Kinderen
alle pijlers
Ervaringen met hoogbegaafde kinderen
zaterdag 30 april 2016 11:27
Hi allen,
Ik ben fulltime gastouder aan huis en ik pas sindsdien ook op een hoogbegaafd jongetje van 8 jaar oud. Van te voren heb ik strikte instructies gekregen van zijn moeder dat "niets moet" en dat hij op alles is uitgekeken als hij het eenmaal een keer heeft gedaan. A fijn, ik probeer hem zoveel mogelijk te laten... Maar op de 1 of andere manier lukt het hem om bij mij op al mijn gevoelige knoppen te drukken. Hij haalt het bloed onder mijn nagels vandaan! De emotie die ik dan voel is er 1 die ik bijna nooit voel. Van alle 'gewone' oppaskids krijg ik doorgaans juíst energie, maar dit jongetje slurpt alle positiviteit uit me. Hij zegt op alles 'NEE' en doet het dan vervolgens ook niet. Bijvoorbeeld als ik hem vraag of hij zijn glas water op wil drinken tijdens het eten. Verder is hij me constant kritiek aan het geven ( "Waarom rijd je zo om? Het kan veel sneller") en gaat hij bijv in de auto aan de handrem trekken (wel toen we stilstonden maar goed) terwijl ik 3 keer rustig vroeg of hij dat niet wilde doen. Ik kan me nog heel goed herinneren toen ik daar bij het gezin kwam om kennis te maken dat hij zo zenuwachtig was dat hij bij zijn moeder op schoot moest zitten en dat hij van de zenuwen heel hard naar buiten de tuin in rende en dat zijn moeder zei; ik weet niet waarom hij dit doet, dat doet hij normaal nooit. (Ik ben zelf een heel energiek en open persoon en ik denk serieus dat hij dat voelt en het niet trekt ofzo) Hij zegt immers dat hij de vader van mijn andere oppaskinderen te druk vindt en dat hij zijn grapjes niet leuk vindt en die vader heeft een soortgelijk karakter als ik.
Ik heb tegen zijn vader maar eerlijk gezegd dat ik totaal niet met hem level en dat ik niet denk dat ik de juiste oppas voor hem ben. Ieder verhaal heeft immers 2 kanten dus hij irriteert zich blijkbaar ook aan mij. Ik hoorde ook dat zijn moeder heeft gezegd dat hij normaal nooit zo is en dat hij juist heel lief is. Ik heb voor mezelf besloten dat het beter is dat ik daar niet meer ga oppassen. Ik kom iedere keer chagrijnig thuis als ik daar ben geweest.
Maar nu is mijn vraag, zijn er hier professionals of moeders van hoogbegaafde kinderen die mij wat meer kunnen vertellen over hoogbegaafden en hun sociale vaardigheden? Ik hoor en lees dat die niet zo sterk zijn omdat een hoogbegaafde zoveel informatie op een dag binnen krijgt en dat hij de wereld anders intepreteert.
Wie kan er mij hier meer over vertellen? Wat is jouw ervaring met?
N.b. ik ben niet op zoek naar advies wat betreft mijn verhaal. Ik ben alleen maar nieuwsgierig naar bovenstaande vragen
Groet!
Ik ben fulltime gastouder aan huis en ik pas sindsdien ook op een hoogbegaafd jongetje van 8 jaar oud. Van te voren heb ik strikte instructies gekregen van zijn moeder dat "niets moet" en dat hij op alles is uitgekeken als hij het eenmaal een keer heeft gedaan. A fijn, ik probeer hem zoveel mogelijk te laten... Maar op de 1 of andere manier lukt het hem om bij mij op al mijn gevoelige knoppen te drukken. Hij haalt het bloed onder mijn nagels vandaan! De emotie die ik dan voel is er 1 die ik bijna nooit voel. Van alle 'gewone' oppaskids krijg ik doorgaans juíst energie, maar dit jongetje slurpt alle positiviteit uit me. Hij zegt op alles 'NEE' en doet het dan vervolgens ook niet. Bijvoorbeeld als ik hem vraag of hij zijn glas water op wil drinken tijdens het eten. Verder is hij me constant kritiek aan het geven ( "Waarom rijd je zo om? Het kan veel sneller") en gaat hij bijv in de auto aan de handrem trekken (wel toen we stilstonden maar goed) terwijl ik 3 keer rustig vroeg of hij dat niet wilde doen. Ik kan me nog heel goed herinneren toen ik daar bij het gezin kwam om kennis te maken dat hij zo zenuwachtig was dat hij bij zijn moeder op schoot moest zitten en dat hij van de zenuwen heel hard naar buiten de tuin in rende en dat zijn moeder zei; ik weet niet waarom hij dit doet, dat doet hij normaal nooit. (Ik ben zelf een heel energiek en open persoon en ik denk serieus dat hij dat voelt en het niet trekt ofzo) Hij zegt immers dat hij de vader van mijn andere oppaskinderen te druk vindt en dat hij zijn grapjes niet leuk vindt en die vader heeft een soortgelijk karakter als ik.
Ik heb tegen zijn vader maar eerlijk gezegd dat ik totaal niet met hem level en dat ik niet denk dat ik de juiste oppas voor hem ben. Ieder verhaal heeft immers 2 kanten dus hij irriteert zich blijkbaar ook aan mij. Ik hoorde ook dat zijn moeder heeft gezegd dat hij normaal nooit zo is en dat hij juist heel lief is. Ik heb voor mezelf besloten dat het beter is dat ik daar niet meer ga oppassen. Ik kom iedere keer chagrijnig thuis als ik daar ben geweest.
Maar nu is mijn vraag, zijn er hier professionals of moeders van hoogbegaafde kinderen die mij wat meer kunnen vertellen over hoogbegaafden en hun sociale vaardigheden? Ik hoor en lees dat die niet zo sterk zijn omdat een hoogbegaafde zoveel informatie op een dag binnen krijgt en dat hij de wereld anders intepreteert.
Wie kan er mij hier meer over vertellen? Wat is jouw ervaring met?
N.b. ik ben niet op zoek naar advies wat betreft mijn verhaal. Ik ben alleen maar nieuwsgierig naar bovenstaande vragen
Groet!
zondag 1 mei 2016 22:05
quote:Ceylon schreef op 30 april 2016 @ 22:24:
[...]
