Kinderen
alle pijlers
nieuw huwelijk nieuwe kinderwens
dinsdag 9 oktober 2007 om 09:16
Na aanleiding van een topic over sterilisatie weer ongedaan laten maken en een gesprek hierover met BlijFGewoonBiancad'rMan open ik hier maar een topic .
BGBM heeft zich dus laten helpen....héél bewust ..terwijl ik nog aanhaalde dat er ooit , misschien , je weet maar nooit een nieuwe jongere vrouw zou zijn die van hem kinderen wil , want dat gaat kennelijk zo in nieuwe relaties ; dan wil men graag ook weer een kindje van sámen .
Mijn man is daar héél stellig in ; "ik héb er al twee , ik wil er niet meer "
- ja, maar schat , als zo'n vrouw dat dan graag wil ?
" ja, dag ...dan heb ik er drie .. en ik wilde er maar twee "
-en als zij nou nog geen kinderen heeft ?
"ik heb er toch al twee , mag ze daar over moederen "
-ahhhh , kom op , effe normaal , daar zijn die van ons te groot voor . Wat zou je doen dan .
" Nee, ik zou er niet aan beginnen . Eens geholpen blijft geholpen , ik heb me toch niet voor niets laten helpen ? Ik wilde geen kinderen meer. Niet van jou , niet van de buurvrouw , niet van iemand anders , IK heb kinderen genoeg .Toen ik niet meer aan baby's / luiers/ spenen / geslopen nachten moest dénken toen heb ik me laten helpen , weet je nog ? Ik zou niet weten waarom ik dáár ineens allemaal weer zin in zou hebben "
-eh............een nieuwe liefde ?
" Nee! "
Duidelijk............
De reden dat IK me toen niet heb laten steriliseren was dat IK me nog wel voor kon stellen dat ik , als partner een geel ding van de NS in zijn oog mocht heben gekregen , nog drie koters zou hebben gebaard bij een eventuele nieuwe - halfzoleukniet - liefde .
Met welk idee laten mensen zich steriliseren ? Dat ze in de huidige relatie geen kinderen meer willen ? Of met het idee dat ze aan hun eigen kinderwens voldaan hebben om daar later op terug te komen ( Al dan niet voor de nieuwe partner ) ?
Ik heb iemand weleens héél mooi horen zeggen dat zo'n "nieuwe leg " ervoor zorgde dat alle stiefbroertjes/zusjes familie van elkaar werden .... mooi .
Maar hoe wérkt het nou eigenlijk ; krijg je bij een nieuwe partner ineens weer aandrang tot het scheppen van nieuw leven ? OOK /ZELFS als je voor die tijd dacht aan je kinderwens te hebben voldaan ?
Enlighten me .
BGBM heeft zich dus laten helpen....héél bewust ..terwijl ik nog aanhaalde dat er ooit , misschien , je weet maar nooit een nieuwe jongere vrouw zou zijn die van hem kinderen wil , want dat gaat kennelijk zo in nieuwe relaties ; dan wil men graag ook weer een kindje van sámen .
Mijn man is daar héél stellig in ; "ik héb er al twee , ik wil er niet meer "
- ja, maar schat , als zo'n vrouw dat dan graag wil ?
" ja, dag ...dan heb ik er drie .. en ik wilde er maar twee "
-en als zij nou nog geen kinderen heeft ?
"ik heb er toch al twee , mag ze daar over moederen "
-ahhhh , kom op , effe normaal , daar zijn die van ons te groot voor . Wat zou je doen dan .
" Nee, ik zou er niet aan beginnen . Eens geholpen blijft geholpen , ik heb me toch niet voor niets laten helpen ? Ik wilde geen kinderen meer. Niet van jou , niet van de buurvrouw , niet van iemand anders , IK heb kinderen genoeg .Toen ik niet meer aan baby's / luiers/ spenen / geslopen nachten moest dénken toen heb ik me laten helpen , weet je nog ? Ik zou niet weten waarom ik dáár ineens allemaal weer zin in zou hebben "
-eh............een nieuwe liefde ?
" Nee! "
Duidelijk............
De reden dat IK me toen niet heb laten steriliseren was dat IK me nog wel voor kon stellen dat ik , als partner een geel ding van de NS in zijn oog mocht heben gekregen , nog drie koters zou hebben gebaard bij een eventuele nieuwe - halfzoleukniet - liefde .
