Psyche
alle pijlers
AD voor een iets makkelijker leven ?
donderdag 25 oktober 2007 om 10:44
Ik heb sinds de pubertijd last van depressies en ben zeer snel overspannen. Zo ook nu weer, weer thuis van overspannenheid, kan niet zo heel veel aan in het leven, moet m'n bezigheden minimaliseren. Als het dan weer goed gaat met me denk ik dat ik de hele wereld aankan, ga dan meer uren werken en begin bv. een studie en dat gaat inderdaad een paar maanden goed en dan slaat het weer toe.
Heb jaren Prozac geslikt. Wel last van bijwerkingen gehad en werd er heel murm van, heel vlak. M'n vriend vond me niet meer dezelfde.....
Heb ook sinds pubertijd therapie gehad bij verschillende instanties, er is echter nooit een diagnose gesteld, behalve dan depressiviteit en overspannenheid.
Ik loop nu weer bij de huisarts en die gaf me als 'huiswerk' mee dat ik na moet denken over AD te slikken voor de rest van m'n leven, omdat dat het leven wat makkelijker zou kunnen maken voor me.
Verleden jaar heeft een psychiater me dit ook al verteld. Maar het voelt dan zo als paracetamol nemen omdat ik morgen misschien wel een hoofdpijntje krijg, want er zijn ook lange tijden dat het goed gaat met me en ik echt gelukkig kan zijn !
Toch blijft het door m'n hoofd spoken, want ja, naast de erg goede tijden zijn er ook diepe dalen.........
Huisarts vertelde ook dat de een of de andere AD niet zo heel veel verschil uit zou maken maar dat geloof ik niet zo. De een slaat bij de ene persoon natuurlijk veel beter aan dan bij de andere persoon.
Anyway; zijn er hier mensen die niet continu depressief/overspannen zijn maar die ook AD slikken omdat het normale leven anders net even te zwaar is bij tijd en wijle ?
Ben erg benieuwd
Heb jaren Prozac geslikt. Wel last van bijwerkingen gehad en werd er heel murm van, heel vlak. M'n vriend vond me niet meer dezelfde.....
Heb ook sinds pubertijd therapie gehad bij verschillende instanties, er is echter nooit een diagnose gesteld, behalve dan depressiviteit en overspannenheid.
Ik loop nu weer bij de huisarts en die gaf me als 'huiswerk' mee dat ik na moet denken over AD te slikken voor de rest van m'n leven, omdat dat het leven wat makkelijker zou kunnen maken voor me.
Verleden jaar heeft een psychiater me dit ook al verteld. Maar het voelt dan zo als paracetamol nemen omdat ik morgen misschien wel een hoofdpijntje krijg, want er zijn ook lange tijden dat het goed gaat met me en ik echt gelukkig kan zijn !
Toch blijft het door m'n hoofd spoken, want ja, naast de erg goede tijden zijn er ook diepe dalen.........
Huisarts vertelde ook dat de een of de andere AD niet zo heel veel verschil uit zou maken maar dat geloof ik niet zo. De een slaat bij de ene persoon natuurlijk veel beter aan dan bij de andere persoon.
Anyway; zijn er hier mensen die niet continu depressief/overspannen zijn maar die ook AD slikken omdat het normale leven anders net even te zwaar is bij tijd en wijle ?
Ben erg benieuwd
donderdag 25 oktober 2007 om 12:08
dag levensgenietertje,
Heb meteen al een vraag: waarom stelt de huisarts voor: voor de rest van je leven? Nogal heftige keuze. Bovendien: als een AD goed z'n werk doet dan kan je na ong. een jaar afbouwen en maken je hersenen zelf meer serotonine aan. Weet wel dat daar uitzonderingen in zijn, maar om nou meteen er vanuit te gaan dat je in die groep valt... Misschien was Prozac niet het juiste middel voor je.
Zelf gebruik ik nu 6 weken Citalopram en ik wou dat ik er eerder aan begonen was. Heb zelf geen depressies maar een angststoornis. Heb net als jij dat het periodes goed gaat, maar op bepaalde momenten in mn leven steekt die angststoornis weer de kop op. Ik kan wel zonder medicijnen leven, maar ik merk dat het met AD makkelijker gaat (en ik slik ze dus pas kort). Ik had heel veel twijfels om ermee te beginnen, maar het is me heel erg meegevallen (de eerste week was rot, erna ging het al beter). De AD lossen niks op, daarvoor loop ik ook bij een psych, maar dingen gaan wel makkelijker en ik sta wat relaxeder in het leven, ben niet meer zo snel van slag.
Misschien nog een idee om met iemand anders dan je huisarts (hij kan je doorverwijzen) over deze keuze te hebben? Ik zelf heb een second opinion bij een psychiater aangevraagd, dat heeft me erg geholpen.
Veel succes!!!!! En niet te lang twijfelen, stel anders een termijn waarop je een keuze neemt.
Heb meteen al een vraag: waarom stelt de huisarts voor: voor de rest van je leven? Nogal heftige keuze. Bovendien: als een AD goed z'n werk doet dan kan je na ong. een jaar afbouwen en maken je hersenen zelf meer serotonine aan. Weet wel dat daar uitzonderingen in zijn, maar om nou meteen er vanuit te gaan dat je in die groep valt... Misschien was Prozac niet het juiste middel voor je.
