Kinderen
alle pijlers
Zwanger!!???? HELP!!! Wat nu!!?????
woensdag 19 september 2007 om 11:03
Goedemorgen allemaal.......
Ik zit met een verschrikkelijk situatie.......
Als vanaf mijn 15e slik ik de pil (microgynon 30) deze heb ik altijd tot volle tevredenheid geslikt. Regelmatig slik ik deze pil door zonder problemen (nooit een tussentijdse bloeding e.d. gehad).
Nu heb ik de pil vanaf mei tot augustus doorgeslikt, toen een stopweek.......................----> geen bloeding. Dus ik dacht: ach.....ik heb zo lang doorgeslikt, mijn lichaam moet zich vast omschakelen. Na de stopweek weer een nieuwe pilstrip gepakt. Deze weer helemaal geslikt (3 weken) nu ben ik vorige week weer gestopt.........................----> weer geen bloeding.
Ik begon hem natuurlijk al flink te knijpen.....dus ik een zwangerschapstest gehaald.
Ik heb er nu 2 gedaan (gisteravond de 2e...)......en beiden positief. SLIK!!!!!
Ik zou er nog wel 10 willen doen.....kan het gewoon niet geloven.
1 1/2 jaar geleden zijn mijn ex en ik uit elkaar gegaan. Hierover is een heleboel gedoe geweest. We zouden gaan trouwen, dus alles moest worden afgezegd..........extra kosten gemaakt om alles nog af te kunnen zeggen. Woning in de verkoop gedaan.......ik zou er alleen blijven wonen, aangezien de situatie met tussen mij en mijn ouders alles behalve fijn is. Maar dat akelige bordje te koop bleef maar in de tuin staan. Heleboel problemen gehad begin dit jaar met mijn ex....rekeningen werden niet betaald, of te laat (van zijn kant) op een gegeven moment kreeg ik zelfs een taxateur aan de deur.............de woning zou worden geveild.........bleek dat mijn ex al een hele lange tijd een schuld had van zo'n 30.000 euro, en we moesten ineens 10.000 euro betalen aan de hypotheekverstrekker. Ik had gewoon geen cent meer te makken. (we hadden gescheiden rekeningen....heb het nooit gemerkt)
Met veel geluk hebben beide ouders toen ingesprongen (terwijl het voor hun ook errug moeilijk was om te behappen, zo'n smak geld) Toen heb ik gelijk een financieel adviseur aangesteld om alles te regelen tussen ons, en om alles voor elkaar te krijgen.
Gelukkig hebben we begin augustus de woning verkocht (jammer genoeg wel weer met 10.000 euro verlies) Nu moeten we de hypotheek geheel aflossen bij de overdracht (ergens volgende maand) gelukkig hebben we een adviseur die dat allemaal voor ons uitzoekt, maar toch.....een hoop stress brengt dat met zich mee........
Nu ben ik rond mijn vakantie (in Juli) wel behoorlijk misselijk geweest.....maar dat kwam waarschijnlijk omdat ik toen voor het eerst sinds 1 1/2 jaar echt tot rust kwam (had nog niet eerder vakantie gehad). Ik heb nu bijna een jaar een nieuwe vriend, en tussen ons gaat het echt super!!!!! Maar ja........ nu waarschijnlijk zwanger (vermoedelijk heeft de pil dus niet gewerkt in de periode dat ik zo misselijk was)
Ik zit op dit moment echt super zwaar in de shit............heb geen cent te makken (moet zo'n 25.000 euro aflossen), moet door die financiele situatie noodgedwongen bij mijn ouders intrekken (absoluut niet wenselijk, maar op dit moment is er echt geen ander mogelijkheid)........., zit nog met een tijdelijk contract die eind dit jaar afloopt. (en weet totaal nog niet of ik het wel of niet verlengt krijg, ze moeten me nu namelijk voor vast aannemen). Mijn vriend woont nog bij zijn ouders, maar heeft ook niet de mogelijkheid om op zichzelf te gaan wonen.
Een kind zou ik dus niets kunnen bieden, plus het feit dat ik nog zo met mezelf en mijn prive situatie worstel dat het absoluut niet verstandig is om een zwangerschap door te zetten.
Nu is er voor mij maar een optie......--> abortus. Het is echt niet iets wat ik van de daken af zou willen schreeuwen....maar een andere mogelijkheid is er gewoonweg niet.
Maar nu is mijn vraag.....hoe gaat dat allemaal in zijn werk??? Hebben andere forummers hier al ervaring mee??????
(sorry voor het lange verhaal......maar moet het echt allemaal even kwijt.......)
