Relaties
alle pijlers
Snap mijn ex niet meer zo goed.
zaterdag 8 september 2007 19:41
Dag meiden. Zit vanavond een beetje te dubben over het volgende, en hoop op jullie adviezen! (lang verhaal, plassen tussendoor mag 8-) )
2 maanden geleden heeft mijn vriend een punt achter onze relatie gezet. We zijn beiden mensen die, op onze eigen manier, moeite hebben met relaties. Voor mij was dit de eerste serieuze relatie , en voor hem (begin 40) eigenlijk ook, zover was hij nog nooit gekomen met iemand zei hij (al heeft ie wel tritsen vriendinnen gehad, maar is nooit echt ergens helemaal voor gegaan, vaak afgehaakt, etc). Hierdoor waren er wel wat issues, maar daar praatten we veel over, en het ging ook telkens een stapje beter vonden we beiden.
Maar de laatste weken voor de breuk is er een verwijdering ontstaan. Voelde afstand, nam zelf ook afstand, maar we bleven elkaar wel zien. Frustraties bouwden zich op, tot die er na een goede maand bij mij uitkwamen. Op een verkeerde manier. Ging hem van alles verwijten, terwijl ik gewoon gefrustreerd was door mijn eigen issues en door het feit dat ik niet begreep waarom hij zo afstandelijk en cynisch aan het worden was. Die avond is het uitgegaan. Hij was kapot, leeg, zag het niet meer zitten, het had ook allemaal niks voorgesteld etc.. Afgelopen en uit.
Een paar uur daarna een lange mail gestuurd, daarna een paar weken geen contact (want daar kon hij even niks mee). Ik ben een vriend gaan opzoeken in het buitenland, en na positief mailcontact weer thuis gebeld voor een afspraak. hebben elkaar toen 2 keer kort op elkaar gezien, wat we beiden als bijzonder hebben ervaren. Goed gepraat, zijn beiden echt aan de slag met ons zelf, maar verder niet over een eventuele toekomst gehad. Hij bood zijn excuses aan dat hij alles bij mij had gelegd en zag nu dat hij zelf ook deel is van het mislukken van de relatie. En dat hij, in de weken voor de crash overwerkt is geraakt (heeft een stevig jaar achter de rug qua werk, en is daarbij nog eens een perfectionsit die veel van zichzelf eist), en daardoor niks meer kon hebben. De hele periode had hij sippend thuisgezeten.
Anderhalve week daarna kwam ik m tegen op een festival. Al pratende had hij het over een gezamenlijke vriendin van ons en haar relatiecrisis, en zei hij, zij moeten doen wat wij gedaan hebben. Alleen met afstand nemen kan je het nog redden.
Een week daarna een fles wodka voor zijn deur gezet met een kaartje om hem plezier te wensen op zijn aankomende mannuh-weekendtrip. Gelijk een enthousiast mailtje terug, waarin hij veel naar mij vraagt maar ook vertelt over hoe hij zijn leven over een andere boeg aan het gooien is, minder is gaan werken, en wat rust in zijn leven probeert te bouwen. En de volgende afsluitende passage:
"Hoop dat het bij jou ook allemaal duidelijker wordt, ach, je kunt niet zeggen dat we verkeerd bezig zijn geloof ik. Het heeft tijd nodig, verder komen we echt wel op onze pootjes terecht volgens mij. Voor zover we dat al niet staan, moeten we ook maar niet vergeten. Zoals Jaap mooi zei: shit hoort bij het leven, moet je mee omgaan, maar tel je zegeningen en blijf open staan voor alles. Ben ik het grondig mee eens."
Ik mailde terug dat ik daar heel erg blij mee was, maar dat we dan wel een keer stappen moeten gaan zetten, en zaken op de een of andere manier weer moeten oppikken. Niet vandaag, niet morgen, maar ook niet over een half jaar, want dan gaat er volgens mij teveel tijd overheen. En dat het me in de tussentijd goed leek regelmatig contact te houden, een telefoontje, mailtje, misschien eens een keertje een biertje.
