Relaties
alle pijlers
Alcoholistische ouder en ik zit er doorheen
zaterdag 28 mei 2016 20:46
Hallo allen,
Graag jullie advies...
Mijn moeder heeft sinds mijn 8e een alcohol probleem. Nu ben ik 24 en ik ben veel te laat uit huis gegaan (21e), omdat ik wist dat als ik weg zou gaan ze helemaal naar de grond zou gaan. En inderdaad. Vader of broers/zussen heb ik niet. Familieleden wonen aan de andere kant van het land en die zijn er niet zo mee bezig.
Ze is niet het type alcoholiste die altijd drinkt of altijd te veel drinkt. Gek genoeg kan ze over het algemeen vrij goed functioneren. Toen ze nog een baan had was ze maar enkele keren per week dronken, maar ging daarna wel gewoon naar haar werk. Maar er kwam een fusie en ze werd ontslagen, met vele anderen. En uiteraard, sinds haar werkloosheid is het erger geworden. Dat ze soms een paar dagen achtereen tot een week dronken is, komt steeds vaker voor.
De hele voorgeschiedenis laat ik verder even achterwege. Ze is nu (zover ik weet) sinds zondag achtereen dronken. Ze had eindelijk een baan aangeboden gekregen, hoewel niet volledig uit de bijstand en rot met de uren, maar toch eindelijk een baan (loepje naar mijn vorige topic voor meer uitleg + update op laatste pagina). Ze had het een half jaar 'in de hand', omdat ze toen bezig was met 'werken onder behoud van uitkering' en heeft het ontzettend goed afgesloten. En ze heeft het al verpest. In haar boosheid wegens 'onrecht' ging ze weer drinken. Ik bel haar sinds zondag minimaal 5x per dag in de hoop dat ze opneemt, om haar steeds tips te geven wat ze allemaal kan doen en hoe ze het aan moet pakken. Ze doet er niets mee, is alleen maar kwaad (dronken kwaad) en ze is ontzettend destructief. Ze moest afgelopen donderdag weer werken en tot die tijd heb ik heel veel energie in gesprekken met haar gestoken dat ze op die dag nuchter, zonder kater, aan het werk zou gaan. Uiteraard niet gebeurd... Vrijdag kwamen ze (haar werk) onaangekondigd bij haar langs en troffen een verwarde, dronken vrouw aan... Ze heeft haar levensverhaal verteld, want dan zouden ze wat meer respect voor haar krijgen, legde ze me uit. Joh..
Maar ja, en nu? Wat voor gevolgen gaat dit nu hebben? Wat gaat ze nu doen dan? Geen idee natuurlijk... Het punt dat ze het volledig heeft verpest maakt mij ontzettend kwaad. Weer terug bij af tussen al die andere werkloze, en hoe is ze het nu van plan op te lossen? Ze geeft aan geen hulp te willen, want het enige wat ze wil is een baan en dan komt alles goed. Haar woorden. Goed, het zal wel. Verder haar probleem in principe.
Een ander belangrijk ding wat me erg tegenstaat is hoe ze nu omgaat met mijn emigratie. Ik ga deze zomer voor de liefde emigreren, waarschijnlijk maar een paar jaar, maar we zien wel hoe het loopt. Laatste half jaar gaf ze aan dat ze het wel moeilijk vindt, maar het me van harte gunt etc. Maar nu ze weer dronken is krijg ik heel andere verhalen van haar. Ze zegt dingen als 'Je laat me in de steek', 'Waarom neem je me niet mee', 'Ik heb je heel mijn leven gegeven en nu flik je me dit', '(naam vriend) pakt je van me af', 'Ik heb maar één kind en dat ben jij' etc. Of ze begint over mijn 'vader' 25 jaar geleden, en nog meer van dat soort emotionele gedoe waar ik niets mee kan. Ik had gehoopt dat ze voor mijn vertrek een baan zou krijgen en wat gelukkiger zou worden, haar leven wat regelmaat zou hebben, enz, maar dat idee is dus in 1 week kapot gegaan. Ik ben eigenlijk best wel bang dat vanaf de dag dat ik vertrek ze helemaal kapot zou gaan, erger dan nu. Ik ben bang dat ze weer in een depressie zat zitten en dat ze zichzelf iets aan zal doen op den duur. En dat gun ik haar niet, want sober is ze een leuke vrouw.