Met welk idee laten mensen zich steriliseren ? Dat ze in de huidige relatie geen kinderen meer willen ? Of met het idee dat ze aan hun eigen kinderwens voldaan hebben om daar later op terug te komen ( Al dan niet voor de nieuwe partner ) ?
Ik heb iemand weleens héél mooi horen zeggen dat zo'n "nieuwe leg " ervoor zorgde dat alle stiefbroertjes/zusjes familie van elkaar werden .... mooi .
Maar hoe wérkt het nou eigenlijk ; krijg je bij een nieuwe partner ineens weer aandrang tot het scheppen van nieuw leven ? OOK /ZELFS als je voor die tijd dacht aan je kinderwens te hebben voldaan ?
Enlighten me .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 9 oktober 2007 om 14:30
Het is niet zozeer een stelling, als wel een mogelijke reden waarom iemand een sterilisatie ongedaan laat maken. Een reden die ik wel logisch vindt. Die reden zal niet opgaan als er kinderen met de nieuwe vriendin meekomen, nee.
Ik denk dat een sterillisatie op een bepaald moment een prima oplossing kan blijken te zijn voor het gezin, maar in een nieuwe relatie sta je er weer anders voor. Ik kan me daar wel wat bij voorstellen.
Je weet gewoon niet hoe je je over 10 jaar voelt, al beweer je nog zo stellig dat je dat nu wel weet. Het leven zit vol verrassingen en onverwachte wendingen.
Ik denk dat een sterillisatie op een bepaald moment een prima oplossing kan blijken te zijn voor het gezin, maar in een nieuwe relatie sta je er weer anders voor. Ik kan me daar wel wat bij voorstellen.
Je weet gewoon niet hoe je je over 10 jaar voelt, al beweer je nog zo stellig dat je dat nu wel weet. Het leven zit vol verrassingen en onverwachte wendingen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 9 oktober 2007 om 15:23
Er zijn ook mannen die er niet zo over denken mijn man zegt ik heb er nu 2 en dat blijft er 2 ook al zullen we gaan scheiden maar daar gaan we niet van uit. En ik denk dat hij daar ook achter blijft staan. En als hij het toch besluit om het terug te breien dan is de kans heel klein dat hij dan wel een kind kan krijgen.
Ook denkt mijn zwager er zo over die heeft net misschien 3 weken zich laten sterliseren.
Hij zegt ook ik heb er 2 en hoef niet meer en ja als we dan gaan scheiden dan hoeft hij als hij dan weer een relatie krijgt geen kinderen.
dinsdag 9 oktober 2007 om 15:37
precies, en daarom zal ik zelf nooit voor sterilisatie kiezen en dit ook nooit vragen of verwachten van mijn vriend.
Als hij het wil omdat hij zijn kinderaantal genoeg vindt, vind ik het best, maar ik zal het zelf nooit doen, juist omdat je niet weet wat het leven brengt, en daarom zal ik nooit kiezen voor zo'n drastische beslissing.
dinsdag 9 oktober 2007 om 15:42
Ook een goeie vriendin van ons haar man is ook gesterliseert en zij wou nog best een baby van hem (zei heeft al een dochter) hij heeft ook al 2 volwassen kinderen.
Hij heeft hier ook nee op gezegt van ik draai het niet terug.
Omdat zei hebben gehoordt dat je als het weer aan elkaar breit dat er ook een kans op prostaatkanker (wat hier van waar is weet ik niet) In zijn Fam had dat al een paar mensen dus wil hij die rysico niet lopen.
Onze vriendin heeft zich daar bij neer gelegd.
Hij heeft hier ook nee op gezegt van ik draai het niet terug.
Omdat zei hebben gehoordt dat je als het weer aan elkaar breit dat er ook een kans op prostaatkanker (wat hier van waar is weet ik niet) In zijn Fam had dat al een paar mensen dus wil hij die rysico niet lopen.
