Relaties
alle pijlers
Alcoholistische ouder en ik zit er doorheen
zaterdag 28 mei 2016 20:46
Hallo allen,
Graag jullie advies...
Mijn moeder heeft sinds mijn 8e een alcohol probleem. Nu ben ik 24 en ik ben veel te laat uit huis gegaan (21e), omdat ik wist dat als ik weg zou gaan ze helemaal naar de grond zou gaan. En inderdaad. Vader of broers/zussen heb ik niet. Familieleden wonen aan de andere kant van het land en die zijn er niet zo mee bezig.
Ze is niet het type alcoholiste die altijd drinkt of altijd te veel drinkt. Gek genoeg kan ze over het algemeen vrij goed functioneren. Toen ze nog een baan had was ze maar enkele keren per week dronken, maar ging daarna wel gewoon naar haar werk. Maar er kwam een fusie en ze werd ontslagen, met vele anderen. En uiteraard, sinds haar werkloosheid is het erger geworden. Dat ze soms een paar dagen achtereen tot een week dronken is, komt steeds vaker voor.
De hele voorgeschiedenis laat ik verder even achterwege. Ze is nu (zover ik weet) sinds zondag achtereen dronken. Ze had eindelijk een baan aangeboden gekregen, hoewel niet volledig uit de bijstand en rot met de uren, maar toch eindelijk een baan (loepje naar mijn vorige topic voor meer uitleg + update op laatste pagina). Ze had het een half jaar 'in de hand', omdat ze toen bezig was met 'werken onder behoud van uitkering' en heeft het ontzettend goed afgesloten. En ze heeft het al verpest. In haar boosheid wegens 'onrecht' ging ze weer drinken. Ik bel haar sinds zondag minimaal 5x per dag in de hoop dat ze opneemt, om haar steeds tips te geven wat ze allemaal kan doen en hoe ze het aan moet pakken. Ze doet er niets mee, is alleen maar kwaad (dronken kwaad) en ze is ontzettend destructief. Ze moest afgelopen donderdag weer werken en tot die tijd heb ik heel veel energie in gesprekken met haar gestoken dat ze op die dag nuchter, zonder kater, aan het werk zou gaan. Uiteraard niet gebeurd... Vrijdag kwamen ze (haar werk) onaangekondigd bij haar langs en troffen een verwarde, dronken vrouw aan... Ze heeft haar levensverhaal verteld, want dan zouden ze wat meer respect voor haar krijgen, legde ze me uit. Joh..
Maar ja, en nu? Wat voor gevolgen gaat dit nu hebben? Wat gaat ze nu doen dan? Geen idee natuurlijk... Het punt dat ze het volledig heeft verpest maakt mij ontzettend kwaad. Weer terug bij af tussen al die andere werkloze, en hoe is ze het nu van plan op te lossen? Ze geeft aan geen hulp te willen, want het enige wat ze wil is een baan en dan komt alles goed. Haar woorden. Goed, het zal wel. Verder haar probleem in principe.
Een ander belangrijk ding wat me erg tegenstaat is hoe ze nu omgaat met mijn emigratie. Ik ga deze zomer voor de liefde emigreren, waarschijnlijk maar een paar jaar, maar we zien wel hoe het loopt. Laatste half jaar gaf ze aan dat ze het wel moeilijk vindt, maar het me van harte gunt etc. Maar nu ze weer dronken is krijg ik heel andere verhalen van haar. Ze zegt dingen als 'Je laat me in de steek', 'Waarom neem je me niet mee', 'Ik heb je heel mijn leven gegeven en nu flik je me dit', '(naam vriend) pakt je van me af', 'Ik heb maar één kind en dat ben jij' etc. Of ze begint over mijn 'vader' 25 jaar geleden, en nog meer van dat soort emotionele gedoe waar ik niets mee kan. Ik had gehoopt dat ze voor mijn vertrek een baan zou krijgen en wat gelukkiger zou worden, haar leven wat regelmaat zou hebben, enz, maar dat idee is dus in 1 week kapot gegaan. Ik ben eigenlijk best wel bang dat vanaf de dag dat ik vertrek ze helemaal kapot zou gaan, erger dan nu. Ik ben bang dat ze weer in een depressie zat zitten en dat ze zichzelf iets aan zal doen op den duur. En dat gun ik haar niet, want sober is ze een leuke vrouw.