Ik zit met een verschrikkelijk situatie.......
Als vanaf mijn 15e slik ik de pil (microgynon 30) deze heb ik altijd tot volle tevredenheid geslikt. Regelmatig slik ik deze pil door zonder problemen (nooit een tussentijdse bloeding e.d. gehad).
Nu heb ik de pil vanaf mei tot augustus doorgeslikt, toen een stopweek.......................----> geen bloeding. Dus ik dacht: ach.....ik heb zo lang doorgeslikt, mijn lichaam moet zich vast omschakelen. Na de stopweek weer een nieuwe pilstrip gepakt. Deze weer helemaal geslikt (3 weken) nu ben ik vorige week weer gestopt.........................----> weer geen bloeding.
Ik begon hem natuurlijk al flink te knijpen.....dus ik een zwangerschapstest gehaald.
Ik heb er nu 2 gedaan (gisteravond de 2e...)......en beiden positief. SLIK!!!!!
Ik zou er nog wel 10 willen doen.....kan het gewoon niet geloven.
1 1/2 jaar geleden zijn mijn ex en ik uit elkaar gegaan. Hierover is een heleboel gedoe geweest. We zouden gaan trouwen, dus alles moest worden afgezegd..........extra kosten gemaakt om alles nog af te kunnen zeggen. Woning in de verkoop gedaan.......ik zou er alleen blijven wonen, aangezien de situatie met tussen mij en mijn ouders alles behalve fijn is. Maar dat akelige bordje te koop bleef maar in de tuin staan. Heleboel problemen gehad begin dit jaar met mijn ex....rekeningen werden niet betaald, of te laat (van zijn kant) op een gegeven moment kreeg ik zelfs een taxateur aan de deur.............de woning zou worden geveild.........bleek dat mijn ex al een hele lange tijd een schuld had van zo'n 30.000 euro, en we moesten ineens 10.000 euro betalen aan de hypotheekverstrekker. Ik had gewoon geen cent meer te makken. (we hadden gescheiden rekeningen....heb het nooit gemerkt)
Met veel geluk hebben beide ouders toen ingesprongen (terwijl het voor hun ook errug moeilijk was om te behappen, zo'n smak geld) Toen heb ik gelijk een financieel adviseur aangesteld om alles te regelen tussen ons, en om alles voor elkaar te krijgen.
Gelukkig hebben we begin augustus de woning verkocht (jammer genoeg wel weer met 10.000 euro verlies) Nu moeten we de hypotheek geheel aflossen bij de overdracht (ergens volgende maand) gelukkig hebben we een adviseur die dat allemaal voor ons uitzoekt, maar toch.....een hoop stress brengt dat met zich mee........
Nu ben ik rond mijn vakantie (in Juli) wel behoorlijk misselijk geweest.....maar dat kwam waarschijnlijk omdat ik toen voor het eerst sinds 1 1/2 jaar echt tot rust kwam (had nog niet eerder vakantie gehad). Ik heb nu bijna een jaar een nieuwe vriend, en tussen ons gaat het echt super!!!!! Maar ja........ nu waarschijnlijk zwanger (vermoedelijk heeft de pil dus niet gewerkt in de periode dat ik zo misselijk was)
Ik zit op dit moment echt super zwaar in de shit............heb geen cent te makken (moet zo'n 25.000 euro aflossen), moet door die financiele situatie noodgedwongen bij mijn ouders intrekken (absoluut niet wenselijk, maar op dit moment is er echt geen ander mogelijkheid)........., zit nog met een tijdelijk contract die eind dit jaar afloopt. (en weet totaal nog niet of ik het wel of niet verlengt krijg, ze moeten me nu namelijk voor vast aannemen). Mijn vriend woont nog bij zijn ouders, maar heeft ook niet de mogelijkheid om op zichzelf te gaan wonen.
Een kind zou ik dus niets kunnen bieden, plus het feit dat ik nog zo met mezelf en mijn prive situatie worstel dat het absoluut niet verstandig is om een zwangerschap door te zetten.
Nu is er voor mij maar een optie......--> abortus. Het is echt niet iets wat ik van de daken af zou willen schreeuwen....maar een andere mogelijkheid is er gewoonweg niet.
Maar nu is mijn vraag.....hoe gaat dat allemaal in zijn werk??? Hebben andere forummers hier al ervaring mee??????
(sorry voor het lange verhaal......maar moet het echt allemaal even kwijt.......)
anoniem_15072 wijzigde dit bericht op 26-09-2007 11:00
Reden: Woord genuanceerd
Reden: Woord genuanceerd
% gewijzigd
dinsdag 25 september 2007 om 19:22
Wat een reacties!!!
