wel of geen straf gezinsvoogd?

Margriet30 schreef op 08 november 2007 @ 09:17:

Good lord. Soms sta je nou eenmaal machteloos. En dan ga je naar huis, zet je As the World Turns op, geeft je man een zoen, draait je nog eens lekker om en gaat slapen. En het kind waar jij uit hoofde van je beroep waar je zelf voor gekozen hebt verantwoordelijk voor bent, zit ondertussen gekneveld en bont en blauw geslagen opgesloten in een hondehok in de tuin. Maar hee, soms sta je nu eenmaal machteloos.[/quote]



@fashion,

je hebt een hele duidelijke mening. Prima hoor. Maar ik heb een vraagje: waarom ga je niet lekker zelf als gezinsvoogd werken als je vindt dat niemand in dat vak machteloos hoeft te staan, als je vindt dat er niet naar eer en geweten wordt gehandeld en alle andere dingen die je schrijft. Dan kom je toch lekker bij ons aan de slag en doe je het als enige in Nederland wél goed? Kunnen wij ook van jou leren. Hoewel...ik zou je over een aantal maanden nog wel eens willen spreken.....

Dat heb ik toch al gezegd: omdat ik a) vind dat het hele systeem van jeugdzorg echt waardeloos is en b) denk dat daar een heleboel mensen rondlopen die vergeten waar het nu echt om gaat.



Keer op keer wordt dat slechte beeld dat ik heb van jeugdhulpvelenng ook bevestigd. Ik vind het tekenend dat de mensen die in de jeugdhulpverlening werken wél massaal de straat opgaan als het om cao's en salarissen en nu deze rechtszaak gaat, maar dat het oorverdovend stil blijft uit die hoek als een meiske als Savanna dood in een kofferbak gevonden wordt. Zo vind ik het ook tekenend dat ik de enige in deze discussie ben die zich daarover op lijkt te winden, terwijl de dames die zélf in de jeugdhulp werken, zich vooral opwinden over hun "collega".



Ik neem toch aan dat het jou, en anderen, nog zeer scherp op het netvlies staat wat dat kind, een meisje van net 4, in haar korte leventje allemaal heeft moeten doorstaan, terwijl er ruim 250!!!! hulpverleners bij haar gezin betrokken waren?



Hoe je daar iets anders over kunt voelen dan schaamte dat je voor zo'n instantie werkt is me een raadsel.

Margriet30 schreef op 08 november 2007 @ 09:26:

Daarnaast ga ik me lekker verschuilen achter het idee dat veel problemen in de jeugdzorg ook een maatschappelijk probleem zijn. Ik heb ooit eens een kind uit huis willen plaatsen, alles was al geregeld, maar...nergens plek! Geen pleeggezin, geen crisisplaats, geen instelling, niemand had nog een bedje over. Dit kind is noodgedwongen nog een week thuis geweest terwijl ze met spoed uit huis had moeten gaan. Dit kind had vermoord kunnen worden. ik bedoel maar. En waar was jij toen FV, als jij je had aangemeld als pleeggezin had dit kind misschien naar jou toe gekunnen en had je tenminste een echte positieve bijdrage kunnen leveren aan de hulpverlening in Nederland. Geen woorden, maar daden.

Zoals ik al zei: ik, en nog 3 vriendinnen van mij met goede salarissen, opleidingen en stabiele levens, zouden best pleeghulp willen doen. Daar hebben we het vaak over, 1 van mijn vriendinnen is daar zeer serieus mee bezig geweest en we waren allemaal heel enthousiast. En echt alleen uit idealistische motieven. Ik kan je verzekeren: na de ervaringen met de bureaucratie die daarbij komt kijken en de mensen met wie ze te maken kreeg wist mijn vriendin niet hoe snel ze af moest haken. En het zou me verbazen als er niet meer mensen om die reden denken: zoek het uit, graag of niet hoor.

Goh, ook toevallig: lees voor de grap eens via dat rijtje topics hiernaast het topic "hulpverlening voor mijn zoon".

Uiteindelijk zijn het dan de kinderen die het uit kunnen zoeken.



Ik werk niet bij Jeugdzorg en ik weet zeker niet alle ins en outs. Ik weet wel dat medewerkers heel veel zaken op hun bordje hebben. Het gevolg is dat ze weinig tijd hebben per zaak en dat zaken waar het (weer) goed gaat, als gezien de situatie mogelijk is, al snel worden 'vergeten'. Medewerkers wisselen ook nogal eens. Als een cliënt al jaren 'gebruik' maakt van Jeugdzorg moet je niet gek opkijken dat je dan al met je vierde of vijfde medewerker 'bezig' bent.



