Kinderen
alle pijlers
Stelling: Corrigerende tik moet kunnen
dinsdag 28 augustus 2007 om 22:25
Okee, ik ga proberen puntjeste beantwoorden:
Tila, mijn kids zijn inderdaad ouder, maar mijn geduld is ook een stuk minder, denk ik .. ik vind het enorm knap dat jij het wél volhoudt, terwijl je ook nog een thuisblijfmoeder bent, dus hele dagen bij je kinderen!
Ik weet niet of het anders is, nu m’n kinderen ouder zijn. Ze luisteren inmiddels vrij goed, ze wéten wanneer het écht menens is en slaan komt er alláng niet meer van. Maar toch, hoe consequent ik ook ben, m'n dochter (pre-puber, maar ooit te vroeg met hormonen, dus kan met haar 9 jaar zó losbarsten) zit ineens weer in een fase dat ze blijft vragen als ik NEE gezegd heb... 'Jamaarmama... " Nee, dan sla ik niet nee, het blijft gewoon nee enals ze dán nog doorgaat, mag ze even weg. En dat doet ze dan ook, stampend en met deuren slaand, nog schreeuwend ook
FV, bij ons hielp slaan juist niet als ze écht boos waren. Vooral m’n dochter is zo’n driftkikker. Zij heeft dus inderdaad tijden op haar kamer gezeten, dáár boos zijn.. Mijn zoontje gaat zielig huilen als hij z'n zin niet krijgt, zó sielug, je zou 'm zo alles geven![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif)
De kinderen hebben inderdaad allebei wel eens een glas water over zich heengehad. Of een gieter water (dochter was boos, ik wilde haar naar haar kamer maar ze was me al te zwaar e.d. om haar de trap op de tillen, een gieter in de hand hielp)
Ik blijf erbij dat ik liever niet een tik zou geven. Toch heb ik het gedaan. Niet altijd effectief, waardoor ik ook snel weer een andere manier zocht. M'n zoontje heeft de neiging óveral met z'n vingers aan te voelen en in te prikken, ook in rauw vlees in de supermarkt. Dan krijgt ie een tik. Kennelijk helpt dat niets
En pff, gelukkig heb ik nog geen ervaring met dergelijke pubers
M'n zus heeft al wél pubers en daar zie ik wel dat redelijkheid en consequentie helpt, maar dat is als ik op bezoek ben.. ik moet het nog maar zien, of het bij mij allemaal goed komt :-)
Tila, mijn kids zijn inderdaad ouder, maar mijn geduld is ook een stuk minder, denk ik .. ik vind het enorm knap dat jij het wél volhoudt, terwijl je ook nog een thuisblijfmoeder bent, dus hele dagen bij je kinderen!
Ik weet niet of het anders is, nu m’n kinderen ouder zijn. Ze luisteren inmiddels vrij goed, ze wéten wanneer het écht menens is en slaan komt er alláng niet meer van. Maar toch, hoe consequent ik ook ben, m'n dochter (pre-puber, maar ooit te vroeg met hormonen, dus kan met haar 9 jaar zó losbarsten) zit ineens weer in een fase dat ze blijft vragen als ik NEE gezegd heb... 'Jamaarmama... " Nee, dan sla ik niet nee, het blijft gewoon nee enals ze dán nog doorgaat, mag ze even weg. En dat doet ze dan ook, stampend en met deuren slaand, nog schreeuwend ook
FV, bij ons hielp slaan juist niet als ze écht boos waren. Vooral m’n dochter is zo’n driftkikker. Zij heeft dus inderdaad tijden op haar kamer gezeten, dáár boos zijn.. Mijn zoontje gaat zielig huilen als hij z'n zin niet krijgt, zó sielug, je zou 'm zo alles geven
De kinderen hebben inderdaad allebei wel eens een glas water over zich heengehad. Of een gieter water (dochter was boos, ik wilde haar naar haar kamer maar ze was me al te zwaar e.d. om haar de trap op de tillen, een gieter in de hand hielp)
Ik blijf erbij dat ik liever niet een tik zou geven. Toch heb ik het gedaan. Niet altijd effectief, waardoor ik ook snel weer een andere manier zocht. M'n zoontje heeft de neiging óveral met z'n vingers aan te voelen en in te prikken, ook in rauw vlees in de supermarkt. Dan krijgt ie een tik. Kennelijk helpt dat niets
En pff, gelukkig heb ik nog geen ervaring met dergelijke pubers
M'n zus heeft al wél pubers en daar zie ik wel dat redelijkheid en consequentie helpt, maar dat is als ik op bezoek ben.. ik moet het nog maar zien, of het bij mij allemaal goed komt :-)
Later is nu
dinsdag 28 augustus 2007 om 22:37
dinsdag 28 augustus 2007 om 23:32
dinsdag 28 augustus 2007 om 23:35
Ik kan me nog herinneren dat mijn achternichtje een jaar of zes was en haar drie jaar jongere broertje een tik gaf. Ze deed precies haar moeder na: Eerst een 'niet doen', met een boze blik, toen een vingertje met een 'wat heb ik net gezegd?' en toen dus de tik. Mijn nicht zei vervolgens tegen haar dochter dat ze haar broertje niet mocht slaan, waarop mijn achternichtje heel bijdehand antwoordde: 'Dat doe jij toch ook?' Ik snap heel goed dat een kind dit soort gedrag vertoont, als ze ziet dat volwassenen dit zelf ook doen.