Ik weet het allemaal even niet meer. Het raakt me altijd zo dat ik zelfs ontzettend neerslachtig wordt. Al mijn energie gaat er naartoe, zelfs als ik niet bel ed. en ik ben zó moe en boos dat ik zelfs moeilijk kan concentreren op mijn studie. Gister een deadline gemist, nog een klap. Waarom houdt het me zó bezig!? Ik word gek van mezelf. En ik voel me zo slecht over hoe ik haar nu 'achter laat', het zal alleen maar erger worden, want 'ik ben haar alles', zegt ze als ze emotioneel dronken is. Ik heb een mail gestuurd naar Al Anon, ik zou ze graag eens willen spreken. Maar toch, ik ben er doorheen nu. Energie moet ik uit mijn tenen knijpen. Waar ik altijd zo bang voor was gaat nu geloof ik echt gebeuren: ze gaan helemaal kapot. Ik kon haar niet helpen. Pfft. Machteloos.
Graag jullie advies...
Mijn moeder heeft sinds mijn 8e een alcohol probleem. Nu ben ik 24 en ik ben veel te laat uit huis gegaan (21e), omdat ik wist dat als ik weg zou gaan ze helemaal naar de grond zou gaan. En inderdaad. Vader of broers/zussen heb ik niet. Familieleden wonen aan de andere kant van het land en die zijn er niet zo mee bezig.
Ze is niet het type alcoholiste die altijd drinkt of altijd te veel drinkt. Gek genoeg kan ze over het algemeen vrij goed functioneren. Toen ze nog een baan had was ze maar enkele keren per week dronken, maar ging daarna wel gewoon naar haar werk. Maar er kwam een fusie en ze werd ontslagen, met vele anderen. En uiteraard, sinds haar werkloosheid is het erger geworden. Dat ze soms een paar dagen achtereen tot een week dronken is, komt steeds vaker voor.
De hele voorgeschiedenis laat ik verder even achterwege. Ze is nu (zover ik weet) sinds zondag achtereen dronken. Ze had eindelijk een baan aangeboden gekregen, hoewel niet volledig uit de bijstand en rot met de uren, maar toch eindelijk een baan (loepje naar mijn vorige topic voor meer uitleg + update op laatste pagina). Ze had het een half jaar 'in de hand', omdat ze toen bezig was met 'werken onder behoud van uitkering' en heeft het ontzettend goed afgesloten. En ze heeft het al verpest. In haar boosheid wegens 'onrecht' ging ze weer drinken. Ik bel haar sinds zondag minimaal 5x per dag in de hoop dat ze opneemt, om haar steeds tips te geven wat ze allemaal kan doen en hoe ze het aan moet pakken. Ze doet er niets mee, is alleen maar kwaad (dronken kwaad) en ze is ontzettend destructief. Ze moest afgelopen donderdag weer werken en tot die tijd heb ik heel veel energie in gesprekken met haar gestoken dat ze op die dag nuchter, zonder kater, aan het werk zou gaan. Uiteraard niet gebeurd... Vrijdag kwamen ze (haar werk) onaangekondigd bij haar langs en troffen een verwarde, dronken vrouw aan... Ze heeft haar levensverhaal verteld, want dan zouden ze wat meer respect voor haar krijgen, legde ze me uit. Joh..
Maar ja, en nu? Wat voor gevolgen gaat dit nu hebben? Wat gaat ze nu doen dan? Geen idee natuurlijk... Het punt dat ze het volledig heeft verpest maakt mij ontzettend kwaad. Weer terug bij af tussen al die andere werkloze, en hoe is ze het nu van plan op te lossen? Ze geeft aan geen hulp te willen, want het enige wat ze wil is een baan en dan komt alles goed. Haar woorden. Goed, het zal wel. Verder haar probleem in principe.
Een ander belangrijk ding wat me erg tegenstaat is hoe ze nu omgaat met mijn emigratie. Ik ga deze zomer voor de liefde emigreren, waarschijnlijk maar een paar jaar, maar we zien wel hoe het loopt. Laatste half jaar gaf ze aan dat ze het wel moeilijk vindt, maar het me van harte gunt etc. Maar nu ze weer dronken is krijg ik heel andere verhalen van haar. Ze zegt dingen als 'Je laat me in de steek', 'Waarom neem je me niet mee', 'Ik heb je heel mijn leven gegeven en nu flik je me dit', '(naam vriend) pakt je van me af', 'Ik heb maar één kind en dat ben jij' etc. Of ze begint over mijn 'vader' 25 jaar geleden, en nog meer van dat soort emotionele gedoe waar ik niets mee kan. Ik had gehoopt dat ze voor mijn vertrek een baan zou krijgen en wat gelukkiger zou worden, haar leven wat regelmaat zou hebben, enz, maar dat idee is dus in 1 week kapot gegaan. Ik ben eigenlijk best wel bang dat vanaf de dag dat ik vertrek ze helemaal kapot zou gaan, erger dan nu. Ik ben bang dat ze weer in een depressie zat zitten en dat ze zichzelf iets aan zal doen op den duur. En dat gun ik haar niet, want sober is ze een leuke vrouw.