Hoera! Een paar dagen na de mail belde hij om even bij te beppen! Ik vroeg m aan het einde van het gesprek of hij in het weekend even koffie wilde komen drinken omdat ik een paar dingen persoonlijk met m wilde bespreken. Geen moeilijk gedoe, maar wel een eerlijk gesprek. Wat willen we, wat kunnen we nu, hoe gaan we het aanpakken, of zien we het toch niet zitten, etc.. Om een beetje duidelijkheid te scheppen.
Sinds die opmerking loopt het contact stroef. Hij was wel thuis zaterdag, maar wilde niet zijn hele weekend vol plannen, hij zou nog wel zien, etc.. . Hij is niet gekomen, en heeft niks meer laten horen. Na een week (afgelopen donderdag) heb ik m savonds tijdens mijn werk een berichtje gestuurd of hij zin had ik een biertje in de stad. Wederom te moe, wil even thuis zijn, etc.. .
Ik heb, al met al, het gevoel dat hij zich weer aan het terugtrekken is. Begrijp ik signalen verkeerd? Ga ik te snel? Is dit een aantrek-afstoot spelletje? En daarnaast vind ik hem heel vaag in zijn communicatie, dubbelzinnig (zoals het stukje tekst dat ik heb ingecopieerd). Alles is op meerdere manieren op te vatten.
Ik weet het: ik kan het hem gewoon vragen. Maar daar heb ik, na de laatste afwijzingen, niet zoveel zin in. En zie het ook niet zitten een serieus gesprek door de telefoon te voeren, zeker niet als zaken zo gevoelig liggen... dus vraag ik het voor nu nog maar even aan jullie...
Nog wakker? Thnx girls
2 maanden geleden heeft mijn vriend een punt achter onze relatie gezet. We zijn beiden mensen die, op onze eigen manier, moeite hebben met relaties. Voor mij was dit de eerste serieuze relatie , en voor hem (begin 40) eigenlijk ook, zover was hij nog nooit gekomen met iemand zei hij (al heeft ie wel tritsen vriendinnen gehad, maar is nooit echt ergens helemaal voor gegaan, vaak afgehaakt, etc). Hierdoor waren er wel wat issues, maar daar praatten we veel over, en het ging ook telkens een stapje beter vonden we beiden.
Maar de laatste weken voor de breuk is er een verwijdering ontstaan. Voelde afstand, nam zelf ook afstand, maar we bleven elkaar wel zien. Frustraties bouwden zich op, tot die er na een goede maand bij mij uitkwamen. Op een verkeerde manier. Ging hem van alles verwijten, terwijl ik gewoon gefrustreerd was door mijn eigen issues en door het feit dat ik niet begreep waarom hij zo afstandelijk en cynisch aan het worden was. Die avond is het uitgegaan. Hij was kapot, leeg, zag het niet meer zitten, het had ook allemaal niks voorgesteld etc.. Afgelopen en uit.
Een paar uur daarna een lange mail gestuurd, daarna een paar weken geen contact (want daar kon hij even niks mee). Ik ben een vriend gaan opzoeken in het buitenland, en na positief mailcontact weer thuis gebeld voor een afspraak. hebben elkaar toen 2 keer kort op elkaar gezien, wat we beiden als bijzonder hebben ervaren. Goed gepraat, zijn beiden echt aan de slag met ons zelf, maar verder niet over een eventuele toekomst gehad. Hij bood zijn excuses aan dat hij alles bij mij had gelegd en zag nu dat hij zelf ook deel is van het mislukken van de relatie. En dat hij, in de weken voor de crash overwerkt is geraakt (heeft een stevig jaar achter de rug qua werk, en is daarbij nog eens een perfectionsit die veel van zichzelf eist), en daardoor niks meer kon hebben. De hele periode had hij sippend thuisgezeten.