)
woensdag 29 augustus 2007 om 09:13
bgb wat ben jij een grappig mens !!
Maar idd, slaan nee, tikje op vingers, ja dat is hier wel eens aan de orde geweest. Zit een heel verschil tussen je kind de kamer door meppen of een tikje op de vingers. En ik snap echt echt echt niet dat mensen dat het zelfde vinden, of nog erger : kinder mishandeling... Tuurlijk is het geen oplossing, maar ik denk dat ( bijna) iedereen wel eens in een opwelling een tikje op de vingers heeft gegeven of gekregen.
En soms dring je gewoon niet door tot je peuter\kleuter. Oudste zoon heeft van mij wel eens 3 flinke tikken op zijn kont gekregen. ( wel zijn broek an, dat wel) omdat hij iedere keer kinderen uit de buurt pakte, en echt pakte he, kinderen met blauwe ogen enzo, boze vaders aan de deur. Vanalles gedaan, niets hielp. Aan hem gevraagd hoe hij denkt dat die kindjes zich voelen, en als antwoord kreeg ik "kanmenie schele, ik voel het toch niet" en ja, heel slecht , toen heb ik het hem wel laten voelen op zn kont. Met mijn woorden erbij, en het kan me niet schelen want ik voel het toch niet... Hard slaan kan ik blijkbaar niet, kwam ik toen achter. .maar hij is zich echt de pleuris
geschrokken en heeft nu al een tijd geen kinderen meer neergehoekt.
.
Maar idd, slaan nee, tikje op vingers, ja dat is hier wel eens aan de orde geweest. Zit een heel verschil tussen je kind de kamer door meppen of een tikje op de vingers. En ik snap echt echt echt niet dat mensen dat het zelfde vinden, of nog erger : kinder mishandeling... Tuurlijk is het geen oplossing, maar ik denk dat ( bijna) iedereen wel eens in een opwelling een tikje op de vingers heeft gegeven of gekregen.
En soms dring je gewoon niet door tot je peuter\kleuter. Oudste zoon heeft van mij wel eens 3 flinke tikken op zijn kont gekregen. ( wel zijn broek an, dat wel) omdat hij iedere keer kinderen uit de buurt pakte, en echt pakte he, kinderen met blauwe ogen enzo, boze vaders aan de deur. Vanalles gedaan, niets hielp. Aan hem gevraagd hoe hij denkt dat die kindjes zich voelen, en als antwoord kreeg ik "kanmenie schele, ik voel het toch niet" en ja, heel slecht , toen heb ik het hem wel laten voelen op zn kont. Met mijn woorden erbij, en het kan me niet schelen want ik voel het toch niet... Hard slaan kan ik blijkbaar niet, kwam ik toen achter. .maar hij is zich echt de pleuris
geschrokken en heeft nu al een tijd geen kinderen meer neergehoekt.
.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
woensdag 29 augustus 2007 om 09:51
Sja.. hoe reageer je als je dochter over haar broertje een glas/gieter water gooit? Dat heeft ze nog niet gedaan. Maar let wel: het is geen stelligheid dat áltijd gebeurd, het is een aantal keren gebeurd.
Zoals het voorbeeld hierboven.. dochter geeft broertje éérst waarschuwing met vingertje, dan nog eens en dan tik.. sjaa, het is niet gangbaar, dus dochter zou dat hier niet zo snel als 'ik doe eerst dit en dan dat' zien.
Enneh.. hoe reageer je als je oudste de jongste (met geweld) op de gang wil zetten, omdat het niet luistert?