Ik snap de commotie ook niet zo.
Waarom maken mensen het zo persoonlijk? Maakt haar keuze voor jouw persoonlijke situatie ook maar enig verschil?
Lukt het krijgen van een kindje bij kinderloze stellen beter als een ander geen abortus ondergaat?
Abortus is een recht waar voornamelijk vrouwen in het verleden keihard voor hebben geknokt, maar je zou hier haast de indruk krijgen dat de hier aanwezige vrouwen voor het terugdraaien van die verworvenheden strijden.
In Nederland hebben vrouwen de vrijheid om te kiezen voor zwangerschapsbeëindiging, maar van die vrijheid bijkt in dit topic weinig. Onder het mom van de ‘eigen mening’ wordt TO toch eigenlijk te kennen gegeven dat zij met deze beslissing een laakbaar persoon is. We hebben wel respect voor de andere mening, zolang die maar de ‘onze’ is of op zijn minst aan ‘onze’ criteria voldoet.
Wat is een ‘goede’ reden voor zwangerschapsbeëindiging?
De jaren dat ik daar als zorgverlener mee te maken heb gehad hebben mij het antwoord op die vraag niet gegeven. Wat voor de één een goede reden is, is voor een ander de slechtst denkbare. Voor mij werd duidelijk dat die reden er, behalve voor de persoon zelf, niet toe doet. In Nederland is de keuze tot abortus er gelukkig één die strikt persoonlijk is (al zou je dat niet zeggen na het lezen van dit topic).
Ik kan me indenken dat sommige mensen om de redenenen van TO (voor zover ons bekend) geen abortus zouden ondergaan, maar dat rechtvaardigt naar mijn mening geenszins de hier gespuide en soms misselijkmakende veroordelingen.
Bikkelientje. Alle respect voor jouw keuze en de manier waarop je hier blijft reageren en je zelfs verantwoorden. Heel veel sterkte en kracht en geluk toegewenst.
Groet
Tom
Ik snap de commotie ook niet zo.
Waarom maken mensen het zo persoonlijk? Maakt haar keuze voor jouw persoonlijke situatie ook maar enig verschil?
Lukt het krijgen van een kindje bij kinderloze stellen beter als een ander geen abortus ondergaat?
Abortus is een recht waar voornamelijk vrouwen in het verleden keihard voor hebben geknokt, maar je zou hier haast de indruk krijgen dat de hier aanwezige vrouwen voor het terugdraaien van die verworvenheden strijden.
In Nederland hebben vrouwen de vrijheid om te kiezen voor zwangerschapsbeëindiging, maar van die vrijheid bijkt in dit topic weinig. Onder het mom van de ‘eigen mening’ wordt TO toch eigenlijk te kennen gegeven dat zij met deze beslissing een laakbaar persoon is. We hebben wel respect voor de andere mening, zolang die maar de ‘onze’ is of op zijn minst aan ‘onze’ criteria voldoet.
Wat is een ‘goede’ reden voor zwangerschapsbeëindiging?
De jaren dat ik daar als zorgverlener mee te maken heb gehad hebben mij het antwoord op die vraag niet gegeven. Wat voor de één een goede reden is, is voor een ander de slechtst denkbare. Voor mij werd duidelijk dat die reden er, behalve voor de persoon zelf, niet toe doet. In Nederland is de keuze tot abortus er gelukkig één die strikt persoonlijk is (al zou je dat niet zeggen na het lezen van dit topic).
Ik kan me indenken dat sommige mensen om de redenenen van TO (voor zover ons bekend) geen abortus zouden ondergaan, maar dat rechtvaardigt naar mijn mening geenszins de hier gespuide en soms misselijkmakende veroordelingen.
Bikkelientje. Alle respect voor jouw keuze en de manier waarop je hier blijft reageren en je zelfs verantwoorden. Heel veel sterkte en kracht en geluk toegewenst.
Groet
Tom
dinsdag 25 september 2007 om 19:25
Bikkelientje,
Bedoel je met een hormoonstaafje implanon? Dan zou ik je nog maar eens even inlezen als ik jou was, anders zit je over een half jaar weer bij het FIOM.
Verder, tja, voor mij geen verrassing, die update.
Ik heb trouwens inmiddels wel wat twijfels bij het waarheidsgehalte van dit verhaal, maar goed. Genoeg vrouwen die echt zo in het leven staan, dus al neem jij de boel in de maling, er loopt vast ergens een echte Bikkelientje rond.