Ik denk dat je op mijn post doelde? De kinderen waar ik het over had (hoewel er eentje dus allang geen kind meer is) zijn wel degelijk hoogbegaafd, maar zien de dingen anders. Zo is althans de uitleg die gegeven wordt. Verbanden, vergelijkingen en logica, daar zit het (meestal) in. En wiskunde is precies dat, terwijl je voor talen evengoed woordjes moet leren. Hoewel ze dan wel de grammatica weer heel snel doorzien.
Maar hoewel ze inderdaad maar zelden genoegen nemen met een simpel nee, kunnen ze zich wel gewoon gedragen. Ze zijn niet brutaal, ze vragen gewoon netjes waarom het antwoord nee is.
In de OP staat dat de moeder al aangaf dat ´niks moet´. Nou, daar krijg je dus geen leuke sociale kinderen van. Dat staat los van intelligentie en IQ. Dat is gewoon verwend.Mijn oudste is een echt talenkind, niet zozeer goed in grammatica maar ze voelt talen gewoon aan. Doet ze automatisch goed. Ze is niet slecht in wiskunde maar het is minder haar ding. Ze heeft het inzicht wel maar niet de rust om alle kleine stappen die een docent verwacht te nemen
[...]
Ik denk dat je op mijn post doelde? De kinderen waar ik het over had (hoewel er eentje dus allang geen kind meer is) zijn wel degelijk hoogbegaafd, maar zien de dingen anders. Zo is althans de uitleg die gegeven wordt. Verbanden, vergelijkingen en logica, daar zit het (meestal) in. En wiskunde is precies dat, terwijl je voor talen evengoed woordjes moet leren. Hoewel ze dan wel de grammatica weer heel snel doorzien.
Maar hoewel ze inderdaad maar zelden genoegen nemen met een simpel nee, kunnen ze zich wel gewoon gedragen. Ze zijn niet brutaal, ze vragen gewoon netjes waarom het antwoord nee is.
In de OP staat dat de moeder al aangaf dat ´niks moet´. Nou, daar krijg je dus geen leuke sociale kinderen van. Dat staat los van intelligentie en IQ. Dat is gewoon verwend.Mijn oudste is een echt talenkind, niet zozeer goed in grammatica maar ze voelt talen gewoon aan. Doet ze automatisch goed. Ze is niet slecht in wiskunde maar het is minder haar ding. Ze heeft het inzicht wel maar niet de rust om alle kleine stappen die een docent verwacht te nemen
zondag 1 mei 2016 22:34
to ik denk dat het juist heel goed zou zijn voor het kind als je zou blijven. Je klinkt alsof je heel duidelijk bent en misschien ook ongecompliceerd. Als je het opkan brengen blijf dan en wees vooral heel duidelijk en open tegen hem.
Een kind heeft grenzen nodig.Als de ouders die niet bieden misschien kun jij dat doen. Het jochie is met en IQ van 145 heeeeel slim en kan overal veel te veel over na denken, hetis goed als hij een duidelijk ongecompliceerd persoon in zijn leven heeft.
Ik heb ook een hbzoon en ik vind hem heel moeilijk. Ben zelf ook hb dus kan wel mee in zijn gedachtengangen en waarom vragen maar man wat is het vaak vermoeiend! De mijne is ook bijzonder eigenwijs en ik heb al menig opvoedkundig principe wat bij andere kinderen prima werkte door de plee gespoeld omdat het bij hem niet werkt. Nu is hij op school en de bso heel lief en luistert hij goed hij bewaart zijn terrorgedrag voor thuis.
Probeer hem te zien als kind. Een kind met een verstand wat eigenlijk te groot is voor hem waar hij nog mee ommoet leren gaan. Een kind wat een beetje zielig is omdat zijn moeder hem niet aan kan.Stel gewoon je grenzen,leg ze uit en bespreek wat hij met je doet. Vraag wathij zelf zou willen doen. En je bent gastouder, geen activiteitenbegeleider. Jij hoeft hem niet de hele tijd te vermaken.
Een kind heeft grenzen nodig.Als de ouders die niet bieden misschien kun jij dat doen. Het jochie is met en IQ van 145 heeeeel slim en kan overal veel te veel over na denken, hetis goed als hij een duidelijk ongecompliceerd persoon in zijn leven heeft.
Ik heb ook een hbzoon en ik vind hem heel moeilijk. Ben zelf ook hb dus kan wel mee in zijn gedachtengangen en waarom vragen maar man wat is het vaak vermoeiend! De mijne is ook bijzonder eigenwijs en ik heb al menig opvoedkundig principe wat bij andere kinderen prima werkte door de plee gespoeld omdat het bij hem niet werkt. Nu is hij op school en de bso heel lief en luistert hij goed hij bewaart zijn terrorgedrag voor thuis.
Probeer hem te zien als kind. Een kind met een verstand wat eigenlijk te groot is voor hem waar hij nog mee ommoet leren gaan. Een kind wat een beetje zielig is omdat zijn moeder hem niet aan kan.Stel gewoon je grenzen,leg ze uit en bespreek wat hij met je doet. Vraag wathij zelf zou willen doen. En je bent gastouder, geen activiteitenbegeleider. Jij hoeft hem niet de hele tijd te vermaken.
zondag 1 mei 2016 22:35
quote:lisbeth schreef op 01 mei 2016 @ 22:05:
[...]
Mijn oudste is een echt talenkind, niet zozeer goed in grammatica maar ze voelt talen gewoon aan. Doet ze automatisch goed. Ze is niet slecht in wiskunde maar het is minder haar ding. Ze heeft het inzicht wel maar niet de rust om alle kleine stappen die een docent verwacht te nemen
Ik weet niet of het bij jullie ook zo is, maar mijn dochter heeft bij wiskunde ook antwoordenboekjes. Er bestaan mensen die de som zien en in twee stappen het antwoord al weten, of zelfs nog sneller. Maar dat antwoord staat dus ook in het boekje, vandaar dat de docent daar niet mee akkoord gaat.
(Die van mij is overigens niet HB en een drama in wiskunde)
Maar TO, hoe leuk je kinderen ook vindt, je kunt niet elk kind leuk vinden. Het klikt niet en de instructies van de ouders laten niet veel ruimte, dus ik zou er ook mee stoppen.
