Kinderen
alle pijlers
Hoe / wie zorg kind regelen bij overlijden jij en partner
donderdag 22 november 2007 om 17:49
Je wilt er niet aan denken en mag hopen dat het nooit nooit nooit gebeurd, maar hoe hebben jullie eea geregeld mocht jij en je partner iets overkomen ??
Mijn dochtertje is nu bijna 1 jaar en we moeten echt iets regelen. Stel dat er wat met ons gebeurt, ik wil dat alles dan goed geregeld is voor haar. Maar wie gaan haar opvoeden ?? Ouders en schoonouders zijn te oud, geen optie. Zus is ook geen optie.
Ben benieuwd hoe jullie dat geregeld hebben. Wie hebben jullie ' aangewezen / gevraagd' en hoe is dat wettelijk vastgelegd ??
Graag hoor ik 't !!
Tis geen leuk onderwerp maar wel belangrijk !!!
Mijn dochtertje is nu bijna 1 jaar en we moeten echt iets regelen. Stel dat er wat met ons gebeurt, ik wil dat alles dan goed geregeld is voor haar. Maar wie gaan haar opvoeden ?? Ouders en schoonouders zijn te oud, geen optie. Zus is ook geen optie.
Ben benieuwd hoe jullie dat geregeld hebben. Wie hebben jullie ' aangewezen / gevraagd' en hoe is dat wettelijk vastgelegd ??
Graag hoor ik 't !!
Tis geen leuk onderwerp maar wel belangrijk !!!
zondag 25 november 2007 om 09:59
Omdat wij het ook niet precies weten, hebben we in overleg met mijn vader laten vastleggen dat hij na onze dood beslist. Wij hebben drie zoons. Mijn schoonmoeder is pas geleden overleden, dus bij mijn schoonouders is nu helemaal geen optie meer (was het voor ons om andere redenen al niet eigenlijk). Mijn zusje heeft zelf twee jongetjes. Om haar en haar man nou ook ineens voor onze drie jongens te laten zorgen, kweenie. Het is moelijk om vast te leggen omdat je nooit weet hoe de toekomst eruit ziet. Voor hetzelfde geldt heeft mijn zusje twee ADHD'ers, of wij drie (hell!). Om dan die kinderen op één hoop te gooien, lijkt me bijna niet te doen.
Mijn vader wordt dus voogd. Ik denk dat als de omstandigheden het toelaten hij en mijn moeder voor de kinderen zullen zorgen. Zeker ook omdat ze binnenkort toch al naast ons komen wonen. Ik zie het dan wel gebeuren dat ze beide huizen aanhouden en een deel van ons huis verhuren ofzo. Hoe dan ook, ik heb veel vertrouwen in mijn vader, hij zal dan een juiste beslissing nemen.
En mocht hij onverhoopt overlijden voor de jongens volwassen zijn, dan moeten we opnieuw naar de notaris en een andere oplossing bedenken. Dat zien we dan wel weer. Voorlopig gaan we nog maar niet dood denk/hoop ik...
Mijn vader wordt dus voogd. Ik denk dat als de omstandigheden het toelaten hij en mijn moeder voor de kinderen zullen zorgen. Zeker ook omdat ze binnenkort toch al naast ons komen wonen. Ik zie het dan wel gebeuren dat ze beide huizen aanhouden en een deel van ons huis verhuren ofzo. Hoe dan ook, ik heb veel vertrouwen in mijn vader, hij zal dan een juiste beslissing nemen.
En mocht hij onverhoopt overlijden voor de jongens volwassen zijn, dan moeten we opnieuw naar de notaris en een andere oplossing bedenken. Dat zien we dan wel weer. Voorlopig gaan we nog maar niet dood denk/hoop ik...
zondag 25 november 2007 om 11:02
Tuurlijk mag je zeggen wat je ervan denkt, Traincha. Ik denk daar alleen weer van dat ik medelijden heb met mensen wiens broers en zussen zo weinig van ze houden dat ze het egoistisch zouden vinden als ze met hun kinderen opgezadeld zouden worden als ze overleden zouden zijn. My God, god verhoede dat mijn broertje overlijdt, maar al heeft hij dan 10 kinderen, als ze aan mij zouden vragen waar ze heen moeten is mijn antwoord altijd breng maar hier. En ik weet zeker dat dat ook voor de ouders en het broertje en zusje van mijn schoonzus geldt. Dus tja, ik vind jouw mening nogal apart.
