Psyche
alle pijlers
Mijn "held"....
maandag 6 oktober 2008 om 08:59
Het was iets van 6 uur in de ochtend, mijn vriendin was al naar huis en ik ontdek dat mijn portemonnee gejat is. Nergens te bekennen natuurlijk....
Ik kon niemand bereiken en had dus geen taxigeld meer, waarop ik besloot om naar huis te lopen (lang verhaal kort). Onderweg begon ik steeds meer overstuur te raken, het regende, ik had erg hoge hakken aan, was niet bepaald nuchter en het was doodstil op straat. Met uitzondering van een hele enge man die een paar keer voorbij was gefietst, was er helemaal niemand. Ik had al bijna een half uur gelopen en moest nog minstens een uur voordat ik thuis was. Alles wat ik wou was naar huis en wel nu!
En daar was ie ineens....een jonge knul op de fiets. Ouder dan 20 zal hij niet geweest zijn. Hij fietste bijna voorij en zag toen mijn betraande gezicht, tranen van frustratie, en stopte. Of alles goed met mij was. Nou nee! Dus ik alles uitleggen. Gaandeweg het verhaal raakte ik steeds meer overstuur en ik begon op een gegeven moment echt te snikken. Dus hij zegt dat ie in een studentenhuis dichtbij woont en dat ik daar wel ff mocht wachten of een taxi mocht bellen of iets. Ik had dus geen geld meer dus ik zou dan wachten op de eerste bus, die niet lang daarna zou rijden.
Daar aangekomen gaf hij me wat water en ik kalmeerde een beetje, maar was nog wel verdrietig. Ik dacht nog wat apart het was dat zo'n jonge knul die moeite deed. Zag hem echt als een puppy zeg maar, realiseerde me niet dat een jongen van 19 a 20 ook gewoon een volwassen man is...
Op een gegeven moment sloeg hij "troostend" zijn arm om me heen en voordat ik het wist begon hij ineens aan me te zitten. Ik was compleet perplex, de alcohol hielp ook niet want mijn hersenen leken wel in slow motion te werken. Aangemoedigd door mijn gebrek aan reactie, denk ik, ging hij verder en uiteindelijk...nou ja....alles dus. Het ging erg snel, ik had een rok aan dus geen belemmeringen van dien, en ik was compleet verbaasd. Hij trok me daarna onder de deken en hield me vast. Ik moest maar lekker gaan slapen vond ie en dan zou hij me straks naar huis brengen. Ik heb nog eventjes als versteend gelegen en ben niet lang nadat hij sliep, hij was ook niet nuchter, weggeglipt.
Onderweg naar huis heb ik allerlei mensen proberen te bellen, maar ik kon niemand bereiken. Uiteindelijk was mijn beltegoed ook op en kon ik alleen nog smsen (ik heb apart sms tegoed). Ten einde raad heb ik Rosanna, ook van dit forum, gesmst en die heeft me meteen teruggebeld. Aan de telefoon kon ik bijna alleen maar huilen, was compleet onverstaanbaar volgens mij, en Roos besloot mij op te halen onderweg. Gelukkig! De lieverd
Thuis natuurlijk eerst gedouched en daarna meerdere bakken koffie naar binnen gegooid. De kinderen waren niet thuis op dat moment wat me behoorlijk goed uitkwam.
En nou weet ik niet wat ik voel.... Voel ik mij verkracht? Nee, dat niet helemaal. Ik heb geen nee gezegd, ik heb niks gezegd. Ik voel me wel erg ongemakkelijk met mijn lijf, anders kan ik het niet beschrijven. Was ik gisteren nog doordrenkt met alcohol, vanochtend dringt het helemaal door. Ik snap niet dat ik daar intrapte! Ik! Ik die altijd wantrouwend is tegenover werkelijk iedereen! En terecht blijkt nu....
Of hij zich van kwaad bewust is weet ik niet. Misschien dacht hij dat hij me overgehaald had of zo...geen idee. Maar wat zijn intenties ook waren, dat hij misbruik heeft gemaakt van de situatie staat voor mij buiten kijf. Ik heb ook de hele tijd daar zitten snikken dat ik zo graag naar huis wilde...dat was hem volkomen duidelijk. Zal nooit meer zo stom zijn...in wat voor situatie ik me ook bevind. Niemand vertrouwen, dat is wel duidelijk.
En nou weet ik dus niet helemaal wat ik voel....
Ga maar eens werken geloof ik.
