Relaties
alle pijlers
jezef niet mogen uitleggen bij misverstand... (lang)
donderdag 29 november 2007 om 15:47
Hoe kan ik dit aanpakken? Of kan ik beter mijn biezen pakken?
Vandaag gingen vriend en ik naar een restaurant. Onderweg was hij een verhaal aan het vertellen. Wat hij zegde interpretreerde ik niet precies hoe hij het bedoelde en er was een misverstand. Hij vertelde hoe hij het wel bedoelde, maar werd ook meteen heel erg boos en zei dat ik niet luisterde naar hem. Toen ik wilde zeggen dat ik wel naar hem luisterde (het was een interessant verhaal), en wilde vertellen hoe ik het begrepen had, kapte vriend me af en werd heel boos.
Ik moest perse inhouden ingaan op het verhaal, mocht niet uitleggen hoe ik hem verkeerd begrepen had. Toen ik vroeg waarom hij me afkapte, zei hij 'omdat het me niet interesseert wat jij dacht, je moet gewoon zeggen dat je het fout had en nu verder gaan met de discussie'.
Ik vond dat onredelijk. Hij gooide mijn rugzak op straat en daarop werd ik weer boos. Heb daarna alleen in een eettentje gegeten.
Nu zit hij thuis me te negeren en heeft hij drie grote flessen bier gekocht. Als hij boos wordt... dan moet hij altijd drinken, terwijl we afspraken hebben over alcoholgebruik omdat hij zelf ook weet dat hij teveel drinkt.
Had ik slimmer moeten zijn en gewoon meegaand moeten zijn en dan later op een ander moment moeten zeggen dat ik als er een misverstand is, me wel uit mag leggen. Ik verwacht dat hij op een rustig moment me daar wel gelijk in zou geven.... Moet ik de 'high road' nemen?
Vandaag gingen vriend en ik naar een restaurant. Onderweg was hij een verhaal aan het vertellen. Wat hij zegde interpretreerde ik niet precies hoe hij het bedoelde en er was een misverstand. Hij vertelde hoe hij het wel bedoelde, maar werd ook meteen heel erg boos en zei dat ik niet luisterde naar hem. Toen ik wilde zeggen dat ik wel naar hem luisterde (het was een interessant verhaal), en wilde vertellen hoe ik het begrepen had, kapte vriend me af en werd heel boos.
Ik moest perse inhouden ingaan op het verhaal, mocht niet uitleggen hoe ik hem verkeerd begrepen had. Toen ik vroeg waarom hij me afkapte, zei hij 'omdat het me niet interesseert wat jij dacht, je moet gewoon zeggen dat je het fout had en nu verder gaan met de discussie'.
Ik vond dat onredelijk. Hij gooide mijn rugzak op straat en daarop werd ik weer boos. Heb daarna alleen in een eettentje gegeten.
Nu zit hij thuis me te negeren en heeft hij drie grote flessen bier gekocht. Als hij boos wordt... dan moet hij altijd drinken, terwijl we afspraken hebben over alcoholgebruik omdat hij zelf ook weet dat hij teveel drinkt.
Had ik slimmer moeten zijn en gewoon meegaand moeten zijn en dan later op een ander moment moeten zeggen dat ik als er een misverstand is, me wel uit mag leggen. Ik verwacht dat hij op een rustig moment me daar wel gelijk in zou geven.... Moet ik de 'high road' nemen?
donderdag 29 november 2007 om 17:01
donderdag 29 november 2007 om 17:40
Ik heb mijn posts herlezen... erg triest allemaal...
Het is gek, maar ik was al bijna 'vergeten' dat ik me uit frustratie en angst mezelf pijn had gedaan. Wat natuurlijk super ongezond is...
Ik heb ook geen zin om net als mijn ouders jarenlang in een slecht huwelijk te zitten. En straks naar een ander land verkassen met veel stress enzo... dat zal de relatie toch niet overleven..
Ik moet zeggen dat ik wel erg triest ervan word, als ik aan uitmaken denk... want dan denk ik natuurlijk aan de leuke, lieve dingen. Die er ook wel zijn... Maar realistisch is anders.
Bedankt voor jullie reacties allemaal. Misschien dat ik over een paar dagen weer post, en hopelijk heb ik dan echt de stap genomen...
