Relaties
alle pijlers
Belachelijke ruzie
zaterdag 8 september 2007 om 10:59
Hoi,
Even kort de situatie: vriend is 3 jaar geleden gescheiden. Heeft een kind met ex. Nu kom ik er bij het samen wegbrengen van kind laatst achter dat zijn naam nog op het deur naambordje staat. En dat vind ik op zijn zachtst gezegt niet zo leuk aangezien we alweer ruim een jaar een relatie hebben en zij al een poos uit elkaar zijn.
Hij zei uit zichzelf dat ie er een opmerking over zou gaan maken. Dus voor ie gister de deur uit ging om kind te halen, zeg ik terloops 'denk daar even aan' Het is nl zo dat hij altijd vanalles vergeet. Dan bespreken we wat in goed overleg over zijn kind, en dan belooft ie dat ie zijn ex ergens van op de hoogte brengt en 10 van de 10 x vergeet ie dat gewoon glad. Dus mijn opmerking was echt een geheugensteuntje niks meer en niks minder.
Reageert ie me toch een potje op zijn ziel getrapt! Dat ik het allemaal opblaas... dat ik me er niet mee moet bemoeien. Hij kreeg tranen in zijn ogen. Van 1 opmerking dat ie iets niet moet vergeten. Nou ik snap er even niks meer van. Is het zo raar dat ik er wat van zeg dat 3 jaar na een scheiding zijn naam nog haar voordeur prijkt??
Even kort de situatie: vriend is 3 jaar geleden gescheiden. Heeft een kind met ex. Nu kom ik er bij het samen wegbrengen van kind laatst achter dat zijn naam nog op het deur naambordje staat. En dat vind ik op zijn zachtst gezegt niet zo leuk aangezien we alweer ruim een jaar een relatie hebben en zij al een poos uit elkaar zijn.
Hij zei uit zichzelf dat ie er een opmerking over zou gaan maken. Dus voor ie gister de deur uit ging om kind te halen, zeg ik terloops 'denk daar even aan' Het is nl zo dat hij altijd vanalles vergeet. Dan bespreken we wat in goed overleg over zijn kind, en dan belooft ie dat ie zijn ex ergens van op de hoogte brengt en 10 van de 10 x vergeet ie dat gewoon glad. Dus mijn opmerking was echt een geheugensteuntje niks meer en niks minder.
Reageert ie me toch een potje op zijn ziel getrapt! Dat ik het allemaal opblaas... dat ik me er niet mee moet bemoeien. Hij kreeg tranen in zijn ogen. Van 1 opmerking dat ie iets niet moet vergeten. Nou ik snap er even niks meer van. Is het zo raar dat ik er wat van zeg dat 3 jaar na een scheiding zijn naam nog haar voordeur prijkt??
zaterdag 8 september 2007 om 11:04
Ja dat had ik ook...dat ik dacht Huh waarom doe je ineens zo. Over zoiets simpels. En het ligt extra gevoelig bij mij want we wonen sinds kort samen en ik heb dus een bordje met ons huisnummer en onze namen laten maken (het oude huisnummer was stuk en hing nog aan 1 schroef..dus het was ook nodig)
maar goed dan is het idee wat minder dat zij op haar huis nog heeft staan dat hij daar woont. En het stomme is. Hij zegt nooit naar haar terug te willen al was ze de laatst overgebleven vrouw op aarde.
maar goed dan is het idee wat minder dat zij op haar huis nog heeft staan dat hij daar woont. En het stomme is. Hij zegt nooit naar haar terug te willen al was ze de laatst overgebleven vrouw op aarde.
zaterdag 8 september 2007 om 11:08
Ik vind dat je erg overdreven reageert. Zelf ben je er ook pas achtergekomen terwijl je al een jaar met je vriend bent. En het is toch niet zo dat haar naam op JULLIE deur staat? Misschien is het hem en/of haar niet eens opgevallen. Ik heb al 2,5 jaar het naambordje van mijn voorgangers op de deur. Het valt me eigenlijk niet op en vaak denk ik er gewoon niet aan. Ik vind dat je hem teveel pushed. Had hem even de kans gegeven om het uit zichzelf te zeggen. Hij gaf toch ook uit zichzelf aan dat hij het zou aangeven? En vergeet niet, zijn dochtertje woont er ook dus qua veiligheid vind ik het ook beter dat hij op het bordje blijft staan. Dat is de reden dat ik mijn bordje ook niet verander. Niemand hoeft te weten dat je alleen woont. En in haar geval alleen met haar dochtertje. En wat heb jij nou in Hemelsnaam voor last van als het op haar deur staat. Een vriendin van mij heeft voor de veiligheid bijv. de voicemail nog net zo met de stem van haar ex, alleen maar omdat je tegenwoordig niet voorzichtig genoeg kan zijn.