Bedoel je met een hormoonstaafje implanon? Dan zou ik je nog maar eens even inlezen als ik jou was, anders zit je over een half jaar weer bij het FIOM.
Verder, tja, voor mij geen verrassing, die update.
Ik heb trouwens inmiddels wel wat twijfels bij het waarheidsgehalte van dit verhaal, maar goed. Genoeg vrouwen die echt zo in het leven staan, dus al neem jij de boel in de maling, er loopt vast ergens een echte Bikkelientje rond.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 25 september 2007 om 19:30
@ FV, waarom zou ik hemelsnaam dit allemaal verzinnen. Het is de realiteit voor mij jammer genoeg.
Wat ik vooral jammer vindt, is dat bij het minste of geringste gelijk in twijfel wordt genomen of het "verhaal" wel echt is. Waarom zou ik al mijn gevoelens, gedachten, en mijn hele privesituatie bij elkaar verzinnen?? Wat schiet ik daar mee op????
It's real life FV, misschien dan wel niet in jouw ogen, en in die van een aantal anderen. Het is hetgene wat mij overkomen is, wat me overkomt op dit moment, en waar ik mee moet leren te hendelen.......
Wat ik vooral jammer vindt, is dat bij het minste of geringste gelijk in twijfel wordt genomen of het "verhaal" wel echt is. Waarom zou ik al mijn gevoelens, gedachten, en mijn hele privesituatie bij elkaar verzinnen?? Wat schiet ik daar mee op????
It's real life FV, misschien dan wel niet in jouw ogen, en in die van een aantal anderen. Het is hetgene wat mij overkomen is, wat me overkomt op dit moment, en waar ik mee moet leren te hendelen.......
dinsdag 25 september 2007 om 19:33
***Lichtelijk geirriteerde modus aan***
Dit is dan ook mijn enige en laatste reactie op het feit dat door sommigen mijn verhaal in twijfel wordt getrokken.
Als je zo graag wil geloven dat ik dit allemaal uit mijn duim zuig (jeetje...hoe zo'n grote duim zal ik wel niet hebben...) moet je vooral niet meer meelezen.
***Lichtelijk geirriteerde modus uit***
****normale modus aan****
Dit is dan ook mijn enige en laatste reactie op het feit dat door sommigen mijn verhaal in twijfel wordt getrokken.
Als je zo graag wil geloven dat ik dit allemaal uit mijn duim zuig (jeetje...hoe zo'n grote duim zal ik wel niet hebben...) moet je vooral niet meer meelezen.
***Lichtelijk geirriteerde modus uit***
****normale modus aan****
anoniem_15072 wijzigde dit bericht op 25-09-2007 19:34
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
dinsdag 25 september 2007 om 19:41
Tja Bikkelientje, ik vind de manier waarop jij vandaag reageerde gewoon vreemd. Daar krijg ik een gevoel van alsof je je verhaal nog in elkaar moest draaien, maar goed, ik zei al: mij maakt het nooit zoveel uit of een verhaal wel of niet waar is. Ik geef je het voordeel van de twijfel, maar ik heb wel degelijk bij meerdere aspecten van je verhaal het gevoel dat ze niet of niet helemaal waar zijn. Maar wat doet dat er verder toe, eigenlijk, wat ik ervan vind?
Ik vind het overigens wederom frappant dat je meer emotie lijkt te hebben om het feit dat mensen je niet geloven dan om het feit dat je een tweede trimester abortus zal ondergaan zometeen.
Ik vind het overigens wederom frappant dat je meer emotie lijkt te hebben om het feit dat mensen je niet geloven dan om het feit dat je een tweede trimester abortus zal ondergaan zometeen.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 25 september 2007 om 19:51
ik vind dat soomige vrouwen hier wel erg hard reageren hoor!!
ik denk dat we 'blij' moeten zijn dat we hier in nederland de keuze hebben om -als er echt geen andere mogelijkheid is- voor een abortus te kunnen kiezen.
als dit niet zou bestaan, denk ik dat er heel erg veel ongelukkige kinderen (én waarschijnlijk ongelukkige ouders) op deze wereld zouden rondlopen!
als je ondanks voorzorgsmaatregelen (zoals de anticonceptiepil) tóch zwanger wordt, en je zit in een situatie waarvan jij vindt dat je een kindje absoluut niet kunt bieden wat het nodig heeft, dan vindt ik het erg verstandig om in elk geval eens te denken over abortus. Hoe vaak hoor je wel niet dat pasgeboren babietjes te vondeling worden gelegd, worden doodgemaakt en verstopt, kinderen die geen liefde en aandacht krijgen van de ouders omdat ze 'een ongelukje' waren, mishandeling.....