Ik weet het allemaal even niet meer. Het raakt me altijd zo dat ik zelfs ontzettend neerslachtig wordt. Al mijn energie gaat er naartoe, zelfs als ik niet bel ed. en ik ben zó moe en boos dat ik zelfs moeilijk kan concentreren op mijn studie. Gister een deadline gemist, nog een klap. Waarom houdt het me zó bezig!? Ik word gek van mezelf. En ik voel me zo slecht over hoe ik haar nu 'achter laat', het zal alleen maar erger worden, want 'ik ben haar alles', zegt ze als ze emotioneel dronken is. Ik heb een mail gestuurd naar Al Anon, ik zou ze graag eens willen spreken. Maar toch, ik ben er doorheen nu. Energie moet ik uit mijn tenen knijpen. Waar ik altijd zo bang voor was gaat nu geloof ik echt gebeuren: ze gaan helemaal kapot. Ik kon haar niet helpen. Pfft. Machteloos.
Graag jullie advies...
Mijn moeder heeft sinds mijn 8e een alcohol probleem. Nu ben ik 24 en ik ben veel te laat uit huis gegaan (21e), omdat ik wist dat als ik weg zou gaan ze helemaal naar de grond zou gaan. En inderdaad. Vader of broers/zussen heb ik niet. Familieleden wonen aan de andere kant van het land en die zijn er niet zo mee bezig.
Ze is niet het type alcoholiste die altijd drinkt of altijd te veel drinkt. Gek genoeg kan ze over het algemeen vrij goed functioneren. Toen ze nog een baan had was ze maar enkele keren per week dronken, maar ging daarna wel gewoon naar haar werk. Maar er kwam een fusie en ze werd ontslagen, met vele anderen. En uiteraard, sinds haar werkloosheid is het erger geworden. Dat ze soms een paar dagen achtereen tot een week dronken is, komt steeds vaker voor.
De hele voorgeschiedenis laat ik verder even achterwege. Ze is nu (zover ik weet) sinds zondag achtereen dronken. Ze had eindelijk een baan aangeboden gekregen, hoewel niet volledig uit de bijstand en rot met de uren, maar toch eindelijk een baan (loepje naar mijn vorige topic voor meer uitleg + update op laatste pagina). Ze had het een half jaar 'in de hand', omdat ze toen bezig was met 'werken onder behoud van uitkering' en heeft het ontzettend goed afgesloten. En ze heeft het al verpest. In haar boosheid wegens 'onrecht' ging ze weer drinken. Ik bel haar sinds zondag minimaal 5x per dag in de hoop dat ze opneemt, om haar steeds tips te geven wat ze allemaal kan doen en hoe ze het aan moet pakken. Ze doet er niets mee, is alleen maar kwaad (dronken kwaad) en ze is ontzettend destructief. Ze moest afgelopen donderdag weer werken en tot die tijd heb ik heel veel energie in gesprekken met haar gestoken dat ze op die dag nuchter, zonder kater, aan het werk zou gaan. Uiteraard niet gebeurd... Vrijdag kwamen ze (haar werk) onaangekondigd bij haar langs en troffen een verwarde, dronken vrouw aan... Ze heeft haar levensverhaal verteld, want dan zouden ze wat meer respect voor haar krijgen, legde ze me uit. Joh..
Maar ja, en nu? Wat voor gevolgen gaat dit nu hebben? Wat gaat ze nu doen dan? Geen idee natuurlijk... Het punt dat ze het volledig heeft verpest maakt mij ontzettend kwaad. Weer terug bij af tussen al die andere werkloze, en hoe is ze het nu van plan op te lossen? Ze geeft aan geen hulp te willen, want het enige wat ze wil is een baan en dan komt alles goed. Haar woorden. Goed, het zal wel. Verder haar probleem in principe.
