Kinderen
alle pijlers
Help! Kinderhysterie
zondag 30 september 2007 om 05:09
Toen Grote Nijn 3,5 was, heeft ze een periode gehad waar ze een paar keer een hysterische bui had waar de wilde honden geen brood van lusten. Papa Pluis en ik waren wanhopig. We hebben haar wel es met kleren en al onder de kouwe douche gezet, om af te koelen. Dat hielp meestal niet, maar voor onszelf was het wel goed, om af te kunnen reageren.
Nu zijn we net verhuisd naar een nieuw land, nieuwe school, alles is hier in het Engels, kortom, erg stressvol voor de kinderen. Grote Nijn zegt het allemaal heel leuk te vinden, maar ik weet dat het toch allemaal wat moeite kost.
Ik hou er dus rekening mee dat ze af en toe wat extra vervelend zijn. En dat zijn ze ook. Maar Grote Nijn heeft nu toch al weer een paar keer zo n hysterische bui gehad, niet te kort.
Vanavond bijvoorbeeld. We hadden 2 kinderfeestjes gehad, niks geen hectisch gedoe, daarna nog even buiten spelen met de buurkinderen, allemaal haske leuk. Op een gegeven moment zegt PP tegen haar; okee, en nu naar huis, in bad en slapen.
en toen was de boot aan. Gillen, smeken of ze nog buiten mocht blijven, nee dus, huilen, deuren slaan, etc etc. PP heeft alles geprobeerd, lief doen, geduldig (want dat is ie!), boos worden, en dus uiteindelijk...onder de kouwe douche.
Nou, daarna heeft het al met al nog zeker een half uur geduurd voordat ie dr kalm had. Ik was ondertussen met de kleintjes bezig (voor het geval dat iemand zich afvraagt wat mijn rol in het verhaal is).
Kortom, een drama. Herkent iemand dit soort gedrag? Wat doe jij om je kind een beetje tot bedaren te brengen? Oja, ze is bijna 7 jaar.
Nu zijn we net verhuisd naar een nieuw land, nieuwe school, alles is hier in het Engels, kortom, erg stressvol voor de kinderen. Grote Nijn zegt het allemaal heel leuk te vinden, maar ik weet dat het toch allemaal wat moeite kost.
Ik hou er dus rekening mee dat ze af en toe wat extra vervelend zijn. En dat zijn ze ook. Maar Grote Nijn heeft nu toch al weer een paar keer zo n hysterische bui gehad, niet te kort.
Vanavond bijvoorbeeld. We hadden 2 kinderfeestjes gehad, niks geen hectisch gedoe, daarna nog even buiten spelen met de buurkinderen, allemaal haske leuk. Op een gegeven moment zegt PP tegen haar; okee, en nu naar huis, in bad en slapen.
en toen was de boot aan. Gillen, smeken of ze nog buiten mocht blijven, nee dus, huilen, deuren slaan, etc etc. PP heeft alles geprobeerd, lief doen, geduldig (want dat is ie!), boos worden, en dus uiteindelijk...onder de kouwe douche.
Nou, daarna heeft het al met al nog zeker een half uur geduurd voordat ie dr kalm had. Ik was ondertussen met de kleintjes bezig (voor het geval dat iemand zich afvraagt wat mijn rol in het verhaal is).
Kortom, een drama. Herkent iemand dit soort gedrag? Wat doe jij om je kind een beetje tot bedaren te brengen? Oja, ze is bijna 7 jaar.
anoniem_10101 wijzigde dit bericht op 30-09-2007 05:12
Reden: even leeftijd vermeld.
Reden: even leeftijd vermeld.
% gewijzigd
zondag 30 september 2007 om 18:37
Net als Fv heb ik ondertusssen ook eieren voor mijn geld gekozen en ga ik er niet meer al teveel op in. Soms moet iemand ook gewoon even uitrazen. Dat werkt voor mijn zoon wel goed. Niet meteen willen praten, dat werkt averechts bij hem. Dat kan later ook nog wel. Laat hem maar even boos zijn. Een paar dingen mogen niet. Zoals zich afreageren op spullen.
Máár een kind wat echt hysterisch is en er bijna in blijft, daar moet je wél iets mee. Als je merkt dat 'de bui' niet minder wordt maar alleen maar erger.