Ik weet het allemaal even niet meer. Het raakt me altijd zo dat ik zelfs ontzettend neerslachtig wordt. Al mijn energie gaat er naartoe, zelfs als ik niet bel ed. en ik ben zó moe en boos dat ik zelfs moeilijk kan concentreren op mijn studie. Gister een deadline gemist, nog een klap. Waarom houdt het me zó bezig!? Ik word gek van mezelf. En ik voel me zo slecht over hoe ik haar nu 'achter laat', het zal alleen maar erger worden, want 'ik ben haar alles', zegt ze als ze emotioneel dronken is. Ik heb een mail gestuurd naar Al Anon, ik zou ze graag eens willen spreken. Maar toch, ik ben er doorheen nu. Energie moet ik uit mijn tenen knijpen. Waar ik altijd zo bang voor was gaat nu geloof ik echt gebeuren: ze gaan helemaal kapot. Ik kon haar niet helpen. Pfft. Machteloos.
Hakuna Matata
zaterdag 28 mei 2016 20:50
Ga emigreren en laat het los. Je wordt door haar en de drank mee gezogen. Laat het los en laat haar leven lopen zoals het loopt. Wat jij ook doet alleen zij kan wat met zichzelf doen, haar keuze en haar verantwoordelijkheid en niet die van jou.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 28 mei 2016 20:53
quote:spinnetje_ schreef op 28 mei 2016 @ 20:48:
Wow, ik schik er een beetje van hoe lang deze post is. Mijn excuses.
Maakt niets uit, je wilt haar helpen en ervoor zorgen dat zij het zodra jij weg bent alleen kan.
Maar ook al help je haar en ook al maak jij je zorgen, dat maakt niet dat zij het anders doet. Ze heeft haar kans opnieuw verbruid.
Zie je dat zelf ook? Het helpt niet of je nou wel of niet dicht in de buurt bent dus leef je eigen leven en laat haar zelf de hare of opbouwen of kapot maken.
Wow, ik schik er een beetje van hoe lang deze post is. Mijn excuses.
Maakt niets uit, je wilt haar helpen en ervoor zorgen dat zij het zodra jij weg bent alleen kan.
Maar ook al help je haar en ook al maak jij je zorgen, dat maakt niet dat zij het anders doet. Ze heeft haar kans opnieuw verbruid.
Zie je dat zelf ook? Het helpt niet of je nou wel of niet dicht in de buurt bent dus leef je eigen leven en laat haar zelf de hare of opbouwen of kapot maken.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 28 mei 2016 20:54
Voel je niet verantwoordelijk voor haar probleem en werkellende. Als ze niet wil stoppen met drinken, doet ze het ook niet. Je kan nog zo hard je best doen, maar zij moet het zelf doen.
Je bent haar dochter en kunt niet haar dochter en hulpverlener tegelijkertijd zijn.
Ik zou niet weten waarom je voor haar hier zou blijven. Zij is degene die er een puinhoop van maakt. Niet jij.
Je bent haar dochter en kunt niet haar dochter en hulpverlener tegelijkertijd zijn.
Ik zou niet weten waarom je voor haar hier zou blijven. Zij is degene die er een puinhoop van maakt. Niet jij.
zaterdag 28 mei 2016 21:00
Echt hoog tijd dat jij je eigen leven gaat leiden. Het heeft geen zin om haar 5 keer per dag te bellen want ze doet er toch niks mee. Er is maar 1 die haar kan helpen en dat is zij zelf.
Focus op jezelf en concentreer je op je emigratie en geniet ervan!
Focus op jezelf en concentreer je op je emigratie en geniet ervan!
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
zaterdag 28 mei 2016 21:01
Lieve TO,
Ik ben de dochter van een alcoholist. Weet dus een beetje wat je doormaakt en heb er heel veel over gelezen.
Goed dat je Al-anon hebt gemaild.
En wat al gezegd is: jij kunt haar niet helpen. Je moeder is ziek, erg ziek. En jij kunt haar niet genezen. Je kunt alleen naar oppassen dat je er zelf niet ziek van wordt. Dus zoek hulp! Al-anon is een goede start.
En ga vooral emigreren: kies voor je eigen geluk en laat je niet manipuleren.
Sterkte!!
