Werk & Studie
alle pijlers
Stelling: "Parttimer zijn=eigen keuze dus niet zeuren"
zaterdag 29 september 2007 om 14:50
Bovenstaande stelling wil ik aan jullie voorleggen. Ik werk bij een bedrijf waar van de 150 personeelsleden ongeveer 20% parttimer is. Een veelgehoorde klacht van mijn parttimecollega's (waaronder ikzelf ook behoor) is: je wordt niet altijd serieus genomen door fulltimers bij klachten. Er worden 'grapjes' gemaakt als :'jij mag niet zeuren want je hebt er zelf voor gekozen' (na een drukke halve week thuis vermoeid op je werk aankomen), of 'wat klaag je nou, wij hebben er een hele week opzitten hier' (na een paar hele drukke werkdagen).
Dan denk ik: is dat zo? Mogen parttimers hun mond niet opendoen omdat ze er niet de hele week zijn? Hebben ze geen recht van spreken? Ik persoonlijk vind het belachelijk hoor, het zijn dan wel grapjes maar er zijn ook fulltimers die botweg zeggen: 'Parttimers, je hebt er niets aan want ze moeten steeds hun werk overdragen en zo gaan er zaken verloren en als hun kind ziek is zijn ze weg. ' Persoonlijk gaan mijn haren daarvan overeind staan. Wat is jullie ervaring & mening?
Dan denk ik: is dat zo? Mogen parttimers hun mond niet opendoen omdat ze er niet de hele week zijn? Hebben ze geen recht van spreken? Ik persoonlijk vind het belachelijk hoor, het zijn dan wel grapjes maar er zijn ook fulltimers die botweg zeggen: 'Parttimers, je hebt er niets aan want ze moeten steeds hun werk overdragen en zo gaan er zaken verloren en als hun kind ziek is zijn ze weg. ' Persoonlijk gaan mijn haren daarvan overeind staan. Wat is jullie ervaring & mening?
maandag 8 oktober 2007 om 19:20
oh god krijgen we dat weer....worden huisdieren weer vergeleken met kinderen. Nee, er is geen andere oplossing voor je zieke kind dan zelf naar huis gaan. Ten eerste is het, als een van mijn kinderen ziek is, mijn verantwoordelijkheid en ten tweede wil ik mijn buurvrouw/opa/om/oppas niet opzadelen met een kotsend- en diarree schijtend kind met een fikse koorts.
maandag 8 oktober 2007 om 21:25
Hmmm, als mijn kind ziek is, hebben mijn man en ik ook geen andere mogelijkheid dan af te stemmen wie er naar huis gaat en er zorgverlof (of calamiteitenverlof of gewoon vakantie-uren) opneemt. Familie woont óf niet naast de deur óf werkt zelf, andere oppas dan kinderdagverblijf hebben we niet. Bij de buren zou ik hem niet eens achter durven laten.
Overigens heb ik ook een collega (zonder kinderen) gehad die met de trein kwam, en een bepaalde trein stipt wilde halen. Want als ze die zou missen, dan zou ze onvoldoende tijd hebben om thuis goed te kunnen eten en om vervolgens op tijd bij sport en muziek te kunnen zijn. Ze zou dan na afloop moeten eten, om 22.00 uur. En dat is ook geen pretje na een dag werken. Een andere collega vond gewoon dat haar werktijden van half 9 tot 5 waren, dus die ging inderdaad sharp om 5 uur weg. En als de baas om kwart voor 5 met een brief kwam had hij toch pech, de post was dan toch al weg. Had hij maar beter moeten plannen.
Overigens lijkt het mij een kleine moeite om bij de zomervakantieplanning rekening te houden met collega´s die gebonden zijn aan de schoolvakanties vanwege kinderen of partner (of familie, vrienden, opleiding, etc.). Ik bedenk me in zo´n situatie namelijk dat het voor hen de enige mogelijkheid is om met vakantie te gaan. Het lijkt me wel dat de feestdagen om en om zijn: het ene jaar vrij? Het andere jaar werken. Zolang de partner niet ook moet werken met de feestdagen, kan die prima thuis zijn met de kinderen. En zo heeft iedereen de mogelijkheid om bijvoorbeeld kerst of oud&nieuw met familie en vrienden te vieren.
Overigens heb ik ook een collega (zonder kinderen) gehad die met de trein kwam, en een bepaalde trein stipt wilde halen. Want als ze die zou missen, dan zou ze onvoldoende tijd hebben om thuis goed te kunnen eten en om vervolgens op tijd bij sport en muziek te kunnen zijn. Ze zou dan na afloop moeten eten, om 22.00 uur. En dat is ook geen pretje na een dag werken. Een andere collega vond gewoon dat haar werktijden van half 9 tot 5 waren, dus die ging inderdaad sharp om 5 uur weg. En als de baas om kwart voor 5 met een brief kwam had hij toch pech, de post was dan toch al weg. Had hij maar beter moeten plannen.