Overigens kan een uithuisplaatsing heel snel gaan hoor. Waarschijnlijk is dat eenvoudiger als een ouder zelf toestemt of daar zelfs zelf het initiatief toe neemt. Het wordt dan denk ik een ander verhaal als een ouder niet meewerkt.

En meestal zijn het juist die zaken waarbij het ernstig is en een snelle uithuisplaatsing nagenoeg noodzakelijk is.



Het is ook zeker een waar gegeven dat er veel te weinig gezinnen zijn. Mijn ervaring is dat de crisisgezinnen nog redelijk makkelijk te regelen kunnen zijn.

Uiteraard hangt het wel van de regio af. Dat het vooral een gebrek aan permanente gezinnen is. Crisis duurt doorgaans drie maanden of dat gezin moet zelf aangeven dat het nog best een paar maandjes langer in wil springen.



Daarnaast kan ik me bijna niet voorstellen dat in gevallen waar het zo erg is, dat een medewerker van Jeugdzorg niet opvalt. Een keer een blauwe plek, kan van het vallen zijn. Een keer een vies kind, heeft misschien net buiten gespeeld. Een keer een gat in de broek, kind is misschien net die dag buiten gevallen, broek kapot. Dat je niet meteen argwanend bent, oké maar de erge gevallen zullen toch opvallen? Het kan toch niet zo zijn dat als een kind zo vreselijk wordt behandeld dat niet te merken of te zien is?

Fashionvictim, ik kom je even bijvallen. Je argumenten staan als een huis: die gezinsvoogd had uit hoofde van haar beroep een persoonlijke verantwoordelijkheid voor dat meisje, en ze had als een soort moeder op haar belabberde situatie moeten reageren, dat wil zeggen: haar beschermen. Haar eigen moeder kon dat niet, dus een ander moest dat doen: de gezinsvoogd.

Ze heeft niets voor dat meisje gedaan. Ze heeft haar in hulpeloze toestand achtergelaten terwijl zij in levensgevaar was. Dat is een misdaad in Nederland, iedere volwassene die dat doet is strafbaar. De gezinsvoogd is volgens mij daarom alleen al strafbaar.

In Nederland is het sinds kort ook gebruikelijk om 'zwijgende' moeders die hebben getolereerd dat hun man de kinderen sexueel misbruikten en hun ogen daarvoor sloten strafrechtelijk aan te pakken. Als zij daarvoor aangepakt kunnen worden, waarom zou een gezinsvoogd die willens en wetens de ogen heeft gesloten voor de misdadige praktijken waar haar pupil aan bloot stond dan wel vrijuit kunnen gaan, ik kan dat niet rijmen. Dat ruikt naar rechtsongelijkheid.

Die gezinsvoogd moet gewoon bestraft worden omdat niets doen in dit geval ook een misdaad is.



Kinderen worden in dit land nog altijd als het 'bezit' van de ouders gezien, zelfs al hebben ze er alles aan gedaan om dit 'eigendomsrecht' te verliezen. Voor jeugdzorg maakt dat allemaal niks uit: het kind hoort bij de ouders. punt.

Jeugdzorg is er dan ook niet voor kinderen, maar voor hun ouders. Om ouders met kunstgrepen weer op het 'rechte' spoor te krijgen, zodat zij hun 'bezit' kunnen houden of weer toe kunnen eigenen. Over de hoofdjes van de mishandelde kinderen heen, die heen en weer worden geslingerd tussen allerlei instanties en opvangtehuizen, als ze eenmaal een fijn pleeggezin hebben waar ze zich na een tijdje gehecht hebben aan de pleegouders en broertjes en zusjes moeten ze dat tot hun grote verdriet weer verlaten zodra de ouders ze weer opeisen om ze verder te kunnen mishandelen (wat dus vaak zo gaat, je kunt het zo voorspellen, de bedoelingen zijn ongetwijfeld goed, maar ze kunnen het gewoon niet en gaan weer in de fout). Aan het belang van de kinderen wordt helemaal niet gedacht, alleen aan het belang van de ouders.

Dat is de grote fout die jeugdzorg maakt (nog dagelijks).