Ik ben de dochter van een alcoholist. Weet dus een beetje wat je doormaakt en heb er heel veel over gelezen.
Goed dat je Al-anon hebt gemaild.
En wat al gezegd is: jij kunt haar niet helpen. Je moeder is ziek, erg ziek. En jij kunt haar niet genezen. Je kunt alleen naar oppassen dat je er zelf niet ziek van wordt. Dus zoek hulp! Al-anon is een goede start.
En ga vooral emigreren: kies voor je eigen geluk en laat je niet manipuleren.
Sterkte!!
zaterdag 28 mei 2016 21:02
Het is de alcohol die spreekt. Kun je contact opnemen met de sociale dienst met haar klantmanager en aangeven dat je moeder haar best doet maar dat zij een drankprobleem heeft waardoor e.a. op het werk is mis gegaan. Het zijn verzachtende omstandigheden. Een verslaving is een ziekte. Wellicht kan de klantmanager met haar spreken over een traject richting hulp van huisarts/jellinek.
Er hoeven geen twee mensen aan haar verslaving onder door te gaan. Bedenk dat het haar probleem is en dat zij naar de huisarts kan voor hulp. Ook met hier blijven heeft zij geen structuur of redenen om niet te drinken.
Er hoeven geen twee mensen aan haar verslaving onder door te gaan. Bedenk dat het haar probleem is en dat zij naar de huisarts kan voor hulp. Ook met hier blijven heeft zij geen structuur of redenen om niet te drinken.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 28 mei 2016 21:03
quote:Cateautje schreef op 28 mei 2016 @ 20:53:
Denk je dat ze minder gaat drinken als jij in Nederland blijft?
Hele goede! Laat je niet chanteren, zij is de enige die zelf die knop om moet zetten. Verslaafden zijn egoïstisch (zelf verslaafde stiefvader gehad) en de problemen liggen altijd aan de hele wereld maar nooit aan hunzelf.
Kies voor jezelf.
Denk je dat ze minder gaat drinken als jij in Nederland blijft?
Hele goede! Laat je niet chanteren, zij is de enige die zelf die knop om moet zetten. Verslaafden zijn egoïstisch (zelf verslaafde stiefvader gehad) en de problemen liggen altijd aan de hele wereld maar nooit aan hunzelf.
Kies voor jezelf.
zaterdag 28 mei 2016 21:04
Ja, ik weet dat jullie gelijk hebben. En ik blijf ook niet in Nederland hiervoor. Het is te vaak fout gegaan, dus het zou ook geen enkele zin hebben.
Ze zou niet minder drinken als ik blijf, maar ik vermoed wel dat ze meer zal drinken als ik wegga. Omdat ze dan helemaal in de put valt door mijn afwezigheid.
Mijn vriend zegt het ook: 'laat het los', maar dat voelt zo makkelijk gezegd. Ja, ik wil het heel graag loslaten, maar ik kan ook niet toekijken hoe mijn moeder zich naar de kl*te helpt! Hoe doe je dat, 'loslaten'?
@Antoon: enige dochter inderdaad. Enig kind.
Ze zou niet minder drinken als ik blijf, maar ik vermoed wel dat ze meer zal drinken als ik wegga. Omdat ze dan helemaal in de put valt door mijn afwezigheid.
Mijn vriend zegt het ook: 'laat het los', maar dat voelt zo makkelijk gezegd. Ja, ik wil het heel graag loslaten, maar ik kan ook niet toekijken hoe mijn moeder zich naar de kl*te helpt! Hoe doe je dat, 'loslaten'?
@Antoon: enige dochter inderdaad. Enig kind.
Hakuna Matata
zaterdag 28 mei 2016 21:08
Heeft ze ook altijd in haar eentje voor jou gezorgd? Hoe is ze voor je geweest? Als dat goed was dan snap ik dat het erg is om haar af te zien glijden. Maar iemand anders zei het ook al, straks gaan er twee mensen aan onderdoor. Waarom neemt je vriend hier zo nadrukkelijk stelling in trouwens? Leidt hij er ook onder?
zaterdag 28 mei 2016 21:12
quote:spinnetje_ schreef op 28 mei 2016 @ 21:04:
Ja, ik weet dat jullie gelijk hebben. En ik blijf ook niet in Nederland hiervoor. Het is te vaak fout gegaan, dus het zou ook geen enkele zin hebben.
Ze zou niet minder drinken als ik blijf, maar ik vermoed wel dat ze meer zal drinken als ik wegga. Omdat ze dan helemaal in de put valt door mijn afwezigheid.