Overigens lijkt het mij een kleine moeite om bij de zomervakantieplanning rekening te houden met collega´s die gebonden zijn aan de schoolvakanties vanwege kinderen of partner (of familie, vrienden, opleiding, etc.). Ik bedenk me in zo´n situatie namelijk dat het voor hen de enige mogelijkheid is om met vakantie te gaan. Het lijkt me wel dat de feestdagen om en om zijn: het ene jaar vrij? Het andere jaar werken. Zolang de partner niet ook moet werken met de feestdagen, kan die prima thuis zijn met de kinderen. En zo heeft iedereen de mogelijkheid om bijvoorbeeld kerst of oud&nieuw met familie en vrienden te vieren.
maandag 8 oktober 2007 om 22:28
Als mijn kind ziek is en ik ben aan het werk zal ik natuurlijk zeker proberen om weg te kunnen. Maar...als mijn man in de gelegenheid is, of mijn moeder, dan zou ik het ook plezierig vinden als zij mijn zieke kind zouden opvangen.
Ik heb wel een licht-autistische zoon en toen hij een paar maanden geleden bij mijn moeder was en zij zijn gedrag niet kon handlen (want hij kreeg een paniekaanval en wilde alleen maar bij mij zijn..), ben ik naar huis gegaan. Ik weet zelf dat ik er altijd (overwerken, thuis mijn email checken in mijn vrije tijd, altijd bereikbaar) ben voor de baas maar dit was overmacht; mijn moeder kreeg geen controle over de situatie. Ik heb overigens gewoon thuis verder gewerkt (het belangrijkste voor zoon was dat ik er was, ik heb hem ook gezegd dat ik door moest werken thuis) én ik ben de volgende ochtend (normaal mijn vrije dag) ook weer naar kantoor gegaan.
En verder, tja, ik vind werken gewoon ontzettend plezierig. Deze week maak ik ook aardig wat extra uren (het is druk op de zaak, en een collega is met vakantie). Ik regel extra crèche-uren voor de jongste (baby) en ik ben weer present. Dus ja, uiteindelijk zijn mijn kinderen veel belangrijker dan mijn werk maar in de normale gang van zaken vind ik mijn werk toch ook wel erg belangrijk.
Ik heb wel een licht-autistische zoon en toen hij een paar maanden geleden bij mijn moeder was en zij zijn gedrag niet kon handlen (want hij kreeg een paniekaanval en wilde alleen maar bij mij zijn..), ben ik naar huis gegaan. Ik weet zelf dat ik er altijd (overwerken, thuis mijn email checken in mijn vrije tijd, altijd bereikbaar) ben voor de baas maar dit was overmacht; mijn moeder kreeg geen controle over de situatie. Ik heb overigens gewoon thuis verder gewerkt (het belangrijkste voor zoon was dat ik er was, ik heb hem ook gezegd dat ik door moest werken thuis) én ik ben de volgende ochtend (normaal mijn vrije dag) ook weer naar kantoor gegaan.
En verder, tja, ik vind werken gewoon ontzettend plezierig. Deze week maak ik ook aardig wat extra uren (het is druk op de zaak, en een collega is met vakantie). Ik regel extra crèche-uren voor de jongste (baby) en ik ben weer present. Dus ja, uiteindelijk zijn mijn kinderen veel belangrijker dan mijn werk maar in de normale gang van zaken vind ik mijn werk toch ook wel erg belangrijk.
maandag 8 oktober 2007 om 22:50
Er is óók geen andere oplossing voor een zieke hond dan zelf naar huis gaan. Het is míjn verantwoordelijkheid als mijn hond ziek is en ik wil mijn buren/familie niet opzadelen met een kotsende en diarree poepende hond. Ik denk dat je over het algemeen voor een ziek kind makkelijker oppas kan vinden dan voor een zieke hond.
Ik denk dat het vooral ligt aan de algehele mentaliteit van sommige mensen. Als je altijd je best doet op je werk wordt er vaak geen enkel probleem van gemaakt als je een keer wat eerder weg moet, om wat voor reden dan ook.
Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik inderdaad graag om 5 uur gewoon naar huis ga. Ik ben dan 8,5 uur op kantoor geweest en vind ik het welletjes geweest. Uiteraard zorg ik ervoor dat mijn werk dan af is. Tussen 8.30 en 5 uur is mijn tijd voor de baas, na 5 uur is de tijd weer voor mij. Ik laat heus mijn werk niet uit mijn handen vallen als de klok 5 uur slaat, maar ik blijf dan ook niet langer dan noodzakelijk op mijn werk. Ik ben nog steeds liever thuis bij mijn vriend dan op mijn werk bij mijn baas
dinsdag 9 oktober 2007 om 00:37
Volgens mij was je het enkele dagen compleet eens met durakje die aangaf dat een moeder naar haar zieke kind toe wil, net zoals een baasje van een zieke hond er misschioen wel heel erg veel moeite mee heeft om op zo'n moment door te werken.
Je hoeft je niet direct zo aangevallen te voelen hoor, ik heb gewoon een normale reactie gestuurd met een normale vraag, jemig...
Je hoeft je niet direct zo aangevallen te voelen hoor, ik heb gewoon een normale reactie gestuurd met een normale vraag, jemig...
dinsdag 9 oktober 2007 om 10:43
Je slaat de spijker op zijn kop Mariska. Natuurlijk gaat het om de algehele mentaliteit, maar wat mij even in het verkeerde keelgat schoot is het algehele onbegrip van sommige mensen hier als je op je werk geconfronteerd wordt met een ziek kind. NIet alleen voor het kind is het vervelend, maar ook voor jezelf. Je moet je werk in de steek laten, de baas loopt te morren en collega's fronsen meteen de wenkbrauwen omdat je eerder weg moet. Ik probeer me er doorgaans niks van aan te trekken, maar soms lukt dat gewoon niet altijd en vind ik het vervelend dat er zo gereageerd wordt. Gelukkig komt het sporadisch voor dat mijn kinderen ziek zijn. Zoon is 3,5 en die keren dat ie ziek was zijn op 1 hand te tellen. Per saldo valt dat dus wel wat mee (voor een kind dan. Ik weet niet hoe dat met een hond zit).:
[...]
