Psyche
alle pijlers
altijd zenuwachtig gevoel
zaterdag 28 augustus 2010 23:32
In de hoop dat iemand dit herkent en wellicht een nuttige tip heeft, maar loop dus bijna continue rond met een zenuwachtig gevoel.
Dit is al een paar jaar aan de gang en ik weet niet hoe ik er vanaf kan komen. Zodra er ergens een tijd aan verbonden is, of ik het gevoel heb dat iemand iets van me verwacht voel ik me zenuwachtig. En dit is dus bijna altijd wel het geval.
Om een voorbeeld te noemen, we zijn 2 weken op vakantie geweest op een camping waar dus ook de nodige animatie is voor de kinderen, op uur en tijd, krijg ik dat zenuwachtige gevoel al dat ik op tijd moet zijn. Thuis heb ik vaak het gevoel iets nuttigs te moeten doen, niet genoeg met de kinderen bezig ben......ik word er een beetje simpel van. Ik zeg vaak genoeg tegen mezelf dat het niet uitmaakt of ik op tijd ben maar het gevoel word er niet minder van.
Ik ben wel een 'beetje' controlefreak en heb veel tijd voor mezelf nodig, wat uiteraard niet lukt met gezin, huisdier en werk.
Herkent iemand dit? Het lukt me gewoon niet meer om gewoon de dag lekker te kunnen beleven.
Dit is al een paar jaar aan de gang en ik weet niet hoe ik er vanaf kan komen. Zodra er ergens een tijd aan verbonden is, of ik het gevoel heb dat iemand iets van me verwacht voel ik me zenuwachtig. En dit is dus bijna altijd wel het geval.
Om een voorbeeld te noemen, we zijn 2 weken op vakantie geweest op een camping waar dus ook de nodige animatie is voor de kinderen, op uur en tijd, krijg ik dat zenuwachtige gevoel al dat ik op tijd moet zijn. Thuis heb ik vaak het gevoel iets nuttigs te moeten doen, niet genoeg met de kinderen bezig ben......ik word er een beetje simpel van. Ik zeg vaak genoeg tegen mezelf dat het niet uitmaakt of ik op tijd ben maar het gevoel word er niet minder van.
Ik ben wel een 'beetje' controlefreak en heb veel tijd voor mezelf nodig, wat uiteraard niet lukt met gezin, huisdier en werk.
Herkent iemand dit? Het lukt me gewoon niet meer om gewoon de dag lekker te kunnen beleven.
zaterdag 28 augustus 2010 23:58
zondag 29 augustus 2010 00:04
Hoi Karin!
Héél herkenbaar wat je schrijft.. ik heb dan zelf geen kinderen maar loop ook bijna continu rond met een zenuwachtig gevoel. Het lukt me ook niet om een avondje rustig te zitten, altijd het gevoel dat ik een wasje moet draaien, moet schoonmaken of mijn huisdier aandacht moet geven. Waar ik me vaak genoeg schuldig over voel.. beestje zit te lang alleen enz enz..
Ik kan moeilijk nee zeggen en er wordt vaak een beroep op me gedaan (ik kom bijv. net terug van een hele dag oppassen bij collega, mijn beestje gelukkig mee, en werk naast mijn fulltime baan veel bij familie) terwijl ik ook best veel tijd voor mezelf nodig heb.
Als ik t gevoel heb dat ik het te druk heb of in tijdnood kom kan ik er zelfs migraine van krijgen Ik word vooral zenuwachtig als ik voor mn gevoel niet genoeg thuis ben.
Wat jij schrijft dat het vooral met tijd te maken heeft.. ken ik ook.. heel lastig, zou zo lekker zijn om wat relaxter te kunnen denken. Want het zit vooral in je hoofd, inderdaad, wat geeft het om iets later te komen of dat er een beetje stof op de grond ligt? Maar hoe krijg je dat voor elkaar...
Hm, even geen tip maar vooral herkenning hier! Slaap lekker straks!
Héél herkenbaar wat je schrijft.. ik heb dan zelf geen kinderen maar loop ook bijna continu rond met een zenuwachtig gevoel. Het lukt me ook niet om een avondje rustig te zitten, altijd het gevoel dat ik een wasje moet draaien, moet schoonmaken of mijn huisdier aandacht moet geven. Waar ik me vaak genoeg schuldig over voel.. beestje zit te lang alleen enz enz..
Ik kan moeilijk nee zeggen en er wordt vaak een beroep op me gedaan (ik kom bijv. net terug van een hele dag oppassen bij collega, mijn beestje gelukkig mee, en werk naast mijn fulltime baan veel bij familie) terwijl ik ook best veel tijd voor mezelf nodig heb.