Begrijp me niet verkeerd, ik weet dat er mensen zijn die na een overlijden zo sick zijn dat ze ruzie gaan maken om de kinderen die achterblijven of die doodleuk zeggen prop maar in een tehuis, maar ik weet 100% zeker dat mijn broer en mijn schoonzus en ikzelf niet zulke mensen zijn.
Begrijp me niet verkeerd, ik weet dat er mensen zijn die na een overlijden zo sick zijn dat ze ruzie gaan maken om de kinderen die achterblijven of die doodleuk zeggen prop maar in een tehuis, maar ik weet 100% zeker dat mijn broer en mijn schoonzus en ikzelf niet zulke mensen zijn.
Am Yisrael Chai!
zondag 25 november 2007 om 11:06
jouw familie band is behoorlijk hecht, en het is goed dat je daar zo op kan vertrouwen, maar ik weet uit eigen ervaring en van veel mensen om me heen, dat dat heel anders kan zijn. En eerlijk gezegd weet ik niet eens wat standaard is. Het zou mooi zijn als het bij iedereen was zoals bij jou, maar in de praktijk valt dat heel erg tegen. (althans mijn praktijk)
zondag 25 november 2007 om 11:10
Bovendien: het is heel erg om erover na te moeten denken, maar feit is nu eenmaal dat als je er zelf niet meer bent, je dus ook geen invloed meer hebt op de opvoeding van je kinderen. Ik vind het nogal een schijnzekerheid, eigenlijk. Je kunt die zorg wel met allerlei voorwaarden en clausules proberen vorm te geven, maar uiteindelijk zullen je kinderen zonder jou moeten verder leven en zullen ze dus opgevoed worden op een andere manier dan je zelf voor ogen had. Je kunt je nabestaanden in dat opzicht dus ook niet opzadelen met jouw wensen, het enige wat je kunt hopen en waar je als het goed is op zou moeten kunnen vertrouwen is dat jouw nabestaanden van jou gehouden hebben, dat ze om die reden van je kinderen houden, dat ze sowieso van je kinderen houden omdat die kinderen hun neefjes/nichtjes/kleinkinderen zijn en dat je nabestaanden zélf dus ook het beste met jouw kinderen voorhebben. En dat ze dus naar beste eer en geweten ervoor zullen zorgen dat die kinderen, die voor hen ook de herinnering aan jou vormen, goed terecht komen.
Am Yisrael Chai!
zondag 25 november 2007 om 11:22
Arwen,
Ik heb er heus over nagedacht hoor, ik heb mijn broer ook gevraagd of we niet een testament moesten maken. Maar toen ik erover nadacht, mijn broer zou kapót zijn als ik zou overlijden, net zoals ik ook kapot zou zijn als hij er niet meer was. Alleen er aan denken geeft me al de rillingen, bah bah bah. Dus toen dacht ik, ik kan wel gaan opschrijven dat ik graag wil dat de prins zus en zo opgevoed wordt, en dat ze niet moeten vergeten dat ik dit-en-dat voor hem wens, maar ik denk dat dat niet nodig is. Als de situatie omgekeerd zou zijn, als ik het voor mijn broer zou moeten doen, zou een van de belangrijkste doelen van mijn leven worden ervoor zorgen dat mijn broer trots op mij zou zijn, dat hij als hij me nog zou kunnen zien zou denken, jee zus, ik had me geen betere opvoeder / woordvoerder van mijn kinderen kunnen wensen dan jij. Daar zou ik ook alles voor over hebben. En ik ken mijn broer goed genoeg om te weten dat hij daar ook zo in zou staan.
Uiteraard is het in mijn situatie makkelijker, want ik heb maar 1 familie waar ik rekening mee hoef te houden, de mijne. Maar mijn broer heeft wel schoonfamilie, en ik zou echt alles in het werk stellen om echt uit te gaan van wat het beste zou zijn voor zijn kinderen en van wat mijn broer gewild zou hebben.
