Relaties
alle pijlers
Hoe gaat een bedrogen vrouw verder met haar partner?
dinsdag 4 december 2007 om 14:24
Ik heb hier al eens eerder een topic over "vergeven, hoe doe je dat?" geplaatst.
Mijn partner heeft me belazerd, kort gezegd is vreemdgegaan.
Ik heb het hem proberen vergeven, maar dat lukt me niet. Ik kan het simpelweg niet, omdat ik vind dat hij mijn vertrouwen teveel geschonden heeft. Ik heb het wel geprobeerd, maar ik bleef bij de minste en geringste aanleiding weer "zeiken" over wat er gebeurd was.
Daarnaast had ik op momenten, dat het wel leuk was, snel de gedachte: "Maar je hebt wel je tong in de mond van die ander geduwd" of "je bent wel voor die trut naar Amsterdam gereden" om het maar even simpel te houden.
Mijn vraag is: waarom kon jij wel verder met je man/partner? Vertrouwde je hem weer, bleef je er niet over zeuren? Of ben ik gewoon een "zeikwijf" die het niet wilde vergeven
Mijn partner heeft me belazerd, kort gezegd is vreemdgegaan.
Ik heb het hem proberen vergeven, maar dat lukt me niet. Ik kan het simpelweg niet, omdat ik vind dat hij mijn vertrouwen teveel geschonden heeft. Ik heb het wel geprobeerd, maar ik bleef bij de minste en geringste aanleiding weer "zeiken" over wat er gebeurd was.
Daarnaast had ik op momenten, dat het wel leuk was, snel de gedachte: "Maar je hebt wel je tong in de mond van die ander geduwd" of "je bent wel voor die trut naar Amsterdam gereden" om het maar even simpel te houden.
Mijn vraag is: waarom kon jij wel verder met je man/partner? Vertrouwde je hem weer, bleef je er niet over zeuren? Of ben ik gewoon een "zeikwijf" die het niet wilde vergeven
dinsdag 4 december 2007 om 14:28
[quote]:
Ik heb hier al eens eerder een topic over "vergeven, hoe doe je dat?" geplaatst.
Mijn partner heeft me belazerd, kort gezegd is vreemdgegaan.
Ik heb het hem proberen vergeven, maar dat lukt me niet. Ik kan het simpelweg niet, omdat ik vind dat hij mijn vertrouwen teveel geschonden heeft. Ik heb het wel geprobeerd, maar ik bleef bij de minste en geringste aanleiding weer "zeiken" over wat er gebeurd was.
Daarnaast had ik op momenten, dat het wel leuk was, snel de gedachte: "Maar je hebt wel je tong in de mond van die ander geduwd" of "je bent wel voor die trut naar Amsterdam gereden" om het maar even simpel te houden.
quote]
Waarom ga je niet weg?
Enne, die trut; wist ze dat hij en jij bij elkaar hoorden? Zo niet, dan lijkt ze me geen trut.
Ik heb hier al eens eerder een topic over "vergeven, hoe doe je dat?" geplaatst.
Mijn partner heeft me belazerd, kort gezegd is vreemdgegaan.
Ik heb het hem proberen vergeven, maar dat lukt me niet. Ik kan het simpelweg niet, omdat ik vind dat hij mijn vertrouwen teveel geschonden heeft. Ik heb het wel geprobeerd, maar ik bleef bij de minste en geringste aanleiding weer "zeiken" over wat er gebeurd was.
Daarnaast had ik op momenten, dat het wel leuk was, snel de gedachte: "Maar je hebt wel je tong in de mond van die ander geduwd" of "je bent wel voor die trut naar Amsterdam gereden" om het maar even simpel te houden.
quote]
Waarom ga je niet weg?