Nee ik zou ook kwaad zijn geworden als je zo loopt te pushen. Misschien heeft zij ook een goede reden (veiligheid) dat ze het heeft laten hangen. Of er misschien niet aan gedacht.
Nee ik zou ook kwaad zijn geworden als je zo loopt te pushen. Misschien heeft zij ook een goede reden (veiligheid) dat ze het heeft laten hangen. Of er misschien niet aan gedacht.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zaterdag 8 september 2007 om 11:10
lapin, ik blies het niet op. Hij zei zelf dat ie er wat van ging zeggen. Het enige wat ik deed was hem daar aan herinneren want echt hij vergeet zowat alles. Ik schrok alleen van zijn reactie. En dat HIJ met tranen staat en dan tegen mij zegt dat IK het opblaas. Terwijl het vaak zat is gebeurd dat ik hem niet herinnerde aan iets, hij het vergat en zei 'had je dat niet nog even kunnen zeggen'
zaterdag 8 september 2007 om 11:13
Misschien even verduidelijken. Ik heb niet met zoveel woorden gezegt hoe vervelend ik het vond. Het enige wat ik tegen hem heb gezegt is' Vergeet je het niet te zeggen.' Zoals ik al zei omdat hij zo vaak wat vergeet. Hij was degene die boos op mij werd en zei Ik wil er niet over praten etc. Hij reageerde als een gebeten hond. Daarom vind ik het een belachelijke ruzie. Ik heb hem in mijn ogen niet gepusht zo van En ik wil dat dat bord weggaat en ik pik dit niet of zoiets.
zaterdag 8 september 2007 om 11:16
Het is wel pushen, je was er net achter gekomen. Dan kan je ook na een paar weken zeggen ................. (als hij het dan nog niet heeft gezegd). Nee je moest het direct de eerste keer onder zijn neus smeren dat hij erheen ging.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zaterdag 8 september 2007 om 11:21
Perthes, ik herken wel wat in de reactie van jouw vriend. Ik ben zelf ook vaak nogal pusherig (ik zeur graag 
). En mijn man reageert ook nogal eens geirriteerd als ik weer eens iets voor de zoveelste keer tegen hem zeg. Hij vergeet ook vaak een heleboel dingen en ik eigenlijk nooit. Dus dan stel ik me op als zijn secretaresse. Maar soms valt dat gewoon verkeerd. Misschien zat hij zelf wel meer in zijn maag met dat bordje op de deur dan jij en was het gewoon een gevoelig onderwerp voor hem.
Drink vanavond een wijntje met hem en vraag het gewoon nog een keer aan hem.
). En mijn man reageert ook nogal eens geirriteerd als ik weer eens iets voor de zoveelste keer tegen hem zeg. Hij vergeet ook vaak een heleboel dingen en ik eigenlijk nooit. Dus dan stel ik me op als zijn secretaresse. Maar soms valt dat gewoon verkeerd. Misschien zat hij zelf wel meer in zijn maag met dat bordje op de deur dan jij en was het gewoon een gevoelig onderwerp voor hem.Drink vanavond een wijntje met hem en vraag het gewoon nog een keer aan hem.
zaterdag 8 september 2007 om 11:32
Ik vind zijn naam op het naambordje niet iets om wakker van te liggen. Waarschijnlijk heeft zijn ex er zelf niet eens bij stil gestaan. Maar als het jou wel dwars zit dan mag je er toch best iets over zeggen? En hoe je het zo beschrijft komt het bij mij écht niet over alsof je de zaak gepushed hebt. Een beetje een vage, overtrokken reactie van hem dus. Heb je ooit eerder gemerkt dat hij geëmotioneerd raakte als hij het over zijn ex had?
zaterdag 8 september 2007 om 11:42
Ik snap best dat zo'n opmerking "denk je er nog even aan", in het verkeerde keelgat kan schieten. Er kan een vervelende ondertoon onder zitten. Ik vind het ook vrij pusherig als je het pas laatst hebt ontdekt (na al die tijd) en hij er nu ineens vaart achter moet zetten omdat het jou niet zint.
