Relaties
alle pijlers
Wie is er ook nooit verliefd? Discussie over verliefdheid
maandag 19 november 2007 om 12:26
Hallo allemaal,
Ik zit net een beetje op de relatiepijler te lezen, en zoals vrijwel altijd verbaas ik me zo over alle dingen die ik lees. Dus ik dacht, kom, laat ik eens een topic openen.
Ik vraag me af of ik de enige ben die echt vrijwel nooit verliefd is, als ik hier lees over mensen in relaties die dan ook nog verliefd worden op een tweede persoon, of mensen die van de ene verliefdheid in de andere rollen, dan vraag ik me soms echt af of ik nou zo raar ben. En ik ben dus eigenlijk benieuwd wat mensen onder verliefdheid verstaan, hoe dat werkt bij jullie.
Ik zal aftrappen: ik heb heel erg veel vriendjes gehad, maar ik ben volgens mij maar 1 keer écht verliefd geweest en misschien 3 keer in de buurt van verliefdheid gekomen. Ik kan heel veel mensen "wel leuk" vinden, en als ik er dan een beetje mee ga flirten of zelfs een amourette mee begin, kan ik mezelf er rationeel wel van overtuigen waarom iemand leuk is. Dat kan ik zo goed, dat ik mezelf zelfs een verliefdheid kan aanpraten. Terwijl ik dan eigenlijk diep in mijn hart al lang weet dat er een einde aan zit, zeg maar, ik kan vrij snel zien welke dingen me mateloos gaan irriteren, welke dingen niet bij mij passen, maar kan dan ook wel bedenken hoe ik die kan omzeilen waardoor ik er best een amourette mee kan hebben, maar verliefd ben ik dan volgens mij niet. (Oeh, moeilijk onderwerp dit, vind het heel moeilijk om duidelijk onder woorden te brengen).
Zijn er meer mensen die nooit verliefd zijn? Wat is verliefdheid eigenlijk?
Ik zit net een beetje op de relatiepijler te lezen, en zoals vrijwel altijd verbaas ik me zo over alle dingen die ik lees. Dus ik dacht, kom, laat ik eens een topic openen.
Ik vraag me af of ik de enige ben die echt vrijwel nooit verliefd is, als ik hier lees over mensen in relaties die dan ook nog verliefd worden op een tweede persoon, of mensen die van de ene verliefdheid in de andere rollen, dan vraag ik me soms echt af of ik nou zo raar ben. En ik ben dus eigenlijk benieuwd wat mensen onder verliefdheid verstaan, hoe dat werkt bij jullie.
Ik zal aftrappen: ik heb heel erg veel vriendjes gehad, maar ik ben volgens mij maar 1 keer écht verliefd geweest en misschien 3 keer in de buurt van verliefdheid gekomen. Ik kan heel veel mensen "wel leuk" vinden, en als ik er dan een beetje mee ga flirten of zelfs een amourette mee begin, kan ik mezelf er rationeel wel van overtuigen waarom iemand leuk is. Dat kan ik zo goed, dat ik mezelf zelfs een verliefdheid kan aanpraten. Terwijl ik dan eigenlijk diep in mijn hart al lang weet dat er een einde aan zit, zeg maar, ik kan vrij snel zien welke dingen me mateloos gaan irriteren, welke dingen niet bij mij passen, maar kan dan ook wel bedenken hoe ik die kan omzeilen waardoor ik er best een amourette mee kan hebben, maar verliefd ben ik dan volgens mij niet. (Oeh, moeilijk onderwerp dit, vind het heel moeilijk om duidelijk onder woorden te brengen).
Zijn er meer mensen die nooit verliefd zijn? Wat is verliefdheid eigenlijk?
Am Yisrael Chai!
maandag 19 november 2007 om 12:38
Hey fashionvictim!
Helaas herken ik mezelf helemaal in je verhaal! Helaas, want ik zou heel graag tot over m'n oren verliefd zijn. Zelf heb ik dit op een puberale uitspatting na nooit meegemaakt. Op dit moment heb ik 1,5 jaar een relatie die uit een vriendschap voortgekomen is en hoewel ik het heel fijn heb met hem, heb ik nooit in die magische bubbel van verliefdheid verkeerd.