Máár een kind wat echt hysterisch is en er bijna in blijft, daar moet je wél iets mee. Als je merkt dat 'de bui' niet minder wordt maar alleen maar erger.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
zondag 30 september 2007 om 18:41
Nee, wat sommige inderdaad denken. Die douche beurt duurt nog geen minuut. Is al snel effectief. En het valt me mee dat er niet direct gedacht wordt dat het kind ook nogeens voor straf met natte kleding en weer terug naar bed moet...
Nijntje, misschien heb ik er overheen gelezen, maar kan jouw dochter achteraf nog aangeven wat er aan de hand is? Zelf weet je het wellicht vaak wel, maar weet je dochter dit ook of is ze de oorzaak kwijt wanneer het voorbij is?. Mijn zoon weet het niet, hij kan het nog niet verbaal duidelijk maken. Ik probeer er dan ook niet teveel op door te gaan en zijn hysterische buien eindige eigenlijk altijd in een hoop geknuffel en kusjes.
zondag 30 september 2007 om 18:41
Nijn, misschien moet je het nog leren zien aan te komen?
Dat klinkt een beetje vreemd maar het kunnen toch herkenbare momenten zijn. In jouw geval misschien als de overgang naar een andere situatie te snel gaat voor jouw 'grote nijn'.
En wat die anderen betreft, als jullie maar weten dat jullie geen tokkies zijn, dat is het belangrijkste.
Mijn zoon had die buien eerst veel vaker. Als je weet wat hem triggert, kan er rekening mee gehouden worden. Dat voorkomt al veel. In elk geval thuis al, want daar komt het nagenoeg nooit meer voor.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zondag 30 september 2007 om 18:41
Zoals Mirjam geloof ik ook al zei: die bui van jouw dochter leek me ook enigszins te voorkomen. Dat zeg ik niet om belerend te doen ofzo, maar toen ik las "twee kinderfeestjes gehad" en later ook las dat PP ze hoppetee nu naar binnen naar binnen bonjourde, dat zijn dus precies het soort momenten waarop mijn zoon ook hysterisch wordt. Een combinatie van te veel indrukken, erg vermoeid zijn en iets wat onvoorspelbaar is/ niet gaat zoals hij het in zijn hoofd heeft : dat zijn hier ál-tijd de triggers voor een driftbui en sommige van die driftbuien eindigen dus inderdaad in hysterische buien waarvan ik soms echt bang ben dat mijn buren de kinderbescherming gaan bellen.
Dus ik zou toch proberen dat soort triggers te voorkomen, dan wel door heel duidelijk te zijn, wat anderen ook al zeiden door bijvoorbeeld aan te kondigen wat er gaat gebeuren, danwel door die overprikkeldheid en oververmoeidheid te voorkomen. Dat gaat natuurlijk niet altijd lukken, maar hier helpt het dus heel goed om TIJDENS de bui ook heel duidelijk en voorspelbaar te zijn. Elke keer hetzelfde reageren, elke keer naar dezelfde plek toebrengen, dat soort dingen.
Am Yisrael Chai!
zondag 30 september 2007 om 18:54
Shala,
Ik stond net tijdens het koken hier nog over na te denken, en ik vind eigenlijk zelf dat boosheid net zo'n legitieme emotie is als blijheid ofzo. Vaak wil je als ouder of bijvoorbeeld leerkrachten of leidsters ofzo, die boosheid zo snel mogelijk de kop indrukken, want een kwaad kind is natuurlijk niet leuk. Maar ik merk hier thuis dat het bij mijn kind in ieder geval heel goed werkt om zijn boosheid te erkennen en ook te zeggen dat hij boos mág zijn, een beetje wat Mirjam geloof ik eerder in de discussie ook al zei.
Am Yisrael Chai!
zondag 30 september 2007 om 18:54
Nee, gek genoeg is het niet te voorspellen. Twee kinderfeestjes mag dan hectisch klinken, we zijn al met al maar 4 uur weggeweest en het was echt niet veel heftiger of drukker dan we wel es gewend zijn. We reizen best veel met de kinderen, ze zijn wel wat gewend. Dit soort buien van GN komen niet standaard voor na een zogenaamde hectische dag.
Wel krijgen we vaak gezeur en gezanik van ze, aan het eind van zo n dag vol leuke kinderactiviteiten; waardoor we denken; laten we dan maar niet meer naar die kinderverjaardagen gaan. Maarja, dat vind IK dan weer zielig...
Het idee om de kinderen eerst langzaam te laten afkicken van hun spel door te zeggen "nog 5 minuten" is denk ik nog wel het beste om te doen.