Enne, die trut; wist ze dat hij en jij bij elkaar hoorden? Zo niet, dan lijkt ze me geen trut.
dinsdag 4 december 2007 om 14:30
ik vind je geen zeikwijf. Ik zou m ook nooit meer kunnen verrtouwen.
kunnen vergeven moet ook in je zitten. niet iedreen is perfec, we zij geen engeltjes. En als het hiermee voor jou ophoudt dan houdt het op. je man had ook kunnen bedenken dat vreemdgaan m de relatie zou kosten enhij deed het toch, dus waarom zou het jouw fout zijn als jij er achterkomt dat voor jou dit idd een dealbreaker was. Heb jerelatie therapie gehad? Is dat nog een optie?
kunnen vergeven moet ook in je zitten. niet iedreen is perfec, we zij geen engeltjes. En als het hiermee voor jou ophoudt dan houdt het op. je man had ook kunnen bedenken dat vreemdgaan m de relatie zou kosten enhij deed het toch, dus waarom zou het jouw fout zijn als jij er achterkomt dat voor jou dit idd een dealbreaker was. Heb jerelatie therapie gehad? Is dat nog een optie?
dinsdag 4 december 2007 om 14:32
dinsdag 4 december 2007 om 14:35
Ik zit met hetzelfde dillemma. Blijf op momenten ook hangen in de verwijten en cynisme, ik heb nog moeite met opnieuw vertrouwen.
Het hangt er denk ik veel vanaf hoe je vriend zich opstelt. Probeert hij het goed te maken? Heeft ie tijd en aandacht voor jou, ben jij weer nr. één op zijn agenda? Kan je hem weer vertrouwen, is alles echt verleden tijd? Probeer in dat geval de goede momenten te koesteren en bij de moeilijke momenten tot 10 te tellen. Of hem duidelijk maken dat je het er nog af en toe moeilijk mee hebt, hoe je je voelt op een niet-ruzie-verwijt-achtige manier.
sterkte!
Het hangt er denk ik veel vanaf hoe je vriend zich opstelt. Probeert hij het goed te maken? Heeft ie tijd en aandacht voor jou, ben jij weer nr. één op zijn agenda? Kan je hem weer vertrouwen, is alles echt verleden tijd? Probeer in dat geval de goede momenten te koesteren en bij de moeilijke momenten tot 10 te tellen. Of hem duidelijk maken dat je het er nog af en toe moeilijk mee hebt, hoe je je voelt op een niet-ruzie-verwijt-achtige manier.
sterkte!
dinsdag 4 december 2007 om 14:38
Of ze wel of geen trut is vind ik in deze discussie niet zo relevant. het gat er om of To nog wel een poging wil wagen om te vergeven, of dat ze zichzelf kan vergeven voor het niet vergeven van zijn bedrog en daardoor degene te zijn die de relatie beeindigd.
kennelijk wil haar man graag vergeving, en iemand die om vergeving vraagt deze niet geven, dat ligt maatschappelijk gezien weer gevoelig. Als ze niet vergeeft is ZIJ de oorzaak van de scheiding, voor haar gevoel. ( Ookal is uiteindelijk het vreemdgaan van haar man de oorzaak).
kennelijk wil haar man graag vergeving, en iemand die om vergeving vraagt deze niet geven, dat ligt maatschappelijk gezien weer gevoelig. Als ze niet vergeeft is ZIJ de oorzaak van de scheiding, voor haar gevoel. ( Ookal is uiteindelijk het vreemdgaan van haar man de oorzaak).
dinsdag 4 december 2007 om 14:42
Summer, nope, zij niet. Maar dat is mijn persoonlijke idee erover.. 
Als haar man graag vergeving wil, en zij wil die niet geven, dan vraag ik me af of de rest van die relatie wel zin heeft? Want kan je dan weer net zo gelukkig worden als voorheen?
Het is dan wel stapsgewijs.. de affaire ben je voorbij (zo goed en zo kwaad als dat gaat) en dan moet je verder. Als je dat niet kan, dan is dat waarschijnlijk inderdaad de reden van een scheiding. Maar is dat erg, als je merkt dat je toch niet meer samen verder kunt?
Als haar man graag vergeving wil, en zij wil die niet geven, dan vraag ik me af of de rest van die relatie wel zin heeft? Want kan je dan weer net zo gelukkig worden als voorheen?