Dat is de fout die de gezinsvoogd heeft gemaakt. (en vele gezinsvoogden nog steeds doen in Nederland)

Savanna was geen kind voor haar, maar een dossier, een nummer.



De belangen van het kind moeten centraal staan, niet die van de ouders.

Nell,



Jij zegt het allemaal nog beter dan ik. *duim omhoog smilie*



Margriet,



Waarom is het in vredesnaam "leuk" dat een pleeggezin afhaakt? Wederom die teneur van vergeten waar het om gaat. Het klinkt als "na-na-na-na-naaaa weten jullie lekker ook hoe moeilijk wij het hebben". Maar het gaat toch niet om jou? Of om hoe moeilijk een gezinsvoogd het heeft? Daar heb je nu juist voor gekozen, en als ambtenaren in Nederland eens wat minder zouden zwelgen in zelfmedelijden over hun hoge werkdruk, maar zich in zouden zetten om zélf van binnenuit eens de schouders eronder te zetten om zaken te veranderen, kregen die kinderen misschieen eens wat echte hulp.



Boehoee, je kan als gezinsvoogd niet slapen. Nou, het spijt me wel, maar een meisje van 3 kan helemaal nooit meer slapen en is in die 3 jaar uitgehongerd, gemarteld, mishandeld, als een beest opgesloten, in extreme kou buitengesloten en heeft in die 3 jaar slechts 5 maandjes zorg gehad van een pleeggezin. En de gezinsvoogd stond erbij en keek er naar. Of nou ja, ze keek er niet naar, want door de verhuizing van het gezin was de reistijd te lang. En ze moest eerst overleggen met GGZ omdat de moeder dringend een psychiater nodig had. En haar teamleider vond het niet zijn verantwoordelijkheid om dossiers te lezen. En die dossiers die schreef ze ook maar niet meer. En naar het consultatiebureau luisterde ze niet. En naar de huisarts ook niet. En naar de buren ook niet. En naar de kraamhulp en de gezinshulp en weet ik wat voor hulp ook maar niet.



Dat je dat nog kan verdedigen, zeg.

Even wat achtergrondinfo om de geheugens weer op te frissen:



Voor Savanna werd inhuis plaatsing bij echte vader nooit overwogen

De een na de andere deskundige pleit voor organisatorische maatregelen in de jeugdzorg. Volgens hoofdinspecteur Joke de Vries (een criminologe) van de inspectie jeugdhulpverlening en jeugdbescherming zijn de hulpverleners veelal te jong. Er zouden meer oudere hulpverleners moeten zijn. De Vries wil verder dat bij elke zaak een coördinator wordt aangesteld. Hoogleraar opvoedkunde Jo Hermanns pleit voor directe inzet van een 'snelhulp', die dagelijks bij de moeder langsgaat.



Aanleiding voor de kritiek is de moord op het 3-jarige meisje Savanna uit Alphen aan den Rijn. Het lichaam van Savanna werd afgelopen week gevonden in de kofferbak van de auto van haar moeder. Het probleemgezin was bekend bij hulpverleningsorganisaties.



Jeugdzorg heeft diverse waarschuwingen en meldingen over de gruwelijke thuissituatie van de peuter Savanna (3) uit Alphen aan de Rijn binnengekregen maar zag daarin geen reden om in te grijpen.



Het kind bleek gedurende haar korte leventje voortdurend aan mishandelingen te zijn blootgesteld. Jeugdzorg, die al in 2002 als voogd van Savanna was aangesteld, wist dat moeder Sonja de J. in het verleden al had geprobeerd een kind uit een eerdere relatie om te brengen. "Dat weten wij, maar we hebben niets met die zaak te maken", verklaarde directeur Lemstra van de Jeugdzorg gisteren. De organisatie wist ook van de mishandelingen van Savanna. Lemstra: "Er zijn twee meldingen over mishandeling bij het Advies en Meldpunt Kinderbescherming (AMK) geweest, die wij ter harte hebben genomen. Op basis van onderzoek door het AMK is ons echter niet gebleken dat een uithuisplaatsing nodig was."



Volgens een andere woordvoerster van het AMK werd in mei dit jaar en in december 2002 gemeld dat Savanna werd mishandeld. Van een onderzoek door het AMK is volgens haar echter helemaal geen sprake geweest. "Het AMK doet geen officieel onderzoek. Na die twee meldingen is de hulp aan het gezin enige tijd geïntensiveerd." Verder hebben ze de informatie doorgegeven aan de jeugdzorg in een andere provincie en aan andere instanties."



