Relaties
alle pijlers
Oude vriend heeft kanker, ruzie bijleggen?
maandag 22 oktober 2007 om 15:35
Ik weet niet zo goed of dit nou bij gezondheid of relaties hoort, anders kunnen de angels het altijd nog verplaatsen ofcourse...
Situatie: Een kennis (vroeger een van onze beste vrienden) waarmee we gebrouilleerd zijn, heeft kanker. Dit is 2 maanden geleden bij hem geconstateerd, en met een beetje geluk en veel chemo redt hij het nog een jaar.
We (mijn vriend en ik) hebben ruzie met hem gekregen omdat hij achter onze rug om erg negatief over ons, met name mij, sprak, terwijl we er altijd voor hem waren. Dit deed/doet hij bij meerdere mensen, hij heeft nu niet veel vrienden meer.
Toch zit ik met een dubbel gevoel. Hij is in de dertig, al jaren alleenstaand, zijn moeder leeft niet meer, vader heeft vorige week een hartaanval gehad, en heeft een vriendin met wie hij veel contact heeft, maar dat is het. Enerzijds ben ik uit principe nog best pissig op hem, anderzijds vind ik de situatie echt kl*te voor hem.
Mijn vraag is eigenlijk:
Moet ik bij mijn koppigheid en boosheid blijven, of moet ik hem proberen te steunen, zodat hij er niet alleen voor staat?
Ik ben inmiddels niet echt meer boos op hem, hij heeft mij vooral veel pijn gedaan met wat hij gezegd heeft. Maar ik vind het ook een voor hem vreselijke gedachte om bijna niemand te hebben die je een luisterend oor kan bieden, en je kan steunen.
Misschien dat jullie hier een verhelderend idee over hebben?
Situatie: Een kennis (vroeger een van onze beste vrienden) waarmee we gebrouilleerd zijn, heeft kanker. Dit is 2 maanden geleden bij hem geconstateerd, en met een beetje geluk en veel chemo redt hij het nog een jaar.
We (mijn vriend en ik) hebben ruzie met hem gekregen omdat hij achter onze rug om erg negatief over ons, met name mij, sprak, terwijl we er altijd voor hem waren. Dit deed/doet hij bij meerdere mensen, hij heeft nu niet veel vrienden meer.
Toch zit ik met een dubbel gevoel. Hij is in de dertig, al jaren alleenstaand, zijn moeder leeft niet meer, vader heeft vorige week een hartaanval gehad, en heeft een vriendin met wie hij veel contact heeft, maar dat is het. Enerzijds ben ik uit principe nog best pissig op hem, anderzijds vind ik de situatie echt kl*te voor hem.
Mijn vraag is eigenlijk:
Moet ik bij mijn koppigheid en boosheid blijven, of moet ik hem proberen te steunen, zodat hij er niet alleen voor staat?
Ik ben inmiddels niet echt meer boos op hem, hij heeft mij vooral veel pijn gedaan met wat hij gezegd heeft. Maar ik vind het ook een voor hem vreselijke gedachte om bijna niemand te hebben die je een luisterend oor kan bieden, en je kan steunen.
Misschien dat jullie hier een verhelderend idee over hebben?
maandag 22 oktober 2007 om 15:40
Moeilijk. Dat je er over twijfelt zegt mij eigenlijk al genoeg.
Ik heb een soortgelijke situatie meegemaakt met een vriendin. Overigens was zij niet zelf ziek maar zat wel in een vreselijke situatie. Ik had ongeveer een half jaar daarvoor met haar gebroken, maar mijn eerste reactie toen ik het nieuws hoorde was "ik moet er naar toe". En dat heb ik ook gedaan.
Ik vind dat sommige situaties alles overstijgen, en dit is er één van. Maar kennelijk geeft jouw gevoel je niet in dat je er onmiddellijk heen moet.
Ik heb een soortgelijke situatie meegemaakt met een vriendin. Overigens was zij niet zelf ziek maar zat wel in een vreselijke situatie. Ik had ongeveer een half jaar daarvoor met haar gebroken, maar mijn eerste reactie toen ik het nieuws hoorde was "ik moet er naar toe". En dat heb ik ook gedaan.