Mijn vriend zegt het ook: 'laat het los', maar dat voelt zo makkelijk gezegd. Ja, ik wil het heel graag loslaten, maar ik kan ook niet toekijken hoe mijn moeder zich naar de kl*te helpt! Hoe doe je dat, 'loslaten'?
@Antoon: enige dochter inderdaad. Enig kind.Niet meer 5 keer per dag bellen om te beginnen. Neem afstand, bel een tijdje niet.
Ja, ik weet dat jullie gelijk hebben. En ik blijf ook niet in Nederland hiervoor. Het is te vaak fout gegaan, dus het zou ook geen enkele zin hebben.
Ze zou niet minder drinken als ik blijf, maar ik vermoed wel dat ze meer zal drinken als ik wegga. Omdat ze dan helemaal in de put valt door mijn afwezigheid.
Mijn vriend zegt het ook: 'laat het los', maar dat voelt zo makkelijk gezegd. Ja, ik wil het heel graag loslaten, maar ik kan ook niet toekijken hoe mijn moeder zich naar de kl*te helpt! Hoe doe je dat, 'loslaten'?
@Antoon: enige dochter inderdaad. Enig kind.Niet meer 5 keer per dag bellen om te beginnen. Neem afstand, bel een tijdje niet.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
zaterdag 28 mei 2016 21:28
quote:Nouschi schreef op 28 mei 2016 @ 21:12:
[...]
Niet meer 5 keer per dag bellen om te beginnen. Neem afstand, bel een tijdje niet.
Yep, te hebt gelijk. Ik heb het afgelopen week gedaan, omdat ik probeerde haar om te praten. Dat ze haar baan niet zou verliezen. Want ze heeft hier lang naartoe gewerkt en ze laat het in één week vallen. Zo zonde, heel verdrietig vind ik.
Uiteraard doe ik dat normaal niet. Vandaag haar ook niet gebeld, ik wil haar even niet spreken. Maar ze belde mij twee keer, dus nam ik de telefoon maar op. Misschien moet ik dat ook maar even laten in deze omstandigheden, want het ging weer over dat ik haar enige kind ben, dat ik haar verlaat, etc. Aan haar stem te horen had ze heel veel gedronken. En ze belde mijn vriend vandaag ook op om hem te vertellen dat hij mij van haar afpakt. Ik vind dat gewoon heel erg vervelend. Maar goed, je hebt gelijk.
[...]
Niet meer 5 keer per dag bellen om te beginnen. Neem afstand, bel een tijdje niet.
Yep, te hebt gelijk. Ik heb het afgelopen week gedaan, omdat ik probeerde haar om te praten. Dat ze haar baan niet zou verliezen. Want ze heeft hier lang naartoe gewerkt en ze laat het in één week vallen. Zo zonde, heel verdrietig vind ik.
Uiteraard doe ik dat normaal niet. Vandaag haar ook niet gebeld, ik wil haar even niet spreken. Maar ze belde mij twee keer, dus nam ik de telefoon maar op. Misschien moet ik dat ook maar even laten in deze omstandigheden, want het ging weer over dat ik haar enige kind ben, dat ik haar verlaat, etc. Aan haar stem te horen had ze heel veel gedronken. En ze belde mijn vriend vandaag ook op om hem te vertellen dat hij mij van haar afpakt. Ik vind dat gewoon heel erg vervelend. Maar goed, je hebt gelijk.
Hakuna Matata
zaterdag 28 mei 2016 21:30
Zorg je al lang voor je moeder? Dan kan ik me voorstellen dat het moeilijk is dat nu los te laten. Jullie relatie is anders dan 'gewone' volwassen kinderen met hun ouders hebben. Maar je hoeft dit niet meer te doen allemaal. Jij moet zelf gelukkig zijn. Dat klinkt makkelijk, dat begrijp ik. Maar je weet dat een verslaafde maar een prioriteit heeft. Zolang ze verslaafd is, ben je voor haar alleen leuk/nuttig/interessant als je haar verslaving niet in de weg zit, of liever nog, als je haar helpt haar verslaving in stand te houden. En je mag je hier rot over voelen en boos en nijdig.
zaterdag 28 mei 2016 21:49
quote:spinnetje_ schreef op 28 mei 2016 @ 21:04:
Ja, ik weet dat jullie gelijk hebben. En ik blijf ook niet in Nederland hiervoor. Het is te vaak fout gegaan, dus het zou ook geen enkele zin hebben.
Ze zou niet minder drinken als ik blijf, maar ik vermoed wel dat ze meer zal drinken als ik wegga. Omdat ze dan helemaal in de put valt door mijn afwezigheid.
