Kinderen
alle pijlers
nekplooimeting?
maandag 8 oktober 2007 om 17:03
Ik heb vandaag de nekplooimeting gehad en de echo zag er heel goed uit. de nekplooi was 1,23 en de rest zag er ook super uit, ze riep de hele tijd prachtig en super allemaal. Nu belt ze net voor de uitslag in combi met het bloed en deze is 1 op de 320. De ene bloedwaarde was iets lager en dit hoefde niets te zeggen maar het kon zijn dat het kindje iets minder snel groeide of het hoefde niets te zeggen. Bij de echo zei ze juist dat het kindje zo goed groeide.
Ze vond het een hele goede uitslag en ik moest me nergens zorgen over maken en ze adviseerde geen verdere onderzoeken.
Nu hoorde ik alleen maar getallen van in de duizenden dus ben ik een beetje teleurgesteld. Zij zei dat dit niet hoefde maar goed dat doe ik dus toch wel een beetje. Ik weet dat dit het shitte is met zo'n meting maar wie heeft hier ervaring mee?
Ze vond het een hele goede uitslag en ik moest me nergens zorgen over maken en ze adviseerde geen verdere onderzoeken.
Nu hoorde ik alleen maar getallen van in de duizenden dus ben ik een beetje teleurgesteld. Zij zei dat dit niet hoefde maar goed dat doe ik dus toch wel een beetje. Ik weet dat dit het shitte is met zo'n meting maar wie heeft hier ervaring mee?
maandag 8 oktober 2007 om 17:20
Ik heb ook een nekplooimeting laten doen, en er werd me toen verteld dat je in de risicogroep zit als je een kans van 1 op de 250 hebt. Dan wordt er ook pas verder getest dmv een vlokkentest oid. Ik was toen ook bang om een kans te hebben van ong. 1 op de 300, je zit dan niet in die risicogroep, maar er wel dichtbij... Het antwoord van de gyn daarop was dat ik me een middelgrote basisschool moest voorstellen, hoeveel kinderen daarop zaten (rond de 300) en dat er dan eentje daarvan het syndroom van Down zou hebben... Hij wilde dus zeggen dat de kans op een kindje met het Downsyndroom nog steeds relatief klein zou zijn. Ik denk ook dat jouw gyn daarom zegt dat het niet nodig is om verder te testen. Maar ik kan me je angst nu wel goed voorstellen, je hoort idd heel veel getallen van in de duizend (ik was heel opgelucht met onze uitslag van 1:5000) maar dat is nog steeds geen garantie. Het is en blijft een kansberekening. Ik heb tijdens het wachten op de uitslag best in de stress gezeten, bang voor een niet zo beste uitslag dat ik het waarschijnlijk bij een evt. volgende zwangerschap niet weer zal doen. Want waarschijnlijk zit je nu in de stress voor niks, en dat staat een leuke onbezorgde zwangerschap in de weg...
maandag 8 oktober 2007 om 18:54
Effes, tegenwoordig is het zelfs teruggebracht naar 1:200 voor je in aanmerking komt voor verder onderzoek. Mag ik vragen waarom je de test gedaan hebt?
Bloemetje, ik wil niet vervelend zijn, maar een geslacht zien tussen de 11 en 12 weken is onmogelijk. Heb tijdens mijn studie een kindje gezien van 14 weken (doodgeboren) en daar was het geslacht zelfs nog niet te zien.
Bloemetje, ik wil niet vervelend zijn, maar een geslacht zien tussen de 11 en 12 weken is onmogelijk. Heb tijdens mijn studie een kindje gezien van 14 weken (doodgeboren) en daar was het geslacht zelfs nog niet te zien.
What we\'re looking for... What\'s looking for us...
maandag 8 oktober 2007 om 21:24
Dan zijn er twee mogelijkheden: ofwel deze gyn is heel erg ervaren en weet waar je in zo'n vroege zwangerschap op moet letten om het geslacht te zien (maar das zelfs nog experimenteel, dus haast onmogelijk), of de gyn is heel erg onervaren en denkt iets te zien dat er niet toe doet. Ik gok op het laatste, maar ik ben dan ook zwaar bevooroordeeld. Niet te tellen hoeveel echo's ik al gemaakt heb bij mensen waarbij rond 12 weken het geslacht al gezien was. De helft van de keren gewoon fout.