Mijn verstand heeft vanaf dag 1 de voor en nadelen van m'n ventje keurig netjes op een rijtje gehad. Ik zou graag willen dat ik met wat meer gevoel en overgave in het leven stond.
Bijkomend nadeel vind ik dat ik nooit echt zeker ben dat mijn vriend/relatie goed is. Stiekem denk ik altijd dat ik misschien toch nog eens verliefd word, als ik de juiste persoon maar tegenkom....
Helaas herken ik mezelf helemaal in je verhaal! Helaas, want ik zou heel graag tot over m'n oren verliefd zijn. Zelf heb ik dit op een puberale uitspatting na nooit meegemaakt. Op dit moment heb ik 1,5 jaar een relatie die uit een vriendschap voortgekomen is en hoewel ik het heel fijn heb met hem, heb ik nooit in die magische bubbel van verliefdheid verkeerd.
Mijn verstand heeft vanaf dag 1 de voor en nadelen van m'n ventje keurig netjes op een rijtje gehad. Ik zou graag willen dat ik met wat meer gevoel en overgave in het leven stond.
Bijkomend nadeel vind ik dat ik nooit echt zeker ben dat mijn vriend/relatie goed is. Stiekem denk ik altijd dat ik misschien toch nog eens verliefd word, als ik de juiste persoon maar tegenkom....
maandag 19 november 2007 om 12:42
Herkenbaar, MissAlice! Ik wacht ook nog steeds op de dag dat ik ein-de-lijk eens de bliksem voel inslaan. En net als jij kan ik ook prima een relatie hebben met iemand zonder dat ik er ooit écht verliefd op ben geweest. Ik mis misschien het verliefdheidsgen ofzo. Hoe doen al die andere mensen dat? Of hebben die hetzelfde als wij, maar noemen ze hetgeen wat wij "wel leuk" en "ik heb het prima met hem" noemen, verliefdheid?
Am Yisrael Chai!
maandag 19 november 2007 om 12:58
Verliefdheid is een vorm van gekte, je bent jezelf niet meer en kan niet meer normaal nadenken en handelen. Ik zie het eigenlijk meer als een ziekte. Je kan er trouwens ook goed ziek van worden als het niet beantwoord wordt. Je zorgt slecht voor jezelf, je eet te weinig of juist te veel, je slaapt te weinig en je gaat rare dingen doen. Dit gebeurt trouwens ook als het wel beantwoord wordt.
Gelukkig was ik wel tot over mijn oren verliefd op mijn man in het begin. Maar ik voel me beter nu dat gewoon is overgegaan in heel veel houden van. Daarna ben ik trouwens ook nooit meer verliefd geweest.
Ik zie het als een virus waar geen antibioticakuur tegen is.
Gelukkig was ik wel tot over mijn oren verliefd op mijn man in het begin. Maar ik voel me beter nu dat gewoon is overgegaan in heel veel houden van. Daarna ben ik trouwens ook nooit meer verliefd geweest.
Ik zie het als een virus waar geen antibioticakuur tegen is.
maandag 19 november 2007 om 13:15
Is die ene verliefdheid een relatie geworden?
Denk dat de genen hier toch wel iets mee te maken hebben; om ff de evolutietheorie te volgen: verliefdheid maakt mensen zwak, blind voor gevaar en roekeloos... Dus de kans op overleving wordt kleiner. Om de overleving van de soort te garanderen wordt het verliefdheidsgen langzaamaan uitgeselecteerd. ;)
Denk dat de genen hier toch wel iets mee te maken hebben; om ff de evolutietheorie te volgen: verliefdheid maakt mensen zwak, blind voor gevaar en roekeloos... Dus de kans op overleving wordt kleiner. Om de overleving van de soort te garanderen wordt het verliefdheidsgen langzaamaan uitgeselecteerd. ;)
maandag 19 november 2007 om 13:19
Ik denk dat je relatie meer kan hebben als je heel erg verliefd bent geweest in het begin. Je kan af en toe nog eens terugdenken aan die rare kriebels en ze af en toe weer een beetje voelen. Als hij ook heel erg verliefd was kan je ook de herinneringen aan die periode af en toe omhoog halen als je even in een relatiedip zit (weet je nog toen we 6 x per nacht konden neuken met een fles armagnac achter onze kiezen?