Het is gek, maar ik was al bijna 'vergeten' dat ik me uit frustratie en angst mezelf pijn had gedaan. Wat natuurlijk super ongezond is...
Ik heb ook geen zin om net als mijn ouders jarenlang in een slecht huwelijk te zitten. En straks naar een ander land verkassen met veel stress enzo... dat zal de relatie toch niet overleven..
Ik moet zeggen dat ik wel erg triest ervan word, als ik aan uitmaken denk... want dan denk ik natuurlijk aan de leuke, lieve dingen. Die er ook wel zijn... Maar realistisch is anders.
Bedankt voor jullie reacties allemaal. Misschien dat ik over een paar dagen weer post, en hopelijk heb ik dan echt de stap genomen...
donderdag 29 november 2007 om 17:46
Sodeju, nou wordt het verhaal toch wel even anders. dat zie ik nou vaker wel hier op het forum, eerst wordt er een vrij onschuldig verhaaltje neergezet over bladieblabonjeruziehijdoetniet lief, en binnen 2 pagina's blijkt het een relatie from hell te zijn!
Ik vraag me serieus wie een groter probleem heeft. Hij of jij.
Ik vraag me serieus wie een groter probleem heeft. Hij of jij.
donderdag 29 november 2007 om 17:49
Ben ik de enige die de vriend van TO een heel klein beetje snapt? Als mijn man me eerst niet begrijpt, en dan wel, vind ik het erg plezierig als hij niet blijft hangen in "Ik verstond dit of dat, of ik dacht dat je x of y bedoelde.." Dan zit ik als het ware vingertrommelend te wachten tot hij ingaat op wat ik inhoudelijk zei. Ik weet dat ik daar ongeduldig in kan zijn, maar ik vind het ook niet relevant wat hij dacht dat ik zei. Als ik me heb verklaard, en hij snapt wat ik bedoel, heb ik dus liever dat we het gesprek gewoon vervolgen. Het wordt altijd zo'n gedoe om uit te leggen wat je verstond of begreep. Op zich kan ik daar wel tegen (ik houd wel van een discussie op zijn tijd), maar dan wel graag nà mijn verhaal en zijn inhoudelijke reactie daarop.
En verder; dat emotie-drinken en dat boos worden zijn geen leuke dingen. (dat eerste doe ik niet, en dat tweede ook niet op die manier zoals jij bij je vriend omschrijft)
Succes!
En verder; dat emotie-drinken en dat boos worden zijn geen leuke dingen. (dat eerste doe ik niet, en dat tweede ook niet op die manier zoals jij bij je vriend omschrijft)
Succes!
donderdag 29 november 2007 om 18:11
Ik zou niet hem om de lieve vrede dan maar gelijk gaan geven, als hij zo doet en boos wordt kun je misschien beter iets zeggen als 'ik heb hier geen zin in, als je normaal kan doen praat ik wel weer tegen je' en dan weglopen ofzo.
Je vriend komt op mij erg overheersend over, hij heeft helemaal niet te bepalen wat jij wel of niet doet of zegt. Dus dat hij zegt dat je gewoon moet zeggen dat je fout zat vind ik pure manipulatie.
Je vriend komt op mij erg overheersend over, hij heeft helemaal niet te bepalen wat jij wel of niet doet of zegt. Dus dat hij zegt dat je gewoon moet zeggen dat je fout zat vind ik pure manipulatie.
donderdag 29 november 2007 om 18:58
Heb naar vriend geuit dat ik denk dat onze relatie niet werkt, dat ik van hem hou maar, dat het beter is om uit elkaar te gaan..
Vriend zegt dat ik hem niet help met zijn boosheid/ frustratie/ als hij moe is en honger heeft. Dat hij naar mij zoekt voor help, maar dat ik alleen boos wordt ls hij boos wordt. Dat hij dus helemaal niet boos mag worden... Ik kan er ook niet tegen als mensen zeggen dat ik niet mag huilen, dus ik kan er wel iets van gebrijpen... Maar boosheid is toch wel heel moeilijk en vervelend om mee om te gaan. Vooral als het om die kleine dingetjes gaat, je vriendin wil even iets uitleggen, jij zit daar niet op te wachten, maar luistert een halve minuut zonder boos te worden en voila, het gesprek gaat verder....