Ik kon niemand bereiken en had dus geen taxigeld meer, waarop ik besloot om naar huis te lopen (lang verhaal kort). Onderweg begon ik steeds meer overstuur te raken, het regende, ik had erg hoge hakken aan, was niet bepaald nuchter en het was doodstil op straat. Met uitzondering van een hele enge man die een paar keer voorbij was gefietst, was er helemaal niemand. Ik had al bijna een half uur gelopen en moest nog minstens een uur voordat ik thuis was. Alles wat ik wou was naar huis en wel nu!
En daar was ie ineens....een jonge knul op de fiets. Ouder dan 20 zal hij niet geweest zijn. Hij fietste bijna voorij en zag toen mijn betraande gezicht, tranen van frustratie, en stopte. Of alles goed met mij was. Nou nee! Dus ik alles uitleggen. Gaandeweg het verhaal raakte ik steeds meer overstuur en ik begon op een gegeven moment echt te snikken. Dus hij zegt dat ie in een studentenhuis dichtbij woont en dat ik daar wel ff mocht wachten of een taxi mocht bellen of iets. Ik had dus geen geld meer dus ik zou dan wachten op de eerste bus, die niet lang daarna zou rijden.
Daar aangekomen gaf hij me wat water en ik kalmeerde een beetje, maar was nog wel verdrietig. Ik dacht nog wat apart het was dat zo'n jonge knul die moeite deed. Zag hem echt als een puppy zeg maar, realiseerde me niet dat een jongen van 19 a 20 ook gewoon een volwassen man is...
Op een gegeven moment sloeg hij "troostend" zijn arm om me heen en voordat ik het wist begon hij ineens aan me te zitten. Ik was compleet perplex, de alcohol hielp ook niet want mijn hersenen leken wel in slow motion te werken. Aangemoedigd door mijn gebrek aan reactie, denk ik, ging hij verder en uiteindelijk...nou ja....alles dus. Het ging erg snel, ik had een rok aan dus geen belemmeringen van dien, en ik was compleet verbaasd. Hij trok me daarna onder de deken en hield me vast. Ik moest maar lekker gaan slapen vond ie en dan zou hij me straks naar huis brengen. Ik heb nog eventjes als versteend gelegen en ben niet lang nadat hij sliep, hij was ook niet nuchter, weggeglipt.
Onderweg naar huis heb ik allerlei mensen proberen te bellen, maar ik kon niemand bereiken. Uiteindelijk was mijn beltegoed ook op en kon ik alleen nog smsen (ik heb apart sms tegoed). Ten einde raad heb ik Rosanna, ook van dit forum, gesmst en die heeft me meteen teruggebeld. Aan de telefoon kon ik bijna alleen maar huilen, was compleet onverstaanbaar volgens mij, en Roos besloot mij op te halen onderweg. Gelukkig! De lieverd
Thuis natuurlijk eerst gedouched en daarna meerdere bakken koffie naar binnen gegooid. De kinderen waren niet thuis op dat moment wat me behoorlijk goed uitkwam.
En nou weet ik niet wat ik voel.... Voel ik mij verkracht? Nee, dat niet helemaal. Ik heb geen nee gezegd, ik heb niks gezegd. Ik voel me wel erg ongemakkelijk met mijn lijf, anders kan ik het niet beschrijven. Was ik gisteren nog doordrenkt met alcohol, vanochtend dringt het helemaal door. Ik snap niet dat ik daar intrapte! Ik! Ik die altijd wantrouwend is tegenover werkelijk iedereen! En terecht blijkt nu....
Of hij zich van kwaad bewust is weet ik niet. Misschien dacht hij dat hij me overgehaald had of zo...geen idee. Maar wat zijn intenties ook waren, dat hij misbruik heeft gemaakt van de situatie staat voor mij buiten kijf. Ik heb ook de hele tijd daar zitten snikken dat ik zo graag naar huis wilde...dat was hem volkomen duidelijk. Zal nooit meer zo stom zijn...in wat voor situatie ik me ook bevind. Niemand vertrouwen, dat is wel duidelijk.
En nou weet ik dus niet helemaal wat ik voel....
Ga maar eens werken geloof ik.
dinsdag 7 oktober 2008 om 16:29
Geen sorry, want je hebt helemaal gelijk namelijk.
Minny belde me net van haar werk dat ze om kwart voor 5 weg gaat bij haar werk en even langs de bieb fietst en dan komt ze hier op het forum nog even langs op haar topic.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
dinsdag 7 oktober 2008 om 16:43
Ik vind het wel degelijk vergelijkbaar. Ze is vrijwillig meegegaan, met een zatte kop, ze heeft op geen enkele wijze aangegeven het niet te willen, zelf zegt ze dat ze gekalmeerd was en hoogstens wat verbaasd op het moment. Achteraf voelt ze zich er niet fijn onder, helemaal niet vreemd, maar pas na dat geslijmjurk hier begint ze echt te twijfelen.