).
maandag 19 november 2007 om 13:46
Ik ben welgeteld twee keer verliefd geweest in mijn leven. De eerste keer was op mijn eerste serieuze vriendje. Niet kunnen eten, niet kunnen slapen, altijd bij hem willen zijn. Het heeft me, toen hij uiteindelijk na een jaar besloot een vriendinnetje met minder grote borsten ook wel een keer leuk te vinden (ja, werkelijk), werkelijk jaren gekost om werkelijk over hem heen te komen.
Nu kun je dit natuurlijk ook onder puberale kalverliefde scharen, dat geef ik toe. Maar impact had het wel!
De tweede keer was op mijn huidige man. Tot mijn grote verbazing overigens, want ik dacht echt dat dat puberale gevoel (zoals ik het toen ook zelf begon te zien) iets was dat ik niet meer kon voelen. Ik was te nuchter, te kritisch, te lastig om zo verliefd te worden. En toch gebeurde het. We ontmoetten elkaar, heel cliché, in de kroeg, hebben de gehele avond tot de kroeg dichtging met elkaar zitten praten. Hij bracht me naar huis, ik belde hem de dag erna al omdat ik steeds aan hem moest denken en vanaf een week daarna hebben we amper een nacht zonder elkaar doorgebracht. Dat is nu dik tien jaar geleden. Ik had het weer: Kriebels in mijn buik, een voortdurende grijns op mijn gezicht, steeds aan hem moeten denken en niets liever willen dan bij hem zijn. Ik werd er stapelgek van
Nu heb ik tussen die twee mannen door jarenlang aardig wat vriendjes en minnaars gehad. Maar verliefd? Nee. Wel kriebels soms, hoor. Maar dat kwam dan meer door lust, of door andere prikkels, waardoor iemand even heel spannend, interessant en leuk kon lijken. Even inderdaad. Want helaas was ik al snel weer uitgekeken. Ik weet het, niet erg aardig. De man die me gefrustreerd voor arrogante bitch uitmaakte had misschien wel een punt
Gek ja, wat is dat toch, verliefdheid. Ik kan het niet anders omschrijven dan dat puzzelstukjes op hun plek leken te vallen bij die twee mannen in mijn leven. Ze waren en zijn misschien niet eens objectief gezien de knapste, of stoerste, spannendste, of lekkerste mannen die ik in mijn leven (of bed) heb gehad. Maar bij die twee klikte er iets op z'n plek waardoor het goed voelde, waardoor liefde, lust, vriendschap samenvielen. Waardeloos cliché klinkt dat, maar het is de enige manier waarop ik het kan omschrijven.
En ja, na tien jaar voel ik dat nog steeds. Misschien is het een chemische reactie, maar wat boeit het? Het voelt bést lekker :-)
Nu kun je dit natuurlijk ook onder puberale kalverliefde scharen, dat geef ik toe. Maar impact had het wel!