Mijn vriend zegt het ook: 'laat het los', maar dat voelt zo makkelijk gezegd. Ja, ik wil het heel graag loslaten, maar ik kan ook niet toekijken hoe mijn moeder zich naar de kl*te helpt! Hoe doe je dat, 'loslaten'?
@Antoon: enige dochter inderdaad. Enig kind.
Jouw vertrek kan er na verloop van tijd ook voor zorgen dat ze juist inzichten krijgt omdat ze op zichzelf is aangewezen en niemand in de buurt heeft om slachtoffer bij te zijn.
Heel veel sterkte en dapper dat je gaat. Dat is een hele grote vorm van loslaten!
Ja, ik weet dat jullie gelijk hebben. En ik blijf ook niet in Nederland hiervoor. Het is te vaak fout gegaan, dus het zou ook geen enkele zin hebben.
Ze zou niet minder drinken als ik blijf, maar ik vermoed wel dat ze meer zal drinken als ik wegga. Omdat ze dan helemaal in de put valt door mijn afwezigheid.
Mijn vriend zegt het ook: 'laat het los', maar dat voelt zo makkelijk gezegd. Ja, ik wil het heel graag loslaten, maar ik kan ook niet toekijken hoe mijn moeder zich naar de kl*te helpt! Hoe doe je dat, 'loslaten'?
@Antoon: enige dochter inderdaad. Enig kind.
Jouw vertrek kan er na verloop van tijd ook voor zorgen dat ze juist inzichten krijgt omdat ze op zichzelf is aangewezen en niemand in de buurt heeft om slachtoffer bij te zijn.
Heel veel sterkte en dapper dat je gaat. Dat is een hele grote vorm van loslaten!
zaterdag 28 mei 2016 21:51
quote:spinnetje_ schreef op 28 mei 2016 @ 21:28:
[...]
Yep, te hebt gelijk. Ik heb het afgelopen week gedaan, omdat ik probeerde haar om te praten. Dat ze haar baan niet zou verliezen. Want ze heeft hier lang naartoe gewerkt en ze laat het in één week vallen. Zo zonde, heel verdrietig vind ik.
Uiteraard doe ik dat normaal niet. Vandaag haar ook niet gebeld, ik wil haar even niet spreken. Maar ze belde mij twee keer, dus nam ik de telefoon maar op. Misschien moet ik dat ook maar even laten in deze omstandigheden, want het ging weer over dat ik haar enige kind ben, dat ik haar verlaat, etc. Aan haar stem te horen had ze heel veel gedronken. En ze belde mijn vriend vandaag ook op om hem te vertellen dat hij mij van haar afpakt. Ik vind dat gewoon heel erg vervelend. Maar goed, je hebt gelijk.Lijkt me een goed plan. Heb je haar wel eens verteld wat het met jou doet? Leg haar anders rustig uit, als ze nuchter is, dat het zo niet gaat. Dat jij er heel veel last van hebt etc en daarom een tijd afstand neemt.
[...]
Yep, te hebt gelijk. Ik heb het afgelopen week gedaan, omdat ik probeerde haar om te praten. Dat ze haar baan niet zou verliezen. Want ze heeft hier lang naartoe gewerkt en ze laat het in één week vallen. Zo zonde, heel verdrietig vind ik.
Uiteraard doe ik dat normaal niet. Vandaag haar ook niet gebeld, ik wil haar even niet spreken. Maar ze belde mij twee keer, dus nam ik de telefoon maar op. Misschien moet ik dat ook maar even laten in deze omstandigheden, want het ging weer over dat ik haar enige kind ben, dat ik haar verlaat, etc. Aan haar stem te horen had ze heel veel gedronken. En ze belde mijn vriend vandaag ook op om hem te vertellen dat hij mij van haar afpakt. Ik vind dat gewoon heel erg vervelend. Maar goed, je hebt gelijk.Lijkt me een goed plan. Heb je haar wel eens verteld wat het met jou doet? Leg haar anders rustig uit, als ze nuchter is, dat het zo niet gaat. Dat jij er heel veel last van hebt etc en daarom een tijd afstand neemt.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
zaterdag 28 mei 2016 22:06
Het lijkt mij heel heel moeilijk. Ik zou niet weten hoe je dit aan moet pakken.
Ik wens je een goede tijd met jouw vriend. Dat verdient een mens ook. Soms zijn mensen even niet te helpen.
Moet men het wiel zelf uitvinden. Hoe moeilijk ook en hoeveel je ook van je moeder houdt.
Soms begrijp je de keuze van andere niet. Of keuze ? Misschien overkomt het iemand..