Zelf gebruik ik nu 6 weken Citalopram en ik wou dat ik er eerder aan begonen was. Heb zelf geen depressies maar een angststoornis. Heb net als jij dat het periodes goed gaat, maar op bepaalde momenten in mn leven steekt die angststoornis weer de kop op. Ik kan wel zonder medicijnen leven, maar ik merk dat het met AD makkelijker gaat (en ik slik ze dus pas kort). Ik had heel veel twijfels om ermee te beginnen, maar het is me heel erg meegevallen (de eerste week was rot, erna ging het al beter). De AD lossen niks op, daarvoor loop ik ook bij een psych, maar dingen gaan wel makkelijker en ik sta wat relaxeder in het leven, ben niet meer zo snel van slag.
Misschien nog een idee om met iemand anders dan je huisarts (hij kan je doorverwijzen) over deze keuze te hebben? Ik zelf heb een second opinion bij een psychiater aangevraagd, dat heeft me erg geholpen.
Veel succes!!!!! En niet te lang twijfelen, stel anders een termijn waarop je een keuze neemt.
donderdag 25 oktober 2007 om 12:09
ik slik nu AD, ik ben niet continu depressief of overspannen geweest maar wel regelmatig, ik wil uiteindelijk zeker van de AD af.
Als ik jou was, zou ik nog even door zoeken naar een goede therapeut, die jou een goede diagnose geeft en een aansluitende behandeling. Ik zou als ik jou was nog niet kiezen voor levenslange medicatie, eerst kijken of je er door bij jou passende therapie uiteindelijk ook zonder AD stabiel kan zijn.
En dan lijkt me het prima om te beginnen met therapie én AD, dat kan de therapie vergemakkelijken. Maar waarom zou je al kiezen voor levenslang AD, terwijl je nog niet een bij jouw passende therapie hebt geprobeerd? Vooral ook omdat je zegt dat je last hebt van vervelende bijwerkingen bij AD.
Belangrijk is dat je eerst een goede diagnose laat stellen, en vervolgens een goede therapie krijgt. Een vaak succesvolle therapie is Cognitieve Gedragstherapie, maar wie weet past iets anders beter bij je.
Ik heb zelf ook al sinds de puberteit last van overspannenheid/angsten/depressie. Vaak ook onstabiel. Slik nu ongeveer een jaar AD, en het bevalt goed, maar ik merk ook dat de therapie die ik krijg me goed helpt om dingen die gebeuren beter te plannen en relativeren. De therapie geeft me manieren om mijn gedrag te veranderen waardoor ik op zo'n manier leer om te gaan met situaties dat ik niet weer overspannen/depressief/angstig word.
Als ik jou was, zou ik nog even door zoeken naar een goede therapeut, die jou een goede diagnose geeft en een aansluitende behandeling. Ik zou als ik jou was nog niet kiezen voor levenslange medicatie, eerst kijken of je er door bij jou passende therapie uiteindelijk ook zonder AD stabiel kan zijn.
En dan lijkt me het prima om te beginnen met therapie én AD, dat kan de therapie vergemakkelijken. Maar waarom zou je al kiezen voor levenslang AD, terwijl je nog niet een bij jouw passende therapie hebt geprobeerd? Vooral ook omdat je zegt dat je last hebt van vervelende bijwerkingen bij AD.
Belangrijk is dat je eerst een goede diagnose laat stellen, en vervolgens een goede therapie krijgt. Een vaak succesvolle therapie is Cognitieve Gedragstherapie, maar wie weet past iets anders beter bij je.
Ik heb zelf ook al sinds de puberteit last van overspannenheid/angsten/depressie. Vaak ook onstabiel. Slik nu ongeveer een jaar AD, en het bevalt goed, maar ik merk ook dat de therapie die ik krijg me goed helpt om dingen die gebeuren beter te plannen en relativeren. De therapie geeft me manieren om mijn gedrag te veranderen waardoor ik op zo'n manier leer om te gaan met situaties dat ik niet weer overspannen/depressief/angstig word.
anoniem_40386 wijzigde dit bericht op 25-10-2007 12:11
Reden: nuancering
Reden: nuancering
% gewijzigd
donderdag 25 oktober 2007 om 13:30
Bedankt voor de uitgebreide reacties !
Punt is dat ik al jaaaaaaaaaaaren therapie heb gehad, cognitieve gedragstherapie, RET, cursussen oa assertivieit, therapie voor eetstoornis etc etc........
Dat helpt dus niet genoeg.
Niet alleen huisarts stelde dit voor, afgelopen jaar heeft ook een psychiater (die mij overigens niet kende) ook voorgesteld om voor de rest van het leven te gaan slikken.
Ik heb zo'n 3 jaar prozac geslikt en na het afbouwen is het een lange tijd goed gegaan tot de bom weer barstte en ik weer overspannen thuiszat. Dat is een jaar geleden en nu zit ik weer overspannen thuis. Ik maak m'n werkgevers hier niet erg blij mee :-)
maar vandaar dus eigenlijk hun keus 'voor de rest van m'n leven' ..........
