Kinderen
alle pijlers
wat vind je belangrijker ; sociaal vaardig of intelligent ?
donderdag 6 september 2007 om 21:17
wat raar dat iedereen altijd pronkt met de rapporten van zijn/haar koters , eindeloos wil oefenen met de tafels leren opzegen , het heel geweldig vindt als het kind met 3 het abc op kan zeggen maar het sociaal vaardig zijn zien als iets wat je dan weer niet hoeft te leren/ sturen . Ik heb zelden iemand trots horen zeggen : mijn kind heeft een beste vriend /vriendin , goed he ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 8 september 2007 om 23:38
Ik ga, net als Nippo, voor de intelligentie. Sociaal vaardig kun je nog leren later, intelligentie is het pakketje dat je hebt. En dan kan je met 'stampen-leren' nog wel kennis in je hoofd proppen, maar het snelle verbanden zien is er niet, en zal ook niet snel komen.
Ik was vroeger niet zo sociaal vaardig. Ik snapte gewoon niet hoe het werkte. Op school dan, met sporten ging het prima. Ben wel intelligent, en nu snap ik wèl hoe het sociale werkt.
Ds nee, vroeger durfde ik niet aan te schuiven bij andere kindjes, had ik niet door wat de balans was tussen 'voetveeg-assertief-agressief' was, maar nu wel.
Ik merk wel dat ik bij mijn dochter erg alert ben op de sociale vaardigheden, en haar dingen probeer mee te geven. Ze is vanaf een jaar naar speelgroepen e.d. gegaan, waar je dus als ouder bij je kind bent terwijl het speelt met andere kindjes. (of naast andere kindjes, als je dat liever zo leest). En mijn dochter was eerst een voetveeg, liet alles uit haar handen vallen als er een ander kindje in de buurt kwam, stapte weg van de glijbaan als er maar een ander kindje naar keek, etc. Door veel te herhalen dat ze niet per se speelgoed hoeft af te staan als een ander kindje het wil hebben, dat ze weliswaar op haar beurt moet wachten bij de glijbaan, maar dat ze niet voor andere kindjes opzij hoeft, etc, zit ze sociaal gezien nu een stuk steviger en beter in haar vel. En dat is een erg fijn gevoel, zeker als je bedenkt dat ze nu al naar school gaat. En dat heel erg leuk vindt,
Op dingen leren hamer ik niet, daar komt ze zelf mee. Een jaar geleden begon ze zich te interesseren voor letters, nu weet ze van bijna alle letters uit het alfabet wel welke woorden daarmee beginnen.
En ja, dat vind ik heel knap, en ja, daar ben ik trots op, maar ik ben ook trots op het feit dat ze vrijwillig haar koekje deelt met een kindje dat niets heeft. En ik ben ook trots op het feit dat ze haar koekje teerug pakt als een ander kindje het af heeft gepakt.
Het enige verschil is dat ik op het sociale wel nadruk leg in de 'opvoeding', en op het leren niet. Probeer haar zelfs wat af te remmen, omdat ik bang ben dat ze zich anders later op school te pletter gaat vervelen.
Ik was vroeger niet zo sociaal vaardig. Ik snapte gewoon niet hoe het werkte. Op school dan, met sporten ging het prima. Ben wel intelligent, en nu snap ik wèl hoe het sociale werkt.
Ds nee, vroeger durfde ik niet aan te schuiven bij andere kindjes, had ik niet door wat de balans was tussen 'voetveeg-assertief-agressief' was, maar nu wel.
Ik merk wel dat ik bij mijn dochter erg alert ben op de sociale vaardigheden, en haar dingen probeer mee te geven. Ze is vanaf een jaar naar speelgroepen e.d. gegaan, waar je dus als ouder bij je kind bent terwijl het speelt met andere kindjes. (of naast andere kindjes, als je dat liever zo leest). En mijn dochter was eerst een voetveeg, liet alles uit haar handen vallen als er een ander kindje in de buurt kwam, stapte weg van de glijbaan als er maar een ander kindje naar keek, etc. Door veel te herhalen dat ze niet per se speelgoed hoeft af te staan als een ander kindje het wil hebben, dat ze weliswaar op haar beurt moet wachten bij de glijbaan, maar dat ze niet voor andere kindjes opzij hoeft, etc, zit ze sociaal gezien nu een stuk steviger en beter in haar vel. En dat is een erg fijn gevoel, zeker als je bedenkt dat ze nu al naar school gaat. En dat heel erg leuk vindt,
Op dingen leren hamer ik niet, daar komt ze zelf mee. Een jaar geleden begon ze zich te interesseren voor letters, nu weet ze van bijna alle letters uit het alfabet wel welke woorden daarmee beginnen.
En ja, dat vind ik heel knap, en ja, daar ben ik trots op, maar ik ben ook trots op het feit dat ze vrijwillig haar koekje deelt met een kindje dat niets heeft. En ik ben ook trots op het feit dat ze haar koekje teerug pakt als een ander kindje het af heeft gepakt.