Toen mijn moeder overleed heb ik gemerkt dat je zonder dat je dat bewust weet, als het zover is diegene veel beter kent dan je ooit voor mogelijk hield. Dat je als vanzelf weet "nee, dat zou ze nooit gewild hebben" of juist "hier zou ze echt op gestaan hebben". Dus ik vertrouw erop dat dat ook zal gelden als ik er niet meer ben, dat mijn zoon zelf en mijn broer (en mijn vader als die dan nog leeft) echt wel weten wat ze doen.
Ik heb er heus over nagedacht hoor, ik heb mijn broer ook gevraagd of we niet een testament moesten maken. Maar toen ik erover nadacht, mijn broer zou kapót zijn als ik zou overlijden, net zoals ik ook kapot zou zijn als hij er niet meer was. Alleen er aan denken geeft me al de rillingen, bah bah bah. Dus toen dacht ik, ik kan wel gaan opschrijven dat ik graag wil dat de prins zus en zo opgevoed wordt, en dat ze niet moeten vergeten dat ik dit-en-dat voor hem wens, maar ik denk dat dat niet nodig is. Als de situatie omgekeerd zou zijn, als ik het voor mijn broer zou moeten doen, zou een van de belangrijkste doelen van mijn leven worden ervoor zorgen dat mijn broer trots op mij zou zijn, dat hij als hij me nog zou kunnen zien zou denken, jee zus, ik had me geen betere opvoeder / woordvoerder van mijn kinderen kunnen wensen dan jij. Daar zou ik ook alles voor over hebben. En ik ken mijn broer goed genoeg om te weten dat hij daar ook zo in zou staan.
Uiteraard is het in mijn situatie makkelijker, want ik heb maar 1 familie waar ik rekening mee hoef te houden, de mijne. Maar mijn broer heeft wel schoonfamilie, en ik zou echt alles in het werk stellen om echt uit te gaan van wat het beste zou zijn voor zijn kinderen en van wat mijn broer gewild zou hebben.
Toen mijn moeder overleed heb ik gemerkt dat je zonder dat je dat bewust weet, als het zover is diegene veel beter kent dan je ooit voor mogelijk hield. Dat je als vanzelf weet "nee, dat zou ze nooit gewild hebben" of juist "hier zou ze echt op gestaan hebben". Dus ik vertrouw erop dat dat ook zal gelden als ik er niet meer ben, dat mijn zoon zelf en mijn broer (en mijn vader als die dan nog leeft) echt wel weten wat ze doen.
Am Yisrael Chai!
zondag 25 november 2007 om 11:36
Oh, wat ik wel gedaan heb, en dat is misschien een tip voor de mensen die over dit onderwerp nadenken:
In plaats van dingen vast te leggen OVER mijn kind, leg ik dingen vast VOOR mijn kind. Omdat mijn moeder natuurlijk overleed toen mijn zoontje baby was en omdat ze zo jong overleed, ben ik echt heel bang dat ik ook overlijd voordat hij volwassen is. Dus nogmaals: ik heb echt heel erg serieus en veel over wat er dan met hem moet gebeuren nagedacht en met mensen erover gepraat. Niet vastleggen waar hij naartoe moet is dus een bewuste keuze, zoals hierboven uitgelegd.
Wat ik zelf veel belangrijker vind dan mijn nabestaanden vertellen wat ze moeten doen, is mijn zoon vertellen wat ik wil dat HIJ doet. Dus schrijf ik af en toe brieven aan hem, over mezelf, over het leven, over hoeveel ik van hem hou, over wat ik hoop en wens voor hem, over ons leven en wat ik allemaal met hem meemaak. Dat klinkt misschien een beetje gek, maar het zijn geen "afscheidsbrieven" oid, het zijn gewoon verhaaltjes over dingen waar ik wel eens over nadenk als ik bijvoorbeeld denk "goh, dat had ik nou echt van mijn moeder willen weten, hoe ze daarover dacht".
Ik heb 1 officieel document, bij mijn begrafenisverzekering had ik de mogelijkheid om een draaiboek te maken, en dat heb ik laten uitbreiden met een soort "testament" dat echt gericht is aan mijn zoon, waar de belangrijkste dingen die ik nu kan bedenken instaan, en ik ben van plan dat eens in de zoveel jaar te updaten.