Tuurlijk: een kindje heeft vooral liefde, aandacht, (borst)voeding en een schone luier nodig. En dat hoeft ip niet veel geld te kosten.
Maar als je al zó met jezelf in de knoop zit, zoveel zorgen hebt wat betreft hoge schulden, hoe kun je je dan nog op een goede manier richten op zo'n kindje? Ik heb zelf geen kinderen, en ik hoor altijd van alle kanten dat als het kindje geboren is opeens 'alles anders wordt, en al het andere minder belangrijk' . Dat zal allemaal best wel zo zijn, maar ik ga ervan uit dat TO dit soort verhalen ook kent. En hierover zal ook zij hebben nagedacht. En zij vindt dat ze dit kindje niet het leven zou kunnen bieden wat het verdient. Dan denk ik dat niemand haar kan en mag veroordelen over de moeilijke beslissing die zij nu moet nemen!
ik denk dat we 'blij' moeten zijn dat we hier in nederland de keuze hebben om -als er echt geen andere mogelijkheid is- voor een abortus te kunnen kiezen.
als dit niet zou bestaan, denk ik dat er heel erg veel ongelukkige kinderen (én waarschijnlijk ongelukkige ouders) op deze wereld zouden rondlopen!
als je ondanks voorzorgsmaatregelen (zoals de anticonceptiepil) tóch zwanger wordt, en je zit in een situatie waarvan jij vindt dat je een kindje absoluut niet kunt bieden wat het nodig heeft, dan vindt ik het erg verstandig om in elk geval eens te denken over abortus. Hoe vaak hoor je wel niet dat pasgeboren babietjes te vondeling worden gelegd, worden doodgemaakt en verstopt, kinderen die geen liefde en aandacht krijgen van de ouders omdat ze 'een ongelukje' waren, mishandeling.....
Tuurlijk: een kindje heeft vooral liefde, aandacht, (borst)voeding en een schone luier nodig. En dat hoeft ip niet veel geld te kosten.
Maar als je al zó met jezelf in de knoop zit, zoveel zorgen hebt wat betreft hoge schulden, hoe kun je je dan nog op een goede manier richten op zo'n kindje? Ik heb zelf geen kinderen, en ik hoor altijd van alle kanten dat als het kindje geboren is opeens 'alles anders wordt, en al het andere minder belangrijk' . Dat zal allemaal best wel zo zijn, maar ik ga ervan uit dat TO dit soort verhalen ook kent. En hierover zal ook zij hebben nagedacht. En zij vindt dat ze dit kindje niet het leven zou kunnen bieden wat het verdient. Dan denk ik dat niemand haar kan en mag veroordelen over de moeilijke beslissing die zij nu moet nemen!
dinsdag 25 september 2007 om 20:00
Bikkelientje,
Ik was in de veronderstelling dat je bij 13 weken of langer zwanger altijd een tweede trimester behandeling ondergaat. In het ziekenhuis waar ik toentertijd ben geweest en bij Stimezo in Amsterdam hanteren ze een 11 weken grens. Omdat je zei dat je 12 + een paar dagen (12+2 of 12+3 ging ik dus maar vanuit) zwanger bent, ben je dus vrijdag 13 weken of 13+1.
In alle abortus informatie die ik voor jouw topic heb opgezocht de afgelopen dagen staat dat 13 weken altijd een tweede trimesterbehandeling is. Maar goed, je zal er wel naar gevraagd hebben, mag ik hopen.
Ik was in de veronderstelling dat je bij 13 weken of langer zwanger altijd een tweede trimester behandeling ondergaat. In het ziekenhuis waar ik toentertijd ben geweest en bij Stimezo in Amsterdam hanteren ze een 11 weken grens. Omdat je zei dat je 12 + een paar dagen (12+2 of 12+3 ging ik dus maar vanuit) zwanger bent, ben je dus vrijdag 13 weken of 13+1.
In alle abortus informatie die ik voor jouw topic heb opgezocht de afgelopen dagen staat dat 13 weken altijd een tweede trimesterbehandeling is. Maar goed, je zal er wel naar gevraagd hebben, mag ik hopen.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 25 september 2007 om 20:07
dinsdag 25 september 2007 om 20:15
Weet je wat ik zo onbegrijpelijk vind, Cinderelle? Het moge duidelijk zijn wat ik van abortus vind, maar ik vraag me wel serieus af - dus niet om te dissen ofzo - hoe je die gedachtegang dan aan jezelf verkoopt.