Het enige verschil is dat ik op het sociale wel nadruk leg in de 'opvoeding', en op het leren niet. Probeer haar zelfs wat af te remmen, omdat ik bang ben dat ze zich anders later op school te pletter gaat vervelen.
zondag 9 september 2007 om 07:39
eowyn, wat heb je het bijzonder mooi opgeschreven, precies zoals ik het voel, maar zo duidelijk en zo helder. Een dingetje wil ik toevoegen. Intelligentie kun je inderdaad niet aanleren, maar je hebt toch wel redelijke invloed op dingen als algemene ontwikkeling, lees je met je kind, ga je samen naar de bibliotheek, welke tv programmaas kijk je, wat doe je in je vrije tijd (en dan bedoel ik echt niet elke zaterdag middag naar het rijksmuseum en elke doordeweekse dag het nrc doornemen). Maar inderdaad, als een kind maar gelukkig opgroeit, tevreden is met wie ze / hij is, doet waar ze goed in is en rekening houdt met de mensen om haar heen, maar ook voor zichzelf op kan komen, simpel gezegd, ben ik heel tevreden. Kapper of natuurkundige, loodgieter of professor en druk met vrienden en het sociale leven of wat meer op de achtergrond en wat rustiger, dat vind ik niet zo belangrijk.
zondag 9 september 2007 om 08:09
Ik denk dat je toch een bepaalde aanleg moet hebben om sociaal vaardig te kunnen zijn. Sommige mensen hebben er gewoon geen gevoel voor. Zo heb ik een collega met een hbo-diploma maar de sociale vaardigheid van een hark. En als ik de sociale vaardigheid van mijn dochter bekijk, zij vertoonde dat gedrag al voordat ik de tijd had gehad om het haar aan te leren.
zondag 9 september 2007 om 09:01
zondag 9 september 2007 om 09:08
Ik denk ook dat sociale vaardigheden lang niet altijd aan te leren zijn. Nuja, de vaardigheden wel, maar de capaciteit of sociale intelligentie niet. Het is ook een bepaald gevoel dat je al dan niet gegeven is, zoals Pammie zegt. Een bepaald talent, net als goed kunnen sporten of tekenen ofzo, maar dan wel een waarvan het effect groot is. Ik hoop wel dat mijn kind daarmee begiftigd is. Maar waar het intelligentie betreft hoop ik dat natuurlijk net zo goed.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
Precies
zondag 9 september 2007 om 09:14
Ik ga ook voor de intelligentie: zelf was ik altijd vrij goed op school en sociaal wellicht wat minder. Maar het is toch nog allemaal goed gekomen met mij 
(hoop ik althans). Ik ben het er mee eens dat je qua sociale vaardigheden veel bij kunt leren.
Ik durf ook gerust te zeggen dat ik het moeilijk zo vinden als mijn kinderen later op school moeite zouden hebben om mee te komen. Dat is een beetje een taboe, maar ik zou het moeilijk vinden omdat ze eenvoudigweg minder kansen zouden hebben.
Eigenlijk hoop ik gewoon dat mijn kinderen vooral doorzettingsvermogen hebben. Keer op keer blijkt dat toch dé voorwaarde om iets te bereiken (als je ergens goed in wilt zijn, dan moet je daar tijd, veel tijd, in steken). Voor het doorzettingsvermogen van iemand kan ik ook echt diepe bewondering hebben, anders dan de hier eerder genoemde kenmerken. Zo heb ik een collega die vroeger met moeite naar de LTS kon en uiteindelijk, naast zijn werk, MTS en HTS afgerond heeft. Dáár heb ik echt enorm veel bewondering voor!
(hoop ik althans). Ik ben het er mee eens dat je qua sociale vaardigheden veel bij kunt leren.Ik durf ook gerust te zeggen dat ik het moeilijk zo vinden als mijn kinderen later op school moeite zouden hebben om mee te komen. Dat is een beetje een taboe, maar ik zou het moeilijk vinden omdat ze eenvoudigweg minder kansen zouden hebben.
Eigenlijk hoop ik gewoon dat mijn kinderen vooral doorzettingsvermogen hebben. Keer op keer blijkt dat toch dé voorwaarde om iets te bereiken (als je ergens goed in wilt zijn, dan moet je daar tijd, veel tijd, in steken). Voor het doorzettingsvermogen van iemand kan ik ook echt diepe bewondering hebben, anders dan de hier eerder genoemde kenmerken. Zo heb ik een collega die vroeger met moeite naar de LTS kon en uiteindelijk, naast zijn werk, MTS en HTS afgerond heeft. Dáár heb ik echt enorm veel bewondering voor!
zondag 9 september 2007 om 10:37
Als moeder van een hoogbegaafde, maar sociaal zwakke dochter, ga ik voor sociale vaardigheden. Ik denk bij sociale vaardigheden ook niet alleen aan populair zijn op school, maar ook aan vaardigheden binnen het gezin en contacten met de buitenwereld (familie, in winkels, etc.). Wij hebben echt zorgen om de ontwikkeling van ons kind. Op school gaat ze veel te snel door de lesstof en thuis zijn we voortdurend in de weer om haar sociale vaardigheden bij te brengen. Als ze buiten speelt, is bijvoorbeeld altijd een van ons in de buurt om alles in goede banen te leiden. We hebben haar inmiddels dan ook aangemeld bij de kinderpsychiater om begeleiding te krijgen.
Typisch genoeg heeft ze een vriendinnetje dat bepaald niet intelligent is, maar sociaal heel sterk. Ze vullen elkaar prima aan. De ouders van dat vriendinnetje kijken tegen ons kind op, omdat ze zo intelligent is, terwijl wij zouden willen dat ons kind zo makkelijk en sociaal in de omgang zou zijn als hun dochter.