Er is óók geen andere oplossing voor een zieke hond dan zelf naar huis gaan. Het is míjn verantwoordelijkheid als mijn hond ziek is en ik wil mijn buren/familie niet opzadelen met een kotsende en diarree poepende hond. Ik denk dat je over het algemeen voor een ziek kind makkelijker oppas kan vinden dan voor een zieke hond.
Ik denk dat het vooral ligt aan de algehele mentaliteit van sommige mensen. Als je altijd je best doet op je werk wordt er vaak geen enkel probleem van gemaakt als je een keer wat eerder weg moet, om wat voor reden dan ook.
Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik inderdaad graag om 5 uur gewoon naar huis ga. Ik ben dan 8,5 uur op kantoor geweest en vind ik het welletjes geweest. Uiteraard zorg ik ervoor dat mijn werk dan af is. Tussen 8.30 en 5 uur is mijn tijd voor de baas, na 5 uur is de tijd weer voor mij. Ik laat heus mijn werk niet uit mijn handen vallen als de klok 5 uur slaat, maar ik blijf dan ook niet langer dan noodzakelijk op mijn werk. Ik ben nog steeds liever thuis bij mijn vriend dan op mijn werk bij mijn baas
dinsdag 9 oktober 2007 om 13:16
Volgens mij toont er hier niemand onbegrip voor het feit dat er 'af en toe' eens een kind van een collega ziek is. Maar wél voor het feit dat er regelmatig parttimers zijn die alles wat ze prive zouden moeten en kunnen regelen, gaan doen op de dagen dat ze werken! En parttimers die standaard eerder weg gaan van hun werk vanwege bv. kinderopvang. En parttimers die vinden dat ze vrij MOETEN zijn op bepaalde dagen ivm de kinderen. Zonder enig overleg met hun collega's.
dinsdag 9 oktober 2007 om 13:40
[quote][b][message=579365,noline]durakje schreef op 06 oktober 2007 @ 23:48[/messageAls een kind ziek is, dan moet ze er gewoon heen punt. Denk je, dat jij in die wetenschap gewoon door kunt werken? Of als je buurvrouw belt die je hond uitlaat, dat je hond ziek is, blijf je dan gewoon doorwerken, en dat is nog maar je hond.[/quote]
En dit komt waarschijnlijk helemaal verkeerd over, maar als je dan zo graag tijd wil doorbrengen met je kind, waarom werk je dan? Omdat je het je anders niet kan veroorloven? Waarom heb je dan een kind vraag ik me af. Ikzelf heb nog geen kinderen, omdat ik niet kan stoppen met werken en ze toch alles kan geven wat ik wil.
Ikzelf heb inderdaad ook vaak collega's gehad die dan weer alle schoolvakanties vrij moesten hebben omdat de kids dan thuis waren. Alsof ik niet tussen kerst en oud en nieuw vrij wil? Als je werk en prive niet met elkaar kan combineren, moet je dat ook niet doen. Ik begrijp dat ik de situatie een beetje cru schets, maar zo zie ik het wel eigenlijk.
En dit komt waarschijnlijk helemaal verkeerd over, maar als je dan zo graag tijd wil doorbrengen met je kind, waarom werk je dan? Omdat je het je anders niet kan veroorloven? Waarom heb je dan een kind vraag ik me af. Ikzelf heb nog geen kinderen, omdat ik niet kan stoppen met werken en ze toch alles kan geven wat ik wil.
Ikzelf heb inderdaad ook vaak collega's gehad die dan weer alle schoolvakanties vrij moesten hebben omdat de kids dan thuis waren. Alsof ik niet tussen kerst en oud en nieuw vrij wil? Als je werk en prive niet met elkaar kan combineren, moet je dat ook niet doen. Ik begrijp dat ik de situatie een beetje cru schets, maar zo zie ik het wel eigenlijk.
anoniem_52294 wijzigde dit bericht op 09-10-2007 13:41
Reden: verkeerd gequote
Reden: verkeerd gequote
% gewijzigd
dinsdag 9 oktober 2007 om 14:58
Oh dus als je moeder bent geworden dan moet je ineens maar stoppen met werken? Is dat datgene wat je zegt 44pje? Ben benieuwd hoe je ertegenover staat als je wel kinderen zou hebben. (En nu niet met het antwoord komen dat je geen kinderen wilt, dat zou heel makkelijk zijn). En zou je ook stoppen met werken als je een hond had? En nog even over al die morrende collega's die de pest in hebben als hun parttime collega weer eens eerder vertrekt: met alle respect, maar als de baas het goed vindt, dan heeft een ander daar niks mee te maken. Je kunt inderdaad met je collega's overleggen, maar het is nog altijd de werkgever die beslist en niet de collega's.