Het is dan wel stapsgewijs.. de affaire ben je voorbij (zo goed en zo kwaad als dat gaat) en dan moet je verder. Als je dat niet kan, dan is dat waarschijnlijk inderdaad de reden van een scheiding. Maar is dat erg, als je merkt dat je toch niet meer samen verder kunt?
dinsdag 4 december 2007 om 14:50
klopt, heb je gelijk in kreng
.. denkelijk was de opm. even tegen het verkeerde been van een aantal v ons (ik herinner me ook dat die andere dame een evengrote trut vond bv)
Ik vraag me af of haar man echt vergeving wilt gezien het feit dat TO zich als zeikwijf voelt bestempeld.. hoeveel tijd/kans krijg je om er over te praten? Zijn jullie even op jezelf geweest of gaat het leven schijnbaar door en sta jij op maandagavond doodleuk met zijn vieze sokken bij de wasmachine?
Het gevoel in een evt scheiding de schuldige te zijn begrijp ik volkomen, maar is niet juist. Wat wil jij? En neem van mij aan, dat het heeeeeeeel lang gaat duren eer je alles echt vergeven hebt, en echt vergeten zal een zware dobber zijn.
Ondanks dat ik nu (4,5 jaar later) topgelukkig in mijn relatie ben, heb ik me voorheen meermaals afgevraagd waarom ik in godsnaam toen de keuze had genomen in deze relatie te blijven... Het viel me veel moeilijker dan verwacht. Ondanks dat ik nooit als zeikwijf ben bestempeld, en hij zelfs nog een tijdje met een psych heeft gepraat.
Het is een lang traject en zal bij tijd en wijle een vaas met een gelijmde barst blijven, dus wees er zeker van dat het een echte Ming vaas is!
.. denkelijk was de opm. even tegen het verkeerde been van een aantal v ons (ik herinner me ook dat die andere dame een evengrote trut vond bv)
Ik vraag me af of haar man echt vergeving wilt gezien het feit dat TO zich als zeikwijf voelt bestempeld.. hoeveel tijd/kans krijg je om er over te praten? Zijn jullie even op jezelf geweest of gaat het leven schijnbaar door en sta jij op maandagavond doodleuk met zijn vieze sokken bij de wasmachine?
Het gevoel in een evt scheiding de schuldige te zijn begrijp ik volkomen, maar is niet juist. Wat wil jij? En neem van mij aan, dat het heeeeeeeel lang gaat duren eer je alles echt vergeven hebt, en echt vergeten zal een zware dobber zijn.
Ondanks dat ik nu (4,5 jaar later) topgelukkig in mijn relatie ben, heb ik me voorheen meermaals afgevraagd waarom ik in godsnaam toen de keuze had genomen in deze relatie te blijven... Het viel me veel moeilijker dan verwacht. Ondanks dat ik nooit als zeikwijf ben bestempeld, en hij zelfs nog een tijdje met een psych heeft gepraat.
Het is een lang traject en zal bij tijd en wijle een vaas met een gelijmde barst blijven, dus wees er zeker van dat het een echte Ming vaas is!
Computer says nooooo
dinsdag 4 december 2007 om 14:57
Als het aan mijn expartner zou liggen zouden we nog steeds een stel zijn, maar ik kan het gewoon niet. Ik heb het geprobeerd, maar ik kan niet vergeven.
Ik ben gewoon benieuwd waarom andere bedrogen vrouwen wel verder kunnen gaan met hun man/partner.
Ondanks dat ik de "trut" momenteel niet meer interessant vind wil ik wel die vraag beantwoorden hoor. Zij wist dat hij een relatie had. In de maanden dat hij en zij een meer dan intensief contact ontwikkelden -wat omschrijf ik dat neutraal- kreeg zij ook nog een vaste relatie, maar bleef mijn ex "opeisen" om over haar problemen te praten en aandacht te krijgen. En mijn ex stonk er gewoon in. Voelde zich gevleid om de aandachtvraag. Beantwoordde haar smsjes, mailtjes meteen en ging speciaal voor haar naar haar werkplek in Amsterdam (zij zijn collega's), terwijl hij ook bij een vestiging dichterbij huis had kunnen werken.