Een ander belangrijk ding wat me erg tegenstaat is hoe ze nu omgaat met mijn emigratie. Ik ga deze zomer voor de liefde emigreren, waarschijnlijk maar een paar jaar, maar we zien wel hoe het loopt. Laatste half jaar gaf ze aan dat ze het wel moeilijk vindt, maar het me van harte gunt etc. Maar nu ze weer dronken is krijg ik heel andere verhalen van haar. Ze zegt dingen als 'Je laat me in de steek', 'Waarom neem je me niet mee', 'Ik heb je heel mijn leven gegeven en nu flik je me dit', '(naam vriend) pakt je van me af', 'Ik heb maar één kind en dat ben jij' etc. Of ze begint over mijn 'vader' 25 jaar geleden, en nog meer van dat soort emotionele gedoe waar ik niets mee kan. Ik had gehoopt dat ze voor mijn vertrek een baan zou krijgen en wat gelukkiger zou worden, haar leven wat regelmaat zou hebben, enz, maar dat idee is dus in 1 week kapot gegaan. Ik ben eigenlijk best wel bang dat vanaf de dag dat ik vertrek ze helemaal kapot zou gaan, erger dan nu. Ik ben bang dat ze weer in een depressie zat zitten en dat ze zichzelf iets aan zal doen op den duur. En dat gun ik haar niet, want sober is ze een leuke vrouw.
Ik weet het allemaal even niet meer. Het raakt me altijd zo dat ik zelfs ontzettend neerslachtig wordt. Al mijn energie gaat er naartoe, zelfs als ik niet bel ed. en ik ben zó moe en boos dat ik zelfs moeilijk kan concentreren op mijn studie. Gister een deadline gemist, nog een klap. Waarom houdt het me zó bezig!? Ik word gek van mezelf. En ik voel me zo slecht over hoe ik haar nu 'achter laat', het zal alleen maar erger worden, want 'ik ben haar alles', zegt ze als ze emotioneel dronken is. Ik heb een mail gestuurd naar Al Anon, ik zou ze graag eens willen spreken. Maar toch, ik ben er doorheen nu. Energie moet ik uit mijn tenen knijpen. Waar ik altijd zo bang voor was gaat nu geloof ik echt gebeuren: ze gaan helemaal kapot. Ik kon haar niet helpen. Pfft. Machteloos.
Hakuna Matata
zondag 29 mei 2016 05:13
Hier ook een kind van een alcoholisten mijn ervaring is dat als ze niet willen ze niet stoppen met drinken en ieder excuus aangrijpen om excessief te drinken. De zielige dronk is net zo verschrikkelijk als de kwade dronk, zij zijn altijd zielig, nemen zelf geen enkele verantwoordelijkheid en geven je het gevoel dat jij de enige bent die hun kan "redden". Verslaafden zijn vreselijk egoïstisch en ook al is het een ziekte, het is er wel één waar je van kan genezen maar hun keuze is dat het makkelijker is om in zelfmedelijden te blijven zwelgen om te kunnen blijven drinken.
Nu is het omdat je naar het buitenland gaat en de volgende keer omdat je in het buitenland bent en anders je vader, werkeloosheid, geldproblemen etc. Je moeder verknalt haar eigen leven en sleurt jouw mee in haar ellende, dat recht heeft ze niet en je laat haar dus niet in de steek, je komt eindelijk voor jou recht op om eens voor je zelf te gaan leven. Als zou jij je hele leven bij haar in huis wonen om haar te steunen dan nog krijg je geen dankbaarheid. Verslaafden zijn alleen bezig met zichzelf en dat maakt het zo vreselijk pijnlijk. Probeer je al langzaam los te maken van het idee dat jij je moeder kan "redden" ga genieten van je avontuur naar het buitenland en je partner. Wat win jij met de discussie met je partner over je moeder of dat jij je schuldig over je vertrek? Heeft het tot nu toe zin gehad en heeft dat het gedrag van je moeder veranderd? Soms zit er niets anders op om los te laten, dit is het leven waar zij voor kiest en nu wordt het tijd dat jij voor jouw leven kiest.