Typisch genoeg heeft ze een vriendinnetje dat bepaald niet intelligent is, maar sociaal heel sterk. Ze vullen elkaar prima aan. De ouders van dat vriendinnetje kijken tegen ons kind op, omdat ze zo intelligent is, terwijl wij zouden willen dat ons kind zo makkelijk en sociaal in de omgang zou zijn als hun dochter.
zondag 9 september 2007 om 11:51
Ik persoonlijk zou het ook moeilijk vinden als mijn kind een VMBO-er zou blijken. Is inderdaad nogal een taboe, ik vind het ook niet leuk van mezelf dat ik dat vind. Maar op de een of andere manier ben ik er altijd vanuit gegaan dat mijn kinderen later "gewoon" lekker VWO zouden gaan doen en gaan studeren ofzo.
Misschien groei je daar vanzelf in en valt het als dat zo zou zijn uiteindelijk wel mee en ben je hoe dan ook trots en blij enzo, maar nu denk ik dat ik dat niet leuk zou vinden. Ik zou het bijvoorbeeld ook moeilijk vinden als mijn kind straks niet van lezen houdt, lezen is zo'n belangrijk deel van mijn leven dat ik best teleurgesteld zou zijn als mijn zoon daar niks mee heeft. Of als hij dyslectisch zou zijn ofzo, of gewoon te dom om er wat mee te kunnen.
Gelukkig lijkt hij nu gewoon redelijk intelligent te zijn, ik heb geen reden om aan te nemen dat hij op welk vlak dan ook achterloopt, maar goed, je kan er nu nog niks van zeggen natuurlijk. Ik zou er denk ik best verdriet van hebben, dat durf ik best toe te geven, ook al weet ik wel dat het niet uit zou moeten maken, doet het dat toch.
Misschien groei je daar vanzelf in en valt het als dat zo zou zijn uiteindelijk wel mee en ben je hoe dan ook trots en blij enzo, maar nu denk ik dat ik dat niet leuk zou vinden. Ik zou het bijvoorbeeld ook moeilijk vinden als mijn kind straks niet van lezen houdt, lezen is zo'n belangrijk deel van mijn leven dat ik best teleurgesteld zou zijn als mijn zoon daar niks mee heeft. Of als hij dyslectisch zou zijn ofzo, of gewoon te dom om er wat mee te kunnen.
Gelukkig lijkt hij nu gewoon redelijk intelligent te zijn, ik heb geen reden om aan te nemen dat hij op welk vlak dan ook achterloopt, maar goed, je kan er nu nog niks van zeggen natuurlijk. Ik zou er denk ik best verdriet van hebben, dat durf ik best toe te geven, ook al weet ik wel dat het niet uit zou moeten maken, doet het dat toch.
Am Yisrael Chai!
zondag 9 september 2007 om 11:58
Maar goed, ik zou het ook niet zo leuk gevonden hebben als mijn kind echt oerlelijk was, of als het een stil muisje was wat niks durfde, of een huilebalk ofzo.
Misschien wel voer voor een nieuw topic? Want uiteraard zeg je allemaal heel politiek correct dat je kind voor jou de leukste en liefste en slimste etcetera is, maar ik persoonlijk had en heb onbewust toch echt wel bepaalde verwachtingen waar ik graag van wil dat mijn kind er aan voldoet. Of zeg ik nu iets heel Ontaards en Slechts?
Misschien wel voer voor een nieuw topic? Want uiteraard zeg je allemaal heel politiek correct dat je kind voor jou de leukste en liefste en slimste etcetera is, maar ik persoonlijk had en heb onbewust toch echt wel bepaalde verwachtingen waar ik graag van wil dat mijn kind er aan voldoet. Of zeg ik nu iets heel Ontaards en Slechts?
Am Yisrael Chai!
zondag 9 september 2007 om 12:01
Fash, natuurlijk maakt dat uit. Je hebt zelf een bepaalde mate van intelligentie, en eigenlijk wil je dat je kinderen het later 'beter' krijgen dan jij. Beter in intelligentie, in economische ideeen, qua opleiding, sociale 'status' etc.
Als dat dan om de een of anderre manier niet lukt, ddan baal je daarvan. En dan hou je geen spat minder van em, maar je mag daar dan toch wel van balen?
Ik zou het ook heel erg vinden als Mk niet zou kunnen leren, niet van lezen zou houden, etc. Als wij in ons huidige expatgebeuren blijven, en dus over een paar jaar naar een ander land gaan, dan zal ik ook alles op alles zetten om haar Nederlands goed te houden. Spreken, lezen, schrijven, ik zou het echt heel erg vinden als ze dat nietin het NL zou kunnen. Hoe rijk het engels ook mag zijn (want dat wordt dan waarschijnlijk haar 'voertaal'), ik zou het heel erg vinden als ik niet met haar de rijkdom van het NL zou kunnen delen.
Moet ze datw el kùnnen, natuurlijk.
Als dat dan om de een of anderre manier niet lukt, ddan baal je daarvan. En dan hou je geen spat minder van em, maar je mag daar dan toch wel van balen?
Ik zou het ook heel erg vinden als Mk niet zou kunnen leren, niet van lezen zou houden, etc. Als wij in ons huidige expatgebeuren blijven, en dus over een paar jaar naar een ander land gaan, dan zal ik ook alles op alles zetten om haar Nederlands goed te houden. Spreken, lezen, schrijven, ik zou het echt heel erg vinden als ze dat nietin het NL zou kunnen. Hoe rijk het engels ook mag zijn (want dat wordt dan waarschijnlijk haar 'voertaal'), ik zou het heel erg vinden als ik niet met haar de rijkdom van het NL zou kunnen delen.