En zij bleef hem erotisch getinte mailtjes sturen; hij hapte. Zij kwam met 2 tickets voor Curacao aanzetten, maar dat kon hij niet verkopen tegenover mij. Hij wilde een snipperdag nemen om met haar "leuke" dingen te gaan doen en tegen mij zeggen, dat hij gewoon was gaan werken die dag. En ik vermoedde al lange tijd iets, maar hij bleef ontkennen. Nee...we hebben niets. Het is een collega in nood. (De nood was hoog, maar op een ander vlak ;)) Totdat er een dag kwam en "het" toch gebeurde en beiden zweerden dat het nooit bekend zou mogen worden. In de eerste plaats t.o.v. mij en in de tweede plaats t.o.v. hun collega's. Wat mij betreft hebben ze beiden evenveel schuld, maar dat doet er niet meer toe.
Vraag blijft: waarom kon jij WEL verder met je partner?
Ik ben gewoon benieuwd waarom andere bedrogen vrouwen wel verder kunnen gaan met hun man/partner.
Ondanks dat ik de "trut" momenteel niet meer interessant vind wil ik wel die vraag beantwoorden hoor. Zij wist dat hij een relatie had. In de maanden dat hij en zij een meer dan intensief contact ontwikkelden -wat omschrijf ik dat neutraal- kreeg zij ook nog een vaste relatie, maar bleef mijn ex "opeisen" om over haar problemen te praten en aandacht te krijgen. En mijn ex stonk er gewoon in. Voelde zich gevleid om de aandachtvraag. Beantwoordde haar smsjes, mailtjes meteen en ging speciaal voor haar naar haar werkplek in Amsterdam (zij zijn collega's), terwijl hij ook bij een vestiging dichterbij huis had kunnen werken.
En zij bleef hem erotisch getinte mailtjes sturen; hij hapte. Zij kwam met 2 tickets voor Curacao aanzetten, maar dat kon hij niet verkopen tegenover mij. Hij wilde een snipperdag nemen om met haar "leuke" dingen te gaan doen en tegen mij zeggen, dat hij gewoon was gaan werken die dag. En ik vermoedde al lange tijd iets, maar hij bleef ontkennen. Nee...we hebben niets. Het is een collega in nood. (De nood was hoog, maar op een ander vlak ;)) Totdat er een dag kwam en "het" toch gebeurde en beiden zweerden dat het nooit bekend zou mogen worden. In de eerste plaats t.o.v. mij en in de tweede plaats t.o.v. hun collega's. Wat mij betreft hebben ze beiden evenveel schuld, maar dat doet er niet meer toe.
Vraag blijft: waarom kon jij WEL verder met je partner?
dinsdag 4 december 2007 om 15:01
Ex vindt mij zeker geen zeikwijf. Hij zou het liefste alle dagen van zijn leven mijn gezeik willen blijven aanhoren als het dan maar goed zou komen tussen ons, maar ik kan het gewoon niet. Ik blijf erover zeiken. Ik betitelde mezelf als "zeikwijf", wat ik in deze context niet als een negatief woord zie.
dinsdag 4 december 2007 om 15:03
er zit geen tijdslimiet op verdriet en boosheid,ik denk dat jou boosheid wellicht gevoed wordt doordat het niet goed is uitgepraat? en de druk van hem dat het nu maar eens over moet zijn met het gezeur? (zeikwijf)
om door te gaan na een vertrouwensbreuk kost van beide veel energie kracht en vooral moed,anders redt je het echt niet,plus een flinke dosis doorzettingsvermogen als het toch weer even niet gaat.
plus het gevecht met jezelf dat je aangaat,over je eigenwaarde enz enz.
ik vond dat het meest moeilijke,het gevecht met mijzelf,en de frustratie ervan.
bovenal moet er natuurlijk heel veel lievde over blijven,en aceptatie dat het gebeurd is,en dat jullie een rugzakje met ellende meedragen,die zo nu en dan weer eens te voorschijn wordt gehaald.
hoeveel jaar heb je hem vertouwd?misschien kost het je net zoveel jaar voordat je hem weer vertrouwd. en gisteren nog bij dr phill die zei tijd heelt alle wonden niet! je heelt alleen met der tijd,als alles uitgepraat is,geen woorden maar daden
succes
om door te gaan na een vertrouwensbreuk kost van beide veel energie kracht en vooral moed,anders redt je het echt niet,plus een flinke dosis doorzettingsvermogen als het toch weer even niet gaat.
plus het gevecht met jezelf dat je aangaat,over je eigenwaarde enz enz.