Nu is het omdat je naar het buitenland gaat en de volgende keer omdat je in het buitenland bent en anders je vader, werkeloosheid, geldproblemen etc. Je moeder verknalt haar eigen leven en sleurt jouw mee in haar ellende, dat recht heeft ze niet en je laat haar dus niet in de steek, je komt eindelijk voor jou recht op om eens voor je zelf te gaan leven. Als zou jij je hele leven bij haar in huis wonen om haar te steunen dan nog krijg je geen dankbaarheid. Verslaafden zijn alleen bezig met zichzelf en dat maakt het zo vreselijk pijnlijk. Probeer je al langzaam los te maken van het idee dat jij je moeder kan "redden" ga genieten van je avontuur naar het buitenland en je partner. Wat win jij met de discussie met je partner over je moeder of dat jij je schuldig over je vertrek? Heeft het tot nu toe zin gehad en heeft dat het gedrag van je moeder veranderd? Soms zit er niets anders op om los te laten, dit is het leven waar zij voor kiest en nu wordt het tijd dat jij voor jouw leven kiest.
zondag 29 mei 2016 06:14
quote:Het-groepje schreef op 28 mei 2016 @ 21:03:
Ik ken iemand die is geemigreerd en een van haar ouders heeft hetzelfde probleem.
Ze zegt dat het haar de ruimte gaf een eigen gezin te stichten. Soms doet het zeer maar vreemd genoeg redt die ouder zich best.
Helaas loopt het niet altijd zo af. Ik ben geëmigreerd en mijn alcoholistische ouder is overleden sinds ik in het buitenland woon. Ik wil je niet bang maken, maar het is wel een mogelijkheid die je onder ogen moet zien voordat je vertrekt (vind ik).
Als ik het van te voren had geweten, had ik bepaalde dingen anders gedaan.
Ik heb verder geen advies, maar je mag me PB-en als je behoefte hebt aan contact met lotgenoten/ervaringsdeskundigen.
Ik ken iemand die is geemigreerd en een van haar ouders heeft hetzelfde probleem.
Ze zegt dat het haar de ruimte gaf een eigen gezin te stichten. Soms doet het zeer maar vreemd genoeg redt die ouder zich best.
Helaas loopt het niet altijd zo af. Ik ben geëmigreerd en mijn alcoholistische ouder is overleden sinds ik in het buitenland woon. Ik wil je niet bang maken, maar het is wel een mogelijkheid die je onder ogen moet zien voordat je vertrekt (vind ik).
Als ik het van te voren had geweten, had ik bepaalde dingen anders gedaan.
Ik heb verder geen advies, maar je mag me PB-en als je behoefte hebt aan contact met lotgenoten/ervaringsdeskundigen.
zondag 29 mei 2016 07:30
Laat haar los, en stop met moeder Theresa uithangen. Ga aan je eigen nieuwe leven beginnen.
Klinkt heel hard. Zelf ook ervaringsdeskundige, maar dan met broer & verslaving. Ik ben ook naar het buitenland gegaan. Destijds ook afscheid genomen van hem en aangegeven dat ik geen contact meer wilde. Ik was klaar met hem die mijn energie opzoog (en ik laat het toe). Familie had al geen contact meer met hem. Zelf heb ik nog aangifte gedaan ook ivm illegale zaken.
Ik voelde me enorm schuldig, want wat als ' hij zelfmoord pleegt of overlijdt aan overdosis of neergeschoten wordt 'etv. Nu dat wat als is onzin; ' zijn leven, zijn keuze'.
Mijn man opende mijn ogen door op een gegeven moment te zeggen:' dus jouw broer heeft het recht om jouw leven te domineren omdat hij niet geholpen worden. Jij bent ook verslaafd. Want jij staat ook niet toe dat je broer echt geholpen wordt door Moeder Theresa uit te hangen, want jij houdt m ook in die vicieuze cirkel van uit de shit halen.Hoe ga je dat doen als we een kind hebben? ga je dan ook een smoes voor je broer verzinnen dat ie bv je baby heeft laten vallen of dat jij geen tijd voor je kind hebt omdat je broer zo zielig is? Kortom je moeder speelt op je gevoel, en jij laat je bespelen. Hoe moeilijk het ook is, laat haar LOS. Heel veel sterkte! Harde woorden, maar hopelijk openen ze je de ogen zoals da tbij mij het geval was.