Punt is dat ik al jaaaaaaaaaaaren therapie heb gehad, cognitieve gedragstherapie, RET, cursussen oa assertivieit, therapie voor eetstoornis etc etc........
Dat helpt dus niet genoeg.
Niet alleen huisarts stelde dit voor, afgelopen jaar heeft ook een psychiater (die mij overigens niet kende) ook voorgesteld om voor de rest van het leven te gaan slikken.
Ik heb zo'n 3 jaar prozac geslikt en na het afbouwen is het een lange tijd goed gegaan tot de bom weer barstte en ik weer overspannen thuiszat. Dat is een jaar geleden en nu zit ik weer overspannen thuis. Ik maak m'n werkgevers hier niet erg blij mee :-)
maar vandaar dus eigenlijk hun keus 'voor de rest van m'n leven' ..........
donderdag 25 oktober 2007 om 13:39
Ik voel me een tijd goed na het stoppen met een AD, maar de depressie keert altijd terug. Nu heb ik zware medicatie maar ik wil met de AD stoppen en enkel met een anti-epylepticum verdergaan (om je stemming te regelen). Misschien krijg ik zo ook geen depressie meer. De bijwerkingen van beide medicamenten zijn me wel iets te veel, depakine (anti-epylepticum) en deanxit (AD) zorgen voor obstipatie, diarree en maagklachten. De deanxit droogt heel mijn lijf uit en tijdens seks voelt het alsof ik word opengereten, niet echt plezierig (ondanks heel veel glijmiddel). Dus gewoon stoppen leek me het beste. Kom ik weer met die lamp, maar volgens mij heeft mijn happy lamp (lichtterapielamp) me echt geholpen. Ik ben minder moe en voel me opgewekter, dus het proberen waard. Het probleem met een manische depresse of rapid cycling is de goede periode opgevolgd door een slechte. Ik heb dit al 12 jaar ofzo, en 't is nu wel genoeg geweest. Elke keer als ik me goed voelde kwam er een zware depressie achteraan. Dan liever minder hoge pieken, en minder diepe dalen. Een 'normaal' leven dus 
If you\'re going through hell, keep going
donderdag 25 oktober 2007 om 14:41
Levensgenieter (toch een mooie naam voor iemand met depressies ed) Ik hoop voor je dat je weer helemaal van je leven kan leren genieten. Als je al zoveel ervaring hebt met therapie ed wat niet genoeg helpt kan ik me voorstellen dat je ervoor zou kiezen om "levenslang" AD te slikken. Ik leid zelf ook aan een depressie en ik zou er alles voor over hebben dit nooit meer mee te hoeven maken. Van mezelf weet ik niet of het bij deze keer blijft of niet, maar als ik zou weten dat het altijd weer terugkeert, zoals bij jou, zou ik er zeker vooor kiezen "preventief" aan de AD te zijn.
Heel veel succes!
knuffel
Heel veel succes!
knuffel
donderdag 25 oktober 2007 om 17:42
Nee, wel maag-en darmproblemen, eerste dag kon ik niet recht lopen (gestoord evenwicht) maar ik denk dat de naarste bijwerkingen komen van de AD (deanxit): uitdroging van al je slijmvliezen (ja, ook daar beneden). Dus daar kap ik vanaf nu mee. Ik voel me wel beter maar misschien is dat enkel door de lamp, omdat ik veel werk, mijn studie leuk vind en ik goede stappen zet om te helen. Ik hoop dat de Depakine dan wel helpt, maar die deanxit is echt exit. Je kuntje voorstellen hoeveel pijn het doet om seks te hebben (en hoeveel glijmiddel je nodig hebt). Wat slik jij nu?
If you\'re going through hell, keep going
vrijdag 26 oktober 2007 om 10:53
Tja.. maar de rest van je leven ís nogal wat. Ik denk zelf, waarom zo ver vooruit kijken. Na het afbouwen van Prozac is het toch lange tijd goed gegaan, wie weet dat er tóch een manier is dat je uiteindelijk zonder de medicatie je stabiliteit kunt vinden. Ik zou mezelf niet willen vastleggen op de rest van mn leven, maarja, jij zit wel in een andere situatie. Ik denk, wees er in ieder geval zeker van dat je alles geprobeerd hebt.
Dus: misschien is er toch nog een therapie die wél helpt voor jou, en doe tijdens die therapie ook is sporten erbij, en let ook op je voeding (kan ook veel betekenen). Neem je leefsstijl eens onder de loep, wie weet zijn er meerdere punten die je nog niet geprobeerd hebt te veranderen for the better.
