Kinderen
alle pijlers
Mag ik even zeuren? Wat een baaldag!
zaterdag 10 november 2007 om 16:05
Mag ik me via dit topic even stevig afreageren?
Wat een rotdag heb ik vandaag! Ik vind dat m'n leven maar weinig voorstelt zo tijdens m'n bevallingsverlof. Ben alleen maar aan het huishouden, sloven en zorgen voor man en kind. Ondanks dat ik zo m'n best doe vind ik dat het hier in huis maar een dikke bende is. Had vanochtend eens geen zin om ontbijt voor m'n vriend en mezelf klaar te maken en sinaasappels uit te persen. En dus maakt hij lekker z'n eigen boterham klaar en gaat doodleuk zitten Internetten. Verse jus hoeft voor hem niet, te veel gedoe met citruspers schoonmaken e.d.. De baby ligt nu al bijna een uur te huilen nadat ze gevoed en verschoond is en vriendlief is weggegaan toen ik hem verweet dat hij te weinig bijdraagt aan de huishouding. Hij gaat vanavond lekker op verjaardagsvisite. Zonder mij, want geen oppas.
Ik heb zin om even lekker naar buiten te gaan maar vind het risico op een stortbui te groot. En dus zit ik nu maar weer eens achter de pc, mailbox te bekijken waar de langverwachte mailtjes van mijn vriendinnen nog steeds niet in zitten. Ik blijf hun niet steeds mailen hoor, als het altijd maar van mijn kant moet komen....ik ben tenslotte zes weken geleden moeder geworden dus er zou niets mis mee zijn als ze zich eens afvroegen hoe het me eigenlijk vergaat en eens gezellig langs zouden komen!!!
Soms mis ik de kraamhulp zo ontzettend. Want wat was het heerlijk om eens verzorgd en vertroeteld te worden. Maar ja, die tijd komt niet terug. Ik ga er maar van uit dat ik morgenochtend weer goedgehumeurd en energiek wakker word.
Wat een rotdag heb ik vandaag! Ik vind dat m'n leven maar weinig voorstelt zo tijdens m'n bevallingsverlof. Ben alleen maar aan het huishouden, sloven en zorgen voor man en kind. Ondanks dat ik zo m'n best doe vind ik dat het hier in huis maar een dikke bende is. Had vanochtend eens geen zin om ontbijt voor m'n vriend en mezelf klaar te maken en sinaasappels uit te persen. En dus maakt hij lekker z'n eigen boterham klaar en gaat doodleuk zitten Internetten. Verse jus hoeft voor hem niet, te veel gedoe met citruspers schoonmaken e.d.. De baby ligt nu al bijna een uur te huilen nadat ze gevoed en verschoond is en vriendlief is weggegaan toen ik hem verweet dat hij te weinig bijdraagt aan de huishouding. Hij gaat vanavond lekker op verjaardagsvisite. Zonder mij, want geen oppas.
Ik heb zin om even lekker naar buiten te gaan maar vind het risico op een stortbui te groot. En dus zit ik nu maar weer eens achter de pc, mailbox te bekijken waar de langverwachte mailtjes van mijn vriendinnen nog steeds niet in zitten. Ik blijf hun niet steeds mailen hoor, als het altijd maar van mijn kant moet komen....ik ben tenslotte zes weken geleden moeder geworden dus er zou niets mis mee zijn als ze zich eens afvroegen hoe het me eigenlijk vergaat en eens gezellig langs zouden komen!!!