Anderhalve week daarna kwam ik m tegen op een festival. Al pratende had hij het over een gezamenlijke vriendin van ons en haar relatiecrisis, en zei hij, zij moeten doen wat wij gedaan hebben. Alleen met afstand nemen kan je het nog redden.
Een week daarna een fles wodka voor zijn deur gezet met een kaartje om hem plezier te wensen op zijn aankomende mannuh-weekendtrip. Gelijk een enthousiast mailtje terug, waarin hij veel naar mij vraagt maar ook vertelt over hoe hij zijn leven over een andere boeg aan het gooien is, minder is gaan werken, en wat rust in zijn leven probeert te bouwen. En de volgende afsluitende passage:
"Hoop dat het bij jou ook allemaal duidelijker wordt, ach, je kunt niet zeggen dat we verkeerd bezig zijn geloof ik. Het heeft tijd nodig, verder komen we echt wel op onze pootjes terecht volgens mij. Voor zover we dat al niet staan, moeten we ook maar niet vergeten. Zoals Jaap mooi zei: shit hoort bij het leven, moet je mee omgaan, maar tel je zegeningen en blijf open staan voor alles. Ben ik het grondig mee eens."
Ik mailde terug dat ik daar heel erg blij mee was, maar dat we dan wel een keer stappen moeten gaan zetten, en zaken op de een of andere manier weer moeten oppikken. Niet vandaag, niet morgen, maar ook niet over een half jaar, want dan gaat er volgens mij teveel tijd overheen. En dat het me in de tussentijd goed leek regelmatig contact te houden, een telefoontje, mailtje, misschien eens een keertje een biertje.
Hoera! Een paar dagen na de mail belde hij om even bij te beppen! Ik vroeg m aan het einde van het gesprek of hij in het weekend even koffie wilde komen drinken omdat ik een paar dingen persoonlijk met m wilde bespreken. Geen moeilijk gedoe, maar wel een eerlijk gesprek. Wat willen we, wat kunnen we nu, hoe gaan we het aanpakken, of zien we het toch niet zitten, etc.. Om een beetje duidelijkheid te scheppen.
Sinds die opmerking loopt het contact stroef. Hij was wel thuis zaterdag, maar wilde niet zijn hele weekend vol plannen, hij zou nog wel zien, etc.. . Hij is niet gekomen, en heeft niks meer laten horen. Na een week (afgelopen donderdag) heb ik m savonds tijdens mijn werk een berichtje gestuurd of hij zin had ik een biertje in de stad. Wederom te moe, wil even thuis zijn, etc.. .
Ik heb, al met al, het gevoel dat hij zich weer aan het terugtrekken is. Begrijp ik signalen verkeerd? Ga ik te snel? Is dit een aantrek-afstoot spelletje? En daarnaast vind ik hem heel vaag in zijn communicatie, dubbelzinnig (zoals het stukje tekst dat ik heb ingecopieerd). Alles is op meerdere manieren op te vatten.
Ik weet het: ik kan het hem gewoon vragen. Maar daar heb ik, na de laatste afwijzingen, niet zoveel zin in. En zie het ook niet zitten een serieus gesprek door de telefoon te voeren, zeker niet als zaken zo gevoelig liggen... dus vraag ik het voor nu nog maar even aan jullie...
Nog wakker? Thnx girls
zaterdag 8 september 2007 19:57
Ik denk dat het het maar even zo moet laten en niet telkens contact moet zoeken. Ik vind het erg moeilijk om te begrijpen om uit elkaar te gaan en dan opeens weer alles opbloeit.Ik heb dat nooit zo gehad. Dus erg moeilijk voor mij te begrijpen. Ik kan je alleen maar zeggen laat de boel de boel en neem niet elke keer de stap om iets te ondernemen.
zaterdag 8 september 2007 19:58
Hoe ik het zou interpreteren; hij staat erachter dat het nu uit is, maar wil(de) nog normaal met je blijven omgaan. Dat deed hij door een leuke mail te sturen, maar voor de rest heeft hij geen gedrag vertoond waardoor je het idee kan krijgen, dat hij nog een relatie wil.