Als ik t gevoel heb dat ik het te druk heb of in tijdnood kom kan ik er zelfs migraine van krijgen Ik word vooral zenuwachtig als ik voor mn gevoel niet genoeg thuis ben.
Wat jij schrijft dat het vooral met tijd te maken heeft.. ken ik ook.. heel lastig, zou zo lekker zijn om wat relaxter te kunnen denken. Want het zit vooral in je hoofd, inderdaad, wat geeft het om iets later te komen of dat er een beetje stof op de grond ligt? Maar hoe krijg je dat voor elkaar...
Hm, even geen tip maar vooral herkenning hier! Slaap lekker straks!
zondag 29 augustus 2010 00:04
hoi allemaal, bedankt voor de reacties.
"iets" slikken is voor mij persoonlijk niet iets wat ik wil proberen, wat noa lynn zegt over innerlijke rust komt inderdaad zeer vaak voor. Het vreemde is dat ik wel heel vaak voor andere mensen denk, wat zullen ze wel niet van mij vinden. Ik ben niet de meest makkelijke koetjes en kalfjes prater. Ik doe juist mijn eigen ding maar voel me daardoor juist apart.
Wiewaar, ik zou heel graag minder uren werken alleen hebben we sinds 5 jaar een eigen winkel en dat is dus geen optie. Mijn partner werkt al meer uren dan mij, alleen als ik dan thuis ben, ben ik altijd nuttig bezig. Meer vanuit het gevoel dat ik niet zomaar niks kan doen. Het klopt wel dat vanwege de winkel (waar we beide nog steeds heel blij mee zijn) , dat ik vind dat ik de tijd thuis leuk met de kinderen en anders aan het huishouden moet besteden.
En dit is voor mij dus het vreemde van mijn zenuwachtige gevoel, onze zoontjes, beide op de basisschool, blijven maar 2 dagen in de week over, en 1 dag naschoolse opvang, altijd beide ouders thuis om ze naar school te brengen, maar je dan toch schuldig voelen omdat je op zaterdag hulp aan huis nodig hebt omdat je zelf moet gaan werken. (wederom met plezier, maar ja, de kinderen zitten wel thuis zonder ons. De koopzondagen hebben we al 4 jaar geleden laten gaan omdat dit voor mij teveel kost qua priveleven)
"iets" slikken is voor mij persoonlijk niet iets wat ik wil proberen, wat noa lynn zegt over innerlijke rust komt inderdaad zeer vaak voor. Het vreemde is dat ik wel heel vaak voor andere mensen denk, wat zullen ze wel niet van mij vinden. Ik ben niet de meest makkelijke koetjes en kalfjes prater. Ik doe juist mijn eigen ding maar voel me daardoor juist apart.
Wiewaar, ik zou heel graag minder uren werken alleen hebben we sinds 5 jaar een eigen winkel en dat is dus geen optie. Mijn partner werkt al meer uren dan mij, alleen als ik dan thuis ben, ben ik altijd nuttig bezig. Meer vanuit het gevoel dat ik niet zomaar niks kan doen. Het klopt wel dat vanwege de winkel (waar we beide nog steeds heel blij mee zijn) , dat ik vind dat ik de tijd thuis leuk met de kinderen en anders aan het huishouden moet besteden.
En dit is voor mij dus het vreemde van mijn zenuwachtige gevoel, onze zoontjes, beide op de basisschool, blijven maar 2 dagen in de week over, en 1 dag naschoolse opvang, altijd beide ouders thuis om ze naar school te brengen, maar je dan toch schuldig voelen omdat je op zaterdag hulp aan huis nodig hebt omdat je zelf moet gaan werken. (wederom met plezier, maar ja, de kinderen zitten wel thuis zonder ons. De koopzondagen hebben we al 4 jaar geleden laten gaan omdat dit voor mij teveel kost qua priveleven)
zondag 29 augustus 2010 00:15
lichtpuntjes,
Ik voel me inderdaad ook zenuwachtig bij die gesprekken, maar dat komt vooral omdat ik vind het wel moet om in contact te komen/blijven met andere ouders aan het schoolplein. In mijn directe omgeving word ik gezien als een 'niet sociaal' persoon. Ik heb gewoon mijn vriendinnen, (3 maar wel hele goede) waar ik heel graag mee omga. Ik verval gewoon heel snel in serieuze onderwerpen en gesprekken en vind het inderdaad heel moeilijk om elke keer over "het weer" te praten ipv over iets wat me echt bezighoudt.