Ik vind dat sommige situaties alles overstijgen, en dit is er één van. Maar kennelijk geeft jouw gevoel je niet in dat je er onmiddellijk heen moet.
maandag 22 oktober 2007 om 15:41
Ik zou de ruzie bijleggen. Je zou hem wel kunnen zeggen dat hij je erg gekwetst heeft met zijn geroddel en achterklap en laten doorschemeren dat hij het niet nóg een keer hoeft te flikken omdat het dan écht over is, kanker of niet. Maar in het licht van de huidige situatie, zou ik hem toch het luisterend oor en de troost aanbieden.
maandag 22 oktober 2007 om 15:42
maandag 22 oktober 2007 om 15:49
Ik zit er nog even over na te denken en ik heb vroeger ook in zo'n situatie gezeten. Wij vonden de persoon in kwestie niet eens aardig, maar toch hebben we de betreffende persoon gesteund dmv ziekenhuisbezoeken, kaartjes, telefoontjes, etc. Hij had door zijn gedrag en karakter eigenlijk geen vrienden. Gelukkig heeft hij het uiteindelijk overleefd en was de vriendschap waar maar van 1 kant af behoefte aan was, vrij snel na zijn genezing over. Ik heb er geen moment spijt van gehad. Hij heeft in zijn slechte periode tóch steun en sympathie ontvangen die hij zo hard nodig had.
maandag 22 oktober 2007 om 15:50
Ik heb geen idee , ik snap de BEIDE keuzes die je zou kunnen maken .
Zelf vind ik , heel dichtbijstaande familie uitgezonderd , dat wanneer ik iets krijg ik absoluut de mensen waar ik ruzie mee heb niet over de vloer wil...........tenzij ik ze zelf zou vragen . Als je me bij leven en welzijn niet belangrijk genoeg vond om dingen op te lossen waarom wel als ik bijna dood ben ?
Maar dat kan ik nu natuurlijk gemakkelijk zeggen ; misschien wil ik dan ineens schoon schip maken en worden die verloren vriendschappen ineens erg belangrijk .
Is het een idee om een kaartje / briefje te sturen waarin je aangeeft dat je geschrokken bent van het bericht en je met je neus op de feiten bent gedrukt dat je sommige dingen niet moet laten doorkabbelen omdat het leven niet eeuwig duurt , dat je meeleeft en dat je omwille van de goeie ouwe tijd graag de vriendschap weer op zou pakken , zonder die ouwe koeien op zijn stoep te zetten , maar het ook kan begrijpen en respecteert - omwille van diezelfde goeie ouwe tijd - als hij dat niet wil ?
Zelf vind ik , heel dichtbijstaande familie uitgezonderd , dat wanneer ik iets krijg ik absoluut de mensen waar ik ruzie mee heb niet over de vloer wil...........tenzij ik ze zelf zou vragen . Als je me bij leven en welzijn niet belangrijk genoeg vond om dingen op te lossen waarom wel als ik bijna dood ben ?
Maar dat kan ik nu natuurlijk gemakkelijk zeggen ; misschien wil ik dan ineens schoon schip maken en worden die verloren vriendschappen ineens erg belangrijk .
Is het een idee om een kaartje / briefje te sturen waarin je aangeeft dat je geschrokken bent van het bericht en je met je neus op de feiten bent gedrukt dat je sommige dingen niet moet laten doorkabbelen omdat het leven niet eeuwig duurt , dat je meeleeft en dat je omwille van de goeie ouwe tijd graag de vriendschap weer op zou pakken , zonder die ouwe koeien op zijn stoep te zetten , maar het ook kan begrijpen en respecteert - omwille van diezelfde goeie ouwe tijd - als hij dat niet wil ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 22 oktober 2007 om 15:52
Inderdaad is het de vraag of hij jullie steun wel wil. Ik zou hem eerst eens een kaartje sturen. Je kunt daarop zetten dat je het moeilijk vindt om juist nu contact te zoeken, maar dat je er wel voor hem wil zijn wanneer hij dat prettig vindt. Denk vanuit hem. Ga geen verwijten maken en oude koeien uit de sloot halen, hij heeft genoeg aan zijn hoofd.
maandag 22 oktober 2007 om 15:55
Hij wil onze steun zeker wel. Hij heeft mijn vriend gebeld zodra hij naar het ziekenhuis was gegaan, en erachter kwam dat het misschien kwaadaardig was. En mede daarom zit ik zo te twijfelen.