Je zegt "ik zou de verschrikkelijkste moeder voor dat kind geweest zijn" maar in je eerste post geef je aan dat je omstandigheden nu slechter zijn dan bij je eerste zwangerschap en dat je relatie ook minder zeker is dan de relatie waarin je de eerste keer zwanger werd. Dat moet ook haast wel, want als die abortus 2 jaar geleden is en je zoon is inmiddels al geboren, dan had je nog geen half jaar een relatie ongeveer, of reken ik nu verkeerd?
Dus de omstandigheden waren het niet, de relatie was het ook niet, het was alleen zo dat je toen een slechte moeder was en nu niet. Maar hoe weet je dat dan? Je hebt het eerste kind weggehaald, dus wat voor moeder je was weet je helemaal niet.
Het komt op mij over als "net hoe je pet staat", maar zelf zal je daar ongetwijfeld een betere verklaring voor hebben. En daar ben ik oprecht heel benieuwd naar, ook al vind ik het echt verschrikkelijk om te lezen. Dus misschien kan je dat uitleggen?
Je zegt "ik zou de verschrikkelijkste moeder voor dat kind geweest zijn" maar in je eerste post geef je aan dat je omstandigheden nu slechter zijn dan bij je eerste zwangerschap en dat je relatie ook minder zeker is dan de relatie waarin je de eerste keer zwanger werd. Dat moet ook haast wel, want als die abortus 2 jaar geleden is en je zoon is inmiddels al geboren, dan had je nog geen half jaar een relatie ongeveer, of reken ik nu verkeerd?
Dus de omstandigheden waren het niet, de relatie was het ook niet, het was alleen zo dat je toen een slechte moeder was en nu niet. Maar hoe weet je dat dan? Je hebt het eerste kind weggehaald, dus wat voor moeder je was weet je helemaal niet.
Het komt op mij over als "net hoe je pet staat", maar zelf zal je daar ongetwijfeld een betere verklaring voor hebben. En daar ben ik oprecht heel benieuwd naar, ook al vind ik het echt verschrikkelijk om te lezen. Dus misschien kan je dat uitleggen?
Am Yisrael Chai!
dinsdag 25 september 2007 om 20:19
dinsdag 25 september 2007 om 20:21
Ik heb net het hele topic doorgelezen en wil toch even kwijt dat ik sommige mensen echt ongelofelijk lomp vind!! Dit is het verhaal van Bikkelientje, een behoorlijk heftig verhaal. Wat een negatieve, aanvallende en ondoordachte reacties zijn hierop gekomen zeg...
Lekker makkelijk, anoniem via een forum je gal spuwen. Of reageren jullie in het echt ook zo lomp als een vriendin in een lastige situatie zit? Gelukkig zijn er ook veel mensen die wel echt meedenken en zich proberen in te leven in de situatie.
Bikkelientje, ik wens je veel sterkte!
X nora
Lekker makkelijk, anoniem via een forum je gal spuwen. Of reageren jullie in het echt ook zo lomp als een vriendin in een lastige situatie zit? Gelukkig zijn er ook veel mensen die wel echt meedenken en zich proberen in te leven in de situatie.
Bikkelientje, ik wens je veel sterkte!
X nora
dinsdag 25 september 2007 om 20:25
Jammer dat ze aan Bikkelientje alleen een "stille" foto hebben laten zien, en niet het bewegende wezentje met een kloppend hartje dat naar je zwaait.
Mijn man vond het helemaal niets om papa te worden, maar is overstag gegaan vanwege mijn oneindige gezeur. Na de echo (14 weken) was hij compleet omgeslagen. Hij zat verbaasd naar het beeld te kijken, en heeft maar één ding gezegd: "Handje !!", terwijl hij naar het beeld wees.
Denk maar niet dat ik daarna nog prenatale testen mocht laten uitvoeren van hem (dit was wel onze afspraak toen hij ook voor een kind ging, ook als we die testen zelf zouden moeten betalen, hij wilde zoveel mogelijk een gehandicapt kindje uitsluiten). Alleen de tripletest mocht van hem nog, maar vruchtwaterpunctie enzo, daar kwam niets van in. Niemand die met een naald in de buurt van ZIJN KIND mocht komen. De tripletest gaf gelukkig geen reden om tot verder onderzoek over te gaan.
Mijn man vond het helemaal niets om papa te worden, maar is overstag gegaan vanwege mijn oneindige gezeur. Na de echo (14 weken) was hij compleet omgeslagen. Hij zat verbaasd naar het beeld te kijken, en heeft maar één ding gezegd: "Handje !!", terwijl hij naar het beeld wees.