Onze vriendin heeft zich daar bij neer gelegd.
dinsdag 9 oktober 2007 om 15:50
Ik heb zelf geen kinderen, maar heb wel altijd zoiets gehad van dat ik maar van 1 man me kinderen zou willen en zou de relatie overgaan dan blijft het daarbij. Ook een beetje ingegeven door het feit dat ik zelf altijd heel blij ben geweest dat mijn ouders met hun nieuwe partners geen kinderen meer hebben gekregen. Ik kan goed opschieten met stiefbroers en zus maar me eigen broer staat toch op nr 1, en het lijkt mijn gewoon niks om een broer of zus te hebben met wie je maar 1 ouder deelt het zou voor mij gevoel toch nooit zo worden als met mijn broer terwijl het voor de desbetreffende ouder toch gewoon 1 vd kinderen is. Je kan zelf wel voor een tweede leg willen gaan maar ik vind toch ook dat je jezelf moet afvragen hoe je kinderen dat zouden vinden.
dinsdag 9 oktober 2007 om 15:58
Ik ben 2x getrouwd
Met mijn ex kreeg ik 3 kinderen en hij wist 100% zeker dat hij geen kinderen meer wilde, ook niet met een eventuele andere vrouw. Ik wilde die keuze graag zelf kunnen maken van wel / niet nog een kind dus en hij liet zich vrijwillig steriliseren
Gelukkig maar
Ik kreeg een nieuwe partner (met 2 kinderen) we trouwden en hebben nog twee kinderen bij gekregen. Ook mijn nieuwe man wist 100% zeker dat hij geen kinderen meer wilde en koos er zelf voor zich te laten helpen
Ik ben ondertussen 38 en nog steeds in staat kindjes te krijgen
Ik wil ze niet meer hoor maar ben wel blij dat ik dat zelf kan beslissen. Ik zou me nooit laten steriliseren, t strookt niet met mijn gevoel
Met mijn ex kreeg ik 3 kinderen en hij wist 100% zeker dat hij geen kinderen meer wilde, ook niet met een eventuele andere vrouw. Ik wilde die keuze graag zelf kunnen maken van wel / niet nog een kind dus en hij liet zich vrijwillig steriliseren
Gelukkig maar
Ik kreeg een nieuwe partner (met 2 kinderen) we trouwden en hebben nog twee kinderen bij gekregen. Ook mijn nieuwe man wist 100% zeker dat hij geen kinderen meer wilde en koos er zelf voor zich te laten helpen
Ik ben ondertussen 38 en nog steeds in staat kindjes te krijgen
Ik wil ze niet meer hoor maar ben wel blij dat ik dat zelf kan beslissen. Ik zou me nooit laten steriliseren, t strookt niet met mijn gevoel
dinsdag 9 oktober 2007 om 16:08
Ik ervaar dat anders
Ik kom zelf uit een gezin met een andere ouder. Mijn vader kreeg met mijn moeder 2 kinderen. Toen mijn moeder overleed kreeg hij met zijn nieuwe vrouw nog 2 kinderen bij. We hebben dus alle vier de zelfde vader maar een andere moeder. Ik heb een halfbroer- en zus maar ze zijn me net zo lief als mijn volle broer en heb een heel goed conatct met ze. Mijn volle broer zie ik hooguit 2x per jaar, mijn jongste broer en zus véél vaker
Mijn eigen kinderen hebben nu dus ook twee halfbroertjes waar ze mee opgroeien en ook zij zien het als volle broertjes ondanks dat mijn 3 oudsten een andere vader hebben
Voor de kinderen van mijn man is het wél anders, die zijn hier veel minder, groeien niet met hun broertjes op, voor hun is het veel afstandelijker en voelt het ook minder "echt"
Mijn 3 oudsten zien de kinderen van mijn man ook niet als zussen maar als de kinderen van mijn man. En zo is het eigenlijk ook
dinsdag 9 oktober 2007 om 16:15
Whopper, ik wil je niet van je geloof laten vallen over na je 40e onbezorgd zwanger zijn etc. Mijn schoonmoeder kreeg haar kinderen, uiteraard spontaan, op haar 39e, 41e en (bijna) 46e.
Even off topic maar ik word er een tikkie moe van dat het 'nieuwe moeten' er blijkbaar uit bestaat dat je moet baren tussen je 28e en 35e, omdat je anders vroeg cq laat bent....
Zelf heb ik een Mirenaspiraal en zou me in principe best kunnen laten steriliseren; maar ach, ik heb er zo ook geen omkijken naar, dus ik vind het niet zo belangrijk.
Even off topic maar ik word er een tikkie moe van dat het 'nieuwe moeten' er blijkbaar uit bestaat dat je moet baren tussen je 28e en 35e, omdat je anders vroeg cq laat bent....