Oh ja, en een goede leidraad hiervoor is het boek "mam, vertel eens". (even verduidelijking: hiermee bedoel ik de leidraad voor de briefjes die ik aan mijn zoon schrijf, in het document wat ik vast heb laten leggen staan meer zakelijke dingen).
In plaats van dingen vast te leggen OVER mijn kind, leg ik dingen vast VOOR mijn kind. Omdat mijn moeder natuurlijk overleed toen mijn zoontje baby was en omdat ze zo jong overleed, ben ik echt heel bang dat ik ook overlijd voordat hij volwassen is. Dus nogmaals: ik heb echt heel erg serieus en veel over wat er dan met hem moet gebeuren nagedacht en met mensen erover gepraat. Niet vastleggen waar hij naartoe moet is dus een bewuste keuze, zoals hierboven uitgelegd.
Wat ik zelf veel belangrijker vind dan mijn nabestaanden vertellen wat ze moeten doen, is mijn zoon vertellen wat ik wil dat HIJ doet. Dus schrijf ik af en toe brieven aan hem, over mezelf, over het leven, over hoeveel ik van hem hou, over wat ik hoop en wens voor hem, over ons leven en wat ik allemaal met hem meemaak. Dat klinkt misschien een beetje gek, maar het zijn geen "afscheidsbrieven" oid, het zijn gewoon verhaaltjes over dingen waar ik wel eens over nadenk als ik bijvoorbeeld denk "goh, dat had ik nou echt van mijn moeder willen weten, hoe ze daarover dacht".
Ik heb 1 officieel document, bij mijn begrafenisverzekering had ik de mogelijkheid om een draaiboek te maken, en dat heb ik laten uitbreiden met een soort "testament" dat echt gericht is aan mijn zoon, waar de belangrijkste dingen die ik nu kan bedenken instaan, en ik ben van plan dat eens in de zoveel jaar te updaten.
Oh ja, en een goede leidraad hiervoor is het boek "mam, vertel eens". (even verduidelijking: hiermee bedoel ik de leidraad voor de briefjes die ik aan mijn zoon schrijf, in het document wat ik vast heb laten leggen staan meer zakelijke dingen).
fashionvictim wijzigde dit bericht op 25-11-2007 11:39
Reden: verduidelijkt
Reden: verduidelijkt
% gewijzigd
Am Yisrael Chai!
zondag 25 november 2007 om 11:47
Nou kan ik het uiteraard nergens meer terugvinden, maar ik heb onlangs iets gelezen dat het toch beter is om het wél vast te leggen, omdat iemand die niet officieel is aangewezen, totdat het officieel geregeld is niets formeels kan regelen ten aanzien van het kind, omdat hij/zij geen formele zeggenschap over het kind heeft.
(maar goed, wij hebben ook niets geregeld, omdat we bij iedereen in onze omgeving wel kanttekeningen hebben
)
(maar goed, wij hebben ook niets geregeld, omdat we bij iedereen in onze omgeving wel kanttekeningen hebben
)
zondag 25 november 2007 om 11:55
Wie zorgt er voor de kinderen als de ouders overlijden?
Ouders (die zelf het gezag hebben) kunnen bij testament of bij notariële akte één of twee personen aanwijzen als voogd voor het geval zij zelf zouden overlijden. Soms hebben de ouders van tevoren met een familielid of vriend afgesproken dat deze in dat geval de voogdij op zich nemen. Bij overlijden van de ouders krijgt die persoon de verantwoordelijkheid voor de kinderen, nadat hij zich daartoe bereid heeft verklaard. Dit moet gebeuren op de griffie van de sector familie van de rechtbank.
Niet in testament vastgelegd
Als de ouders niet in hun testament hebben vastgelegd door wie zij de kinderen willen laten opvoeden na hun dood, neemt de familierechter die beslissing. De rechter die over de voogdij moet beslissen raadpleegt in dat geval de families. Samen met hen wordt dan bekeken wat de beste oplossing is. De rechter gaat bijvoorbeeld na of de ouders misschien wel eens met familieleden over eventuele voogdij gesproken hebben. In de meeste gevallen wordt de voogdij in onderling overleg geregeld. Maar soms kan de rechter niet meteen een oplossing vinden, bijvoorbeeld omdat er meerdere geschikte voogden zijn of omdat er binnen de familie ruzie is ontstaan. De rechter kan dan de Raad voor de Kinderbescherming om advies vragen.