En ja, die gast had met z'n poten van haar af moeten blijven, zonder uitdrukkelijke signalen van wederkerige lust. Laat dat nou niet de kracht van opgeschoten pubers, studenten zijn. Maar achteraf alle schuld bij hem leggen is niet eerlijk. Ze hebben elkaar gewoon niet of verkeerd begrepen op het moment. Waarschijnlijk door de drank.
Ben boos op jezelf dat je zo stom bent geweest mee te gaan, ben boos op die gast dat ie zomaar denkt aan je te mogen zitten. Dat is het, schlüss.
dinsdag 7 oktober 2008 om 16:48
_just-me_, zielige posting. Je snapt het totaal dus niet. Ze is zo snel hij zich omdraaide het huis uit gegaan en heeft in nood toen Rosanne gebeld (die niet om de hoek woont maar niemand nam eerder de telefoon op). Dus lees even beter voordat je zoiets beweerd.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
.
dinsdag 7 oktober 2008 om 16:51
dat snap ik summer, ik word er gewoon heel er boos van dat mensen op deze situatie zo betweterig durven te reageren...heeft niemand iets aan denk ik dan...
deze mensen zullen vast heel anders piepen als het ze zelf overkomt
(jaha ik heb het tegen jou elninjo en Kym en justme en vast nog n paar voordat ik zometeen beschuldigd word van anonieme woede
)
deze mensen zullen vast heel anders piepen als het ze zelf overkomt
(jaha ik heb het tegen jou elninjo en Kym en justme en vast nog n paar voordat ik zometeen beschuldigd word van anonieme woede
)
dinsdag 7 oktober 2008 om 16:54
dinsdag 7 oktober 2008 om 16:57
Het lijkt me vreselijk dat je zo'n topic opent om dingen van je af te schrijven en wat advies te krijgen, en dan knalt je internet eruit. Je kunt je niet verdedigen, geen onwaarheden ontkrachten en niet reageren op wat dan ook.
Eigenlijk zou dit topic opgeschort moeten worden tot nader order, wanneer Minny weer kan reageren.
Eigenlijk zou dit topic opgeschort moeten worden tot nader order, wanneer Minny weer kan reageren.
dinsdag 7 oktober 2008 om 17:12
Slechte beeldspraak in deze dan, kan niet anders zeggen.
Niemand hier beweert dat het haar eigen schuld is. Wel dat het van de zotten is om nu alle verantwoordelijkheid op die jongen af te schuiven. Laat staan het een verkrachting te noemen. Misbruik van de situatie, ok. Die situatie is alleen wel de verantwoordelijkheid van en gecreëerd door twee volwassen personen.
Het heeft geen zin om te zwelgen in zoiets. Richt je op iets positiefs en het verdwijnt vanzelf naar de achtergrond. Het is gewoon een minder prettige ervaring, niets meer, niets minder.
dinsdag 7 oktober 2008 om 17:14
dinsdag 7 oktober 2008 om 17:14
Ik vind het ook nogal wat dat alleen op straat lopen c.q. met iemand meegaan een vrijbrief is om maar te worden aangeraakt en erger.
Heb zelf ook wel eens een nare ervaring op straat gehad. Gelukkig liep het goed af. Voelde me wel degelijk aangerand, en was het ook, ik zei luid en duidelijk dat ik wilde dat hij weg ging.
Ja, had ik hem maar niet terug moeten aanspreken toen hij me aansprak. Had ik maar niet 's nachts om vier uur alleen naar huis moeten willen lopen. 's Nachts hebben vrouwen geen rechten.
't Is toch bij God los dat zulke dingen zulke gevolgen kunnen hebben. En dan nog goedgepraat worden ook.
Heb zelf ook wel eens een nare ervaring op straat gehad. Gelukkig liep het goed af. Voelde me wel degelijk aangerand, en was het ook, ik zei luid en duidelijk dat ik wilde dat hij weg ging.
Ja, had ik hem maar niet terug moeten aanspreken toen hij me aansprak. Had ik maar niet 's nachts om vier uur alleen naar huis moeten willen lopen. 's Nachts hebben vrouwen geen rechten.