Ik vond het wel een mooie uitspraak die ik eens gehoord heb: probeer te veranderen wat je niet kunt accepteren, en accepteer wat je niet blijkt te kunnen veranderen. (dus mocht je zelf de situatie niet kunnen veranderen for the better, probeer het te accepteren en misschien is AD blijven slikken dán wel de oplossing. Maar dan weet je tenminste dat je alles op alles gezet hebt om het wel te veranderen. Bijwerkingen van AD zijn ook niet alles, zoals je weet)
vrijdag 26 oktober 2007 om 11:06
vrijdag 26 oktober 2007 om 12:58
Ik ben al zolang als ik kan herinneren somber of depressief, en ik krijg daar binnenkort ook een AD voor ik slik al een anti-psychoticum en een stemmingsstabilisator waar ik vrij weinig bijwerkingen van heb nu ik aan een hele lage dosering zit. Ik wacht echt op de dag dat ik het krijg en me weer normaal voel. Ik weet hoe het voelt omdat ik van de Zyprexa heel vrolijk werd maar ik kwam er zo snel van aan dat ze me er na 4 maanden vanaf hebben gehaald.
vrijdag 26 oktober 2007 om 17:13
Hoi TO,
Met een AD maak je je minder druk om dingen, heb ik ondervonden....Het gaat allemaal langs je heen zeg maar, kan wel lekker zijn....Maar is dit ook wat je wil? Ik heb Prozac gebruikt, overigens met succes.
Het blijft chemisch spul en ze weten nog niet helemaal wat het teweegbrengt in je lichaam voor zeer lange termijn. Dus om nou meteen een besluit te nemen om een AD levenslang te nemen vind ik wel wat te makkelijk besloten. Het is tenslotte niet niks!
Ik zit zelf nu in een fase dat ik toch weer overweeg om te beginnen met slikken omdat mijn depressieve buien mijn leven dusdanig beinvloeden dat ik het even allemaal niet zo makkelijk zie op het moment. Maar toch twijfel ik sterk omdat ik geen zin heb om afhankelijk te zijn van zo'n pilletje. Ik wil het zelf doen mbv vitamines en omega 2 en dergelijke. Tot nu toe is er geen blijvend positief resultaat maar ik blijf hopen. Dus als ik jou was zou ik kijken wat je mogelijkheden zijn om de depressieve buien wat draaglijker te maken in je leven. Heb je echt alles geprobeerd en zonder resultaat. Dan zou ik verdere maatregelen treffen.
Het leven is niet makkelijk, dat is iets wat zeker is, maar we moeten een manier vinden om het voor ons zelf toch wat prettiger te maken!
Succes!
Met een AD maak je je minder druk om dingen, heb ik ondervonden....Het gaat allemaal langs je heen zeg maar, kan wel lekker zijn....Maar is dit ook wat je wil? Ik heb Prozac gebruikt, overigens met succes.
Het blijft chemisch spul en ze weten nog niet helemaal wat het teweegbrengt in je lichaam voor zeer lange termijn. Dus om nou meteen een besluit te nemen om een AD levenslang te nemen vind ik wel wat te makkelijk besloten. Het is tenslotte niet niks!
Ik zit zelf nu in een fase dat ik toch weer overweeg om te beginnen met slikken omdat mijn depressieve buien mijn leven dusdanig beinvloeden dat ik het even allemaal niet zo makkelijk zie op het moment. Maar toch twijfel ik sterk omdat ik geen zin heb om afhankelijk te zijn van zo'n pilletje. Ik wil het zelf doen mbv vitamines en omega 2 en dergelijke. Tot nu toe is er geen blijvend positief resultaat maar ik blijf hopen. Dus als ik jou was zou ik kijken wat je mogelijkheden zijn om de depressieve buien wat draaglijker te maken in je leven. Heb je echt alles geprobeerd en zonder resultaat. Dan zou ik verdere maatregelen treffen.
Het leven is niet makkelijk, dat is iets wat zeker is, maar we moeten een manier vinden om het voor ons zelf toch wat prettiger te maken!
Succes!
zaterdag 27 oktober 2007 om 07:21
Hoi levensgenietertje,
'k Ben zelf 'aan' de lithium, dit omdat ik de manisch-depressieve stoornis heb. Deze medicatie is ook bedoeld 'voor mijn leven'. Inmiddels gebruik ik het al 8 jaar en ben sinds die tijd stabiel. Momenteel is het wel op een heel laag pitje omdat ik zwanger ben. Het gaat toch goed met me. Ik denk dat de zwangerschapshormonen helpen tegen stemmingswisselingen.
De eerste tijd (=paar maanden) had ik erg last van de bijwerkingen, maar daarna niet meer. De kilo's die ik aan was gekomen door de lithium, kon ik er na een paar jaar ook weer afkrijgen (volgens mij juist omdat ik stabieler was).
Er wordt hier door veel mensen gezegd: waarom zou je voor je hele leven zo'n beslissing nemen? Maar ik denk eigenlijk dat dat je juist wel rust kan geven. Dat je het gewoon slikt, zoals bv. de pil. Je hoeft er dan ook niet om de zoveel tijd bij stil te staan hoe het nu weer verder moet met de behandeling.
Het is natuurlijk k* als je op zo'n jonge leeftijd al 'voor je leven' aan de medicijnen moet, maar jij hebt ook niet om deze ziekte gevraagd. Net zomin als een hartpatient/ nierpatient etc.
O ja: ik vond 'voor mijn leven' ook lang destijds, bedenk ik me nu. Heb toen de termijn voor mezelf op 7 jaar gezet... Besef ineens dat ik daar al overheen ben zonder de behandeling ter discussie te stellen... Laat ik er bij deze dan nog maar een paar jaar aan vastplakken
Veel succes met je beslissing. Zorg goed voor jezelf, he?
