Kinderen
alle pijlers
Bewust kinderloos, hoe om te gaan met omgeving?
vrijdag 24 februari 2017 22:46
Hallo Allemaal,
Heel erg bedankt voor alle reacties!
De reacties blijven maar doorstromen, wat van mij niet hoeft, dus vandaar dat ik de orginele vraag hierbij aanpas.
Veel van jullie hebben hele bruikbare en nuttige handvatten gegeven die me mee inzicht hebben gegeven in de situatie en me ook weer even op mijn plek hebben gezet. Soms weet je namelijk dingen wel, maar is het tóch fijn om ze even van een ander te horen, juist de dingen die aan kunnen voelen als kritiek.
Ik wil iedereen bedanken die serieus mee heeft gedacht en zich verplaatst heeft in mijn situatie, zonder direct met waardeoordelen te komen. Ik heb genoeg antwoorden om mee verder te komen en ik ga hier ook mee aan de slag.
Fijne dag nog!
Heel erg bedankt voor alle reacties!
De reacties blijven maar doorstromen, wat van mij niet hoeft, dus vandaar dat ik de orginele vraag hierbij aanpas.
Veel van jullie hebben hele bruikbare en nuttige handvatten gegeven die me mee inzicht hebben gegeven in de situatie en me ook weer even op mijn plek hebben gezet. Soms weet je namelijk dingen wel, maar is het tóch fijn om ze even van een ander te horen, juist de dingen die aan kunnen voelen als kritiek.
Ik wil iedereen bedanken die serieus mee heeft gedacht en zich verplaatst heeft in mijn situatie, zonder direct met waardeoordelen te komen. Ik heb genoeg antwoorden om mee verder te komen en ik ga hier ook mee aan de slag.
Fijne dag nog!
zaterdag 25 februari 2017 00:17
Pfoe, ik denk dat je toch moet leren leven met kinderen om je heen. Of wil je zo'n zeikerd worden die gaat lopen piepen als de toekomstige kinderen van de buren op de trap lopen om 19 uur omdat ze naar bed gebracht worden?
Jij wil zonder kinderen leven, dat kan in je eigen huishouden. Maar in de wereld zijn kinderen.
Schokkender vind ik de manier waarop je tegenover je eigen familie staat. Het is familie. Een aanvulling, warmte, liefde, die jij afwijst omdat ze nu nog jong zijn. Als ze volwassen zijn zullen ze je niet meer hoeven als je nu zo doorgaat. Zo eeuwig zonde.
Jij wil zonder kinderen leven, dat kan in je eigen huishouden. Maar in de wereld zijn kinderen.
Schokkender vind ik de manier waarop je tegenover je eigen familie staat. Het is familie. Een aanvulling, warmte, liefde, die jij afwijst omdat ze nu nog jong zijn. Als ze volwassen zijn zullen ze je niet meer hoeven als je nu zo doorgaat. Zo eeuwig zonde.
Death may indeed be final, but the love we share while living is eternal
zaterdag 25 februari 2017 00:19
To, ik denk dat je even heel goed moet uitzoeken wat dit precies voor gevoelens zijn voordat je je ouders hierbij betrekt. Het is namelijk niet hun probleem dat jij jaloers bent op de aandacht dat hun kleinkinderen krijgen. Dit is iets waar JIJ mee worstelt en ik begrijp dat je misschien wat aandacht van je ouders mist, maar daarvoor kun je de kinderen ook niet de schuld geven naar mijn mening.
We teach people how to treat us
zaterdag 25 februari 2017 00:20
quote:Thanateros schreef op 25 februari 2017 @ 00:17:
Pfoe, ik denk dat je toch moet leren leven met kinderen om je heen. Of wil je zo'n zeikerd worden die gaat lopen piepen als de toekomstige kinderen van de buren op de trap lopen om 19 uur omdat ze naar bed gebracht worden?
Jij wil zonder kinderen leven, dat kan in je eigen huishouden. Maar in de wereld zijn kinderen.
Schokkender vind ik de manier waarop je tegenover je eigen familie staat. Het is familie. Een aanvulling, warmte, liefde, die jij afwijst omdat ze nu nog jong zijn. Als ze volwassen zijn zullen ze je niet meer hoeven als je nu zo doorgaat. Zo eeuwig zonde.Ja, dit vind ik ook
Ook sneu voor die kindjes dat hun tante ze niet leuk vindt. Kinderen voelen dit ook haarfijn aan...
Pfoe, ik denk dat je toch moet leren leven met kinderen om je heen. Of wil je zo'n zeikerd worden die gaat lopen piepen als de toekomstige kinderen van de buren op de trap lopen om 19 uur omdat ze naar bed gebracht worden?
Jij wil zonder kinderen leven, dat kan in je eigen huishouden. Maar in de wereld zijn kinderen.
Schokkender vind ik de manier waarop je tegenover je eigen familie staat. Het is familie. Een aanvulling, warmte, liefde, die jij afwijst omdat ze nu nog jong zijn. Als ze volwassen zijn zullen ze je niet meer hoeven als je nu zo doorgaat. Zo eeuwig zonde.Ja, dit vind ik ook
Ook sneu voor die kindjes dat hun tante ze niet leuk vindt. Kinderen voelen dit ook haarfijn aan...
