Vinden jullie solliciteren ook zo sloooopend?

He nee Kiks, we willen het nú, meteen. En als dat niet lukt dan willenw e niks. We willen er in elk geval geen moeite voor doen. Het idee dat je iets zou moeten doen dat je niet leuk vindt......

Zuss schreef op 08 december 2007 @ 19:18:

He nee Kiks, we willen het nú, meteen. En als dat niet lukt dan willenw e niks. We willen er in elk geval geen moeite voor doen. Het idee dat je iets zou moeten doen dat je niet leuk vindt......

ja en dan ook niet gelijk een lease auto, en n mobieltje van de zaak, Daar trap je toch niet in,

Zuss schreef op 07 december 2007 @ 21:27:

Als ik je goed begrijp dan zou je het liefste zien dat de maatschappij een andere visie ontwikkelt op arbeid, inkomen en consumeren. Prima. Leuk ook.

En in de tussentijd?

In de tussentijd een open mind!

ellen2_ schreef op 08 december 2007 @ 00:40:

[...]

Ik heb leuk werk, maar het is in de eerste plaats WERK. Werken is een manier om de huur en de boodschappen te kunnen betalen. En als dat nog leuk is ook, is dat mooi meegenomen.

Wie als net afgestudeerde gaat zitten mekkeren dat werk geen droombezigheid is krijgt van mij te horen: welkom in de echte wereld. En wie pas wil werken als de droombaan zich aandient: prima, maar niet op kosten van de gemeenschap. Dat betaal je dan zelf maar.

Er zijn twee benaderingen: uit praktische overwegingen maar iets aanpakken of goed nadenken over wat bij je past. Op kosten van de gemeenschap doet TO dit meen ik me te herinneren niet.



Overigens:

Een accountant klust lekker in zijn huis in zijn vrije tijd. De bouwvakker verdiept zich wat nader in de wereld van de aandelen.

De schoonmaakster bouwt een leuke website. De webprogrammeur gaat in het weekend eens lekker haar huis schoonmaken.



Wat aanvoelt als werk heeft niet alleen te maken met de inhoud van het werk, maar ook met de mate van vrijheid die je ervaart en in hoeverre het bij je past. Wat voor de een werk is, is voor de ander vrije tijd. Het is dus niet een natuurwet dat werk maar "WERK" is en dus niet leuk kan zijn. Dat werk in WERK verandert komt m.i. vaker door de manier waarop het door de werkgever plaats moet vinden, daarom vinden veel mensen het ook zo heerlijk om voor zichzelf te beginnen.



Ik vind het bijvoorbeeld vaak best lekker om een "saaie" bezigheid in mijn vrije tijd uit te voeren, zoals een afwas, schoonmaken, administratie, klussen in huis, enz. maar dat komt omdat ik dan zelf de vrijheid heb om het op mijn eigen manier te doen. Dat komt de flow ten goede, ook al gaat het niet per se om een in zichzelf interessante bezigheid.

ellen2_ schreef op 08 december 2007 @ 00:40:

[...]

Wat een onzin zeg. Er is een vrije markt van werkzoekenden en werkgevers, en die hebben het allebei niet helemaal voor het kiezen.

Als er sprake is van een vrije markt is het volgens de economische wetten niet meer dan logisch dat een toekomstige werknemer streeft naar een zo grote mogelijke maximalisatie van zijn opbrengst. Het is een hele economische beslissing om op zoek te gaan naar de voor hem de leukst mogelijke baan binnen de gegeven markt!



Mensen stoppen toch ook niet met het zoeken naar een zo leuk mogelijke trui, alleen maar omdat ze weten dat niet alle truien leuk zijn? En je gaat toch ook niet zo maar de eerste de beste trui bij de zeeman kopen, alleen maar omdat "een droomtrui niet bestaat"?



