Relaties
alle pijlers
toch de neiging naar "foute mannen"
woensdag 5 september 2007 om 23:50
Lieve lezeressen,
Ik moet echt iets kwijt, anders explodeer ik. Sinds een half jaartje woon ik samen met mijn vriend. Hij was mijn eerste jeugdliefde en sinds een poosje zijn we weer samen. In de tussentijd (vijf jaar) heb ik nogal wat ervaringen en vooral aanvaringen gehad met "foute" mannen. Zelf ben ik nogal streberig en vind ik het leuk iemand te helpen. Mijn vorige vriend heb ik ongeveer zijn hele studie doorgeholpen (tentamens erin gestampt, hem naar z'n werk geschopt zodat'ie niet in de financiele problemen kwam, etc.). Nadat de relatie uitging (om een hoop redenen, maar vooral door zijn egoisme) ging het dan ook bergafwaarts met hem en werd ik zelfs door zijn moeder opgebeld of ik alsjeblieft niet weer hem wilde gaan redden...
Mijn vriend is een lieverd. Hij is mijn beste vriend, mijn soulmate. We liggen constant in een deuk, de seks is heerlijk en we hebben het fijn samen. Toch merk ik dat ik onrustig word van de situatie: hij werkt, hij studeert, hij heeft vrienden... Hij redt zichzelf en hij is de eerste (en enige) vriend die ik heb die ook af en toe voor mij zorgt. Voor het eerst in mijn leven kan ik op iemand leunen en dat zorgt voor totale paniek.
Nu werk ik nogal in een mannenwereld en zijn er zat "stoere" (en erg aantrekkelijke) collega's om me heen die vaak met me flirten. Ik vind het zo erg van mezelf, maar ik weet dat ik constant naar foute mannen toetrek. En ze zijn fout in die zin dat ze min of meer alcoholist, workaholic, getrouwd of emotioneel compleet gesloten zijn (*en vaak in combinaties van deze eigenschappen).
Ik wil mijn vriend absoluut niet kwijt, en ik wil ook niet meer samen zijn met een fout type. Maar ik baal ervan dat ik me toch telkens weer aangetrokken lijk te voelen tot dergelijke types. Ik heb mezelf prima in de hand, zou nooit vreemdgaan, maar ik wil er wel vanaf!
Herkent iemand dit?
Liefs,
Ik moet echt iets kwijt, anders explodeer ik. Sinds een half jaartje woon ik samen met mijn vriend. Hij was mijn eerste jeugdliefde en sinds een poosje zijn we weer samen. In de tussentijd (vijf jaar) heb ik nogal wat ervaringen en vooral aanvaringen gehad met "foute" mannen. Zelf ben ik nogal streberig en vind ik het leuk iemand te helpen. Mijn vorige vriend heb ik ongeveer zijn hele studie doorgeholpen (tentamens erin gestampt, hem naar z'n werk geschopt zodat'ie niet in de financiele problemen kwam, etc.). Nadat de relatie uitging (om een hoop redenen, maar vooral door zijn egoisme) ging het dan ook bergafwaarts met hem en werd ik zelfs door zijn moeder opgebeld of ik alsjeblieft niet weer hem wilde gaan redden...
Mijn vriend is een lieverd. Hij is mijn beste vriend, mijn soulmate. We liggen constant in een deuk, de seks is heerlijk en we hebben het fijn samen. Toch merk ik dat ik onrustig word van de situatie: hij werkt, hij studeert, hij heeft vrienden... Hij redt zichzelf en hij is de eerste (en enige) vriend die ik heb die ook af en toe voor mij zorgt. Voor het eerst in mijn leven kan ik op iemand leunen en dat zorgt voor totale paniek.
Nu werk ik nogal in een mannenwereld en zijn er zat "stoere" (en erg aantrekkelijke) collega's om me heen die vaak met me flirten. Ik vind het zo erg van mezelf, maar ik weet dat ik constant naar foute mannen toetrek. En ze zijn fout in die zin dat ze min of meer alcoholist, workaholic, getrouwd of emotioneel compleet gesloten zijn (*en vaak in combinaties van deze eigenschappen).