We teach people how to treat us
zaterdag 25 februari 2017 00:26
quote:Laava schreef op 25 februari 2017 @ 00:20:
[...]
Ook sneu voor die kindjes dat hun tante ze niet leuk vindt. Kinderen voelen dit ook haarfijn aan...
Kan maar zo.
Maar hemel er zijn er echt meer mensen in het leven van kinderen dan die ene kindvrije niet zo open tante. Maak het ook niet groter dan het is want kinderen zijn echt net mensen. En ja, ook kinderen komen dus af en toe ook anderen tegen die hen niet erg prettig vinden om bij in de buurt te zijn. Er zijn hopelijk genoeg mensen die deze kinderen wel waarderen.
[...]
Ook sneu voor die kindjes dat hun tante ze niet leuk vindt. Kinderen voelen dit ook haarfijn aan...
Kan maar zo.
Maar hemel er zijn er echt meer mensen in het leven van kinderen dan die ene kindvrije niet zo open tante. Maak het ook niet groter dan het is want kinderen zijn echt net mensen. En ja, ook kinderen komen dus af en toe ook anderen tegen die hen niet erg prettig vinden om bij in de buurt te zijn. Er zijn hopelijk genoeg mensen die deze kinderen wel waarderen.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 25 februari 2017 00:36
Jij wilt dat jouw keuzes geaccepteerd worden, maar intussen lees ik weinig acceptatie voor de keuzes van je omgeving. Je vriendinnen maken niet altijd tijd voor je, je zus is een slechte opvoeder met rotkinderen, je ouders zijn teveel bezig met hun kleinkinderen. Je klinkt veroordelend en verongelijkt.
Ik word al behoorlijk naar van de negativiteit in jouw post, ik kan me voorstellen dat mensen die in real life met jou te stellen hebben er behoorlijk chagrijnig van worden. Laat die negativiteit eens los, probeer je wat meer in te leven in de belevingswereld van de mensen uit je omgeving en kies voor de positieve aanpak. Besteden je ouders te weinig tijd aan je? Ga wat leuks met ze doen. Belt je vriendin af omdat ze geen oppas heeft? Neem een fles wijn mee en maak er een gezellig avondje van op de bank.
O ja, en zoek inderdaad andere kinderlozen op om leuke dingen mee te doen. Dan voel je je wat minder achtergesteld en kun je ook weer wat positiever opstellen naar je omgeving.
Ik word al behoorlijk naar van de negativiteit in jouw post, ik kan me voorstellen dat mensen die in real life met jou te stellen hebben er behoorlijk chagrijnig van worden. Laat die negativiteit eens los, probeer je wat meer in te leven in de belevingswereld van de mensen uit je omgeving en kies voor de positieve aanpak. Besteden je ouders te weinig tijd aan je? Ga wat leuks met ze doen. Belt je vriendin af omdat ze geen oppas heeft? Neem een fles wijn mee en maak er een gezellig avondje van op de bank.
O ja, en zoek inderdaad andere kinderlozen op om leuke dingen mee te doen. Dan voel je je wat minder achtergesteld en kun je ook weer wat positiever opstellen naar je omgeving.
zaterdag 25 februari 2017 00:40
Nu ik alles heb gelezen lijkt het feit dat jij een 'wereldverbeteraar' bent en anderen niet verbeteren het grootste probleem. Ze eten snoep gruwel. En ze ademen zuurstof in, terwijl er witte tijgers en olifanten gered moeten worden. Horror.
Zie jij het/ kinderen/nieuwe bevolking niet gewoon teveel in tegenstrijd met je idealen? Dat is een oprechte vraag, net zoals dat mijn kritiek oprecht is.
Zie jij het/ kinderen/nieuwe bevolking niet gewoon teveel in tegenstrijd met je idealen? Dat is een oprechte vraag, net zoals dat mijn kritiek oprecht is.
Death may indeed be final, but the love we share while living is eternal
zaterdag 25 februari 2017 00:42
Wat ik me afvraag is het dan echt zoveel of lijkt het nu maar zo? Als ik even naar mezelf kijk, wil niet teveel in detail spreken maar ik heb veel zussen dat betekent dat mijn kinderen eigenlijk veel tantes hebben en dan heb ik het nog niet eens over mijn nichten en tanten etc.
Maar er is wel contact en we hebben de verjaardagen en feestdagen maar voor de rest valt het mee en heeft iedereen zijn eigen leven. Ik weet precies wat ik aan mijn zussen heb en wat ik ook juist niet aan ze heb en dat is ook prima. Ik zal ook bepaalde zussen echt niet vragen om op te passen of wat dan ook, want er is ook weer een bepaalde ruimte. Soms ben ik juist een beetje jaloers als ik de band zie tussen sommige tantes met hun nichtje of neefje maar goed daar leer je weer mee omgaan. Wat ik probeer te zeggen; misschien moet jij voor jezelf nadenken wat voor een band je wilt hebben en het desnoods aangeven?