Fash IIIEEEUWW dat is de reactie van mijn kinderen, als dreamlief en ik zoenen
Zoals het voorbeeld hierboven.. dochter geeft broertje éérst waarschuwing met vingertje, dan nog eens en dan tik.. sjaa, het is niet gangbaar, dus dochter zou dat hier niet zo snel als 'ik doe eerst dit en dan dat' zien.
Enneh.. hoe reageer je als je oudste de jongste (met geweld) op de gang wil zetten, omdat het niet luistert?
Fash IIIEEEUWW dat is de reactie van mijn kinderen, als dreamlief en ik zoenen
Later is nu
woensdag 29 augustus 2007 om 09:53
overigens is het niet zo dat ik de gieter hanteer, om de kinderen te leren dat ze niet mogen slaan. Het is gewoon effectiever dan 'de tik'. Deze tik hielp gewoon niet en, zoals hier al eerder uitgelegd, dán wordt het slaan. En dát wil ik liever voorkomen, maar een béste tik voor de billen is zéker wel gebeurd hoor.
Later is nu
woensdag 29 augustus 2007 om 09:54
Zwaar mosterd inmiddels -gelukkig- maar ik denk dat het op zich niet zo'n wereldramp is als kinderen af en toe geconfronteerd worden met de onmacht van hun ouders. Hey, het lijken echt mensen, die ouders.
Wel eens dat slaan, of schreeuwen, zoveel mogelijk moet worden voorkomen. Uiteindelijk hoop je dat je kinderen zo vaak mogelijk in staat zijn om problemen met woorden op te lossen en dan zul je toch zelf in elk geval moeten proberen om problemen met woorden op te lossen.
Wel eens dat slaan, of schreeuwen, zoveel mogelijk moet worden voorkomen. Uiteindelijk hoop je dat je kinderen zo vaak mogelijk in staat zijn om problemen met woorden op te lossen en dan zul je toch zelf in elk geval moeten proberen om problemen met woorden op te lossen.
woensdag 29 augustus 2007 om 10:00
Nooit zou ik Mopsey slaan. Nooit.
Tot Mopsey het een geweldig spel bleek te vinden om bij de auto zich los te trekken en schaterend de straat op te rennen. Leuk joh, dan rent mamma je achterna!
Boos worden, heel boos worden, waarschuwen, uitleggen...het maakte allemaal geen drol uit. En toen ik haar die week voor de zesde keer voor een aanrijdende auto weg kon sleuren, kreeg ze een flinke tik voor haar billen. Absoluut een tik uit onmacht. Zij huilen, ik huilen. Maar nóóit doet ze het weer.
Ik had haar nooit willen slaan. Heb het toch gedaan, en ben daar niet blij mee. Maar over het behaalde resultaat ben ik bij iedere snel passerende auto dankbaar.
Tot Mopsey het een geweldig spel bleek te vinden om bij de auto zich los te trekken en schaterend de straat op te rennen. Leuk joh, dan rent mamma je achterna!
Boos worden, heel boos worden, waarschuwen, uitleggen...het maakte allemaal geen drol uit. En toen ik haar die week voor de zesde keer voor een aanrijdende auto weg kon sleuren, kreeg ze een flinke tik voor haar billen. Absoluut een tik uit onmacht. Zij huilen, ik huilen. Maar nóóit doet ze het weer.
Ik had haar nooit willen slaan. Heb het toch gedaan, en ben daar niet blij mee. Maar over het behaalde resultaat ben ik bij iedere snel passerende auto dankbaar.
Wat wilde ik nou toch typen?
zondag 9 september 2007 om 14:37
mijn zoontje van toen 3 kreeg ook een pak voor zijn broek toen hij de straat opschoot en bijn a onder een bestelbus liep ,dit was dus ook uit pure reflex. maar ook heeft hij een tijd gehad dat hij heel veel mensen of kinderen beet en mij dus ook. enn inderdaad- misschien niet pedagogisch verantwoord- heb ik hem teruggebeten, heeft het nooit meer gedaan. ik vind het grote onzin dat mensen met kinderen van 2 of 3 jaar al mee in discussie gaan. nee ,schatje dat mag niet, nee, lieffie je krijgt geen snoepjes in de winkel maar voordat ze de winkel uit zijn heeft het kind wel zijn snoepjes. die van mij wisten als ik twee keer nee had gezegd dat ze het ook daadwerkelijk niet kregen. en nee, dan kregen ze geen tik. die ze overigens weleens voor andere dingen hebben gehad, als ze aan dingen zaten ,of als ik al tien keer iets verboden had. ik vind slaan iets helemaal anders. van mijn moeder kreeg ik ook weleens een corrigerende tik,maar die had ik dan ook zeker verdiend.
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