[...]
Mijn oudste is een echt talenkind, niet zozeer goed in grammatica maar ze voelt talen gewoon aan. Doet ze automatisch goed. Ze is niet slecht in wiskunde maar het is minder haar ding. Ze heeft het inzicht wel maar niet de rust om alle kleine stappen die een docent verwacht te nemen
Ik weet niet of het bij jullie ook zo is, maar mijn dochter heeft bij wiskunde ook antwoordenboekjes. Er bestaan mensen die de som zien en in twee stappen het antwoord al weten, of zelfs nog sneller. Maar dat antwoord staat dus ook in het boekje, vandaar dat de docent daar niet mee akkoord gaat.
(Die van mij is overigens niet HB en een drama in wiskunde)
Maar TO, hoe leuk je kinderen ook vindt, je kunt niet elk kind leuk vinden. Het klikt niet en de instructies van de ouders laten niet veel ruimte, dus ik zou er ook mee stoppen.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
zondag 1 mei 2016 23:48
quote:Ceylon schreef op 01 mei 2016 @ 22:35:
[...]
Maar TO, hoe leuk je kinderen ook vindt, je kunt niet elk kind leuk vinden. Het klikt niet en de instructies van de ouders laten niet veel ruimte, dus ik zou er ook mee stoppen.Ja denk echt dat dit het is. Ik denk dat je wellicht even schrikt dat je dit tegenkomt, misschien is dit voor het eerst dat je dit hebt. Het is wel heel normaal, dus niks ergs hoor!
[...]
Maar TO, hoe leuk je kinderen ook vindt, je kunt niet elk kind leuk vinden. Het klikt niet en de instructies van de ouders laten niet veel ruimte, dus ik zou er ook mee stoppen.Ja denk echt dat dit het is. Ik denk dat je wellicht even schrikt dat je dit tegenkomt, misschien is dit voor het eerst dat je dit hebt. Het is wel heel normaal, dus niks ergs hoor!
maandag 2 mei 2016 06:01
quote:Pantax schreef op 30 april 2016 @ 13:12:
Die internetlijstjes over hoogbegaafde mensen zijn volslagen kul. Hoogbegaafde mensen zijn net als andere mensen: je hebt ze in alle soorten en maten. Sommigen open en extravert, anderen juist niet. Sommigen heel empathisch, anderen juist niet. Generaliseren over karaktertrekken van hoogbegaafde mensen is net zo onzinnig als generaliseren over karaktertrekken van gemiddeld begaafde mensen. Gewoon niet doen.Een posting naar mijn hart! Ik herken mijn kinderen totaal niet in die 'problematische' lijstjes en beschrijvingen.
Die internetlijstjes over hoogbegaafde mensen zijn volslagen kul. Hoogbegaafde mensen zijn net als andere mensen: je hebt ze in alle soorten en maten. Sommigen open en extravert, anderen juist niet. Sommigen heel empathisch, anderen juist niet. Generaliseren over karaktertrekken van hoogbegaafde mensen is net zo onzinnig als generaliseren over karaktertrekken van gemiddeld begaafde mensen. Gewoon niet doen.Een posting naar mijn hart! Ik herken mijn kinderen totaal niet in die 'problematische' lijstjes en beschrijvingen.
maandag 2 mei 2016 10:03
maandag 2 mei 2016 10:30
quote:lisbeth schreef op 01 mei 2016 @ 22:05:
[...]
Mijn oudste is een echt talenkind, niet zozeer goed in grammatica maar ze voelt talen gewoon aan. Doet ze automatisch goed. Ze is niet slecht in wiskunde maar het is minder haar ding. Ze heeft het inzicht wel maar niet de rust om alle kleine stappen die een docent verwacht te nemenherkenbaar. Ik heb op de middelbare school eens een proefwerk over moeten doen omdat ik alle antwoorden goed had, maar niet de berekeningen had opgeschreven omdat ik die gewoon uit mijn hoofd deed en dus niet "hoefde"op te schrijven. Leraar legde mij toen uit hoe de puntentelling bij een proefwerk werkte en dat je dus juist meer punten kreeg voor de tussenstapjes als voor het antwoord, maar dan moeste die tussenstapjes wel worden opgeschreven.
[...]
Mijn oudste is een echt talenkind, niet zozeer goed in grammatica maar ze voelt talen gewoon aan. Doet ze automatisch goed. Ze is niet slecht in wiskunde maar het is minder haar ding. Ze heeft het inzicht wel maar niet de rust om alle kleine stappen die een docent verwacht te nemenherkenbaar. Ik heb op de middelbare school eens een proefwerk over moeten doen omdat ik alle antwoorden goed had, maar niet de berekeningen had opgeschreven omdat ik die gewoon uit mijn hoofd deed en dus niet "hoefde"op te schrijven. Leraar legde mij toen uit hoe de puntentelling bij een proefwerk werkte en dat je dus juist meer punten kreeg voor de tussenstapjes als voor het antwoord, maar dan moeste die tussenstapjes wel worden opgeschreven.
maandag 2 mei 2016 10:37
quote:Java schreef op 02 mei 2016 @ 06:01:
[...]
Een posting naar mijn hart! Ik herken mijn kinderen totaal niet in die 'problematische' lijstjes en beschrijvingen.Ik heb in mijn werk (weleens) te maken met hoogbegaafde jongeren. Die komen dan een vak leren. Naar mijn mening zijn er in elk geval twee groepen hoogbegaafden. Een groep die het echt is en een groep die om wat voor reden dan ook goed is in het maken van IQ-testen, maar de slag naar de dagelijkse werkelijkheid niet kan maken. Met name die tweede groep is oververtegenwoordigd in ons bedrijf tov de eerste groep. Deze jongeren doen het in het bedrijfsleven niet beter dan degenen die met vmbo-kader binnen komen. Wel hebben ze vaak ouders die hun kind als een soort managementprojectje zien (en dat inmiddels hebben opgegeven waardoor ze een vak komen leren). Wat me opvalt is dat deze jongeren er meester in zijn de schuld buiten zichzelf te leggen. Is het niet hun hoogbegaafdheid waardoor ze taken niet op tijd uit kunnen voeren dan is er wel weer een andere reden. Ik ben er inmiddels een warm voorstander van om mensen -net als in de sportwereld- te beoordelen op de resultaten die ze laten zien en niet op wat ze zouden moeten laten kunnen zien.
[...]
Een posting naar mijn hart! Ik herken mijn kinderen totaal niet in die 'problematische' lijstjes en beschrijvingen.Ik heb in mijn werk (weleens) te maken met hoogbegaafde jongeren. Die komen dan een vak leren. Naar mijn mening zijn er in elk geval twee groepen hoogbegaafden. Een groep die het echt is en een groep die om wat voor reden dan ook goed is in het maken van IQ-testen, maar de slag naar de dagelijkse werkelijkheid niet kan maken. Met name die tweede groep is oververtegenwoordigd in ons bedrijf tov de eerste groep. Deze jongeren doen het in het bedrijfsleven niet beter dan degenen die met vmbo-kader binnen komen. Wel hebben ze vaak ouders die hun kind als een soort managementprojectje zien (en dat inmiddels hebben opgegeven waardoor ze een vak komen leren). Wat me opvalt is dat deze jongeren er meester in zijn de schuld buiten zichzelf te leggen. Is het niet hun hoogbegaafdheid waardoor ze taken niet op tijd uit kunnen voeren dan is er wel weer een andere reden. Ik ben er inmiddels een warm voorstander van om mensen -net als in de sportwereld- te beoordelen op de resultaten die ze laten zien en niet op wat ze zouden moeten laten kunnen zien.
maandag 2 mei 2016 10:44
quote:PattyJupiter schreef op 02 mei 2016 @ 10:37:
[...]
Ik heb in mijn werk (weleens) te maken met hoogbegaafde jongeren. Die komen dan een vak leren. Naar mijn mening zijn er in elk geval twee groepen hoogbegaafden. Een groep die het echt is en een groep die om wat voor reden dan ook goed is in het maken van IQ-testen, maar de slag naar de dagelijkse werkelijkheid niet kan maken. Met name die tweede groep is oververtegenwoordigd in ons bedrijf tov de eerste groep. Deze jongeren doen het in het bedrijfsleven niet beter dan degenen die met vmbo-kader binnen komen. Wel hebben ze vaak ouders die hun kind als een soort managementprojectje zien (en dat inmiddels hebben opgegeven waardoor ze een vak komen leren). Wat me opvalt is dat deze jongeren er meester in zijn de schuld buiten zichzelf te leggen. Is het niet hun hoogbegaafdheid waardoor ze taken niet op tijd uit kunnen voeren dan is er wel weer een andere reden. Ik ben er inmiddels een warm voorstander van om mensen -net als in de sportwereld- te beoordelen op de resultaten die ze laten zien en niet op wat ze zouden moeten laten kunnen zien.
Dit vind ik juist een interessant punt.
Want veel kinderen, en later dus volwassenen hebben wat mij betreft te weinig begeleiding gehad in het leren van vaardigheden die je nodig hebt.
Zij komen juist niet tot resultaten omdat ze dit niet geleerd hebben. Om ze hierop af te rekenen vind ik te kort door de bocht eerlijk gezegd.
Het leren leren en het inzicht hebben in je eigen leerproces is juist wat ze zo hard nodig hebben. Als je een stempel hoogbegaafd krijgt, kan dit voor sommigen ook de reden zijn waarop ze kiezen (al dan niet bewust) om alleen de dingen te doen die ze al kunnen (want ze zijn toch slim?). Het voelt als een afgang als ze dingen (nog) niet kunnen.
In de praktijk zie ik dit bij heel veel leerkrachten terugkomen. Er wordt echt gezegd: "Dit valt me van je tegen, ik had van jou meer verwacht" bijvoorbeeld. Wat doet dit met een kind? Die pakt helemaal geen nieuwe dingen meer aan dan.
[...]
Ik heb in mijn werk (weleens) te maken met hoogbegaafde jongeren. Die komen dan een vak leren. Naar mijn mening zijn er in elk geval twee groepen hoogbegaafden. Een groep die het echt is en een groep die om wat voor reden dan ook goed is in het maken van IQ-testen, maar de slag naar de dagelijkse werkelijkheid niet kan maken. Met name die tweede groep is oververtegenwoordigd in ons bedrijf tov de eerste groep. Deze jongeren doen het in het bedrijfsleven niet beter dan degenen die met vmbo-kader binnen komen. Wel hebben ze vaak ouders die hun kind als een soort managementprojectje zien (en dat inmiddels hebben opgegeven waardoor ze een vak komen leren). Wat me opvalt is dat deze jongeren er meester in zijn de schuld buiten zichzelf te leggen. Is het niet hun hoogbegaafdheid waardoor ze taken niet op tijd uit kunnen voeren dan is er wel weer een andere reden. Ik ben er inmiddels een warm voorstander van om mensen -net als in de sportwereld- te beoordelen op de resultaten die ze laten zien en niet op wat ze zouden moeten laten kunnen zien.
Dit vind ik juist een interessant punt.
Want veel kinderen, en later dus volwassenen hebben wat mij betreft te weinig begeleiding gehad in het leren van vaardigheden die je nodig hebt.
Zij komen juist niet tot resultaten omdat ze dit niet geleerd hebben. Om ze hierop af te rekenen vind ik te kort door de bocht eerlijk gezegd.
Het leren leren en het inzicht hebben in je eigen leerproces is juist wat ze zo hard nodig hebben. Als je een stempel hoogbegaafd krijgt, kan dit voor sommigen ook de reden zijn waarop ze kiezen (al dan niet bewust) om alleen de dingen te doen die ze al kunnen (want ze zijn toch slim?). Het voelt als een afgang als ze dingen (nog) niet kunnen.
In de praktijk zie ik dit bij heel veel leerkrachten terugkomen. Er wordt echt gezegd: "Dit valt me van je tegen, ik had van jou meer verwacht" bijvoorbeeld. Wat doet dit met een kind? Die pakt helemaal geen nieuwe dingen meer aan dan.
maandag 2 mei 2016 10:57
Daarom heb ik persoonlijk een grotere hekel aan het stempeltje HB dan aan mijn stempeltje ADHD.
Die laatste diagnose kreeg ik trouwens pas als volwassene, waarschijnlijk juist omdat mijn HB kant voldoende copingstrategieen ontwikkeld had om de ADHD te maskeren. Omdat je als hoogbegaaftde vaak alle theorie in een keer snapt hoef je op scholll nooit ergens moeite voor te doen. Ik heb dus nooit goed geleerd op te plannen, en te organiseren, want ik kon alles onthouden en als ik een overhoringsbeurt kreeg verzon ik het antwoord ter plekke en dat was meestal goed. En omdat in mijn tijd er eigenlijk nauwelijks aandacht was voor sociaal emotionele ontwikkeling ben ik mijn hele schoolcarriere enorm gepest. Dus inderdaad de vaardigheden die je echt nodig hebt in het leven (samenwerken, plannen, structureren, helder communiceren ook met mensen die minder vlug van begrip zijn ) heb ik pas geleerd als volwassene. Ik denk ook dat deze ouders hun kind verkeerd aanpakken door het niet te begrenzen.
Mijn kind gaat straks ook naar een school waar ze juist aandacht besteden aan de persoonlijke ontwikkeling op deze gebieden. Want uiteindelijk loop je vast als je ze niet beheerst.
Die laatste diagnose kreeg ik trouwens pas als volwassene, waarschijnlijk juist omdat mijn HB kant voldoende copingstrategieen ontwikkeld had om de ADHD te maskeren. Omdat je als hoogbegaaftde vaak alle theorie in een keer snapt hoef je op scholll nooit ergens moeite voor te doen. Ik heb dus nooit goed geleerd op te plannen, en te organiseren, want ik kon alles onthouden en als ik een overhoringsbeurt kreeg verzon ik het antwoord ter plekke en dat was meestal goed. En omdat in mijn tijd er eigenlijk nauwelijks aandacht was voor sociaal emotionele ontwikkeling ben ik mijn hele schoolcarriere enorm gepest. Dus inderdaad de vaardigheden die je echt nodig hebt in het leven (samenwerken, plannen, structureren, helder communiceren ook met mensen die minder vlug van begrip zijn ) heb ik pas geleerd als volwassene. Ik denk ook dat deze ouders hun kind verkeerd aanpakken door het niet te begrenzen.
Mijn kind gaat straks ook naar een school waar ze juist aandacht besteden aan de persoonlijke ontwikkeling op deze gebieden. Want uiteindelijk loop je vast als je ze niet beheerst.
maandag 2 mei 2016 11:04
Volgens alle testen zijn zowel mijn vrouw als ik "hoogbegaafd". Persoonlijk heb ik een weerzin tegen de MENSA, en tegen ouders die hun kinderen als een soort wonderwezentjes behandelen enkel omdat ze toevallig een hoog iq hebben. Ik ben pas na mijn 18e getest, en ik ben nog dankbaar dat mijn (goedbedoelende) ouders hiermee niet totaal over the top konden gaan. Want als ze dit "op tijd" hadden geweten, dan weet ik het wel: vrije school, creatief met kurk, en noem alle zooi maar op. Dat is me gelukkig bespaard gebleven.
Een van onze kinderen lijkt eveneens een iq te hebben richting hoogbegaafd. Ik heb me ernstig verzet tegen pogingen van de school om hem "apart" te maken. Geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt. Ook een hoogbegaafd kind moet normaal doen, met twee woorden spreken, zich amuseren met leeftijdgenootjes, etc. etc.
Maar goed, zo denk ik er over.
Een van onze kinderen lijkt eveneens een iq te hebben richting hoogbegaafd. Ik heb me ernstig verzet tegen pogingen van de school om hem "apart" te maken. Geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt. Ook een hoogbegaafd kind moet normaal doen, met twee woorden spreken, zich amuseren met leeftijdgenootjes, etc. etc.
Maar goed, zo denk ik er over.
maandag 2 mei 2016 12:53
Ik ken alleen maar 2 types hoogbegaafden, zij die een persoonlijkheid hebben om door te zetten en heel leergierig zijn, en zij die lui zijn en alles aan laten komen waaien. De eerste groep is vaak ook die kinderen die 2 of 3 klassen overslaan al op de lagere school, en op hun 14 naar de universiteit gaan. Deze mensen blijven inzetten, intrinsiek nieuwsgierig en doorzetten. De tweede groep rolt door school heen, zonder inspanning, hapert wellicht later tijdens uni of phd of whatever, en dan staat en valt het bij hun persoonlijkheid of ze hun 'luie kant' omgezet hebben in discipline en inzet. vaak is die inhaalslag laat, of te laat, terwijl de inzet in 1e groep er al heel jong is.
Het staat en valt met je persoonlijkheid uit eindelijk. Ook als je gewoon niet hoogbegaafd bent, geldt hetzelfde. Je kan goed zijn in piano spelen, maar ben je lui, of zet je door? Heb je discipline of ben je laks?
Het staat en valt met je persoonlijkheid uit eindelijk. Ook als je gewoon niet hoogbegaafd bent, geldt hetzelfde. Je kan goed zijn in piano spelen, maar ben je lui, of zet je door? Heb je discipline of ben je laks?
maandag 2 mei 2016 13:00
Maar waar leer je "discipline en inzet" als je ze niet intrinsiek hebt en nooit nodig hebt? (Totdat je dus inderdaad vastloopt bij je afstudeeronderzoek op de universiteit)? Want "normaal" begaafde leren dat doorzetten juist doordat ze ergens moeite voor moeten doen, doordat ze stof moeten herhalen om het te beheersen. Je "luie"kant omzetten in discipline is een stuk lastiger als je daar pas op latere leeftijd een beroep op hoeft te doen.
(overigens ben ik vaak genoeg "lui en slordig genoemd"op school omdat ik niet netjes kan schrijven en omdat ik wel continu van alles vergat, vaak te laat was en zat te dromen. Achteraf allemaal verklaarbaar door de ADHD).