GN heeft trouwens na afloop helemaal geen idee waar we het over hebben, waarom ze boos was, etc. Ze is gewoon een tijdje buiten zichzelf geweest en daarna is ze weer goed. Whats the big deal, zie ik haar dan denken.
Wel krijgen we vaak gezeur en gezanik van ze, aan het eind van zo n dag vol leuke kinderactiviteiten; waardoor we denken; laten we dan maar niet meer naar die kinderverjaardagen gaan. Maarja, dat vind IK dan weer zielig...
Het idee om de kinderen eerst langzaam te laten afkicken van hun spel door te zeggen "nog 5 minuten" is denk ik nog wel het beste om te doen.
GN heeft trouwens na afloop helemaal geen idee waar we het over hebben, waarom ze boos was, etc. Ze is gewoon een tijdje buiten zichzelf geweest en daarna is ze weer goed. Whats the big deal, zie ik haar dan denken.
zondag 30 september 2007 om 19:01
Vast, jouw vierjarige is vast veel taaier dan ik als 33 jarige.
Wat mij opvalt: iedereen benadrukt dat het hier niet om driftbuien gaat, zo ook jij weer. Maar ik neem aan dat geen van jullie kinderen van tralalalaa-niks-aan-de-hand naar hysterisch schieten, daar zit naar ik aanneem een fase tussen?
Waarom is het dan onmogelijk om die fase ertussenin te begrenzen en niet uit de hand te laten lopen?
(Ik denk persoonlijk dat ik wel degelijk weet wat hysterische buien zijn, maar inmiddels weet ik dus die hysterie te voorkomen door in de driftbui niet zélf degene te zijn die mijn kind over the edge duwt. Maar goed, het kan heel goed dat jouw kind bijvoorbeeld van niets aan de hand naar onhandelbaar gaat).
Am Yisrael Chai!
zondag 30 september 2007 om 19:05
Ik was als kind vroeger zelden boos, maar áls ik dan een keer boos was, dan was ik ook totaal onbereikbaar volgens mijn moeder. Heb een keer de boekenkast van de muur getrokken en een keer met mijn hand door het raampje geslagen. Ik werd later bij dit soort buien onder de douche gezet en dat hielp perfect. Ik had het er toevallig nog met mijn moeder over en het is een keer of 3 voorgekomen. Alles beter dan met hechtingen bij de eerste hulp dachten mijn ouders en ik geef ze groot gelijk. Ik ben het met velen eens dat er een verschil is tussen een driftbui en een hysterische bui.
Met mij is gelukkig alles goedgekomen. Toen ik een jaar of 10 was, was het over en ik heb nooit meer van die buien gehad (al heb ik nog steeds een onbedwingbare dwang tot gooien en smijten tijdens driftbuien en smijt ik ook graag deuren dicht ...gelukkig ben ik niet zo makkelijk boos te krijgen
).
Met mij is gelukkig alles goedgekomen. Toen ik een jaar of 10 was, was het over en ik heb nooit meer van die buien gehad (al heb ik nog steeds een onbedwingbare dwang tot gooien en smijten tijdens driftbuien en smijt ik ook graag deuren dicht ...gelukkig ben ik niet zo makkelijk boos te krijgen
).
zondag 30 september 2007 om 19:10
FV, ik denk dat het uberhaupt niet slim is om welke emotie dan ook van je kind te onderdrukken, inderdaad ook boosheid niet. Voor mijn zoon geldt, net als voor mij, wel bepaalde grenzen in het uiten daarvan. Maar persoonlijk wordt ik weleens kriegelig naar mensen (o.a. mijn vader), die wanneer hij verdrietig, boos of andere emoties heeft wat als negatief ervaren wordt, hem direct af te leiden, grapjes maken en andere fratsen om hem maar niet 'negatief' te laten voelen.
Ik doe dat niet. Soms zijn kinderen net mensen die ook hun emoties hebben en die zal ik niet onderdrukken.