Ik wil mijn vriend absoluut niet kwijt, en ik wil ook niet meer samen zijn met een fout type. Maar ik baal ervan dat ik me toch telkens weer aangetrokken lijk te voelen tot dergelijke types. Ik heb mezelf prima in de hand, zou nooit vreemdgaan, maar ik wil er wel vanaf!
Herkent iemand dit?
Liefs,
woensdag 5 september 2007 om 23:59
Heej koetje,
Ik snap je helemaal, heb dat zelf ook, maar ga voor je vriend, aan die foute mannen heb je niks. Ik ben nu intussen 33 jaar en aan jouw nick te zien ben jij nog een stuk jonger. Ik ging ook altijd voor de foute mannen, of ja niet echt fout maar meer de mannen die hulp nodig hadden, of probleem met alcohol, of met werk problemen, of getrouwd of combinatie van dat alles er was altijd wel iets. Ook al had ik dan een normale vent leren kennen en dat was net een paar weken en een foute vent zocht weer contact dan kapte ik met de goede/normale vent en ging ik weer naar de foute, en ben nu dus nog steeds single of ja half met een foute. Dus ga voor je vriend, hij kan je gelukkig maken en niet die foute mannen, het zal moeilijk zijn maar geloof me je schiet er niks mee op. Denk nu wel eens als ik het opnieuw zou kunnen doen zou ik een hoop anders doen, dan was ik nu getrouwd met kinderen, maar heb 6 jaar geleden mijn relatie van 9 jaar uitgemaakt voor een foute man, heb ook leuke momenten met hem gehad maar ook een hoop ellende. Dus ik kan je alleen maar adviseren blijf bij je vriend als je gelukkig met hem bent en ga niet voor de foute man.
Ik snap je helemaal, heb dat zelf ook, maar ga voor je vriend, aan die foute mannen heb je niks. Ik ben nu intussen 33 jaar en aan jouw nick te zien ben jij nog een stuk jonger. Ik ging ook altijd voor de foute mannen, of ja niet echt fout maar meer de mannen die hulp nodig hadden, of probleem met alcohol, of met werk problemen, of getrouwd of combinatie van dat alles er was altijd wel iets. Ook al had ik dan een normale vent leren kennen en dat was net een paar weken en een foute vent zocht weer contact dan kapte ik met de goede/normale vent en ging ik weer naar de foute, en ben nu dus nog steeds single of ja half met een foute. Dus ga voor je vriend, hij kan je gelukkig maken en niet die foute mannen, het zal moeilijk zijn maar geloof me je schiet er niks mee op. Denk nu wel eens als ik het opnieuw zou kunnen doen zou ik een hoop anders doen, dan was ik nu getrouwd met kinderen, maar heb 6 jaar geleden mijn relatie van 9 jaar uitgemaakt voor een foute man, heb ook leuke momenten met hem gehad maar ook een hoop ellende. Dus ik kan je alleen maar adviseren blijf bij je vriend als je gelukkig met hem bent en ga niet voor de foute man.
donderdag 6 september 2007 om 00:03
laten we het anders zeggen ; word jij per definitie geil van een alcoholist / workaholic / etc .......of voel jij je beter / nodiger / sterker als je iemand kan " helpen " ?
Ik ken namelijk best aardig wat mensen die opbloeien als een ander instort........
Ik ken namelijk best aardig wat mensen die opbloeien als een ander instort........
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 6 september 2007 om 00:07
Dankjewel! Ik ben inderdaad pas 23, maar ben nu bijvoorbeeld voor het eerst in mijn leven samen met iemand van wie ik denk: "Ja, van jou wil ik wel kinderen. Niet nu, maar wel over een jaar of vijf". En mijn vriend denkt er precies zo over.
Het is alleen zo verschrikkelijk moeilijk. Ik studeer nu een half jaar in het buitenland en ik ben echt bijna Nederland uitgevlucht om een collega te ontlopen (getrouwd, emotioneel gesloten, workaholic). Hij weet bij mij precies de goede snaar te raken en dat heeft hij zelf ook in de gaten. Ik heb me altijd in kunnen houden, maar de vonken vliegen er vanaf en dat zien andere collega's ook.
Moet ik hem hierover emailen, dat het moet ophouden? Of moet ik gewoon na een half jaar maar weer zien hoe het dan gaat? (dit duurt al een maand of zeven...)