Soms mis ik de kraamhulp zo ontzettend. Want wat was het heerlijk om eens verzorgd en vertroeteld te worden. Maar ja, die tijd komt niet terug. Ik ga er maar van uit dat ik morgenochtend weer goedgehumeurd en energiek wakker word.
zaterdag 10 november 2007 om 20:36
inderdaad wyfke, was jij het met het topic over een vriend die een weekend o pad ging toen je baby 2 weken oud was? zo nee, dan vergis ik me, zo ja, ik zou eens heel goed gaan praten met je vriend, want de indruk die ik nu van hem krijg is niet zo'n hele beste (sorry als ik twee topics door elkaar haal). Ik vond de kraamtijd af en toe ook heel zwaar, met een huilend kind, vermoeidheid door de nachten, maar ik kon gewoon naar buiten (heerlijke nazomer toen kind net geboren was) had veel contacten met vriendinnen en een vriend die deed (doet) wat die kon / kan. En dan nog word ik af en toe gek en vind ik het heel zwaar, zeker in het begin, kan ik me nog goed herinneren. Maar ik zou maar eens beginnen met een goed gesprek, want weggaan en jou zo achter laten met een huilend kind en lekker vanavond op visite gaan zonder jullie, ik vind het echt geen stijl.
zaterdag 10 november 2007 om 22:07
Yep, klopt, dat was ik ook met dat andere topic. Maar ik wil alles gewoon even van me af klagen, want ik heb niemand in de buurt om even onder vier ogen tegen te klagen. Gewoon even zeuren zonder dat iemand meteen met een bekeurend vingertje klaar staat om me erop te wijzen dat het aan mij of m'n vriend ligt.
Ik vind het moeilijk om het huishouden te laten voor wat het is, omdat ik er a. overdag genoeg tijd voor heb en b. mijn vriend hele lange werkdagen maakt. Ik kan moeilijk van hem verwachten dat hij 's avonds om half zeven nog eens gaat staan koken. Ik weet ook niet of dat het probleem is. Ik voel me nu gewoon even waardeloos, onprettig, nutteloos, onaantrekkelijk, etc. En nu ik het zo op zit te schrijven, herinner ik me dat de kraamhulp me dit al voorspelde als de baby rond een week of zes oud zou zijn. Dus kennelijk is deze baalfase een fase waar veel prille moeders doorheen moeten. Helaas.
En voor de duidelijkheid: ik laat m'n dochter niet zielig alleen huilen, maar als je gevoed, verschoond en getroost/gewiegd hebt, houdt het even op. Als ik haar op schoot of op de arm neem wordt ze alleen maar vreselijk overstuur. Bovendien heeft de wijkverpleegkundige mij verteld dat we haar af en toe gewoon lekker moeten laten huilen, omdat alle baby's huilen.
Ik vind het moeilijk om het huishouden te laten voor wat het is, omdat ik er a. overdag genoeg tijd voor heb en b. mijn vriend hele lange werkdagen maakt. Ik kan moeilijk van hem verwachten dat hij 's avonds om half zeven nog eens gaat staan koken. Ik weet ook niet of dat het probleem is. Ik voel me nu gewoon even waardeloos, onprettig, nutteloos, onaantrekkelijk, etc. En nu ik het zo op zit te schrijven, herinner ik me dat de kraamhulp me dit al voorspelde als de baby rond een week of zes oud zou zijn. Dus kennelijk is deze baalfase een fase waar veel prille moeders doorheen moeten. Helaas.
En voor de duidelijkheid: ik laat m'n dochter niet zielig alleen huilen, maar als je gevoed, verschoond en getroost/gewiegd hebt, houdt het even op. Als ik haar op schoot of op de arm neem wordt ze alleen maar vreselijk overstuur. Bovendien heeft de wijkverpleegkundige mij verteld dat we haar af en toe gewoon lekker moeten laten huilen, omdat alle baby's huilen.
zaterdag 10 november 2007 om 22:10
En eigenlijk ben ik gewoon heel verdrietig en teleurgesteld ook, dat mensen die ik hier al lang verwacht had om mijn baby te bewonderen, het gewoon af laten weten. Vlak na de bevalling bellen ze enthousiast op en vertellen dat ze "heel gauw" langskomen, of ze sturen een leuke kaart om hun bezoekje alvast aan te kondigen. Maar we zijn nu zes weken verder en ze zijn helaas nog niet geweest....snik 
En ik had er nog wel zo naar uitgekeken. En een mens moet zich afreageren dus was m'n vriend vandaag de l*l.
