-tig ... data/,link] [/url] bijvoorbeeld gaf mij ook weer wat hoop.



Ik merk in het dagelijks leven trouwens eigenlijk helemaal niks van de herpes. Het is ook al weer maanden geleden dat ik de laatste uitbraak had. Ze zeggen ook dat de eerste uitbraak het ergste is, daarna neemt het over het algemeen af.



Ik wil je tot slot veel sterkte wensen, want ik weet hoe naar het is om zulk nieuws te verwerken.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven