Relaties
alle pijlers
Verder na bedrog, hoe?
vrijdag 13 mei 2016 07:48
Dit is het vervolg van het "partner biecht op...' topic
Partner biecht op...
In dit topic hoop ik mensen te spreken die weten wat het is om verder te leven nadat je vertrouwen geschonden is in je relatie. Wat is de impact op je relatie, als je hoort dat je partner je bedrogen heeft?
Vreemdgaan, hoerenbezoek, een eenmalig slippertje, een langdurig dubbelleven.?
Waar ga je doorheen, en wat doet je beslissen om weg te gaan of toch te blijven?
In het vorige topic liepen de emoties vaak hoog op. Dat is logisch.
Toch werd er (meestal) vanuit respect gereageerd, en dat was helpend.
Dus geef gerust je mening, alle standpunten zijn welkom, maar spreek elkaar aan zoals je zelf ook aangesproken zou willen worden.
Mijn achtergrond:
Ik hoorde 3 weken geleden dat mijn man al zeker 15 jaar van ons 20 jarige huwelijk af en toe naar de hoeren gaat. Ons huwelijk was verder goed. Twee (puber)zoons. Niemand weet dit nog, en dat valt me zwaar. Hij is totaal ongeveer 25x geweest. En dan nog 3 a 4x zoveel keer om te 'kijken' in die hoeren straat. Om de kick vd spanning.
Vroeger riep ik van: 'Als mijn vriend/man ooit vreemd zou gaan, dan schop ik hem er uit!
Geen twijfel mogelijk. 'Zoiets PIK je toch zeker niet?'
Maar nu, in de situatie, een situatie die ik nooit aan heb zien komen, voelt alles anders.
Niet meer duidelijk, maar vol twijfels en pijn. Hoe kan het dat ik dit nooit gemerkt heb? Waren er dan geen enkele signalen? Wat zegt dat over mij? Heb ik dan zo'n plank voor mijn kop? Of is hij zo'n briljant leugenaar? Was alles een leugen? Ook die mooie, liefdevolle intieme momenten? Ik kijk naar de scherven van mijn huwelijk en weet niet of ik dit nog kan lijmen. We kunnen 'door', maar kan ik hem ooit nog vertrouwen?
Ik word heen en weer geslingerd tussen woede, machteloosheid en verdriet. Alles waar ik in geloofde is onzeker geworden.
Ik hoop hier mensen te 'spreken ' die ook ooit bedrogen zijn. Ik ben benieuwd hoe die het hebben aangepakt. Ik wil nu -voorlopig- 'door'. Alles staat in de 'pauze-stand'. Hij woont hier in huis, slaapt apart. Als de emotionele rollercoaster wat vaart vermindert, het stof wat optrekt, dan hoop ik dat ik zie (voel? ) hoe de toekomst er uit ziet.
Hij gaat binnenkort hulp krijgen bij Rodersana, (ambulant, gesprekken,) om zijn seksverslaving aan te pakken. Ik heb nu 3x een gesprek gehad met mijn huisarts om even te kunnen ventileren.
Alle mensen die ik ken, staan of te ver weg van me, of te dichtbij, om dit tegen te kunnen vertellen.
De jongens mogen dit niet te weten komen; hoe erg ik dit ook vind, hij is een geweldige vader voor ze en dat beeld wil ik ze niet ontnemen.
Ben nu aan het zoeken naar een 'luisterend oor' in de hulpverlening.
Een gespreksgroep v lotgenoten ofzo. Partners van seksverslaafden. Partners van 'cheaters'. Zoiets. Maar ben nog niets tegengekomen. (Niet iets zonder een bepaalde religie.)
Want ik vraag me af hoe je omgaat met deze wisselende buien. Het ene moment zie ik geen enkele mogelijkheid meer, het volgende moment voel ik nog steeds die band, die liefde, (ookal haat ik hem tegelijkertijd).
Vraag me af of het mogelijk is om dat vertrouwen terug te krijgen.
En of jou dat dus gelukt is. Of niet. En hoe dat ging.
Partner biecht op...
In dit topic hoop ik mensen te spreken die weten wat het is om verder te leven nadat je vertrouwen geschonden is in je relatie. Wat is de impact op je relatie, als je hoort dat je partner je bedrogen heeft?
Vreemdgaan, hoerenbezoek, een eenmalig slippertje, een langdurig dubbelleven.?
Waar ga je doorheen, en wat doet je beslissen om weg te gaan of toch te blijven?
In het vorige topic liepen de emoties vaak hoog op. Dat is logisch.
Toch werd er (meestal) vanuit respect gereageerd, en dat was helpend.
Dus geef gerust je mening, alle standpunten zijn welkom, maar spreek elkaar aan zoals je zelf ook aangesproken zou willen worden.
Mijn achtergrond:
Ik hoorde 3 weken geleden dat mijn man al zeker 15 jaar van ons 20 jarige huwelijk af en toe naar de hoeren gaat. Ons huwelijk was verder goed. Twee (puber)zoons. Niemand weet dit nog, en dat valt me zwaar. Hij is totaal ongeveer 25x geweest. En dan nog 3 a 4x zoveel keer om te 'kijken' in die hoeren straat. Om de kick vd spanning.
Vroeger riep ik van: 'Als mijn vriend/man ooit vreemd zou gaan, dan schop ik hem er uit!
Geen twijfel mogelijk. 'Zoiets PIK je toch zeker niet?'
Maar nu, in de situatie, een situatie die ik nooit aan heb zien komen, voelt alles anders.
Niet meer duidelijk, maar vol twijfels en pijn. Hoe kan het dat ik dit nooit gemerkt heb? Waren er dan geen enkele signalen? Wat zegt dat over mij? Heb ik dan zo'n plank voor mijn kop? Of is hij zo'n briljant leugenaar? Was alles een leugen? Ook die mooie, liefdevolle intieme momenten? Ik kijk naar de scherven van mijn huwelijk en weet niet of ik dit nog kan lijmen. We kunnen 'door', maar kan ik hem ooit nog vertrouwen?
Ik word heen en weer geslingerd tussen woede, machteloosheid en verdriet. Alles waar ik in geloofde is onzeker geworden.
Ik hoop hier mensen te 'spreken ' die ook ooit bedrogen zijn. Ik ben benieuwd hoe die het hebben aangepakt. Ik wil nu -voorlopig- 'door'. Alles staat in de 'pauze-stand'. Hij woont hier in huis, slaapt apart. Als de emotionele rollercoaster wat vaart vermindert, het stof wat optrekt, dan hoop ik dat ik zie (voel? ) hoe de toekomst er uit ziet.
Hij gaat binnenkort hulp krijgen bij Rodersana, (ambulant, gesprekken,) om zijn seksverslaving aan te pakken. Ik heb nu 3x een gesprek gehad met mijn huisarts om even te kunnen ventileren.
Alle mensen die ik ken, staan of te ver weg van me, of te dichtbij, om dit tegen te kunnen vertellen.
De jongens mogen dit niet te weten komen; hoe erg ik dit ook vind, hij is een geweldige vader voor ze en dat beeld wil ik ze niet ontnemen.
Ben nu aan het zoeken naar een 'luisterend oor' in de hulpverlening.
Een gespreksgroep v lotgenoten ofzo. Partners van seksverslaafden. Partners van 'cheaters'. Zoiets. Maar ben nog niets tegengekomen. (Niet iets zonder een bepaalde religie.)
Want ik vraag me af hoe je omgaat met deze wisselende buien. Het ene moment zie ik geen enkele mogelijkheid meer, het volgende moment voel ik nog steeds die band, die liefde, (ookal haat ik hem tegelijkertijd).
Vraag me af of het mogelijk is om dat vertrouwen terug te krijgen.
En of jou dat dus gelukt is. Of niet. En hoe dat ging.
vrijdag 27 mei 2016 19:56
vrijdag 27 mei 2016 21:29
zaterdag 28 mei 2016 07:49
Ik weet het niet hoor, met die 100% vertrouwen in elkaar, want anders heb je geen goede relatie. Als dat niet regelrecht leidt naar grote teleurstellingen wederzijds, dan weet ik het niet meer. Die 100% vertrouwen moet je bij jezelf zoeken en niet bij een ander, die doet altijd wel iets wat niet in jouw straatje past. Je maakt jezelf bijzonder afhankelijk van de ander als de voorwaarde voor een goede relatie 100% vertrouwen in elkaar is.
Liefde is geen seks en seks is geen liefde. Prima seks met elkaar hebben, heeft niets te maken met een prima relatie hebben met elkaar en andersom.
Ik kan me best voorstellen dat Zeeland even geen lichamelijke behoefte heeft aan de man die hun veronderstelde exclusiviteit verpest heeft. Dat beeld moet bijgesteld, aan Zeeland of zij met dit bijgestelde beeld kan leven. Ik blijf zeggen dat het kan en dat het er uiteindelijk beter en echter op kan worden, niet makkelijker. De basis is niet meer 100% vertrouwen in de ander, maar 100% in jezelf, waardoor de existentiële keuzes ook echt jouw keuzes zijn, onafhankelijk van de ander. Dat proces zie je bij Zeeland, en vermoedelijk ook bij haar man, voltrekken. Niet terug naar af,, maar verder. Goed hoor Zeeland, hier word je sterk van.
Liefde is geen seks en seks is geen liefde. Prima seks met elkaar hebben, heeft niets te maken met een prima relatie hebben met elkaar en andersom.
Ik kan me best voorstellen dat Zeeland even geen lichamelijke behoefte heeft aan de man die hun veronderstelde exclusiviteit verpest heeft. Dat beeld moet bijgesteld, aan Zeeland of zij met dit bijgestelde beeld kan leven. Ik blijf zeggen dat het kan en dat het er uiteindelijk beter en echter op kan worden, niet makkelijker. De basis is niet meer 100% vertrouwen in de ander, maar 100% in jezelf, waardoor de existentiële keuzes ook echt jouw keuzes zijn, onafhankelijk van de ander. Dat proces zie je bij Zeeland, en vermoedelijk ook bij haar man, voltrekken. Niet terug naar af,, maar verder. Goed hoor Zeeland, hier word je sterk van.
zaterdag 28 mei 2016 08:31
quote:Nomos schreef op 28 mei 2016 @ 07:49:
Ik weet het niet hoor, met die 100% vertrouwen in elkaar, want anders heb je geen goede relatie. Als dat niet regelrecht leidt naar grote teleurstellingen wederzijds, dan weet ik het niet meer. Die 100% vertrouwen moet je bij jezelf zoeken en niet bij een ander, die doet altijd wel iets wat niet in jouw straatje past. Je maakt jezelf bijzonder afhankelijk van de ander als de voorwaarde voor een goede relatie 100% vertrouwen in elkaar is.
Liefde is geen seks en seks is geen liefde. Prima seks met elkaar hebben, heeft niets te maken met een prima relatie hebben met elkaar en andersom.
Ik kan me best voorstellen dat Zeeland even geen lichamelijke behoefte heeft aan de man die hun veronderstelde exclusiviteit verpest heeft. Dat beeld moet bijgesteld, aan Zeeland of zij met dit bijgestelde beeld kan leven. Ik blijf zeggen dat het kan en dat het er uiteindelijk beter en echter op kan worden, niet makkelijker. De basis is niet meer 100% vertrouwen in de ander, maar 100% in jezelf, waardoor de existentiële keuzes ook echt jouw keuzes zijn, onafhankelijk van de ander. Dat proces zie je bij Zeeland, en vermoedelijk ook bij haar man, voltrekken. Niet terug naar af,, maar verder. Goed hoor Zeeland, hier word je sterk van.
Jeetje, dankjewel voor je post, nomos. Vooral de dikgedrukte stukken kwamen wel ff binnen. Want, ja, dat IS zo...! Zo werkt dat idd denk ik. 100% vertrouwen in elkaar hebben klinkt op zich heel mooi. Maar je stelt je daarmee tegelijkertijd heel afhankelijk op vd ander.
Ik wil idd vanuit vertrouwen in mezelf, keuzes maken. Verantwoordelijk zijn voor die eigen keuzes, en dan van daaruit (samen) verder. En dat is moeilijk. Hard werken, en pijnlijk. Dat betekent nl dat er ook voor mij, op persoonlijk vlak, nog veel werk te doen is. Maar ik denk/hoop ook (dat is mijn insteek tenminste), dat als dit lukt, we er een relatie voor terugkrijgen die meer recht zal doen aan ons beiden. Die authentieker is, echter. Waarin we beiden meer tot ons recht zullen komen.
Dus niet terug naar af, maar opnieuw beginnen.
Ik weet het niet hoor, met die 100% vertrouwen in elkaar, want anders heb je geen goede relatie. Als dat niet regelrecht leidt naar grote teleurstellingen wederzijds, dan weet ik het niet meer. Die 100% vertrouwen moet je bij jezelf zoeken en niet bij een ander, die doet altijd wel iets wat niet in jouw straatje past. Je maakt jezelf bijzonder afhankelijk van de ander als de voorwaarde voor een goede relatie 100% vertrouwen in elkaar is.
Liefde is geen seks en seks is geen liefde. Prima seks met elkaar hebben, heeft niets te maken met een prima relatie hebben met elkaar en andersom.
Ik kan me best voorstellen dat Zeeland even geen lichamelijke behoefte heeft aan de man die hun veronderstelde exclusiviteit verpest heeft. Dat beeld moet bijgesteld, aan Zeeland of zij met dit bijgestelde beeld kan leven. Ik blijf zeggen dat het kan en dat het er uiteindelijk beter en echter op kan worden, niet makkelijker. De basis is niet meer 100% vertrouwen in de ander, maar 100% in jezelf, waardoor de existentiële keuzes ook echt jouw keuzes zijn, onafhankelijk van de ander. Dat proces zie je bij Zeeland, en vermoedelijk ook bij haar man, voltrekken. Niet terug naar af,, maar verder. Goed hoor Zeeland, hier word je sterk van.
Jeetje, dankjewel voor je post, nomos. Vooral de dikgedrukte stukken kwamen wel ff binnen. Want, ja, dat IS zo...! Zo werkt dat idd denk ik. 100% vertrouwen in elkaar hebben klinkt op zich heel mooi. Maar je stelt je daarmee tegelijkertijd heel afhankelijk op vd ander.
Ik wil idd vanuit vertrouwen in mezelf, keuzes maken. Verantwoordelijk zijn voor die eigen keuzes, en dan van daaruit (samen) verder. En dat is moeilijk. Hard werken, en pijnlijk. Dat betekent nl dat er ook voor mij, op persoonlijk vlak, nog veel werk te doen is. Maar ik denk/hoop ook (dat is mijn insteek tenminste), dat als dit lukt, we er een relatie voor terugkrijgen die meer recht zal doen aan ons beiden. Die authentieker is, echter. Waarin we beiden meer tot ons recht zullen komen.
Dus niet terug naar af, maar opnieuw beginnen.
zaterdag 28 mei 2016 08:43
quote:Nomos schreef op 28 mei 2016 @ 07:49:
Ik weet het niet hoor, met die 100% vertrouwen in elkaar, want anders heb je geen goede relatie. Als dat niet regelrecht leidt naar grote teleurstellingen wederzijds, dan weet ik het niet meer. Die 100% vertrouwen moet je bij jezelf zoeken en niet bij een ander, die doet altijd wel iets wat niet in jouw straatje past. Je maakt jezelf bijzonder afhankelijk van de ander als de voorwaarde voor een goede relatie 100% vertrouwen in elkaar is.
Liefde is geen seks en seks is geen liefde. Prima seks met elkaar hebben, heeft niets te maken met een prima relatie hebben met elkaar en andersom.
Ik kan me best voorstellen dat Zeeland even geen lichamelijke behoefte heeft aan de man die hun veronderstelde exclusiviteit verpest heeft. Dat beeld moet bijgesteld, aan Zeeland of zij met dit bijgestelde beeld kan leven. Ik blijf zeggen dat het kan en dat het er uiteindelijk beter en echter op kan worden, niet makkelijker. De basis is niet meer 100% vertrouwen in de ander, maar 100% in jezelf, waardoor de existentiële keuzes ook echt jouw keuzes zijn, onafhankelijk van de ander. Dat proces zie je bij Zeeland, en vermoedelijk ook bij haar man, voltrekken. Niet terug naar af,, maar verder. Goed hoor Zeeland, hier word je sterk van.Zo lust ik er nog wel eentje. Zo dadelijk mag ze nog blij zijn ook voor wat die man al die jaren achter haar rug heeft uitgespookt zonder ook maar 1 seconde rekening met haar te houden, want ze groeit er innerlijk zo lekker van
Ik weet het niet hoor, met die 100% vertrouwen in elkaar, want anders heb je geen goede relatie. Als dat niet regelrecht leidt naar grote teleurstellingen wederzijds, dan weet ik het niet meer. Die 100% vertrouwen moet je bij jezelf zoeken en niet bij een ander, die doet altijd wel iets wat niet in jouw straatje past. Je maakt jezelf bijzonder afhankelijk van de ander als de voorwaarde voor een goede relatie 100% vertrouwen in elkaar is.
Liefde is geen seks en seks is geen liefde. Prima seks met elkaar hebben, heeft niets te maken met een prima relatie hebben met elkaar en andersom.
Ik kan me best voorstellen dat Zeeland even geen lichamelijke behoefte heeft aan de man die hun veronderstelde exclusiviteit verpest heeft. Dat beeld moet bijgesteld, aan Zeeland of zij met dit bijgestelde beeld kan leven. Ik blijf zeggen dat het kan en dat het er uiteindelijk beter en echter op kan worden, niet makkelijker. De basis is niet meer 100% vertrouwen in de ander, maar 100% in jezelf, waardoor de existentiële keuzes ook echt jouw keuzes zijn, onafhankelijk van de ander. Dat proces zie je bij Zeeland, en vermoedelijk ook bij haar man, voltrekken. Niet terug naar af,, maar verder. Goed hoor Zeeland, hier word je sterk van.Zo lust ik er nog wel eentje. Zo dadelijk mag ze nog blij zijn ook voor wat die man al die jaren achter haar rug heeft uitgespookt zonder ook maar 1 seconde rekening met haar te houden, want ze groeit er innerlijk zo lekker van
zaterdag 28 mei 2016 08:45
quote:Zeeland1970 schreef op 28 mei 2016 @ 08:31:
[...]
Jeetje, dankjewel voor je post, nomos. Vooral de dikgedrukte stukken kwamen wel ff binnen. Want, ja, dat IS zo...! Zo werkt dat idd denk ik. 100% vertrouwen in elkaar hebben klinkt op zich heel mooi. Maar je stelt je daarmee tegelijkertijd heel afhankelijk op vd ander.
Ik wil idd vanuit vertrouwen in mezelf, keuzes maken. Verantwoordelijk zijn voor die eigen keuzes, en dan van daaruit (samen) verder. En dat is moeilijk. Hard werken, en pijnlijk. Dat betekent nl dat er ook voor mij, op persoonlijk vlak, nog veel werk te doen is. Maar ik denk/hoop ook (dat is mijn insteek tenminste), dat als dit lukt, we er een relatie voor terugkrijgen die meer recht zal doen aan ons beiden. Die authentieker is, echter. Waarin we beiden meer tot ons recht zullen komen.
Dus niet terug naar af, maar opnieuw beginnen.Tja, dit had je man ook jaren geleden zelf kunnen bedenken door zijn mond open te doen over zijn verslaving en algehele ontevredenheid, maar nee, zoals gewoonlijk laat hij jou de kar trekken.
[...]
Jeetje, dankjewel voor je post, nomos. Vooral de dikgedrukte stukken kwamen wel ff binnen. Want, ja, dat IS zo...! Zo werkt dat idd denk ik. 100% vertrouwen in elkaar hebben klinkt op zich heel mooi. Maar je stelt je daarmee tegelijkertijd heel afhankelijk op vd ander.
Ik wil idd vanuit vertrouwen in mezelf, keuzes maken. Verantwoordelijk zijn voor die eigen keuzes, en dan van daaruit (samen) verder. En dat is moeilijk. Hard werken, en pijnlijk. Dat betekent nl dat er ook voor mij, op persoonlijk vlak, nog veel werk te doen is. Maar ik denk/hoop ook (dat is mijn insteek tenminste), dat als dit lukt, we er een relatie voor terugkrijgen die meer recht zal doen aan ons beiden. Die authentieker is, echter. Waarin we beiden meer tot ons recht zullen komen.
Dus niet terug naar af, maar opnieuw beginnen.Tja, dit had je man ook jaren geleden zelf kunnen bedenken door zijn mond open te doen over zijn verslaving en algehele ontevredenheid, maar nee, zoals gewoonlijk laat hij jou de kar trekken.
zaterdag 28 mei 2016 09:00
quote:iris1969 schreef op 28 mei 2016 @ 08:45:
[...]
Tja, dit had je man ook jaren geleden zelf kunnen bedenken door zijn mond open te doen over zijn verslaving en algehele ontevredenheid, maar nee, zoals gewoonlijk laat hij jou de kar trekken.
Ja, idd, dit had hij jaren geleden zelf aan moeten geven. Punt. Klopt helemaal.
Maar dat is dus niet gebeurd.
En we leven NU.
Het verleden kan niet terug gedraaid worden. Dus zullen we alleen NU kunnen reageren en handelen.
En ik ben nu niet 'de kar weer aan het trekken'.
Ik begrijp dat dat zo overkomt, aangezien ik hier uitgebreid schrijf over wat IK voel, beleef en aan wil pakken, en niet over ZIJN werk in dit proces. Maar hij is dus OOK flink aan de bak nu. En terecht. Want dit kan (wil!) Ik niet alleen.
[...]
Tja, dit had je man ook jaren geleden zelf kunnen bedenken door zijn mond open te doen over zijn verslaving en algehele ontevredenheid, maar nee, zoals gewoonlijk laat hij jou de kar trekken.
Ja, idd, dit had hij jaren geleden zelf aan moeten geven. Punt. Klopt helemaal.
Maar dat is dus niet gebeurd.
En we leven NU.
Het verleden kan niet terug gedraaid worden. Dus zullen we alleen NU kunnen reageren en handelen.
En ik ben nu niet 'de kar weer aan het trekken'.
Ik begrijp dat dat zo overkomt, aangezien ik hier uitgebreid schrijf over wat IK voel, beleef en aan wil pakken, en niet over ZIJN werk in dit proces. Maar hij is dus OOK flink aan de bak nu. En terecht. Want dit kan (wil!) Ik niet alleen.
zaterdag 28 mei 2016 09:02
Ik word er kriegelig van merk ik. Veel psychologisch gekletst over eigen verantwoordelkjkheid en eigen keuzes en noem maar op.
Volgens mij was het nergens jouw keuze to dat je man naar de hoeren ging. Met alles wat daar omheen zat van liegen tot ranzingheid tot soa.
Die therapeut zei dat je afgedwaald was van je oer ik , meen ik mij te herinneren. Toen dacht ik: JA! Want de meest logische oerreactie op bedrog als dit lijkt mij een enorme woede pijn en gekwetstheid.
Die zie ik nauwelijks. Ik zie iemand die enorm haar best doet om het allemaal te begrijpen zodat ze maar kan blijven in haar veilige leventje. Iemand die zo goed begrjjpt dat het nu al bijna door haarzelf komt.
To ik vind het prima dat je je eigen weg volgt echt. Maar dit kan ik niet geloven. Als jij bij hem wilt blijven prima. Maar zie en ruik en erken dan ook die zak stront. En die man die dat in je kamer heeft gezet. Wil je dan nog steeds iets aan jezelf veranderen? Volgens mij stond jij met goede intenties in je huweljjk. Volgens mij is je man normaal begaafd en kan hij praten. Er is niks mis met jou hij had dingen aanmoeten geven. Voor hij met stront bezig ging.
Volgens mij was het nergens jouw keuze to dat je man naar de hoeren ging. Met alles wat daar omheen zat van liegen tot ranzingheid tot soa.
Die therapeut zei dat je afgedwaald was van je oer ik , meen ik mij te herinneren. Toen dacht ik: JA! Want de meest logische oerreactie op bedrog als dit lijkt mij een enorme woede pijn en gekwetstheid.
Die zie ik nauwelijks. Ik zie iemand die enorm haar best doet om het allemaal te begrijpen zodat ze maar kan blijven in haar veilige leventje. Iemand die zo goed begrjjpt dat het nu al bijna door haarzelf komt.
To ik vind het prima dat je je eigen weg volgt echt. Maar dit kan ik niet geloven. Als jij bij hem wilt blijven prima. Maar zie en ruik en erken dan ook die zak stront. En die man die dat in je kamer heeft gezet. Wil je dan nog steeds iets aan jezelf veranderen? Volgens mij stond jij met goede intenties in je huweljjk. Volgens mij is je man normaal begaafd en kan hij praten. Er is niks mis met jou hij had dingen aanmoeten geven. Voor hij met stront bezig ging.
zaterdag 28 mei 2016 09:05
Begrijp niet waar jouw reactie op aanhaakt, Annie. Waar lees je dat mijn zelfrespect 'dus' gewoon in de kliko gaat? Heb het juist over het individueel sterker worden, meer héél, eerlijker en dichter bij jezelf proberen te komen. En dan van daaruit elkaar (proberen te) hervinden.
Hoe is dat een gebrek aan zelfrespect?
Hoe is dat een gebrek aan zelfrespect?
zaterdag 28 mei 2016 09:11
100% procent vertrouwen betekent niet dat iemand nooit meer iets fout zal doen. Maar wel dat je ervan uit mag gaan dat iemand naar eer en geweten handelt. Jouw met respect behandelen en dat als hij/zij iets fout doet, dat daar over gesproken wordt. Daar hoort jarenlang stelselmatig zoiets groots geheim houden niet bij.
Die authenticiteit zal je bij jezelf moeten zoeken. En daarna kan je pas aan de relatie denken. Zelf denk ik namelijk dat als je echt aan je zelf gaat werken en dit in alle eerlijkheid naar jezelf doet; je niet meer bij je man zal kunnen blijven.
Maar als je lekker op posts in gaat dat 100% vertrouwen eigenlijk te maken heeft met te afhankelijk van elkaar te zijn, dan ben je echt nog geen stap verder.
Wat noem je wat je nu doet? Totaal niet afhankelijk zijn van je man???
En voor Nomos, fijn dat het voor jouw werkt, maar jullie situaties zijn echt niet vergelijkbaar. En jouw post zegt echt alles over jouw beweegredenen, goed praten dat je geen 100% procent vertrouwen kan hebben (en dat dat te maken heeft met te afhankelijk zijn, hoe verzin je het?!?!) dat doet me vermoeden dat jouw relatie op een afhankelijke wijze in elkaar steekt. Was jou man niet in de war omdat hij zoooo verliefd was? En na 1 keertje n#ken wist hij dat hij toch niet verliefd was? Dat wilde ik je nog vragen.
Die authenticiteit zal je bij jezelf moeten zoeken. En daarna kan je pas aan de relatie denken. Zelf denk ik namelijk dat als je echt aan je zelf gaat werken en dit in alle eerlijkheid naar jezelf doet; je niet meer bij je man zal kunnen blijven.
Maar als je lekker op posts in gaat dat 100% vertrouwen eigenlijk te maken heeft met te afhankelijk van elkaar te zijn, dan ben je echt nog geen stap verder.
Wat noem je wat je nu doet? Totaal niet afhankelijk zijn van je man???
En voor Nomos, fijn dat het voor jouw werkt, maar jullie situaties zijn echt niet vergelijkbaar. En jouw post zegt echt alles over jouw beweegredenen, goed praten dat je geen 100% procent vertrouwen kan hebben (en dat dat te maken heeft met te afhankelijk zijn, hoe verzin je het?!?!) dat doet me vermoeden dat jouw relatie op een afhankelijke wijze in elkaar steekt. Was jou man niet in de war omdat hij zoooo verliefd was? En na 1 keertje n#ken wist hij dat hij toch niet verliefd was? Dat wilde ik je nog vragen.
zaterdag 28 mei 2016 09:16
quote:rrinkje schreef op 28 mei 2016 @ 09:02:
Ik word er kriegelig van merk ik. Veel psychologisch gekletst over eigen verantwoordelkjkheid en eigen keuzes en noem maar op.
Volgens mij was het nergens jouw keuze to dat je man naar de hoeren ging. Met alles wat daar omheen zat van liegen tot ranzingheid tot soa.
Die therapeut zei dat je afgedwaald was van je oer ik , meen ik mij te herinneren. Toen dacht ik: JA! Want de meest logische oerreactie op bedrog als dit lijkt mij een enorme woede pijn en gekwetstheid.
Die zie ik nauwelijks. Ik zie iemand die enorm haar best doet om het allemaal te begrijpen zodat ze maar kan blijven in haar veilige leventje. Iemand die zo goed begrjjpt dat het nu al bijna door haarzelf komt.
To ik vind het prima dat je je eigen weg volgt echt. Maar dit kan ik niet geloven. Als jij bij hem wilt blijven prima. Maar zie en ruik en erken dan ook die zak stront. En die man die dat in je kamer heeft gezet. Wil je dan nog steeds iets aan jezelf veranderen? Volgens mij stond jij met goede intenties in je huweljjk. Volgens mij is je man normaal begaafd en kan hij praten. Er is niks mis met jou hij had dingen aanmoeten geven. Voor hij met stront bezig ging.
Ik begrijp je post. Maar er zit één 'denkfout' in.
Ik wil het idd graag begrijpen. Maar dat is niet zodat ik het probleem me vervolgens toe kan eigenen. Dit is ZIJN jarenlange reeks van misstappen. Niet die van mij. Maar nu de boel dan toch open ligt, en we okseldiep in die zak stront aan het roeren zijn (sorrie voor de beeldspraak), is het handig om meteen ook even mijn eigen sjit onder de loep te nemen. Want die kom ik nu OOK tegen.