Hoe slecht het ook klinkt, hij heeft ons een jaar lang niet gesproken, en zodra hij erachter komt dat hij ziek is, belt hij. Dat kan in mijn ogen 2 redenen hebben:
1)hij wil geen ruzie met ons, en ziet dit als een laatste kans (wat het in feite ook is) om het bij te leggen.
2)Hij wil dat wij het bijleggen met hem, en "misbruikt" zijn ziekte om dat te realiseren.
Begrijp me niet verkeerd, het klinkt allemaal heel erg hard, maar we kennen hem al heel lang, en dit zou echt iets voor hem zijn. Daarbij komt, dat ik denk dat het steunen van iemand die binnen nu en een jaar maximaal overlijdt, verre van makkelijk is. Je ziet toch een jong iemand, waar je, als je er weer mee optrekt, toch om geeft, langzaam maar zeker sterven. Ik denk dat dat heel moeilijk is.
Ik begrijp het als het allemaal heel onaardig, egoïstisch en koud overkomt, maar ik vind het gewoon een erg moeilijke keuze.
Hoe slecht het ook klinkt, hij heeft ons een jaar lang niet gesproken, en zodra hij erachter komt dat hij ziek is, belt hij. Dat kan in mijn ogen 2 redenen hebben:
1)hij wil geen ruzie met ons, en ziet dit als een laatste kans (wat het in feite ook is) om het bij te leggen.
2)Hij wil dat wij het bijleggen met hem, en "misbruikt" zijn ziekte om dat te realiseren.
Begrijp me niet verkeerd, het klinkt allemaal heel erg hard, maar we kennen hem al heel lang, en dit zou echt iets voor hem zijn. Daarbij komt, dat ik denk dat het steunen van iemand die binnen nu en een jaar maximaal overlijdt, verre van makkelijk is. Je ziet toch een jong iemand, waar je, als je er weer mee optrekt, toch om geeft, langzaam maar zeker sterven. Ik denk dat dat heel moeilijk is.
Ik begrijp het als het allemaal heel onaardig, egoïstisch en koud overkomt, maar ik vind het gewoon een erg moeilijke keuze.
maandag 22 oktober 2007 om 15:58
Ik ben het eigenlijk wel met BGB eens.
Als ik iemand me echt zo heeft laten stikken dan zou ik er weinig voor voelen om de vriendschap weer op te pakken alleen omdat die persoon nu ziek is of in een andere noodsituatie verkeert.
Ik zou dat zelf ook niet van iemand verwachten, tenzij ik zelf dan weer toenadering zou zoeken maar ik zou dat denk ik zelf ook niet doen, als ik iemand laat stikken, dan zou ik me achteraf diep schamen om dan wel weer contact te zoeken als ik ziek zou zijn.
Het is wel moeilijk om er zo over te oordelen, ik bevind me tenslotte (gelukkig) niet in zo'n situatie.
Heel misschien dat ik wel een kaartje met sterkte of zo zou sturen maar ik denk niet dat ik verder er naartoe zou gaan om steun en hulp te bieden.
Als ik iemand me echt zo heeft laten stikken dan zou ik er weinig voor voelen om de vriendschap weer op te pakken alleen omdat die persoon nu ziek is of in een andere noodsituatie verkeert.
Ik zou dat zelf ook niet van iemand verwachten, tenzij ik zelf dan weer toenadering zou zoeken maar ik zou dat denk ik zelf ook niet doen, als ik iemand laat stikken, dan zou ik me achteraf diep schamen om dan wel weer contact te zoeken als ik ziek zou zijn.
Het is wel moeilijk om er zo over te oordelen, ik bevind me tenslotte (gelukkig) niet in zo'n situatie.
Heel misschien dat ik wel een kaartje met sterkte of zo zou sturen maar ik denk niet dat ik verder er naartoe zou gaan om steun en hulp te bieden.
maandag 22 oktober 2007 om 16:01
Ik vind het gewoon een ontzettend lastige situatie. Niemand verdient het om zo goed als alleen te sterven, iedereen verdient het om te weten dat hij/zij gemist zal worden.