Dat hij niet boos mag worden, daar heeft hij wel gelijk in, ik weet echt niet hoe ik om moet gaan met zijn woedebuien. Soms ga ik er wat sterker mee om, en dat werkt wat beter. Heel soms hebben we een klein 'relletje' wat doordat ik kalm blijf, niet uitdraait in rare fratsen, drinkpartijen en weglopen. Dat is maar af en toe...
Hij zegt ook dat ik hem niet accepteer als compleet mens. Dat is ook wel zo, want ik ben gek op hem, minus dit enorm grote probleem. Ik heb nog geen woord gehoord over iets aan zijn woedeprobleem doen, alleen dat ik er anders op moet reageren. En ik weet niet of ik dat kan.
De vraag ligt dus nu eigenlijk bij mij... of ik een manier kan vinden om met zijn frustraties/ boosheid om kan gaan. En of ik dat wel wil, of dat ik eieren voor mijn geld kies. Maar om dat te gaan hopen dat hij inziet dat hij iets aan zijn 'anger' moet doen???
Vriend zegt dat ik hem niet help met zijn boosheid/ frustratie/ als hij moe is en honger heeft. Dat hij naar mij zoekt voor help, maar dat ik alleen boos wordt ls hij boos wordt. Dat hij dus helemaal niet boos mag worden... Ik kan er ook niet tegen als mensen zeggen dat ik niet mag huilen, dus ik kan er wel iets van gebrijpen... Maar boosheid is toch wel heel moeilijk en vervelend om mee om te gaan. Vooral als het om die kleine dingetjes gaat, je vriendin wil even iets uitleggen, jij zit daar niet op te wachten, maar luistert een halve minuut zonder boos te worden en voila, het gesprek gaat verder....
Dat hij niet boos mag worden, daar heeft hij wel gelijk in, ik weet echt niet hoe ik om moet gaan met zijn woedebuien. Soms ga ik er wat sterker mee om, en dat werkt wat beter. Heel soms hebben we een klein 'relletje' wat doordat ik kalm blijf, niet uitdraait in rare fratsen, drinkpartijen en weglopen. Dat is maar af en toe...
Hij zegt ook dat ik hem niet accepteer als compleet mens. Dat is ook wel zo, want ik ben gek op hem, minus dit enorm grote probleem. Ik heb nog geen woord gehoord over iets aan zijn woedeprobleem doen, alleen dat ik er anders op moet reageren. En ik weet niet of ik dat kan.
De vraag ligt dus nu eigenlijk bij mij... of ik een manier kan vinden om met zijn frustraties/ boosheid om kan gaan. En of ik dat wel wil, of dat ik eieren voor mijn geld kies. Maar om dat te gaan hopen dat hij inziet dat hij iets aan zijn 'anger' moet doen???
donderdag 29 november 2007 om 22:27
Zhongguo, je mag wel links plaatsen zolang het maar niet voor commerciële doeleinden is :-). Ik vind het nogal wat, wat je schrijft. Vooral dat je beschrijft dat je báng bent voor je partner vind ik nogal wat. Kijk, iedereen heeft zo zijn slechte kanten en woede-aanvallen kan daar bij horen. Maar op het moment dat jij er daadwerkelijk báng van wordt kan jij blijkbaar niet met zijn negatieve kanten omgaan en doe je jezelf misschien wel nodeloos verdriet. In een gezonde relatie ben je niet bang voor elkaar.....
Ik wens je heel veel wijsheid.
Ik wens je heel veel wijsheid.
donderdag 29 november 2007 om 22:38
Zhongguo, ik herken het een en ander in je verhaal. Mijn ex is alcoholist en kan ook erg boos worden. Ik heb het gevoel alsof je vriend ruzie zóekt om een excuus te hebben om te gaan drinken. Jij gaat daar blijkbaar in mee, want je zegt dat hij niet met moeilijke gevoelens kan omgaan. Ik denk dat hij niet met drank kan omgaan. Je weet het, alcoholist ben en blijf je. Dat gaat niet over met minder drinken.
Mijn ex wist ook dondersgoed welke argumenten bij mij overkwamen om me in het gareel te krijgen als ik dreigde te rebelleren. Dat waren altijd redelijke argumenten. Ik wil namelijk graag een redelijk persoon zijn (en ben dat ook). Dus als iemand tegen mij zou zeggen dat ik hem geen ruimte geef om zijn gevoelens te uiten, zou ik dat erg serieus nemen.