Mijn oudste zoon bv. vertoont niet het makkelijkste gedrag, iets waarover ik me niet schroom om over te praten, maar als je erover begint wordt het heel snel afgedaan met, tja..kinderen...Voor mezelf weet ik al wel dat ik vrij serieus ben van aard, ik lach genoeg hoor, maar ik kan me inderdaad niet makkelijk opstellen als gezellig kletspersoon.
En dat is ook iets waar ik me zenuwachtig bij voel, in de winkel heb ik dat niet omdat ik weet dat het een kort praatje is en dat er niet van me verwacht wordt dat ik uren door kan gaan.
Ik voel me inderdaad ook zenuwachtig bij die gesprekken, maar dat komt vooral omdat ik vind het wel moet om in contact te komen/blijven met andere ouders aan het schoolplein. In mijn directe omgeving word ik gezien als een 'niet sociaal' persoon. Ik heb gewoon mijn vriendinnen, (3 maar wel hele goede) waar ik heel graag mee omga. Ik verval gewoon heel snel in serieuze onderwerpen en gesprekken en vind het inderdaad heel moeilijk om elke keer over "het weer" te praten ipv over iets wat me echt bezighoudt.
Mijn oudste zoon bv. vertoont niet het makkelijkste gedrag, iets waarover ik me niet schroom om over te praten, maar als je erover begint wordt het heel snel afgedaan met, tja..kinderen...Voor mezelf weet ik al wel dat ik vrij serieus ben van aard, ik lach genoeg hoor, maar ik kan me inderdaad niet makkelijk opstellen als gezellig kletspersoon.
En dat is ook iets waar ik me zenuwachtig bij voel, in de winkel heb ik dat niet omdat ik weet dat het een kort praatje is en dat er niet van me verwacht wordt dat ik uren door kan gaan.
zondag 29 augustus 2010 00:21
sweetaugust,
over time management heb ik nog niet nagedacht, zal ik zeker eens nagaan. Ik ben vorig jaar 3 keer bij een psycholoog geweest maar om heel eerlijk te zeggen vond ik dat niet echt nuttig. Dat was meer een bevestiging van wat ik al wist. Over het accepteren van de situaties bv. en dat sommige dingen er nu eenmaal bij horen.
over time management heb ik nog niet nagedacht, zal ik zeker eens nagaan. Ik ben vorig jaar 3 keer bij een psycholoog geweest maar om heel eerlijk te zeggen vond ik dat niet echt nuttig. Dat was meer een bevestiging van wat ik al wist. Over het accepteren van de situaties bv. en dat sommige dingen er nu eenmaal bij horen.
zondag 29 augustus 2010 00:29
Karin, ik herken erg wat je omschrijft in die sociale contacten. Ik kan ook erg moeilijk over onbenullige dingen praten. Veel van mijn collega's zijn zo overdreven lacherig en praten over de meest onzinnige dingen, waarover ik gewoon niet mee kan lachen/praten. Ik klap dan ook gewoon dicht. En dan hebben we het over volwassene vrouwen van 40/50 jaar.
Maar wat doe je ermee? Ik zou, als ik jou was, gewoon lekker jezelf blijven, als jij niet over onzinnige dingen wil praten, hoeft dat ook niet. Zoals je je gevoel omschrijft, lijkt het net alsof je aan 'hun' eisen moet/wil voldoen, omdat je anders bang bent om buiten de boot te vallen en dat is waar ik ook wel vaak last van heb.
Maar wat doe je ermee? Ik zou, als ik jou was, gewoon lekker jezelf blijven, als jij niet over onzinnige dingen wil praten, hoeft dat ook niet. Zoals je je gevoel omschrijft, lijkt het net alsof je aan 'hun' eisen moet/wil voldoen, omdat je anders bang bent om buiten de boot te vallen en dat is waar ik ook wel vaak last van heb.
zondag 29 augustus 2010 08:21
Heb je kenmerken van AD(H)D? Ben je een hoog gevoelig persoon ( HSP)? Heb je ooit iets traumatisch meegemaakt (PTSS)? Een paar mogelijke oorzaken die dit probleem kunnen veroorzaken....