Boos ben ik ergens nog wel op hem, maar ik vind het ook allemaal wel erg klote voor hem. Ruzie of niet, iemand met wie je jarenlang zoveel bent omgegaan, die je bijna elke dag zag of sprak, dat doet je toch wel wat als er dan zoiets voorvalt.
Boos ben ik ergens nog wel op hem, maar ik vind het ook allemaal wel erg klote voor hem. Ruzie of niet, iemand met wie je jarenlang zoveel bent omgegaan, die je bijna elke dag zag of sprak, dat doet je toch wel wat als er dan zoiets voorvalt.
maandag 22 oktober 2007 om 16:01
maandag 22 oktober 2007 om 16:02
Ik zie geen verschil tussen jouw opties 1 en 2. Behalve dan dat je het woordje "misbruikt' gebruikt. Naar mijn mening kan hij er alleen maar misbruik van maken als hij liegt over zijn ziekte, en dat lijkt me toch niet aan de orde? Hij wil gewoon weer contact omdat hij ziek is.
Jouw beredenering klinkt inderdaad nogal koud en hard, maar jij ervaart het kennelijk zo.
Jouw beredenering klinkt inderdaad nogal koud en hard, maar jij ervaart het kennelijk zo.
maandag 22 oktober 2007 om 16:02
Ik heb het idee dat je nog beghoorlijk boos bent. je van de ene kant wel wil maar van de andere kant niet hypocriet wil overkomen. denk je zelf dat je je hieroverheen kan zetten? Of denk je dat je dit alleen zou doen omdat hij met jullie contact heeft opgenomen?
Ik denk dat jullie beide (je vriend en jij) hier toch wel over moeten praten. met wat te willen doen. En niet dat je het doet omdat hij maar een paar vrienden heeft . Ik ga nu even van mezelf uit dat ik het niet zo prettig zou vinden als iemand mij op zou zoeken of steunen als ik weet of het idee krijg dat iemand dit uit medelijden zou doen.
Moelijk is het zeker.
zeker ook omdat HIJ jullie heeft gebeld. (wat niet duidelijk was in je vorige post)
Ik vind het overigens niet koud en kil overkomen.Maar gewoon realistisch. Ik zou het juist koud en kil vinden als je dit zou doen alleen omdat hij ziek zou zijn.
Ik denk dat jullie beide (je vriend en jij) hier toch wel over moeten praten. met wat te willen doen. En niet dat je het doet omdat hij maar een paar vrienden heeft . Ik ga nu even van mezelf uit dat ik het niet zo prettig zou vinden als iemand mij op zou zoeken of steunen als ik weet of het idee krijg dat iemand dit uit medelijden zou doen.
Moelijk is het zeker.
zeker ook omdat HIJ jullie heeft gebeld. (wat niet duidelijk was in je vorige post)
Ik vind het overigens niet koud en kil overkomen.Maar gewoon realistisch. Ik zou het juist koud en kil vinden als je dit zou doen alleen omdat hij ziek zou zijn.
maandag 22 oktober 2007 om 16:03
44pje,... het kost ook heel wat moed om iemand te bellen waar mee je ruzie heb.... als hij niet om jullie gaf had hij jullie ook niet gebeld....
Ik denk in zulke situaties moet je af en toe je eigen gevoelens op zij zetten...
ga er naar toe en praat...zeg eerlijk hoe je het ziet...... je punt 1 en 2.....
Ik denk in zulke situaties moet je af en toe je eigen gevoelens op zij zetten...
ga er naar toe en praat...zeg eerlijk hoe je het ziet...... je punt 1 en 2.....
maandag 22 oktober 2007 om 16:05
Je kunt het goedmaken omdat je dan iemand hebt voor de boodschappn , het bezoekuur en je vuile was of je kunt het goedmaken omdat je het echt echt echt klote vindt dat het zo gelopen is en als je het nu niet doet kan het straks niet meer...... dat zijn toch wel twee heel verschillende uitgangspunten .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 22 oktober 2007 om 16:06
maandag 22 oktober 2007 om 16:13
44pje, het lijkt me nu geen situatie waarin hij zijn ziekte misbruikt om het bij te leggen. Het is eerder, het is nu of nooit om het nog bij te leggen vanwege de ziekte. Hij zal echt anders tegen een aantal zaken gaan aankijken, omdat hij nu een 'tijdslimiet' te horen heeft gekregen.