Uiteindelijk kom je er niet omheen, de kinderen zijn er. Het is familie en ze zullen niet eeuwig klein blijven maar je kan wel kijken wat voor je zelf werkt. Heel veel success!
En is het misschien niet een ideetje om kindloze dates te plannen met je familie?
Maar er is wel contact en we hebben de verjaardagen en feestdagen maar voor de rest valt het mee en heeft iedereen zijn eigen leven. Ik weet precies wat ik aan mijn zussen heb en wat ik ook juist niet aan ze heb en dat is ook prima. Ik zal ook bepaalde zussen echt niet vragen om op te passen of wat dan ook, want er is ook weer een bepaalde ruimte. Soms ben ik juist een beetje jaloers als ik de band zie tussen sommige tantes met hun nichtje of neefje maar goed daar leer je weer mee omgaan. Wat ik probeer te zeggen; misschien moet jij voor jezelf nadenken wat voor een band je wilt hebben en het desnoods aangeven?
Uiteindelijk kom je er niet omheen, de kinderen zijn er. Het is familie en ze zullen niet eeuwig klein blijven maar je kan wel kijken wat voor je zelf werkt. Heel veel success!
En is het misschien niet een ideetje om kindloze dates te plannen met je familie?
zaterdag 25 februari 2017 00:58
Je kunt nu eenmaal niet de hele wereld 'bevriezen'. Mensen veranderen, mensen maken andere keuzes en prioriteiten van mensen veranderen. Dat ligt bij die mensen (nog even helemaal los van goed/fout), niet bij hun kinderen. Aangezien je dat niet in de hand hebt wat anderen doen kun je dat maar beter leren accepteren (of niet accepteren en een andere weg inslaan).
Zoals in de OP: afspreken met vriendinnen onder voorbehoud van oppas. "Logisch maar vervelend". Dat probleem zou je ook hebben als die vriendin een zieke moeder in huis had en daar de zorg voor zou hebben. Je zou het als weldenkend mens ook een trut eersteklas vinden als ze geen verantwoording nam voor haar kinderen/zieke moeder en een avondje stappen met jou als eerste prioriteit zou hebben.
Zoals in de OP: afspreken met vriendinnen onder voorbehoud van oppas. "Logisch maar vervelend". Dat probleem zou je ook hebben als die vriendin een zieke moeder in huis had en daar de zorg voor zou hebben. Je zou het als weldenkend mens ook een trut eersteklas vinden als ze geen verantwoording nam voor haar kinderen/zieke moeder en een avondje stappen met jou als eerste prioriteit zou hebben.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zaterdag 25 februari 2017 03:10
Ken genoeg bewust kinderloze mensen, niks mis mee, maar ken er niet 1 die zo onsympathiek als jij overkomt. Dat jij geen kinderen wil betekent dus dat je geen kinderen in je omgeving wilt? En waarom zo veroordelend naar je zus, juist als je met gezinnen hebt gewerkt zou je minder een oordeel moeten hebben over de opvoedstijl van een ander, want iedere ouder is anders. Kinderen zijn er nu eenmaal in de wereld en jij zal een weg moeten vinden in de omgang hiermee.
zaterdag 25 februari 2017 07:37
quote:Enn schreef op 25 februari 2017 @ 00:26:
[...]
Kan maar zo.
Maar hemel er zijn er echt meer mensen in het leven van kinderen dan die ene kindvrije niet zo open tante. Maak het ook niet groter dan het is want kinderen zijn echt net mensen. En ja, ook kinderen komen dus af en toe ook anderen tegen die hen niet erg prettig vinden om bij in de buurt te zijn. Er zijn hopelijk genoeg mensen die deze kinderen wel waarderen.Ja, maar je vergeet even dat kinderen nog volop in ontwikkeling zijn. Daarbij kan afwijzing van een dichtbij familielid echt wel impact maken. Zeker als het puur en alleen is omdat ze zijn wie ze zijn.... kinderen.
[...]
Kan maar zo.
Maar hemel er zijn er echt meer mensen in het leven van kinderen dan die ene kindvrije niet zo open tante. Maak het ook niet groter dan het is want kinderen zijn echt net mensen. En ja, ook kinderen komen dus af en toe ook anderen tegen die hen niet erg prettig vinden om bij in de buurt te zijn. Er zijn hopelijk genoeg mensen die deze kinderen wel waarderen.Ja, maar je vergeet even dat kinderen nog volop in ontwikkeling zijn. Daarbij kan afwijzing van een dichtbij familielid echt wel impact maken. Zeker als het puur en alleen is omdat ze zijn wie ze zijn.... kinderen.
We teach people how to treat us
zaterdag 25 februari 2017 07:44
Ik vond dat je de situatie goed uitlegd hier. Lastig zeg dat de familiebanden zo broos zijn. Misschien alsof je zelf weer kind bent, en weer machteloos in de situatie bent. Alsof vroeger zich herhaald, jij geen stem hebt.