Een uithuisplaatsing gebeurde wel eerder, in februari 2002. Savanna werd toen vanwege de onveilige situatie vijf maanden lang ergens anders ondergebracht. Een dergelijke maatregel wordt in de regel genomen als er sprake is van ernstige lichamelijke of geestelijke mishandeling of verwaarlozing en als de veiligheid van het kind in gevaar komt. De moeder is in die tijd vanwege psychische problemen onder behandeling geweest. Directeur De Gouw van de GGD Zuid-Holland Noord bracht deze omstandigheden gisteren naar buiten.



"De hulpverleners hadden goed zicht op wat er in het gezin aan de hand is", verklaarde De Gouw. "Iedereen heeft zich de afgelopen dagen veelvuldig afgevraagd of er signalen waren dat er zo iets verschrikkelijks zou kunnen gebeuren. Die signalen waren er niet." Vorige week donderdag en vrijdag kwamen er nog hulpverleners over de vloer.



Moeder Savanna kreeg intensieve begeleiding

Savanna, het driejarige Alphense meisje dat maandagnacht bij Holten dood in de kofferbak van haar moeders auto is gevonden, werd door tal van hulpverleners in de gaten gehouden. Zo’n vier tot vijf keer per week kwamen er mensen van de gespecialiseerde gezinszorg, van Jeugdzorg, van de Jeugdgezondheidszorg en van de Geestelijke Gezondheidszorg over de vloer om Savanna, haar babyzusje Rowena en hun 32-jarige moeder te begeleiden.



De mogelijkheid van het opleggen van een beschermingsmaatregel als co-ouderschap wordt in de nederlandse jeugdhulpverlening niet onderzocht. De idee is dat alleen beide ouders dit kunnen nastreven. Eerder konden kinderen van deze moeder in veiligheid worden gebracht door ze bij de vader onder te brengen. Uit niets blijkt dat deze keer de mogelijkheid van inhuisplaatsing bij de echte vader is overwogen.

Ik vind ook dat de gezinsvoogd gestraft moet worden. De jeugdzorg heeft uiteraard allemaal goede bedoelingen, maar met die goede bedoelingen schiet de jeugdzorg te vaak en te riskant tekort. Het gaat om mensenlevens, daar mag men niet zo onzorgvuldig mee om gaan. Er wordt ongelooflijk aangerommeld met kinderen die afhankelijk zijn van dergelijke instanties. En die instanties (en hun medewerkers) nemen te vaak hun verantwoordelijkheid niet.

Moeder van Savanna wilde eerder kind doden

Door Jolande van der Graaf en Jenny van der Zijden



Sonja de J., de moeder van de onlangs omgebrachte peuter Savanna (3 jaar) heeft eerder geprobeerd een van haar kinderen te vermoorden. Dat verklaarden naaste familieleden van de 32-jarige vrouw. Het drama speelde zich circa tien jaar geleden af. Het slachtoffertje was een van de kinderen uit haar vorige relatie, dat de aanval slechts overleefde omdat haar vader ingreep. De vrouw zou zich daarna vrijwillig hebben laten steriliseren, maar maakte dat later ongedaan. Over de martelgang die Savanna heeft moeten doormaken komen steeds gruwelijker feiten aan het licht.



Moeder Savanna in-en-in slecht

Familie en vrienden van Savanna's moeder Sonja de J., omschrijven haar als "in-en-in-slecht", maar wel toerekeningsvatbaar. Saillant is de angst die velen voor de vrouw blijken te hebben. Ook de mogelijk biologische vader van Savanna, een 24-jarige man uit Woerden die gisteren is gehoord door de recherche, stond doodsangsten uit voor de Alphense.





Zijn moeder: "Hij werd voortdurend door Sonja geslagen. Drie jaar geleden heeft zij onze zoon opgesloten en kon hij ternauwernood vluchten door uit een raam te springen. Hij werd opgejaagd door drugsverslaafde vrienden van Sonja. Wij konden hem net op tijd redden door hem in onze auto te sleuren en snel weg te rijden."



Volgens de familie en vrienden was de onlangs geboren Rowena -mogelijk een kind van partner Mario- het oogappeltje van Sonja de J. en haatte zij haar dochter Savanna. Nooit kreeg de peuter liefde of aandacht, zeggen bronnen in de naaste omgeving van de familie.