En ik had er nog wel zo naar uitgekeken. En een mens moet zich afreageren dus was m'n vriend vandaag de l*l.
zaterdag 10 november 2007 om 22:59
zaterdag 10 november 2007 om 23:03
Wyfke, misschien denken die mensen wel dat ze er goed aan doen om je even met rust te laten? Je kunt hen toch ook bellen en zeggen: Joh, ik heb het niet druk de komende week, kom je gezellig mijn dochter bekijken?
En verder tel je dan de dagen af totdat je weer gaat werken. Want ik vond het echt een verademing om weer aan het werk te gaan. Dat hele zwangerschapsverlof zit je tussen die 4 muren en ineens gaat er zodra je weer op je werk bent een hele wereld voor je open!
En verder tel je dan de dagen af totdat je weer gaat werken. Want ik vond het echt een verademing om weer aan het werk te gaan. Dat hele zwangerschapsverlof zit je tussen die 4 muren en ineens gaat er zodra je weer op je werk bent een hele wereld voor je open!
zaterdag 10 november 2007 om 23:13
Nou Wyfke ik herken me wel in je verhaal. Ook ik baal af en toe behoorlijk. Ik heb een dochtertje van 10 weken en ik vind het echt wel zwaar. Soms huilt (lees: krijst) ze wel een uur en krijg ik haar met geen mogenlijkheid stil. Wiegen, rondlopen, knuffelen, flesje, verschonen, niks helpt dan. En ook ik laat haar dan 'rustig' even in haar bedje liggen. Ik weet het dan ook niet meer. Het is ook gewoon heel erg wennen, een baby. Eerst was je jaren lang zelf de belangrijkste persoon, en nu vind ik mezelf nog steeds heel belangrijk, maar is er een baby die ook continue aandacht wil. En dat is echt wel wennen. En lang niet altijd makkelijk etc. Ik heb geen tips maar leef met je mee. Het schijnt allemaal goed te komen.. (ja dit klinkt negatief en tuurlijk ben ik super blij met een gezond mooi kindje maar soms is het ook gewoon zwaar en lastig en vooral heel erg wennen.)
zaterdag 10 november 2007 om 23:22
:
En eigenlijk ben ik gewoon heel verdrietig en teleurgesteld ook, dat mensen die ik hier al lang verwacht had om mijn baby te bewonderen, het gewoon af laten weten. Vlak na de bevalling bellen ze enthousiast op en vertellen dat ze "heel gauw" langskomen, of ze sturen een leuke kaart om hun bezoekje alvast aan te kondigen. Maar we zijn nu zes weken verder en ze zijn helaas nog niet geweest....snik
Dit herken ik ook heel erg. Ik had een keizersnee en veel mensen wachten dan met bezoek en van uitstel komt afstel lijkt het wel.
Het stomme vind ik nog dat mensen waar je normaal niet zoveel kontakt mee hebt en die je tegenkomt als je nog zwanger bent zeggen: 'Je moet me echt laten weten wanneer je bevallen bent, want dan kom ik zo snel mogelijk langs, ik vind pasgeboren baby's zoooooo leuk!" dus ik stuur ze een kaartje en dan komen ze niet langs, maar sturen een kaartje waarop staat:'Ik kom snel een keertje kijken". Hmm ze moeten nog komen en we zijn nu ruim een half jaar verder. Ik vind het echt wel jammer, want had me juist wel verheugd op kraambezoek. Ik vond het echt leuk om mijn verse baby te showen!
zaterdag 10 november 2007 om 23:31
Morrie en Zonnebloem79: wat een verademing om jullie reactie te lezen. Ik hoef echt geen tips of adviezen, maar gewoon weten dat er meer vrouwen zijn die zich zo voelen als ik. Ik spreek verder geen mensen 'in person' die in hetzelfde schuitje zitten, dus dit forum is erg belangrijk voor mij.
