Relaties
alle pijlers
Bestaat dat nog?
donderdag 1 november 2007 om 14:03
Tegenwoordig, als je alles moet geloven natuurlijk, gaat men veel vreemd. Overal waar je leest zie je verhalen van mensen die bedonderen, bedondert zijn, anders wel mensen kennen die het een of het ander doen...
Of zet de tv aan en het gaat over ofwel vreemdgaan ofwel meerdere relaties, polyamorie, swingen... Noem het allemaal maar op.
En daar ben ik dan
Al negen jaar zielsgelukkig met dezelfde man, totaal geen behoefte om het gras aan de andere kant van de heg eens te bekijken en hij heeft dat ook niet.
We zitten, zover ik weet helemaal op een lijn. We hebben voor elkaar gekozen en that's it.
Tuurlijk zijn er wel een strubbelingen maar goed, dat lijkt me normaal en het komt ook niet vaak voor. Nee eigenlijk gaat alles gewoon lekker en goed.
Maar! Soms bekruipt me echt een gevoel van: Dat kan toch helemaal niet? Er moet vast ergens iets mis gaan... Twee mensen die het gewoon gevonden hebben bij elkaar... Bestaat dat nog?
Is dat realistisch om te denken of ben ik gewoon bang dat dingen veranderen en denk ik daarom: hee dat kan nooit... Of zijn het gewoon gezonde gevoelens die ervoor zorgen dat je niet indut?
Wat denken jullie?
Mijn vraag is eigenlijk: geloven jullie nog in goeie relaties die werken en fijn zijn /blijven of niet meer door bijvoorbeeld vervelende ervaringen die jullie zelf gehad hebben of gezien hebben ...?
Of zet de tv aan en het gaat over ofwel vreemdgaan ofwel meerdere relaties, polyamorie, swingen... Noem het allemaal maar op.
En daar ben ik dan
Al negen jaar zielsgelukkig met dezelfde man, totaal geen behoefte om het gras aan de andere kant van de heg eens te bekijken en hij heeft dat ook niet.We zitten, zover ik weet helemaal op een lijn. We hebben voor elkaar gekozen en that's it.
Tuurlijk zijn er wel een strubbelingen maar goed, dat lijkt me normaal en het komt ook niet vaak voor. Nee eigenlijk gaat alles gewoon lekker en goed.
Maar! Soms bekruipt me echt een gevoel van: Dat kan toch helemaal niet? Er moet vast ergens iets mis gaan... Twee mensen die het gewoon gevonden hebben bij elkaar... Bestaat dat nog?
Is dat realistisch om te denken of ben ik gewoon bang dat dingen veranderen en denk ik daarom: hee dat kan nooit... Of zijn het gewoon gezonde gevoelens die ervoor zorgen dat je niet indut?
Wat denken jullie? Mijn vraag is eigenlijk: geloven jullie nog in goeie relaties die werken en fijn zijn /blijven of niet meer door bijvoorbeeld vervelende ervaringen die jullie zelf gehad hebben of gezien hebben ...?
donderdag 1 november 2007 om 14:15
Wij zijn bijna 20 jaar samen. Nog steeds gelukkig. Nog steeds elke dag weer blij als we elkaar 's avonds weer zien. We hebben ook de nodige klappen gehad (van buiten), maar die hebben nooit geleid tot verwijdering, integendeel, we hebben elkaar steeds gesteund.
Nou, dát herken ik dus niet. Wij hebben samen geen strubbelingen. Ook nooit gehad. Nooit een dip gehad.
Ik zie de overeenkomst tussen swingen en vreemdgaan niet. Dat kan aan mij liggen, maar vreemdgaan is je geliefde belazeren, bedriegen, tot in het diepst van de ziel krenken. Swingen is sámen met je geliefde je sexuele leven uitbreiden. Twee totaal verschillende dingen. Het eerste heeft te maken met verwijdering in je relatie. Het tweede met een gezamenlijke hobby. Ik vind swingen dan ook absoluut niet thuishoren in deze opsomming.
Nou, dát herken ik dus niet. Wij hebben samen geen strubbelingen. Ook nooit gehad. Nooit een dip gehad.