De tweede keer was op mijn huidige man. Tot mijn grote verbazing overigens, want ik dacht echt dat dat puberale gevoel (zoals ik het toen ook zelf begon te zien) iets was dat ik niet meer kon voelen. Ik was te nuchter, te kritisch, te lastig om zo verliefd te worden. En toch gebeurde het. We ontmoetten elkaar, heel cliché, in de kroeg, hebben de gehele avond tot de kroeg dichtging met elkaar zitten praten. Hij bracht me naar huis, ik belde hem de dag erna al omdat ik steeds aan hem moest denken en vanaf een week daarna hebben we amper een nacht zonder elkaar doorgebracht. Dat is nu dik tien jaar geleden. Ik had het weer: Kriebels in mijn buik, een voortdurende grijns op mijn gezicht, steeds aan hem moeten denken en niets liever willen dan bij hem zijn. Ik werd er stapelgek van
Nu heb ik tussen die twee mannen door jarenlang aardig wat vriendjes en minnaars gehad. Maar verliefd? Nee. Wel kriebels soms, hoor. Maar dat kwam dan meer door lust, of door andere prikkels, waardoor iemand even heel spannend, interessant en leuk kon lijken. Even inderdaad. Want helaas was ik al snel weer uitgekeken. Ik weet het, niet erg aardig. De man die me gefrustreerd voor arrogante bitch uitmaakte had misschien wel een punt
Gek ja, wat is dat toch, verliefdheid. Ik kan het niet anders omschrijven dan dat puzzelstukjes op hun plek leken te vallen bij die twee mannen in mijn leven. Ze waren en zijn misschien niet eens objectief gezien de knapste, of stoerste, spannendste, of lekkerste mannen die ik in mijn leven (of bed) heb gehad. Maar bij die twee klikte er iets op z'n plek waardoor het goed voelde, waardoor liefde, lust, vriendschap samenvielen. Waardeloos cliché klinkt dat, maar het is de enige manier waarop ik het kan omschrijven.
En ja, na tien jaar voel ik dat nog steeds. Misschien is het een chemische reactie, maar wat boeit het? Het voelt bést lekker :-)
maandag 19 november 2007 om 13:51
Ben ook maar ooit een keer echt verliefd geweest,verder wel wat andere vriendjes gehad,en denken dat je verliefd bent,maar het deed me helemaal niets toen het uitwas zeg maar.
Ik voel me ook anders als anderen daarin,ik heb wel een keer gehad dat ik me heel erg aangetrokken voelde tot iemand sexueel gezien.maar verliefd.
ik ben daar veel te reationeel voor denk ik.
Ik vind iemand dus wel leuk,maar meer ook niet,ik denk aan niemand in het bijzonder zeg maar.
Ik heb wel eens een vriendschap met een man op mijn werk gehad,ik scheen ook thuis veel over hem te praten,had het zelf niet echt in de gaten.
Toen mijn man vroeg of ik soms verliefd was op die andere man,heb ik er wel over nagedacht,en me voorgesteld of ik hem ook sexueel aantrekkelijk vond.maar nee ik moest er niet aan denken.ik was dus niet verliefd.
verder vind ik niet vlug iemand zowiezo aantrekkelijk,daar voel ik me wel vaker anders in,als anderen,ik zie niet eerst een potientele kandidaat waar ik voor val,meer de mens die die is.ach kan het ook niet goed uitleggen.
ik kan nog altijd warmlopen voor mijn eigen man,misschien ligt het daaraan.en ben ik meer als tevreden .
Ik voel me ook anders als anderen daarin,ik heb wel een keer gehad dat ik me heel erg aangetrokken voelde tot iemand sexueel gezien.maar verliefd.
ik ben daar veel te reationeel voor denk ik.
Ik vind iemand dus wel leuk,maar meer ook niet,ik denk aan niemand in het bijzonder zeg maar.
Ik heb wel eens een vriendschap met een man op mijn werk gehad,ik scheen ook thuis veel over hem te praten,had het zelf niet echt in de gaten.
Toen mijn man vroeg of ik soms verliefd was op die andere man,heb ik er wel over nagedacht,en me voorgesteld of ik hem ook sexueel aantrekkelijk vond.maar nee ik moest er niet aan denken.ik was dus niet verliefd.
verder vind ik niet vlug iemand zowiezo aantrekkelijk,daar voel ik me wel vaker anders in,als anderen,ik zie niet eerst een potientele kandidaat waar ik voor val,meer de mens die die is.ach kan het ook niet goed uitleggen.
ik kan nog altijd warmlopen voor mijn eigen man,misschien ligt het daaraan.en ben ik meer als tevreden .
maandag 19 november 2007 om 13:54
het moeilijke is - denk ik - dat je verliefd kunt worden zonder dat iemand bij je past . Dat je , wanneer de verliefdheid over is kunt denken ; hoe ben ik zo stom geweest, wat zag ik in diegene ?