En layla1969: ook heel herkenbaar wat je schrijft. Ik had me ook erg verheugd op kraambezoek maar helaas valt het erg tegen. Een aantal vriendinnen had ik hier al lang verwacht en ze hebben ook al diverse malen aangekondigd te zullen komen, maar het blijft erbij. Ik heb ze echt laten weten dat ik het heel fijn zou vinden als ze langskomen, dus ze weten dat ik wel aan kraamvisite toe ben, maar het blijft bij "hartstikke gezellig we maken gauw een afspraak!" En als je dan een mailtje terugstuurt waarin je vraagt "wanneer dan precies?" dan hoor je weer niks....ik heb ook nog zoiets als trots dus ik wacht nu wel af wat ze al of niet van zich laten horen.
En layla1969: ook heel herkenbaar wat je schrijft. Ik had me ook erg verheugd op kraambezoek maar helaas valt het erg tegen. Een aantal vriendinnen had ik hier al lang verwacht en ze hebben ook al diverse malen aangekondigd te zullen komen, maar het blijft erbij. Ik heb ze echt laten weten dat ik het heel fijn zou vinden als ze langskomen, dus ze weten dat ik wel aan kraamvisite toe ben, maar het blijft bij "hartstikke gezellig we maken gauw een afspraak!" En als je dan een mailtje terugstuurt waarin je vraagt "wanneer dan precies?" dan hoor je weer niks....ik heb ook nog zoiets als trots dus ik wacht nu wel af wat ze al of niet van zich laten horen.
zaterdag 10 november 2007 om 23:36
Jammer is het hè, ik heb nu nog steeds pakken muisjes staan voor op de beschuiten, had alvast groot ingeslagen hahahaha. Maar 1 troost, het is nu nog zwaar maar het wordt echt makkelijker hoor. Ik vond de eerste 3 maanden het zwaarst, toen ik eenmaal ging werken ging het allemaal een stuk makkelijker gek genoeg. Je komt dan zelf weer onder de mensen, baby zit in een lekker ritme, ergste krampjes zijn voorbij etc. En nu is het gewoon genieten, iedere dag is een feestje met onze kleine meid!
zaterdag 10 november 2007 om 23:47
De roze muisjes kunnen nog wel even wachten, maar de beschuiten zijn inmiddels niet meer te eten 
Het laatste kwartaal van het jaar is al niet m'n favoriete periode en dan voel ik me nooit op m'n best. En dan te bedenken dat ik ook nog een maand extra verlof opneem omdat wij nog gaan verhuizen. Maar goed, in die laatste maand zijn we dan wel druk om ons nieuwe huis op te knappen dus dan wordt m'n wereldje ook al wat groter. Heb af en toe wel ontzettend zin om weer aan het werk te gaan! En dat terwijl iedereen zegt "geniet ervan"....maar als je er eenmaal in zit kunnen vier maanden ontzettend lang zijn. Ondanks dat je dan een lief en gezond kindje hebt waar je de hele dag mee door kunt brengen.
Het laatste kwartaal van het jaar is al niet m'n favoriete periode en dan voel ik me nooit op m'n best. En dan te bedenken dat ik ook nog een maand extra verlof opneem omdat wij nog gaan verhuizen. Maar goed, in die laatste maand zijn we dan wel druk om ons nieuwe huis op te knappen dus dan wordt m'n wereldje ook al wat groter. Heb af en toe wel ontzettend zin om weer aan het werk te gaan! En dat terwijl iedereen zegt "geniet ervan"....maar als je er eenmaal in zit kunnen vier maanden ontzettend lang zijn. Ondanks dat je dan een lief en gezond kindje hebt waar je de hele dag mee door kunt brengen.
zondag 11 november 2007 om 00:11
Ik heb ook heel veel zin om weer te werken. Ik heb vakantie achter m'n verlof aangeplakt. Voor de kleine is dat goed en fijn, nog wat langer bij mama. Maar ik kijk eerlijk gezegd erg uit naar 2 januari (dan begin ik weer).