Zelf heb ik een Mirenaspiraal en zou me in principe best kunnen laten steriliseren; maar ach, ik heb er zo ook geen omkijken naar, dus ik vind het niet zo belangrijk.
dinsdag 9 oktober 2007 om 16:20
Darsjhan, maar dan is jou moeder overleden dat is denk ik toch een wat andere situatie als dat je ouders gescheiden zouden zijn omdat de gezinnen dan toch minder verdeeld worden als je begrijpt wat ik bedoel. Een collega van mij heeft ook 2 kinderen en ik zie dat de jongste het toch regelmatig niet snapt en het er best moeilijk mee heeft ze snapt het dan bijv niet als haar ouder zus met haar vader leuke dingen is wezen doen want dan had ze mee gewild. Daarnaast kan de man van mijn collega toch meer hebben van zijn eigen kind gaat natuurlijk dan ook veel doen met de jongste als ze baalt omdat grote zus weg is met haar eigen pa, maar grote zus heeft dan weer zoiets van waarom gebeurt dat niet als ik er ben. En natuurlijk zal het ook heus wel vaak goedlopen, maar ik denk toch echt dat de vraag niet alleen moet zijn wil ik nog perse weer aan kids beginnen met de nieuwe partner maar ook wat de kinderen ervan vinden.
dinsdag 9 oktober 2007 om 16:33
Mijn eigen verhaal van thuis uit heeft inderdaad een andere oorzaak maar mijn huidige situatie niet. En hier wordt niet moeilijk gedaan als mijn 3 oudsten naar hun vader gaan, wij doen dan gewoon ook leuke dingen met de jongsten
En wat de oudste kinderen vinden van een kindje met de nieuwe partner is toch niet echt van belang? Ik heb met mijn andere kinderen ook niet van te voren besproken of ze het leuk vonden als ik met hun vader nog een kindje zou krijgen
Ik heb het trouwens wel aan mn oudste gevraagd toen wij er aan dachten maar dat was meer uit eigen nieuwgierigheid. Oudste was toen 11 en vond het helemaal geweldig, ze is zelfs bij de bevalling van haar broertje geweest en is gek van de jongentjes
Tot nu toe hier dus geen problemen en een volle broer / zus geeft ook geen garantie voor harmonie in het gezin
En wat de oudste kinderen vinden van een kindje met de nieuwe partner is toch niet echt van belang? Ik heb met mijn andere kinderen ook niet van te voren besproken of ze het leuk vonden als ik met hun vader nog een kindje zou krijgen
Ik heb het trouwens wel aan mn oudste gevraagd toen wij er aan dachten maar dat was meer uit eigen nieuwgierigheid. Oudste was toen 11 en vond het helemaal geweldig, ze is zelfs bij de bevalling van haar broertje geweest en is gek van de jongentjes
Tot nu toe hier dus geen problemen en een volle broer / zus geeft ook geen garantie voor harmonie in het gezin
dinsdag 9 oktober 2007 om 18:24
Precies Darshjan, tot de situatie veranderde.
Ik heb zoveel geroepen 10, 15, 20 jaar geleden, over relaties, kinderen, werk, waar ik inmiddels allemaal al weer op terug heb moeten gekomen omdat het toch anders kwam, voelde en was dan ik toen dacht.
Sienna en Fancy, jullie kunnen nu wel zeggen dat je het 100% zeker weet, of dat je man het 100% zeker weet, maar je kunt niet voorspellen hoe je je voelt als de situatie verandert. Stomweg omdat je niet weet hoe de toekomst er uit ziet en hoe jij daar dan op zal reageren.
Ik heb zoveel geroepen 10, 15, 20 jaar geleden, over relaties, kinderen, werk, waar ik inmiddels allemaal al weer op terug heb moeten gekomen omdat het toch anders kwam, voelde en was dan ik toen dacht.