Tja, ik zie het probleem dus ook niet zo. Jullie zijn al ruim een jaar samen, ik neem aan dat het niet de eerste keer was dat jullie het kind wegbrachten? Het was jou dus ook nooit eerder opgevallen. Sommige mensen zijn laks en ik kan me ook wel voorstellen dat dat zo'n klusje is wat je eeuwig uit kunt stellen. En er kan ook een andere gedachte achter zitten, zoals MV al zegt.
Tja, ik zie het probleem dus ook niet zo. Jullie zijn al ruim een jaar samen, ik neem aan dat het niet de eerste keer was dat jullie het kind wegbrachten? Het was jou dus ook nooit eerder opgevallen. Sommige mensen zijn laks en ik kan me ook wel voorstellen dat dat zo'n klusje is wat je eeuwig uit kunt stellen. En er kan ook een andere gedachte achter zitten, zoals MV al zegt.
zaterdag 8 september 2007 om 11:49
zaterdag 8 september 2007 om 12:50
Beste Perthes,
Je vraagt of het raar is dat je er iets van zegt dat drie jaar na de scheiding zijn naam op haar voordeur prijkt. Eerlijk gezegd denk ik dat het er vanaf hangt hoe en waarom iets wordt gezegd. Ik kan me voorstellen dat je er in signalerende zin iets van zou zeggen: "goh, ook raar dat zij het naambordje niet heeft vervangen" of iets dergelijks. Daarna houdt het eigenlijk op. Zijn ex mag zelf bepalen wat ze op dat naambordje heeft staan. Je partner kan niet afdwingen dat zij de tekst op het bordje moet veranderen. Misschien komt zijn reactie voort uit het feit dat hij zich dat realiseerde en niet wist hoe ervoor te zorgen dat zij het bordje weghaalde. Wetende dat jij het naar vindt dat het bordje met zijn naam op de deur van zijn ex hangt.
Joh, wat kan jou dat oude naambordje schelen? Jullie wonen samen, jullie hebben de toekomst en dat is het enige wat telt. Toch?
Je vraagt of het raar is dat je er iets van zegt dat drie jaar na de scheiding zijn naam op haar voordeur prijkt. Eerlijk gezegd denk ik dat het er vanaf hangt hoe en waarom iets wordt gezegd. Ik kan me voorstellen dat je er in signalerende zin iets van zou zeggen: "goh, ook raar dat zij het naambordje niet heeft vervangen" of iets dergelijks. Daarna houdt het eigenlijk op. Zijn ex mag zelf bepalen wat ze op dat naambordje heeft staan. Je partner kan niet afdwingen dat zij de tekst op het bordje moet veranderen. Misschien komt zijn reactie voort uit het feit dat hij zich dat realiseerde en niet wist hoe ervoor te zorgen dat zij het bordje weghaalde. Wetende dat jij het naar vindt dat het bordje met zijn naam op de deur van zijn ex hangt.
Joh, wat kan jou dat oude naambordje schelen? Jullie wonen samen, jullie hebben de toekomst en dat is het enige wat telt. Toch?
zaterdag 8 september 2007 om 13:20
Wat wuiles zegt is wel een goede (net zoals het argument dat ex misschien niet wil laten zien dat ze alleen woont), het kan best zijn dat hij het ook vervelend vind maar niet weet hoe dat ter sprake te brengen bij zijn ex. En dan kun je overtrokken reageren als je het gevoel krijgt gepushed te worden.
Ik zou mijn excuses aanbieden en ook zeggen tja het is haar deur daar hebben wij ook niks mee te maken, ik vond het alleen op dat moment vervelend om te zien maar ik snap dat jij er ook niks aan kunt veranderen. En het er ook niet meer over hebben.