'k Ben zelf 'aan' de lithium, dit omdat ik de manisch-depressieve stoornis heb. Deze medicatie is ook bedoeld 'voor mijn leven'. Inmiddels gebruik ik het al 8 jaar en ben sinds die tijd stabiel. Momenteel is het wel op een heel laag pitje omdat ik zwanger ben. Het gaat toch goed met me. Ik denk dat de zwangerschapshormonen helpen tegen stemmingswisselingen.
De eerste tijd (=paar maanden) had ik erg last van de bijwerkingen, maar daarna niet meer. De kilo's die ik aan was gekomen door de lithium, kon ik er na een paar jaar ook weer afkrijgen (volgens mij juist omdat ik stabieler was).
Er wordt hier door veel mensen gezegd: waarom zou je voor je hele leven zo'n beslissing nemen? Maar ik denk eigenlijk dat dat je juist wel rust kan geven. Dat je het gewoon slikt, zoals bv. de pil. Je hoeft er dan ook niet om de zoveel tijd bij stil te staan hoe het nu weer verder moet met de behandeling.
Het is natuurlijk k* als je op zo'n jonge leeftijd al 'voor je leven' aan de medicijnen moet, maar jij hebt ook niet om deze ziekte gevraagd. Net zomin als een hartpatient/ nierpatient etc.
O ja: ik vond 'voor mijn leven' ook lang destijds, bedenk ik me nu. Heb toen de termijn voor mezelf op 7 jaar gezet... Besef ineens dat ik daar al overheen ben zonder de behandeling ter discussie te stellen... Laat ik er bij deze dan nog maar een paar jaar aan vastplakken
Veel succes met je beslissing. Zorg goed voor jezelf, he?
zaterdag 27 oktober 2007 om 08:12
Hi durske,
ik begrijp wat je zegt, maar ik denk wel dat manisch-depressiviteit heftiger in bedwang te krijgen is dan de meeste depressies/ burnout (ik zit in het laatste jaar van mn psychologiestudie, veel over gelezen). In die zin heftiger, dat uit veel onderzoeken blijkt dat depressies goed tegen worden gegaan door bv veel beweging (bv (minstens) 2 x per week sporten), en dat ook goede voeding zn bijdrage doet.
Manisch-depressiviteit heeft een nog veel sterkere genetische grondslag en is moeilijker tegen te gaan door middel van het aanpassen van levensstijl.
Maar; daar moet ik bij zeggen dat het individueel erg kan verschillen (sommige mensen komen wat ze ook proberen niet van terugkerende depressies af). TO geeft daarbij aan dat er nooit echt een eenduidige diagnose geweest is, dus ik kan ook niet goed oordelen over haar precieze problemen, ik kan alleen afgaan op wat ze hier schrijft.
Dus misschien is het in haar geval ook veel fijner (en geen andere goede optie) om voor altijd AD te slikken, maar ik denk wel dat het erg belangrijk is om in het geval van TO wel zeker te zijn dat andere dingen echt niet voldoende voor stabiliteit zorgen.
Ik vind de bijwerkingen van AD zelf best wel vervelend, daarnaast is niet alles bekend over de lange termijngevolgen. Ik zelf wil zeker ervoor gaan zonder te kunnen, maar kan me goed voorstellen dat als je alles geprobeerd hebt en niks werkt, je dan liever de AD blijft slikken dan telkens die nare inzinkingen.
ik begrijp wat je zegt, maar ik denk wel dat manisch-depressiviteit heftiger in bedwang te krijgen is dan de meeste depressies/ burnout (ik zit in het laatste jaar van mn psychologiestudie, veel over gelezen). In die zin heftiger, dat uit veel onderzoeken blijkt dat depressies goed tegen worden gegaan door bv veel beweging (bv (minstens) 2 x per week sporten), en dat ook goede voeding zn bijdrage doet.
Manisch-depressiviteit heeft een nog veel sterkere genetische grondslag en is moeilijker tegen te gaan door middel van het aanpassen van levensstijl.
Maar; daar moet ik bij zeggen dat het individueel erg kan verschillen (sommige mensen komen wat ze ook proberen niet van terugkerende depressies af). TO geeft daarbij aan dat er nooit echt een eenduidige diagnose geweest is, dus ik kan ook niet goed oordelen over haar precieze problemen, ik kan alleen afgaan op wat ze hier schrijft.
Dus misschien is het in haar geval ook veel fijner (en geen andere goede optie) om voor altijd AD te slikken, maar ik denk wel dat het erg belangrijk is om in het geval van TO wel zeker te zijn dat andere dingen echt niet voldoende voor stabiliteit zorgen.
Ik vind de bijwerkingen van AD zelf best wel vervelend, daarnaast is niet alles bekend over de lange termijngevolgen. Ik zelf wil zeker ervoor gaan zonder te kunnen, maar kan me goed voorstellen dat als je alles geprobeerd hebt en niks werkt, je dan liever de AD blijft slikken dan telkens die nare inzinkingen.
zaterdag 27 oktober 2007 om 12:53
Je arts heeft helemaal geen gelijk. Prozac is een SSRI, zoals er zoveel SSRI's zijn. Afgezien van de overeenkomst "SSRI", zijn er veel verschillen. Deze bepalen in totaal of een medicijn werkt, half werkt of niet en ook of je bijwerkingen hebt en hoe ernstig die zijn.