Sienna en Fancy, jullie kunnen nu wel zeggen dat je het 100% zeker weet, of dat je man het 100% zeker weet, maar je kunt niet voorspellen hoe je je voelt als de situatie verandert. Stomweg omdat je niet weet hoe de toekomst er uit ziet en hoe jij daar dan op zal reageren.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 9 oktober 2007 om 19:41
Waarom zou het pas later mogen, er is toch nog een achterdeur? het is blijkbaar te herstellen. Ik neem aan dat herstel van een sterillisatie niet in het basispakket zit? Ik vind wel dat het op eigen kosten moet, maar verder; doe wat je niet laten kunt. je kan alles wel in regeltjes willen vatten.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 9 oktober 2007 om 20:46
dinsdag 9 oktober 2007 om 21:01
Het lijkt me dat iedereen toch voor zichzelf uit moet maken of hij zo'n ingreep laat doen. Het lijkt me alleen dat zoiets maar 1 malig vergoed zou moeten worden en herstel zelf betalen. Voor de rest lijkt het me niet dat je je zou moeten verantwoorden voor de ingreep. Volgens mij geldt er wel een minimum (richt)leeftijd en dat lijkt me voldoende.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 10 oktober 2007 om 03:56
Hallo allemaal,
hoe het zit met vergoedingen weet ik niet.
Mijn ervaringen: ik heb uit mijn eerste huwelijk een zoon, kort daarna overleed mijn man. Ik ben lang alleenstaand geweest en heb in die tijd een zoon gekregen via een donor. Nu ben ik getrouwd en met mijn huidige man heb ik een dochter. Mijn man heeft uit zijn eerste huwelijk een zoon. (BGB, ik denk dat ik diegene was die ooit eens schreef dat onze jongste ervoor zorgde dat alle kinderen familie van elkaar werden...).
Mijn man en ik hebben ons allebei laten steriliseren. Voor mij was de reden vooral medisch, na 3 keizersnedes en vrij moeizame zwangerschappen is het niet verstandig nog een zwangerschap te doorstaan. Dus bij de laatste keizersnede is de sterilisatie meteen uitgevoerd. Voor mij zou een evt. nieuwe relatie dat dus ook niet veranderen. Achteraf hoorden we dat het niet uitgesloten is dat je toch zwanger wordt nadat je als vrouw bent gesteriliseerd. Dit risico, hoe klein ook, wilden we absoluut niet lopen (vanwege medische redenen dus). Daarom heeft mijn man zich ook laten steriliseren. Het is zijn keuze geweest, hij was/is er absoluut vastbesloten in (uiteindelijk is onze gezinssamenstelling zo al ingewikkeld genoeg, stel dat hij nog een kind zou krijgen met een toekomstige vriendin, dan is er helemaal geen touw meer aan vast te knopen....). Voor mijn man hoort het krijgen van kinderen bij een bepaalde levensfase, en die sluit je op een gegeven moment af. Voor hem is die tijd geweest, zo vindt hij.
Dat het je wens is om kinderen van maar één man te krijgen, zoals een andere forumster hier schreef, kan ik me ergens wel voorstellen, maar in de praktijk pakken dingen soms anders uit. Ik ben natuurlijk ook niet begonnen aan kinderen met de gedachte om 3 kinderen van 3 verschillende vaders te krijgen. Ik geloof trouwens niet dat ik ze ermee tekort doe. Voor de buitenwereld horen ze ook echt bij elkaar, ze dragen allemaal mijn achternaam en ik ben ervan overtuigd dat de band die ze met elkaar hebben even sterk is dan wanneer ze wel volle broertjes/zusje zouden zijn.
Om op het laatste wat je schreef in je openingspost in te gaan, BGB, voor ons werkte het inderdaad wel zo dat mijn man en ik door elkaar, onze relatie, weer opnieuw ''zin'' kregen in een kind erbij. Voor mij was mijn kinderwens niet compleet afgesloten, maar 2 had ik in principe ook genoeg gevonden. Mijn man was er niet zo mee bezig. Mijn oudste zoon is geboren in een heel moeizame relatie. Mijn middelste toen ik alleenstaand was. De zoon van mijn man is geboren in een situatie die ook niet optimaal was, met hem heeft hij nu ook geen contact. Voor ons allebei was dit de eerste keer dat we echt samen een zwangerschap, een geboorte, het verzorgen van zo'n kleine baby, konden delen met iemand zonder stress of andere moeilijkheden. En wat was dat fijn en mooi om mee te maken. En nog steeds, echt, we genieten ons suf.
hoe het zit met vergoedingen weet ik niet.