Wat betreft de kinderen. Mocht je uiteindelijk besluiten iets met de kinderen te willen doen, dan kun je ze het beste uitnodigen zonder de ouders erbij. Iemand uit mijn familie heeft ook zo'n stuitelbal, en daar merk je bij het logeren op de tweede dag een verandering van hyper naar gematigd. (Uiteraard veranderd dat weer zodra de ouders in zicht zijn). Of anders kun je misschien tante bioscoop worden. Of tante zwemmen, of (binnen)speeltuin. Een activiteit kan helpen dat de kinderen hun onrust en drukte kwijt kunnen.
Wat betreft de kinderen. Mocht je uiteindelijk besluiten iets met de kinderen te willen doen, dan kun je ze het beste uitnodigen zonder de ouders erbij. Iemand uit mijn familie heeft ook zo'n stuitelbal, en daar merk je bij het logeren op de tweede dag een verandering van hyper naar gematigd. (Uiteraard veranderd dat weer zodra de ouders in zicht zijn). Of anders kun je misschien tante bioscoop worden. Of tante zwemmen, of (binnen)speeltuin. Een activiteit kan helpen dat de kinderen hun onrust en drukte kwijt kunnen.
zaterdag 25 februari 2017 07:52
quote:Gelukkig heb ik vriendinnen die graag ook even 'niet-mama' zijn en dus ook wel eens zonder de kids weg willen, maar alsnog kan dat natuurlijk alleen als het schema van de kids/de oppas/de vader dat toelaat.
Ja duh, hoe zie je dat anders voor je?
Belachelijk ook om dit als pijnpunt op te noemen. Stel je eens voor dat je een vriendin zonder werk hebt en die gaat hier klagen dat ze het zo vervelend vindt dat afspraken met werkende vriendinnen alleen om hun werk heen gepland kunnen worden.
Ja duh, hoe zie je dat anders voor je?
Belachelijk ook om dit als pijnpunt op te noemen. Stel je eens voor dat je een vriendin zonder werk hebt en die gaat hier klagen dat ze het zo vervelend vindt dat afspraken met werkende vriendinnen alleen om hun werk heen gepland kunnen worden.
zaterdag 25 februari 2017 08:00
Pffft die hele OP staat me verder enorm tegen. Wat een gezeur altijd van die kindloze mensen. Ik weet nog goed dat zwager ook het hoogste woord had over dat onze kinderen dit niet goed deden en wij dat niet goed en als hij kinderen had dan zou het wel effe anders gaan. Tot het moment dat hij die kinderen ook had en ze ook volop in de peuterpuberteit zaten. Toen bleek het allemaal niet zo simpel.
Enfin, als je geen kinderen wil, waarom dan wel het hoogste woord over hoe je een kind op moet voeden? Dat je professioneel met kinderen werkt zegt me geen reet. Ik werk ook met moeilijke doelgroepen maar ben op mijn werk anders dan thuis. Ik heb trouwens gezinsondersteuners mogen ontmoeten die echt zo vreselijk slecht waren in hun werk dat ik twijfel aan de kwaliteit van de opleiding. Inderdaad het geneuzel dat de opvoedstijl van de ouders per definitie niet goed genoeg was, alleen methode x uit de boekjes volstond. Wat een arrogantie.
Als je zo graag wil bewijzen hoe je juist opvoed, neem dan lekker een kind van jezelf.
Enfin, als je geen kinderen wil, waarom dan wel het hoogste woord over hoe je een kind op moet voeden? Dat je professioneel met kinderen werkt zegt me geen reet. Ik werk ook met moeilijke doelgroepen maar ben op mijn werk anders dan thuis. Ik heb trouwens gezinsondersteuners mogen ontmoeten die echt zo vreselijk slecht waren in hun werk dat ik twijfel aan de kwaliteit van de opleiding. Inderdaad het geneuzel dat de opvoedstijl van de ouders per definitie niet goed genoeg was, alleen methode x uit de boekjes volstond. Wat een arrogantie.
Als je zo graag wil bewijzen hoe je juist opvoed, neem dan lekker een kind van jezelf.
zaterdag 25 februari 2017 08:09
Het geeft mij toch de beste stuurlui staan aan wal idee, merk vaker bij bewust kinderloze mensen (ken er een aantal) dat ze vanaf de zijlijn hun bedenkingen hebben over de opvoeding van andermans kinderen of liever gezegd : het gebrek daaraan in hun ogen.
Een zekere arrogantie, dan doe je toch gewoon zus of zo? Oh, dat ik dààr niet eerder aan heb gedacht, bedankt voor de tip! Sarcasmemodus aan.
Jij staat niet op nummer één, nee, je snakt naar erkenning, maar die zul je toch voornamelijk uit jezelf moeten halen, je bent volwassen.
Een zekere arrogantie, dan doe je toch gewoon zus of zo? Oh, dat ik dààr niet eerder aan heb gedacht, bedankt voor de tip! Sarcasmemodus aan.
Jij staat niet op nummer één, nee, je snakt naar erkenning, maar die zul je toch voornamelijk uit jezelf moeten halen, je bent volwassen.
zaterdag 25 februari 2017 08:30
Ik heb alleen de laatste pagina gelezen en de OP.