Ja hoor, ik geloof in goede relaties omdat ik er zelf al heel erg lang een heb. Ik merk wel dat ik altijd wat triest word als ik weer hoor van een relatie die op de klippen gelopen is. Of als ik weer hoor van een vriendin die zich diep ongelukkig voelt in haar relatie. Of die het zelfs maar als 'ach ja, zo is het nu eenmaal, he' beschouwt.
Maar! Soms bekruipt me echt een gevoel van: Dat kan toch helemaal niet? Er moet vast ergens iets mis gaan... Twee mensen die het gewoon gevonden hebben bij elkaar... Bestaat dat nog?
Is dat realistisch om te denken of ben ik gewoon bang dat dingen veranderen en denk ik daarom: hee dat kan nooit... Of zijn het gewoon gezonde gevoelens die ervoor zorgen dat je niet indut?
Mijn vraag is eigenlijk: geloven jullie nog in goeie relaties die werken en fijn zijn /blijven of niet meer door bijvoorbeeld vervelende ervaringen die jullie zelf gehad hebben of gezien hebben ...?
donderdag 1 november 2007 om 14:23
misschien legde ik mezelf verkeerd uit, eerste stukje is inderdaad over vreemdgaan maar de rest bedoel ik enkel: kan dat nog twee mensen die gewoon samen met elkaar gelukkig zijn..
Staat er wat krom ja.
Strubbelingen .. tis ook maar net hoe je dat opvat denk ik. Ik bedoel het in ieder geval niet als een negatief iets maar meer als een uiting van twee verschillende persoonlijkheden... Wat felle discussies door verschillende meningen en daarbijbehorend koppig gedrag (ikke
) .. Ik bedoel ook geen dipwant zover ik weet hebben we die nog nooit gehad
donderdag 1 november 2007 om 14:31
donderdag 1 november 2007 om 15:27
Ik was altijd heel pessimistisch daarover. Kind van gescheiden ouders, zelf nog niet de liefde van mijn leven gevonden, daarvoor wat onbevredigende en korte relaties gehad al weer heel lang geleden, je kent t wel. Natuurlijk ook veel berichten over vreemdgaan, scheiden, echtelijke ruzies, de vervreemding van man en vrouw, etc etc. Dus ik zag er ook weinig heil in.
Volgens mij bestaat het echter wel. Even los van het feit dat ik nu iemand heb gevonden die daar vrij nuchter en tegelijkertijd haast idealistisch in staat: hij is overtuigd dat je er samen voor gaat, ook in slechtere tijden, maar dat het natuurlijk allemaal niet gegarandeerd is. Hij gaat echter van het goede uit, en niet van de doemscenarios. Hij komt juist uit een gezin met stabiele en liefdevolle ouders, ook naar elkaar toe. Staan vol in het leven, maar hebben niet zoveel met vreemdgaan danwel swingen, is allemaal niet nodig voor ze. Ze hebben het goed samen, prima zelfs.
Ik voor mezelf begin met dat voorbeeld voor ogen te geloven dat ook dat een keus is die je maakt. Het is prima mogelijk om 'gewoon' bij elkaar te blijven, als je van het begin af aan maar weet wat je zelf verwacht van Het Leven en je relatie, en als je dat ook weet van elkaar. Ik heb vaak het idee dat strijd, onmin, scheidingen en kwetsen voortkomt uit een weggevallen vertrouwen in elkaar en het wegdrijven bij elkaar in verwachtingen en wensen.
En het gaat niet vanzelf. Je verandert allebei als je ouder (en wijzer??) wordt. Dus samen dat 'contract' blijven vernieuwen door geinteresseerd te blijven in elkaar op álle vlakken, dat lijkt met wel het recept.
Ik ga mijn recept de komende minstens 40 jaar eens uitproberen op deze man... :-)
Volgens mij bestaat het echter wel. Even los van het feit dat ik nu iemand heb gevonden die daar vrij nuchter en tegelijkertijd haast idealistisch in staat: hij is overtuigd dat je er samen voor gaat, ook in slechtere tijden, maar dat het natuurlijk allemaal niet gegarandeerd is. Hij gaat echter van het goede uit, en niet van de doemscenarios. Hij komt juist uit een gezin met stabiele en liefdevolle ouders, ook naar elkaar toe. Staan vol in het leven, maar hebben niet zoveel met vreemdgaan danwel swingen, is allemaal niet nodig voor ze. Ze hebben het goed samen, prima zelfs.