Zijn verhaal, zijn verraad, raakt mij. Diep. En in die diepte, zitten ook ineffectieve coping mechanismes , oud zeer, etc. Dat is MIJN sjit. En DIE kan, nee MOET ik nu aan gaan pakken. Niet om hem. Maar om mij. Omdat IK 'meer heel' wil worden.
Ik word er kriegelig van merk ik. Veel psychologisch gekletst over eigen verantwoordelkjkheid en eigen keuzes en noem maar op.
Volgens mij was het nergens jouw keuze to dat je man naar de hoeren ging. Met alles wat daar omheen zat van liegen tot ranzingheid tot soa.
Die therapeut zei dat je afgedwaald was van je oer ik , meen ik mij te herinneren. Toen dacht ik: JA! Want de meest logische oerreactie op bedrog als dit lijkt mij een enorme woede pijn en gekwetstheid.
Die zie ik nauwelijks. Ik zie iemand die enorm haar best doet om het allemaal te begrijpen zodat ze maar kan blijven in haar veilige leventje. Iemand die zo goed begrjjpt dat het nu al bijna door haarzelf komt.
To ik vind het prima dat je je eigen weg volgt echt. Maar dit kan ik niet geloven. Als jij bij hem wilt blijven prima. Maar zie en ruik en erken dan ook die zak stront. En die man die dat in je kamer heeft gezet. Wil je dan nog steeds iets aan jezelf veranderen? Volgens mij stond jij met goede intenties in je huweljjk. Volgens mij is je man normaal begaafd en kan hij praten. Er is niks mis met jou hij had dingen aanmoeten geven. Voor hij met stront bezig ging.
Ik begrijp je post. Maar er zit één 'denkfout' in.
Ik wil het idd graag begrijpen. Maar dat is niet zodat ik het probleem me vervolgens toe kan eigenen. Dit is ZIJN jarenlange reeks van misstappen. Niet die van mij. Maar nu de boel dan toch open ligt, en we okseldiep in die zak stront aan het roeren zijn (sorrie voor de beeldspraak), is het handig om meteen ook even mijn eigen sjit onder de loep te nemen. Want die kom ik nu OOK tegen.
Zijn verhaal, zijn verraad, raakt mij. Diep. En in die diepte, zitten ook ineffectieve coping mechanismes , oud zeer, etc. Dat is MIJN sjit. En DIE kan, nee MOET ik nu aan gaan pakken. Niet om hem. Maar om mij. Omdat IK 'meer heel' wil worden.
zaterdag 28 mei 2016 09:20
zaterdag 28 mei 2016 09:22
Ja, leuk hoor Zeeland, meer 'heel worden'.
Maar echt hé, oprecht, ik snap het niet. Ten koste van alles? Van alles wat jij bent, waar jij voor staat, jouw waarden en normen, de oprechte manier waarop jij in jullie huwelijk geloofde en werkte voor jullie gezin?
Je bent al die jaren bedonderd! Al die jaren.
......................
Ik zou het ook willen begrijpen, het waarom enzovoort, maar heel jouw veiligheid en vertrouwen is toch aangetast op een manier die alles waar jij in geloofde zo ontzettend onderuit heeft gehaald? Hoe kun je daar nog mee verder met hem? Hoe 'hard' hij nu dan ook werkt? Zo'n lange tijd alles ondermijnd..
Wat haal jij nog uit deze relatie, voor jezelf?
Maar echt hé, oprecht, ik snap het niet. Ten koste van alles? Van alles wat jij bent, waar jij voor staat, jouw waarden en normen, de oprechte manier waarop jij in jullie huwelijk geloofde en werkte voor jullie gezin?
Je bent al die jaren bedonderd! Al die jaren.
......................
Ik zou het ook willen begrijpen, het waarom enzovoort, maar heel jouw veiligheid en vertrouwen is toch aangetast op een manier die alles waar jij in geloofde zo ontzettend onderuit heeft gehaald? Hoe kun je daar nog mee verder met hem? Hoe 'hard' hij nu dan ook werkt? Zo'n lange tijd alles ondermijnd..
Wat haal jij nog uit deze relatie, voor jezelf?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 28 mei 2016 09:28
quote:Elmervrouw schreef op 28 mei 2016 @ 09:22:
Ja, leuk hoor Zeeland, meer 'heel worden'.
Maar echt hé, oprecht, ik snap het niet. Ten koste van alles? Van alles wat jij bent, waar jij voor staat, jouw waarden en normen, de oprechte manier waarop jij in jullie huwelijk geloofde en werkte voor jullie gezin?
Je bent al die jaren bedonderd! Al die jaren.
......................
Ik zou het ook willen begrijpen, het waarom enzovoort, maar heel jouw veiligheid en vertrouwen is toch aangetast op een manier die alles waar jij in geloofde zo ontzettend onderuit heeft gehaald? Hoe kun je daar nog mee verder met hem? Hoe 'hard' hij nu dan ook werkt? Zo'n lange tijd alles ondermijnd..
Wat haal jij nog uit deze relatie, voor jezelf?
Dit vraag ik mij ook oprecht af.
Klinkt leuk allemaal al dat psychologische gepraat maar ik kan me nog steeds niet indenken dat je met iemand verder kunt. Niet na dít.
Ja, leuk hoor Zeeland, meer 'heel worden'.
Maar echt hé, oprecht, ik snap het niet. Ten koste van alles? Van alles wat jij bent, waar jij voor staat, jouw waarden en normen, de oprechte manier waarop jij in jullie huwelijk geloofde en werkte voor jullie gezin?
Je bent al die jaren bedonderd! Al die jaren.
......................
Ik zou het ook willen begrijpen, het waarom enzovoort, maar heel jouw veiligheid en vertrouwen is toch aangetast op een manier die alles waar jij in geloofde zo ontzettend onderuit heeft gehaald? Hoe kun je daar nog mee verder met hem? Hoe 'hard' hij nu dan ook werkt? Zo'n lange tijd alles ondermijnd..
Wat haal jij nog uit deze relatie, voor jezelf?
Dit vraag ik mij ook oprecht af.
