Relaties
alle pijlers
Teveel accepteren door verlatingsangst?
zaterdag 25 augustus 2007 om 00:48
Ik merkte bij mezelf dat ik in de loop van mijn leven partners over bepaalde grenzen liet gaan die niet gezond zijn met andere woorden dat ik teveel accepteerde.Ook bij andere vrouwen en mannen zag ik al dat sommige behoorlijk over zich heen laten lopen (geweld,bedrog,profiteren) en erg veel moeite hebben om een destructieve relatie te verlaten.
In mijn jeugd had ik bijna geen familie en deze die ik wel had die mishandelden mij dus misschien heb ik daardoor verlatingsangst?Wat kan je daar aan doen?Hoe leer je niet over je grenzen te laten gaan?Hoe leer je een scheiding aan te kunnen zonder dat het voelt alsof het het einde van de wereld is?
In mijn jeugd had ik bijna geen familie en deze die ik wel had die mishandelden mij dus misschien heb ik daardoor verlatingsangst?Wat kan je daar aan doen?Hoe leer je niet over je grenzen te laten gaan?Hoe leer je een scheiding aan te kunnen zonder dat het voelt alsof het het einde van de wereld is?
zaterdag 25 augustus 2007 om 00:58
Ik ken het, teveel accepteren alleen uit angst dat je verlaten wordt...leren ermee om te gaan...tsja...je kan het zelf proberen, maar therapie zal beter werken...ik rommel ook nog steeds aan zonder therapie en merk nu dat dat niet werkt...maar de stap om naar de huisarts te gaan is zo verdomd groot...
zaterdag 25 augustus 2007 om 01:08
Het ergste bij mij is dat als ik naar een peut ga, het probleem tastbaar wordt...echt...
Heb nu weer zo'n gekke aanval...krijg net via een vriendin te horen dat de ex van mijn vriend vanaaf in dezelfde kroeg is als haar en vriend is niet bij mij...we hebben onenigheid gehad en dan denk ik direct...o jee..als hij maar niet op stap is....bij haar staat...zo kinderachtig van mij, but it drives me crazy
Heb nu weer zo'n gekke aanval...krijg net via een vriendin te horen dat de ex van mijn vriend vanaaf in dezelfde kroeg is als haar en vriend is niet bij mij...we hebben onenigheid gehad en dan denk ik direct...o jee..als hij maar niet op stap is....bij haar staat...zo kinderachtig van mij, but it drives me crazy
zaterdag 25 augustus 2007 om 01:08
Als de huisarts een te grote stap is, kun je ook gewoon eens rondvragen bij vrienden-kennissen-collega's; je kan er donder op zeggen dat het merendeel wel een adresje weet waar je terecht kan voor zulke problematiek. Of het nou een psycholoog, een haptonoom of een Gestalt-therapeut is.... ik zeg altijd, het maakt niet uit tegen welke goeroe je aan-ouwehoert. Zolang het helpt, helpt het.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
zaterdag 25 augustus 2007 om 01:13
En er zijn ook nog gradaties , mijn eerste reactie is wel altijd redelijk gezond denk ik want op het moment dat hij wat flikt vlucht ik wel steeds of ga uit mij dak , maar ik laat mij steeds weer ompraten , zeker als die zo lief doet.
Vroeger begreep ik dat niet en ik had toen een vriendin die heel erg en vaak met blijvende letsels werd inelkaargeslagen , toen dacht ik die moet wel gek wezen dat die blijft en keek ik er zelfs een beetje op neer.
Maar nu bessef ik dat een mens op een of ander manier opeens emotioneel heel erg afhankelijk kan worden, eng hoor zeg en ik krijg erdoor ook een hekel aan mezelf.
Vroeger begreep ik dat niet en ik had toen een vriendin die heel erg en vaak met blijvende letsels werd inelkaargeslagen , toen dacht ik die moet wel gek wezen dat die blijft en keek ik er zelfs een beetje op neer.