Ik denk dat, zoals je zelf al zegt, dat het ook vooral het 'kleine wereldje' is wat irriteert. Bij mij althans. En inderdaad, het komt goed, het wordt makkelijker etc zoals alle 'ervaren moeders' zeggen en daar vertrouw ik dan maar op.
Ik denk dat, zoals je zelf al zegt, dat het ook vooral het 'kleine wereldje' is wat irriteert. Bij mij althans. En inderdaad, het komt goed, het wordt makkelijker etc zoals alle 'ervaren moeders' zeggen en daar vertrouw ik dan maar op.
zondag 11 november 2007 om 00:16
En dat terwijl iedereen zegt "geniet ervan"....maar als je er eenmaal in zit kunnen vier maanden ontzettend lang zijn. Ondanks dat je dan een lief en gezond kindje hebt waar je de hele dag mee door kunt brengen.[/quote]
Ja en P.S. : begrijp me niet verkeerd ik ben ook waanzinnig blij dat ik een gezond kindje op de wereld heb gezet. Maar het is tegelijkertijd ook echt zwaar. Ik zou me graag weer eens 'gewoon' voelen, niet zo zorgelijk en piekerig. Misschien zijn het (nog steeds??) hormonen die dwars liggen. En niet te vergeten slaaptekort. Dat is ook een monster heb ik ervaren.
Ja en P.S. : begrijp me niet verkeerd ik ben ook waanzinnig blij dat ik een gezond kindje op de wereld heb gezet. Maar het is tegelijkertijd ook echt zwaar. Ik zou me graag weer eens 'gewoon' voelen, niet zo zorgelijk en piekerig. Misschien zijn het (nog steeds??) hormonen die dwars liggen. En niet te vergeten slaaptekort. Dat is ook een monster heb ik ervaren.
zondag 11 november 2007 om 07:56
wyfke, ik denk toch dat je wellicht nog een keer met je vriend moet gaan praten als ik het zo lees.
Voorheen kon je gemakkelijk de ballen in de lucht houden, werken, huishouden, sociale dingen, etc. NU is er een balletje tussengekomen, namelijk een baby. En laat dat balletje nou net het grootste balletje zijn en altijd uit de vaste omlijning gaat!
Je zult opnieuw je balans moeten vinden en dat gaat met horten en stoten. Leg de lat voor jezelf wat lager wbt huishouden, wees tevreden met als er door jou gestofzuigd is, en laat evt vriend als hij thuiskomt en jij aan het koken bent een dweil door de kamer halen. Vergeet niet dat je welliswaar niet werkt momenteel maar een dagtaak thuis hebt nu met je nieuwe baby. Mijn man vond een dag thuis met de baby drukker dan dat hij t op zijn werk had. Thuisgekomen kreeg hij dan ook direct de baby in zijn handen en ging ik doen wat ik wilde doen, met mn handen vrij.Dat was dus de ene dag misschien wel gewoon koken en even snel een was in de machine doen, en de andere dag gewoon lekker naar een vriendin, of even een wandeling buiten maken. Waarom zou je vriend perse rust moeten hebben als hij savonds thuiskomt? jij hebt overdag toch ook genoeg te doen gehad?Bij een baby hoort nou eenmaal drukte savonds en snachts, en of je nou thuis bent of op je werk overdag, bij ons werden die taken echt gewoon verdeeld. Succes!
Voorheen kon je gemakkelijk de ballen in de lucht houden, werken, huishouden, sociale dingen, etc. NU is er een balletje tussengekomen, namelijk een baby. En laat dat balletje nou net het grootste balletje zijn en altijd uit de vaste omlijning gaat!