Het is alleen zo verschrikkelijk moeilijk. Ik studeer nu een half jaar in het buitenland en ik ben echt bijna Nederland uitgevlucht om een collega te ontlopen (getrouwd, emotioneel gesloten, workaholic). Hij weet bij mij precies de goede snaar te raken en dat heeft hij zelf ook in de gaten. Ik heb me altijd in kunnen houden, maar de vonken vliegen er vanaf en dat zien andere collega's ook.
Moet ik hem hierover emailen, dat het moet ophouden? Of moet ik gewoon na een half jaar maar weer zien hoe het dan gaat? (dit duurt al een maand of zeven...)
donderdag 6 september 2007 om 00:13
Het contact met die foute collega gewoon afkappen, is misschien moeilijk als hij slijmerige mailtjes gaat sturen, maar is toch makkelijker dan dat je hem in den lijve ziet> Je ziet hem nu toch een half jaar niet, kunt er toch niets mee dus vergeet hem en maak jezelf niet gek met zo'n loser, ga voor je vriend.
donderdag 6 september 2007 om 00:22
Fysieke aantrekkingskracht van een alcoholist ??? jij geilt op rooddoorlopen ogen , drankadem en gesprongen adertjes op neus......bibberende handen maken één en ander " AF " ? Bibberende knieën vn verlangens bij een delirium tremens ? AHA........eh..............apart.
De overeenkomsten zijn ; die mannen zijn stuk voor stuk niet in staat tot het aangaan van een fulltime liefdevolle relatie.........DAT is dus wat jij aantrekkelijk vindt.
Toch ?
De overeenkomsten zijn ; die mannen zijn stuk voor stuk niet in staat tot het aangaan van een fulltime liefdevolle relatie.........DAT is dus wat jij aantrekkelijk vindt.
Toch ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 6 september 2007 om 00:23
donderdag 6 september 2007 om 00:30
@blijfgewoonbianca
nee, ik val niet specifiek fysiek op alcolisten, bedankt voor de persoonlijke aanval... Wat ik probeer te zeggen is dat ik in een mannenwereld werk waar vooral veel na afloop gezopen wordt. Ik vermoed dat de meesten ook absoluut niet zonder drank na het werk zouden kunnen, vandaar dat ik de term "min of meer alcoholisten" heb gebruikt.
Maar goed, door het kat-en-muisspel word ik zo fysiek door ze aangetrokken. In tegenstelling tot mijn vriend, die volledig voor de relatie gaat.
Begrijp me goed, ik ben nog NOOIT in mijn leven vreemdgegaan. Ik heb er dit jaar met de collega heel dichtbij gezeten, maar ik weet dat het niet iets is dat je "overkomt". Je hebt het altijd zelf in de hand en je kunt er altijd nog de rem erop gooien. En dat heb ik ook iedere keer gedaan. Ik wil hem niet en dat besef ik me echt. Ik wil alleen weten hoe je zo iemand uit je hoofd kan zetten... (evenals andere "foute" types... want er zit bij mij een patroon in dat ik nu probeer te doorbreken). Ik ben gewoon een verwend nest dat steeds datgene wat ze niet heeft nastreeft... I confess!
nee, ik val niet specifiek fysiek op alcolisten, bedankt voor de persoonlijke aanval... Wat ik probeer te zeggen is dat ik in een mannenwereld werk waar vooral veel na afloop gezopen wordt. Ik vermoed dat de meesten ook absoluut niet zonder drank na het werk zouden kunnen, vandaar dat ik de term "min of meer alcoholisten" heb gebruikt.
Maar goed, door het kat-en-muisspel word ik zo fysiek door ze aangetrokken. In tegenstelling tot mijn vriend, die volledig voor de relatie gaat.
Begrijp me goed, ik ben nog NOOIT in mijn leven vreemdgegaan. Ik heb er dit jaar met de collega heel dichtbij gezeten, maar ik weet dat het niet iets is dat je "overkomt". Je hebt het altijd zelf in de hand en je kunt er altijd nog de rem erop gooien. En dat heb ik ook iedere keer gedaan. Ik wil hem niet en dat besef ik me echt. Ik wil alleen weten hoe je zo iemand uit je hoofd kan zetten... (evenals andere "foute" types... want er zit bij mij een patroon in dat ik nu probeer te doorbreken). Ik ben gewoon een verwend nest dat steeds datgene wat ze niet heeft nastreeft... I confess!
donderdag 6 september 2007 om 00:36
Is geen persoonlijke aanval.......maar je wou er toch vanaf ? Beetje zelfreflectie kan nooit kwaad dan.