Hij heeft gebeld naar je vriend omdat hij toch de waarde inziet van jullie vriendschap en natuurlijk steun nodig heeft.
Kan me voorstellen dat dat voor jullie een belasting gaat inhouden, maar wat als je dit niet zou doen? De ziekte zal steeds meer de overhand gaan krijgen in zijn leven en binnen een jaar zal hij komen te overlijden. Er is geen weg terug meer.
Wanneer je in je overweging meeneemt dat het verre van makkelijk zal zijn om contacten te onderhouden met iemand die zo ziek is, dan is dat eigenlijk zeer triest dat je dit in je overweging mee laat wegen. Nee, voor jullie zal het verre van makkelijk zijn, maar staat in geen vergelijk hoe zijn verdere, korte leven nog zal zijn. Zeker wanneer je weet dat hij weinig contacten heeft.
Maar hoe kijkt je vriend eigenlijk tegen dit alles aan? Hij kan natuurlijk ook alleen contact met hem hebben, zonder jou. Jij hebt zelf niet echt een positieve kijk op het geheel, dit zou een acceptabele tussenoplossing kunnen zijn.
Op zich zou hem steunen wel een toevoeging aan jullie leven kunnen geven, gezien de problemen die je hebt met het bankhangen.
Hij heeft gebeld naar je vriend omdat hij toch de waarde inziet van jullie vriendschap en natuurlijk steun nodig heeft.
Kan me voorstellen dat dat voor jullie een belasting gaat inhouden, maar wat als je dit niet zou doen? De ziekte zal steeds meer de overhand gaan krijgen in zijn leven en binnen een jaar zal hij komen te overlijden. Er is geen weg terug meer.
Wanneer je in je overweging meeneemt dat het verre van makkelijk zal zijn om contacten te onderhouden met iemand die zo ziek is, dan is dat eigenlijk zeer triest dat je dit in je overweging mee laat wegen. Nee, voor jullie zal het verre van makkelijk zijn, maar staat in geen vergelijk hoe zijn verdere, korte leven nog zal zijn. Zeker wanneer je weet dat hij weinig contacten heeft.
Maar hoe kijkt je vriend eigenlijk tegen dit alles aan? Hij kan natuurlijk ook alleen contact met hem hebben, zonder jou. Jij hebt zelf niet echt een positieve kijk op het geheel, dit zou een acceptabele tussenoplossing kunnen zijn.
Op zich zou hem steunen wel een toevoeging aan jullie leven kunnen geven, gezien de problemen die je hebt met het bankhangen.
maandag 22 oktober 2007 om 16:14
Tja, hij is nogal het type dat gelijk heel veel beslag op je legt, en ik denk dat dat alleen maar meer zal zijn als hij steeds slechter wordt. Ook al probeer je paal en perk aan het contact te stellen, als we het hebben bijgelegd, houdt dat hoogstwaarschijnlijk in dat we hem elke dag aan de telefoon hebben, en dat het ons ontzettend veel tijd gaat kosten.
Dit is allemaal helemaal niet erg, daar kiezen we dan voor, maar vandaar ook dat ik het zo'n stap vind om de ruzie weer bij te leggen. Afgelopen jaar heb ik de vriendschap wel gemist, maar ik ben ook boos geweest op hem. Hoewel dat misschien eerder teleurstelling was. Teleurstelling omdat hij zo over ons sprak, terwijl hij wel 5 dagen per week bij ons zat en at, en hij altijd bij ons terecht kon als er iets was. En daar baal ik nog steeds wel van.
maandag 22 oktober 2007 om 16:16
Het ligt aan jullie of jullie het kunnen vergeten wat er in het verleden is gebeurd. Hou er rekening mee dat je nu wel je grenzen aangeeft. Ook al heeft hij nu geen andere vrienden meer, des te meer zal hij op jullie steunen.