Je zult opnieuw je balans moeten vinden en dat gaat met horten en stoten. Leg de lat voor jezelf wat lager wbt huishouden, wees tevreden met als er door jou gestofzuigd is, en laat evt vriend als hij thuiskomt en jij aan het koken bent een dweil door de kamer halen. Vergeet niet dat je welliswaar niet werkt momenteel maar een dagtaak thuis hebt nu met je nieuwe baby. Mijn man vond een dag thuis met de baby drukker dan dat hij t op zijn werk had. Thuisgekomen kreeg hij dan ook direct de baby in zijn handen en ging ik doen wat ik wilde doen, met mn handen vrij.Dat was dus de ene dag misschien wel gewoon koken en even snel een was in de machine doen, en de andere dag gewoon lekker naar een vriendin, of even een wandeling buiten maken. Waarom zou je vriend perse rust moeten hebben als hij savonds thuiskomt? jij hebt overdag toch ook genoeg te doen gehad?Bij een baby hoort nou eenmaal drukte savonds en snachts, en of je nou thuis bent of op je werk overdag, bij ons werden die taken echt gewoon verdeeld. Succes!
zondag 11 november 2007 om 09:53
Hoi Wyfke,
Heb verder niet alles gelezen maar wat herkenbaar! Mijn meiske is nu 9 weken, ik ben erg blij met haar maar wat valt het soms tegen. Je wereldje is zo klein en niemand die je ervoor waarschuwd dat je aan zo'n kleintje een dagtaak hebt. Je komt nergens aan toe. Gelukkig kan ik haar wel overal mee naar toe nemen. Ze slaapt als een blok in de kinderwagen. Maar Wyfke je bent niet de enige die zich zo voelt. Dametje slaapt ga zelf eten.
Heb verder niet alles gelezen maar wat herkenbaar! Mijn meiske is nu 9 weken, ik ben erg blij met haar maar wat valt het soms tegen. Je wereldje is zo klein en niemand die je ervoor waarschuwd dat je aan zo'n kleintje een dagtaak hebt. Je komt nergens aan toe. Gelukkig kan ik haar wel overal mee naar toe nemen. Ze slaapt als een blok in de kinderwagen. Maar Wyfke je bent niet de enige die zich zo voelt. Dametje slaapt ga zelf eten.
zondag 11 november 2007 om 13:02
@sunlight: je kunt er wel over blijven praten/discussiëren samen, maar als je er beide nou een heel verschillende opvatting over hebt, wat dan? Ik kan me de situatie van mijn vriend ook wel voorstellen omdat ik eerst net zulke lange dagen maakte en weet hoe gesloopt je dan thuiskomt 's avonds. Hij is trouwens geen workaholic maar afhankelijk van het openbaar vervoer en kan dus niet eerder thuis komen (want dan moet hij meteen een dagdeel vrijnemen).
Wij hebben een makkelijke baby en ik heb heus m'n handen overdag niet vol aan haar. Ik voed haar eens per 4 uur, verschoon haar, doe haar af en toe in bad, leg haar te spelen in de box en maak als het even mooi weer is een lange wandeling met haar. Tijd zat om daarnaast nog te koken, wassen en stofzuigen etc. Daar ligt het niet aan, maar het is zo'n verrekte saai bestaan. Daarbij spelen de hormonen nog een rol, en ik denk ook jaloezie op mijn partner. Wou wel dat ik zelf de deur achter me dicht kon trekken om naar m'n "andere" leven te reizen maar dat kan nou eenmaal niet.
Wij hebben een makkelijke baby en ik heb heus m'n handen overdag niet vol aan haar. Ik voed haar eens per 4 uur, verschoon haar, doe haar af en toe in bad, leg haar te spelen in de box en maak als het even mooi weer is een lange wandeling met haar. Tijd zat om daarnaast nog te koken, wassen en stofzuigen etc. Daar ligt het niet aan, maar het is zo'n verrekte saai bestaan. Daarbij spelen de hormonen nog een rol, en ik denk ook jaloezie op mijn partner. Wou wel dat ik zelf de deur achter me dicht kon trekken om naar m'n "andere" leven te reizen maar dat kan nou eenmaal niet.