Ik zou mijn excuses aanbieden en ook zeggen tja het is haar deur daar hebben wij ook niks mee te maken, ik vond het alleen op dat moment vervelend om te zien maar ik snap dat jij er ook niks aan kunt veranderen. En het er ook niet meer over hebben.
zaterdag 8 september 2007 om 13:28
Helemaal mee eens. Hij wilt er waarschijnlijk wel wat van zeggen maar als ik naar mijzelf kijk, de situatie moet er voor zijn en kan niet door een derde gemaakt worden. Als ze gewoon wat geduld had gehad, dan was er wel een keer het ervan gekomen. Dat kan niet onder dwang. Daarbij, hij woont nu met haar samen, dus helemaal voor haar gekozen, andere relatie al 3 jaar uit dus geen situatie dan hij nog met 1 been in haar bed hangt. Laat gaan. Maak je druk om je eigen bordje. Hoe bedoel iets kapot maken wat niet nodig is. Misschien is zijn ex wel een heet hoofd dat hij even de situatie zoekt om het netjes te brengen zonder ruzie te krijgen. Weet jij veel. Mijn ex kreeg ook met zijn ex ruzie om iets onbenulligs. En voor hij het wist kon hij zijn kids niet meer zien. Alsof er niets belangrijkers is. Gewoon de lieve vrede bewaren. En evt. met tact iets zeggen als het 't moment is. En sorry, dat kan TO gewoon niet inschatten wanneer het is. En ik lees nergens dat TO zich eerder het hele jaar aan het bordje heeft geergerd dus waarom het op stel en sprong weg moet snap ik ook niet. Laat het hem lekker regelen.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zaterdag 8 september 2007 om 13:48
Er wordt wel totaal aan voorbij gegaan, dat de vriend van Perthes zelf aangegeven heeft, dat hij zal vragen om het plaatje te laten verwijderen c.q. veranderen. Er wordt wel heel hard richting Perthes geoordeeld. Zij herinnert hem aan iets wat hij zelf wilde doen.
Perthes, je vriend reageert erg overdreven naar jou toe. Het was immers zijn idee en jij was het daar roerend mee eens. Het zal wel lastig zijn dit onderwerp nogmaals aan te halen met hem. Er is toch iets wat knaagt.
Mogelijk komt hij zelf met een reactie hierover en zal hij zelf inzien hoe onmogelijk hij reageert.
Maar laten we wel wezen, wanneer naamplaatjes op een deur met de ex daarop moeten blijven hangen in het kader van de veiligheid...........
Dat is op zijn zachtst gezegd een vreemde benadering. Het zou handiger zijn goede sloten of een alarminstallatie te plaatsen.
Ben benieuwd of hij straks met een positieve reactie richting jou komt. Kan me voorstellen, dat je je behoorlijk overruled voelde door hem en je eigenlijk niet weet wat je er mee aan moet.
Perthes, je vriend reageert erg overdreven naar jou toe. Het was immers zijn idee en jij was het daar roerend mee eens. Het zal wel lastig zijn dit onderwerp nogmaals aan te halen met hem. Er is toch iets wat knaagt.
Mogelijk komt hij zelf met een reactie hierover en zal hij zelf inzien hoe onmogelijk hij reageert.
Maar laten we wel wezen, wanneer naamplaatjes op een deur met de ex daarop moeten blijven hangen in het kader van de veiligheid...........
Dat is op zijn zachtst gezegd een vreemde benadering. Het zou handiger zijn goede sloten of een alarminstallatie te plaatsen.
Ben benieuwd of hij straks met een positieve reactie richting jou komt. Kan me voorstellen, dat je je behoorlijk overruled voelde door hem en je eigenlijk niet weet wat je er mee aan moet.
zaterdag 8 september 2007 om 13:55
Hoi,
ik had ook nog lang na de scheiding het naambordje waar de naam van mijn ex op stond bij de deur hangen. Totdat een vriendin mij erop attendeerde dat het nu toch wel eens tijd werd dat ik het ding verving door een naamplaatje met alleen mijn naam. Ik had er werkelijk nooit aan gedacht, keek er gewoon nooit naar als ik de deur openmaakte. Plus ik had geen kinderen met mijn ex en geen contact meer met hem, dus ook niet de kans dat zijn nieuwe vriendin ervoor ging zorgen dat het bordje verdween.
Maar op zich begrijp ik best dat je het vervelend vindt dat zijn naam nog bij haar voordeur prijkt. Ik weet niet hoe je het ter sprake hebt gebracht, met oprechte verbazing "Goh, dat zij dat bordje nog niet vervangen heeft zeg?" of verontwaardiging "Nou ja zeg, niet meer normaal dat ze dat bordje nog bij de deur heeft hangen!!" Feit blijft dat hij uit zichzelf gezegd heeft dat hij het ter sprake zou brengen bij zijn ex (hij begrijpt dus waarschijnlijk dat het voor jou vervelend is) en als jij dan de eerste de beste keer dat hij zijn kind bij zijn ex gaat halen hem daaraan herinnert kan ik me voorstellen dat hij geirriteerd raakt. Vooral ook omdat jij hem vaker aan dingen herinnert. Kan overkomen alsof jij hem als een kind behandelt.