Moet ze datw el kùnnen, natuurlijk.
zondag 9 september 2007 om 12:03
dat heb ik dus echt helemaal niet en het verbaast me dat mensen zoveel waarde hechten aan opleiding. Een gelukkig vmbo kind vind ik prima, een vmbo kind wat zich nergens voor interesseert, rondhangt, nergens zin in heeft en de kantjes ervan af loopt, tja, dat zou ik wel jammer vinden, maar zo'n houding heb je ook op het VWO. Maar als mijn kind gewoon niet meer in haar mars heeft dan vmbo maar dit met veel plezier doet en haar best doet, mijn zegen heeft ze. En dat zeg ik niet om zogenaamd taboedoorbrekend te zijn, maar dat vind ik echt. Ken te veel voorbeelden van ouders die trots op hun kind afmeten aan schoolopleiding en daar heb ik hele slechte ervaringen mee. Bovendien vind ik het gewoon echt niet belangrijk.
zondag 9 september 2007 om 12:09
Nou Tila,
Volgens mij heeft "beter hebben dan ik later" niet eens zo veel met mijn gevoel te maken. Voor mij speelt denk ik meer de angst dat je je eigen kind niet snapt, dat de dingen die jij leuk vindt de dingen zijn waar je kind van gruwelt, en andersom. Als ik bijvoorbeeld soms van die pubers hier in mijn buurt zie, die zo jong als ze zijn praten met een straattaal spraakgebrek, als grootste hobby op straat hangen en over neukuh praten hebben en eigenlijk een soort veredelde Neanderthalers zijn, ik zou het vreselijk vinden als mijn zoon zo zou zijn. Kan het me niet voorstellen dattie ooit zo wordt, maar god wat zou ik balen als mijn zoon als favoriete film Dumb and Dumber heeft en in een deuk zou liggen om Andre van Duin.
Dat zou echt een hel worden aan de keukentafel, vrees ik. En dat zal toch wel eens voorkomen? Dat er ouders bestaan die naar hun eigen kind kijken en denken "jezus, heb ik die proleet voortgebracht?"
Nou ja, ik ga er vanuit dat dat alleen bij anderen gebeurt, maar het is wel een soort schrikbeeld voor me.
Volgens mij heeft "beter hebben dan ik later" niet eens zo veel met mijn gevoel te maken. Voor mij speelt denk ik meer de angst dat je je eigen kind niet snapt, dat de dingen die jij leuk vindt de dingen zijn waar je kind van gruwelt, en andersom. Als ik bijvoorbeeld soms van die pubers hier in mijn buurt zie, die zo jong als ze zijn praten met een straattaal spraakgebrek, als grootste hobby op straat hangen en over neukuh praten hebben en eigenlijk een soort veredelde Neanderthalers zijn, ik zou het vreselijk vinden als mijn zoon zo zou zijn. Kan het me niet voorstellen dattie ooit zo wordt, maar god wat zou ik balen als mijn zoon als favoriete film Dumb and Dumber heeft en in een deuk zou liggen om Andre van Duin.
Dat zou echt een hel worden aan de keukentafel, vrees ik. En dat zal toch wel eens voorkomen? Dat er ouders bestaan die naar hun eigen kind kijken en denken "jezus, heb ik die proleet voortgebracht?"
Nou ja, ik ga er vanuit dat dat alleen bij anderen gebeurt, maar het is wel een soort schrikbeeld voor me.
Am Yisrael Chai!
zondag 9 september 2007 om 12:13
Fash, ik denk dat je daar voor een deel zelf bij bent. Mijn broer is een tijdje zo'n rondhangidioot geweest, maar hoefde het niet te proberen thuis zo'n taaltje te gebruiken.
En films, tja, dumb & dumber en consorte wordt nu eenmaal gemaakt voor een puberaal publiek. Dus tijdens de puberteit zal dat nog wel eens slikken worden, ben ik bang.
En films, tja, dumb & dumber en consorte wordt nu eenmaal gemaakt voor een puberaal publiek. Dus tijdens de puberteit zal dat nog wel eens slikken worden, ben ik bang.
zondag 9 september 2007 om 12:20
Arwen,
Ik hecht in principe niet zoveel waarde aan opleiding, ben zelf ook zwaar gesjeesd. Maar het gaat mij dus meer om bepaalde interesses die denk ik wel enigszins samenhangen met opleidingsniveau en/of intelligentie. Ik zou het erg vinden als mijn kind van wat ik als "dom vermaak" zie zou houden, hoewel ik me terdege besef dat dergelijke kwalificaties zo subjectief als de pest zijn. Voor iemand anders zijn de dingen waar ik van hou misschien wel dom vermaak, dat zal ongetwijfeld. Maar ik hoop dus eigenlijk dat mijn kind en ik op 1 lijn zullen zitten, je kan uiteraard je kind wel meeslepen naar de bieb of het museum, maar als het daar niks mee heeft, niks van snapt, niks mee kan, dat zou ik dus wel vervelend vinden.