Denk maar niet dat ik daarna nog prenatale testen mocht laten uitvoeren van hem (dit was wel onze afspraak toen hij ook voor een kind ging, ook als we die testen zelf zouden moeten betalen, hij wilde zoveel mogelijk een gehandicapt kindje uitsluiten). Alleen de tripletest mocht van hem nog, maar vruchtwaterpunctie enzo, daar kwam niets van in. Niemand die met een naald in de buurt van ZIJN KIND mocht komen. De tripletest gaf gelukkig geen reden om tot verder onderzoek over te gaan.
dinsdag 25 september 2007 om 20:25
Bikkelien, heel veel sterkte met je keuze. Je houdt je goed staande tussen sommige ronduit hatelijke opmerkingen. Ik hoop voor je dat je snel je vervelende situatie zo krijgt dat je met wat meer rust alles een plekje kunt geven.
Het is inderdaad erg lastig om -in mijn geval- als inmiddels moeder zijnde aan te kijken tegen een 13 weken abortus. Maar dan nog kan het voor jou de beste keuze zijn.
Ik heb zelf ook ooit een ongeplande zwangeschap en daarna abortus gehad en als niet moeder voelde dat toch echt heel anders. Dus ik kan dat goed begrijpen. Heel erg veel sterkte
Het is inderdaad erg lastig om -in mijn geval- als inmiddels moeder zijnde aan te kijken tegen een 13 weken abortus. Maar dan nog kan het voor jou de beste keuze zijn.
Ik heb zelf ook ooit een ongeplande zwangeschap en daarna abortus gehad en als niet moeder voelde dat toch echt heel anders. Dus ik kan dat goed begrijpen. Heel erg veel sterkte
dinsdag 25 september 2007 om 20:35
Bikkelientje,
Zo het verhaal lezend(ja alle 23 pagina's)vallen me een aantal dingen op.
Je schrijft in je openingspost dat je met een dilemma zit(is m.i. een keuze tussen A en B,ms wel C).Vervolgens vertel je je verhaal en eindigt je relaas met dat je niet anders KUNT dan abortus.Begrijp ik het verkeerd of heb je hier je keus al gemaakt?
Vervolgens vraag je hoe dat allemaal in zijn werk gaat.Hierop zijn een aantal posters diep ingegaan,incl bijbehorende beelden.Die vervolgens weer een clubje over zich heenkrijgen omdat zij te gedetailleerd beschrijven hoe een abortus(mn in de 2e termijn) in zijn werk gaat.Niet zozeer door jou,maar je gaf wel aan dat je dat zelf ook wel kon vinden op internet.
Sorry ,maar dit was toch de vraag die je stelde?
Ingaande op het feit dat je aangeeft een dilemma te hebben,zijn er posters die de andere kant van de zaak willen belichten.Nl de keuze om het kindje te laten komen,al dan niet toegelicht met eigen ervaringen.
Ik vind het jammer dat je daar nergens op ingaat.Ik kan me zo voorstellen dat je hiermee de indruk wekt daar niet eens over te willen nadenken.
Ik keur reacties als " wegwerpartikel" absoluut niet goed,maar ik kan wel begrijpen dat deze reacties ontstaan.
Ik ga niet oordelen over de abortus ansich.Dat kan ik ook niet,want ik sta niet in jouw schoenen.
Ik hoop alleen dat je daadwerkelijk alle kanten van de zaak hebt overdacht en zonder enige twijfel de behandeling ondergaat.Ik ben nl bang dat wanneer je ook maar ergens een beetje twijfel hebt,je daar uiteindelijk meer psychische schade van ondervindt dan wanneer je het kindje geboren laat worden.
Zo het verhaal lezend(ja alle 23 pagina's)vallen me een aantal dingen op.
Je schrijft in je openingspost dat je met een dilemma zit(is m.i. een keuze tussen A en B,ms wel C).Vervolgens vertel je je verhaal en eindigt je relaas met dat je niet anders KUNT dan abortus.Begrijp ik het verkeerd of heb je hier je keus al gemaakt?
Vervolgens vraag je hoe dat allemaal in zijn werk gaat.Hierop zijn een aantal posters diep ingegaan,incl bijbehorende beelden.Die vervolgens weer een clubje over zich heenkrijgen omdat zij te gedetailleerd beschrijven hoe een abortus(mn in de 2e termijn) in zijn werk gaat.Niet zozeer door jou,maar je gaf wel aan dat je dat zelf ook wel kon vinden op internet.