Als iedereen de trui koopt die bij hem past, stijgt de vraag naar dat soort truien en zullen die meer geproduceerd worden, waardoor de lelijke zeeman truien verdwijnen, omdat ze onverkocht in het schap blijven liggen. Als iedereen uit praktische overwegingen maar een zeeman trui koopt, zal het aanbod van deze truien toenemen en die van de andere truien afnemen!

tubbetje schreef op 14 december 2007 @ 11:03:

Mensen stoppen toch ook niet met het zoeken naar een zo leuk mogelijke trui, alleen maar omdat ze weten dat niet alle truien leuk zijn? En je gaat toch ook niet zo maar de eerste de beste trui bij de zeeman kopen, alleen maar omdat "een droomtrui niet bestaat"?

Die vergelijking gaat mank. Het dragen van een gewone trui verhoogt niet je kansen op het vinden van een droomtrui.

Terwijl het opdoen van ervaring in een relevante functie wel je kansen verhoogt op het vinden van een leukere baan. Je vergelijking gaat nu alle kanten op, maar het is simpeler als je het even bij het onderwerp houdt.



Droombanen zijn schaars. Een werkgever die een droomvacature vrij heeft kan doorgaans kiezen uit meerdere kandidaten. Niet iedereen heeft dezelfde droomwens, maar voor bepaalde banen zijn wel veel gegadigden.

Dan kiest de werkgever doorgaans liever iemand met voor de functie relevante ervaring, dan iemand die net uit de schoolbanken komt. En hoe kom je aan "voor de functie relevante ervaring"? In andere banen. En hoe kom je aan andere banen? Door in eerste instantie een wat minder fantastische baan te kiezen.



Er zit een gróóóóte ruimte tussen een "hondebaan" en een "droombaan". Ik zeg niet dat je dan de hondebaan maar moet nemen, ik zeg dat je iets moet gaan doen dat relevant is maar misschien niet datgene wat je het allerliefste wilt.

Voor de meeste mensen geldt dat je moet zaaien voor je kunt oogsten.

ellen2_ schreef op 14 december 2007 @ 11:26:

[...]





Die vergelijking gaat mank. Het dragen van een gewone trui verhoogt niet je kansen op het vinden van een droomtrui.

Terwijl het opdoen van ervaring in een relevante functie wel je kansen verhoogt op het vinden van een leukere baan. Voor de meeste mensen geldt dat je moet zaaien voor je kunt oogsten.

Het opdoen van ervaring in een relevante functie verhoogt vooral je kansen op dezelfde functie. Zo kun je jaren achter een worteltje aan blijven hollen, zoals zovelen, en sommigen bereiken dan uiteindelijk de stal.



Het is natuurlijk altijd slim om naar een zo relevante mogelijke werkervaring op zoek te gaan!!!! Er zit ook een gevaar in om uit praktische overwegingen maar wat aan te pakken, omdat je dan steeds meer ervaring opbouwt in iets anders dan datgene wat je uiteindelijk wilt. Kieskeurig zijn kan dus in je voordeel werken!



De vraag is dus: hoe relevant moet die werkervaring zijn??? Zestig procent? Zeventig procent? Tachtig procent? Negentig procent? Vijfennegentig procent? Negenennegentig procent?



Een andere strategie is om meteen wat kritischer te zijn. Je dromen najagen en deze ook daadwerkelijk bereiken is niet voor iedereen weggelegd, maar ik gun het degenen van harte die het lukt! Het is niet per se zo dat je eerst moet afzien (zaaien) eer je op de juiste plek terecht komt (oogsten). Neem bijvoorbeeld de filmindustrie. De een oogst meteen (acteur X), en sommigen zelfs de hoofdprijs (nicole kidman), en de ander zaait zijn hele leven en oogst nooit wat (taxi-cauffeur X/serveerster Y). Er is geen kant en klaar recept.



Verder heb je dus dat vraag-aanbod verhaal. Als werkgevers moeilijker werknemers kunnen krijgen, bijvoorbeeld omdat deze niet fulltime willen werken, zullen ze op een gegeven moment wel parttime banen moeten gaan aanbieden.



Het is voor ieder een keus op zich welke strategie hij kiest, maar er is geen strategie die ik moreel beter vind dan een andere.

Ik heb wel moeite met mensen die 'blijven wachten tot de droombaan aanbelt'. En al helemaal als mensen thuis blijven afwachten en tot die tijd een uitkering krijgen.