(overigens ben ik vaak genoeg "lui en slordig genoemd"op school omdat ik niet netjes kan schrijven en omdat ik wel continu van alles vergat, vaak te laat was en zat te dromen. Achteraf allemaal verklaarbaar door de ADHD).
maandag 2 mei 2016 13:15
Het huidige onderwijssysteem is voor hoogbegaafde mensen niet zo handig. Leren is in ons onderwijssysteem, ondanks herhaalde pogingen daar veranderingen in aan te brengen, immers niet kénnis verwerven, maar een voldoende cijfer halen. Kinderen die een voldoende cijfer halen zonder te leren, leren zelfs dat leren hetzelfde is als een test alleen maar máken. Het hele voortraject dat andere kinderen bij testen doormaken van lezen, herhalen, stampen en oefenen, maken hoogbegaafde kinderen niet door omdat niet nodig is voor die voldoende.
Die verwarring in ons onderwijsstelsel, van leren equals het beoordelingsmoment, gaat in de loop der jaren een eigen leven leiden. Op oudere leeftijd leren hoe je dat hele voortraject zou moeten doen, is lastig. Dat is geen karakterfout, maar een ingesleten proces, dat maar heel moeizaam aangepast kan worden. Daarom is onderwijs op het functioneringsniveau van een kind ook een stuk handiger dan onderwijs op een ander functioneringsniveau. Je leert er namelijk ofwel niks van, ofwel de verkeerde dingen. Dat geldt overigens voor alle kinderen, niet alleen voor de slimmere.
Die verwarring in ons onderwijsstelsel, van leren equals het beoordelingsmoment, gaat in de loop der jaren een eigen leven leiden. Op oudere leeftijd leren hoe je dat hele voortraject zou moeten doen, is lastig. Dat is geen karakterfout, maar een ingesleten proces, dat maar heel moeizaam aangepast kan worden. Daarom is onderwijs op het functioneringsniveau van een kind ook een stuk handiger dan onderwijs op een ander functioneringsniveau. Je leert er namelijk ofwel niks van, ofwel de verkeerde dingen. Dat geldt overigens voor alle kinderen, niet alleen voor de slimmere.
maandag 2 mei 2016 13:16
quote:Rocinante schreef op 02 mei 2016 @ 11:04:
Volgens alle testen zijn zowel mijn vrouw als ik "hoogbegaafd". Persoonlijk heb ik een weerzin tegen de MENSA, en tegen ouders die hun kinderen als een soort wonderwezentjes behandelen enkel omdat ze toevallig een hoog iq hebben. Ik ben pas na mijn 18e getest, en ik ben nog dankbaar dat mijn (goedbedoelende) ouders hiermee niet totaal over the top konden gaan. Want als ze dit "op tijd" hadden geweten, dan weet ik het wel: vrije school, creatief met kurk, en noem alle zooi maar op. Dat is me gelukkig bespaard gebleven.
Een van onze kinderen lijkt eveneens een iq te hebben richting hoogbegaafd. Ik heb me ernstig verzet tegen pogingen van de school om hem "apart" te maken. Geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt. Ook een hoogbegaafd kind moet normaal doen, met twee woorden spreken, zich amuseren met leeftijdgenootjes, etc. etc.
Maar goed, zo denk ik er over.
Mijn zus gelukkig ook. Nichtje moet in principe normaal doen. Alleen is het gros van haar vriendinnen toch een paar jaar ouder, omdat ze geen klik heeft met haar ´ik wil de roze barbie en ik wil niet met het jongetje spelen´ buurmeisje dat even oud is. Tussen Nichtje en mijn dochter klikt het wel, maar er zit dan ook een jaar of vier tussen.
En ja, na één keer heeft ze het wel gezien, maar sommige dingen zijn vaker leuk. Trampoline springen, tekenen, zwemmen, sport... En dingen die simpelweg vaker gedaan moeten worden. Ik heb even tuin-snoei-pauze. Die tuin snoeien, nou, dat kan ik al hoor, hoef ik dus niet meer te doen?? Douchen, eten, schoonmaken. Kan ik allemaal al dus hoeft ook niet meer.
Zo werkt het leven nou eenmaal niet.
Volgens alle testen zijn zowel mijn vrouw als ik "hoogbegaafd". Persoonlijk heb ik een weerzin tegen de MENSA, en tegen ouders die hun kinderen als een soort wonderwezentjes behandelen enkel omdat ze toevallig een hoog iq hebben. Ik ben pas na mijn 18e getest, en ik ben nog dankbaar dat mijn (goedbedoelende) ouders hiermee niet totaal over the top konden gaan. Want als ze dit "op tijd" hadden geweten, dan weet ik het wel: vrije school, creatief met kurk, en noem alle zooi maar op. Dat is me gelukkig bespaard gebleven.
Een van onze kinderen lijkt eveneens een iq te hebben richting hoogbegaafd. Ik heb me ernstig verzet tegen pogingen van de school om hem "apart" te maken. Geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt. Ook een hoogbegaafd kind moet normaal doen, met twee woorden spreken, zich amuseren met leeftijdgenootjes, etc. etc.
Maar goed, zo denk ik er over.
Mijn zus gelukkig ook. Nichtje moet in principe normaal doen. Alleen is het gros van haar vriendinnen toch een paar jaar ouder, omdat ze geen klik heeft met haar ´ik wil de roze barbie en ik wil niet met het jongetje spelen´ buurmeisje dat even oud is. Tussen Nichtje en mijn dochter klikt het wel, maar er zit dan ook een jaar of vier tussen.
En ja, na één keer heeft ze het wel gezien, maar sommige dingen zijn vaker leuk. Trampoline springen, tekenen, zwemmen, sport... En dingen die simpelweg vaker gedaan moeten worden. Ik heb even tuin-snoei-pauze. Die tuin snoeien, nou, dat kan ik al hoor, hoef ik dus niet meer te doen?? Douchen, eten, schoonmaken. Kan ik allemaal al dus hoeft ook niet meer.
Zo werkt het leven nou eenmaal niet.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
maandag 2 mei 2016 13:33
quote:forumfossiel schreef op 02 mei 2016 @ 13:00:
Maar waar leer je "discipline en inzet" als je ze niet intrinsiek hebt en nooit nodig hebt? (Totdat je dus inderdaad vastloopt bij je afstudeeronderzoek op de universiteit)? Want "normaal" begaafde leren dat doorzetten juist doordat ze ergens moeite voor moeten doen, doordat ze stof moeten herhalen om het te beheersen. Je "luie"kant omzetten in discipline is een stuk lastiger als je daar pas op latere leeftijd een beroep op hoeft te doen.