Zwaar ondervoed

Zo heeft het kind nooit leren praten, was ze zwaar ondervoed en beduidend kleiner dan haar leeftijdsgenoten. Ook zou haar moeder de peuter mishandeld hebben en in de wintermaanden in een dun zomerjurkje naar buiten hebben gestuurd.



Sonja de J. zou het kind gekneveld en met afgeplakte mond met grote regelmaat hebben opgesloten in de nauwe gangkast, terwijl zij zich tot vroeg in de morgen vermaakte met bar- of discobezoek.



Ook toen de vrouw een maand geleden in het geheim met haar eveneens opgepakte partner Mario (27) in het huwelijk trad, lag de peuter uren alleen en vastgebonden thuis in de smerige en stinkende flat aan de Castorstraat in Alphen aan den Rijn.



Volgens talloze getuigen werd het kind voortdurend afgerost. Zij waarschuwden meermalen vergeefs de politie en kinderbescherming. Iedere keer als hulpverleners langskwamen voor een huisbezoek werd dat vooraf aangekondigd, zodat Savanna's blauwe plekken en wonden onder kleding waren verborgen.



De twee kinderen uit de vorige relatie van Sonja de J. woonden al niet meer bij haar. Na haar poging om een van hen om te brengen werden de kleintjes uit huis geplaatst en later onder de hoede van hun vader gebracht.



Jeugdbeschermingsinstanties zijn van deze schokkende feiten uit het verleden op de hoogte, maar hebben peuter Savanna jaren later toch bij Sonja de J. gelaten. Alleen als baby is het meisje vijf maanden lang uit huis geplaatst.



Voogdij

Het landelijk bureau van de raad voor de kinderbescherming in Utrecht kon gisteren niet op de zaak ingaan. Jeugdzorg, de instelling die de voogdij over Savanna had, wilde gisteren en eergisteren in het geheel niet reageren.



Savanna, waarschijnlijk gestorven aan de gevolgen van verstikking, wordt vandaag begraven. Maandag wordt in haar woonplaats een stille tocht gehouden.



Bron: De Telegraaf, 30 september 2004.

De moord op Savanna: waar ging het mis?



Alle verantwoordelijke instanties die zich bezighielden met het gezin van de vermoorde peuter Savanna, hebben gefaald. Dat zegt de Inspectie voor de Jeugdzorg. Maar waar ging het mis? Een overzicht.



Mishandeling

Al voor februari 2002 ging het niet goed in het gezin, blijkt uit het onderzoek. Naar aanleiding van een melding bij het AMK (Advies en Meldpunt Kindermishandeling) over verwaarlozing, ondervoeding en vermoedens van mishandeling, werd de peuter in februari 2002 uit huis geplaatst en onder toezicht gesteld. Een half jaar later mocht ze terug naar haar moeder die inmiddels naar Alphen aan den Rijn was verhuisd. Tot haar dood in september 2004 bleven de signalen dat het kind werd mishandeld terugkomen.



Kinderbescherming

Volgens de inspectie heeft de Raad voor de Kinderbescherming willens en wetens de terugkeer van het 3-jarige meisje niet getoetst. De raad wist ook niet wat het risico was dat ze thuis liep. Het AMK was destijds niet gehoord.



Jeugdzorg

Het Bureau Jeugdzorg liet het meisje naar huis gaan terwijl er toen al signalen waren dat haar moeder geen advies over de opvoeding accepteerde. Dat laatste en het aanvaarden van hulpverlening was een voorwaarde om het kind thuis te laten wonen.



De inspectie vindt het onaanvaardbaar dat het Bureau Jeugdzorg geen actie ondernam toen de moeder hulpverleners buiten de deur zette.





Gezinsvoogd

De inspectie concludeert dat de gezinsvoogd zich bij het toezicht op de veiligheid van de peuter te veel heeft laten leiden door de moeder. De voogd deed erg haar best het contact met de moeder goed te houden. Het lijkt erop dat signalen van het consultatiebureau, de geestelijke gezondheidszorginstelling die de moeder moest helpen en diverse meldingen bij het AMK hierdoor als incidenten werden afgedaan.