Ik heb meegemaakt dat een goede vriendin waar ik al meer dan 10 jaar goed bevriend mee was, tevens buurvrouw, achter mijn rug om rot over mij sprak in de hoop dat een vrienden groepje van mij waar ze 1 iemand wel leuk vond mij zou laten vallen. Het hele groepje heeft zich tegen haar gekeerd en ik heb toen met haar gebroken. Allebei zijn we verhuisd maar na een paar jaar was mijn kwaadheid weg en ik ben van mijzelf niet zo rancuneus. Ik maakte mij zorgen om haar omdat ze letterlijk geen andere vriendinnen heeft. Ik heb haar dus weer gebeld. Ze heeft de vriendschap weer met 2 handen aangepakt. Ik moet zeggen dat ik het er niet meer over gehad heb wat er gebeurd is want die jaren zonder echt ene vriendin heeft haar niet in de kouwe kleren gezeten, ze is erg depressief geweest. Het enige wat ik nu nooit meer zou doen is haar meenemen als ik met vrienden wat ga doen, ik hou het contact met haar apart van anderen.
Ik kan niet zeggen wat je moet doen. Enerzijds zou ik zeggen doen. Maar hou er rekening mee dat hij door het verdriet van zijn ziekte erg op jullie zal gaan steunen omdat hij niemand anders meer heeft. Maar bedenk ook hoe jij je zou voelen in die situatie en je hebt niemand meer om je heen. Afgezien dat het bijna niet is voor te stellen om op die leeftijd al afscheid moet nemen van het leven. Ik ken jullie vriend niet maar ik denk dat hij eerder uit eenzaamheid en "paniek" verdriet jullie heeft gebeld. Wie moet hij anders nog bellen?
Je moet goed bedenken of je iemand kan en wil steunen die zo'n verschrikkelijke strijd nu aangaat. En als je het kan moet je het verleden er niet meer bij halen. Soms gebeuren dingen en is niemand er trots op. Misschien was hij het jaar te trots om zijn excusen aan te bieden. Misschien ook niet maar m.i. doet het er niet meer toe.
En bedenk als je denkt ik wil het contact toch niet meer, krijg je geen schuldgevoel als hij die vreselijke strijd tegen kanker aangaat en niemand die hem bijstaat, krijg je geen schuldgevoel dat je er toch voor hem had moeten zijn?
Bepraat het goed met je vriend, veel sterkte bij die beslissing.
Ik heb meegemaakt dat een goede vriendin waar ik al meer dan 10 jaar goed bevriend mee was, tevens buurvrouw, achter mijn rug om rot over mij sprak in de hoop dat een vrienden groepje van mij waar ze 1 iemand wel leuk vond mij zou laten vallen. Het hele groepje heeft zich tegen haar gekeerd en ik heb toen met haar gebroken. Allebei zijn we verhuisd maar na een paar jaar was mijn kwaadheid weg en ik ben van mijzelf niet zo rancuneus. Ik maakte mij zorgen om haar omdat ze letterlijk geen andere vriendinnen heeft. Ik heb haar dus weer gebeld. Ze heeft de vriendschap weer met 2 handen aangepakt. Ik moet zeggen dat ik het er niet meer over gehad heb wat er gebeurd is want die jaren zonder echt ene vriendin heeft haar niet in de kouwe kleren gezeten, ze is erg depressief geweest. Het enige wat ik nu nooit meer zou doen is haar meenemen als ik met vrienden wat ga doen, ik hou het contact met haar apart van anderen.
Ik kan niet zeggen wat je moet doen. Enerzijds zou ik zeggen doen. Maar hou er rekening mee dat hij door het verdriet van zijn ziekte erg op jullie zal gaan steunen omdat hij niemand anders meer heeft. Maar bedenk ook hoe jij je zou voelen in die situatie en je hebt niemand meer om je heen. Afgezien dat het bijna niet is voor te stellen om op die leeftijd al afscheid moet nemen van het leven. Ik ken jullie vriend niet maar ik denk dat hij eerder uit eenzaamheid en "paniek" verdriet jullie heeft gebeld. Wie moet hij anders nog bellen?