dinsdag 9 oktober 2007 om 15:36
nogmaals; het gaat hier niet alleen maar om parttimers die regelmatig eerder we willen (gaan!) vanwege de kinderen, maar óók om parttimers die blijkbaar vinden dat ze andere prive-zaken tijdens hun werk moeten doen. Bijvoorbeeld het naar de tandarts gaan: volgens mij staat er ergens in je CAO dat dat mag onder werktijd en dat je er een bepaalde hoeveelheid tijd voor krijgt...Ik zou er zelf nooit voor kiezen om dit onder werktijd te doen, maar dat is misschien persoonlijk. Maar om dit dan ook nog midden op een werkdag te plannen (of een beetje zo richting het einde van je werkdag) en er dan maar gewoon voor te kiezen om helemaal niet meer terug te komen 'want dat ene laatste uurtje werken heeft toch geen zin meer', dat vind ik dus echt niet kunnen. En ik vraag me af of elke werkgever van dat soort dingen op de hoogte is. Een tandartsbezoek kun je toch prima op een vrij moment doen? Mij als fulltimer lukt dat altijd! En als het je dan niet lukt op een vrije dag, plan die afspraak dan óf 's morgens direct om 8.00 of aan het eind van de dag. Maar niet 's middags om 15.00 ......
Verder gaat het er ook niet altijd om dat een werkgever uiteindelijk beslist en dat ie het allemaal misschien wel goedkeurt, het gaat er ook nog enigszins om dat je een beetje collegiaal bent naar je collega's toe. Eisen, nee, meedelen dat je een bepaalde periode vrij MOET zijn vanwege welke reden dan ook, vind ik absoluut niet collegiaal. Enig overleg is volgens mij niet meer dan normaal. Misschien heeft die full-time collega wel vrienden / ouders die alleen maar in die periode vrij zijn en wil zij dat dus nu ook een keer.
En telkens 10 minuten eerder weggaan (in overleg met de werkgever???) ook weer vanwege welke reden dan ook: prima, maar wees dan bv. ook zo vriendelijk tegenover je collega's om eens 10 minuten eerder te beginnen....
Oh ja, nog even dit: dacht trouwens dat je niet zo hield van de vergelijking tussen kinderen en honden...geloof dat je dat nu zelf ook aan het doen bent!!
dinsdag 9 oktober 2007 om 16:01
dinsdag 9 oktober 2007 om 19:42
44pje, ik ben wel benieuwd hoe jij het gaat regelen met werken als je kinderen hebt. Stoppen is natuurlijk een oplossing, maar ook een keuze die ik niet snel zal maken.
En als werkende moeder vind ik het ook gezellig om thuis te zijn met de kinderen. Schoolvakanties hebben ze nog niet, ze zitten nog niet op school. De oudste gaat in het voorjaar en ik heb dan echt niet genoeg vakantiedagen om iedere schoolvakantie vrij te zijn. Hij zal dus ook regelmatig naar de bso moeten in de vakantie en zijn kleine zusje gewoon naar het kdv.
Ik ben van mening dat vakanties verdeeld moeten worden. Als er meerdere mensen bijvoorbeeld met kerst vrij willen zijn, dan moet men gezamenlijk toch tot een oplossing kunnen komen. Bijvoorbeeld allemaal 1 dag werken zodat er toch bezetting is in een rustige tijd.
Mijn directe collega en ik lossen dat altijd in onderling overleg op. We hebben beide kinderen, zij schoolgaande kinderen en ik kinderen onder de 4. Met kerst hebben we beiden vrij. Zij 2 weken tijdens de schoolvakantie, ik iets korter, ik begin al op 3 januari weer. De dagen in onze gezamenlijke vakantie hebben we verdeeld. Dringende zaken worden dan afgehandeld van thuis uit, de rest wacht tot na de vakantie.
Wat ik me afvraag is: zijn de mensen (parttimers of fulltimers) die er de kantjes vanaf lopen mensen die moeten werken of mensen die plezier hebben in hun werk.
En als werkende moeder vind ik het ook gezellig om thuis te zijn met de kinderen. Schoolvakanties hebben ze nog niet, ze zitten nog niet op school. De oudste gaat in het voorjaar en ik heb dan echt niet genoeg vakantiedagen om iedere schoolvakantie vrij te zijn. Hij zal dus ook regelmatig naar de bso moeten in de vakantie en zijn kleine zusje gewoon naar het kdv.
Ik ben van mening dat vakanties verdeeld moeten worden. Als er meerdere mensen bijvoorbeeld met kerst vrij willen zijn, dan moet men gezamenlijk toch tot een oplossing kunnen komen. Bijvoorbeeld allemaal 1 dag werken zodat er toch bezetting is in een rustige tijd.
Mijn directe collega en ik lossen dat altijd in onderling overleg op. We hebben beide kinderen, zij schoolgaande kinderen en ik kinderen onder de 4. Met kerst hebben we beiden vrij. Zij 2 weken tijdens de schoolvakantie, ik iets korter, ik begin al op 3 januari weer. De dagen in onze gezamenlijke vakantie hebben we verdeeld. Dringende zaken worden dan afgehandeld van thuis uit, de rest wacht tot na de vakantie.