Teamleider

De teamleider liet de gezinsvoogd te veel alleen opknappen en hield geen toezicht. Hij zei het ook niet zijn taak te vinden dossiers te lezen. Uit het rapport blijkt verder dat het Bureau Jeugdzorg naliet de zaak na een verhuizing van het gezin naar Alphen aan den Rijn, over te dragen aan een Bureau Jeugdzorg in de nieuwe regio. De afstand legde een zware druk op de gezinsvoogd en de informatieoverdracht tussen de verschillende instanties was hierdoor slecht. Zo kwam het consultatiebureau waar de moeder van de peuter wegens een nieuw kind op bezoek kwam, er pas veel later achter dat het 3-jarige meisje onder toezicht stond.



AMK



Het AMK bleek vooral de laatste meldingen van hulpverleners over het gezin veel te summier te hebben opgeschreven. In die periode drong het consultatiebureau aan op uithuisplaatsing van zowel de peuter als de nieuwe baby. Het AMK concentreerde zich echter op de toestand van de nieuwe baby in het gezin. De ander stond al onder toezicht, was de gedachte. De inspectie vindt dat het AMK ook expliciet de zorgen over de veiligheid van de 3-jarige peuter had moeten opschrijven.



GGZ

Verder valt uit het rapport op te maken dat de moeder geestelijke gezondheidszorg kreeg. De gezinsvoogd heeft zich hier ook voor ingespannen. De zorg van de GGZ beperkte zich volgens het onderzoek alleen tot praktische hulpverlening en het medeorganiseren van hulp.



Bron: rtl nieuws, maart 2005

Nell en fashion victim jammer dat jullie zo kortzichtig zijn en alles zo zwart wit zien, maar wat ik eigenlijk nog erger vind is dat jullie blijkbaar zo goed weten hoe het moet maar daar vervolgens dus niks mee doen en dan als smoes de bureaucratie noemen een nogal slap excuus in mijn ogen. Want als je er zo vol van bent dat jij het wel goed zou doen doe dat dan!! Wat is dan erger iemand die zich inzet daarbij misschien fouten maakt wat inderdaad vreselijke gevolgen heeft gehad maar die misschien voor heel veel andere kinderen wel wat heeft kunnen betekenen of iemand die alleen maar een hoop blahblah is niks probeert en vervolgens dus niemand helpt.

Het is toch wel erg frappant dat een kraamhulp na een paar dagen al zag dat Savanna mishandeld werd en daar melding van maakte.

Het is toch wel erg frappant dat een CB Arts zag dat Savanna mishandeld werd en daar melding van maakte.

Het is toch wel erg frappant dat buren zagen dat Savanna mishandeld werd en daar melding van maakten.



en een gezinsvoogd heeft dit allemaal niet doorgehad? Dat snap ik dus echt niet...



Ik vind alleen niet dat de gezinsvoogd schuldig is aan de dood van Savanna, wel voor ernstige nalatigheid en daar uiteraard ook voor gestraft moet worden.

Margriet30 schreef op 08 november 2007 @ 11:00:

@ nell

Mmmm. Vreemd. Dat is niet wat ikzelf dagelijks zie en meemaak. Ik zit in een groot team en zie al mijn collega's dagelijks worstelen en vechten om het beste voor 'hun' kinderen voor elkaar te krijgen. Ik zie ook de onmacht en de frustraties als kinderen van pleeggezin naar pleeggezin worden gesleept omdat er geen langdurige plekken zijn. Ik zie de woede als een rechter besluit dat een kind toch terug naar huis moet (want dat beslissen wij niet, dat doet een kinderrechter) Ik zie hoeveel kinderen uit huis worden geplaatst.

Dus Nell, wat jij schrijft zie ik niet terug in de dagelijkse praktijk. Werk jij in een compleet ander team met een andere mentaliteit? Of werk jij helemaal niet in de jeugdzorg? Dan kan je dus totaal niet weten wat er allemaal speelt en hoe er over deze kinderen gedacht wordt en welke belangen voorop staan en vraag ik me af hoe je tot deze conlusies komt.

Ik weet van nabij hoe jeugdzorg werkt, ben goed ingelezen in onderzoeksrapporten die over hulpverlening aan kinderen gaan, en daar komt jeugdzorg in het algemeen niet best vanaf.



Verder kan ik je vertellen dat de rechtbank meestal meegaat in wat jeugdzorg wil, dus als jeugdzorg zegt dat het kind weer naar de biologische ouders moet, dan hamert de rechtbank dat ongezien door, als jij je een beetje zou inlezen in dat gebeuren zou je dat ook zien.