Ik doe dat niet. Soms zijn kinderen net mensen die ook hun emoties hebben en die zal ik niet onderdrukken.
zondag 30 september 2007 om 19:10
JA; DAT KLOPT. EN HELAAS BEN IK GEEN PICTURE PERFECT OUDER DIE PERFECT VOLGENS HET BOEKJE ZELF KALM BLIJFT; IK WORD ZELF OOK BOOS EN WANHOPIG EN MOE. BEN ZELF UITGEPUT NA ZO N BUI VAN KN. GOD ZIJ DANK HEBBEN DE KLEINTJES DIT SOORT BUIEN NOG NIET GEHAD.
sorry voor de capslock, maar quoten lukt anders niet.
zondag 30 september 2007 om 19:21
Over andere gevallen kan ik niet praten, maar bij mijn zoon gaat het, die keren dat het gebeurde, vanuit het slapen. Daar ben ik s'nachts niet bij, dus kan ik het ook niet voorkomen.
Ik vermoed dat hij wakker wordt uit een niet leuke droom, zonder echt besef van zijn omgeving te hebben. Hij begint te huilen ik (of mijn man) gaat naar hem toe en probeer hem te troosten, maar dat komt simpelweg niet aan. Hij ziet ons niet, hoort ons niet en blijft in zijn eigen hysterie hangen. Dat wordt alleen maar ergen en overstijgt huilen. Het wordt krijsen, gillen enz. En DAT vind ik hartverscheurend, niet door te kunnnen dringen tot je kind om hem te bedaren, omdat hij je aanwezigheid niet ervaart. Als een beetje water hem daar uit haalt, zal ik dat gebruiken.
Ondanks dat wij vaak lijnrecht tegenover elkaar staan, doe ik het echt niet veel anders wanneer we het hebben over driftbuien. Ik kan niets in jouw verhaal vinden hoe jij het aanpakt dat wezenlijk verschilt van hoe ik (= wij) het doen. En ik wil nog best geloven dat wanneer dit overdag zou gebeuren vanuit een andere situatie, dat ik het waarschijnlijk eerder zie aankomen en in veel gevallen om kan leiden, maar ik geloof er niet in dat je het altijd kan voorkomen. Als het voor een kind net de druppel is van meer frustratie, komt het er toch uit. Maar gelukkig in veel gevallen doormiddel van een driftbui en niet hysterie waar het kind zelf alle controle verliest en gevoel met zijn omgeving kwijtraakt.
zondag 30 september 2007 om 19:23
hai nijntje,
Ik werk met kinderen met o.a. gedragsproblemen en herken de buien. Ik heb misschien een tip.
Wat je misschien ook nog kunt proberen is je kind vastpakken. Bijvoorbeeld op bed, je omklemt het bovenlichaam met je armen en met je benen de benen van je kind. Ondertussen blijf je op rustige toon praten en sussen. Eerst zal het kind nog woester worden, maar door letterlijk en figuurlijk de controle over zijn lijf over te nemen, wordt hij vanzelf rustiger en voelt het zich uiteindelijk veilig (want letterlijk in je armen) en kan van daaruit verder getroost worden. .....
Niet fijn voor het kind om op die manier begrensd te worden, maar kinderen die zo hysterisch worden moeten ook tegen zichzelf beschermd worden toch??
Verder denk ik dat een schrikeffect creeren niet verkeerd hoeft te zijn, ik zou misschien ook eens proberen of een beker water ook afdoende is.
Ik ga er vanuit dat het kind daarna ook goed getroost wordt en de bui zo op een lieve manier "afgerond".
Hoop dat je er wat aan hebt.
Ik werk met kinderen met o.a. gedragsproblemen en herken de buien. Ik heb misschien een tip.
Wat je misschien ook nog kunt proberen is je kind vastpakken. Bijvoorbeeld op bed, je omklemt het bovenlichaam met je armen en met je benen de benen van je kind. Ondertussen blijf je op rustige toon praten en sussen. Eerst zal het kind nog woester worden, maar door letterlijk en figuurlijk de controle over zijn lijf over te nemen, wordt hij vanzelf rustiger en voelt het zich uiteindelijk veilig (want letterlijk in je armen) en kan van daaruit verder getroost worden. .....
Niet fijn voor het kind om op die manier begrensd te worden, maar kinderen die zo hysterisch worden moeten ook tegen zichzelf beschermd worden toch??
Verder denk ik dat een schrikeffect creeren niet verkeerd hoeft te zijn, ik zou misschien ook eens proberen of een beker water ook afdoende is.
Ik ga er vanuit dat het kind daarna ook goed getroost wordt en de bui zo op een lieve manier "afgerond".