Ik voor mezelf begin met dat voorbeeld voor ogen te geloven dat ook dat een keus is die je maakt. Het is prima mogelijk om 'gewoon' bij elkaar te blijven, als je van het begin af aan maar weet wat je zelf verwacht van Het Leven en je relatie, en als je dat ook weet van elkaar. Ik heb vaak het idee dat strijd, onmin, scheidingen en kwetsen voortkomt uit een weggevallen vertrouwen in elkaar en het wegdrijven bij elkaar in verwachtingen en wensen.
En het gaat niet vanzelf. Je verandert allebei als je ouder (en wijzer??) wordt. Dus samen dat 'contract' blijven vernieuwen door geinteresseerd te blijven in elkaar op álle vlakken, dat lijkt met wel het recept.
Ik ga mijn recept de komende minstens 40 jaar eens uitproberen op deze man... :-)
donderdag 1 november 2007 om 15:59
als ik zie hoe snel men scheiden gaat tegenwoordig dan denk ik wel eens van vecht voor je huwelijk.het is n oud cliche maar wel waar, het huwelijk is geven en nemen.
ik heb veel gegeven maar ook veel genomen.
oke we hebben onze downs gehad maar de ups zijn in de meerderheid.
we zijn tevreden met elkaar en de passie is niet weg.
vandaag ben ik 34 jr getrouwd en daar ben ik blij mee.
vanavond gaan we t met z,n 2tjes gezellig maken en van t weekend met de kinderen uit eten.
ik heb veel gegeven maar ook veel genomen.
oke we hebben onze downs gehad maar de ups zijn in de meerderheid.
we zijn tevreden met elkaar en de passie is niet weg.
vandaag ben ik 34 jr getrouwd en daar ben ik blij mee.
vanavond gaan we t met z,n 2tjes gezellig maken en van t weekend met de kinderen uit eten.
het leven is als n neus,haal eruit wat erin zit.
donderdag 1 november 2007 om 16:33
Ten eerste Pluizebol wil ik je gelukwensen met je situatie en dat het al zo lang goed gaat.
Maar laat het alsjeblieft niet indutten.
Mijn echtgenoot en ik hebben achttien jaar probleemloos samengeleefd, en ik had ook een beetje dat idee net als jij, van 'wij zijn een uitzondering, het is niet normaal om zo lang probleemloos te leven.'
Wij hadden nooit ruzie, waren het overal altijd over eens enz. Heel saai voor buitenstaanders, maar heel fijn voor ons.
Toch bleek er iets mis te zitten. Ik was altijd in de veronderstelling dat het prima tussen ons ging, totdat ik oog in oog kwam te staan met een zekere meneer en ineens de gedachte door mij heen schoot: Mijn hemel! Ik ben met de verkeerde getrouwd!
Ik ben enerzijds zo slim geweest om in te zien dat mijn gevoelens voor deze (bezette) meneer inhielden dat er iets grondig fout zat in de relatie tussen mij en mijn echtgenoot. (En in feite ben ik die meneer daar erg dankbaar voor, ik ben bang dat we anders door zouden zijn blijven pruttelen op de manier hoe het ging, een leven zonder ups en downs).
Anderzijds ben ik dan weer zo stom geweest om een tijdlang toe te geven aan mijn gevoelens voor die ander, en ze te cultiveren in plaats van ze weg te drukken.
Afijn, er is nog altijd een toekomst met mijn eigen echtgenoot, maar er zijn nu wel meer ups en downs in onze relatie. Het gaat allemaal niet meer zo gladjes en rimpelloos als eerst. Ik weet niet goed of ik daar nou rouwig om moet zijn of juist niet.
Ik weet niet of je wat aan mijn antwoord hebt, maar laat je relatie in ieder geval niet indutten. Dat kan heerlijk voelen, zo vertrouwd en rimpelloos, maar het kan onverwacht heel gevaarlijk uitpakken.
donderdag 1 november 2007 om 16:35
Ik vraag me ook vaak genoeg af of het wel bestaat. Als ik lees dat een vrouw al jaren gelukkig is met haar man, denk ik onbewust heel kort even "jaja, dat denk JIJ, hij is vast al een keer vreemdgegaan". Negatieve instelling dus. Terwijl ik zelf ook jarenlang dacht dat ik zelf niet was gemaakt voor een monogame relatie. Ik ga er ook per definitie vanuit dat mannen na een jarenlange relatie met dezelfde vrouw altijd wel een keertje 'buiten de deur gaan eten'.