Het gaat erom wat zijn daden zijn en tot nu toe heeft hij geen initiatief genomen om je te willen zien vor een drankje enz.
Wat betreft dat stukje uit die mail; denk dat je hem verkeerd hebt geinterpreteerd. M.i. had hij het er niet over om samen verder te gaan, maar bedoelde hij in het algemeen dat het met jullie (afzonderlijk) wel weer goed gaat komen. Zijn laatste gedrag wijst er m.i. op, dat hij er klaar mee is.
Tijd nodig heeft, maar iig nu niet zit te wachten om het nog eens te proberen.
Hij wil dat duidelijk nu niet bespreekbaar maken, waardoor ik de indruk krijg dat dat ook nooit zijn intentie is geweest.
Het gaat erom wat zijn daden zijn en tot nu toe heeft hij geen initiatief genomen om je te willen zien vor een drankje enz.
Wat betreft dat stukje uit die mail; denk dat je hem verkeerd hebt geinterpreteerd. M.i. had hij het er niet over om samen verder te gaan, maar bedoelde hij in het algemeen dat het met jullie (afzonderlijk) wel weer goed gaat komen. Zijn laatste gedrag wijst er m.i. op, dat hij er klaar mee is.
Tijd nodig heeft, maar iig nu niet zit te wachten om het nog eens te proberen.
Hij wil dat duidelijk nu niet bespreekbaar maken, waardoor ik de indruk krijg dat dat ook nooit zijn intentie is geweest.
zondag 9 september 2007 09:47
Bijna een jaar..we zijn beiden ouder (30-er, 40-er), het ging best snel en was snel serieus...
En inderdaad, als ik mijn eigen verhaal lees is me ook duidelijk dat hij vooral met zichzelf bezig is, en niet met ons. Al heeft hij gezegd dat ie ook wel in de gaten heeft dat het nog niet klaar is tussen ons. En daar word ik dan gelijk weer heel blij van. Ik moet me realiseren dat het een mooie opmerking is, en dat dat ook wel klopt, maar dat we (hij) er op dit moment niks mee kan.
Ben dus maar uit de 'wachtkamer' gestapt, en probeer het wat meer los te laten (al zat ik al niet in de stalkstand)...maar lastig is het wel, zeker als je met zoveel vragen rondloopt. Die hij op dit moment toch niet kan beantwoorden. Ben bang dat ik iets te enthousiast heb gereageerd op zijn toenadering, en dat ie nu zoiets heeft van ojee, dat was niet de bedoeling!
Heb m niet meer gehoord de afgelopen dagen, en 'm al een paar weken niet gezien...
En inderdaad, als ik mijn eigen verhaal lees is me ook duidelijk dat hij vooral met zichzelf bezig is, en niet met ons. Al heeft hij gezegd dat ie ook wel in de gaten heeft dat het nog niet klaar is tussen ons. En daar word ik dan gelijk weer heel blij van. Ik moet me realiseren dat het een mooie opmerking is, en dat dat ook wel klopt, maar dat we (hij) er op dit moment niks mee kan.
Ben dus maar uit de 'wachtkamer' gestapt, en probeer het wat meer los te laten (al zat ik al niet in de stalkstand)...maar lastig is het wel, zeker als je met zoveel vragen rondloopt. Die hij op dit moment toch niet kan beantwoorden. Ben bang dat ik iets te enthousiast heb gereageerd op zijn toenadering, en dat ie nu zoiets heeft van ojee, dat was niet de bedoeling!
Heb m niet meer gehoord de afgelopen dagen, en 'm al een paar weken niet gezien...