ik vond dat het meest moeilijke,het gevecht met mijzelf,en de frustratie ervan.
bovenal moet er natuurlijk heel veel lievde over blijven,en aceptatie dat het gebeurd is,en dat jullie een rugzakje met ellende meedragen,die zo nu en dan weer eens te voorschijn wordt gehaald.
hoeveel jaar heb je hem vertouwd?misschien kost het je net zoveel jaar voordat je hem weer vertrouwd. en gisteren nog bij dr phill die zei tijd heelt alle wonden niet! je heelt alleen met der tijd,als alles uitgepraat is,geen woorden maar daden
succes
dinsdag 4 december 2007 om 15:14
dinsdag 4 december 2007 om 15:15
dinsdag 4 december 2007 om 15:18
Wat wil je berieken met verhalen van mensen die wel konden vergeven? ga je jezelf dan niet alleen maar meer verwijten dat jij dat niet kon? Je bent niet een van de "Stepford Wives". jij kon niet vergeven, jij wilde niet meer verder, klaar.
Dat je ex wel verder wil, pech voor hem, dan had ie zijn broek maar aan moeten houden. Voel je niet slechter of minder dan vrouwen die wel kunnen konden verder gaan en laat je niet aanpraten dat je te vroeg hebt opgegeven.
Het is je goed recht om bedrog niet te vergeven.
Dat je ex wel verder wil, pech voor hem, dan had ie zijn broek maar aan moeten houden. Voel je niet slechter of minder dan vrouwen die wel kunnen konden verder gaan en laat je niet aanpraten dat je te vroeg hebt opgegeven.
Het is je goed recht om bedrog niet te vergeven.
dinsdag 4 december 2007 om 15:23
dinsdag 4 december 2007 om 15:29
dinsdag 4 december 2007 om 15:37
Ook ik heb een vriendin die blijft, tenminste tot nu toe is dat haar beslissing maar leuk is het niet meer bij haar thuis. Ze waren nooit zo heel goed in praten en hij vindt dat er nu wel genoeg over gesproken is terwijl zij er nog iedere dag mee zit. Ze leven door samen maar het is een kwestie van tijd voor een van de twee de handdoek in de ring gooit, daar ben ik van overtuigd.
Wat hij wil, doorleven zoals voor zijn bedrog uitkwam, is in ieder geval onmogelijk, dat kun je aan die twee mensen duidelijk zien.
Wat hij wil, doorleven zoals voor zijn bedrog uitkwam, is in ieder geval onmogelijk, dat kun je aan die twee mensen duidelijk zien.
dinsdag 4 december 2007 om 15:52
Je kan je natuurlijk afvragen, waarvoor heb ik een partner?
Is dat omdat je zijn waardering nodig hebt om je goed te voelen. Zijn onvoorwaardelijk aanbidding om je waardevol te voelen? Hangt je zelfbeeld af van wat je waard bent in de ogen van anderen? Dan is het vreemdgaan natuurlijk een enorme klap, op dat moment had een ander meer te bieden als jij..(vond hij). Dan ben je ineens "minder waard" geworden.
Stel je voor dat je een "gevende" relatie zou hebben, waarin jezelf waardevol vind, ongeacht wat je partner op dat moment vind. Dan word zijn vreemdgaan geen waardeoordeel over jezelf, maar hooguit een tekortkoming van de ander. Hij was bijv. niet in staat om eerlijk te zijn over zijn wensen en gevoel. En heeft gelogen. Niks bijzonders eigenlijk, iets wat we allemaal doen. Dagelijks zelfs, de meeste van ons. Dan kan je vertrouwen mischien een deuk hebben gekregen, maar je zelfbeeld niet!
Dan word het, lijkt me, een stuk makkelijk om weer de draad op te pakken.
Als je dat niet kan, dan ben je in een relatie waarschijnlijk grotendeels afhankelijk van de waarde die een ander je toekent. Dat lijkt me ook in een relatie waarin de ander niet vreemdgaat op lange termijn erg ongezond.