't Is toch bij God los dat zulke dingen zulke gevolgen kunnen hebben. En dan nog goedgepraat worden ook.
dinsdag 7 oktober 2008 om 17:16
Bij elke twijfel die je hebt, Minny: lees de post van Mevrouwdekees. Ik had dat zelf willen typen, maar zij was me voor. Dat is in mijn ogen de enige manier om er naar te kijken.
Of anders die quote van Mülisch in de Aanslag: "Zij die het gedaan hebben, hebben het gedaan, en niemand anders." Zo simpel, zo waar, zo'n eyeopener en zo logisch.
En verder, of jij het nou verkrachting vindt of niet, en wat anderen er ook van vinden, staat los van wat het juridisch is. Die citaten uit het wetboek spreken volgens mij boekdelen. Laat de instanties die daar over gaan het maar beoordelen, zou ik zeggen.
Maar voor alles geldt natuurlijk, waar jij je het beste bij voelt, als je het liever niet aangeeft is dat jouw goed recht.
En ik hoop dat het beter met je gaat en denk aan je.
Soep met ballen zal nooit met hetzelfde zijn
dinsdag 7 oktober 2008 om 17:19
Goed, nu even niet meer over die vreemde discussie die hier losgebarsten is. Ik kan ook helaas niet alles nalezen in de korte tijd die ik heb.
Update:
Slecht geslapen, wordt 's nachts steeds wakker zonder reden en kom weer moeilijk in slaap. Mijn maag is erg overstuur en ik loop ehm...leeg...zeg maar. Geen idee waarom eigenlijk.
Ik ben er voor mezelf wel zo'n beetje uit. Wat hij heeft gedaan is niet bepaald netjes te noemen, ik druk me zacht uit, en ik neem hem dat zeker kwalijk. Wat sommigen hier ook schijnen te denken, hij zat wel degelijk fout. Om dat helemaal in te zien moet je er misschien bij zijn geweest...
Ik ben niet met hem meegegaan omdat hij mij versierd had, ik ben met hem meegegaan omdat ik in nood was, mijn portemonee was gejat en ik kon niemand bereiken. Het was dus geen geslaagde versierpoging van deze persoon maar iemand onder valse voorwendselen, zogenaamd de held uithangen, meenemen met geheel andere intenties. Het was niet de drank, het was niet mijn overstuur zijn, het was niet de noodsituatie, het was niet zijn aardige voorkomen....het was een combinatie van die dingen die mij er toe bracht mee te gaan. Dat wist hij ook wel. Er zit een groot verschil tussen iemand oppikken in een kroeg of iemand in een noodsituatie hulp aanbieden. In die zin vind ik zeer zeker dat hij misbruik van mijn situatie heeft gemaakt.
Iemand die uberhaupt opgewonden raakt van een vrouw die volkomen overstuur zit te snikken dat ze alleen maar naar huis wil...daar trek ik op zijn minst mijn wenkbrauwen voor op. Bizar. Smerig. Fout. Hufterig.
Maaaarr....wil ik er verder iets mee...? Neen.
Update:
Slecht geslapen, wordt 's nachts steeds wakker zonder reden en kom weer moeilijk in slaap. Mijn maag is erg overstuur en ik loop ehm...leeg...zeg maar. Geen idee waarom eigenlijk.
Ik ben er voor mezelf wel zo'n beetje uit. Wat hij heeft gedaan is niet bepaald netjes te noemen, ik druk me zacht uit, en ik neem hem dat zeker kwalijk. Wat sommigen hier ook schijnen te denken, hij zat wel degelijk fout. Om dat helemaal in te zien moet je er misschien bij zijn geweest...
Ik ben niet met hem meegegaan omdat hij mij versierd had, ik ben met hem meegegaan omdat ik in nood was, mijn portemonee was gejat en ik kon niemand bereiken. Het was dus geen geslaagde versierpoging van deze persoon maar iemand onder valse voorwendselen, zogenaamd de held uithangen, meenemen met geheel andere intenties. Het was niet de drank, het was niet mijn overstuur zijn, het was niet de noodsituatie, het was niet zijn aardige voorkomen....het was een combinatie van die dingen die mij er toe bracht mee te gaan. Dat wist hij ook wel. Er zit een groot verschil tussen iemand oppikken in een kroeg of iemand in een noodsituatie hulp aanbieden. In die zin vind ik zeer zeker dat hij misbruik van mijn situatie heeft gemaakt.
Iemand die uberhaupt opgewonden raakt van een vrouw die volkomen overstuur zit te snikken dat ze alleen maar naar huis wil...daar trek ik op zijn minst mijn wenkbrauwen voor op. Bizar. Smerig. Fout. Hufterig.
Maaaarr....wil ik er verder iets mee...? Neen.