Maar ja, toen leerde ik mijn huidige vriend kennen en ineens voelt het niet meer alsof er ergens anders nog iemand "beters" rond zou kunnen lopen. En voor mijn vriend is vreemdgaan en elkaar bedriegen, in wat voor zin dan ook, het meest respektloze dat je iemand aan kan doen, van wie je zegt te houden.
En weet je... ik geloof hem! Het is zijn levensinstelling, hij is eerlijk en open en verwacht dat ook van zijn partner. Dus ja... inmiddels geloof ik ook dat het bestaat. Je moet echter wel eerst de juiste persoon tegenkomen, om het te kunnen geloven. Tenminste, zo heb ik dat ervaren.
Maar ja, toen leerde ik mijn huidige vriend kennen en ineens voelt het niet meer alsof er ergens anders nog iemand "beters" rond zou kunnen lopen. En voor mijn vriend is vreemdgaan en elkaar bedriegen, in wat voor zin dan ook, het meest respektloze dat je iemand aan kan doen, van wie je zegt te houden.
En weet je... ik geloof hem! Het is zijn levensinstelling, hij is eerlijk en open en verwacht dat ook van zijn partner. Dus ja... inmiddels geloof ik ook dat het bestaat. Je moet echter wel eerst de juiste persoon tegenkomen, om het te kunnen geloven. Tenminste, zo heb ik dat ervaren.
donderdag 1 november 2007 om 21:00
Ook ik geloof absoluut in goede relaties!
" vroeger" (haha) op de school was ik een van de weinigen waarvan de ouders nog samen waren.
Mijn ouders zijn al heel wat jaren samen nu, geloof nu zo'n 30 jaar, maar als ik ze samen zie....tjongejonge, soms zijn het net een stelletje pubers :D
Mijn vriend komt ook uit een soort gelijk gezin, ouders ook nog bij elkaar....
Daarom durf ik er wel in te geloven...ook omdat wij nu (nog maar) 1 jaar samen wonen, een huisje hebben gekocht en nog steeds niet uitgekletst zijn....
Geloven is durven, of is durven geloven.....
" vroeger" (haha) op de school was ik een van de weinigen waarvan de ouders nog samen waren.
Mijn ouders zijn al heel wat jaren samen nu, geloof nu zo'n 30 jaar, maar als ik ze samen zie....tjongejonge, soms zijn het net een stelletje pubers :D
Mijn vriend komt ook uit een soort gelijk gezin, ouders ook nog bij elkaar....
Daarom durf ik er wel in te geloven...ook omdat wij nu (nog maar) 1 jaar samen wonen, een huisje hebben gekocht en nog steeds niet uitgekletst zijn....
Geloven is durven, of is durven geloven.....
donderdag 1 november 2007 om 21:42
ik geloof er helaas ookniet echt meer in..
ook uit ervaring..en ik weet ik niet niet iedereen over 1kam scheren..
het is bijna normaal als je vreemdgaat.tegenwoordig hoor je er niet bij als je niet vreemdgaat.bewijze van spreeke.
mijn eerste komende vriend zal zich heel hard moeten bewijzen dat hij anders is..helaas
ook uit ervaring..en ik weet ik niet niet iedereen over 1kam scheren..
het is bijna normaal als je vreemdgaat.tegenwoordig hoor je er niet bij als je niet vreemdgaat.bewijze van spreeke.
mijn eerste komende vriend zal zich heel hard moeten bewijzen dat hij anders is..helaas
donderdag 1 november 2007 om 21:53
Ik geloof in een goede relatie, maar ik geloof ook dat het niet mogelijk is dat je nooit verliefd wordt op een ander of een misstap maakt. Hoe ga je er mee om is de tweede vraag.
Helaas heb ik van huis uit niet een goed voorbeeld meegekregen, maar ik probeer het wel beter te doen.