Het gaat er niet om dat hij niet boos mag worden, dat wordt iedereen. Het gaat erom hóe hij die boosheid uit. Door jou uit te schelden, met spullen te gooien, onredelijk te zijn en ruzie te zoeken om niks.
Ja, waarschijnlijk heeft hij wel gelijk dat jij hem niet accepteert zoals hij nu is. In elk geval is het gedrag zeker niet acceptabel. Jij mag van hem vragen dat hij dat verandert. Iedereen wordt wel eens boos (hij blijkbaar vaker dan de gemiddelde mens) en moet daarvoor een uitlaatklep vinden. Je mag zeker van hem eisen dat jij niet altijd die uitlaatklep bent en dat hij bovendien - als het wel echt om een probleem met jou gaat - een gezondere manier zoekt om die boosheid te uiten.
Maar heel eerlijk gezegd heb ik er een hard hoofd in hoor. Er gaan allerlei alarmbellen bij me rinkelen. Je angst dat hij je onder een auto zou gooien.... meid, dat zit echt niet goed!
Ik zou inderdaad eens een kijkje nemen bij Oogkleppen. Vaak zitten de ongelijkwaardigheden in een relatie in de ogenschijnlijk kleine dingen. In het buitenland wonen kan al een ongelijkwaardige situatie geven. Trap niet in de valkuil te veel begrip voor hem te tonen en hem gelijk te geven in kritiek op jou, als daar niet hetzelfde tegenover staat van zijn kant.
Sterkte,
dubio
Mijn ex wist ook dondersgoed welke argumenten bij mij overkwamen om me in het gareel te krijgen als ik dreigde te rebelleren. Dat waren altijd redelijke argumenten. Ik wil namelijk graag een redelijk persoon zijn (en ben dat ook). Dus als iemand tegen mij zou zeggen dat ik hem geen ruimte geef om zijn gevoelens te uiten, zou ik dat erg serieus nemen.
Het gaat er niet om dat hij niet boos mag worden, dat wordt iedereen. Het gaat erom hóe hij die boosheid uit. Door jou uit te schelden, met spullen te gooien, onredelijk te zijn en ruzie te zoeken om niks.
Ja, waarschijnlijk heeft hij wel gelijk dat jij hem niet accepteert zoals hij nu is. In elk geval is het gedrag zeker niet acceptabel. Jij mag van hem vragen dat hij dat verandert. Iedereen wordt wel eens boos (hij blijkbaar vaker dan de gemiddelde mens) en moet daarvoor een uitlaatklep vinden. Je mag zeker van hem eisen dat jij niet altijd die uitlaatklep bent en dat hij bovendien - als het wel echt om een probleem met jou gaat - een gezondere manier zoekt om die boosheid te uiten.
Maar heel eerlijk gezegd heb ik er een hard hoofd in hoor. Er gaan allerlei alarmbellen bij me rinkelen. Je angst dat hij je onder een auto zou gooien.... meid, dat zit echt niet goed!
Ik zou inderdaad eens een kijkje nemen bij Oogkleppen. Vaak zitten de ongelijkwaardigheden in een relatie in de ogenschijnlijk kleine dingen. In het buitenland wonen kan al een ongelijkwaardige situatie geven. Trap niet in de valkuil te veel begrip voor hem te tonen en hem gelijk te geven in kritiek op jou, als daar niet hetzelfde tegenover staat van zijn kant.
Sterkte,
dubio
Ga in therapie!
donderdag 29 november 2007 om 22:39
vrijdag 30 november 2007 om 00:13
Zhongguo, je bent zijn persoonlijke pispaaltje en dat verdien je niet. Natuurlijk word je er triest van, hij zal ongetwijfeld ook zijn goede kanten hebben maar geloof me, hij is niet goed voor je.
Eigenlijk heb ik maar één advies: wegwezen, je wordt hier alleen maar ongelukkig(er) van! Veel sterkte.