Je hersenen zijn veranderd door de veelvuldige spanning en depressie. Dit is overtuigend aangetoond. Als je niet langdurig een SSRI slikt, hersteld het niet. Helaas is alleen met Prozac met behoorlijke zekerheid een herstellende werking vastgesteld.
Van andere SSRI's wordt het vermoed.
Als Prozac niet beviel, kan Zoloft heel goed bevallen, zoniet dan Seroxat, die niet, dan Citalopram...vervelend, maar dat is denk ik de weg die je kunt volgen.
Ik heb al vaker naar Stablon gewezen op dit forum. Ik doe dat, omdat uit een enorme stapel onderzoek blijkt dat dit EN effectief is ZONDER de bijwerkingen van SSRI's en andere AD's.
Ik merk dat het gebruik wereldwijd toeneemt (alleen in frankrijk, Oostenrijk en de oostbloklanden is wordt het veelvuldig voorgeschreven), maar in veel landen is het om marketingtechnische redenen niet verkrijgbaar...MArketing zorgt er dus voor dat een prima middel niet verrijgbaar is op een punt dat zo belangrijk is: je psychische gezondheid....
Dan maar op deze manier.
Dus geen afvlakking van emoties, juist een verbeterde sexdrive en ook nog eens ongevaarlijk. Er zijn twee gevallen bekend waarin mensen ipv 3 meer dan 100 tot 200 pillen namen per dag gedurende een aantal zonder enige schade aan het lichaam.
Verslaving etc is uitgesloten, dit waren mensen die het namen als vervanger voor een drug en op zoek waren naar een high...
Stablon is wat mij betreft het voorbeeld hoe het zou moeten gaa n in medicijnland. Want afgezien van het gebrek aan bijwerkingen, is achter Stablon veel meer dan enig ander middel ook aangetoond wat het precies inde hersenen veranderd waardoor het werkt. Ook daar kan ik je met zoveel deugdelijk wetenschappelijk onderzoek overladen, dat je een jaar lang zoet bent met lezen.
Ik zou, gezien het bijwerkingsprofiel en de goede resultaten zelf altijd voor Stablon gaan en niet voor een SSRI.
Interessant is dat SSRI's met name de eerste weken de situatie vaak verergeren, alvorens te werken. Bij Stablon is dat niet zo, maar de gelijktijdige, chronische toediening van Stablon en Citalopram voorkwam op een aantal (belangrijke!) punten dit negatieve effect van het SSRI.
Ik ken mensen (persoonlijk) die een kacht omschrijving hadden die zeer sterk leek op die van jouw. Die hebben na Zoloft en co. Stablon gebruikt en gebruiken het nog. Ik kan met de hand op mijn hart zeggen dat hun leven er nog nooit zo goed uti zag (dat zijn hun eigen woorden). De depressieve klachten zijn volledig weg, ze hebben zin om dingen te doen, maken zich niet veel zorgen en vinden alles leuk. Zonder enige bijwerking. In het begin kan wat hoofdpijn/slapelosshied optreden, maar dat isvan voorbijgaande aard. Persoonlijk ken ik overigens niemand met die bijwerking.
Wellicht kun je je psychiater om begeleiding vragen. Je zult het op eigen kosten in het buitenland moeten bestellen. Kost 45 a 80 euro per maand.
zaterdag 27 oktober 2007 om 12:57
Beste levensgenietertje,
Wat naar voor je dat het zo tegen zit. Ik zie dat je veel verschillende therapieen hebt gedaan. Dit lijken mij ook allemaal cognitieve gedragstherapie achtigen. Ik weet niet of je ook bekend bent met meer lichaamsgerichte therapieen. Voor sommige mensen kunnen dit soort directere aanpakken juist beter werken namelijk. Zelf heb ik ervaring met haptotherapie en EMDR. Heel goed ervaringen moet ik zeggen. Ingeborg Bosch heeft twee mooie boeken geschreven: de herontdekking van het ware zelf en een vervolg op dit boek (volgens mij is de titel van het vervolg Past Reality Integration ofzo). De tweede is duidelijker (sorry dat ik de titel even niet weet, heb het boek uitgeleend).
Verder is er binnen de cognitieve gedragstherapie een nieuwe stroming in opkomst: mindfulness, waar goede resultaten mee zijn geboekt bij mensen die vaker terugvallen in depressies. (type maar in op google en je krijgt geheid een hoop hits).
Dit zegt nu allemaal niks over de beslissing of je wel of niet de medicijnen moet gaan slikken, maar ik hoop dat het je blik kan verwijden over wat er nog te vinden is in therapieland. Hoewel het op een gegeven moment natuurlijk gewoon klaar is en tijd is voor acceptatie.
Hmm, beetje warrig verhaal, maar ik wilde het je niet onthouden.
Succes en sterkte. Ik hoop dat je snel een beslissing kunt nemen.