Maar nu bessef ik dat een mens op een of ander manier opeens emotioneel heel erg afhankelijk kan worden, eng hoor zeg en ik krijg erdoor ook een hekel aan mezelf.
zaterdag 25 augustus 2007 om 01:16
Ja en je kan daar uren van wakker liggen en je dan nog slechter voelen , misschien moeten we toch maar eens de stap naar hulp zetten en hebben we ondertussen deze forum om te kunnen praten , voor mij helpen jullie reacties wel heel erg , zo weet je ergens ook dat je niet alleen bent met zo een probleem
zaterdag 25 augustus 2007 om 01:17
Een therapeut zal nooit denken/zeggen dat je gek bent, die zijn er voor de gekken hoor
(geintjuh)Ik denk dat jij zelf geen grenzen kan stellen (ander topic) en dat jij hiervoor echt hulp nodig hebt. Ik snap de drempel wel hoor, het is denk ik zoals Lalein zegt, dan geef je het voeten en handen en is het echt. Maar die drempel zul je overheen moeten, je eigen grenzen kunnen stellen is, vind ik, het belangrijkste wat je moet kunnen in je leven.
zaterdag 25 augustus 2007 om 01:18
zaterdag 25 augustus 2007 om 01:22
Wat een prachtige avatar trouwens Jaschenca!!!
Toch ben ik onbewust ook bang wat mijn omgeving er van vindt als ze weten waarom ik en DAT ik bij een peut loop...onzin, ik weet het, je moet je niks van de buitenwereld aantrekken...maar ik doe dat toch...al bereik ik er niks mee.
Ik ben bang om ruzie te maken, puur om het feit dat ik niet wil dat dat onze laatste ruzie is als je begrijpt wat ik bedoel...daarom accepteer ik heel veel...dat ik altijd zorg voor lekker eten in huis als vriend er is...dat zijn opmerkingen erg bot kunnen zijn..daarvan gaat bij mij niet een alarmbel rinkelen...maar zogauw ik mezelf "misdraag" ben ik direct als de dood dat het over is...
Toch ben ik onbewust ook bang wat mijn omgeving er van vindt als ze weten waarom ik en DAT ik bij een peut loop...onzin, ik weet het, je moet je niks van de buitenwereld aantrekken...maar ik doe dat toch...al bereik ik er niks mee.
Ik ben bang om ruzie te maken, puur om het feit dat ik niet wil dat dat onze laatste ruzie is als je begrijpt wat ik bedoel...daarom accepteer ik heel veel...dat ik altijd zorg voor lekker eten in huis als vriend er is...dat zijn opmerkingen erg bot kunnen zijn..daarvan gaat bij mij niet een alarmbel rinkelen...maar zogauw ik mezelf "misdraag" ben ik direct als de dood dat het over is...
zaterdag 25 augustus 2007 om 01:26
Dat klinkt als "wegcijferen" Lalein, alles voor de goede vrede, zelfs al je jezelf daarmee heel erg tekort doet. En niemand hoeft toch te weten dat je bij een peut loopt? Dat doe je voor jezelf, niet voor een ander. En het is al helemaal niets om je voor te schamen, echt niet. Eerder om trots op te zijn als je die stap hebt genomen!
zaterdag 25 augustus 2007 om 01:27
Thx voor je raad.Je bent wel aardig en je hebt een leuke foto bij je profiel.Wat zijn voor jou bevoorbeeld dingen die echt niet kunnen en waar jij je grenzen dan legt ?Enfin als je zin hebt hier opin te gaan want het is al laat he , allezins bedankt voor je berichten hier:
[...]