Wat ik me afvraag is: zijn de mensen (parttimers of fulltimers) die er de kantjes vanaf lopen mensen die moeten werken of mensen die plezier hebben in hun werk.
dinsdag 9 oktober 2007 om 19:51
Maar, er zijn toch ook fulltimers die dat doen? Midden op de dag naar de tandarts, 10 minuten eerder weg want de kinderen moeten opgehaald? Of een bepaalde periode op vakantie, want de kinderen zijn dan thuis en moeten opvang hebben?
En wat Traincha ook zegt: als de werkgever het goed vindt, heb je er als collega weinig meer over te zeggen, of je moet bij de werkgever aangeven dat je het niet eerlijk vindt. Misschien neemt die betreffende werknemer wel vakantie-uren op voor de rest van de middag als het geen zin meer heeft om nog te gaan werken, of heeft ze een contract waar bij er op 3 dagen 23,5 uur gewerkt wordt in plaats van 24 uur. In mijn vorige baan werd er niet over gesproken onderling, hoe de verdeling tussen aantal uren werken en aantal uren uitbetaald was (en dus hoeveel adv je opbouwde). Misschien werkt de betreffende collega ´s avonds nog wel een uurtje?
En over het stoppen met werken: er zullen zeker ouders zijn die de instelling hebben dat ze a) willen blijven werken om zich te kunnen blijven ontwikkelen b) willen blijven werken om geen gat in het cv te hebben voor de periode dat ze thuis zijn, en om niet ontzettend terug te vallen op de carriereladder c) in plaats van een fulltime salaris, met een parttime salaris ook kunnen rondkomen d) daarnaast ook wel tijd met hun kinderen wil doorbrengen, maar niet alleen maar.
En nee, ik denk niet dat mijn buurvrouw blij wordt van een kotsend kind met diarree. Dat worden ze bij het kinderdagverblijf ook niet, en die betaal ik er voor...
En wat Traincha ook zegt: als de werkgever het goed vindt, heb je er als collega weinig meer over te zeggen, of je moet bij de werkgever aangeven dat je het niet eerlijk vindt. Misschien neemt die betreffende werknemer wel vakantie-uren op voor de rest van de middag als het geen zin meer heeft om nog te gaan werken, of heeft ze een contract waar bij er op 3 dagen 23,5 uur gewerkt wordt in plaats van 24 uur. In mijn vorige baan werd er niet over gesproken onderling, hoe de verdeling tussen aantal uren werken en aantal uren uitbetaald was (en dus hoeveel adv je opbouwde). Misschien werkt de betreffende collega ´s avonds nog wel een uurtje?
En over het stoppen met werken: er zullen zeker ouders zijn die de instelling hebben dat ze a) willen blijven werken om zich te kunnen blijven ontwikkelen b) willen blijven werken om geen gat in het cv te hebben voor de periode dat ze thuis zijn, en om niet ontzettend terug te vallen op de carriereladder c) in plaats van een fulltime salaris, met een parttime salaris ook kunnen rondkomen d) daarnaast ook wel tijd met hun kinderen wil doorbrengen, maar niet alleen maar.
En nee, ik denk niet dat mijn buurvrouw blij wordt van een kotsend kind met diarree. Dat worden ze bij het kinderdagverblijf ook niet, en die betaal ik er voor...
dinsdag 9 oktober 2007 om 19:56
Maar, dat staat los van het fulltime of parttime werken. Iedereen zou de mogelijkheid moeten hebben om bijvoorbeeld vrij te zijn met kerst of oud&nieuw.
Overigens is het toch nooit goed, ik heb bij een werkgever gewerkt waarbij de dagen tussen kerst en oud&nieuw verplicht op te nemen adv-dagen waren. En er waren altijd mensen die dan liever wilden werken. Overigens was dat niet mogelijk, omdat het pand gesloten werd.
dinsdag 9 oktober 2007 om 21:31
Ik bedoelde alleen maar te zeggen dat als je kinderen hebt dat ik dan heel goed begrijp dat dat qua werk idd een hoop voeten in de aarde heeft. Maar dan nog mag je werk daar niet onder lijden, net als je collega's. Als je weggaat van werk omdat je kind ziek is begrijp ik dat enigzins wel, maar dat is niet fair tegenover de werkgever en collega's naar mijn mening.
En ik begrijp absoluut dat je als moeder toch wil werken, ook al is het alleen maar om onder de volwassenen te zijn en een keer wat anders te doen. Maar regel dan wel alles daaromheen goed, zodat je werk er niet onder te lijden heeft.
Anyway, zullen we dan nu weer on topic gaan?
En ik begrijp absoluut dat je als moeder toch wil werken, ook al is het alleen maar om onder de volwassenen te zijn en een keer wat anders te doen. Maar regel dan wel alles daaromheen goed, zodat je werk er niet onder te lijden heeft.
Anyway, zullen we dan nu weer on topic gaan?
dinsdag 9 oktober 2007 om 21:44
Maar, weet jij (even in het algemeen hoor) hoe je collega´s hun uren, en vooral: de betaling ervan, geregeld hebben met de leidinggevende?
Zolang je dat niet weet, kun je er dus niets over zeggen. Want misschien werkt die collega wel gewoon een half uur minder per dag dan jij, is dat gewoon afgesproken. En kun jij denken dat zij een kwartier later komt en een kwartier eerder weggaat, zij vindt dat ze haar uren gewerkt heeft. En de leidinggevende kennelijk ook, anders had die er vast een opmerking over gemaakt.