Zelf heb ik me 1x laten verleiden om voor 16 weken een uitspraak te doen over het geslacht: ook fout. Gewoon niet te beoordelen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 9 oktober 2007 om 04:54
dinsdag 9 oktober 2007 om 08:49
Ik heb de nekplooimeting laten doen omdat ik zwanger ben geworden met ivf. Als het zwanger worden al niet zo lekker gaat dan word je ook al wat onzekerder over de hele zwangerschap.
Ik heb vannacht er echt niet lekker van geslapen en heb net weer naar het ziekenhuis gebeld maar ze kan me pas donderdag weer terugbellen. Ik wil eigenlijk vragen of die bloedtest geen moment opname is en of ze die niet nog een keer kunnen doen.
Ik heb vannacht er echt niet lekker van geslapen en heb net weer naar het ziekenhuis gebeld maar ze kan me pas donderdag weer terugbellen. Ik wil eigenlijk vragen of die bloedtest geen moment opname is en of ze die niet nog een keer kunnen doen.
dinsdag 9 oktober 2007 om 09:41
Hoi Effes,
Bij mijn eerste kindje hadden wij hetzelfde: dunne nekplooi (nog heel veel minder dan de jouwe, vrijwel onmeetbaar maar ongeveer 0,3 mm) en toch een uitslag van 1:300. Ik dus ook mezelf goed ingelezen en bedacht dat dan het bloed afwijkend geweest moest zijn.
Ik ben uiteindelijk goed geholpen in VU (nadat ik aan de bel getrokken had). Mijn HCG-waardes waren veel hoger dan normaal, ongeveer 8x zo hoog. Dit kan wijzen op een aantal aandoeningen w.o. mola-zwangerschap waarbij de placenta gaat woekeren. VU belde terug en we kregen direct extra controles om te bekijken of alles wel goed ging. Uiteindelijk bleek er niets aan de hand en hebben we een prachtige dochter gekregen. Bij mijn 2e zwangerschap was alles normaal. Was dus de 1e keer gewoon beetje raar.
Als ik jou was zou ik toch aandringen op extra onderzoek. Niet direct op een vruchtwaterpunctie of vlokkentest maar een extra echo om te zien of je kindje lekker op schema ligt qua groei lijkt me wel lekker voor je gemoedsrust, toch?
Heel veel sterkte, hoop dat alles meevalt en je over een paar maanden een prachtig kindje krijgt!
Bij mijn eerste kindje hadden wij hetzelfde: dunne nekplooi (nog heel veel minder dan de jouwe, vrijwel onmeetbaar maar ongeveer 0,3 mm) en toch een uitslag van 1:300. Ik dus ook mezelf goed ingelezen en bedacht dat dan het bloed afwijkend geweest moest zijn.
Ik ben uiteindelijk goed geholpen in VU (nadat ik aan de bel getrokken had). Mijn HCG-waardes waren veel hoger dan normaal, ongeveer 8x zo hoog. Dit kan wijzen op een aantal aandoeningen w.o. mola-zwangerschap waarbij de placenta gaat woekeren. VU belde terug en we kregen direct extra controles om te bekijken of alles wel goed ging. Uiteindelijk bleek er niets aan de hand en hebben we een prachtige dochter gekregen. Bij mijn 2e zwangerschap was alles normaal. Was dus de 1e keer gewoon beetje raar.
Als ik jou was zou ik toch aandringen op extra onderzoek. Niet direct op een vruchtwaterpunctie of vlokkentest maar een extra echo om te zien of je kindje lekker op schema ligt qua groei lijkt me wel lekker voor je gemoedsrust, toch?
Heel veel sterkte, hoop dat alles meevalt en je over een paar maanden een prachtig kindje krijgt!
dinsdag 9 oktober 2007 om 09:55
Dat is dus het rare, tijdens de echo was ze lyrisch over de groei, ik liep een weekje voor en het zag er allemaal zo mooi en goed uit. Daarna belde ze dus op dat de ene bloedwaarde die de groei aangaf iets lager was. Dit kon betekenen dat er een lichte afwijking in de groei was maar hoefde dus niet. Ik heb net gebeld maar ze was vrij en belt me donderdag terug. Ik ga vragen of ze dat bloed nog een keer wil checken en dan valt de waarde misschien heel anders uit en maak ik me niet zo druk.
dinsdag 9 oktober 2007 om 10:15
Het zegt allemaal niet zoveel die uitslagen (voor mij niet meer althans)
Bij mijn kindje was de nekplooi iets verdikt, ik dacht iets van 2,8 mm. Daar maakte ze zich niet zo druk om. Maar met de bloeduitslagen erbij was de kans ineens 1 op 5.