Oké , ligt het niet aan de drank en aan problemen , dan...........volgende optie ; doen die mannen nét iets harder hun best dan je vriend...die hééft jou immers al.
En jij reageert weer leuker dan op je vriendje, want zijn broekinhoud ken je ook al.
Van een potje flirten kan je ongeloof opgewonden raken en zelfs vlinders krijgen , maar een relatie zit er met die getrouwde manen voor 98 % zeker niet in.
Nou kan je natuurlijk je af en toe eens lekker mee laten slepen en je laten krabben waar het jeukt, met de kans op schuldgevoel , een verbroken rlatie , een slechte naam op je werk en onbeantwoorde liefde ..........
Misschien iets minder de kat op het spek binden door ervoor te zorgen dt je in sommige situaties niet beland ? ( denk aan drank , privé nummer/email uitwisselen etc )
Wil je graag spanning ; gun je vriendje dat dan ook en ga lekker naar die erotische dansfeesten en sta elkaar toe een flirt aan te gaan.
Oké , ligt het niet aan de drank en aan problemen , dan...........volgende optie ; doen die mannen nét iets harder hun best dan je vriend...die hééft jou immers al.
En jij reageert weer leuker dan op je vriendje, want zijn broekinhoud ken je ook al.
Van een potje flirten kan je ongeloof opgewonden raken en zelfs vlinders krijgen , maar een relatie zit er met die getrouwde manen voor 98 % zeker niet in.
Nou kan je natuurlijk je af en toe eens lekker mee laten slepen en je laten krabben waar het jeukt, met de kans op schuldgevoel , een verbroken rlatie , een slechte naam op je werk en onbeantwoorde liefde ..........
Misschien iets minder de kat op het spek binden door ervoor te zorgen dt je in sommige situaties niet beland ? ( denk aan drank , privé nummer/email uitwisselen etc )
Wil je graag spanning ; gun je vriendje dat dan ook en ga lekker naar die erotische dansfeesten en sta elkaar toe een flirt aan te gaan.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 6 september 2007 om 00:45
erotische dansfeesten...? :S hahaha! mijn vriend zou daar NOOIT heengaan en zelf hou ik er bij het uitgaan ook altijd minstens 50 cm tussen wanneer ik met een ander dans
En dat van het werk is in het verleden ook (in combinatie met het niet willen kwetsen van mijn lieverd) reden geweest om het vooral niet te doen (als enige vrouw in het team wil je toch serieus genomen worden). Ik kwam ook in het begin bijna altijd dronken thuis (op de fiets...), maar de laatste paar maanden ben ik gewoon na een drankje weggegaan.
De flirts lopen ook nooit per email of telefoon, ik denk dat hij (getrouwd als'ie is) ook wel beseft dat het gewoonweg niet KAN. Het gaat gewoon mis wanneer we samenwerken, dan vliegen de opmerkingen over tafel en bij oogcontact loopt het helemaal uit de hand... (andere mannelijke collega's zien het ook en de roddels gaan al rond)
Misschien een andere baan? Maar ik heb het er super naar m'n zin...
En dat van het werk is in het verleden ook (in combinatie met het niet willen kwetsen van mijn lieverd) reden geweest om het vooral niet te doen (als enige vrouw in het team wil je toch serieus genomen worden). Ik kwam ook in het begin bijna altijd dronken thuis (op de fiets...), maar de laatste paar maanden ben ik gewoon na een drankje weggegaan.