Wat naar voor je dat het zo tegen zit. Ik zie dat je veel verschillende therapieen hebt gedaan. Dit lijken mij ook allemaal cognitieve gedragstherapie achtigen. Ik weet niet of je ook bekend bent met meer lichaamsgerichte therapieen. Voor sommige mensen kunnen dit soort directere aanpakken juist beter werken namelijk. Zelf heb ik ervaring met haptotherapie en EMDR. Heel goed ervaringen moet ik zeggen. Ingeborg Bosch heeft twee mooie boeken geschreven: de herontdekking van het ware zelf en een vervolg op dit boek (volgens mij is de titel van het vervolg Past Reality Integration ofzo). De tweede is duidelijker (sorry dat ik de titel even niet weet, heb het boek uitgeleend).
Verder is er binnen de cognitieve gedragstherapie een nieuwe stroming in opkomst: mindfulness, waar goede resultaten mee zijn geboekt bij mensen die vaker terugvallen in depressies. (type maar in op google en je krijgt geheid een hoop hits).
Dit zegt nu allemaal niks over de beslissing of je wel of niet de medicijnen moet gaan slikken, maar ik hoop dat het je blik kan verwijden over wat er nog te vinden is in therapieland. Hoewel het op een gegeven moment natuurlijk gewoon klaar is en tijd is voor acceptatie.
Hmm, beetje warrig verhaal, maar ik wilde het je niet onthouden.
Succes en sterkte. Ik hoop dat je snel een beslissing kunt nemen.
zaterdag 27 oktober 2007 om 16:40
Hallo Levensgenietertje,
Qua medicijnen ben ik het in grote lijnen eens met DeMichaelis. Het is zeker zo dat er een groot verschil in werking zit tussen SSRI's en wat bij de ene werkt kan bij de ander juist (te)veel bijverschijnselen geven. Ik heb ook Prozac geslikt, maar sliep daardoor bijna 16-18 uur per dag. Het is alleen moeilijk te voorspellen hoe een medicijn bij een bepaald persoon uitwerkt dus vaak is het (helaas) trial and error.
Op basis van je slechte ervaringen met Prozac zou ik AD's dus zeker niet zomaar afschrijven. Als ik nu geen AD zou gebruiken zou ik zeker Stablon overwegen, juist vanwege de gerapporteerde matig tot geen bijverschijnselen en het feit dat het afbouwen makkelijk is. Het is jammer dat het niet (legaal) in NL te verkrijgen is en daardoor ook veel psychiaters er niets van afweten. Maar het feit dat het niet legaal verkrijgbaar is heeft niets te maken met veiligheid oid want er zijn veel landen waarin het wel gewoon te krijgen is zoals DM ook aangaf.
Mocht dat niet werken dan een ander AD proberen, waarbij mijn voorkeur uit de SSRI groep uit zou gaan naar Citalopram. Niet (alleen) op basis van mijn eigen zeer goede ervaringen, maar omdat Citalopram minder geraporteerde bijwerkingen heeft dan b.v. Seroxat. Seroxat zou ik zelf als laatste overwegen gezien het grote risico op bijverschijnselen en de moeite die mensen ervaren met afbouwen. Natuurlijk het hoeft niet dat jij diezelfde verschijnselen krijgt, maar zelf zou mijn eerste keus gaan naar een medicijn met statistisch gezien de kleinste risico's.
En als aanvulling zou een lichaamsgerichte therapie zoals zonnetje aangaf heel goed kunnen zijn. Zelf ben ik erg rationeel en ik merk dat haptotherapie mij ook weer op een andere manier over mezelf leert denken.
Sterkte iig!
Qua medicijnen ben ik het in grote lijnen eens met DeMichaelis. Het is zeker zo dat er een groot verschil in werking zit tussen SSRI's en wat bij de ene werkt kan bij de ander juist (te)veel bijverschijnselen geven. Ik heb ook Prozac geslikt, maar sliep daardoor bijna 16-18 uur per dag. Het is alleen moeilijk te voorspellen hoe een medicijn bij een bepaald persoon uitwerkt dus vaak is het (helaas) trial and error.
Op basis van je slechte ervaringen met Prozac zou ik AD's dus zeker niet zomaar afschrijven. Als ik nu geen AD zou gebruiken zou ik zeker Stablon overwegen, juist vanwege de gerapporteerde matig tot geen bijverschijnselen en het feit dat het afbouwen makkelijk is. Het is jammer dat het niet (legaal) in NL te verkrijgen is en daardoor ook veel psychiaters er niets van afweten. Maar het feit dat het niet legaal verkrijgbaar is heeft niets te maken met veiligheid oid want er zijn veel landen waarin het wel gewoon te krijgen is zoals DM ook aangaf.
Mocht dat niet werken dan een ander AD proberen, waarbij mijn voorkeur uit de SSRI groep uit zou gaan naar Citalopram. Niet (alleen) op basis van mijn eigen zeer goede ervaringen, maar omdat Citalopram minder geraporteerde bijwerkingen heeft dan b.v. Seroxat. Seroxat zou ik zelf als laatste overwegen gezien het grote risico op bijverschijnselen en de moeite die mensen ervaren met afbouwen. Natuurlijk het hoeft niet dat jij diezelfde verschijnselen krijgt, maar zelf zou mijn eerste keus gaan naar een medicijn met statistisch gezien de kleinste risico's.
En als aanvulling zou een lichaamsgerichte therapie zoals zonnetje aangaf heel goed kunnen zijn. Zelf ben ik erg rationeel en ik merk dat haptotherapie mij ook weer op een andere manier over mezelf leert denken.