Maar dat hoeft niet te betekenen dat jij en je vriend geen recht hebben op een goed eigen leven.
Hoop dat je dit kan en durft. Veel succes en sterkte.
Ik wens je een goede tijd met jouw vriend. Dat verdient een mens ook. Soms zijn mensen even niet te helpen.
Moet men het wiel zelf uitvinden. Hoe moeilijk ook en hoeveel je ook van je moeder houdt.
Soms begrijp je de keuze van andere niet. Of keuze ? Misschien overkomt het iemand..
Maar dat hoeft niet te betekenen dat jij en je vriend geen recht hebben op een goed eigen leven.
Hoop dat je dit kan en durft. Veel succes en sterkte.
zaterdag 28 mei 2016 22:35
Jemig, wat je moeder doet is je reinste emotionele chantage. Wat erg voor je. Hartstikke goed dat je toch naar het buitenland gaat. Jij bent niet verantwoordelijk voor je moeders geluk. Ze zit enorm in de slachtofferrol. Dat ze geen baan heeft is vervelend, maar ze kan ook tijdelijk vrijwilligerswerk gaan doen, zodat ze toch onder de mensen is en een bepaalde structuur in haar leven opbouwt.
zaterdag 28 mei 2016 23:17
Om een aantal antwoorden te geven:
Ja, ze heeft altijd alleen voor me gezorgd. Dus onze band was altijd al een beetje anders dan andere ouder-kind relaties. En haar alcoholisme erboven op ook weer. Buiten haar drankprobleem was ze wel een goede moeder. De drank is het probleem, en daar heb ik wel onder geleden. Vooral in mijn pubertijd. Toen ik op mijn 21ste eindelijk op mezelf ging wonen viel ik in een soort van gat: ik realiseerde me hoe problematisch mijn pubertijd soms was. Dat heb ik denk ik wel een soort van een plekje kunnen geven en ook het laatste jaar ging het goed met haar en we bouwden weer een band op. Maar nu dit weer en mijn gevoel is meteen weer terug. Zo benauwd en troosteloos. Ik leefde in een soort droom het afgelopen half jaar: gaat het dan nu eindelijk goed met mijn moeder? Wat super! Toch weer een klap in mijn gezicht. Ik was ook naïef achteraf. Of laat ik het beter zeggen: ik wilde het geloven dat het nu allemaal goed zal zijn.
Waarom mijn vriend zo stellig is? Dat vind ik soms ook niet fijn, maar ik denk wel dat hij gelijk heeft. Hij kent mijn moeder natuurlijk ook en weet wat er allemaal is gebeurd. Veel meer uiteraard dan ik even in een topic kan schrijven. Zoals alle alcoholisten uiteraard. Hij ziet wat het met me doet en vooral wat het met me heeft gedaan. We hebben een relatie sinds mijn 21ste en dat was de leeftijd dat ik terug ging kijken met alle gevolgen van dien. Ik had er erg heel veel last van. Hij is boos op haar alcoholisme en is van mening dat het beter voor mij is als ik afstand neem.
Ik heb haar zeker vaak verteld wat dit allemaal met me doet. Deze week nog niet, want ze is nog niet nuchter geweest. Maar goed, het heeft haar niet weerhouden van de fles. Dus ik denk eigenlijk dat het zinloos is.
Ik zorg voor mij moeder in de zin van dat ik altijd probeer mee te denken en een luisterend ook ben. Maar zo vaak heeft het geen zin. Zoals afgelopen week: dan probeer ik oplossingen aan te reiken, ze luistert niet, en dan begint ze over mijn 'vader', dat ze er altijd alleen voor stond of dat ik mooi ben. Okay, maar daar hebben we het nu niet over. Het trekt zoveel energie. Soms in deze omstandigheden ga ik langs haar huis en haal ik wat te eten (wat ze amper eet, maar ok), maar dat was het. Verder doet het me te veel pijn. Afgelopen week ben ik ook niet geweest, want ik denk dat ik razend word eigenlijk. Terwijl ik weet dat ze al dagen niet heeft gegeten. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen met mijn emoties.
Een half jaar geleden (dus vóór werken behoud van uitkering) viel ze ook in zo'n diep dal. Ik heb toen zelfs het crisisteam gecontacteerd. Ze moest beginnen aan haar traject, maar we was natuurlijk dronken. Ik heb haar begeleider van het DWI opgebeld om te zeggen dat mijn moeder heel erg ziek was en zelfs niet in staat is om te bellen. Ook contact gehad met de dokter en haar nieuwe (onderhand oude) werk. Het was een gigantisch gedoe. Veel energie, en we zijn weer terug bij af. Ik ben er eigenlijk een beetje klaar mee.