Eigenlijk heb ik maar één advies: wegwezen, je wordt hier alleen maar ongelukkig(er) van! Veel sterkte.
vrijdag 30 november 2007 om 05:16
Ja, het lijkt erop dat ik zijn persoonlijke pispaaltje ben. Ik heb na zitten denken, en het lijkt erop dat het echt niet gaat. Er staan nu dus vijf grote lege flessen bier naast zijn buro. Wellicht dat ik vanacht ergens anders ga slapen.
Ik heb echt nog helemaal niets gehoord over iets doen aan zijn boosheid. Hij omschrijft het als een 'temper'. Ik omschrijf het als een angerproblem. Waar ik nog het meeste van schrik, is dat ik me voorstel dat we een kind hebben en dat dat kind steeds bang is dat papa boos wordt, of dat mama er onderdoor gaat. Ik ben wel verdrietig hoor, als ik aan zijn lieve en goede kanten denk. Maar goed, deze worden wel ondergesneeuwd door zijn akelige kant en die speelt zeker altijd op de achtergrond. Als hij het niet met mij eens is, kritiek levert (soms ook wel redelijke kritiek) deins ik helemaal terug, ook letterlijk kruip ik dan in elkaar.
Vervelend is dat we samen werken (een klein schooltje) en dat ik mijn baan niet op wil geven. Heb ook niet zoveel zin om een nieuw huis te moeten zoeken, maar dat komt wel los. Zijn ouders en zus komen over tien dagen op bezoek... Oh, en dan heb ik ook nog Chinese lessen samen met hem en komen mijn prive leerlingen hier over de vloer...
Ik heb echt nog helemaal niets gehoord over iets doen aan zijn boosheid. Hij omschrijft het als een 'temper'. Ik omschrijf het als een angerproblem. Waar ik nog het meeste van schrik, is dat ik me voorstel dat we een kind hebben en dat dat kind steeds bang is dat papa boos wordt, of dat mama er onderdoor gaat. Ik ben wel verdrietig hoor, als ik aan zijn lieve en goede kanten denk. Maar goed, deze worden wel ondergesneeuwd door zijn akelige kant en die speelt zeker altijd op de achtergrond. Als hij het niet met mij eens is, kritiek levert (soms ook wel redelijke kritiek) deins ik helemaal terug, ook letterlijk kruip ik dan in elkaar.
Vervelend is dat we samen werken (een klein schooltje) en dat ik mijn baan niet op wil geven. Heb ook niet zoveel zin om een nieuw huis te moeten zoeken, maar dat komt wel los. Zijn ouders en zus komen over tien dagen op bezoek... Oh, en dan heb ik ook nog Chinese lessen samen met hem en komen mijn prive leerlingen hier over de vloer...
vrijdag 30 november 2007 om 05:23
Trouwens, het gaat er mij wel om WAAROM hij boos wordt, en niet alleen hoe. Het zijn van die kleine dingen, en dan gaat het zo snel. We zitten dan van nul tot tien seconden met een heel geescaleerd situatie.
Laatst kocht hij een ijsje op straat. Vroeg of ik er ook een wilde. Ik zei ja. Hij hoorde het niet en werd meteen boos en begon weer te roepen dat ik nooit naar hem luister en altijd in mijn eigen zielige wereldje ben.
Een andere keer werd hij boos omdat ik hem niet hoorde. Ik was stond toevallig met mijn rug naar hem toe, met mijn gezicht naar een hele gang vol rennende en gillende kinderen. Werd hij heel erg boos omdat hij dacht dat ik hem negeerde (waarom zou ik hem willen negeren...?)
Dat hij zelf niet door heeft dat het leven voor hem ook veel gemakkelijker zou zijn als hij wat meer easy going zou zijn...
Laatst kocht hij een ijsje op straat. Vroeg of ik er ook een wilde. Ik zei ja. Hij hoorde het niet en werd meteen boos en begon weer te roepen dat ik nooit naar hem luister en altijd in mijn eigen zielige wereldje ben.
Een andere keer werd hij boos omdat ik hem niet hoorde. Ik was stond toevallig met mijn rug naar hem toe, met mijn gezicht naar een hele gang vol rennende en gillende kinderen. Werd hij heel erg boos omdat hij dacht dat ik hem negeerde (waarom zou ik hem willen negeren...?)