De flirts lopen ook nooit per email of telefoon, ik denk dat hij (getrouwd als'ie is) ook wel beseft dat het gewoonweg niet KAN. Het gaat gewoon mis wanneer we samenwerken, dan vliegen de opmerkingen over tafel en bij oogcontact loopt het helemaal uit de hand... (andere mannelijke collega's zien het ook en de roddels gaan al rond)
Misschien een andere baan? Maar ik heb het er super naar m'n zin...
donderdag 6 september 2007 om 00:57
Beste Koetje1984,
Je geeft zelf al het antwoord. Eigenlijk zadel je ons op met jou gebrek en foute eigenschap. Ik kan alleen zeggen je hebt ervaren dat relaties met in jou ogen losbandige foute mannen niet werkt. Je moet kijken naar de lange termijn. Persoonlijk denk ik dat jij geen type bent die lang met een foute man kan samenzijn. Jij vind jou foute mannelijkke collegas aantrekkelijk. Wat wil je ons nou eigenlijk vragen?
Je geeft zelf al het antwoord. Eigenlijk zadel je ons op met jou gebrek en foute eigenschap. Ik kan alleen zeggen je hebt ervaren dat relaties met in jou ogen losbandige foute mannen niet werkt. Je moet kijken naar de lange termijn. Persoonlijk denk ik dat jij geen type bent die lang met een foute man kan samenzijn. Jij vind jou foute mannelijkke collegas aantrekkelijk. Wat wil je ons nou eigenlijk vragen?
donderdag 6 september 2007 om 01:00
@bgb
ik ben inderdaad dol op spanning, maar het is altijd bij woorden gebleven en collega en ik hebben ook altijd vijftig cm afstand gehouden. het is niet echt mijn gedrag, het is meer de innerlijke strijd in mijn hoofd.
@seit1985
ik wil vragen of anderen hier ervaring mee hebben en hoe je op ludieke wijze dit soort situaties kunt afkappen
ik ben inderdaad dol op spanning, maar het is altijd bij woorden gebleven en collega en ik hebben ook altijd vijftig cm afstand gehouden. het is niet echt mijn gedrag, het is meer de innerlijke strijd in mijn hoofd.
@seit1985
ik wil vragen of anderen hier ervaring mee hebben en hoe je op ludieke wijze dit soort situaties kunt afkappen
donderdag 6 september 2007 om 01:05
RAAR................ heel veel mensen flirten stiekum , neuken stiekum als ze de kans zouden krijgen , maar een erotisch dansfeest ( en dan bedoel ik bijv. zo'n White-gebeuren ) dat is dan ineens ajakkiebah.... Dan ziet mijn partner mijn ware ik ? Dan "mag " het en is het niet leuk ? Dan flirt iedereen met iedereen en heb ik niet meer het idee dat ik speciaal voor iemand ben ?
Als je nou héééééél eerlijk bent - naar jezelf.....zou je topic dan niet zo gaan ;
af en toe baal ik van mijn huiselijke leventje en als er dan iemand flirt word ik zo gruizig als ... ? Nou wil ik daar geen relatie mee en dat kan ook helemaal niet want blablabla maar ik ben bang dat ik mezelf niet altijd in de hand hou en ik vind het vervelend dat ze over me roddelen en ik hoop dat mijn vriend er nooit achterkomt en ik begrijp mezelf heel goed maar mijn vriend hoeft dit nooit te wagen ?
Als je nou héééééél eerlijk bent - naar jezelf.....zou je topic dan niet zo gaan ;
af en toe baal ik van mijn huiselijke leventje en als er dan iemand flirt word ik zo gruizig als ... ? Nou wil ik daar geen relatie mee en dat kan ook helemaal niet want blablabla maar ik ben bang dat ik mezelf niet altijd in de hand hou en ik vind het vervelend dat ze over me roddelen en ik hoop dat mijn vriend er nooit achterkomt en ik begrijp mezelf heel goed maar mijn vriend hoeft dit nooit te wagen ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 6 september 2007 om 01:08
Dan zeg je ; joh, ik vind je een vreselijke leuke vent , maar dat flirten , daar kappen we mee......is leuk geweest maar ik hb besloten iets professioneler te worden.......vooal geen hitsige sms wisseling erover gaan houden. Je zegt het één keer en je gaat er nooit meer op in.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 6 september 2007 om 01:11
Wat moet je uitspreken dan ?
Mailen jullie nu wel geregeld privé ? In dat geval ; één kort mailtje met "ik ga je blokkeren , voortaan wil ik met elke collega op dezelfde manier omgaan .. en dat houdt in dat ik er prive niet mee schrijf/bel/sms/etc. Groetjes, Koetje
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