Niemand wil of kan de voogdij op zich nemen
Het komt voor dat er niemand in de familie- of vriendenkring de voogdij over de kinderen op zich wil of kan nemen. Als die situatie zich voordoet krijgt een voogdij-instelling het gezag over de kinderen. De instelling zal afhankelijk van onder andere de leeftijd van het kind proberen een geschikt pleeggezin te vinden of het kind te begeleiden bij het zelfstandig wonen.
Bron: postbus 51
Ouders (die zelf het gezag hebben) kunnen bij testament of bij notariële akte één of twee personen aanwijzen als voogd voor het geval zij zelf zouden overlijden. Soms hebben de ouders van tevoren met een familielid of vriend afgesproken dat deze in dat geval de voogdij op zich nemen. Bij overlijden van de ouders krijgt die persoon de verantwoordelijkheid voor de kinderen, nadat hij zich daartoe bereid heeft verklaard. Dit moet gebeuren op de griffie van de sector familie van de rechtbank.
Niet in testament vastgelegd
Als de ouders niet in hun testament hebben vastgelegd door wie zij de kinderen willen laten opvoeden na hun dood, neemt de familierechter die beslissing. De rechter die over de voogdij moet beslissen raadpleegt in dat geval de families. Samen met hen wordt dan bekeken wat de beste oplossing is. De rechter gaat bijvoorbeeld na of de ouders misschien wel eens met familieleden over eventuele voogdij gesproken hebben. In de meeste gevallen wordt de voogdij in onderling overleg geregeld. Maar soms kan de rechter niet meteen een oplossing vinden, bijvoorbeeld omdat er meerdere geschikte voogden zijn of omdat er binnen de familie ruzie is ontstaan. De rechter kan dan de Raad voor de Kinderbescherming om advies vragen.
Niemand wil of kan de voogdij op zich nemen
Het komt voor dat er niemand in de familie- of vriendenkring de voogdij over de kinderen op zich wil of kan nemen. Als die situatie zich voordoet krijgt een voogdij-instelling het gezag over de kinderen. De instelling zal afhankelijk van onder andere de leeftijd van het kind proberen een geschikt pleeggezin te vinden of het kind te begeleiden bij het zelfstandig wonen.
Bron: postbus 51
Am Yisrael Chai!
zondag 25 november 2007 om 14:16
Precies. Daaarom vind ik dat je er nooit zomaar vanuit mag gaan dat een ander die zorg wel op zich neemt. Ik ken ook een geval waarbij een jochie van een jaar of 8 noodgedwongen door opa en oma wordt opgevoed wiens moeder zelfmoord had gepleegd en de vader er geen zin in had en vervolgens met de noorderzon is vertrokken. En natuurlijk zeg je geen nee op zo'n moment!
zondag 25 november 2007 om 14:23
Het is niet een lijstje met wensen wat je in je testament opstelt. Je stelt een voogd aan - in mijn geval mijn zus en voor het geval mijn zus niet in staat is die voogdij op te nemen - mijn zwager maar enkel onder de voorwaarde dat hij ten tijde van mijn overlijden van mij, nog de partner van mijn zus is (weet niet meer precies hoe we het hebben omschreven) Voor de rest bepaal je dat je vermogen, wat je ten tijde van je nalatenschap hebt, mag worden aangewend voor de verzorging en opvoeding van je kind. Je kunt het rustig een vorm van schijnzekerheid vinden, maar ik vind het een prettig idee om te weten dat, als ons iets overkomt, mijn kinderen een goeie en stabiele basis bij mijn zus zullen hebben. En hoe mijn zus die opvoeding dan in de praktijk brengt: nee, daar heb je inderdaad geen invloed op.