Ik hecht in principe niet zoveel waarde aan opleiding, ben zelf ook zwaar gesjeesd. Maar het gaat mij dus meer om bepaalde interesses die denk ik wel enigszins samenhangen met opleidingsniveau en/of intelligentie. Ik zou het erg vinden als mijn kind van wat ik als "dom vermaak" zie zou houden, hoewel ik me terdege besef dat dergelijke kwalificaties zo subjectief als de pest zijn. Voor iemand anders zijn de dingen waar ik van hou misschien wel dom vermaak, dat zal ongetwijfeld. Maar ik hoop dus eigenlijk dat mijn kind en ik op 1 lijn zullen zitten, je kan uiteraard je kind wel meeslepen naar de bieb of het museum, maar als het daar niks mee heeft, niks van snapt, niks mee kan, dat zou ik dus wel vervelend vinden.
Am Yisrael Chai!
zondag 9 september 2007 om 12:24
Ja, tuurlijk, dat snap ik Tila, dat het in de puberteit allemaal wel even slikken zal worden. Dat hoort er ook gewoon bij, vind ik, dat je als ouwe doos klaagt over pokkeherrie en niks snapt van al dat moderne digitale gedoe waar je kind mee bezig is. Maar ik vraag me gewoon af hoe dat zou zijn als je er achter komt dat dat alles is wat er inzit, dat het geen puberfase is, maar gewoon hoe je kind is. Lijkt me best naar, maar het zal ongetwijfeld best gebeuren.
Am Yisrael Chai!
zondag 9 september 2007 om 12:29
Ik heb twee dochters, de oudste is heel sociaal, maakt makkelijk contact, heeft altijd vriendinnen om zich heen en is erg behulpzaam. Het leren gaat haar niet makkelijk af, maar ze doet wel enorm haar best om mee te komen.
De jongste is bijzonder intelligent, is haar klasgenoten ver vooruit maar heeft moeite in de omgang met anderen. Ze is erg op zichzelf, kan zichzelf ook prima vermaken.
En om eerlijk te zijn maak ik me over haar meer zorgen dan over de oudste. Die komt er wel, ze staat sterk in haar schoenen. De jongste mag dan slim zijn, ze heeft nog een hoop te leren op sociaal gebied.
Dus om op de vraag van TO te komen, ik vind sociale vaardigheden belangrijker.
De jongste is bijzonder intelligent, is haar klasgenoten ver vooruit maar heeft moeite in de omgang met anderen. Ze is erg op zichzelf, kan zichzelf ook prima vermaken.
En om eerlijk te zijn maak ik me over haar meer zorgen dan over de oudste. Die komt er wel, ze staat sterk in haar schoenen. De jongste mag dan slim zijn, ze heeft nog een hoop te leren op sociaal gebied.
Dus om op de vraag van TO te komen, ik vind sociale vaardigheden belangrijker.
zondag 9 september 2007 om 12:35
Hmmmm....
Mss komt dat wel omdat vaardigheden die gerelateerd zijn aan IQ makkelijker te meten zijn, dan vaardigheden op sociaal vlak.Een kind van 2 die tot 20 kan tellen is knapper dan een kind van 2 die nog maar tot 3 telt. Maar is een kind van 8 met 4 vriendjes sociaal vaardiger dan een kind van 8 met 1 vriendje??? Dat kun je niet op die manier meten, en dus wordt daar denk ik ook minder over opgeschept.
Overigens, vind ik dat ook nog wel aardig meevallen, dat verschil tussen opscheppen over IQ en niet over sociale vaardigheid.
Ik ben ook zo'n trotse moeder. Vind het geweldig dat mijn zoontje van nog geen 2 1/2 jaar oud tot 20 kan tellen, alle kleuren kent, liedjes in de maat en met goede tekst meezingt etc! (*smelt*)
Maar ik vind hem minstens net zo knap, omdat hij al alsjeblieft en dank je wel zegt, en uit zichzelf naar vreemde kindjes toe gaat en samen wil spelen.
Ik vind het een ook niets belangrijker dan het andere. Je hebt het beide nodig lijkt me....
zondag 9 september 2007 om 12:42
Niet iets ontaards en slechts, maar wellicht wel een beetje onrealistisch. Ik heb 4 kinderen, waarvan 1 met een "foutje". Ik kan met mijn hand op mijn hart stellen dat als je nu eenmaal een kind met een "foutje" hebt, die verwachtingen er niet meer zo gek veel toe doen. Ik wil alleen maar dat hij gelukkig is, en dat zijn eindstation waarschijnlijk sociale werkplaats is, zal me werkelijk jeuken. En daar is niets politiek corrects aan, sowieso doe ik niet zo erg aan "politiek correct gedrag", en daarnaast ben ik vooral apetrots op mijn beeldschone, grappige, knuffelige, lieve, autistische en verstandelijk gehandicapte zoon.
.
zondag 9 september 2007 om 12:55
Mariannanas, daar heb je gelijk in. Ik zat er net over na te denken: het is in feite een luxeprobleem, wat we allemaal willen voor onze gezonde kinderen.
Ik denk dat mijn vriendin die haar kindje heeft verloren bij de geboorte, er een stuk anders over denkt dan ik.
Aan de andere kant is het wel zo, dat als je een kind zonder foutje hebt, dat je daar nog steeds wensen voor mag hebben. En dat is niet per definitie onrealistisch.
Ik denk dat mijn vriendin die haar kindje heeft verloren bij de geboorte, er een stuk anders over denkt dan ik.
Aan de andere kant is het wel zo, dat als je een kind zonder foutje hebt, dat je daar nog steeds wensen voor mag hebben. En dat is niet per definitie onrealistisch.
zondag 9 september 2007 om 12:56
Mariannanas,
Ik vind persoonlijk verstandelijk gehandicapt of autistisch weer een beetje een ander verhaal. Ik bedoel meer stel dat je de moeder van bijvoorbeeld een Regilio Tuur bent, dan baal je wel mooi als je zelf gedacht had dat er een Denzel Washington uit zou komen, zeg maar. Ik vraag me gewoon vaak af hoe je daar dan mee om zou gaan.