Ik herken het probleem wel. Als bewust moeder heb ik moeite met kinderen van aangetrouwde familie, omdat ze zo leuk anarchistisch opgevoed worden. Die ouders vallen mij luidkeels af als ik aangeef dat ze niet perse op zolder in de kasten hoeven te duiken als ze nog niet eens drinken hebben, hun kinderen zijn zo leuk aan het ontdekken. Mijn huis, mijn regels doen ze ook niet aan. Gelukkig zijn ze nu ouder dan tien en zitten stil aan hun telefoon geplakt. Hoeven van hun ouders geen hoi of dag te zeggen. Merk je niks meer van.
Ik blijf er moeite mee hebben, omdat ik zie dat ze worstelen met sociale situaties en ik denk te weten waar verbetering te halen is. Ouders zien dat anders, dus laat ik het erbij.
Een vriendin heeft met haar ouders gesproken toen zij een paar keer moest wijken voor het nichtje, opvang. Heel erg bij zichzelf gehouden, als jullie blijven verzetten voel ik me minder belangrijk. Ouders hadden pragmatische aanpak, waren probleem op aan het lossen en hadden dat niet zo gezien, dat uitspreken hielp. Zij heeft regelmatig nichtje bij haar thuis, omdat zonder ouders kind zich anders gedraagt. Zij is strenger dan de ouders, kind weet dat en komt graag bij haar.
Weekendje weg met familie heeft ze gewoon een stukje vrij, je hoeft niet altijd op elkaars lip te zitten.
Mijn broer heeft geen kinderen. Mijn kinderen willen graag bij hem langs. Het komt er eigenlijk steeds niet van, doet niemand hier moeilijk over en ik klaag niet bij hem. Het is gezellig als we hem zien (vind ik).
Dus ik vind wel dat je mag zeuren. Maar denk dat het beter werkt als je een idee hebt hoe het zo in te richten dat je je er fijner bij voelt.
Ik herken het probleem wel. Als bewust moeder heb ik moeite met kinderen van aangetrouwde familie, omdat ze zo leuk anarchistisch opgevoed worden. Die ouders vallen mij luidkeels af als ik aangeef dat ze niet perse op zolder in de kasten hoeven te duiken als ze nog niet eens drinken hebben, hun kinderen zijn zo leuk aan het ontdekken. Mijn huis, mijn regels doen ze ook niet aan. Gelukkig zijn ze nu ouder dan tien en zitten stil aan hun telefoon geplakt. Hoeven van hun ouders geen hoi of dag te zeggen. Merk je niks meer van.
Ik blijf er moeite mee hebben, omdat ik zie dat ze worstelen met sociale situaties en ik denk te weten waar verbetering te halen is. Ouders zien dat anders, dus laat ik het erbij.
Een vriendin heeft met haar ouders gesproken toen zij een paar keer moest wijken voor het nichtje, opvang. Heel erg bij zichzelf gehouden, als jullie blijven verzetten voel ik me minder belangrijk. Ouders hadden pragmatische aanpak, waren probleem op aan het lossen en hadden dat niet zo gezien, dat uitspreken hielp. Zij heeft regelmatig nichtje bij haar thuis, omdat zonder ouders kind zich anders gedraagt. Zij is strenger dan de ouders, kind weet dat en komt graag bij haar.
Weekendje weg met familie heeft ze gewoon een stukje vrij, je hoeft niet altijd op elkaars lip te zitten.
Mijn broer heeft geen kinderen. Mijn kinderen willen graag bij hem langs. Het komt er eigenlijk steeds niet van, doet niemand hier moeilijk over en ik klaag niet bij hem. Het is gezellig als we hem zien (vind ik).
Dus ik vind wel dat je mag zeuren. Maar denk dat het beter werkt als je een idee hebt hoe het zo in te richten dat je je er fijner bij voelt.
zaterdag 25 februari 2017 08:30
quote:allemaan schreef op 24 februari 2017 @ 23:55:
[...]
Thank you!! Een goede vergelijking die het inderdaad goed weergeeft.
(En iets plaatsen op een forum is natuurlijk altijd 'op eigen risico' waarbij je weet dat er ook altijd mensen zijn die graag willen afkeuren ipv meedenken. Maar ben erg blij met de mensen die serieus meedenken én met jouw reactie )
Helemaal geen goed voorbeeld. Vervang honden door homo's, moslims, vrouwen of een andere bevolkingsgroep en dan is het discriminatie. Jij hebt een hekel aan een bevolkingsgroep puur omdat ze onder de 18 zijn. Hoe is dat eerlijk? Je discrimineert tegen mensen puur om hun leeftijd.
Misschien eens goed om daaromheen te gaan leren kijken. Ook kinderen zijn meer dan een nummertje. Kinderen zijn net mensen, je hebt er leuke bij en minder leuke, maar ze zijn vooral allemaal anders. Net als volwassenen. Dus leer ze kennen.
De dingen die jij schrijft, en die Geronimo schrijft, gaan helemaal niet over kinderen. Die gaan over ouders. En dat die ouders zo trots zijn op hun kroost daar kunnen de kinderen niets aan doen.