zondag 25 november 2007 om 14:29
Maar zo gaat het in jouw familie Fash. Ik ben in een grijs verleden een poosje in Marokko geweest en daar heeft het begrip familie een hele andere betekenis dan hier. Daar is de familie inderdaad alle neefjes en nichtjes en alles wat daarbij hoort en daar zorg je ook voor elkaar (de jonge generatie zorgt voor de oude en vice versa) dus vanuit dat standpunt bezien kan ik wel begrijpen dat je ervan uitgaat dat je kind wel goed opgevangen zal worden, maar zo gaat het nu eenmaal niet bij Jan, Jans en de kinderen uit Nederland.
maandag 26 november 2007 om 00:04
Ik heb ook een vraag over dit onderwerp.
Op dit moment ben ik al 29 weken in blijde verwachting. Maar ook ik wil de dingen goed geregeld hebben. Nu ben ik zo aan het twijfelen geslagen!! Dus HELP!!!
Ik en mijn vriend zijn samenwoonend zonder contract. Wat gebeurt er als ik mocht overlijden met het kind als de kleine alleen erkend is door de vader? Ik heb namelijk begrepen dat als het kind alleen erkend is door mijn vriend mijn ouders dan de voogdij kunnen krijgen over het kind omdat dan erfrecht om de hoek komt kijken. En dat wil ik absoluut voorkomen. Ik wil hoe dan ook dat de kleine bij mijn vriend blijft en niet bij mijn ouders.
Nu zitten we er aan te denken om te gaan trouwen, omdat in mijn ogen dit echt "waterdicht" is, maar het na deel daarvan is dat dat dan niet op "onze" manier kan, omdat we daar nog voor aan het sparen zijn. Dus is er nog een andere mogelijkheid om dit te regelen??
Hoop echt dat jullie mij hiermee kunnen helpen, want door de hormonen in mijn lichaam kan ik hier over echt uren aan het piekeren zijn haha.
Groetjes
Elke
Op dit moment ben ik al 29 weken in blijde verwachting. Maar ook ik wil de dingen goed geregeld hebben. Nu ben ik zo aan het twijfelen geslagen!! Dus HELP!!!
Ik en mijn vriend zijn samenwoonend zonder contract. Wat gebeurt er als ik mocht overlijden met het kind als de kleine alleen erkend is door de vader? Ik heb namelijk begrepen dat als het kind alleen erkend is door mijn vriend mijn ouders dan de voogdij kunnen krijgen over het kind omdat dan erfrecht om de hoek komt kijken. En dat wil ik absoluut voorkomen. Ik wil hoe dan ook dat de kleine bij mijn vriend blijft en niet bij mijn ouders.
Nu zitten we er aan te denken om te gaan trouwen, omdat in mijn ogen dit echt "waterdicht" is, maar het na deel daarvan is dat dat dan niet op "onze" manier kan, omdat we daar nog voor aan het sparen zijn. Dus is er nog een andere mogelijkheid om dit te regelen??
Hoop echt dat jullie mij hiermee kunnen helpen, want door de hormonen in mijn lichaam kan ik hier over echt uren aan het piekeren zijn haha.
Groetjes
Elke
maandag 26 november 2007 om 05:54
Wij hebben het ook geregeld; ik zat er al een tijd tegenaan te hikken, maar sowieso was het voor ons belangrijk om een testament te hebben (mijn vriend en ik zijn niet getrouwd, maar wilden wel dat we elkaars vermogen aan elkaar zouden nalaten in geval van onverhoopt overlijden) en in het testament hebben we meteen de voogdij opgenomen.
Ik vind het niet zozeer schijnzekerheid alswel een prettig idee dat het geregeld is. Heb van nabij meegemaakt dat er in een "ideale" familie met hele goede banden enorm veel ruziegemaakt is over de voogdij en opvoeding van een kind en dat er veel financiële onduidelijkheden en problemen waren. Dat er eventueel ruzie gemaakt gaat worden over de hoofden van mijn kinderen willen mijn vriend en ik zoveel mogelijk voorkomen en dat hopen we te doen door deze constructie (zekerheid hebben we natuurlijk nooit, maar in het geval wat ik noemde had heel veel ellende voorkomen kunnen worden als er een fatsoenlijk testament was geweest).