zondag 11 november 2007 om 13:36
Wat ik nu ga zeggen bedoel ik niet lullig, maar blijf je niet een beetje in je zielige bui hangen? Tuurlijk komt er een hoop op je af en verandert er een hoop maar je bent er zelf bij! Je kindje doet het goed en waarom ga je er dan niet lekker op uit met haar zodat je niet alleen maar thuis zit? Als je vriendinnen niet bij je komen maar je hebt wel behoefte om ze te zien dan bel toch gewoon om zelf een afspraak te maken of om er heen te gaan, kun je je kindje zo meenemen! Tuurlijk heb je je trots, maar wat heb je daar aan als het je voor nu niets opleverd en je er alleen maar neerslachtig van wordt. Spreek je gevoelens uit naar je vriendinnen, als ze zelf nog geen kinderen hebben dan zullen ze niet eens in de gaten hebben wat er bij jou allemaal speelt en als je dat niet verteld zullen ze het ook niet weten en veranderd er niets.
En als je het er al verscheidende keren met je vriend over hebt gehad en er verandert niets dan zul je je er bij neer moeten leggen en het accepteren of niet, maar goed dat zal geen optie zijn lijkt mij. In de weekenden is hij dan thuis? Dan kun je toch ook wat voor jezelf gaan doen zodat je ook het gevoel hebt dat er nog meer is dan je eigen nest.
En als je het er al verscheidende keren met je vriend over hebt gehad en er verandert niets dan zul je je er bij neer moeten leggen en het accepteren of niet, maar goed dat zal geen optie zijn lijkt mij. In de weekenden is hij dan thuis? Dan kun je toch ook wat voor jezelf gaan doen zodat je ook het gevoel hebt dat er nog meer is dan je eigen nest.
zondag 11 november 2007 om 13:36
Ha Wyfke, ik herken ook veel in jouw reactie hoor. Inmiddels is mijn dochter bijna 9 maanden en is het leven weer "normaal". Maar die eerste tijd in mijn zwangerschapsverlof vond ik ook niet echt een feest. Ik moest overal aan wennen, kende mezelf niet meer terug. Ik vond het zelf heerlijk om weer te gaan werken en weer ook eens tijd voor mezelf te hebben zonder baby (dus eens naar vriendinnen of de sauna gaan). Ik vond mijn zwangerschafsverlof veel te lang duren. Ik ben blijkbaar niet zo'n moeder die gelukkig wordt van 24/7 bij haar baby te zijn.
Ik voelde me daar eerst heel schuldig om, want ik hou enorm veel van mijn kind en dacht dat ik dus een slechte moeder was. Nu ik geaccepteerd heb dat ik iemand ben die ook tijd voor zichzelf nodig heeft (en wie heeft dat niet) gaat het leven een stuk makkelijker. Ik weet nu dat ik het niet beter zou kunnen dan ik nu doe (het moederschap) en het beste eruit haal voor mijn dochter. En daarnaast vind ik het heel belangrijk om ook vriendin, partner, collega etc. etc. te zijn en dat is goed.
Ik denk dat je erg moet wennen aan je nieuwe bestaan, maar het gaat wennen echt waar. En als je niet tevreden blijft, dan betekent het toch dat je wat zult moeten omgooien in je leven. Doen waar je je wél gelukkig bij voelt. Maar geef het eerst de tijd en laat alles bezinken. Je moet wennen aan een nieuw "normaal" leven (je vriend trouwens ook) en dat duurt best een tijd. Bovendien ben je nog niet ontzwangerd en kunnen je hormonen je ook danig in de weg zitten.
Ik voelde me daar eerst heel schuldig om, want ik hou enorm veel van mijn kind en dacht dat ik dus een slechte moeder was. Nu ik geaccepteerd heb dat ik iemand ben die ook tijd voor zichzelf nodig heeft (en wie heeft dat niet) gaat het leven een stuk makkelijker. Ik weet nu dat ik het niet beter zou kunnen dan ik nu doe (het moederschap) en het beste eruit haal voor mijn dochter. En daarnaast vind ik het heel belangrijk om ook vriendin, partner, collega etc. etc. te zijn en dat is goed.