Sterkte iig!
maandag 29 oktober 2007 om 10:57
@summerparty: depressies komen voor in allerhande soorten en maten, zoals klinisch/niet-klinisch, met of zonder erfelijke component, eenmalig of terugkerend, zwaar en minder zwaar. Ach, dat zul je ook wel weten als je psychologie studeert.
Levensgenietertje geeft duidelijk aan dat ze al heel erg veel therapieen geprobeerd heeft, en ook geprobeerd heeft om medicatie af te bouwen. Dus het klinkt mij in de oren dat ze in de categorie valt die het niet helemaal redt met 'meer sporten', 'gezond eten' en 'regelmatig leven'.... Overigens zijn die laatste adviezen ook prima voor patienten met een manisch-depressieve stoornis, maar inderdaad: niet voldoende. Medicatie is ook nodig. En dat geldt in sommige gevallen ook voor mensen met terugkerende depressies.
Levensgenietertje geeft duidelijk aan dat ze al heel erg veel therapieen geprobeerd heeft, en ook geprobeerd heeft om medicatie af te bouwen. Dus het klinkt mij in de oren dat ze in de categorie valt die het niet helemaal redt met 'meer sporten', 'gezond eten' en 'regelmatig leven'.... Overigens zijn die laatste adviezen ook prima voor patienten met een manisch-depressieve stoornis, maar inderdaad: niet voldoende. Medicatie is ook nodig. En dat geldt in sommige gevallen ook voor mensen met terugkerende depressies.
maandag 29 oktober 2007 om 12:33
maandag 29 oktober 2007 om 13:30
Iedereen echt hardstikke bedankt voor de reacties !
Ik heb besloten in ieder geval terug te gaan naar het GGZ en er over te gaan praten met een psychiater, en dit niet bij de huisarts te gaan doen.
Een psych heeft toch veel meer kennis in huis dan een huisarts over de verschillende medicatie-mogelijkheden.
Ik heb nog niet besloten om het wel of niet te doen maar laat ik me eerst 'ns beter voor gaan lichten......
bedankt !
Ik heb besloten in ieder geval terug te gaan naar het GGZ en er over te gaan praten met een psychiater, en dit niet bij de huisarts te gaan doen.
Een psych heeft toch veel meer kennis in huis dan een huisarts over de verschillende medicatie-mogelijkheden.
Ik heb nog niet besloten om het wel of niet te doen maar laat ik me eerst 'ns beter voor gaan lichten......
bedankt !
maandag 29 oktober 2007 om 21:28
Dat klinkt sowieso als een goed idee, om naar de specialist te gaan. Al is het alleen maar omdat de afspraken daar langer dan 10 minuten duren... Veel succes. Zo te horen ga je in ieder geval op een heel verstandige manier met de ziekte om, dat kan alleen maar tot goeie dingen leiden (denk ik en is ook mijn ervaring)
Veel succes. Zo te horen ga je in ieder geval op een heel verstandige manier met de ziekte om, dat kan alleen maar tot goeie dingen leiden (denk ik en is ook mijn ervaring)
donderdag 1 november 2007 om 11:31
Hallo iedereen, ik heb met veel interesse alles gelezen. Zelf kamp ik sinds ruim een half jaar met een angststoornis en ben daar voor in behandeling bij een psychotherapeut en en een psychater die het medicijn gebruik in de gaten houd. Ik heb het een tijd zonder medicatie kunnen volhouden maar omdat ik constant zo'n verschrikkelijk onrustig gevoel in mijn lijf heb en hartkloppingen, ik voel me gewoon heel erg opgejaagd heb ik Xanax gekregen 2 maanden geleden en zou dit nu al af moeten bouwen. Ik doe mijn best maar als ik ze 2 dagen niet ingenomen heb voel ik me echt verschrikkelijk, word 's morgens al wakker met erge hartkloppingen en een jagend gevoel in mijn lijf dus neem ik er maar weer eentje. En toch verdwijnen die gevoelen dan nog niet helemaal. En ik val 's avonds al om een uurtje of 9 in slaap zowat, niet echt gezellig voor mijn vriend.Daar bij heb ik ook hartritme stoornissen (waar ik ook medicatie voor heb)dus het is voor mij heel moeilijk onderscheid te maken tussen die stoornis en mijn angststoornis. Mijn hoofd is helder alleen mijn lijf werkt niet mee en daar word ik niet goed van. Ik werk gewoon, doe alles wat ik moet doen en toch voel ik me zo klote. Nu lees ik hier iets over Stablon? Als dit niet hier verkrijgbaar is hoe dan wel? En zou dat helpen? Xanax is namelijk verslavend en het laatste wat ik wil is afhankelijk van pillen worden. Moet morgen weer naar de psychiater voor controle voor de medicijnen en ik zou heel blij zijn als ik vandaag al een reactie zou krijgen van iemand dan kan ik dat morgen meenemen in mijn gesprek met hem.
Iedereen een heleboel sterkte in ieder geval, want het leven word er zo niet echt leuker op helaas.
Iedereen een heleboel sterkte in ieder geval, want het leven word er zo niet echt leuker op helaas.