Sorry ,maar dit was toch de vraag die je stelde?
Ingaande op het feit dat je aangeeft een dilemma te hebben,zijn er posters die de andere kant van de zaak willen belichten.Nl de keuze om het kindje te laten komen,al dan niet toegelicht met eigen ervaringen.
Ik vind het jammer dat je daar nergens op ingaat.Ik kan me zo voorstellen dat je hiermee de indruk wekt daar niet eens over te willen nadenken.
Ik keur reacties als " wegwerpartikel" absoluut niet goed,maar ik kan wel begrijpen dat deze reacties ontstaan.
Ik ga niet oordelen over de abortus ansich.Dat kan ik ook niet,want ik sta niet in jouw schoenen.
Ik hoop alleen dat je daadwerkelijk alle kanten van de zaak hebt overdacht en zonder enige twijfel de behandeling ondergaat.Ik ben nl bang dat wanneer je ook maar ergens een beetje twijfel hebt,je daar uiteindelijk meer psychische schade van ondervindt dan wanneer je het kindje geboren laat worden.
anoniem_64b10e9293e04 wijzigde dit bericht op 25-09-2007 20:48
Reden: typfoutje verwijderd
Reden: typfoutje verwijderd
% gewijzigd
dinsdag 25 september 2007 om 20:36
Hier snij je precies een van de dingen aan die ik echt totaal onbegrijpelijk vind. Ik probeer me echt wel te verplaatsen in de vrouwen die vertellen een abortus gehad te hebben en daarna weer kinderen hebben gekregen, of in de vrouwen die een abortus van plan zijn. Maar dat lukt me echt niet. Zelfs als ik "het" reduceer tot een klompje cellen, kom ik onherroepelijk uit op het punt dat dat klompje cellen zonder die inmenging je eerste kind wordt. Je eigen vlees en bloed. Dat op jou lijkt, dat een mens wordt met een karakter. En dat dus de oudste wordt, de grote broer of zus.
Ik stel me dus ook voor dat je volledig je gevoel moet uitschakelen, dat je wellicht zelfs gewoon moet doen alsof dat klompje cellen nooit bestaan heeft. Anders word je toch gek? Zou dat dan het geheim zijn? Dat je gewoon moet doen alsof het nooit gebeurd is en er niet teveel over na moet denken?
Ik probeer het me écht voor te stellen, maar het lukt me niet.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 25 september 2007 om 20:39
Ik ben helemaal eens met wat Phoenix schrijft en ook met Fashionvictim. En dat mogen mensen dan lomp vinden, ik vind het lomp om een kind weg te laten halen (en dan zeg ik het nog netjes) en een ander kind wel het leven te gunnen, terwijl situatie nagenoeg gelijk is en ook als het allemaal anders en of beter is. Dat lijkt wel volledige willekeur en je moet wel enorme kunstgrepen gaan uitvoeren om dat recht te lullen.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
dinsdag 25 september 2007 om 20:44
Wat jammer dat jouw liefde afhankelijk is van externe omstandigheden. Dat klinkt lullig maar ik bedoel het écht niet lullig, weet gewoon niet hoe ik dat anders moet zeggen. Voor mij is het echt totaal onbegrijpelijk dat je voor je eigen vlees en bloed iets anders kan hebben dan onvoorwaardelijke liefde. Dat de liefde groeit met het banksaldo of met de grootte van het huis. Dat klinkt wederom veroordelend, maar het is nu net de kern denk ik van waarom ik nooit een abortus zou kunnen ondergaan en jij blijkbaar wel. Voor mij is een kind dat in mij groeit, dat ontstaan is uit mijn eicel, dat dus van MIJ is, per definitie meer waard dan wat ook op de wereld.
Ik ben het overigens echt niet eens met "korter is niet per definitie minder zeker". Maar goed, daar hoeven we het ook niet over eens te zijn. En over abortus ook niet. Ik zou het gewoon graag willen begrijpen maar zoals gezegd mij lukt dat met de beste wil van de wereld niet. Alsof ik luister naar iemand die van een compleet andere planeet komt, ofzo.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 25 september 2007 om 20:45
Dat is nu m.i. precies het punt, de een is de ander niet. Het is niet onze keuze, het is Bikkelientjes persoonlijke keuze. Hoe oneens of eens men het ook met haar standpunt is; die persoonlijke keuzevrijheid van iemand moet je respecteren. Daar is de hele abortuswetgeving op gebaseerd. Die keuzevrijheid vind ik persoonlijk een groot goed, dit ondanks het feit dat je het zelf misschien een andere keuze zou maken.