Ik denk dat je erg moet wennen aan je nieuwe bestaan, maar het gaat wennen echt waar. En als je niet tevreden blijft, dan betekent het toch dat je wat zult moeten omgooien in je leven. Doen waar je je wél gelukkig bij voelt. Maar geef het eerst de tijd en laat alles bezinken. Je moet wennen aan een nieuw "normaal" leven (je vriend trouwens ook) en dat duurt best een tijd. Bovendien ben je nog niet ontzwangerd en kunnen je hormonen je ook danig in de weg zitten.
zondag 11 november 2007 om 14:53
dan heb ik je verkeerd begrepen denk ik. In je openingspost zeg je namelijk dat je huis een bende is, je nergens aan toekomt voor jezelf en je vriend niet echt veel doet om zijn steentje bij te dragen en je daar goed van baalt. Dan zul je dus in actie moeten komen, want alleen (terecht) spuien verandert er niks aan.
Vandaar mijn reactie. En persoonlijk zou ik het niet kunnen, ik zou stug door blijven hameren op het feit dat ook ik tijd voor mezelf nodig heb, en dat we samen een kind hebben, niet alleen ik. Maar goed, ik begrijp van je dat je dat niet wilt en het zo wilt laten. Tsja, dan weet ik t ook niet, even doorbijten denk ik dan maar ofzo. succes en ik hoop dat je je morgen beter voelt.
Vandaar mijn reactie. En persoonlijk zou ik het niet kunnen, ik zou stug door blijven hameren op het feit dat ook ik tijd voor mezelf nodig heb, en dat we samen een kind hebben, niet alleen ik. Maar goed, ik begrijp van je dat je dat niet wilt en het zo wilt laten. Tsja, dan weet ik t ook niet, even doorbijten denk ik dan maar ofzo. succes en ik hoop dat je je morgen beter voelt.
zondag 11 november 2007 om 15:39
Vind je? Kan je iets specifieker zijn? En dat kan je niet gewoon netjes tegen mij zeggen?
Ik heb net even jouw reacties bekeken, maar ik heb werkelijk waar nog nooit iets tegen jou of over je gezegd. Hell, ik weet niet eens wie je bent. Ik vind het persoonlijk nogal een overtrokken vooringenomen rotreactie om mij van zoiets te betichten.
Charmant van je. Zegt veel over je. Weten we tenminste allemaal wat voor vlees we in de kuip hebben bij niekie1.
zondag 11 november 2007 om 16:15
Ik heb het ook "netjes" gezegd tegen je toen je de vivaster belachelijk maakte die al langere tijd bezig was met zwanger worden en zich serieus afvroeg of een of ander middel schadelijk was voor de bevruchting. Jij "pieste toen bijna in je broek van het lachen". Maar enough of that, iedereen mag posten wat ie wil; jij en ik dus ook, dus nu weer ontopic?
zondag 11 november 2007 om 16:29
Oh, bedoel je het 'is spuug slecht voor je vruchtbaarheid topic'? Van meer dan een half jaar geleden? Tja, dat lijkt me inderdaad gerechtvaardigd voor de opmerking 'die heeft wel vaker van die vooringenomen rotreacties'. Zeker als dat je enige punt is: dat topic is namelijk niet eens meer op te zoeken.
Staat je netjes, Niekie. Enneh: Enough of that? Dat maak ik zelf wel uit. Ik vind namelijk niet dat ik een rotreactie plaatste in dit topic.
Welcome to my shitlist, Niekie, ik hoop dat je je vermaakt.
Staat je netjes, Niekie. Enneh: Enough of that? Dat maak ik zelf wel uit. Ik vind namelijk niet dat ik een rotreactie plaatste in dit topic.
Welcome to my shitlist, Niekie, ik hoop dat je je vermaakt.
