Seks na zwangerschap

Ik ben een vrouw van 27 jaar en ik ben 8 jaar samen met mijn man. We zijn 14 maanden geleden ouders geworden van ons eerste kindje. Het probleem waar we nu tegenaan lopen is dat ons seksleven volledig in het slop zit sinds mijn zwangerschap. Al sinds we de eerste echo hebben gehad, wilde mijn man niet meer vrijen. Hij vond het eng om het te doen met een baby in de buik omdat hij bang was de baby te beschadigen. Ook nu blijft hij de seks afhouden. Als ik hem vraag waarom hij geen zin heeft, antwoordt hij dat zich nu gewoon zo voelt, dat alles nog wat aanpassen is en dat het wel gaat loslopen. Een betere uitleg heeft hij niet. We hebben in het laatste anderhalf jaar op die manier maar vier keer gevreeën en dit voelt voor mij als een groot gemis. Ik heb hem gisterenavond opnieuw proberen verleiden, maar hij is er alweer niet op in gegaan. Hij was te moe na een drukke werkweek, hij heeft zich omgedraaid en is gaan slapen. Ik voel mij vreselijk afgewezen.



Voor ik zwanger was, was ons seksleven best goed. Hij is nooit echt avontuurlijk geweest in bed, maar het was wel altijd fijn en bevredigend. Hij heeft wel al gezegd dat hij mij soms ‘te hevig’ vindt omdat ik graag nieuwe dingen uitprobeer in bed, hij houdt meer van het vertrouwde.



We hebben een heel gemakkelijke kind, die al vanaf het begin goed doorslaapt en altijd vrolijk is. Mijn man is een erg goede en betrokken vader. Ik heb al gevraagd aan mijn man hoe het vaderschap voor hem is, of het hem zwaar valt, of hij het zich anders had voorgesteld. Hij antwoordt dat hij het helemaal geweldig vindt en hij heeft zelfs gezegd dat hij niet zo lang meer wil wachten op een tweede.



Lichamelijk zie ik er niet meer zo goed uit als voor ik zwanger ben geworden, waarover ik soms wel onzeker ben. Mijn gewicht is terug hetzelfde (doe ik ook mijn best voor), maar ik heb veel striemen op mijn billen en dijen omdat ik tijdens de zwangerschap veel vocht heb opgehouden. Mijn man zegt dat hij mij nog steeds aantrekkelijk vindt. Ik geef nog steeds borstvoeding. Hij heeft al eens gezegd dat hij blij gaat zijn als hij “zijn borsten” terugkrijgt. Hier ben ik bozig om geworden. Het belang van mijn kindje staat wel voorop en hij doet toch helemaal niets met ‘zijn’ borsten. Ik weet niet of het hier iets mee te maken heeft.



Ik probeer hem heel vaak te verrassen, uitjes te plannen en de peuter op logeren te doen zodat we avonden alleen hebben. Relationeel zit het volgens mij wel goed. We praten en lachen nog veel, hebben geen ruzie.

Sorry, het is nogal een lange en warrige post geworden, maar ik moest dit echt even ergens kwijt. Is dit voor iemand herkenbaar? Weet iemand raad over hoe ik dit het beste moet aanpakken? Bedankt.

quote:ponny schreef op 28 november 2015 @ 12:01:

Ik begrijp je wel TO.



Hoe lang wil je nog doorgaan met borstvoeding geven? Misschien dat als je daar ooit mee stopt dat het dan wat meer terugkomt...

Wat je zegt over het beste voor je kind begrijp ik wel, maar 14 maanden borstvoeding is misschien langer dan wat hij vooraf had verwacht, en kan hij dat niet zo goed los zien van sex / seksuele aantrekkelijkheid.We hadden vooraf afgesproken om het tot een jaar te proberen - als dit zou lukken. Voorlopig genieten ik en mijn kindje er nog erg van, het is een knuffelmomentje. Ik wil niet stoppen om de verkeerde redenen. Ik wil niet dat dit een laatste wanhoopspoging is om mijn man geïnteresseerd te krijgen.

quote:borboletas schreef op 28 november 2015 @ 12:54:

Is er wel andere lichamelijke intimiteit? Dus niet perse seks maar knuffelen, zoenen etc.?Er is gelukkig wel nog lichamelijke intimiteit, al is dat wel minder dan vroeger. We slapen nog dicht tegen elkaar aan, lopen nog hand in hand als we ergens naartoe gaan, hij masseert af en toe mijn nek. We kussen bv wel wat minder dan vroeger. Ik denk dat ik dit onbewust ook wat afhoud, uit angst om opnieuw afgewezen te worden.

quote:Annelaure schreef op 28 november 2015 @ 12:15:

Hebben jullie al een seksuoloog overwogen?Ik zou dit wel willen, maar mijn man absoluut niet. Hij minimaliseert, zegt dat het niet nodig is. Hij is veel te preuts om over problemen in de slaapkamer met anderen te praten, hij kan er zelfs amper over praten met mij (ook toen er nog geen problemen waren in bed).

Ondertussen zijn we een maand en veel gesprekken (en ruzies) verder, maar helaas met erg weinig verandering.



Ik heb hem nogmaals mijn gevoelens proberen duidelijk te maken, hij blijft nog steeds met excuses komen. Hij is er zelfs in geslaagd om te zeggen dat we toch nog niet moeten vrijen als we nog niet voor een tweede gaan. Ik heb hem proberen duidelijk te maken dat ik mij afgewezen voel. Hij zei dat hij zelf niet goed begrijpt waar zijn afgenomen libido vandaan komt. Hij heeft na deze ruzie beterschap beloofd. We hebben het die avond zelf gevreeën en hierna heeft hij geen enkel initiatief meer genomen. Zelfs nu we beiden twee weken verlof hebben, is hij te moe (terwijl hij wel tot 1u 's nachts voor de TV zit). Ik had gehoopt dat de rust van de vakantie hem goed zou doen, niet dus .