Klinkt leuk allemaal al dat psychologische gepraat maar ik kan me nog steeds niet indenken dat je met iemand verder kunt. Niet na dít.
zaterdag 28 mei 2016 09:28
Volgens mij begrijp jij wel meer niet Zeeland. Zelfrespect betekent grenzen stellen en dat doe jij niet jij hangt alleen aan je man en dat de relatie beter zal worden omdat jullie nu aan jezelf werken.
Je gooit mooie zinnetjes erin als dichter bij jezelf komen, maar ik denk dat veel anderen hier op het forum zien dat je nog steeds hetzelfde doet alleen nu met zogenaamde verworven inzichten die je hier neer pent, maar waar in je gedrag nog niets uit komt. Als je die inzichten echt je eigen zou hebben gemaakt en ze echt zou voelen, zou je echt anders reageren. Vandaar de opmerking weg met het zelfrespect denk ik.
Dit veranderen doe je niet eventjes met 1 sessie en met een paar optimistische opmerkingen en al helemaal niet als je denkt dat vertrouwen met afhankelijkheid te maken heeft.
Ik zie nog steeds een vrouw die alleen maar reageert op de posts die haar het idee geven dat haar relatie goed zal komen en op die manier nog meer inzichten krijgt.
Het inzicht wat je zou moeten hebben naar mij idee is, waarom jij alles zo weg wuift, hoe jou man in elkaar steekt. Zien dat die zak stront er is. Leuk hoor leven in het nu, maar die zak stront is ook onderdeel van het nu.
Je gooit mooie zinnetjes erin als dichter bij jezelf komen, maar ik denk dat veel anderen hier op het forum zien dat je nog steeds hetzelfde doet alleen nu met zogenaamde verworven inzichten die je hier neer pent, maar waar in je gedrag nog niets uit komt. Als je die inzichten echt je eigen zou hebben gemaakt en ze echt zou voelen, zou je echt anders reageren. Vandaar de opmerking weg met het zelfrespect denk ik.
Dit veranderen doe je niet eventjes met 1 sessie en met een paar optimistische opmerkingen en al helemaal niet als je denkt dat vertrouwen met afhankelijkheid te maken heeft.
Ik zie nog steeds een vrouw die alleen maar reageert op de posts die haar het idee geven dat haar relatie goed zal komen en op die manier nog meer inzichten krijgt.
Het inzicht wat je zou moeten hebben naar mij idee is, waarom jij alles zo weg wuift, hoe jou man in elkaar steekt. Zien dat die zak stront er is. Leuk hoor leven in het nu, maar die zak stront is ook onderdeel van het nu.
zaterdag 28 mei 2016 09:29
Kiki: (quote) " Maar als je lekker op posts in gaat dat 100% vertrouwen eigenlijk te maken heeft met te afhankelijk van elkaar te zijn, dan ben je echt nog geen stap verder. "
Dat zeg ik toch niet? Ik wil mezelf meer 'heel', meer authentiek gaan voelen. Meer contact met mijn behoeftes, wensen, gevoel, ja. Ik denk dat er mss in ons geval, een soort van vergroeiing is opgetreden, na 20 jaar huwelijk. Een vergroeiing waarbij je concessies doet aan jezelf. Soms is dat goed, tot op zekere hoogte stem je je altijd af op een ander. Dt doet iedereen in contact met een ander, tot op zekere hoogte, en dat is prima.
Maar ik denk dat het (nu, voor mij) ook zinvol is om te kijken in hoeverre ik hierin te ver ben gegaan. Op welke vlakken heb ik mezelf teveel geconformeerd, en op welke vlakken heb ik van hem verwacht zijn grenzen, zijn eigenheid aan te passen.
Dat is -denk ik- de volgende fase.
Niet meer alleen-maar wanhoop, verdriet, pijn, boosheid en verwijten voelen. Over wat het allemaal blijkbaar NIET was.
Maar nu dus ook, voorzichtigaan gaan onderzoeken wat onze relatie dan WEL was.
Dat zeg ik toch niet? Ik wil mezelf meer 'heel', meer authentiek gaan voelen. Meer contact met mijn behoeftes, wensen, gevoel, ja. Ik denk dat er mss in ons geval, een soort van vergroeiing is opgetreden, na 20 jaar huwelijk. Een vergroeiing waarbij je concessies doet aan jezelf. Soms is dat goed, tot op zekere hoogte stem je je altijd af op een ander. Dt doet iedereen in contact met een ander, tot op zekere hoogte, en dat is prima.
Maar ik denk dat het (nu, voor mij) ook zinvol is om te kijken in hoeverre ik hierin te ver ben gegaan. Op welke vlakken heb ik mezelf teveel geconformeerd, en op welke vlakken heb ik van hem verwacht zijn grenzen, zijn eigenheid aan te passen.
Dat is -denk ik- de volgende fase.
Niet meer alleen-maar wanhoop, verdriet, pijn, boosheid en verwijten voelen. Over wat het allemaal blijkbaar NIET was.
Maar nu dus ook, voorzichtigaan gaan onderzoeken wat onze relatie dan WEL was.
zaterdag 28 mei 2016 09:31
quote:Kiki789 schreef op 28 mei 2016 @ 09:28:
Volgens mij begrijp jij wel meer niet Zeeland. Zelfrespect betekent grenzen stellen en dat doe jij niet je alleen hangt aan je man en dat de relatie beter zal worden omdat jullie nu aan jezelf werken.
Je gooit mooie zinnetjes erin als dichter bij jezelf komen, maar ik denk dat veel anderen hier op het forum zien dat je nog steeds hetzelfde doet alleen nu met zogenaamde verworven inzichten die je hier neer pent, maar waar in je gedrag nog niets uit komt. Als je die inzichten echt je eigen zou hebben gemaakt en ze echt zou voelen, zou je echt anders reageren. Vandaar de opmerking weg met het zelfrespect denk ik.
Dit veranderen doe je niet eventjes met 1 sessie en met een paar optimistische opmerkingen en al helemaal niet als je denkt dat vertrouwen met afhankelijkheid te maken heeft.
Ik zie nog steeds een vrouw die alleen maar reageert op de posts die haar het idee geven dat haar relatie goed zal komen en op die manier nog meer inzichten krijgt.