Mijn ervaringen: ik heb uit mijn eerste huwelijk een zoon, kort daarna overleed mijn man. Ik ben lang alleenstaand geweest en heb in die tijd een zoon gekregen via een donor. Nu ben ik getrouwd en met mijn huidige man heb ik een dochter. Mijn man heeft uit zijn eerste huwelijk een zoon. (BGB, ik denk dat ik diegene was die ooit eens schreef dat onze jongste ervoor zorgde dat alle kinderen familie van elkaar werden...).
Mijn man en ik hebben ons allebei laten steriliseren. Voor mij was de reden vooral medisch, na 3 keizersnedes en vrij moeizame zwangerschappen is het niet verstandig nog een zwangerschap te doorstaan. Dus bij de laatste keizersnede is de sterilisatie meteen uitgevoerd. Voor mij zou een evt. nieuwe relatie dat dus ook niet veranderen. Achteraf hoorden we dat het niet uitgesloten is dat je toch zwanger wordt nadat je als vrouw bent gesteriliseerd. Dit risico, hoe klein ook, wilden we absoluut niet lopen (vanwege medische redenen dus). Daarom heeft mijn man zich ook laten steriliseren. Het is zijn keuze geweest, hij was/is er absoluut vastbesloten in (uiteindelijk is onze gezinssamenstelling zo al ingewikkeld genoeg, stel dat hij nog een kind zou krijgen met een toekomstige vriendin, dan is er helemaal geen touw meer aan vast te knopen....
). Voor mijn man hoort het krijgen van kinderen bij een bepaalde levensfase, en die sluit je op een gegeven moment af. Voor hem is die tijd geweest, zo vindt hij. Dat het je wens is om kinderen van maar één man te krijgen, zoals een andere forumster hier schreef, kan ik me ergens wel voorstellen, maar in de praktijk pakken dingen soms anders uit. Ik ben natuurlijk ook niet begonnen aan kinderen met de gedachte om 3 kinderen van 3 verschillende vaders te krijgen. Ik geloof trouwens niet dat ik ze ermee tekort doe. Voor de buitenwereld horen ze ook echt bij elkaar, ze dragen allemaal mijn achternaam en ik ben ervan overtuigd dat de band die ze met elkaar hebben even sterk is dan wanneer ze wel volle broertjes/zusje zouden zijn.
Om op het laatste wat je schreef in je openingspost in te gaan, BGB, voor ons werkte het inderdaad wel zo dat mijn man en ik door elkaar, onze relatie, weer opnieuw ''zin'' kregen in een kind erbij. Voor mij was mijn kinderwens niet compleet afgesloten, maar 2 had ik in principe ook genoeg gevonden. Mijn man was er niet zo mee bezig. Mijn oudste zoon is geboren in een heel moeizame relatie. Mijn middelste toen ik alleenstaand was. De zoon van mijn man is geboren in een situatie die ook niet optimaal was, met hem heeft hij nu ook geen contact. Voor ons allebei was dit de eerste keer dat we echt samen een zwangerschap, een geboorte, het verzorgen van zo'n kleine baby, konden delen met iemand zonder stress of andere moeilijkheden. En wat was dat fijn en mooi om mee te maken. En nog steeds, echt, we genieten ons suf.
woensdag 10 oktober 2007 om 08:42
[quote]:
(BGB, ik denk dat ik diegene was die ooit eens schreef dat onze jongste ervoor zorgde dat alle kinderen familie van elkaar werden...).
Dit heb ik ook ooit geschreven hier, ik was er sterk van overtuigd dat dat zo zou zijn nml maar niets is minder waar. Ik dacht als mijn man en ik samen een kindje krijgen is dat iets wat mijn kinderen en zijn kinderen aan elkaar bindt, ze hebben iets gezamelijks, maar zo werkt het dus blijkbaar toch niet. De kinderen van mn man komen heel onregelmatig en soms weken niet en dat veranderde ook niet toen hun twee broertjes geboren werden. Zou je denken dat juist meiden een baby erg leuk vinden maar zij keken er nauwelijks naar om en kwamen er zéker niet vaker om langs terwijl ze op loopafstand wonen. Het heeft ook niet gezorgd voor een sterkere binding van mijn en zijn kinderen terwijl mijn vijf kinderen wél heel leuk met elkaar omgaan
(BGB, ik denk dat ik diegene was die ooit eens schreef dat onze jongste ervoor zorgde dat alle kinderen familie van elkaar werden...).