Na een vruchtwaterpunctie bleek alles gelukkig in orde te zijn en kon ik gaan genieten van de zwangerschap. Inmiddels ligt er hier een kerngezond meisje van bijna 4 maanden naast me. Ik heb me ook vreselijke zorgen gemaakt, om niks dus.
Nogmaals, het zegt niks maar misschien is het een kleine geruststelling!
Bij mijn kindje was de nekplooi iets verdikt, ik dacht iets van 2,8 mm. Daar maakte ze zich niet zo druk om. Maar met de bloeduitslagen erbij was de kans ineens 1 op 5.
Na een vruchtwaterpunctie bleek alles gelukkig in orde te zijn en kon ik gaan genieten van de zwangerschap. Inmiddels ligt er hier een kerngezond meisje van bijna 4 maanden naast me. Ik heb me ook vreselijke zorgen gemaakt, om niks dus.
Nogmaals, het zegt niks maar misschien is het een kleine geruststelling!
dinsdag 9 oktober 2007 om 11:23
Effes, ik weet niet hoe oud je bent, maar het risico dat bij jou nu gevonden is, komt ongeveer overeen met het risico dat een vrouw van 35 die zwanger wordt loopt, alleen op basis van haar leeftijd, en er zijn bosjes vrouwen die op die leeftijd zwanger worden en zich niet de hele zwangerschap druk lopen te maken. De kans dat je kind geen Down heeft, is nog steeds ruim 300 keer zo groot dan de kans dat er wel wat aan de hand is. Misschien dat dat het wat in perspectief kan plaatsen. Natuurlijk krijg je liever een meer geruststellende uitslag, maar zoals je zelf al zegt, dit is nu eenmaal het risico dat de combinatietest met zich meebrengt. Heeft je gyn het er vooraf met je over gehad dat er ook zo'n uitslag uit kon komen (niet echt geweldig goed, ook niet echt slecht)? Mijn VK deed dat wel, die gaf ook heel nadrukkelijk aan dat we het echt alleen moesten doen als we ook met zo'n uitslag zouden kunnen omgaan.
De enige manier om nu echt meer zekerheid te krijgen, is waarschijnlijk een vruchtwater punctie, en dat is niet risicoloos - je gyn raadt het je niet voor niets af.
Immers, stel dat je de hele combinatietest over zou laten doen, en er kwam nu een ander getal uit - zeg 1/500. Zou je dan wel gerust zijn, of wil je eigenlijk gewoon horen dat het 1/50.000 is?
De enige manier om nu echt meer zekerheid te krijgen, is waarschijnlijk een vruchtwater punctie, en dat is niet risicoloos - je gyn raadt het je niet voor niets af.
Immers, stel dat je de hele combinatietest over zou laten doen, en er kwam nu een ander getal uit - zeg 1/500. Zou je dan wel gerust zijn, of wil je eigenlijk gewoon horen dat het 1/50.000 is?
dinsdag 9 oktober 2007 om 11:37
dinsdag 9 oktober 2007 om 11:46
Effes, bij 32 ligt de kans, uitsluitend op grond van je leeftijd, ergens rond de 1 op 600 a 700, toch? (Ben zelf ook 32, maar ben het precieze getal alweer vergeten.)
De kans op een kindje met Down is dus voor jou ongeveer 2 keer zo groot als je op grond van je leeftijd zou verwachten, en dan zit er ook nog een redelijke onzekerheid in alle tests die je kunt doen, dus op die 1/320 zit nog wel een marge.
Vergelijk dat eens: een ongeveer 2 keer zo grote kans als bij je leeftijd hoort, maar dat betekent nog steeds een ruim 300 keer grotere kans op een gezond kind dan op een kind met Down. Die factor 2 valt behoorlijk in het niet bij die factor 300....
Misschien dat dat helpt?
De kans op een kindje met Down is dus voor jou ongeveer 2 keer zo groot als je op grond van je leeftijd zou verwachten, en dan zit er ook nog een redelijke onzekerheid in alle tests die je kunt doen, dus op die 1/320 zit nog wel een marge.
Vergelijk dat eens: een ongeveer 2 keer zo grote kans als bij je leeftijd hoort, maar dat betekent nog steeds een ruim 300 keer grotere kans op een gezond kind dan op een kind met Down. Die factor 2 valt behoorlijk in het niet bij die factor 300....
Misschien dat dat helpt?
dinsdag 9 oktober 2007 om 11:56
Even een vraagje: Is die 1 op 300 alleen op basis van je leeftijd misschien?
Ik ben 34 en bij mij was de uitslag ook 1:300 maar dan alleen op basis van mijn leeftijd. Samen met de bloeduitslagen werden deze cijfers 1:4900.