Maar, naar aanleiding van een aantal opmerkingen in het openingsbericht: ik vind dat parttimers en fulltimers evenveel te vertellen hebben in een organisatie, parttimers zijn wat dat betreft niet minder waard(ig). Mijn mening is dan ook dat fulltimers en parttimers gelijke rechten en plichten hebben. Qua werk overdragen kan ik me wel voorstellen dat men dat vindt, er zal (in een duobaan in ieder geval) werk overgedragen moeten worden, en dat moet wel goed geregeld zijn.
En vaak zijn parttimers minder gaan werken omdat ze kinderen hebben. Dus dat ze weg zijn als hun kind ziek is, is dan wel logischer: een fulltime medewerker zonder kinderen hoeft ook niet weg als z´n kind ziek is, want die situatie komt niet voor.
En misschien een knuppel in het hoenderhok hoor: maar als je zelf iedere keer overwerkt als fulltimer, geef je dan geen verkeerd signaal af? Dat er ergens in de werkdruk, de bezetting, iets niet klopt als je telkens heel veel langer door moet dat je privéleven er ontzettend leidt? Misschien is het dan gewoon een keer tijd om te zeggen: sorry, ik kan niet, ik ga vandaag om 5 uur weg, want tot die tijd word ik betaald en ik heb nu andere verplichtingen?
Zolang je dat niet weet, kun je er dus niets over zeggen. Want misschien werkt die collega wel gewoon een half uur minder per dag dan jij, is dat gewoon afgesproken. En kun jij denken dat zij een kwartier later komt en een kwartier eerder weggaat, zij vindt dat ze haar uren gewerkt heeft. En de leidinggevende kennelijk ook, anders had die er vast een opmerking over gemaakt.
Maar, naar aanleiding van een aantal opmerkingen in het openingsbericht: ik vind dat parttimers en fulltimers evenveel te vertellen hebben in een organisatie, parttimers zijn wat dat betreft niet minder waard(ig). Mijn mening is dan ook dat fulltimers en parttimers gelijke rechten en plichten hebben. Qua werk overdragen kan ik me wel voorstellen dat men dat vindt, er zal (in een duobaan in ieder geval) werk overgedragen moeten worden, en dat moet wel goed geregeld zijn.
En vaak zijn parttimers minder gaan werken omdat ze kinderen hebben. Dus dat ze weg zijn als hun kind ziek is, is dan wel logischer: een fulltime medewerker zonder kinderen hoeft ook niet weg als z´n kind ziek is, want die situatie komt niet voor.
En misschien een knuppel in het hoenderhok hoor: maar als je zelf iedere keer overwerkt als fulltimer, geef je dan geen verkeerd signaal af? Dat er ergens in de werkdruk, de bezetting, iets niet klopt als je telkens heel veel langer door moet dat je privéleven er ontzettend leidt? Misschien is het dan gewoon een keer tijd om te zeggen: sorry, ik kan niet, ik ga vandaag om 5 uur weg, want tot die tijd word ik betaald en ik heb nu andere verplichtingen?
dinsdag 9 oktober 2007 om 22:19
dinsdag 9 oktober 2007 om 22:22
Ik vind dat jij een naief beeld hebt van een werkende moeder. Als je als moeder werkt doe je dat dan om een keer onder volwassenen te zijn en wat anders te doen. Daarvoor ga ik echt niet werken. Ik werk om mezelf te ontplooien, om mezelf zinvol in te zetten, om geld te verdienen, om mijn studies op een nuttige manier te gebruiken.:
Ik bedoelde alleen maar te zeggen dat als je kinderen hebt dat ik dan heel goed begrijp dat dat qua werk idd een hoop voeten in de aarde heeft. Maar dan nog mag je werk daar niet onder lijden, net als je collega's. Als je weggaat van werk omdat je kind ziek is begrijp ik dat enigzins wel, maar dat is niet fair tegenover de werkgever en collega's naar mijn mening.
En ik begrijp absoluut dat je als moeder toch wil werken, ook al is het alleen maar om onder de volwassenen te zijn en een keer wat anders te doen. Maar regel dan wel alles daaromheen goed, zodat je werk er niet onder te lijden heeft.
Anyway, zullen we dan nu weer on topic gaan?
woensdag 10 oktober 2007 om 09:06
Ik heb zeker geen negatief beeld van een werkende moeder, ik heb daar zwaar respect voor. Mijn leidinggevende is ook een (fulltime!) werkende moeder, en ik zie dus dagelijks wat voor geregel en gedoe dat ten gevolge heeft. Maar ze is er altijd wel, en doet haar werk heel goed. De reden die ik als voorbeeld aanhaalde om als moeder te werken heb ik meerdere malen van verschillende werkende moeders gehoord.
@ Tieger, nee, ik weet niet hoe mijn collega's hun uren e.d. afgesproken hebben, daar gaat het mij ook niet om. Wat ik niet vindt kunnen is meer het persé voorrang willen krijgen (vaak, niet bij iedereen) als het gaat om vakanties in bepaalde periodes en inderdaad het thuisblijven bij ziekte van een kind. Ik begrijp het wel, maar dan nog moet je werk niet onder je privéleven lijden, hoe vervelend dat ook is.