(overigens ben ik vaak genoeg "lui en slordig genoemd"op school omdat ik niet netjes kan schrijven en omdat ik wel continu van alles vergat, vaak te laat was en zat te dromen. Achteraf allemaal verklaarbaar door de ADHD).hearhear!
Maar waar leer je "discipline en inzet" als je ze niet intrinsiek hebt en nooit nodig hebt? (Totdat je dus inderdaad vastloopt bij je afstudeeronderzoek op de universiteit)? Want "normaal" begaafde leren dat doorzetten juist doordat ze ergens moeite voor moeten doen, doordat ze stof moeten herhalen om het te beheersen. Je "luie"kant omzetten in discipline is een stuk lastiger als je daar pas op latere leeftijd een beroep op hoeft te doen.
(overigens ben ik vaak genoeg "lui en slordig genoemd"op school omdat ik niet netjes kan schrijven en omdat ik wel continu van alles vergat, vaak te laat was en zat te dromen. Achteraf allemaal verklaarbaar door de ADHD).hearhear!
maandag 2 mei 2016 14:34
Wel kort door de bocht sommige reacties. Fijn als je je slimme kind zo normaal mogelijk wil opvoeden en vooral niet teveel toegeven aan het anders zijn...maar deze kinderen zijn gewoon ook echt anders. Mijn zoon heeft zichzelf leren lezen. Hij las boeken van Dolfje weerwolfje in groep 1. Toen hij naar groep drie ging las hij boeken van roald Dahl. Maar in de klas moest hij rijtjes lezen op het niveau van was, bas, gas, sas. Hij vond er geen klap aan. Hierdoor werd hij enorm gefrustreerd. Wij hadden het geluk dat hij ook ADHD heeft zodat hij al op jonge leeftijd getest werd. Daaruit bleek ook een hoog verbaal iq (hoger dan 145) performaal scoorde hij beduidend lager (125 ). Dat kan ik een reden zijn dat sommige hoogbegaafde kinderen hun ideeën niet altijd om kunnen zetten in handelen.
Ik ben zelf werkzaam in zorg en veel van mijn cliënten hebben een iq tussen de zestig en zeventig. Als ik zie wat het verschil is tussen hen en een normaal begaafd persoon snap ik best dat mijn zoon het idee had dat mensen hem in de zeik namen. Heel veel mensen zouden er moeite mee hebben als hun hele wereld uit verstandelijk gehandicapten bestond.
Ik ben zelf werkzaam in zorg en veel van mijn cliënten hebben een iq tussen de zestig en zeventig. Als ik zie wat het verschil is tussen hen en een normaal begaafd persoon snap ik best dat mijn zoon het idee had dat mensen hem in de zeik namen. Heel veel mensen zouden er moeite mee hebben als hun hele wereld uit verstandelijk gehandicapten bestond.
maandag 2 mei 2016 14:39
Ik vond sport vele malen interessanter dan school, want daar moest ik iets voor doen en daar zag ik ook resultaat van de inspanning.
Dus ik wist het wel: 1x het materiaal lezen en een 7 halen, en daarna lekker trainen, of 2x het materiaal lezen en een 9 halen en niet trainen.
Maar misschien kwam het wel door de sport dat ik nooit ergens gestrand ben op de uni.
Het lijkt me sowieso wel handig als school je goed afgaat om er iets bij te doen waarbij je net zoveel moeite voor moet doen als de rest.
Dus ik wist het wel: 1x het materiaal lezen en een 7 halen, en daarna lekker trainen, of 2x het materiaal lezen en een 9 halen en niet trainen.
Maar misschien kwam het wel door de sport dat ik nooit ergens gestrand ben op de uni.
Het lijkt me sowieso wel handig als school je goed afgaat om er iets bij te doen waarbij je net zoveel moeite voor moet doen als de rest.
maandag 2 mei 2016 14:41
quote:forumfossiel schreef op 02 mei 2016 @ 13:00:
Maar waar leer je "discipline en inzet" als je ze niet intrinsiek hebt en nooit nodig hebt? (Totdat je dus inderdaad vastloopt bij je afstudeeronderzoek op de universiteit)? Want "normaal" begaafde leren dat doorzetten juist doordat ze ergens moeite voor moeten doen, doordat ze stof moeten herhalen om het te beheersen. Je "luie"kant omzetten in discipline is een stuk lastiger als je daar pas op latere leeftijd een beroep op hoeft te doen.
(overigens ben ik vaak genoeg "lui en slordig genoemd"op school omdat ik niet netjes kan schrijven en omdat ik wel continu van alles vergat, vaak te laat was en zat te dromen. Achteraf allemaal verklaarbaar door de ADHD).
Discipline en inzet zijn voornamelijk persoonlijkheids eigenschappen. Je hebt die kwaliteit of niet. Tuurlijk, je kan jezelf wel wat aanleren ,maar als het er niet in zit, en je meer de passieve relaxte ik vind alles wel goed, laat maar aanwaaien type bent, dan ben je dat. En dat is ook goed. Mensen die zeggen, ze hadden me discipline moeten opleggen, leggen te veel buiten hun zelf. Er zit rek in de mate van discipline die je uit jezelf kan halen, zeker als dit niet in je aard ligt, maar dat is toch van andere orden dan als je van nature dit hebt in je persoonlijkheid. Je kan de buitenwereld tot zoverre schuld geven, maar uiteindelijk moet je zelf laten zien dat je die doorzettingsvermogen hebt. En de mensen die dit van nature hebben laten dat al zien, zonder dwang of oplegging. Zij komen dan ook ver in wat ze willen bereiken.
Je kan een talent voor muziek hebben, maar zonder doorzetting groei je niet hierin. Je kan een talent in leren of snappen hebben, maar zonder doorzettingsvermogen groei je niet in je kennis of kunde. Niemand kan je dwingen dat te doen, moet je toch echt zelf doen. Of besluiten het nu te gaan doen.
Maar waar leer je "discipline en inzet" als je ze niet intrinsiek hebt en nooit nodig hebt? (Totdat je dus inderdaad vastloopt bij je afstudeeronderzoek op de universiteit)? Want "normaal" begaafde leren dat doorzetten juist doordat ze ergens moeite voor moeten doen, doordat ze stof moeten herhalen om het te beheersen. Je "luie"kant omzetten in discipline is een stuk lastiger als je daar pas op latere leeftijd een beroep op hoeft te doen.