Ik herken het namelijk. Mijn vriend is ook een zeef en ik de controlefreak. Probeer het nu enigszins af te leren. Pas als hij een paar keer iets vergeten is zeg ik er wat van en zeker als het om iets gaat waar ik niets mee te maken heb zeg ik er niets van. Nu zet hij alle afspraken en things to remember in zijn telefoon en krijgt hij daar een waarschuwing van. Misschien ook een tip voor jouw vriend?
ik had ook nog lang na de scheiding het naambordje waar de naam van mijn ex op stond bij de deur hangen. Totdat een vriendin mij erop attendeerde dat het nu toch wel eens tijd werd dat ik het ding verving door een naamplaatje met alleen mijn naam. Ik had er werkelijk nooit aan gedacht, keek er gewoon nooit naar als ik de deur openmaakte. Plus ik had geen kinderen met mijn ex en geen contact meer met hem, dus ook niet de kans dat zijn nieuwe vriendin ervoor ging zorgen dat het bordje verdween.
Maar op zich begrijp ik best dat je het vervelend vindt dat zijn naam nog bij haar voordeur prijkt. Ik weet niet hoe je het ter sprake hebt gebracht, met oprechte verbazing "Goh, dat zij dat bordje nog niet vervangen heeft zeg?" of verontwaardiging "Nou ja zeg, niet meer normaal dat ze dat bordje nog bij de deur heeft hangen!!" Feit blijft dat hij uit zichzelf gezegd heeft dat hij het ter sprake zou brengen bij zijn ex (hij begrijpt dus waarschijnlijk dat het voor jou vervelend is) en als jij dan de eerste de beste keer dat hij zijn kind bij zijn ex gaat halen hem daaraan herinnert kan ik me voorstellen dat hij geirriteerd raakt. Vooral ook omdat jij hem vaker aan dingen herinnert. Kan overkomen alsof jij hem als een kind behandelt.
Ik herken het namelijk. Mijn vriend is ook een zeef en ik de controlefreak. Probeer het nu enigszins af te leren. Pas als hij een paar keer iets vergeten is zeg ik er wat van en zeker als het om iets gaat waar ik niets mee te maken heb zeg ik er niets van. Nu zet hij alle afspraken en things to remember in zijn telefoon en krijgt hij daar een waarschuwing van. Misschien ook een tip voor jouw vriend?
zaterdag 8 september 2007 om 14:09
Ik vind het ook belachelijk...van ZIJN kant. Hij merkt het zelf op en geeft aan dat hij er wat aan wil doen, en als jij hem daar vervolgens aan herinnert heb jij het gedaan. Het lijkt er haast een beetje op dat hij al maanden moed aan het verzamelen is om er wat over te zeggen, en zichzelf een beetje onder druk heeft gezet, waarna jouw reminder zijn kurk deed knallen. Belachelijk.
Die hormoonslavernij!!
zaterdag 8 september 2007 om 16:18
Belachelijke reactie of niet maakt niet zoveel uit. Het raakte hem en daar moet je even samen voor gaan zitten en uitpraten. Zeker als iemand niet altijd overtrokken reageert (dan wordt het idd stomvervelend) maar gewoon een keer, dan zou ik verder niet teveel gaan denken over wie er nou gelijk heeft of niet.
In dit geval zou ik aangeven dat het me spijt dat ik hem onbedoeld kwetste en vragen wat er nou precies gebeurde.
In dit geval zou ik aangeven dat het me spijt dat ik hem onbedoeld kwetste en vragen wat er nou precies gebeurde.
zaterdag 8 september 2007 om 16:24
Mijn trots zou nu echt om de hoek komen kijken. Ik ging toch echt niet aangeven dat het me spijt...en wat moet er spijten dan? De vraag of hij er nog even aandenkt? Lijkt me een vrij normale vraag, die hij alleen helemaal verkeerd heeft opgevat. Verkeerd opvatten of niet, je hoeft toch niet meteen zo fel te reageren? Spijt betuigen lijkt me daarom meer iets voor hem.
Die hormoonslavernij!!