Je moet goed bedenken of je iemand kan en wil steunen die zo'n verschrikkelijke strijd nu aangaat. En als je het kan moet je het verleden er niet meer bij halen. Soms gebeuren dingen en is niemand er trots op. Misschien was hij het jaar te trots om zijn excusen aan te bieden. Misschien ook niet maar m.i. doet het er niet meer toe.
En bedenk als je denkt ik wil het contact toch niet meer, krijg je geen schuldgevoel als hij die vreselijke strijd tegen kanker aangaat en niemand die hem bijstaat, krijg je geen schuldgevoel dat je er toch voor hem had moeten zijn?
Bepraat het goed met je vriend, veel sterkte bij die beslissing.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
maandag 22 oktober 2007 om 16:17
Als je geen ruzie zou hebben gehad zou je hier dan ook over nagedacht hebben ?
Ik weet niet wat zwaarder telt ; de goeie vriend die je dan ook aan hém hebt.......of in ieder geval hebt gehad , of de tijd en moeite die het je gaat kosten .
Ik weet niet wat zwaarder telt ; de goeie vriend die je dan ook aan hém hebt.......of in ieder geval hebt gehad , of de tijd en moeite die het je gaat kosten .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 22 oktober 2007 om 16:18
Ik ben gewoon realistisch. Ik ben degene die hierover begonnen is tegenover mijn vriend. Mijn vriend denkt er hetzelfde over, maar doet er niks mee omdat hij niet weet wat hij ermee aan moet. Persoonlijk vindt ik het nogal wat, iemand steunen bij zijn sterfbed. Ik vind dat niet zeer triest dat ik dat meeneem in mijn overweging, dat is gewoon realistisch. Natuurlijk is het voor hem veel moeilijker, maar je moet je daar wel op voorbereiden als je het contact weer oppakt lijkt me. En dat ik geen positieve kijk heb op dit geheel lijkt me vrij logisch, het is niet bepaald een positieve situatie. Het is echt met de beste intensies dat ik het oppakken van contact overweeg.
maandag 22 oktober 2007 om 16:22
Tja, het klinkt misschien wel erg hard maar dat is dan waarschijnlijk ook de reden waarom hij verder niemand dan jullie heeft. Als hij zo met mensen omgaat dan vind ik het niet gek dat hij niemand meer heeft die zich om hem bekommert en dan is het wel zo gemakkelijk om jullie weer te bellen.
En al is het zeker ontzettend sneu en lullig voor hem dat hij nu ziek is geworden, hij wil en kan er uiteraard niet alleen doorheen, maar ik zou toch proberen om hem enigszins op afstand te houden en niet al mijn vrije tijd aan hem te besteden, hoe cru dat ook mag klinken.
En al is het zeker ontzettend sneu en lullig voor hem dat hij nu ziek is geworden, hij wil en kan er uiteraard niet alleen doorheen, maar ik zou toch proberen om hem enigszins op afstand te houden en niet al mijn vrije tijd aan hem te besteden, hoe cru dat ook mag klinken.
maandag 22 oktober 2007 om 16:28
Zolangzamerhand vertel je wat meer over jullie relatie en vorm ik me wat beter een beeld.
Je zegt nog steeds om hem te geven. Je zegt dat het een hele goede vriend was die dagelijks bij jullie thuis kwam. Je zegt dat hij slecht over je gesproken heeft en dat jullie toen het contact verbroken hebben. Nu gaat hij dood. En hij belt jullie. Kennelijk weegt voor jou dat slechtspreken over jou zwaarder dan het feit dat hij jaren lang een goede vriend is geweest, en weegt het zwaarder dan het feit dat de man dood gaat.
Ik begin me af te vragen of je een huidige vriend die dood zou gaan wél zou willen steunen.
Je zegt nog steeds om hem te geven. Je zegt dat het een hele goede vriend was die dagelijks bij jullie thuis kwam. Je zegt dat hij slecht over je gesproken heeft en dat jullie toen het contact verbroken hebben. Nu gaat hij dood. En hij belt jullie. Kennelijk weegt voor jou dat slechtspreken over jou zwaarder dan het feit dat hij jaren lang een goede vriend is geweest, en weegt het zwaarder dan het feit dat de man dood gaat.
Ik begin me af te vragen of je een huidige vriend die dood zou gaan wél zou willen steunen.