(overigens ben ik vaak genoeg "lui en slordig genoemd"op school omdat ik niet netjes kan schrijven en omdat ik wel continu van alles vergat, vaak te laat was en zat te dromen. Achteraf allemaal verklaarbaar door de ADHD).
Discipline en inzet zijn voornamelijk persoonlijkheids eigenschappen. Je hebt die kwaliteit of niet. Tuurlijk, je kan jezelf wel wat aanleren ,maar als het er niet in zit, en je meer de passieve relaxte ik vind alles wel goed, laat maar aanwaaien type bent, dan ben je dat. En dat is ook goed. Mensen die zeggen, ze hadden me discipline moeten opleggen, leggen te veel buiten hun zelf. Er zit rek in de mate van discipline die je uit jezelf kan halen, zeker als dit niet in je aard ligt, maar dat is toch van andere orden dan als je van nature dit hebt in je persoonlijkheid. Je kan de buitenwereld tot zoverre schuld geven, maar uiteindelijk moet je zelf laten zien dat je die doorzettingsvermogen hebt. En de mensen die dit van nature hebben laten dat al zien, zonder dwang of oplegging. Zij komen dan ook ver in wat ze willen bereiken.
Je kan een talent voor muziek hebben, maar zonder doorzetting groei je niet hierin. Je kan een talent in leren of snappen hebben, maar zonder doorzettingsvermogen groei je niet in je kennis of kunde. Niemand kan je dwingen dat te doen, moet je toch echt zelf doen. Of besluiten het nu te gaan doen.
maandag 2 mei 2016 14:44
quote:sidneysid schreef op 02 mei 2016 @ 14:34:
Wel kort door de bocht sommige reacties. Fijn als je je slimme kind zo normaal mogelijk wil opvoeden en vooral niet teveel toegeven aan het anders zijn...maar deze kinderen zijn gewoon ook echt anders. Mijn zoon heeft zichzelf leren lezen. Hij las boeken van Dolfje weerwolfje in groep 1. Toen hij naar groep drie ging las hij boeken van roald Dahl. Maar in de klas moest hij rijtjes lezen op het niveau van was, bas, gas, sas. Hij vond er geen klap aan. Hierdoor werd hij enorm gefrustreerd. Wij hadden het geluk dat hij ook ADHD heeft zodat hij al op jonge leeftijd getest werd. Daaruit bleek ook een hoog verbaal iq (hoger dan 145) performaal scoorde hij beduidend lager (125 ). Dat kan ik een reden zijn dat sommige hoogbegaafde kinderen hun ideeën niet altijd om kunnen zetten in handelen.
Ik ben zelf werkzaam in zorg en veel van mijn cliënten hebben een iq tussen de zestig en zeventig. Als ik zie wat het verschil is tussen hen en een normaal begaafd persoon snap ik best dat mijn zoon het idee had dat mensen hem in de zeik namen. Heel veel mensen zouden er moeite mee hebben als hun hele wereld uit verstandelijk gehandicapten bestond.Volgens mij zegt niemand dat je je kind dan ook 'gewoon' rijtjes als was, bas, gas en sas moet leren als andere kinderen dat ook moeten. Wel dat een hb kind ook moet leren hoe je met andere mensen en situaties om gaat, en dat is dat opvoeden dus.
Wel kort door de bocht sommige reacties. Fijn als je je slimme kind zo normaal mogelijk wil opvoeden en vooral niet teveel toegeven aan het anders zijn...maar deze kinderen zijn gewoon ook echt anders. Mijn zoon heeft zichzelf leren lezen. Hij las boeken van Dolfje weerwolfje in groep 1. Toen hij naar groep drie ging las hij boeken van roald Dahl. Maar in de klas moest hij rijtjes lezen op het niveau van was, bas, gas, sas. Hij vond er geen klap aan. Hierdoor werd hij enorm gefrustreerd. Wij hadden het geluk dat hij ook ADHD heeft zodat hij al op jonge leeftijd getest werd. Daaruit bleek ook een hoog verbaal iq (hoger dan 145) performaal scoorde hij beduidend lager (125 ). Dat kan ik een reden zijn dat sommige hoogbegaafde kinderen hun ideeën niet altijd om kunnen zetten in handelen.
Ik ben zelf werkzaam in zorg en veel van mijn cliënten hebben een iq tussen de zestig en zeventig. Als ik zie wat het verschil is tussen hen en een normaal begaafd persoon snap ik best dat mijn zoon het idee had dat mensen hem in de zeik namen. Heel veel mensen zouden er moeite mee hebben als hun hele wereld uit verstandelijk gehandicapten bestond.Volgens mij zegt niemand dat je je kind dan ook 'gewoon' rijtjes als was, bas, gas en sas moet leren als andere kinderen dat ook moeten. Wel dat een hb kind ook moet leren hoe je met andere mensen en situaties om gaat, en dat is dat opvoeden dus.
maandag 2 mei 2016 14:46
quote:swifty schreef op 02 mei 2016 @ 14:41:
[...]
Discipline en inzet zijn voornamelijk persoonlijkheids eigenschappen. Je hebt die kwaliteit of niet. Tuurlijk, je kan jezelf wel wat aanleren ,maar als het er niet in zit, en je meer de passieve relaxte ik vind alles wel goed, laat maar aanwaaien type bent, dan ben je dat. En dat is ook goed.
Discipline en inzet kunnen wel degelijk getraind worden. Ze kunnen je door chronisch onderpresteren absoluut zeker ontglippen.
Check dit bijvoorbeeld.
[...]
Discipline en inzet zijn voornamelijk persoonlijkheids eigenschappen. Je hebt die kwaliteit of niet. Tuurlijk, je kan jezelf wel wat aanleren ,maar als het er niet in zit, en je meer de passieve relaxte ik vind alles wel goed, laat maar aanwaaien type bent, dan ben je dat. En dat is ook goed.
Discipline en inzet kunnen wel degelijk getraind worden. Ze kunnen je door chronisch onderpresteren absoluut zeker ontglippen.
Check dit bijvoorbeeld.