Maar ik vind het heel raar dat jij als kinderloze vindt dat kinderen 'everywhere' zijn. Ja natuurlijk zijn ze dat, net als de rest van de leden van onze samenleving. Het zijn namelijk mensen en ook al zijn het nog kleine mensen, ze zijn gelijk aan jou en mij en ieder ander.
Ik begrijp dan ook niks van No Kids Allowed pools en Adult Only hotels enzo. Je zou eens een No Homosexuals Allowed pool moeten proberen op te richten, maar nee, kinderen, die mogen prima in het verdomhoekje. Kinderen zijn geen honden.
En als je het gekweel van de ouders zat bent over hun kroost dan vraag je ze iets anders: hoe gaat het op je werk? Welke grote reis zou je wel eens willen maken? Heb je die film gezien? Etc. Doe ik ook als mijn vriendin eindeloos begint door te zeveren over haar obsessie met superfoods en een healthy lifestyle. Verder is ze heel aardig hoor, maar dat hoef ik niet de hele middag aan te horen.
Wil je tijd zonder kinderen? Prima dan zeg je tegen je ouders/zus/vriendinnen: zullen we gaan high winen/naar de film/uit eten/etc. Activiteiten waarbij de kinderen meenemen niet handig is. Doe ik ook als ik zonder man wil afspreken, dan ga ik eten met mijn vriendinnen en laat hem thuis. Als ze bij mij komen eten is hij er wel, kan hem moeilijk de deur uit zetten omdat mijn vriendinnen komen.
[...]
Thank you!! Een goede vergelijking die het inderdaad goed weergeeft.
(En iets plaatsen op een forum is natuurlijk altijd 'op eigen risico' waarbij je weet dat er ook altijd mensen zijn die graag willen afkeuren ipv meedenken. Maar ben erg blij met de mensen die serieus meedenken én met jouw reactie )
Helemaal geen goed voorbeeld. Vervang honden door homo's, moslims, vrouwen of een andere bevolkingsgroep en dan is het discriminatie. Jij hebt een hekel aan een bevolkingsgroep puur omdat ze onder de 18 zijn. Hoe is dat eerlijk? Je discrimineert tegen mensen puur om hun leeftijd.
Misschien eens goed om daaromheen te gaan leren kijken. Ook kinderen zijn meer dan een nummertje. Kinderen zijn net mensen, je hebt er leuke bij en minder leuke, maar ze zijn vooral allemaal anders. Net als volwassenen. Dus leer ze kennen.
De dingen die jij schrijft, en die Geronimo schrijft, gaan helemaal niet over kinderen. Die gaan over ouders. En dat die ouders zo trots zijn op hun kroost daar kunnen de kinderen niets aan doen.
Maar ik vind het heel raar dat jij als kinderloze vindt dat kinderen 'everywhere' zijn. Ja natuurlijk zijn ze dat, net als de rest van de leden van onze samenleving. Het zijn namelijk mensen en ook al zijn het nog kleine mensen, ze zijn gelijk aan jou en mij en ieder ander.
Ik begrijp dan ook niks van No Kids Allowed pools en Adult Only hotels enzo. Je zou eens een No Homosexuals Allowed pool moeten proberen op te richten, maar nee, kinderen, die mogen prima in het verdomhoekje. Kinderen zijn geen honden.
En als je het gekweel van de ouders zat bent over hun kroost dan vraag je ze iets anders: hoe gaat het op je werk? Welke grote reis zou je wel eens willen maken? Heb je die film gezien? Etc. Doe ik ook als mijn vriendin eindeloos begint door te zeveren over haar obsessie met superfoods en een healthy lifestyle. Verder is ze heel aardig hoor, maar dat hoef ik niet de hele middag aan te horen.
Wil je tijd zonder kinderen? Prima dan zeg je tegen je ouders/zus/vriendinnen: zullen we gaan high winen/naar de film/uit eten/etc. Activiteiten waarbij de kinderen meenemen niet handig is. Doe ik ook als ik zonder man wil afspreken, dan ga ik eten met mijn vriendinnen en laat hem thuis. Als ze bij mij komen eten is hij er wel, kan hem moeilijk de deur uit zetten omdat mijn vriendinnen komen.
zaterdag 25 februari 2017 08:38
quote:Thanateros schreef op 25 februari 2017 @ 00:17:
Schokkender vind ik de manier waarop je tegenover je eigen familie staat. Het is familie. Een aanvulling, warmte, liefde, die jij afwijst omdat ze nu nog jong zijn. Als ze volwassen zijn zullen ze je niet meer hoeven als je nu zo doorgaat. Zo eeuwig zonde.
Wat een onzin. Omdat er toevallig een bloedband is moet het maar allemaal leuk fijn en warm zijn?
Vriendschappen kun je beëindigen of verwateren, met je familie moet je het altijd maar goed hebben?
TO schrijft dat de banden met haar ouders en zus altijd al moeizaam zijn geweest.
Schokkender vind ik de manier waarop je tegenover je eigen familie staat. Het is familie. Een aanvulling, warmte, liefde, die jij afwijst omdat ze nu nog jong zijn. Als ze volwassen zijn zullen ze je niet meer hoeven als je nu zo doorgaat. Zo eeuwig zonde.