Pleegouders die erg veel weten over het kind en zijn/situatie, die hebben niets te vertellen in dit gebeuren, hun stem wordt niet gehoord. Pleegouders komen vaak wel op voor dat hulpeloze kind, maar dat wekt de woede van de gezinsvoogden want die willen zelf beslissen, je moet je als pleegouder 'koest' houden, anders wordt het kind sowieso naar een ander pleeggezin overgeheveld naar een wat slaafser volgend pleeggezin. Het kind heeft hier weer het nakijken. En goede pleeggezinnen haken af omdat zij dit niet meer wensen mee te maken.

Er is een hoop mis, veel te veel.

sienna72 schreef op 08 november 2007 @ 11:12:

Nell en fashion victim jammer dat jullie zo kortzichtig zijn en alles zo zwart wit zien, maar wat ik eigenlijk nog erger vind is dat jullie blijkbaar zo goed weten hoe het moet maar daar vervolgens dus niks mee doen en dan als smoes de bureaucratie noemen een nogal slap excuus in mijn ogen. Want als je er zo vol van bent dat jij het wel goed zou doen doe dat dan!! Wat is dan erger iemand die zich inzet daarbij misschien fouten maakt wat inderdaad vreselijke gevolgen heeft gehad maar die misschien voor heel veel andere kinderen wel wat heeft kunnen betekenen of iemand of iemand die alleen maar een hoop blahblah is niks probeert en vervolgens dus niemand helpt.

Nee, nu draai je de zaken om. IK word niet betaald door Jeugdzorg om als ogen en oren in het probleemgezin te fungeren, dat is de gezinsvoogd. Het is haar primaire taak om de zorg in goede banen te leiden, om zicht te houden op de ontwikkelingen in het gezin, en vooral: om de veiligheid van het kind te waarborgen. Daar wordt een gezinsvoogd voor betaald, daar heeft een gezinsvoogd voor gekozen, en het lijkt me evident dat DEZE gezinsvoogd allesbehalve dat heeft gedaan.



Dan kan je de boel omdraaien en zeggen dat IK of Nell niet genoeg voor kinderen doen, maar IK heb niet voor een dergelijk beroep gekozen en dat is niet voor niks. Zij wel, zij heeft gefaald, en zij moet dus ook gewoon boeten voor haar falen, wat mij betreft.

Ik heb net trouwens even opgezocht wat de taken van een gezinsvoogd eigenlijk zijn, en ik weet niet precies hoe betrouwbaar deze bron is, maar ik persoonlijk vind het deel wat ik vetgedrukt heb gemaakt nou net het grootste probleem:



Uitgangspunt is de landelijk geldende definitie van jeugdbescherming.



Het geheel van activiteiten door daartoe aangewezen instituties dat erop gericht is het fundamentele recht van het kind op een gezonde en evenwichtige ontwikkeling en uitgroei naar zelfstandigheid te waarborgen, daar waar dat recht bedreigd wordt doordat het de ouders aan mogelijkheden ontbreekt het kind een aanvaardbare opvoedingssituatie te bieden.



Deze activiteiten beogen een aanvaardbare opvoedingssituatie opnieuw tot stand te brengen en vervolgens te handhaven.



De activiteiten van de jeugdbescherming die gebaseerd zijn op wetten, regels en procedures, dienen in juiste verhouding te staan tot de mate en/of de aard van de dreiging.



De activiteiten moeten, gelet op de verbondenheid van ouder en kind, gericht zijn op de handhaving c.q. het herstel van een relatie tussen ouder en kind.



Bron: http://www.bmj.nl/TFJEUGDBESCHERMER.htm



Volgens mij zit hier het grootste probleem van Jeugdzorg en dat onderschrijft wat Nell in haar eerste posting ook zegt.

Een medewerker bij jeugdzorg die 'vol goede bedoelingen' maar half werk verricht en/of fouten maakt, is ook een gevaar voor het kind. Want de omgeving denkt 'jeugdzorg is erbij betrokken' en dus vertrouwen ze erop dat het goed in de gaten gehouden wordt. En juist dan ontstaat een schijnveiligheid waardoor de ouders of andere verzorgers een nog groter gevaar kunnen worden voor hun kind.

sienna72 schreef op 08 november 2007 @ 11:12:

Nell en fashion victim jammer dat jullie zo kortzichtig zijn en alles zo zwart wit zien, maar wat ik eigenlijk nog erger vind is dat jullie blijkbaar zo goed weten hoe het moet maar daar vervolgens dus niks mee doen en dan als smoes de bureaucratie noemen een nogal slap excuus in mijn ogen. Want als je er zo vol van bent dat jij het wel goed zou doen doe dat dan!! Wat is dan erger iemand die zich inzet daarbij misschien fouten maakt wat inderdaad vreselijke gevolgen heeft gehad maar die misschien voor heel veel andere kinderen wel wat heeft kunnen betekenen of iemand die alleen maar een hoop blahblah is niks probeert en vervolgens dus niemand helpt.