Misschien komt jouw droombaan wel nooit voorbij, en dan? Blijf je dan altijd huilen omdat het niet gelukt is?



Ik moest en zou verloskundige worden, dat was mijn droombaan, ik wist het zeker. Toen ik 3 keer uitgeloot werd, begreep ik er niets van. Hoezo, ik mocht niet komen? Ik was de meest geschikte verloskundige ever!!

Gelukkig heb ik ondertussen wel een opleiding tot verpleegkundige gevolgd en ben ik na een aantal verschillende banen nu uiteindelijk op een plek terecht gekomen waar ik het reuze naar mijn zin heb. In de Alpen, in de toerisme. Een tijdje als serveerster gewerkt, wat ik ontzettend leuk bleek te vinden. Past ook niet bij mijn opleidingsniveau, moet veel salaris inleveren, harder werken en veeeeeel meer uren maken. Nu wil ik heel graag daar meer mee gaan doen en tot die tijd pak ik de kansen die op mijn pad komen en laat ik zien wat ik kan en leer ik waar ik goed in ben.

Tijdens mijn zwangerschap werd mij trouwens duidelijk dat ik totaal unhappy zou zijn geworden als verloskundige, dus het is maar goed dat ik daar niet op heb zitten wachten.



Je moet iets van je eigen leven maken! Je kunt wel dromen hebben, maar probeer in de tussentijd ook gewoon het beste uit je huidige baan te maken, durf te switchen naar iets anders, kijk hoe je dat bevalt, ga uitdagingen aan. Ook omdat je niet weet of jouw droom wel echt jouw droom zal blijken te zijn.



Ik kan heel slecht tegen de afwachtende houding van TO. Dat salaris is te laag, die baan niet goed genoeg, en maar mopperen dat solliciteren zo zwaar is. In plaats daarvan is het toch veel beter om uit een baan alles te halen wat er in zit???

Ik vind solliciteren juist erg leuk. Het is een kick! En dan vooral als ik uitgenodigd voor een gesprek word! Ik schrijf graaf sollicitatiebrieven. Ik heb vaak voor vrienden brieven geschreven (niet helemaal, maar een paar ideeen). Voor mij solliciteren is bijna een hobby.

TO heeft als alle andere mensen het recht te solliciteren waar en hoe ze wil. Het recht op een leuke baan bestaat echter niet. TO heeft gedurende drie maanden drie maal per week gesolliciteerd, zonder resultaat. Dat kan liggen aan de sollicitatievaardigheden van TO of aan de eisen cq verwachtingen die zij heeft van haar nieuwe baan die kennelijk niet matchen met vacante functies. Het is TO zelf die vraagt "hoe doen jullie dat?". Het antwoord van velen hier is: wees kritisch op je sollicitatievaardigheden en overweeg je eisen cq verwachtingen bij te stellen. Die reactie heeft niets te maken met de ontkenning het recht van TO om te solliciteren waar ze wil. Die reactie komt voort uit de constatering dat TO niet effectief is bij haar zoektocht naar een andere baan en daarover steen en been klaagt. Het TO volledig vrij om de gegeven adviezen naast zich neer te leggen. Prima toch? TO heeft er last van, ik niet.

tubbetje schreef op 14 december 2007 @ 10:43:

[...]





In de tussentijd een open mind!

Hier kan ik niks mee. Je impliceert namelijk dat ik géén open mind heb en daar sla je alles mee dood. Jammer.

Het opdoen van ervaring in een relevante functie verhoogt vooral je kansen op dezelfde functie. Zo kun je jaren achter een worteltje aan blijven hollen, zoals zovelen, en sommigen bereiken dan uiteindelijk de stal.



Ja, als je je kansen niet zelf pakt dan kom je nergens.



Verder eens met Wuiles, Ellen en Ine.

Mefs, solliciteren is helemaal een kick als je wordt gevraagd.

en hoevaak verandert een droom in een nachtmerrie?

van een afstandje lijkt t allemaal leuk, maar bezit van de zaak, eind van het vermaak,

zo dit is wel een mooie dagsluiting

groeten