Ik weet dat ik de situatie nogal cru schets, maar ik zeg gewoon eerlijk hoe ik erover denk. En ja, misschien denk ik er heel anders over als ik zelf kinderen heb, maar momenteel heb ik gewoon een ander referentiekader.
@ Tieger, nee, ik weet niet hoe mijn collega's hun uren e.d. afgesproken hebben, daar gaat het mij ook niet om. Wat ik niet vindt kunnen is meer het persé voorrang willen krijgen (vaak, niet bij iedereen) als het gaat om vakanties in bepaalde periodes en inderdaad het thuisblijven bij ziekte van een kind. Ik begrijp het wel, maar dan nog moet je werk niet onder je privéleven lijden, hoe vervelend dat ook is.
Ik weet dat ik de situatie nogal cru schets, maar ik zeg gewoon eerlijk hoe ik erover denk. En ja, misschien denk ik er heel anders over als ik zelf kinderen heb, maar momenteel heb ik gewoon een ander referentiekader.
woensdag 10 oktober 2007 om 14:43
De discussie die ik opgestart heb is zo te zien aardig op gang gekomen 
....
Wat me wel opvalt is dat parttimers zich gauw in de verdediging gedrukt voelen (mezelf daarbij inbegrepen) als er kritische kanttekeningen geplaatst worden omtrent zieke kinderen e.d. Zelf heb ik ook regelmatig het gevoel, dat als ik om een bepaalde reden vrij wil op één van m'n vaste werkdagen (en ik er een andere werkdag voor in de plaats kom, d.w.z. op een vrije dag), ik toch altijd meer tekst en uitleg moet geven en meer moeite moet doen dan een fulltimer. Terwijl dat zeer zelden voorkomt en ik al aangaf een andere dag te kunnen en willen komen werken. In die zin bedoel ik ook de discussie: "niet zeuren". Want "je kiest er zelf voor dus als het dan een keer anders moet los je het zelf maar op". De botheid waar m'n parttime collega's en ik soms tegenaan lopen, het niet willen meedenken terwijl zij en ik toch echt in die 2 of 3 dagen ook bergen werk verzetten, dat wringt. Alsof we dus geen rechten hebben. Fulltimers gaan voor, zo voelt het dan wel eens. En dat is juist weer een uitspraak waarvan ik me realiseer dat het veel tegengas zal opleveren, omdat sommigen vinden dat parttimers wel erg makkelijk naar huis gaan bij een ziek kind. Kom maar op. Ik sta open voor kritiek
Ik ben het er absoluut mee eens dat je als parttimer afspraken als dokter en tandarts zoveel mogelijk op je vrije dag hoort te plannen, noodgevallen uitgezonderd. Maar dat gezucht en gesteun als je door omstandigheden een andere dag wil werken dan je ingepland staat, terwijl je er alles aan gedaan hebt om het goed te regelen, daar word ik heel erg kriegelig van.
....Wat me wel opvalt is dat parttimers zich gauw in de verdediging gedrukt voelen (mezelf daarbij inbegrepen) als er kritische kanttekeningen geplaatst worden omtrent zieke kinderen e.d. Zelf heb ik ook regelmatig het gevoel, dat als ik om een bepaalde reden vrij wil op één van m'n vaste werkdagen (en ik er een andere werkdag voor in de plaats kom, d.w.z. op een vrije dag), ik toch altijd meer tekst en uitleg moet geven en meer moeite moet doen dan een fulltimer. Terwijl dat zeer zelden voorkomt en ik al aangaf een andere dag te kunnen en willen komen werken. In die zin bedoel ik ook de discussie: "niet zeuren". Want "je kiest er zelf voor dus als het dan een keer anders moet los je het zelf maar op". De botheid waar m'n parttime collega's en ik soms tegenaan lopen, het niet willen meedenken terwijl zij en ik toch echt in die 2 of 3 dagen ook bergen werk verzetten, dat wringt. Alsof we dus geen rechten hebben. Fulltimers gaan voor, zo voelt het dan wel eens. En dat is juist weer een uitspraak waarvan ik me realiseer dat het veel tegengas zal opleveren, omdat sommigen vinden dat parttimers wel erg makkelijk naar huis gaan bij een ziek kind. Kom maar op. Ik sta open voor kritiek
Ik ben het er absoluut mee eens dat je als parttimer afspraken als dokter en tandarts zoveel mogelijk op je vrije dag hoort te plannen, noodgevallen uitgezonderd. Maar dat gezucht en gesteun als je door omstandigheden een andere dag wil werken dan je ingepland staat, terwijl je er alles aan gedaan hebt om het goed te regelen, daar word ik heel erg kriegelig van.
woensdag 10 oktober 2007 om 19:48
Ik vind dat je een naief beeld hebt van een werkende moeder, geen negatief beeld.
En zou je mij eens willen uitleggen wanneer je vindt dat een werkende moeder (of vader) het goed geregeld heeft.
Mag je werk wel onder je priveleven lijdden als je jong bent en tot diep in de nacht in de kroeg hangt? Of als je door een gevaarlijke sport een blessure krijgt en daardoor niet kan werken? Of als je een ernstig zieke partner of ouder hebt? Mag dan je werk wel onder je priveleven lijdden of is dat alleen als je kinderen hebt?
donderdag 11 oktober 2007 om 09:14
Sorry, leesfoutje van mijn kant.