Hoop dat je er wat aan hebt.
zondag 30 september 2007 om 19:49
Het is natuurlijk geweldig als je het voorkomen kan. Maar dat kan niet altijd. Ook kinderen hebben wel eens gewoon een pesthumeur. En dat kan om een reden zijn die de dag daarvoor helemaal niet zo'n impact gehad zou hebben. Ik vraag me trouwens af of je dit soort buien altijd moet willen voorkomen. Uiteindelijk kan je de maatschappij ook niet aan je kind aanpassen. Kinderen die zo door het lint gaan, kunnen beter nu leren omgaan met heftige negatieve emoties dan dat ze er later niet mee uit de voeten kunnen. Heerlijk als simpelweg uitrazen dan werkt. Maar als ze zichzelf, anderen of spullen beschadigen dan is het toch echt een ander verhaal.
zondag 30 september 2007 om 19:54
Hahaha, ik dacht al, die Nijn heeft zelf een driftbui, hahaha.
Dat deed ik eerst dus ook, Nijn, zelf ook boos of wanhopig worden. Dat werkt dus echt voor geen meter. Misschien helpt het bij jou ook om gewoon even zélf uit de situatie te stappen? Even kind al spartelend naar eigen kamer tillen of ander veilig plekje en dan zelf buiten op je balkon een sigaret gaan roken?
Ik deed dat eerst uit frustratie en boosheid, maar dat werkte echt als een trein. Binnen 30 seconden ben je zelf bedaard en kun je weer even jezelf eraan herinneren dat het niet is om jou te pesten. Als je dan weer naar binnen gaat lukt het veel beter om kalm te blijven en je zal zien dat je eigen kalmte doorwerkt op je kinderen. Althans, dat is hier echt altijd zo.
Mijzelf lukt het niet om kalm te blijven als ik niet even letterlijk afstand neem. Met name dat gekrijs kan ik echt niet tegen, dus dan is weglopen zodat ik het niet of minder hoor echt de manier om mezelf in het gareel te houden.
Am Yisrael Chai!
zondag 30 september 2007 om 19:57
Ik wilde precies schrijven wat Mollie schreef, nu ja, ongeveer.
Ik heb godzijdank geen ervaring met hysterie, maar een koude douche lijkt me niet de oplossing, al zal het best werken, vooral snachts niet en vooral niet als kind wakker wordt uit misschien wel hele angstige droom. Ik zou dan, denk ik, voor wat ik meteen maar even de "Mollie-oplossing" doop, gaan. Eerst even goed stevig omklemmen en dan overgaan in troosten, vragen wat er is etc.
Hebben jullie dat vastpakken wel eens geprobeerd?
Ik heb godzijdank geen ervaring met hysterie, maar een koude douche lijkt me niet de oplossing, al zal het best werken, vooral snachts niet en vooral niet als kind wakker wordt uit misschien wel hele angstige droom. Ik zou dan, denk ik, voor wat ik meteen maar even de "Mollie-oplossing" doop, gaan. Eerst even goed stevig omklemmen en dan overgaan in troosten, vragen wat er is etc.
Hebben jullie dat vastpakken wel eens geprobeerd?
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
zondag 30 september 2007 om 20:03
Ik deed dat vastpakken wel, ik had dat weleens gelezen. Maar mijn zoon is vrij sterk en doet me dan echt pijn, dus vaak werd ik er zelf boos van of raakte echt in een soort fysiek gevecht met hem, dat ik me echt lullig voelde omdat ik het afleg tegen een peuter 
Hier werkt dat dus niet, dat werkt pas als hij even flink is uitgeraasd. Ik vind het wel heel zielig voor hem, hoor, hij weet zichzelf dan echt even geen raad. Gelukkig is hij verbaal wel al dusdanig sterk dat hij zelf dan krijst "niet praten!" of "jij moet weg!" , dus hij kan wel al aangeven dat ik hem écht met rust moet laten en dat geeft volgens mij aan dat hij niet in een soort trance raakt ofzo. Gelukkig komt het steeds minder voor, hij lijkt steeds meer grip op zijn eigen emoties te krijgen.
Hier werkt dat dus niet, dat werkt pas als hij even flink is uitgeraasd. Ik vind het wel heel zielig voor hem, hoor, hij weet zichzelf dan echt even geen raad. Gelukkig is hij verbaal wel al dusdanig sterk dat hij zelf dan krijst "niet praten!" of "jij moet weg!" , dus hij kan wel al aangeven dat ik hem écht met rust moet laten en dat geeft volgens mij aan dat hij niet in een soort trance raakt ofzo. Gelukkig komt het steeds minder voor, hij lijkt steeds meer grip op zijn eigen emoties te krijgen.