Mindfulness.. ik heb het gedaan, maar vond t niks. Nogal 'zweverig' en dat past niet bij mij. Wat ik er wel heb geleerd is optimaal te genieten van de fijne, ontspannen momenten en deze ook op te zoeken. Tijdens een boswandeling te letten op alle mooie details, van wat je ziet tot wat je ruikt. Tijdens die momenten ook echt al je zorgen 'parkeren' en er niet aan denken. Je verder realiseren dat alles waarover je je zorgen maakt, meestal lang niet zo 'groot' is als jij het in je hoofd maakt! Bijv de kids die een oppas hebben op zaterdag...Jij voelt je schuldig, maar god weet hoe zij genieten!!! Dan erbij...verder zijn ze super vaak gewoon bij jullie! Genoeg kids die hun ouders veel minder zien, hoor. Dus ligt 'het probleem' hieromtrent meer bij jou of bij je kids? Vraag je dat soort dingen af!
Probeer minder te denken wat anderen van je denken. Je zegt' ze zien me niet als sociaal persoon'. Hebben al die mensen dat daadwerkelijk tegen je gezegd, of maak je die gedachte in je eigen hoofd? En dan nog...al zien ze je zo....Wat maakt het dan uit? Je kunt het nooit iedereen naar de zin maken. Iedereen heeft mensen die je mogen en die je niet mogen. Vergeet dat niet.
Mindfulness.. ik heb het gedaan, maar vond t niks. Nogal 'zweverig' en dat past niet bij mij. Wat ik er wel heb geleerd is optimaal te genieten van de fijne, ontspannen momenten en deze ook op te zoeken. Tijdens een boswandeling te letten op alle mooie details, van wat je ziet tot wat je ruikt. Tijdens die momenten ook echt al je zorgen 'parkeren' en er niet aan denken. Je verder realiseren dat alles waarover je je zorgen maakt, meestal lang niet zo 'groot' is als jij het in je hoofd maakt! Bijv de kids die een oppas hebben op zaterdag...Jij voelt je schuldig, maar god weet hoe zij genieten!!! Dan erbij...verder zijn ze super vaak gewoon bij jullie! Genoeg kids die hun ouders veel minder zien, hoor. Dus ligt 'het probleem' hieromtrent meer bij jou of bij je kids? Vraag je dat soort dingen af!
Probeer minder te denken wat anderen van je denken. Je zegt' ze zien me niet als sociaal persoon'. Hebben al die mensen dat daadwerkelijk tegen je gezegd, of maak je die gedachte in je eigen hoofd? En dan nog...al zien ze je zo....Wat maakt het dan uit? Je kunt het nooit iedereen naar de zin maken. Iedereen heeft mensen die je mogen en die je niet mogen. Vergeet dat niet.
zondag 29 augustus 2010 08:22
maandag 30 augustus 2010 12:39
Nu, nou ben ik zelf sinds gisteren bezig dat ik geen tijd meer heb gehad om op dit forum te komen.
Na jullie reacties ga ik toch maar eens naar de huisarts, heb ik nog helemaal niet als optie aan gedacht. Grappig dat iemand HSP opbrengt, vanwege mijn oudste zijn ben ik daar naar gaan zoeken en er zijn voor mijzelf ook veel aanwijzingen die kant op.
Wat het sociale aspect betreft, daar heb ik me al wel bij neergelegd,ik vind het wel jammer dat ik niet zo makkelijk hierin ben maar ik heb een leuk leventje, gezin, vrienden, familie. Het zenuwachtige gevoel is echter niet iets waar ik me bij neer wil leggen want het verpest gewoon te veel van je 'leuke leventje'
Waar ik wel van schrok, gisterenmiddag heb ik volgens mij heel even hartkloppingen gehad, uit het niets, heel kort, nooit eerder gevoeld en daarna ook niet meer en dit terwijl ik geheel ontspannen op de bank lekker wat zat te kletsen, heeft iemand van jullie dit ooit gehad. Was echt heel raar.
Na jullie reacties ga ik toch maar eens naar de huisarts, heb ik nog helemaal niet als optie aan gedacht. Grappig dat iemand HSP opbrengt, vanwege mijn oudste zijn ben ik daar naar gaan zoeken en er zijn voor mijzelf ook veel aanwijzingen die kant op.
Wat het sociale aspect betreft, daar heb ik me al wel bij neergelegd,ik vind het wel jammer dat ik niet zo makkelijk hierin ben maar ik heb een leuk leventje, gezin, vrienden, familie. Het zenuwachtige gevoel is echter niet iets waar ik me bij neer wil leggen want het verpest gewoon te veel van je 'leuke leventje'
Waar ik wel van schrok, gisterenmiddag heb ik volgens mij heel even hartkloppingen gehad, uit het niets, heel kort, nooit eerder gevoeld en daarna ook niet meer en dit terwijl ik geheel ontspannen op de bank lekker wat zat te kletsen, heeft iemand van jullie dit ooit gehad. Was echt heel raar.