Ik vind persoonlijk verstandelijk gehandicapt of autistisch weer een beetje een ander verhaal. Ik bedoel meer stel dat je de moeder van bijvoorbeeld een Regilio Tuur bent, dan baal je wel mooi als je zelf gedacht had dat er een Denzel Washington uit zou komen, zeg maar. Ik vraag me gewoon vaak af hoe je daar dan mee om zou gaan.
Am Yisrael Chai!
zondag 9 september 2007 om 17:20
Ze vinden me niet leuk
Acceptatie door leeftijdsgenoten
Drs. T. de Vos van der Hoeven
Het liefst zouden we natuurlijk zien dat kinderen in het kiezen van wie zij aardig vinden zouden kijken naar karaktertrekken als eerlijkheid, gevoeligheid, medelevendheid en vriendelijkheid.
Maar helaas spelen ook veel zaken en rol mee die moeilijk te veranderen zijn en weinig te maken hebben met wie het kind werkelijk is. Belangrijke zaken bij de acceptatie door leeftijdgenoten zijn onder andere de naam van het kind, zijn of haar uiterlijk en de leeftijd speelt een rol net als de sexe. Al deze kenmerken zijn niet te beïnvloeden door het kind. Alleen sociale vaardigheden, wat ook een belangrijke rol speelt bij acceptatie door leeftijdgenoten in iets waar invloed op uit geoefend kan worden.
Naam
Een onbekende naam kan bijdragen aan een mindere acceptatie. Gelukkig speelt de naam van een kind maar een kleine rol en is het maar een van de variabele die de acceptatie door anderen bepaalt. Een kind met een onbekende, moeilijke naam die sociaal vaardig is zal geen problemen hebben met acceptatie door leeftijdgenoten. Terwijl een kind met een populaire naam best problemen kan hebben met de acceptatie.
Uiterlijk
Uiterlijk speelt een belangrijke rol bij de eerste reactie en beoordeling, zowel bij kinderen al bij volwassenen. (voor diegene die meer over dit onderwerp willen lezen, in het archief staat het artikel "spiegeltje aan de wand" over fysieke aantrekkelijkheid)
Kinderen beginnen vanaf een jaar of drie onderscheidt te maken tussen aantrekkelijke en minder aantrekkelijke kinderen. Het atletische type is het meest populair, gevolgd door het wat magere type kind. Dikke kinderen zijn over het algemeen het minst populair. Van aantrekkelijke kinderen worden vaak ook positievere karaktertrekken verwacht. Dit kan er voor zorgen dat het kind zich ook gaat gedragen naar de verwachtingen van de kinderen om hem/ haar heen. Hierdoor wordt het idee over uiterlijk van kinderen dus bevestigd.
Uiterlijk speelt bij meisjes overigens een belangrijkere rol dan bij jongens.
Leeftijd
Ook leeftijd blijkt een rol te spelen in de acceptatie door andere kinderen. Kinderen komen natuurlijk het meest in contact met leeftijdgenoten. Iedere leeftijd stelt andere eisen aan een kind en zijn/haar sociale vaardigheden. Kinderen die bij hun leeftijdgenoten onpopulair zijn vinden soms wel een aansluiting bij wat jongere kinderen. Ze hebben bij deze kinderen aanzien door hun leeftijd. En het jongere kind wordt als minder bedreigend ervaren en daardoor voelt het onpopulaire kind zich zekerder en maakt hierdoor makkelijker contact. En jongere kinderen beschikken ook over wat minder sociale vaardigheden en dit sluit vaak beter aan bij de sociale vaardigheden van het niet zo populaire kind.
Kinderen die door omstandigheden (bijvoorbeeld klas overslaan etcetera) in een groep kinderen terechtkomen van oudere kinderen kunnen hierdoor inboeten aan populariteit.
Sexe
Kinderen kiezen meestal vrienden van dezelfde sexe. Vriendschappen tussen meisjes en jongens worden vaak een beetje geheim gehouden, als of het iets om je voor te schamen. Bij de keuze van kinderen van dezelfde sexe spelen natuurlijk verschil in activiteiten en interesses van meisjes en jongens een belangrijke rol.
Kinderen die in een groep terecht komen met veel kinderen van de andere sexe kunnen hier problemen krijgen met de acceptatie door leeftijdgenoten.
Sociale vaardigheden
Dat sociale vaardigheden een belangrijke rol speelt in de acceptatie door leeftijdgenoten is wel logisch. Een kind wat sociaal vaardig is, is gemakkelijk in de omgang en zal dus gemakkelijk geaccepteerd worden. (wie meer wil lezen over sociale vaardigheden vindt hier in het archief een artikel over)
Populaire kinderen blijken socialer te zijn, meer naar anderen gericht en sympathieker naar anderen. Ze stappen meer op andere kinderen af. Kinderen die niet populair zijn hebben juist de neiging leeftijdgenoten te ontwijken
Belangrijk is ook of het kind durft vol te houden en een andere aanpak durft te proberen wanneer iets niet werkt. Een eerste poging tot contact mislukt vaak. Toch wordt zo'n 75 % van de kinderen uiteindelijk geaccepteerd omdat zij het contact leggen opnieuw proberen.