Volgens mij is er wel een (klein) aantal stellen wat het 'perfect' doet hoor, maar ik weet dat ik niet in die categorie pas. Misschien jij wel TO, en zuss, en wendy82! Dat geeft de rest weer hoop
Helaas heb ik van huis uit niet een goed voorbeeld meegekregen, maar ik probeer het wel beter te doen.
Volgens mij is er wel een (klein) aantal stellen wat het 'perfect' doet hoor, maar ik weet dat ik niet in die categorie pas. Misschien jij wel TO, en zuss, en wendy82! Dat geeft de rest weer hoop
vrijdag 2 november 2007 om 06:43
Tja Hotstuff en Sunny, alles kan. Maar ik ga er vanuit dat Lief en ik samen oud worden en dat onze relatie goed blijft.
Vana, je haalt 2 dingen door elkaar. Verliefd worden op een ander en daadwerkelijk een misstap maken zijn 2 heel verschillende dingen.
En mijn relatie is niet perfect hoor, verre van dat zelfs. Maar hij is wel goed.
Vana, je haalt 2 dingen door elkaar. Verliefd worden op een ander en daadwerkelijk een misstap maken zijn 2 heel verschillende dingen.
En mijn relatie is niet perfect hoor, verre van dat zelfs. Maar hij is wel goed.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
vrijdag 2 november 2007 om 07:39
vrijdag 2 november 2007 om 07:42
Ja hier ben ik het wel mee eens. Natuurlijk betekent een relatie niet dat je ineens oogkleppen op krijgt... Maar iets doen met wat je ook mocht voelen ooit misschien is toch echt een bewuste stap nemen... Eentje die je niet zet als je relatie helemaal lekker loopt (denk ik altijd maar hoor)...
En ik denk ook dat geen relatie perfect is, want perfect bestaat helemaal niet
maar je kan wel echt gelukkig zijn met elkaar en helemaal voor elkaar wille gaan en blijven gaan (denk ik)
vrijdag 2 november 2007 om 10:10
Een leuk boek over moderne relaties:
''Liefde á la Carte, over trends in moderne relaties'' :
Verliefd worden doen we allemaal. Hoe jonger je bent, hoe meer geliefden je pad zullen kruisen. Minder stellen voor het leven en meer singles, dat is de prijs die we betalen voor onze zoektocht naar De Ware. Met een checklist in de hand: dit moet je geliefde allemaal zijn en kunnen. Niet alleen in leven en werk streven we naar het maximale. Ook in de liefde nemen we met minder geen genoegen.
Malou van Hintum en Jan Latten laten zien waarom er straks nog meer exen zijn, wat tweede-hands mannen populair maakt, en waar de groei van moedergezinnen, allochtone singles en dolende mannen vandaan komt. In het ik-tijdperk zijn je eigen keuzen belangijk, maar niet allesbepalend. Of je gescheiden ouders hebt, kinderen wilt, gelovig bent, hebt doorgeleerd - al die dingen spelen óók een rol bij het slagen van je relatie. Daar denk je niet aan als je verliefd wordt. Liefde overwint alles, dát denk je.
Nou, vergeet het maar.
(www.uitgeverijarchipel.nl)
''Liefde á la Carte, over trends in moderne relaties'' :
Verliefd worden doen we allemaal. Hoe jonger je bent, hoe meer geliefden je pad zullen kruisen. Minder stellen voor het leven en meer singles, dat is de prijs die we betalen voor onze zoektocht naar De Ware. Met een checklist in de hand: dit moet je geliefde allemaal zijn en kunnen. Niet alleen in leven en werk streven we naar het maximale. Ook in de liefde nemen we met minder geen genoegen.
Malou van Hintum en Jan Latten laten zien waarom er straks nog meer exen zijn, wat tweede-hands mannen populair maakt, en waar de groei van moedergezinnen, allochtone singles en dolende mannen vandaan komt. In het ik-tijdperk zijn je eigen keuzen belangijk, maar niet allesbepalend. Of je gescheiden ouders hebt, kinderen wilt, gelovig bent, hebt doorgeleerd - al die dingen spelen óók een rol bij het slagen van je relatie. Daar denk je niet aan als je verliefd wordt. Liefde overwint alles, dát denk je.
Nou, vergeet het maar.
(www.uitgeverijarchipel.nl)