Fash , als jij het meer beredeneert............. waarom gaat het dan eigenlijk uit ? Jij zou dan toch veel beter iemand kunnen vinden waar het mee 'kan " dan een ander die maar afwacht bij wie die vlinders weer toeslaan ?
Fash , als jij het meer beredeneert............. waarom gaat het dan eigenlijk uit ? Jij zou dan toch veel beter iemand kunnen vinden waar het mee 'kan " dan een ander die maar afwacht bij wie die vlinders weer toeslaan ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 19 november 2007 om 13:56
Overigens, bedenk ik me nu ik er nog even over na zit te denken, denk ik dat, als je het hebt over al die mensen hier die om de haverklap verliefd zijn, er heel veel mensen zijn die de geringste kriebel al 'verliefd' noemen. Of dat nu een kriebel is door lust, spanning of een vlucht uit een ontevredenheid.
Ik zelf heb/had, zoals gezegd, best wel eens kriebels bij mensen. Maar ik noemde het pas verliefdheid als ik na een hele tijd nog steeds niet uitgekeken was. "Verdraaid, ik vind je nog steeds leuk! Misschien ben ik wel verliefd!"
Ik zelf heb/had, zoals gezegd, best wel eens kriebels bij mensen. Maar ik noemde het pas verliefdheid als ik na een hele tijd nog steeds niet uitgekeken was. "Verdraaid, ik vind je nog steeds leuk! Misschien ben ik wel verliefd!"
maandag 19 november 2007 om 13:59
http://michmyer1.tripod.com/verliefdheid.htm
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 19 november 2007 om 14:04
dat denk ik ook dat veel mensen verliefd zijn op de spanning die ze met iemand hebben als om de daadwerkelijke persoon zelf.
Mijn zus was om de haverklap verliefd,zelfs op filmsterre en kon helemaal in katzwijm liggen over die persoon,ze ging ook rustig tig keer daarom naar dezelvde film.
Of kwam er een bnr in de buurt,die ze wel zag zitten,o jee ze veil bijna flauw,haha
ik heb dat zelfs nooit gehad,dat een filmster mijn hart sneller liet kloppen zeg maar,nooit kunnen begrijpen dat mensen hysterich werden bij het bezwete sjaaltje van elvis bv.hahah
Mijn zus was om de haverklap verliefd,zelfs op filmsterre en kon helemaal in katzwijm liggen over die persoon,ze ging ook rustig tig keer daarom naar dezelvde film.
Of kwam er een bnr in de buurt,die ze wel zag zitten,o jee ze veil bijna flauw,haha
ik heb dat zelfs nooit gehad,dat een filmster mijn hart sneller liet kloppen zeg maar,nooit kunnen begrijpen dat mensen hysterich werden bij het bezwete sjaaltje van elvis bv.hahah
maandag 19 november 2007 om 14:05
http://www.frederike.nl/c...=130&view_records=1&ww=on
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 19 november 2007 om 14:25
Wel vroeger verliefd geweest, nu alweer 2 jaar geleden voor het laatst.
Het is wel een heerlijk gevoel, soort drugs lijken het wel, maar dan beter.
Zou het wel weer eens willen, maar dat kan je ook niet afdwingen.
Nadeel vind ik wel dat je absoluut niet reëel kijkt naar iemand, maar als ik dat wel doe (dus niet verliefd ben) ben ik ze vaak de dag erna al beu...
Het is wel een heerlijk gevoel, soort drugs lijken het wel, maar dan beter.
Zou het wel weer eens willen, maar dat kan je ook niet afdwingen.