Sociale status is ook moeilijk te veranderen. Een populair kind wat in een nieuwe groep terecht komt is al snel weer populair en het onpopulaire kind is binnen de kortste keren ook weer onpopulair. Toch is hier wel verandering in te brengen door het kind sociale vaardigheden te leren.
De invloed van ouders
De ouders spelen een belangrijke rol bij het aanleren van sociale vaardigheden. De ouders bepalen of het kind in een buurt woont met veel of weinig kinderen. Ook bepalen de ouders of het kind wel of niet naar de crèche gaat en wanneer het naar de peuterspeelzaal gaat. De ouders bepalen de eerste jaren dus wanneer en hoeveel het kind in contact komt met andere kinderen. Ook de vriendenkring en familie van de ouders speelt hierin een rol. Een eerste kind binnen een familie met ouders met kinderloze vrienden ontmoet minder kinderen dan een kind in een familie met veel neefjes en nichtjes of met ouders met vrienden die ook kinderen hebben.
Ook spelen de ouders een belangrijke rol bij de ontwikkeling van sociale vaardigheden als model en coach. De ouders kunnen adviseren en het kind steunen. Ook kunnen de ouders ingrijpen en bijsturen.
Ieder kind wil geaccepteerd worden
Acceptatie door leeftijdgenoten is natuurlijk belangrijk voor ieder kind. Helaas is het voor het ene kind vanzelfsprekend geaccepteerd te worden en moet het andere kind er erg zijn best voor doen en slaagt er soms niet in echt geaccepteerd te worden.
Wilt u de rest van onze website zien? Klik HIER
Acceptatie door leeftijdsgenoten
Drs. T. de Vos van der Hoeven
Het liefst zouden we natuurlijk zien dat kinderen in het kiezen van wie zij aardig vinden zouden kijken naar karaktertrekken als eerlijkheid, gevoeligheid, medelevendheid en vriendelijkheid.
Maar helaas spelen ook veel zaken en rol mee die moeilijk te veranderen zijn en weinig te maken hebben met wie het kind werkelijk is. Belangrijke zaken bij de acceptatie door leeftijdgenoten zijn onder andere de naam van het kind, zijn of haar uiterlijk en de leeftijd speelt een rol net als de sexe. Al deze kenmerken zijn niet te beïnvloeden door het kind. Alleen sociale vaardigheden, wat ook een belangrijke rol speelt bij acceptatie door leeftijdgenoten in iets waar invloed op uit geoefend kan worden.
Naam
Een onbekende naam kan bijdragen aan een mindere acceptatie. Gelukkig speelt de naam van een kind maar een kleine rol en is het maar een van de variabele die de acceptatie door anderen bepaalt. Een kind met een onbekende, moeilijke naam die sociaal vaardig is zal geen problemen hebben met acceptatie door leeftijdgenoten. Terwijl een kind met een populaire naam best problemen kan hebben met de acceptatie.
Uiterlijk
Uiterlijk speelt een belangrijke rol bij de eerste reactie en beoordeling, zowel bij kinderen al bij volwassenen. (voor diegene die meer over dit onderwerp willen lezen, in het archief staat het artikel "spiegeltje aan de wand" over fysieke aantrekkelijkheid)
Kinderen beginnen vanaf een jaar of drie onderscheidt te maken tussen aantrekkelijke en minder aantrekkelijke kinderen. Het atletische type is het meest populair, gevolgd door het wat magere type kind. Dikke kinderen zijn over het algemeen het minst populair. Van aantrekkelijke kinderen worden vaak ook positievere karaktertrekken verwacht. Dit kan er voor zorgen dat het kind zich ook gaat gedragen naar de verwachtingen van de kinderen om hem/ haar heen. Hierdoor wordt het idee over uiterlijk van kinderen dus bevestigd.
Uiterlijk speelt bij meisjes overigens een belangrijkere rol dan bij jongens.
Leeftijd
Ook leeftijd blijkt een rol te spelen in de acceptatie door andere kinderen. Kinderen komen natuurlijk het meest in contact met leeftijdgenoten. Iedere leeftijd stelt andere eisen aan een kind en zijn/haar sociale vaardigheden. Kinderen die bij hun leeftijdgenoten onpopulair zijn vinden soms wel een aansluiting bij wat jongere kinderen. Ze hebben bij deze kinderen aanzien door hun leeftijd. En het jongere kind wordt als minder bedreigend ervaren en daardoor voelt het onpopulaire kind zich zekerder en maakt hierdoor makkelijker contact. En jongere kinderen beschikken ook over wat minder sociale vaardigheden en dit sluit vaak beter aan bij de sociale vaardigheden van het niet zo populaire kind.
Kinderen die door omstandigheden (bijvoorbeeld klas overslaan etcetera) in een groep kinderen terechtkomen van oudere kinderen kunnen hierdoor inboeten aan populariteit.
Sexe
Kinderen kiezen meestal vrienden van dezelfde sexe. Vriendschappen tussen meisjes en jongens worden vaak een beetje geheim gehouden, als of het iets om je voor te schamen. Bij de keuze van kinderen van dezelfde sexe spelen natuurlijk verschil in activiteiten en interesses van meisjes en jongens een belangrijke rol.
Kinderen die in een groep terecht komen met veel kinderen van de andere sexe kunnen hier problemen krijgen met de acceptatie door leeftijdgenoten.