Dit heb ik ook ooit geschreven hier, ik was er sterk van overtuigd dat dat zo zou zijn nml maar niets is minder waar. Ik dacht als mijn man en ik samen een kindje krijgen is dat iets wat mijn kinderen en zijn kinderen aan elkaar bindt, ze hebben iets gezamelijks, maar zo werkt het dus blijkbaar toch niet. De kinderen van mn man komen heel onregelmatig en soms weken niet en dat veranderde ook niet toen hun twee broertjes geboren werden. Zou je denken dat juist meiden een baby erg leuk vinden maar zij keken er nauwelijks naar om en kwamen er zéker niet vaker om langs terwijl ze op loopafstand wonen. Het heeft ook niet gezorgd voor een sterkere binding van mijn en zijn kinderen terwijl mijn vijf kinderen wél heel leuk met elkaar omgaan
woensdag 10 oktober 2007 om 08:47
Ik heb een zoon samen met mijn ex en sinds bijna twee jaar een nieuwe vriend. Ik heb ook de gedachte dat het me mooi lijkt om met hem een kind te krijgen, maar hij wil geen kinderen en ik heb altijd gezegd dat ik er maar eentje wil. Dus daar blijft het bij, denk ik. Maar ik ga me niet laten steriliseren omdat je nooit weet hoe de toekomst eruit ziet. Misschien bedenkt hij zich. Hij heeft het ook nooit over sterilisatie gehad, terwijl hij zeker weet geen kinderen te willen. Door dit topic zal ik dat eens met hem bespreken, noooit aan gedacht..ik zou het niet leuk vinden, je gooit daarmee een deur dicht terwil het nu nog alle kanten op kan gaan.
woensdag 10 oktober 2007 om 08:48
Het is hier 100% zeker ik heb dit ook met mijn man besproken hij heeft wat ik al zei 2 jaar geleden zich laten sterliseren en niet stomweg, hij begrijpt echt dat er mensen zijn die het terug draaien voor een partner die geen kind heeft, maar hij doet het niet.
Ook wordt je duidelijk ingelicht als je de ingreep laat doen, er wordt vaak gevraagd dat je het zeker weet, het is niet van weet je het zeker . ja. knip. Nee er wordt duidelijk verteld wat er gebeurt.
Mijn man zei ook voor het 5 de jaar kun je het nog terug draaien naar het 5e jaar kun je het wel doen maar dat ze dan de garantie geven dat je dan een kind krijgt is is niet genoeg.
En dat is hem duidelijk verteld.
Ik snap wat je bedoeld ik ben nog maar 29 maar zelf heb ik er ook overna gedacht maar ik durf niet en sta er niet 100% achter
Maar voor mij is het ook niet goed om nog van een andere partner
een kind te krijgen. (De laatste zwangerschap is slecht gelopen en ze hebben me af geraden om nog een kind te krijgen.)
Maar als ik de ingreep zou doen dan blijf ik er voor de 100% achter staan. En zou het niet terug draaien en als je nieuwe partner er niet achter staat dan houd hij niet van je want dan is hij alleen gelukiig als je samen nog een kind krijgt.
woensdag 10 oktober 2007 om 09:23
Wat je hierboven beschrijft, herken ik zeker in mijn eigen situatie. Ook bij ons heeft de jongste er niet voor gezorgd dat het kind van mijn man nu een sterkere band heeft met de anderen. Hij speelt momenteel helemaal geen rol meer in ons gezin, omdat hij en zijn moeder dat niet willen. Maar hij weet dat hij een (half-)zusje heeft, en ik hoop dat hij haar ooit wil leren kennen. Ik zie hoeveel plezier mijn kinderen beleven aan elkaar en hoe sterk hun onderlinge band is; ik hoop dat ook hij dat ook ooit (een beetje) zal voelen.
Voor de duidelijkheid, het is niet zo dat onze jongste er om die reden is gekomen hoor, met als ''missie'' de boel aan elkaar te lijmen of zo. Zo is dat bij jou ook vast niet geweest, Darsjhan, toch? De keuze voor nog een kind is wel wat zwaarder dan alleen dat. Het was alleen wel een leuke bijkomstigheid geweest als het contact tussen de kinderen daadwerkelijk verbeterd was.
anoniem_50315 wijzigde dit bericht op 10-10-2007 09:23
Reden: typfoutje
Reden: typfoutje
% gewijzigd