Am Yisrael Chai!
zondag 30 september 2007 om 20:11
Ik heb het hier even bij vrijwilligster-dochter (8) voorgedaan, maar betwijfel of ik de Mollie-methode voor elkaar krijg zonder dat het op een gevecht lijkt en dan heb ik het nog niet eens bij zoon geprobeerd . De oudste twee zeggen trouwens beiden dat ze toch liever een plens water over hun hoofd krijgen dan dat ik de Mollie-methode toepas, ze denken dat ze daar alleen maar bozer van worden.
. De oudste twee zeggen trouwens beiden dat ze toch liever een plens water over hun hoofd krijgen dan dat ik de Mollie-methode toepas, ze denken dat ze daar alleen maar bozer van worden.
zondag 30 september 2007 om 20:14
Oh Nijntje,
Weet je wat ik ook net bedenk: ik heb bij mijn zoon het idee dat hij vooral van die buien heeft als hij zich eerder onveilig of onzeker ofzo heeft gevoeld. Zoals ik al zei: hier is het echt altijd bal als hij uit logeren is geweest. Ik weet dat hij dat heel erg leuk vindt, maar dat hij ook meer op zijn tenen moet lopen als het ware, omdat hij in een vreemde omgeving is en mij niet in de buurt heeft en hij ook niet altijd begrepen wordt als ik er niet bij ben.
Dus die buien komen op mij ook een beetje over alsof hij dan eindelijk alle opgekropte emotie kan laten gaan omdat hij veilig thuis is bij mij. Zou dat bij jouw dochter ook kunnen spelen? Gezien de verhuizing enzo? Heb je het idee dat ze al goed verbaal kan aangeven hoe ze zich voelt en wat haar onzekerheden zijn enzo? Of zou het kunnen dat ze gewoon geen andere manier weet om haar emoties eruit te laten?
Als je denkt dat dat mee kan spelen, dat het emoties zijn die ze nog niet zo goed kan benoemen, dan zou je op een heel ander tijdstip misschien dat met haar kunnen oefenen, dat ze op die manier leert om dingen niet op te kroppen.
Ik zeg ook maar wat hoor, maar misschien herken je wel wat.
Weet je wat ik ook net bedenk: ik heb bij mijn zoon het idee dat hij vooral van die buien heeft als hij zich eerder onveilig of onzeker ofzo heeft gevoeld. Zoals ik al zei: hier is het echt altijd bal als hij uit logeren is geweest. Ik weet dat hij dat heel erg leuk vindt, maar dat hij ook meer op zijn tenen moet lopen als het ware, omdat hij in een vreemde omgeving is en mij niet in de buurt heeft en hij ook niet altijd begrepen wordt als ik er niet bij ben.
Dus die buien komen op mij ook een beetje over alsof hij dan eindelijk alle opgekropte emotie kan laten gaan omdat hij veilig thuis is bij mij. Zou dat bij jouw dochter ook kunnen spelen? Gezien de verhuizing enzo? Heb je het idee dat ze al goed verbaal kan aangeven hoe ze zich voelt en wat haar onzekerheden zijn enzo? Of zou het kunnen dat ze gewoon geen andere manier weet om haar emoties eruit te laten?
Als je denkt dat dat mee kan spelen, dat het emoties zijn die ze nog niet zo goed kan benoemen, dan zou je op een heel ander tijdstip misschien dat met haar kunnen oefenen, dat ze op die manier leert om dingen niet op te kroppen.
Ik zeg ook maar wat hoor, maar misschien herken je wel wat.
Am Yisrael Chai!
zondag 30 september 2007 om 20:16
Het werk vast niet bij ieder kind.
Fash, watje
(ik kan dochter vast nog makkelijk aan, nu haha)
Weggaan lijkt me dan inderdaad ook een goede optie, dat doe ik ook wel eens al dochter heel erg boos doet als ze iets niet mag. Dan zeg ik iets in de trant van "hier heb ik geen zin in"en loop dan andere kamer in. Dat werkt wel goed ook, dan komt ze me vaak na paar minuten achterna en zegt "Nu ben ik weer blij".