Het probleem is vooral dat ze gigantische aantal alcohol drinkt als haar leven even niet goed gaat. Er zijn natuurlijk veel manieren om met problemen om te gaan, haar manier is om de fles te pakken. Nou ja, ermee omgaan... Het wordt alleen maar erger maar het is haar afleiding zal maar zeggen.
Ja, ze heeft altijd alleen voor me gezorgd. Dus onze band was altijd al een beetje anders dan andere ouder-kind relaties. En haar alcoholisme erboven op ook weer. Buiten haar drankprobleem was ze wel een goede moeder. De drank is het probleem, en daar heb ik wel onder geleden. Vooral in mijn pubertijd. Toen ik op mijn 21ste eindelijk op mezelf ging wonen viel ik in een soort van gat: ik realiseerde me hoe problematisch mijn pubertijd soms was. Dat heb ik denk ik wel een soort van een plekje kunnen geven en ook het laatste jaar ging het goed met haar en we bouwden weer een band op. Maar nu dit weer en mijn gevoel is meteen weer terug. Zo benauwd en troosteloos. Ik leefde in een soort droom het afgelopen half jaar: gaat het dan nu eindelijk goed met mijn moeder? Wat super! Toch weer een klap in mijn gezicht. Ik was ook naïef achteraf. Of laat ik het beter zeggen: ik wilde het geloven dat het nu allemaal goed zal zijn.
Waarom mijn vriend zo stellig is? Dat vind ik soms ook niet fijn, maar ik denk wel dat hij gelijk heeft. Hij kent mijn moeder natuurlijk ook en weet wat er allemaal is gebeurd. Veel meer uiteraard dan ik even in een topic kan schrijven. Zoals alle alcoholisten uiteraard. Hij ziet wat het met me doet en vooral wat het met me heeft gedaan. We hebben een relatie sinds mijn 21ste en dat was de leeftijd dat ik terug ging kijken met alle gevolgen van dien. Ik had er erg heel veel last van. Hij is boos op haar alcoholisme en is van mening dat het beter voor mij is als ik afstand neem.
Ik heb haar zeker vaak verteld wat dit allemaal met me doet. Deze week nog niet, want ze is nog niet nuchter geweest. Maar goed, het heeft haar niet weerhouden van de fles. Dus ik denk eigenlijk dat het zinloos is.
Ik zorg voor mij moeder in de zin van dat ik altijd probeer mee te denken en een luisterend ook ben. Maar zo vaak heeft het geen zin. Zoals afgelopen week: dan probeer ik oplossingen aan te reiken, ze luistert niet, en dan begint ze over mijn 'vader', dat ze er altijd alleen voor stond of dat ik mooi ben. Okay, maar daar hebben we het nu niet over. Het trekt zoveel energie. Soms in deze omstandigheden ga ik langs haar huis en haal ik wat te eten (wat ze amper eet, maar ok), maar dat was het. Verder doet het me te veel pijn. Afgelopen week ben ik ook niet geweest, want ik denk dat ik razend word eigenlijk. Terwijl ik weet dat ze al dagen niet heeft gegeten. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen met mijn emoties.
Een half jaar geleden (dus vóór werken behoud van uitkering) viel ze ook in zo'n diep dal. Ik heb toen zelfs het crisisteam gecontacteerd. Ze moest beginnen aan haar traject, maar we was natuurlijk dronken. Ik heb haar begeleider van het DWI opgebeld om te zeggen dat mijn moeder heel erg ziek was en zelfs niet in staat is om te bellen. Ook contact gehad met de dokter en haar nieuwe (onderhand oude) werk. Het was een gigantisch gedoe. Veel energie, en we zijn weer terug bij af. Ik ben er eigenlijk een beetje klaar mee.
Het probleem is vooral dat ze gigantische aantal alcohol drinkt als haar leven even niet goed gaat. Er zijn natuurlijk veel manieren om met problemen om te gaan, haar manier is om de fles te pakken. Nou ja, ermee omgaan... Het wordt alleen maar erger maar het is haar afleiding zal maar zeggen.
Hakuna Matata
zaterdag 28 mei 2016 23:36
Ik neem aan dat jullie er niet echt op zitten te wachten om haar mee te nemen? Misschien ook beter van niet. Als je een solide bestaan hebt opgebouwd met een ruim huis, kinderen die het goed doen en genoeg geld zou je het kunnen overwegen om haar ooit onder je hoede te nemen als ze oud is. Maar nu lijkt het beter voor jou om afstand te nemen inderdaad.