Wat een onzin. Omdat er toevallig een bloedband is moet het maar allemaal leuk fijn en warm zijn?
Vriendschappen kun je beëindigen of verwateren, met je familie moet je het altijd maar goed hebben?
TO schrijft dat de banden met haar ouders en zus altijd al moeizaam zijn geweest.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zaterdag 25 februari 2017 09:00
quote:himalaya schreef op 25 februari 2017 @ 08:38:
[...]
Wat een onzin. Omdat er toevallig een bloedband is moet het maar allemaal leuk fijn en warm zijn?
Vriendschappen kun je beëindigen of verwateren, met je familie moet je het altijd maar goed hebben?
TO schrijft dat de banden met haar ouders en zus altijd al moeizaam zijn geweest.
In dat laatste zit het probleem ook. Daar lijkt iets onverwerkts te zitten, waardoor ze niet oordeelvrij en altijd volwassen kan reageren. Het gesprek aan gaan dat ze zich achtergesteld voelt, kan daarin wel helpen.
En kinderen als individu zien en dat sommige dingen resultaat zijn van omstandigheden, zoals bv opvoeding. Dan kun je gedrag loskoppelen van het kind zelf en met meer compassie kijken.
Neemt niet weg dat het rete irritant is als alles om de kinderen in de familie draait en grootouders geen balans hebben in aandacht geven aan ook hun kinderloze kinderen.
Dus je gevoel uiten. Wellicht komt er een mooi gesprek uit. Pas wel op dat je niet te veroordelend bent.
[...]
Wat een onzin. Omdat er toevallig een bloedband is moet het maar allemaal leuk fijn en warm zijn?
Vriendschappen kun je beëindigen of verwateren, met je familie moet je het altijd maar goed hebben?
TO schrijft dat de banden met haar ouders en zus altijd al moeizaam zijn geweest.
In dat laatste zit het probleem ook. Daar lijkt iets onverwerkts te zitten, waardoor ze niet oordeelvrij en altijd volwassen kan reageren. Het gesprek aan gaan dat ze zich achtergesteld voelt, kan daarin wel helpen.
En kinderen als individu zien en dat sommige dingen resultaat zijn van omstandigheden, zoals bv opvoeding. Dan kun je gedrag loskoppelen van het kind zelf en met meer compassie kijken.
Neemt niet weg dat het rete irritant is als alles om de kinderen in de familie draait en grootouders geen balans hebben in aandacht geven aan ook hun kinderloze kinderen.
Dus je gevoel uiten. Wellicht komt er een mooi gesprek uit. Pas wel op dat je niet te veroordelend bent.
zaterdag 25 februari 2017 09:06
quote:Madderijn schreef op 25 februari 2017 @ 08:30:
Ik heb alleen de laatste pagina gelezen en de OP.
Ik herken het probleem wel. Als bewust moeder heb ik moeite met kinderen van aangetrouwde familie, omdat ze zo leuk anarchistisch opgevoed worden. Die ouders vallen mij luidkeels af als ik aangeef dat ze niet perse op zolder in de kasten hoeven te duiken als ze nog niet eens drinken hebben, hun kinderen zijn zo leuk aan het ontdekken. Mijn huis, mijn regels doen ze ook niet aan. Gelukkig zijn ze nu ouder dan tien en zitten stil aan hun telefoon geplakt. Hoeven van hun ouders geen hoi of dag te zeggen. Merk je niks meer van.
Ik blijf er moeite mee hebben, omdat ik zie dat ze worstelen met sociale situaties en ik denk te weten waar verbetering te halen is. Ouders zien dat anders, dus laat ik het erbij.
Een vriendin heeft met haar ouders gesproken toen zij een paar keer moest wijken voor het nichtje, opvang. Heel erg bij zichzelf gehouden, als jullie blijven verzetten voel ik me minder belangrijk. Ouders hadden pragmatische aanpak, waren probleem op aan het lossen en hadden dat niet zo gezien, dat uitspreken hielp. Zij heeft regelmatig nichtje bij haar thuis, omdat zonder ouders kind zich anders gedraagt. Zij is strenger dan de ouders, kind weet dat en komt graag bij haar.
Weekendje weg met familie heeft ze gewoon een stukje vrij, je hoeft niet altijd op elkaars lip te zitten.
Mijn broer heeft geen kinderen. Mijn kinderen willen graag bij hem langs. Het komt er eigenlijk steeds niet van, doet niemand hier moeilijk over en ik klaag niet bij hem. Het is gezellig als we hem zien (vind ik).
Dus ik vind wel dat je mag zeuren. Maar denk dat het beter werkt als je een idee hebt hoe het zo in te richten dat je je er fijner bij voelt.Wat is dat?
Ik heb alleen de laatste pagina gelezen en de OP.