Fash, watje
(ik kan dochter vast nog makkelijk aan, nu haha)Weggaan lijkt me dan inderdaad ook een goede optie, dat doe ik ook wel eens al dochter heel erg boos doet als ze iets niet mag. Dan zeg ik iets in de trant van "hier heb ik geen zin in"en loop dan andere kamer in. Dat werkt wel goed ook, dan komt ze me vaak na paar minuten achterna en zegt "Nu ben ik weer blij".
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
zondag 30 september 2007 om 20:21
Ik heb laatst trouwens wel van ander kind driftbui (maar misschien was het peanuts vergeleken bij driftbuien van andere kinderen, kan ik niet inschatten) meegekregen. Ik haalde dochter op van kdv en buiten was andere moeder bezig kind in kinderzitje op fiets te heisen. Dat ging niet want kind deed een plank na en krijste als een speenvarken. De moeder ging maar door met proberen en zette haar niet even neer ofzo en zei haar ook niet om te stoppen. Dat heeft me wel echt verbaasd. Dat zou mijn ingeving zijn namelijk. even neerzetten in elk geval. Maar misschien werkt dat ook niet Het lijkt me erg lastig, zoals gezegd nog geen ervaring gelukkig. Zwaar ook. Ik wordt al gek van een dreinbui. Dan loop ik dus weg en zeg, tot zo als je klaar bent met piepen
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
zondag 30 september 2007 om 20:57
hahaha, de molie-methode? Als een soort Jo Frost, maar dan een die iedere keer hysterische kinderen in de houdgreep neemt...
Ik zou de koude douche/beker water gebruiken als het kind hysterisch over zijn toeren raakt zonder dat hij vanalles sloopt/zichzelf pijn doet.
Het vastpakken (wat dan idd op houdgreep neerkomt) zou ik gebruiken wanneer een kind "gevaarlijk is voor zichzelf of omgeving". Idd niet leuk nee.....soms wel nodig..
Bij beiden ga ik er vanuit dat het kind zelf zijn gedrag niet meer kan veranderen/stoppen.
Ik zou de koude douche/beker water gebruiken als het kind hysterisch over zijn toeren raakt zonder dat hij vanalles sloopt/zichzelf pijn doet.
Het vastpakken (wat dan idd op houdgreep neerkomt) zou ik gebruiken wanneer een kind "gevaarlijk is voor zichzelf of omgeving". Idd niet leuk nee.....soms wel nodig..
Bij beiden ga ik er vanuit dat het kind zelf zijn gedrag niet meer kan veranderen/stoppen.
zondag 30 september 2007 om 21:19
Ik vind sommige mensen hier wel erg belerend. Omdat het voor jou kind nou toevallig werkt, wil niet zeggen dat het werkt voor al die andere karaktertjes hier.
Mijn dochter werd een paar dagen geleden zo hysterisch omdat ze erg moest hoesten. En moe was. Beide dingen waren niet te voorkomen. Mijn dochter is een lief en normaal kind, maar soms, als ze erg gespannen is of erg moe, kan ze vreselijk hysterisch worden. Over de grond rollen, krijsen krijsen krijsen, erg fysiek (echt vechten, die houdgreep-methode werkt niet bij haar en ik ben bont-en-blauw), totaal niet te bereiken en om het minste geringste kan ze er weer inschieten. Van de week duurde het 2 uur voor ze écht weer rustig was. Ik herken het wel, ik kon vroeger ook zo blind van woede worden.
Ze is nu 4 maar ik weet nog steeds niet goed wat de juiste manier is om haar aan te pakken. Soms werkt iets wel, soms werkt iets niet.
Ben ieder geval blij om te lezen dat ik niet de enige ben :-)
Mijn dochter werd een paar dagen geleden zo hysterisch omdat ze erg moest hoesten. En moe was. Beide dingen waren niet te voorkomen. Mijn dochter is een lief en normaal kind, maar soms, als ze erg gespannen is of erg moe, kan ze vreselijk hysterisch worden. Over de grond rollen, krijsen krijsen krijsen, erg fysiek (echt vechten, die houdgreep-methode werkt niet bij haar en ik ben bont-en-blauw), totaal niet te bereiken en om het minste geringste kan ze er weer inschieten. Van de week duurde het 2 uur voor ze écht weer rustig was. Ik herken het wel, ik kon vroeger ook zo blind van woede worden.
Ze is nu 4 maar ik weet nog steeds niet goed wat de juiste manier is om haar aan te pakken. Soms werkt iets wel, soms werkt iets niet.
Ben ieder geval blij om te lezen dat ik niet de enige ben :-)