Een therapeut zal nooit denken/zeggen dat je gek bent, die zijn er voor de gekken hoor
Ik denk dat jij zelf geen grenzen kan stellen (ander topic) en dat jij hiervoor echt hulp nodig hebt. Ik snap de drempel wel hoor, het is denk ik zoals Lalein zegt, dan geef je het voeten en handen en is het echt. Maar die drempel zul je overheen moeten, je eigen grenzen kunnen stellen is, vind ik, het belangrijkste wat je moet kunnen in je leven.
zaterdag 25 augustus 2007 om 01:29
Yeps...dan ligt mijn vriend lekker naast me te snurken en lig ik een beetje te piekeren...Ik voel me echt gewoon klote dan...nu helemaal omdat hij er niet is terwijl we een discussie hadden die we nog niet uitgepraat hebben...die discussie ging juist over mijn gedrag in een va-aanval dus dat doet dubbel pijn
zaterdag 25 augustus 2007 om 01:31
zaterdag 25 augustus 2007 om 01:33
Misschien een tip maar wees voorzichtig want weet niet of het bij jou werkt thuis.Ik merk aan de mijne dat als ik boos reageer dat hij dan nog erger wordt maar soms als ik wegloop dan komt hij achter mij aan , dan komt hij slijmen terwijl ie het dan niet heeft over wat hij fout deed , heel raar , ik heb ook vaak de indruk dat hij niet besseft wat een impact sommige dingen hebben die hij doet , komt de jouwe ook achter je aan als je wegloopt?
zaterdag 25 augustus 2007 om 01:33
Ik heb in mijn relatie nooit grenzen hoeven te stellen, want die werden nooit overschreden. Wel in mijn werk en sociale leven, maar daar ben ik zelf heel assertief en alert in, dus in mijn geval zorg ik dat mijn grenzen niet worden overschreden.
Wat ik een "grens" vind in een relatie is wanneer de gelijkwaardigheid wegvalt, dat klinkt erg algemeen maar is eigenlijk de hoofdmoot wat betreft mijn gevoel voor grenzen overschrijden. Of het gevoel krijgen dat je alles geeft en niets terugkrijgt, ik geef heel graag en veel, maar ben ook een enthousiaste ontvanger .
Wat ik een "grens" vind in een relatie is wanneer de gelijkwaardigheid wegvalt, dat klinkt erg algemeen maar is eigenlijk de hoofdmoot wat betreft mijn gevoel voor grenzen overschrijden. Of het gevoel krijgen dat je alles geeft en niets terugkrijgt, ik geef heel graag en veel, maar ben ook een enthousiaste ontvanger
.
zaterdag 25 augustus 2007 om 01:34
zaterdag 25 augustus 2007 om 01:38
Zolang er de angst is dat hij je verlaat zul je ook altijd in die cirkel blijven hangen, en die cirkel gaat jezelf op een gegeven moment duizelen want je komt er niet uit. Maar ik laat jullie lekker verder kletsen want daar zit voor jullie veel meer herkenning in dan mijn toevoegingen.
Maar meiden, neem die stap naar de therapeut!
Maar meiden, neem die stap naar de therapeut!
zaterdag 25 augustus 2007 om 01:40
Enigzins , als ik boos wordt dan wordt hij eerst stil , dan zegt hij dat ik nu moet zwijgen en daarna zegt hij dat hij gaat slaan.
Meestal als ik mijn ei kwijt wil en zelfs gewoon zeg kan ik even met je praten dan zegt ie ``i am bizzy be silent woman``of hij kijkt me met een domme lach aan en begint over wat anders te praten , zo van ``ah wat stel je zich aan``bevoorbeeld als ik zeg mijn knie doet pijn dan zal hij antwoorden dat de oorlog veel erger was ofzo
zaterdag 25 augustus 2007 om 01:47
Idem van mij voor Jashenda x
Ja en ik kreeg al eens wat meppen maar dat was een schrikreactie zei hij.Daarna zei hij dat een vrouw dat maar moet accepteren zolang er geen letsels zijn.Sindsdien is het wel niet meer gebeurd gelukkig.Maar hoe ik nu op dit moment ben zou ik niet kunnen weggaan vrees ik moest het zich herhalen maar dat ga ik hem natuurlijk niet vertellen , ik probeer gewoon nu zoveel mogelijk ruzies te vermijden en te doen wat hij zegt.