Is dat omdat je zijn waardering nodig hebt om je goed te voelen. Zijn onvoorwaardelijk aanbidding om je waardevol te voelen? Hangt je zelfbeeld af van wat je waard bent in de ogen van anderen? Dan is het vreemdgaan natuurlijk een enorme klap, op dat moment had een ander meer te bieden als jij..(vond hij). Dan ben je ineens "minder waard" geworden.
Stel je voor dat je een "gevende" relatie zou hebben, waarin jezelf waardevol vind, ongeacht wat je partner op dat moment vind. Dan word zijn vreemdgaan geen waardeoordeel over jezelf, maar hooguit een tekortkoming van de ander. Hij was bijv. niet in staat om eerlijk te zijn over zijn wensen en gevoel. En heeft gelogen. Niks bijzonders eigenlijk, iets wat we allemaal doen. Dagelijks zelfs, de meeste van ons. Dan kan je vertrouwen mischien een deuk hebben gekregen, maar je zelfbeeld niet!
Dan word het, lijkt me, een stuk makkelijk om weer de draad op te pakken.
Als je dat niet kan, dan ben je in een relatie waarschijnlijk grotendeels afhankelijk van de waarde die een ander je toekent. Dat lijkt me ook in een relatie waarin de ander niet vreemdgaat op lange termijn erg ongezond.
dinsdag 4 december 2007 om 16:25
@krengiserweer: Jouw antwoord op de vraag waarvoor heb ik een partner is dus: Hij is mijn veilige haven!
mijn vraag, waarom kun je je eigen veilige haven niet zijn?
En ook: Vind je dat niet eng? Ik bedoel iedereen is in staat om te liegen, de meeste van ons doen dat dagelijks over belangrijke en onbelangrijke zaken.
Bijv. zeggen dat het goed met je gaat tegen een vriedin, terwijl je je beroerd voelt of net ruzie hebt gehad met je parter.. ook tegen jezelf liegen is de meeste van ons niet vreemd. Voorbeelden te over op dit forum. Oke jij probeert zo eerlijk mogelijk te zijn.. goed! Maar ik weet zeker dat je er toe in staat bent om te liegen tegen je parter. Net zoals omgekeerd.
Waarschijnlijk is een van de belangrijkste leugens die we onszelf vertellen dat onze partner echt betrouwbaar is. En dan vertrouwen we daarop.. Maar als dan blijkt dat het niet waar was.. (ook hiervoor geld, zie dit forum voor een uitgebreid aanbod aan voorbeelden) Dan projecteren we onze kwaadheid op onszelf, omdat je eigenlijk uiteindelijk tegen jezelf hebt gelogen dat hij te vertrouwen was, op onze partner. Dan krijgt de partner ervan langs..
Ik bedoel, ik begrijp het best, maar vind het nogal eng om jezelf wijs te maken dat iemand NOOIT tegen je zou liegen.. En daar dan vervolgens je relatie aan op te hangen.
mijn vraag, waarom kun je je eigen veilige haven niet zijn?
En ook: Vind je dat niet eng? Ik bedoel iedereen is in staat om te liegen, de meeste van ons doen dat dagelijks over belangrijke en onbelangrijke zaken.
Bijv. zeggen dat het goed met je gaat tegen een vriedin, terwijl je je beroerd voelt of net ruzie hebt gehad met je parter.. ook tegen jezelf liegen is de meeste van ons niet vreemd. Voorbeelden te over op dit forum. Oke jij probeert zo eerlijk mogelijk te zijn.. goed! Maar ik weet zeker dat je er toe in staat bent om te liegen tegen je parter. Net zoals omgekeerd.
Waarschijnlijk is een van de belangrijkste leugens die we onszelf vertellen dat onze partner echt betrouwbaar is. En dan vertrouwen we daarop.. Maar als dan blijkt dat het niet waar was.. (ook hiervoor geld, zie dit forum voor een uitgebreid aanbod aan voorbeelden) Dan projecteren we onze kwaadheid op onszelf, omdat je eigenlijk uiteindelijk tegen jezelf hebt gelogen dat hij te vertrouwen was, op onze partner. Dan krijgt de partner ervan langs..
Ik bedoel, ik begrijp het best, maar vind het nogal eng om jezelf wijs te maken dat iemand NOOIT tegen je zou liegen.. En daar dan vervolgens je relatie aan op te hangen.