Ik ben het dus wel met Triancha eens en vind het vrij gemakzuchtig om niets te regelen en er dan maar vanuit te gaan dat er iets geregeld gaat worden. In ons geval kan ons vermogen deels worden aangewend voor de opvoeding van onze kinderen waardoor we onze voogd niet in financiële problemen zullen brengen. Dat vind ik erg belangrijk. Zonder testament had dat niet gewoon niet gekund en was ons vermogen naar onze ouders gegaan (indien nog in leven). Nou vertrouwen we onze ouders ook wel, maar dat deden onze kennissen ook en toch er na hun dood enorme ruzie ontstaan over de opvoeding van hun kind en hun geld. Erfenissen, geld en een immens verdriet kunnen kennnelijk rare dingen doen met heel normale mensen (hoe treurig ook).
Ik vind het niet zozeer schijnzekerheid alswel een prettig idee dat het geregeld is. Heb van nabij meegemaakt dat er in een "ideale" familie met hele goede banden enorm veel ruziegemaakt is over de voogdij en opvoeding van een kind en dat er veel financiële onduidelijkheden en problemen waren. Dat er eventueel ruzie gemaakt gaat worden over de hoofden van mijn kinderen willen mijn vriend en ik zoveel mogelijk voorkomen en dat hopen we te doen door deze constructie (zekerheid hebben we natuurlijk nooit, maar in het geval wat ik noemde had heel veel ellende voorkomen kunnen worden als er een fatsoenlijk testament was geweest).
Ik ben het dus wel met Triancha eens en vind het vrij gemakzuchtig om niets te regelen en er dan maar vanuit te gaan dat er iets geregeld gaat worden. In ons geval kan ons vermogen deels worden aangewend voor de opvoeding van onze kinderen waardoor we onze voogd niet in financiële problemen zullen brengen. Dat vind ik erg belangrijk. Zonder testament had dat niet gewoon niet gekund en was ons vermogen naar onze ouders gegaan (indien nog in leven). Nou vertrouwen we onze ouders ook wel, maar dat deden onze kennissen ook en toch er na hun dood enorme ruzie ontstaan over de opvoeding van hun kind en hun geld. Erfenissen, geld en een immens verdriet kunnen kennnelijk rare dingen doen met heel normale mensen (hoe treurig ook).
anoniem_17172 wijzigde dit bericht op 26-11-2007 05:56
Reden: woordje toegevoegd
Reden: woordje toegevoegd
% gewijzigd
maandag 26 november 2007 om 06:00
Overigens vind ik de kosten wel meevallen. Natuurlijk, het is best een fors bedrag (weet niet meer exact wat wij kwijt waren), maar de kosten zijn in principe eenmalig en dan is je testament ook vastgelegd in een centraal archief, zodat iedere notaris erbij kan. Ook verschillen de tarieven tussen notarissen nogal, dus een beetje orienteren helpt.
maandag 26 november 2007 om 08:41
Wij hebben het juist vastgelegd, omdat we dachten dat iedereen in de familie wel ons kind/onze kinderen zouden willen opvoeden, en daar kun je dus óók weer ruzie door krijgen. Daarom hebben we in eerste instantie mijn schoonzus aangewezen. Ik had liever mijn zus gehad, maar die woont 200 km verderop en ik ging er dus van uit dat de kinderen mijn schoonzus beter zouden kennen dan mijn eigen zus. Achteraf valt dat wel mee.
Wij hebben e.e.a. geregeld, toen ik zwanger was van 't eerste kind. We hebben toen ook gelijk erfenis geregeld enzo. Weer omdat er een grote familie is, en je gaat ervan uit dat alles wel goed zal komen (ook bij overlijden van 'slechts' één van ons) maar met geld (eigen huis) en kind en allerlei emoties in het geding, weet je het maar nooit. Vastleggen dus.
Mijn schoonzus is dus eerste voogd, mijn zus 2e. Inmiddels heeft mijn schoonzus zelf een kind en is nog steeds alleenstaand. Voogd zijn houdt trouwens in dat je er voor zorgdraagt dat het kind goed terecht komt, niet persé dat jij dat kind ook in huis neemt. Ik heb het er laatst nog met mijn schoonzus over gehad, en ze heeft zoiets van "dat zien we dan wel weer" Zij heeft er het volste vertrouwen in dat het in overleg met mijn zus wel goedkomt, denk ik.