Ja, ik kan het weten, daarom trek ik mijn mond open, dat zie ik als mijn plicht.

Ik heb ook geholpen om een kind voor zo'n zelfde lot als Savanna te behoeden, dat is uiteindelijk gelukt. Maar dat succes kwam pas nadat savanna dood was gevonden, want toen kwamen de discussies los in het voordeel van het mishandelde kind. Dat heeft dat kindje erg geholpen, anders had dat ook niet meer geleefd als het aan de gezinsvoogd had gelegen.

Oh ja, ik werk niet bij jeugdzorg of in de hulpverlening, ik zou geen nacht meer kunnen slapen. Ik zou ook met iedereen ruzie krijgen die niet alles op alles zou zetten om de veiligheid van de kinderen te waarborgen.

En denk je echt dat de gezinsvoogden niet alles op alles zetten om de veiligheid van die kinderen te waarborgen en daarbij ook tegen allerlei regeltjes aanlopen, denk je nu echt dat zo gezinsvoogd denkt äch als ik aan het eind van de mnd mijn salaris maar krijg en wat er met zo kind gebeurt maakt me niks uit en dat die geen slapeloze nachten hebben.. En ja er lopen aardig wat dingen niet lekker bij jeugdzorg maar van de vele zaken waar het hartstikke goed gaat zal je niks van horen he. Natuurlijk moet er gekeken worden naar de fouten die desbetreffende mensen hebben gemaakt want de fouten zijn niet door 1 gezinsvoogd gemaakt en daar moeten maatregelen mee getroffen worden bijv ontslag maar om nu te zeggen dat desbetreffende gezinsvoogd de gevangenis in moet dat vind ik echt te ver gaan, als je dat gaat doen zullen heel wat mensen goed gaan nadenken of ze dat werk nog wel willen doen en wat krijg je dan nog meer werkdruk, nog meer fouten etc wat als straks de hele jeugdzorg opgedoekt wordt wie is er dan nog verantwoordelijk??

Ik heb zelf ook jaren geleden in mijn directe omgeving te maken gehad met een pleegkind dat stelselmatig mishandeld werd (door haar pleegouders dus). Ondanks hele duidelijke waarschuwingen van mijn kant (niet anoniem!) heeft het arme kind (3 jaar) het niet overleefd. De pleegouders kwamen er met een relatief lichte straf vanaf en voor de Instelling Jeugd en Gezin had het helemaal geen strafrechtelijke gevolgen hoewel ze overduidelijk de dood van dit kind op hun geweten hadden. Al waren ze alleen maar gaan kijken, dan hadden ze onmiddellijk gezien dat het niet pluis was maar ze hebben het afgedaan met een telefoontje! Wat mij betreft wordt de gezinsvoogd in dit geval veroordeeld als was het alleen maar er voor te zorgen dat ze allerter reageren in het vervolg. Er is maar 1 belang wat voor op staat en dat is het belang van het kind!

Vanzelfsprekend wordt er meer gesproken over de kinderen waarbij het misgaat bij Jeugdzorg dan over de kinderen met wie het goed gaat! Want Jeugdzorg zou er moeten zijn ter bescherming van het kind. Wanneer het in die plicht faalt, is het niet meer dan terecht dat daar veel en heftig over wordt gesproken. Ieder falen is een onnodig slachtoffer erbij. Dat besef zou er bij iedere medewerker in de hulpverlening moeten zijn. Dat is zeer beslist niet het geval.



Nog mooier zou het zijn wanneer er nu eens kritisch en zorgvuldig naar de hulpverlenende instanties (niet alleen voor kinderen, maar ook voor volwassenen) wordt gekeken en dat er vervolgens veel wordt veranderd en verbeterd. Een zo welvarend land als Nederland heeft het geld om daar iets aan te doen.