Dat hij zelf niet door heeft dat het leven voor hem ook veel gemakkelijker zou zijn als hij wat meer easy going zou zijn...
vrijdag 30 november 2007 om 05:29
Ik denk dat je je altijd eens goed achter je oren moet krabben wanneer rekening houden met de ander betekent dat je geen rekening mag houden met jezelf en je eigen gevoel. Die twee zouden iig enigszins op 1 lijn moeten zitten of daar moeten kunnen komen.
Als hij niet erkent wat hij doet en jij je telkens moet forceren om een methode vinden om er "juist" mee om te gaan denk ik niet dat dat zal gebeuren en jij je steeds meer zal afvragen wat je fout doet, waaraan je het vandaag verdient en of je nu zo'n vreselijk mens bent.
Wil je dat? Wil je stuk gaan terwijl je probeert in te spelen op hem en zijn humeur? Wil je je opnieuw en opnieuw moeten afvragen wat je anders had kunnen doen, hoe je het beter had kunnen oplossen? Of wil je de ruimte hebben om jezelf te kunnen zijn, te kunnen ademen en dat het gewoon ok is?
De praktische kant is vervelend maar niet onoverkomelijk. De wonden gaan veel dieper. Het is heel moeilijk om het los te laten, juist als je al zoveel geinvesteerd hebt en in feite stukken van jezelf kwijt bent geraakt. Dan zeker is er het verlangen te zien dat het die moeite en pijn waard was. Maar ik denk niet dat dat gaat gebeuren en dan kun je beter nu besluiten er mee op te houden dan morgen.
Veel sterkte gewenst.
Als hij niet erkent wat hij doet en jij je telkens moet forceren om een methode vinden om er "juist" mee om te gaan denk ik niet dat dat zal gebeuren en jij je steeds meer zal afvragen wat je fout doet, waaraan je het vandaag verdient en of je nu zo'n vreselijk mens bent.
Wil je dat? Wil je stuk gaan terwijl je probeert in te spelen op hem en zijn humeur? Wil je je opnieuw en opnieuw moeten afvragen wat je anders had kunnen doen, hoe je het beter had kunnen oplossen? Of wil je de ruimte hebben om jezelf te kunnen zijn, te kunnen ademen en dat het gewoon ok is?
De praktische kant is vervelend maar niet onoverkomelijk. De wonden gaan veel dieper. Het is heel moeilijk om het los te laten, juist als je al zoveel geinvesteerd hebt en in feite stukken van jezelf kwijt bent geraakt. Dan zeker is er het verlangen te zien dat het die moeite en pijn waard was. Maar ik denk niet dat dat gaat gebeuren en dan kun je beter nu besluiten er mee op te houden dan morgen.
Veel sterkte gewenst.
vrijdag 30 november 2007 om 18:41
Zhongguo
Er is een boek dat heet Emotionele Chantage (Susan Forward denk ik), lees dat maar eens
En geloof mij, in deze relatie wil jij geen kinderen.
Een relatie die gebaseerd is op angst, hoe die ook onstaat, is niet evenwichtig en niet goed voor beiden!
Die onevenwichtigheid zorgt bij jullie alletwee voor heftige reakties die je ieder op je eigen manier uit. A hell of job om dit te laten slagen
In een relatie moet je alletwee jezelf kunnen zijn. Een relatie waarin jullie zitten zorgt ervoor dat je jezelf kwijt raakt. Niet echt leuk, neem dat maar aan. Sommige mensen passen gewoon niet bij elkaar. Het vergt moed en daadkracht dat te onderkennen en je beslissingen daarop te baseren.
Succes!
Er is een boek dat heet Emotionele Chantage (Susan Forward denk ik), lees dat maar eens
En geloof mij, in deze relatie wil jij geen kinderen.
Een relatie die gebaseerd is op angst, hoe die ook onstaat, is niet evenwichtig en niet goed voor beiden!
Die onevenwichtigheid zorgt bij jullie alletwee voor heftige reakties die je ieder op je eigen manier uit. A hell of job om dit te laten slagen
In een relatie moet je alletwee jezelf kunnen zijn. Een relatie waarin jullie zitten zorgt ervoor dat je jezelf kwijt raakt. Niet echt leuk, neem dat maar aan. Sommige mensen passen gewoon niet bij elkaar. Het vergt moed en daadkracht dat te onderkennen en je beslissingen daarop te baseren.