Klinkt heel hard. Zelf ook ervaringsdeskundige, maar dan met broer & verslaving. Ik ben ook naar het buitenland gegaan. Destijds ook afscheid genomen van hem en aangegeven dat ik geen contact meer wilde. Ik was klaar met hem die mijn energie opzoog (en ik laat het toe). Familie had al geen contact meer met hem. Zelf heb ik nog aangifte gedaan ook ivm illegale zaken.
Ik voelde me enorm schuldig, want wat als ' hij zelfmoord pleegt of overlijdt aan overdosis of neergeschoten wordt 'etv. Nu dat wat als is onzin; ' zijn leven, zijn keuze'.
Mijn man opende mijn ogen door op een gegeven moment te zeggen:' dus jouw broer heeft het recht om jouw leven te domineren omdat hij niet geholpen worden. Jij bent ook verslaafd. Want jij staat ook niet toe dat je broer echt geholpen wordt door Moeder Theresa uit te hangen, want jij houdt m ook in die vicieuze cirkel van uit de shit halen.Hoe ga je dat doen als we een kind hebben? ga je dan ook een smoes voor je broer verzinnen dat ie bv je baby heeft laten vallen of dat jij geen tijd voor je kind hebt omdat je broer zo zielig is? Kortom je moeder speelt op je gevoel, en jij laat je bespelen. Hoe moeilijk het ook is, laat haar LOS. Heel veel sterkte! Harde woorden, maar hopelijk openen ze je de ogen zoals da tbij mij het geval was.
zondag 29 mei 2016 14:20
quote:Antoon69 schreef op 28 mei 2016 @ 23:36:
Ik neem aan dat jullie er niet echt op zitten te wachten om haar mee te nemen? Misschien ook beter van niet. Als je een solide bestaan hebt opgebouwd met een ruim huis, kinderen die het goed doen en genoeg geld zou je het kunnen overwegen om haar ooit onder je hoede te nemen als ze oud is. Maar nu lijkt het beter voor jou om afstand te nemen inderdaad.Het zou niet eens kunnen ivm het migratieproces. Bovendien zou ze werk moeten hebben in het nieuwe land, haar huis moeten opgeven en de taal moeten leren. Het is totaal onrealistisch, dus vreemd dat ze het zegt. En nee, ik wil het ook niet. Wat betreft de toekomst zie ik wel. Wie weet wordt ze niet eens oud of wordt ze beter. Wie dan leeft, wie dan zorgt.
Ik neem aan dat jullie er niet echt op zitten te wachten om haar mee te nemen? Misschien ook beter van niet. Als je een solide bestaan hebt opgebouwd met een ruim huis, kinderen die het goed doen en genoeg geld zou je het kunnen overwegen om haar ooit onder je hoede te nemen als ze oud is. Maar nu lijkt het beter voor jou om afstand te nemen inderdaad.Het zou niet eens kunnen ivm het migratieproces. Bovendien zou ze werk moeten hebben in het nieuwe land, haar huis moeten opgeven en de taal moeten leren. Het is totaal onrealistisch, dus vreemd dat ze het zegt. En nee, ik wil het ook niet. Wat betreft de toekomst zie ik wel. Wie weet wordt ze niet eens oud of wordt ze beter. Wie dan leeft, wie dan zorgt.
Hakuna Matata
zondag 29 mei 2016 14:41
Ik las net je OP van een 2 jaar terug dat je moeder ook agressief was en je mishandelde. Misschien een idee om dat zelf ook eens terug te lezen.
Je kan iemand niet helpen die niet geholpen wil worden. En vaak moet zoiemand eerst rock bottom gaan voordat dat gebeurd (en ja soms is de dood net iets eerder dan dat punt).
Zorg liever voor jezelf en laat haar los.
Je kan iemand niet helpen die niet geholpen wil worden. En vaak moet zoiemand eerst rock bottom gaan voordat dat gebeurd (en ja soms is de dood net iets eerder dan dat punt).
Zorg liever voor jezelf en laat haar los.