Nadeel vind ik wel dat je absoluut niet reëel kijkt naar iemand, maar als ik dat wel doe (dus niet verliefd ben) ben ik ze vaak de dag erna al beu...
maandag 19 november 2007 om 15:14
Hmmm, nee, zo werkt het ook niet helemaal bij mij. Het is meestal zo dat de ander mij leuk vindt, of dat ik hem wel fysiek aantrekkelijk vind, of dat ik de aandacht en het tijdverdrijf leuk vind ofzo. Maar dan weet ik dus ook al waarom het niet gaat werken op lange termijn, maar kan ik mezelf ervan overtuigen hoe ik het dan toch eventjes met hem uit zou kunnen houden. En daarin ga ik best ver hoor, ik verkies dan gewoon om bepaalde dingen te negeren, of om me enkel te focussen op de dingen die wel leuk zijn (bijvoorbeeld "er is geen gesprek mee te voeren, maar ik kan er wel gezellig mee winkelen en op de bank hangen". En dan besluit ik dus om vanaf dat moment er alleen nog mee te winkelen en op de bank te hangen. Dan hou je het wel even uit met iemand, haha).
Uiteindelijk begint diegene dat te merken, of kan ik niet meer verbergen dat ik maar een heel klein onderdeel van de persoonlijkheid leuk vind. En dan gaat het dus "uit".
Ik ben er trouwens van overtuigd dat ik met zo'n beetje iedereen een relatie zou kunnen hebben, juist omdat ik mezelf zo goed kan overtuigen wat er wél leuk aan iemand is of hoe ik het "draaglijk" zou kunnen maken. Maar dat is het probleem juist: dat wil ik niet, ik wil gewoon over mijn oren verliefd op iemand zijn maar ben het dus eigenlijk nooit.
Het verhaal van MissD (leuk je weer eens te zien!) klinkt zo herkenbaar, met dat verschil dat ik dus niet 10 jaar geleden mijn lucky shot heb gevonden
Am Yisrael Chai!
maandag 19 november 2007 om 15:21
Ik heb geen idee, ik heb me dat ook wel eens afgevraagd, maar heb niet het idee dat ik heel erg gekwetst ben ofzo in mijn leven. Of wellicht heb ik die emoties wel geblokkeerd hoor, dat kan. Ik kan me ook niet echt liefdesverdriet herinneren, maar van 1 iemand dus (die ene verliefdheid ja), maar ook daar kijk ik niet meer met pijn of verdriet op terug, althans niet bewust.
Ik heb meer het gevoel dat ik vanaf het begin al zo rationeel erin sta dat het me meestal niet eens boeit of het "aan" of "uit" is, ik kan altijd voor beide opties wel openstaan, zeg maar. Eigenlijk is meestal het enige wat verandert in mijn leven voor, tijdens en na een amourette mijn telefoongedrag, hahaha. Verder hebben mannen op de een of andere manier weinig impact, lijkt het wel. Snap het zelf ook niet, hoor.
Am Yisrael Chai!
maandag 19 november 2007 om 15:42
Misschien val je fysiek wel op mannen waarbij je nooit verder dan lust zal komen, en zie je de mannen waarbij je van je sokken geblazen zal worden niet staan?
Ik weet het ook niet hoor. Bij mij moet er echt een bijzondere man staan wil ik verliefd kunnen worden. En hij moet mij het gevoel geven dat ik de enige vrouw op aarde ben. Gelukkig heb ik hem al gevonden, maar zo nu en dan kan ik best kriebels van iemand anders krijgen. Maar verliefd? Nee.
Ik weet het ook niet hoor. Bij mij moet er echt een bijzondere man staan wil ik verliefd kunnen worden. En hij moet mij het gevoel geven dat ik de enige vrouw op aarde ben. Gelukkig heb ik hem al gevonden, maar zo nu en dan kan ik best kriebels van iemand anders krijgen. Maar verliefd? Nee.
maandag 19 november 2007 om 15:52
maandag 19 november 2007 om 15:58
Nee, ik heb ook wel eens omgekeerd geprobeerd om met mannen die ik heel erg léuk qua karakter vond maar niet zo heel aantrekkelijk een affaire te hebben, en dat lukte dan ook wel. Bleek de niet-zo-aantrekkelijke man ineens fantastisch te kunnen zoenen, dus toen had ik er ook echt wel lol van.
Ik vind geloof ik maar erg weinig mannen tegelijkertijd bijzonder en aantrekkelijk. Ik ken veel meer bijzondere vrouwen dan mannen, maar ik ben helaas niet lesbisch, dus daar heb ik ook weer niet zo veel aan.
Am Yisrael Chai!