Succes!
maandag 3 december 2007 om 11:50
Hoi Zhong, ik denk dat je hem veel te serieus neemt, je moet meer afstand nemen en respect voor jezelf, en eigenlijk gewoon "lachen" om zijn probleem, ik bedoel hiermee ga er niet op in, zorg voor jezelf dan zorg je automatisch ook voor hem.Zodra hij je uitscheld of woedeaanval enz heeft, zegg sorry hoor maar dit gedrag vind ik niet normaal en kies voor jezelf en ga weg of laat hem lekker in zzn sopje gaarkoken. Als jij goed voor jezelf zorgt ,weet wat jij belangrijk vind in een relatie en gezond, dan zorg je indirect ook voor hem, en als hij dat niet kan volgen , gaat het hem gewoon niet om jou maar houd hij ( op dit moment)aleen van zichzelf. En dan is inderdaad de enigste oplossing een tijd afstand wellicht leert hij daarvan??
maandag 3 december 2007 om 13:16
Dat is wat ik ook dacht, toen je vertelde over je gesprek met hem over zijn boosheid. Zijn boosheid is zijn probleem. Jij bent daar niet de oorzaak van en je bent er ook niet verantwoordelijk voor. Zolang jouw vriend niet erkent dat hij een probleem heeft waarvoor hij hulp moet zoeken zal dit zo blijven. De kans is zelfs groot dat de woede escaleert. Jij bent nu al bang voor hem, bang voor fysiek geweld. En als hij geen woedeuitbarsting heeft loop je op eieren om te voorkomen dat hij boos wordt. Dat is toch geen leven?
Er zijn genoeg leuke lieve intelligente mannen die geen woedeprobleem hebben.
maandag 3 december 2007 om 17:31
Of jij een manier kunt vinden om met zijn frustraties/boosheid om kan gaan? HIJ zou een manier moeten vinden om met zijn eigen frustraties en boosheid om te gaan.
Come on... als mijn vriend zou beginnen te schreeuwen tegen me omdat hij niet hoort dat ik "ja" zeg op de vraag of ik een ijsje wil of omdat ik met m'n rug naar hem toe sta als hij tegen me begint te praten, dan heeft hij een probleem en niet ik. Volgende keer dat het gebeurd, direct duidelijk zeggen dat hij hier je grens bereikt en dat de volgende keer de maat vol is. Je hebt het normaal tegen hem gezegd, je hebt er ruzie over gemaakt en nog steeds legt hij de bal bij jou neer. Kansen genoeg gehad lijkt me. Hoe lief en aardig hij op andere momenten ook kan zijn, hij lijkt mij een tijdbom.
Geluk is niet hebben wat je wilt, maar willen wat je hebt.
dinsdag 4 december 2007 om 10:39
Zhongguo, ik heb wel vaker wat van je gelezen en je vriend komt erg respectloos over. In je beschrijving nu komt hij bovendien over als iemand die de schuld of oorzaak van problemen nooit bij zichzelf zoekt, maar altijd buiten zichzelf, die geen verantwoordelijkheid wil nemen (jij moet anders op zijn boosheid reageren, dan zal het goed gaan) en niet naar zichzelf wil kijken. Dat lijken me al redenen genoeg om weg te gaan.
Dat je daarnaast ook nog bang voor hem bent snap ik heel goed. Maar in een relatie natuurlijk vreselijk. Ik heb ook te maken gehad met een vriend die ontzettend respectloos kon reageren en ik dook op een gegeven momen ook in elkaar toen hij een keer boos werd omdat ik in zijn ogen iets onhandigs deed. Ik realiseerde me dat ik kennelijk dacht of aan voelde dat hij wel eens zijn handen kon gaan gebruiken. Gelukkig nooit gebeurd hoor, maar het gevoel van angst snap ik wel.
Dat je daarnaast ook nog bang voor hem bent snap ik heel goed. Maar in een relatie natuurlijk vreselijk. Ik heb ook te maken gehad met een vriend die ontzettend respectloos kon reageren en ik dook op een gegeven momen ook in elkaar toen hij een keer boos werd omdat ik in zijn ogen iets onhandigs deed. Ik realiseerde me dat ik kennelijk dacht of aan voelde dat hij wel eens zijn handen kon gaan gebruiken. Gelukkig nooit gebeurd hoor, maar het gevoel van angst snap ik wel.