Ik herken het probleem wel. Als bewust moeder heb ik moeite met kinderen van aangetrouwde familie, omdat ze zo leuk anarchistisch opgevoed worden. Die ouders vallen mij luidkeels af als ik aangeef dat ze niet perse op zolder in de kasten hoeven te duiken als ze nog niet eens drinken hebben, hun kinderen zijn zo leuk aan het ontdekken. Mijn huis, mijn regels doen ze ook niet aan. Gelukkig zijn ze nu ouder dan tien en zitten stil aan hun telefoon geplakt. Hoeven van hun ouders geen hoi of dag te zeggen. Merk je niks meer van.
Ik blijf er moeite mee hebben, omdat ik zie dat ze worstelen met sociale situaties en ik denk te weten waar verbetering te halen is. Ouders zien dat anders, dus laat ik het erbij.
Een vriendin heeft met haar ouders gesproken toen zij een paar keer moest wijken voor het nichtje, opvang. Heel erg bij zichzelf gehouden, als jullie blijven verzetten voel ik me minder belangrijk. Ouders hadden pragmatische aanpak, waren probleem op aan het lossen en hadden dat niet zo gezien, dat uitspreken hielp. Zij heeft regelmatig nichtje bij haar thuis, omdat zonder ouders kind zich anders gedraagt. Zij is strenger dan de ouders, kind weet dat en komt graag bij haar.
Weekendje weg met familie heeft ze gewoon een stukje vrij, je hoeft niet altijd op elkaars lip te zitten.
Mijn broer heeft geen kinderen. Mijn kinderen willen graag bij hem langs. Het komt er eigenlijk steeds niet van, doet niemand hier moeilijk over en ik klaag niet bij hem. Het is gezellig als we hem zien (vind ik).
Dus ik vind wel dat je mag zeuren. Maar denk dat het beter werkt als je een idee hebt hoe het zo in te richten dat je je er fijner bij voelt.Wat is dat?
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
zaterdag 25 februari 2017 09:11
quote:Elsa1984 schreef op 25 februari 2017 @ 03:10:
Ken genoeg bewust kinderloze mensen, niks mis mee, maar ken er niet 1 die zo onsympathiek als jij overkomt. Dat jij geen kinderen wil betekent dus dat je geen kinderen in je omgeving wilt? En waarom zo veroordelend naar je zus, juist als je met gezinnen hebt gewerkt zou je minder een oordeel moeten hebben over de opvoedstijl van een ander, want iedere ouder is anders. Kinderen zijn er nu eenmaal in de wereld en jij zal een weg moeten vinden in de omgang hiermee.Je leest wat je lezen wilt. Ik lees heel iets anders. Onsympathiek komt ze beslist niet op mij over. Lees haar reacties eens. Ze denkt serieus na over de reacties en gaat wat met de tips doen. Dat maak ik hier nog heel anders mee. Ik vind jouw reactie heel wat onsympathieker.
Ken genoeg bewust kinderloze mensen, niks mis mee, maar ken er niet 1 die zo onsympathiek als jij overkomt. Dat jij geen kinderen wil betekent dus dat je geen kinderen in je omgeving wilt? En waarom zo veroordelend naar je zus, juist als je met gezinnen hebt gewerkt zou je minder een oordeel moeten hebben over de opvoedstijl van een ander, want iedere ouder is anders. Kinderen zijn er nu eenmaal in de wereld en jij zal een weg moeten vinden in de omgang hiermee.Je leest wat je lezen wilt. Ik lees heel iets anders. Onsympathiek komt ze beslist niet op mij over. Lees haar reacties eens. Ze denkt serieus na over de reacties en gaat wat met de tips doen. Dat maak ik hier nog heel anders mee. Ik vind jouw reactie heel wat onsympathieker.
zaterdag 25 februari 2017 09:15
quote:Laava schreef op 25 februari 2017 @ 07:37:
[...]
Ja, maar je vergeet even dat kinderen nog volop in ontwikkeling zijn. Daarbij kan afwijzing van een dichtbij familielid echt wel impact maken. Zeker als het puur en alleen is omdat ze zijn wie ze zijn.... kinderen.Tsja.... ik vergeet dat kinderen nog volop in ontwikkeling zijn? Ghe...het is mijn werk. In dit geval is TO vermoedelijk niets meer dan de wat zuur-kijkende tante/ mevrouw die op een verjaardag soms narrig naar jouw moeder kijkt. Wellicht af en toe rolt met haar ogen en diep zucht maar dat is het dan ook wel. Get over it en nogmaals: maak het toch niet groter dan het is, kinderen kunnen echt wel wat hebben.
[...]
Ja, maar je vergeet even dat kinderen nog volop in ontwikkeling zijn. Daarbij kan afwijzing van een dichtbij familielid echt wel impact maken. Zeker als het puur en alleen is omdat ze zijn wie ze zijn.... kinderen.Tsja.... ik vergeet dat kinderen nog volop in ontwikkeling zijn? Ghe...het is mijn werk. In dit geval is TO vermoedelijk niets meer dan de wat zuur-kijkende tante/ mevrouw die op een verjaardag soms narrig naar jouw moeder kijkt. Wellicht af en toe rolt met haar ogen en diep zucht maar dat is het dan ook wel. Get over it en nogmaals: maak het toch niet groter dan het is, kinderen kunnen echt wel wat hebben.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 25 februari 2017 09:18