Sociale vaardigheden
Dat sociale vaardigheden een belangrijke rol speelt in de acceptatie door leeftijdgenoten is wel logisch. Een kind wat sociaal vaardig is, is gemakkelijk in de omgang en zal dus gemakkelijk geaccepteerd worden. (wie meer wil lezen over sociale vaardigheden vindt hier in het archief een artikel over)
Populaire kinderen blijken socialer te zijn, meer naar anderen gericht en sympathieker naar anderen. Ze stappen meer op andere kinderen af. Kinderen die niet populair zijn hebben juist de neiging leeftijdgenoten te ontwijken
Belangrijk is ook of het kind durft vol te houden en een andere aanpak durft te proberen wanneer iets niet werkt. Een eerste poging tot contact mislukt vaak. Toch wordt zo'n 75 % van de kinderen uiteindelijk geaccepteerd omdat zij het contact leggen opnieuw proberen.
Sociale status is ook moeilijk te veranderen. Een populair kind wat in een nieuwe groep terecht komt is al snel weer populair en het onpopulaire kind is binnen de kortste keren ook weer onpopulair. Toch is hier wel verandering in te brengen door het kind sociale vaardigheden te leren.
De invloed van ouders
De ouders spelen een belangrijke rol bij het aanleren van sociale vaardigheden. De ouders bepalen of het kind in een buurt woont met veel of weinig kinderen. Ook bepalen de ouders of het kind wel of niet naar de crèche gaat en wanneer het naar de peuterspeelzaal gaat. De ouders bepalen de eerste jaren dus wanneer en hoeveel het kind in contact komt met andere kinderen. Ook de vriendenkring en familie van de ouders speelt hierin een rol. Een eerste kind binnen een familie met ouders met kinderloze vrienden ontmoet minder kinderen dan een kind in een familie met veel neefjes en nichtjes of met ouders met vrienden die ook kinderen hebben.
Ook spelen de ouders een belangrijke rol bij de ontwikkeling van sociale vaardigheden als model en coach. De ouders kunnen adviseren en het kind steunen. Ook kunnen de ouders ingrijpen en bijsturen.
Ieder kind wil geaccepteerd worden
Acceptatie door leeftijdgenoten is natuurlijk belangrijk voor ieder kind. Helaas is het voor het ene kind vanzelfsprekend geaccepteerd te worden en moet het andere kind er erg zijn best voor doen en slaagt er soms niet in echt geaccepteerd te worden.
Wilt u de rest van onze website zien? Klik HIER
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 9 september 2007 om 17:57
[quote]:
Zeker ook weer dat rechtvaardigheidsgevoel, die reactie van Vivafeelfree.
Een populair kind moet wel een kutkarakter hebben, en is dus een pester en flierefluiter? Want oh jee, populair zijn omdat je gewoon aardig en leuk en charmant bent, dat is zo oneerlijk?
Nee hoor, niks geen rechtvaardigheidsgevoel. Ik zou niet durven beweren dat álle populaire kinderen pesters zijn. Maar ik zie wel in groepen kinderen gebeuren, dat populariteit ontstaat als een kind 1.rookt 2.drinkt 3.merkkleding draagt 4.pest 5.een grote mond heeft. Populair zijn omdat je gewoon 'aardig en leuk en charmant' bent, dat gebeurt m.i. pas op latere leeftijd, zo richting jongvolwassenheid. Jij hebt het natuurlijk over jouw zoontje die als ik het goed begrijp nog niet naar school gaat, maar of een kind op (basis en/of middelbare) school populair is heeft weinig te maken met sociale vaardigheden.
Dan kan ik me beter vinden in hoe BGB het omschrijft; kunnen en durven aanschuiven ergens, dusdanige positie hebben dat schoolreisjes e.d. geen hel zijn maar leuk.
Ik vroeg het me gewoon even af. Ik wens mijn kinderen een gezond verstand toe en goede sociale vaardigheden, maar ik hoop niet dat het later de popi-jopi's van de klas zijn, en ik vind dat toch echt niet hetzelfde.
Zeker ook weer dat rechtvaardigheidsgevoel, die reactie van Vivafeelfree.
Een populair kind moet wel een kutkarakter hebben, en is dus een pester en flierefluiter? Want oh jee, populair zijn omdat je gewoon aardig en leuk en charmant bent, dat is zo oneerlijk?
Nee hoor, niks geen rechtvaardigheidsgevoel. Ik zou niet durven beweren dat álle populaire kinderen pesters zijn. Maar ik zie wel in groepen kinderen gebeuren, dat populariteit ontstaat als een kind 1.rookt 2.drinkt 3.merkkleding draagt 4.pest 5.een grote mond heeft. Populair zijn omdat je gewoon 'aardig en leuk en charmant' bent, dat gebeurt m.i. pas op latere leeftijd, zo richting jongvolwassenheid. Jij hebt het natuurlijk over jouw zoontje die als ik het goed begrijp nog niet naar school gaat, maar of een kind op (basis en/of middelbare) school populair is heeft weinig te maken met sociale vaardigheden.
Dan kan ik me beter vinden in hoe BGB het omschrijft; kunnen en durven aanschuiven ergens, dusdanige positie hebben dat schoolreisjes e.d. geen hel zijn maar leuk.
Ik vroeg het me gewoon even af. Ik wens mijn kinderen een gezond verstand toe en goede sociale vaardigheden, maar ik hoop niet dat het later de popi-jopi's van de klas zijn, en ik vind dat toch echt niet hetzelfde.