Mijn echoscopiste heeft op ons verzoek ook laten zien wat er met de cijfers gebeurde als de moeder 22 jaar zou zijn en dan kom je al op 1:1000, alleen op basis van je leeftijd!
Ik zou gewoon nog even vragen naar het hoe en wat, en als de antwoorden je niet bevallen kan je altijd het AMC bellen om daar eventueel verdere testen te laten doen. Zonder doorverwijzing komen deze kosten alleen wel voor eigen rekening. Ik weet niet als je een IVF behandeling ondergaat of deze kosten dan wel of niet vergoedt worden?!
Ik ben 34 en bij mij was de uitslag ook 1:300 maar dan alleen op basis van mijn leeftijd. Samen met de bloeduitslagen werden deze cijfers 1:4900.
Mijn echoscopiste heeft op ons verzoek ook laten zien wat er met de cijfers gebeurde als de moeder 22 jaar zou zijn en dan kom je al op 1:1000, alleen op basis van je leeftijd!
Ik zou gewoon nog even vragen naar het hoe en wat, en als de antwoorden je niet bevallen kan je altijd het AMC bellen om daar eventueel verdere testen te laten doen. Zonder doorverwijzing komen deze kosten alleen wel voor eigen rekening. Ik weet niet als je een IVF behandeling ondergaat of deze kosten dan wel of niet vergoedt worden?!
dinsdag 9 oktober 2007 om 13:58
Pfff, ik ben geloof ik blij dat ik toen de keus voor een nekplooimeting nog niet had. Was gezien mijn leeftijd niet relevant. Nu mag iedereen kiezen voor de prenatale onderzoeken.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je heel onzeker kunt worden van zo'n uitslag.
Ik hoop dat je nog kunt genieten van je zwangerschap en dat je een heel mooi ,kerngezond kindje op de wereld gaat zetten!!!
Gr. anna
Ik kan me heel goed voorstellen dat je heel onzeker kunt worden van zo'n uitslag.
Ik hoop dat je nog kunt genieten van je zwangerschap en dat je een heel mooi ,kerngezond kindje op de wereld gaat zetten!!!
Gr. anna
dinsdag 9 oktober 2007 om 15:14
Nu achteraf snap ik ook waarom mensen niet kiezen voor de nekplooimeting. Het is maar een onzeker iets en het zegt eigenlijk weinig. Ik heb net nog even gekeken op verschillende sites en daar staat ook op dat alles onder de 1 op 200 eigenlijk gewoon goed is en dat het getal dan niet zo veel meer zegt. Ik ben mezelf maar gerust aan het praten want ik heb geen zin om elke keer in de stress te zitten, lijkt me nog veel slechter voor de baby. Ik ga vragen om nog een keer uitleg en of het zin in heeft om nog een bloedtest te doen en dan moet ik er van mezelf klaar mee zijn (zegt ze heel stoer ) 
dinsdag 9 oktober 2007 om 15:25
Gisteren echo, nog geen bloeduitslagen maar ik snap nu dus ook met terugwerkende kracht waarom mensen zo'n test niet willen.
Dikte nekplooi 2,2. Echoscopiste zei dat het prima was, maar zie nu wel mooi op allerlei sites dat het vanaf 2,5 een risico is en dat er veel mensen zijn met veel lagere waarden.
Weet het, zonder bloed niks van te zeggen, maar ik word er nu al niet goed van.
Dikte nekplooi 2,2. Echoscopiste zei dat het prima was, maar zie nu wel mooi op allerlei sites dat het vanaf 2,5 een risico is en dat er veel mensen zijn met veel lagere waarden.
Weet het, zonder bloed niks van te zeggen, maar ik word er nu al niet goed van.
dinsdag 9 oktober 2007 om 23:15
Hier het verhaal van iemand die inderdaad zwanger was van een kindje met het Downsyndroom. Misschien niet wat je wil lezen, maar er zijn natuurlijk altijd mensen die werkelijk die 'een' van de kansberekening zijn. Ik heb jullie reacties gelezen en ik voel zeer mee met jullie onzekerheid en vragen. Zelf heb ik destijds ook de nekplooimeting laten doen en bij een volgende zwangerschap zou ik er nooit meer voor kiezen. Ongeacht hoe 'goed' je uitslag ook is, het biedt je geen enkele zekerheid.