Wij vonden mijn ouders gewoon te oud, die moeten inderdaad opa/oma blijven. Ze zijn wel actief en alles, maar om ze nu met 2 kinderen op te zadelen, dat ging mij wat ver. Ze vangen ze altijd wel veel op in vakanties en dat zou na ons overlijden wel zo blijven.
Mijn zus is nog steeds bereidt ze in huis te nemen.
Ik ben trouwens ook voogd van háár kinderen. Mijn vriend en ik zijn ook voogd van het kind van m'n schoonzus.
Inmiddels is mijn oudste kind 10 jaar. Volgens mij mag een kind vanaf 12 jaar zélf zeggen of aangeven waar het wel/niet heenwil. Dat gaat ook nog leuk meespelen dus ...
In elk geval heb ik wel het gevoel dat het eventueel goed zou komen, mochten mijn vriend en ik komen te overlijden.
Wij hebben e.e.a. geregeld, toen ik zwanger was van 't eerste kind. We hebben toen ook gelijk erfenis geregeld enzo. Weer omdat er een grote familie is, en je gaat ervan uit dat alles wel goed zal komen (ook bij overlijden van 'slechts' één van ons) maar met geld (eigen huis) en kind en allerlei emoties in het geding, weet je het maar nooit. Vastleggen dus.
Mijn schoonzus is dus eerste voogd, mijn zus 2e. Inmiddels heeft mijn schoonzus zelf een kind en is nog steeds alleenstaand. Voogd zijn houdt trouwens in dat je er voor zorgdraagt dat het kind goed terecht komt, niet persé dat jij dat kind ook in huis neemt. Ik heb het er laatst nog met mijn schoonzus over gehad, en ze heeft zoiets van "dat zien we dan wel weer" Zij heeft er het volste vertrouwen in dat het in overleg met mijn zus wel goedkomt, denk ik.
Wij vonden mijn ouders gewoon te oud, die moeten inderdaad opa/oma blijven. Ze zijn wel actief en alles, maar om ze nu met 2 kinderen op te zadelen, dat ging mij wat ver. Ze vangen ze altijd wel veel op in vakanties en dat zou na ons overlijden wel zo blijven.
Mijn zus is nog steeds bereidt ze in huis te nemen.
Ik ben trouwens ook voogd van háár kinderen. Mijn vriend en ik zijn ook voogd van het kind van m'n schoonzus.
Inmiddels is mijn oudste kind 10 jaar. Volgens mij mag een kind vanaf 12 jaar zélf zeggen of aangeven waar het wel/niet heenwil. Dat gaat ook nog leuk meespelen dus ...
In elk geval heb ik wel het gevoel dat het eventueel goed zou komen, mochten mijn vriend en ik komen te overlijden.
Later is nu
maandag 26 november 2007 om 09:24
anky, waar jullie je zorgen om maken, is volgens mijn informatie niet terecht. Kan zijn dat het veranderd is, maar wat ons verteld is, voogd krijgt sowieso geld van de overheid om voor je kinderen te zorgen, een wezen uitkering, ik weet neit hoeveel dat is, maar volgens onze notaris was dit niet een schijn bedrag en kon opvoeden hiervan heel goed, en jullie kinderen erven jullie vermogen, waar de voogd via tussenkomst van de rechter gebruik van kan maken voor de kinderen.
En degene die zich zorgen maakt omdat ze niet getrouwd is. Je vriend moet na de bevalling meteen voogdij regelen, dan is dat goed geregeld. Of jullie moeten nu gewoon voor de wet trouwen, en dan door sparen en het later nogmaals doen zoals je echt wil. Of nu bijv partner registratie en dan later trouwen.
En degene die zich zorgen maakt omdat ze niet getrouwd is. Je vriend moet na de bevalling meteen voogdij regelen, dan is dat goed geregeld. Of jullie moeten nu gewoon voor de wet trouwen, en dan door sparen en het later nogmaals doen zoals je echt wil. Of nu bijv partner registratie en dan later trouwen.