Het inzicht wat je zou moeten hebben naar mij idee is, waarom jij alles zo weg wuift, hoe jou man in elkaar steekt. Zien dat die zak stront er is. Leuk hoor leven in het nu, maar die zak stront is ook onderdeel van het nu.Yep. En daar kun je nóg wel 3 topics mee vullen.
Volgens mij begrijp jij wel meer niet Zeeland. Zelfrespect betekent grenzen stellen en dat doe jij niet je alleen hangt aan je man en dat de relatie beter zal worden omdat jullie nu aan jezelf werken.
Je gooit mooie zinnetjes erin als dichter bij jezelf komen, maar ik denk dat veel anderen hier op het forum zien dat je nog steeds hetzelfde doet alleen nu met zogenaamde verworven inzichten die je hier neer pent, maar waar in je gedrag nog niets uit komt. Als je die inzichten echt je eigen zou hebben gemaakt en ze echt zou voelen, zou je echt anders reageren. Vandaar de opmerking weg met het zelfrespect denk ik.
Dit veranderen doe je niet eventjes met 1 sessie en met een paar optimistische opmerkingen en al helemaal niet als je denkt dat vertrouwen met afhankelijkheid te maken heeft.
Ik zie nog steeds een vrouw die alleen maar reageert op de posts die haar het idee geven dat haar relatie goed zal komen en op die manier nog meer inzichten krijgt.
Het inzicht wat je zou moeten hebben naar mij idee is, waarom jij alles zo weg wuift, hoe jou man in elkaar steekt. Zien dat die zak stront er is. Leuk hoor leven in het nu, maar die zak stront is ook onderdeel van het nu.Yep. En daar kun je nóg wel 3 topics mee vullen.
zaterdag 28 mei 2016 09:32
quote:Zeeland1970 schreef op 28 mei 2016 @ 09:29:
Kiki: (quote) " Maar als je lekker op posts in gaat dat 100% vertrouwen eigenlijk te maken heeft met te afhankelijk van elkaar te zijn, dan ben je echt nog geen stap verder. "
Dat zeg ik toch niet? Ik wil mezelf meer 'heel', meer authentiek gaan voelen. Meer contact met mijn behoeftes, wensen, gevoel, ja. Ik denk dat er mss in ons geval, een soort van vergroeiing is opgetreden, na 20 jaar huwelijk. Een vergroeiing waarbij je concessies doet aan jezelf. Soms is dat goed, tot op zekere hoogte stem je je altijd af op een ander. Dt doet iedereen in contact met een ander, tot op zekere hoogte, en dat is prima.
Maar ik denk dat het (nu, voor mij) ook zinvol is om te kijken in hoeverre ik hierin te ver ben gegaan. Op welke vlakken heb ik mezelf teveel geconformeerd, en op welke vlakken heb ik van hem verwacht zijn grenzen, zijn eigenheid aan te passen.
Dat is -denk ik- de volgende fase.
Niet meer alleen-maar wanhoop, verdriet, pijn, boosheid en verwijten voelen. Over wat het allemaal blijkbaar NIET was.
Maar nu dus ook, voorzichtigaan gaan onderzoeken wat onze relatie dan WEL was.Een hoop leugens?
Kiki: (quote) " Maar als je lekker op posts in gaat dat 100% vertrouwen eigenlijk te maken heeft met te afhankelijk van elkaar te zijn, dan ben je echt nog geen stap verder. "
Dat zeg ik toch niet? Ik wil mezelf meer 'heel', meer authentiek gaan voelen. Meer contact met mijn behoeftes, wensen, gevoel, ja. Ik denk dat er mss in ons geval, een soort van vergroeiing is opgetreden, na 20 jaar huwelijk. Een vergroeiing waarbij je concessies doet aan jezelf. Soms is dat goed, tot op zekere hoogte stem je je altijd af op een ander. Dt doet iedereen in contact met een ander, tot op zekere hoogte, en dat is prima.
Maar ik denk dat het (nu, voor mij) ook zinvol is om te kijken in hoeverre ik hierin te ver ben gegaan. Op welke vlakken heb ik mezelf teveel geconformeerd, en op welke vlakken heb ik van hem verwacht zijn grenzen, zijn eigenheid aan te passen.
Dat is -denk ik- de volgende fase.
Niet meer alleen-maar wanhoop, verdriet, pijn, boosheid en verwijten voelen. Over wat het allemaal blijkbaar NIET was.
Maar nu dus ook, voorzichtigaan gaan onderzoeken wat onze relatie dan WEL was.Een hoop leugens?
zaterdag 28 mei 2016 09:34
Ik doe even een enorme "advocaat van de duivel":
Vergeet je niet in alle soulsearching en het onderzoeken van route 1 (samen verder, hoe gehavend dan ook) ook na te denken over route 2 (uit elkaar)?
Route 2 die vriendschappelijk maar ook minder vriendschappelijk kan verlopen. Puur zakelijk. Sta je bv. ingeschreven bij een woningbouwvereiniging, weet je of je eventueel uitbreiding van uren kunt krijgen mocht dat nodig zijn, weet je hoe jullie financiële situatie precies is en heb je de papieren of een kopie daarvan mocht het nodig zijn?
Ik begrijp dat daarover nadenken voelt als de uitkomst beïnvloeden, maar mocht het ondanks je inspanningen uiteindelijk toch uitkomst 2 worden, dan heb je straks misschien spijt dat je die te weinig voorbereid hebt.
Vergeet je niet in alle soulsearching en het onderzoeken van route 1 (samen verder, hoe gehavend dan ook) ook na te denken over route 2 (uit elkaar)?
Route 2 die vriendschappelijk maar ook minder vriendschappelijk kan verlopen. Puur zakelijk. Sta je bv. ingeschreven bij een woningbouwvereiniging, weet je of je eventueel uitbreiding van uren kunt krijgen mocht dat nodig zijn, weet je hoe jullie financiële situatie precies is en heb je de papieren of een kopie daarvan mocht het nodig zijn?
Ik begrijp dat daarover nadenken voelt als de uitkomst beïnvloeden, maar mocht het ondanks je inspanningen uiteindelijk toch uitkomst 2 worden, dan heb je straks misschien spijt dat je die te weinig voorbereid hebt.
óu sont les neiges d'antan