Bij mij was de kans 1:1000 en ik heb me daar toen verder totaal niet druk om gemaakt. Totdat bij de 20-weken echo een hartafwijking werd geconstateerd, die voornamelijk voorkomt bij kindjes met Down. We hebben vervolgens een vruchtwaterpunctie laten doen en daaruit bleek dat ons kindje inderdaad het Downsyndroom had.
Vaak zijn, in de loop van de zwangerschap, bepaalde kenmerken van het Downsyndroom al heel goed op de echo te zien. Dus je kunt straks een 20-weken echo overwegen. Maar is daar niets afwijkends op te zien, dan heb je natuurlijk nog geen garantie dat je kindje geen chromosomale afwijking heeft; voor 100% zekerheid zul je een punctie moeten laten doen.
Mij heeft het geholpen om telkens zaken tegen elkaar af te wegen voordat ik een beslissing nam. Waar kan ik beter mee omgaan, met angst voor de punctie of met nog 4 maanden een zeer onzekere zwangerschap? (de kans op Downsyndroom was inmiddels toegenomen tot 1:2). Bij mij heeft de wil om zekerheid te hebben, het toen gewonnen van de angst voor de punctie. Ik heb daar nooit spijt van gehad. Maar de enige die weet wat je moet doen ben jij zelf. Probeer je intuïtie te volgen - en intuïtie is iets anders dan angst. Heel veel sterkte!
Bij mij was de kans 1:1000 en ik heb me daar toen verder totaal niet druk om gemaakt. Totdat bij de 20-weken echo een hartafwijking werd geconstateerd, die voornamelijk voorkomt bij kindjes met Down. We hebben vervolgens een vruchtwaterpunctie laten doen en daaruit bleek dat ons kindje inderdaad het Downsyndroom had.
Vaak zijn, in de loop van de zwangerschap, bepaalde kenmerken van het Downsyndroom al heel goed op de echo te zien. Dus je kunt straks een 20-weken echo overwegen. Maar is daar niets afwijkends op te zien, dan heb je natuurlijk nog geen garantie dat je kindje geen chromosomale afwijking heeft; voor 100% zekerheid zul je een punctie moeten laten doen.
Mij heeft het geholpen om telkens zaken tegen elkaar af te wegen voordat ik een beslissing nam. Waar kan ik beter mee omgaan, met angst voor de punctie of met nog 4 maanden een zeer onzekere zwangerschap? (de kans op Downsyndroom was inmiddels toegenomen tot 1:2). Bij mij heeft de wil om zekerheid te hebben, het toen gewonnen van de angst voor de punctie. Ik heb daar nooit spijt van gehad. Maar de enige die weet wat je moet doen ben jij zelf. Probeer je intuïtie te volgen - en intuïtie is iets anders dan angst. Heel veel sterkte!
woensdag 10 oktober 2007 om 09:24
ja 2,2 is een stuk dikker dan 1,7, maar de risico waarde is toch niet voor niks op 2,5 gezet? Nou ja, ik begrijp sowieso die hele nekplooimeting niet, juist ook om dat verhaal van panda. Kansen zeggen in mijn ogen helemaal niks. En een kans van 1 op 10 zorgt voor een rotzwangerschap, een hoeveelheid zorgen en betekent nog altijd dat er 9 kinderen zonder down geboren worden uit die groep en andersom ook, een kans van 1 op 1000, kan je ook net die ene zijn. Maar goed dat is mijn mening. Maar dan nog zou ik me geen zorgen maken bij 2,2, die risico waarde is niet voor niks op die dikte gezet.
woensdag 10 oktober 2007 om 20:22
Misschien is het ook handig om te bedenken wat je had willen doen met een slechte uitslag. Je verteld dat je ivf hebt gehad. Dat wil natuurlijk niet per definitie zeggen dat je overal tevreden mee bent, maar die kans is wel iets groter (natuurlijk wil iedereen een gezond kind). Als je weet dat het je niets uit zou maken (je geen abortus zou laten plegen als de uitslag slecht was) en je weet dat er duizenden, zo niet miljoenen andere dingen zijn die niet in de zwangerschap op te sporen zijn, bekijk je het misschien iets anders.
Met kinderen heb je nooit een garantie. Ze kunnen van een stoepje afvallen en een been breken, ze kunnen ernstig ziek worden of je krijgt een huilbaby. Allemaal relatief, maar de liefde voor het kindje is er niet minder om.
Met kinderen heb je nooit een garantie. Ze kunnen van een stoepje afvallen en een been breken, ze kunnen ernstig ziek worden of je krijgt een huilbaby. Allemaal relatief, maar de liefde voor het kindje is er niet minder om.
What we\'re looking for... What\'s looking for us...