Ik werk al vanaf dat ik 16 ben, en mijn werk heeft nooit te lijden gehad onder 's avonds naar de kroeg gaan oid. 's avonds een meid, 's ochtends een meid. Een sportblessure, tja ikzelf heb er geen last van omdat ik niet sport :-)
maar ook daarvan vind ik dat je rekening met je werk moet houden. In dit topic is het voorbeeld kinderen aangezwengeld, en daarom ben ik daar dus ook over begonnen.
Wat ik versta onder dat een werkende ouder het goed geregeld heeft, is dat deze persoon een zodanige opvang voor het kind heeft dat het alleen echt pure noodzaak is om bij een kind thuis te blijven. Oftewel, als een kind ziek is en niet meer naar de creche mag, dat er dan iemand anders is die op kan passen. Zo hoeft de ouder niet om elke verkoudheid thuis te blijven.
Tevens vind ik ook dat thuiswerken meer gestimuleerd moet worden. Zo kun je én je werk doen, én er voor je kind zijn als hij/zij ziek is.
Ik werk al vanaf dat ik 16 ben, en mijn werk heeft nooit te lijden gehad onder 's avonds naar de kroeg gaan oid. 's avonds een meid, 's ochtends een meid. Een sportblessure, tja ikzelf heb er geen last van omdat ik niet sport :-)
maar ook daarvan vind ik dat je rekening met je werk moet houden. In dit topic is het voorbeeld kinderen aangezwengeld, en daarom ben ik daar dus ook over begonnen.
Wat ik versta onder dat een werkende ouder het goed geregeld heeft, is dat deze persoon een zodanige opvang voor het kind heeft dat het alleen echt pure noodzaak is om bij een kind thuis te blijven. Oftewel, als een kind ziek is en niet meer naar de creche mag, dat er dan iemand anders is die op kan passen. Zo hoeft de ouder niet om elke verkoudheid thuis te blijven.
Tevens vind ik ook dat thuiswerken meer gestimuleerd moet worden. Zo kun je én je werk doen, én er voor je kind zijn als hij/zij ziek is.
donderdag 11 oktober 2007 om 14:15
Lullig dat er zo gereageerd wordt op je werk.
Ik ben het deels eens met de stelling dat parttimers (soms, vaak?) hun werk moeten overdragen en er dus tijd verloren gaat. Dat is vaak jammer en frustrerend voor de anderen. Maar ja, gaat er met koffiedrinken geen tijd verloren? Zijn er geen fulltimers die weg gaan als ze een ziek kind hebben? Ik vind het allemaal zo dubbel. Ja, parttimers zijn vaak afwezig, het woord parttime zegt het al. Nee, fulltimers zijn ook niet altijd maar inzetbaar. Zijn parttimers gelukkiger door het evenwicht in thuis en werk, en dus betere krachten? Zijn fulltimers sneller opgebrand door het jongleren met het voorgenoemde werk en thuis? Soms is het in dienst hebben van een slimme en efficiente parttimer nuttiger dan een ongemotiveerde fulltimer. Maar omgekeerd heb je niets aan een niksnuttende parttimer en wel heel veel aan een ijverige fulltimer. Zo zullen er altijd mensen zijn die oordelen over anderen. Het is vervelend, maar als je gebukt gaat onder de kritiek die je krijgt gaat dat toch aan je knagen en zou ik, als ik jou was, een omgeving zoeken waar het beter toeven is voor parttimers. Er zijn tegenwoordig uitzendburo's die gespecialiseerd zijn in parttimers en ik las vandaag in het blad 'Lof" een artikel van een vrouw die bemiddelde tussen werkzoekenden en werkgevers voor banen van 9:00-15:00 uur. Voor de werkende moeder dus, want daar komt het parttimer-schap toch uiteindelijk erg vaak vandaan......
Ik ben het deels eens met de stelling dat parttimers (soms, vaak?) hun werk moeten overdragen en er dus tijd verloren gaat. Dat is vaak jammer en frustrerend voor de anderen. Maar ja, gaat er met koffiedrinken geen tijd verloren? Zijn er geen fulltimers die weg gaan als ze een ziek kind hebben? Ik vind het allemaal zo dubbel. Ja, parttimers zijn vaak afwezig, het woord parttime zegt het al. Nee, fulltimers zijn ook niet altijd maar inzetbaar. Zijn parttimers gelukkiger door het evenwicht in thuis en werk, en dus betere krachten? Zijn fulltimers sneller opgebrand door het jongleren met het voorgenoemde werk en thuis? Soms is het in dienst hebben van een slimme en efficiente parttimer nuttiger dan een ongemotiveerde fulltimer. Maar omgekeerd heb je niets aan een niksnuttende parttimer en wel heel veel aan een ijverige fulltimer. Zo zullen er altijd mensen zijn die oordelen over anderen. Het is vervelend, maar als je gebukt gaat onder de kritiek die je krijgt gaat dat toch aan je knagen en zou ik, als ik jou was, een omgeving zoeken waar het beter toeven is voor parttimers. Er zijn tegenwoordig uitzendburo's die gespecialiseerd zijn in parttimers en ik las vandaag in het blad 'Lof" een artikel van een vrouw die bemiddelde tussen werkzoekenden en werkgevers voor banen van 9:00-15:00 uur. Voor de werkende moeder dus, want daar komt het parttimer-schap toch uiteindelijk erg vaak vandaan......
